Hallo, ik ben Rogan Smit, hoofdredacteur van De Correspondent. Op 30 september bestaat De Correspondent 7 jaar. Hét moment om de journalistieke balans op te maken en verantwoording af te leggen aan onze leden. In het financieel jaarverslag dat we op ons platform publiceren, kun je lezen hoe je lidmaatschapsgeld besteden. In het redactioneel jaarverslag dat ik je nu in verkorte versie ga voorlezen, vertel ik je over de belangrijkste ontwikkelingen op de redactie. En wat dat betekende voor de journalistiek die we maakten.

Hier komt die. Dit was jaar 7 van de correspondent. Jaar Zeven van de Correspondent begon met de feestelijke oprichting van ons Engelstalige platform. Die correspondent en eindigde met de verwezenlijking van die andere lang gekoesterde wens in audio app speciaal verleden. We verwelkomden negenentwintig nieuwe collega's vanuit vijf continenten, maakte journalistiek waar we trots op zijn, bestormde de bestsellerlijst met drie nieuwe boeken en werkte samen met deskundige leden afkomstig uit inmiddels meer dan 140 landen. En natuurlijk was jaar 7 ook het jaar van Korona.

De pandemie toonde de gevolgen van thema's waar we al langer over schrijven. Onze onhoudbare omgang met de aarde, diepgewortelde sociale en economische ongelijkheid, het belang en ook de beperkingen van wetenschap en statistiek. En ook toonde de pandemie de noodzaak van journalistiek voorbij landsgrenzen. Nooit eerder waren onze problemen zo grens over stijgend. En dankzij onze nieuwe internationale correspondenten in de VS, India, Nigeria, Egypte, Italië kregen we unieke perspectieven op ontwikkelingen die ons allemaal raken. Zo waren we nog beter in staat om datgene te doen waar we voor staan.

Het nieuws van context voorzien, ideeën voor verandering voor het voetlicht brengen en stemmen een podium geven die je niet zo gauw hoort in traditionelere nieuwsmedia. In dit jaarverslag maak ik de journalistieke balans van het afgelopen jaar op. Daarin richt ik me grotendeels op drie structurele ontwikkelingen die het afgelopen jaar centraal stonden in onze journalistiek de klimaatcrisis, de korona pandemie en racisme wereldwijd. Ook vertel ik je kort welke belangrijke ontwikkelingen in de wereld nog meer onze aandacht hadden. Laat me beginnen met de klimaatcrisis, de opwarming van de aarde en de vernietiging van ecosystemen behoren tot de grootste problemen die de mensheid ooit heeft gekend.

Dagelijks zien we de desastreuze gevolgen voorbijkomen, van bosbranden tot stervend koraal, van klimaatvluchtelingen tot verdwijnende soorten. Klimaatverandering heeft nu al ongekende gevolgen voor al het leven op aarde en dat is pas het begin. Brengen we onze CO2 uitstoot niet in recordtempo naar nul, dan lopen grote delen van de wereld het risico onleefbaar te worden. Om klimaatverandering tegen te gaan moet dan ook alles op de schop. Onze energievoorziening, de wereldeconomie, de manier waarop eten, wonen en ons verplaatsen.

En dat alles in minder dan 30 jaar tijd. Niet voor niets is de klimaatcrisis en de daaraan gerelateerde overgang naar een duurzame economie al sinds de oprichting van De Correspondent een van onze allerbelangrijkste journalistieke pijlers. Dit jaar vormt daarop geen uitzondering. We investeerden dit jaar dan ook het meeste in de uitbreiding van onze klimaat journalistiek. In totaal namen we vier nieuwe correspondenten op dit thema aan, met ieder een verschillend perspectief op de klimaatproblematiek en het verval van de natuur. Maitre je loog.

Eric Holthuis schrijft over klimaatwetenschap en de relatie tussen klimaatverandering en sociale ongelijkheid. Journalist Wester van Gaal duikt in de climate economy. Bioloog Thomas Oethman buigt zich over de relatie met onze voedselvoorziening en geograaf Jan van Poppel richt zich op de natuur en de verduurzaming van onze samenleving. Jammer. Mommers, klimaat correspondent van het eerste uur, volgde ondertussen nauwgezet de klimaat rechtszaken die klimaatbeleid wereldwijd proberen af te dwingen bij de rechter. In Nederland lukte dat dit jaar. De Hoge Raad oordeelde dat slap klimaatbeleid een mensenrechtenschending is.

En ook in andere Correspondents grappen en bij redacteuren speelt de thematiek een groeiende rol. Onze nieuwe correspondent wonen Jossa van Boxmeer bijvoorbeeld onderzoekt hoe onze huisvesting duurzaam kan worden gemaakt.

Correspondent economie Jesse Frederik toonde hoe de emissienormen van de Europese Unie en andere overheden het voor de auto industrie aantrekkelijk maken een brandstof slurpende terreinwagen als de SUV te produceren. Dat moet anders, want de SUV is verantwoordelijk voor de op één na grootste toename in CO2 uitstoot de afgelopen tien jaar. Ook in de kledingindustrie is er veel ruimte voor verbetering, zegt correspondent kleding Emiel Remkes. De EU zet in op het recyclen van textiel om de uitstoot van deze vervuilende sector terug te dringen.

Maar dat gebeurt nog maar mondjesmaat. Het kan ook, anders, zag EMI door kledingproducent verantwoordelijk te maken voor wat er met hun product gebeurt als het wordt weggegooid. De klimaat beweging, en dan vooral de jonge activisten, zijn een drijvende kracht achter deze dwingende roep om verandering gesprek. Redacteur Nabila Jabir bracht zeventien jonge activisten, afkomstig van Soedan tot Japan en Colombia tot Nieuw-Zeeland. Op ons Engelstalige platform bij elkaar in een uniek online gesprek waarin ze hun ervaringen met leden en elkaar uitwisselden.

Correspondent Niet Mens Tammer stelling belicht ondertussen een gerelateerd en misschien nog wel groter probleem dan klimaatverandering zelf. Het dramatische verlies van biodiversiteit en wat we daar wel en vooral niet aan kunnen doen. Ook voor Nederland is klimaatverandering een groeiend gevaar, door de stijgende zeespiegel zijn we hard op weg. Grote delen land aan het water te verliezen, stelt Rutger Bregman in zijn pamflet. Het water komt om zoveel mogelijk mensen daarvan te doordringen. Ontstond het plan dit verhaal aan alle Nederlanders te vertellen?

Niet alleen aan de lezers van De Correspondent. Daarom maakten we niet alleen het pamflet, maar ook een bijbehorende video waarin de boodschap kernachtig werd samengevat en een speciale site waar iedereen het pamflet gratis kon bestellen. Tegelijkertijd werkten we samen met het AD en De Wereld Draait Door om zo bijna vijf miljoen Nederlanders te bereiken met deze boodschap. Dankzij steun van de Postcode Loterij konden we het boekje bovendien gratis weggeven aan iedereen die een exemplaar wilde ontvangen. En dat waren er nogal wat.

In totaal gingen er 178 1678 exemplaren van het water komt op de bus en nog eens 257 duizend 488 mensen bestelde het pamflet als ebook luisterboek. Of ze lazen het op ons platform. Het probleem van de stijgende zeespiegel was daarmee duidelijk geagendeerd. Maar zoals ons manifest voorschrijft. We vertellen je niet alleen over het probleem, maar ook over mogelijke oplossingen. En dat deden we dit jaar in een nieuwe vorm. De gids in deze prachtig ontworpen gids, die je ook als snelcursus via je mail kunt volgen, gaven verschillende correspondenten antwoord op de cruciale vraag wat kun je zelf doen om klimaatverandering tegen te gaan?

En toen was daar opeens Korona. Anders dan de klimaatcrisis was de pandemie niet al jaren onderwerp van gesprek, laat staan een redactionele prioriteit. Maar dat veranderde razendsnel. Maar voordat we over de pandemie begonnen te schrijven, stelden we onszelf eerste vraag hoe maken we journalistiek voorbij de waan van de dag over een onderwerp dat opeens alle voorpagina's in de wereld domineert? En meerdere collega's en leden vroegen zich ondertussen af weet Rolf Dopeling al dat er een pandemie gaande is? In maart beseften we De pandemie is geen waan.

Het is geen overbelicht nieuws met weinig impact, maar een crisis met verstrekkende en langdurige gevolgen wereldwijd. Over die structurele gevolgen moest onze journalistiek gaan, ook al waren we net als veel andere veroordeeldtot thuiswerken en waren de omstandigheden daardoor veel IJslander dan ooit. We voelden een sterke urgentie dit samen op te pakken. Juist in zo'n lawine aan nieuws over een crisis die zich in hoog tempo ontvouwt, is context bij het nieuws onontbeerlijk. Daarbij stond n uitgangspunt voor ons centraal.

Betrouwbaarheid gaat voor snelheid. We speculeren niet en richten ons op inzichten met een lange houdbaarheid. Het doel, de pandemie, zou feitelijk constructief en weloverwogen mogelijk in perspectief plaatsen en ook in een grens stijgend verband. Want als de pandemie iets aantoonde, was het wel hoe grenzeloos de belangrijkste thema's van deze tijd zijn. Precies om die reden hadden we in september 2019 ons Engelstalige platform Correspondent gelanceerd. De pandemie letterlijk epidemie op wereldschaal toonde de noodzaak van transnationale journalistiek zoals we dat op de redactie noemen.

Want wat voor het eerst opdook op een markt in Wuhan, had in een mum van tijd de markt in Winschoten, Wisconsin en Willemstad bereikt. Onder relevante context zo toegankelijk mogelijk te presenteren, bouwden we de Korona Gids, waarin we de belangrijkste journalistieke en wetenschappelijke artikelen over de pandemie uit binnen en buitenland van eigen en andermans makelij verzamelde. We werden in onze journalistieke zoektocht geholpen door ruim zeventig deskundige leden uit binnen en buitenland die melaatse met onze artikelen voor publicatie hun kennis deelden op het platform en ons wezen op relevante literatuur.

We zijn hen enorm dankbaar voor hun onmisbare bijdrage. Ook gaven we niet westerse perspectieven op de crisis. Correspondenten sloten MIJN A-Tec. Vanuit Nigeria en Tanda Dikwijls Fahmy vanuit India lieten zien hoe anderhalve meter afstand houden alleen is weggelegd voor landen waarin mensen het zich kunnen permitteren zich in individualisme terug te trekken. Hun verhalen bleken helaas profetisch. India behoort inmiddels tot de landen waar de meeste korona doden ter wereld vallen. Correspondent Ontcijferen Sanne Blauw voorzag ondertussen de oneindige stroom statistieken van context.

Ze duiden niet zozeer de dagelijkse gevallen en nationale peilingen, maar ploos minutieus uit hoe de meest invloedrijke cijfers, zoals het reproductie getal, werden berekend. Correspondenten Rosanne Hertzberger en Ruben Mersch, die over vaccinaties en Big Pharma schrijven, ontsloten de wetenschap achter die andere belangrijke vraag wanneer komt er een vaccin? En met vragen van leden in de hand? Interview De correspondent Lex Böll Meijer. Vooraanstaande wetenschappers over virus bestrijding en de politieke, economische en juridische gevolgen van de korona maatregelen.

In die gesprekken kwam vaak het thema vertrouwen in de wetenschap ter sprake. Belangrijker dan ooit constateerde correspondent Cliché's Limburger, maar ook steeds vaker op de proef gesteld. En dat is een bekend fenomeen ontdekt. Correspondent Modern leven Nina Polak, toen ze zich verdiepte in de lange geschiedenis van pandemieën in pandemie, toont de beperkingen van de medische wetenschap en werkt bijna altijd zowel hysterie als hoogmoed in de hand. En in deze tijd betekent dat ook digitale hoogmoed. Wereldwijd grepen overheden de pandemieën aan als reden om burgers grootscheeps digitaal te volgen in ondemocratische ontwikkeling, schreef technologie criticus Evgeny Morozov.

Dat inspireerde ons tot Trekt de Gajdar, een project waarin we met leden, organisaties en journalisten van over de hele wereld de corona surveillance vastleggen in een database die we vrij toegankelijk gaan maken. De Korona crisis laat zien dat onze samenleving is ingericht voor een economie die draait op exploitatie van goedkope arbeid, in teert op het klimaat en de leefbaarheid en ten koste gaat van de zorg, het onderwijs en al die andere vitale sectoren. Midden in de lockdown was het zelfs makkelijker om een sterren maaltijd thuisbezorgd te krijgen dan om aan voldoende medische mondkapjes voor zorgmedewerkers te komen, schreef correspondent Nasrien Malik.

In Europese landen ging het al snel over economisch herstel, terwijl een gezamenlijke aanpak van de gezondheidscrisis achterwege bleef. Maar de pandemie zette ook een luikje open naar een betere toekomst én waarin grote maatschappelijke verandering voor onze gezondheid en het klimaat mogelijk is. Het neoliberalisme, de ideologie die de afgelopen veertig jaar de wereld domineerde, is door het virus verder aan het wankelen gebracht. En dat is goed nieuws, schreef Rutger Bregman. Want de plannen voor een radicaal andere samenleving liggen klaar.

Daarmee is natuurlijk niet gezegd dat de pandemie vooral positief zal uitpakken. Het is een ramp in heel veel opzichten voor de mensen die zelf ziek zijn geworden of een naaste hebben verloren. Voor de gezondheidswerkers die nu de klappen voelen van de crisis in de ziekenhuizen en de verpleeghuizen voor kinderen die nog steeds niet naar school kunnen. En voor de vele ondernemers die de grootste moeite hebben het hoofd boven water te houden. Maar hoe het zit met de gevolgen voor de economie?

De klimaatdoelen, onze afhankelijkheid van Big A-Tec en onze democratie. Wij zullen die langetermijngevolgen kritisch volgen, zoals vele leden ons ook op het hart blijven drukken.

Waar onze transnationale uitbreiding ook zijn meerwaarde toonde, was bij die andere grote ontwikkeling de explosieve groei van de Black Lives Matter beweging en de wereldwijde protesten tegen racisme en ongelijkheid. Racisme en ongelijkheid zijn al jaren belangrijke onderwerpen van onze journalistiek. Maar de pandemie maakte de enorme kloven in de wereld tussen noord en zuid, arm en rijk, man en vrouw, zwart en wit, zichtbaarder dan ooit. Net als in onze climate journalistiek investeerden we dit jaar ook flink in onze journalistiek op het gebied van sociale gelijkheid.

We verwelkomden onze nieuwe correspondenten Olu, mijn adepten. Zij schrijft over allowing en Valentijn de hing over identiteit en SSRI Malik better politics. Samen met coolest prominenten Vera Mulder, die schrijft over vooroordelen en Karin Amat Maurienne, die schrijft over verzwegen geschiedenis, brengen zij de verschillende manifestaties van racisme en uitsluiting voor het voetlicht. En ook met de komst van nieuwe redacteuren kwamen er nieuwe ambities op dit terrein. Nabila Jabir Ik noemde haar hiervoor al even sloot zich bij ons aan als gesprek redacteur met als missie om gemarginaliseerde mensen een podium te geven.

Een missie die ze deelt met Elisa Anyang, die zich als redactiechef van onze Engelstalige journalistiek er op toelegt. Journalisten uit onder vertegenwoordigde delen van de wereld en de samenleving een platform te geven. Black Lives Matter maakte dus veel los bij ons en met de komst van onze nieuwe collega's verdiepte ook op de redactie zelf het gesprek over racisme en wat ertegen te doen. Want alleen vinden dat zwarte mensen dezelfde kansen en vrijheden zouden moeten hebben als witte mensen is niet genoeg, schreef Olu Olu.

Mijn A-Tec Beer Anti-Racisme vereist dat je ervoor strijdt dat zwarte mensen dezelfde kansen hebben als witte mensen. Racisme is niet zozeer een houding of een opvatting, maar een systeem. Of zoals correspondent Fera Mulder het kernachtig samenvatten institutioneel racisme draagt geen witte puntmuts. Het zit in de structuren van onze samenleving racisme ontwrichten maatschappij en houdt ongelijkheid in stand. Hoe racisme werkt, waar het vandaan komt en wat we ertegen kunnen doen, lees je in de racisme leeslijst die OLO te Menen Vera samenstelden.

Een overzicht van de belangrijkste inzichten uit onze eigen en andere journalistiek. Want anti-racisme begint bij delen van kennis en ervaringen. Om die reden experimenteerde sociale media redacteuren met Luc van de Velde en Immersion Champlain ook met nieuwe vormen op Instagram. Het sociale platform waar nu een groot deel van het online Black Lives Matter protest plaatsvindt. Duizenden mensen deelden de zogenoemde tegels, met daarop de belangrijkste inzichten uit de leeslijst, vervolgens in hun eigen netwerken. En zo bereikte deze ook veel mensen buiten de correspondent.

Over zijn eigen leercurve over racisme schreef oprichter Rob Wijnberg een uitgebreid stuk waarin hij vertelt hoe hij in de afgelopen jaren heel anders over racisme is gaan denken door vooral te luisteren naar mensen, collega's die racisme dagelijks ervaren. Sinds onze transnationale uitbreiding merken we dan ook nadrukkelijk een divers redactie. Geeft daadwerkelijk een andere blik een blik die onze journalistiek verrijkt. Juist door de stappen die we het afgelopen jaar hebben gezet, zien we nog sterker hoeveel we nog te verbeteren hebben.

Waar onze wens diverser en inclusief er te worden in het verleden vaak beperkt bleef tot losse initiatieven en projecten. Zien we nu dat we meer diversiteit alleen in samenhang met alle facetten van onze organisatie kunnen realiseren. Je kunt wel collega's met verschillende culturele achtergronden aannemen, maar als onze belangrijkste netwerken, onze bronnen, ons taalgebruik en onze gewoonten homogeen blijven, is die verandering niet duurzaam. Diversiteit en inclusief tijd in achtergrond en perspectieven zijn nu kernwaarden in ons manifest, die we net als al onze andere journalistieke principes in alles wat we doen willen laten terugkomen.

Daar werken we hard aan. En met de oprichting van die correspondent hebben we daarin een heel belangrijke stap gezet. Maar we zijn er nog lang niet. Daarom werken vier groepen van Engels en Nederlandstalige collega's, afkomstig uit alle onderdelen van onze redactie, nu aan concrete plannen om onze journalistiek, maar ook onze werk, cultuur en ons aanname beleid diverser en inclusieve er te maken. De klimaatcrisis de korona pandemie en de groeiende sociale ongelijkheid waren drie pijlers dit jaar. Niet alleen voor ons, maar wereldwijd.

Maar natuurlijk maakt ook journalistiek over andere belangrijke structuren en ontwikkelingen die bepalen hoe onze wereld werkt. Zo is Europees migratiebeleid nog verder aan het verharden, constateerde correspondent migratie Maite Vermeulen vanuit Nigeria, met grote gevolgen voor migranten, vluchtelingen en de Europese democratie. In Nederland staat de onafhankelijke rechtsstaat onder zware druk, concludeerde correspondent politiek Marc Schavan. Want de politiek is de rechtspraak gaan behandelen als een bedrijf met een winst en verliesrekening, met dramatische gevolgen voor de onafhankelijkheid en de toegankelijkheid ervan.

Ondertussen staat in de Verenigde Staten de toekomst van de democratie zelf op het spel, laat oprichter Rob Wijnberg zien. Dat vraagt om een fundamenteel ander soort journalistiek die niet rijdt om nieuws maken, maar om het verdedigen van de democratie. Toch zien we ook veel reden tot optimisme. De wens om steeds sneller en verder te reizen heeft de inrichting van onze samenleving verregaand bepaald. Maar het kan ook anders. Dat toonde de lege snelwegen op het hoogtepunt van de lockdown.

Hoe? Daarover publiceerden we dit jaar het boek Het recht van de snelste van colspan3 Mobiliteit Thalia Verkade en wetenschapper Marco te Brummell Stroud. Het boek laat zien hoe de inrichting van onze straten diep politiek gekleurd is. En ook al zien we Nederland vaak als fietsland, grotendeels gedicteerd is door de belangen van de automobilist en de auto industrie en andere inrichting van onze straat is mogelijk, maar het vereist een radicaal andere blik op een internet de weg. En er was nog veel meer mooie belangrijke journalistiek.

Teveel om hier op te noemen. Voor een uitgebreider overzicht verwijs ik je graag naar de publicatie van het jaarverslag op het platform De Correspondent. Jaar zeven van de correspondent was ook het jaar waarin Rutger Bregman zijn nieuwe boek De meeste mensen deugen! Onze stoutste verwachtingen overtrof. Van het boek verkochten we meer dan driehonderd vijftigduizend exemplaren in Nederland en Vlaanderen. Het wordt in 42 andere talen vertaald. Het Tejater College over het boek dat Rutger noodgedwongen online gaf, trok meer dan 18.000 kijkers.

Dat is een Ziggodome vol en een primeur in de geschiedenis van De Correspondent. Een verhaal uit de meeste mensen deugen. Dat begon met kritische vragen in onze bijdrage. Sectie zou wel eens kunnen eindigen op de rode loper in Hollywood. Want een bekende Amerikaanse filmstudio kocht de rechten van het verhaal over de echte Lord of the Flies. Om zo veel mogelijk mensen te bereiken, willen we onze inzichten in zoveel mogelijk vormen aanbieden. Sinds we twee jaar geleden meer audio journalistiek zijn gaan maken, zijn jullie meer gaan luisteren zonder minder te gaan lezen.

Naast onze doorlopende podcast shows zoals Goede Gesprekken en de Rudie en Freddy Show, lezen onze correspondenten hun verhalen tegenwoordig voor en verkennen we met losse audio, essays en korte series de journalistieke mogelijkheden van audio. En sinds september is onze journalistiek te beluisteren in onze eigen audio app. Die is niet alleen privacy vriendelijker dan apps als Spotify. Waar we voorheen op waren aangewezen, maar met onze app kunnen we al onze audio verhalen een beter podium geven. Kun je ook nog eens in gesprek gaan met correspondenten en experts en zijn andere gedroomde vertel vormen, zoals een visuele samenvatting van onze journalistieke inzichten of life video's.

Weer een stapje dichterbij gekomen. Verder verrijkt ons creatieve team onze producties met geweldige interactieve info qfix, zoals de historische kaarten die gelegd, de groeiende impact van landbouw zichtbaar maken of de interactieve migratie kaart die laat zien hoe kaarten je standpunt over migratie beïnvloeden. We publiceerde een artikel over Dtvx met daarin je raadt het al, die Pécs, onze favoriet. Trump die vertelt hoe fijn hij de mensen van die correspondent vindt. Overigens haalt niet ieder data journalistiek project de eindstreep.

Zo werkten we aan een veelbelovende interactieve infographic over stilvallen het verkeer tijdens de lockdown. Maar omdat het lastiger bleek dan gedacht om de juiste data te krijgen, reden de auto's al weer volop voordat die af was. Ook waardevol, want zo krijgen we steeds beter inzicht in de randvoorwaarden voor een succesvolle datae journalistieke productie. Cartograaf en kunstenares Karlijn Kingma zat een jaar lang in een hoek van de redactie minitieus te tekenen op een enorm groot vel papier. Het resultaat? Het weefsel der mensheid.

Een krankzinnig gedetailleerde kaart geïnspireerd op Rutger Bregman, is boek. De meeste mensen deugen. De tekening wordt gedrukt als poster, is op ons platform te verkennen in een audiotour en is bovendien in het echt te zien in het Rijksmuseum Twenthe. Allemaal producties, kortom, waarin de nieuwe vormen je onze journalistiek op een andere manier laten ervaren. Tot zover het stormachtige jaar 7 van De Correspondent. Ook voor komend jaar. Aan ambities geen gebrek. Voorop staat natuurlijk onze missie om journalistiek voorbij de waan van de dag te maken door belangrijke structurele ontwikkelingen in de wereld te doorgronden en van context te voorzien.

Van de klimaatcrisis tot de overgang naar een duurzame economie, van de slag om de democratie tot de toekomst van het internet, van de productie van ons eten tot de herkomst van onze kleding. Deze en nog veel meer thema's zullen centraal blijven staan in onze journalistiek. Het komend jaar leggen we daarbij drie accenten. Allereerst door journalistiek te bedrijven met een transnationale blik. Noodzakelijk, want de belangrijkste thema's van deze tijd houden zich niet aan landsgrenzen. Of het nu om wereldwijde protestbewegingen gaat, hoe multinationals onze politiek beïnvloeden of waar onze maatregelen tegen de corona pandemie op zijn gebaseerd.

Je kunt niet begrijpen hoe de wereld precies werkt als je niet voorbij landsgrenzen kijkt. Onmisbaar daarvoor is het delen van kennis en ervaring tussen correspondenten, genodigde experts en ervaringsdeskundigen leden. Alleen door de schatkist en kennis onder onze leden en die van genodigde experts nog beter te ontsluiten, kunnen we deze grote wereldwijde ontwikkelingen doorgronden. Kennis is namelijk iets wat alleen groeit als je deelt. Het komend jaar willen we daarom flink investeren in de mogelijkheden voor. Precies dat het delen van kennis en ervaringen op ons platform.

Tot slot gaan we verder op de ingeslagen weg om onze journalistiek zo toegankelijk mogelijk te maken voor iedereen en onze inzichten te delen in de best mogelijke vorm. Onze gloednieuwe audio app is een belangrijke stap geweest en die willen we nu snel doorontwikkelen, zodat je binnenkort onze journalistiek in al haar verscheidenheid tot je kunt nemen in je eigen De Correspondent app. Zo hopen we het komend jaar weer iets dichter bij ons uiteindelijke journalistieke ideaal te komen. Met iedere publicatie, iedere podcast, iedere nieuwsbrief, iedere leden bijdragen, ieder boek en iedere campagne over de belangrijke thema's van deze tijd de wereld iets beter achterlaten dan we haar vonden.

Dit was het dankjewel voor het luisteren. Ben je benieuwd naar de journalistiek achter dit jaarverslag? In het artikel op het platform De Correspondent vind je alle bijbehorende links. Heel graag geef ik de microfoon nu door aan jullie, onze kritische lezers, trouwe luisteraars en betrokken leden. Wat vonden jullie onze beste journalistiek? Meest geslaagde projecten en waardevolste bijdragen. Welke verhalen hielpen je verder? En waar zie je ruimte voor verbetering? Deel je terugblik op jaar 7 van De Correspondent via een ingesproken bericht.

Hoe? Klik op de WhatsApp link in de show Noodt of als je via de app luistert, vind je deze link onderaan het artikel. Op het platform. Je kunt ons natuurlijk ook altijd een mailtje sturen naar Post et de correspondent. Punt. NL Dank je wel.