Voordat we met de aflevering beginnen eerst even dit. Ook dit jaar organiseert. Klik snel weer het Design Research en Innovation Festival Drive, een festival voor creatieve professionals, aan maatschappelijke uitdagingen werken of daarmee willen beginnen. Vijf dagen lang kan je online en gratis interactieve sessies volgen met ieder een eigen thema. Dit zijn thema's als mobility, circulair en bajo beest, beelding en helpt. Het festival is van 19 tot en met 23 oktober online en gratis. Meld je nu aan voor één of meerdere sessies via Drive Streekbierenfestival punten nl.

Dat is Trygve Streepje Festival Punten nl.

En dan gaan we nu door naar de aflevering Welcome, een podcast over media met Ernst-Jan Fout en Alexander Klöpping en een gast Annejet van der Zijl. Ja, de koningin koningin van de non-fictie. Nou nee, ik ben echt Annejet van der Zijl die die. Die is me mijn leven gekomen. En twintig haar boeken dit jaar lokte al je tijd om te lezen. Ik begon aan een boek van haar. Ik was verslaafd. Biografie over prins Bernhard en ik heb al haar boeken achter elkaar.

Ik kon niet op. Je kon niet ophouden om erover te praten. Ik heb er ook al zo, vertelt de apotheker. Netflix was het vormen. Ja, gewoon gebint. En waarom keken er zo naar uit om mij te hebben? Omdat ze haar boeken die gaan? Die neem je mee. Een wereld in die je niet kent. Het zijn ongelooflijke reizen. Zijn echt grootse verhalen van mensen die groots en meeslepend leven, al op hele verschillende manieren.

Ze heeft van Annie Schmidt geschreven, maar bijvoorbeeld ook over de Amerikaanse prinses bekend boek van haar. Het is gewoon een dame die in een pioniers dorpje in Amerika werd geboren, ergens in de negentiende eeuw, zich opwerkt tot de beau monde van New York, alles kwijt raakt, naar Europa verhuist en daar uiteindelijk peetmoeder wordt van Beatrix. Nou, geweldig verhaal. En het boekenweekgeschenk dat ze dit jaar geschreven heeft. Leon en Juliëtte. Dat is hun liefdesgeschiedenis tussen een witte Nederlandse man die in de tijden van slavernij naar Amerika gaat om daar rijkdom te zoeken en verliefd wordt op een zwarte slavin.

Ja, Julia. Dat viel natuurlijk niet zo lekker in die tijd dat als dat dacht als ze daar achter kwamen in Charleston, South Carolina. Daar werd je gewoon allebei vermoord. Daar heeft ze ook een meeslepend boek over geschreven. Hoe? Over hoe ze vervolgens vluchtte naar Nederland. Genoeg grote verhalen dus. We gaan het hebben over de techniek, over hoe ze haar boeken schrijft. De deur. Daar komt een factsheet van duizenden pagina's voorbij, waarbij ieder boek begint, gaat hebben over hoe ze dat doet, hoe ze code schrijft wanneer ze schrijft, hoe ze creativiteit, hoe ze creatief wordt en er nog veel meer.

Het is een heel leuk gesprek. We hebben elkaar net van enthousiasme een korona proef high five gegeven. Omdat het omdat het echt heel leuk was volgens mij ok. Maar voor niets gaat de zon op. Nee, deze aflevering wordt gesponsord door Time. Een heel lekker ontworpen financieel heb je lekker uppie. We hebben het vaak over financiële onafhankelijkheid, hoe je daar kan komen en inzicht in je inkomsten en uitgaven en daar vervolgens naar budgetteren en naar handelen is het allerbelangrijkste.

En dat maakt Dime heel plezierig voor je. Dat is de theorie in de praktijk. Laat je je bankgegevens in en vervolgens krijg je best wel een gaaf overzicht van alle. Uhm, alle vaste lasten die je hebt. Dus ik heb hier bijvoorbeeld Marley Spoon staan. Dat wordt dan automatisch gecategoriseerd onder. Ik hou van maaltijdboxen onder onder boodschappen en zet de 250 dollar 225 euro vierenzeventig naast. Als ik dan toch van ja euh. En dat is inzicht wat ik normaal niet krijg.

En opeens heb ik dat. Nu kan je ook met één druk in de inn op de knop kun je zorgen dat contract worden onderhandeld, dus dat ben ik niet met Ziggo aan het doen. Een voorbeeldje onder onderhandeling wordt verwerkt. Staat erbij, ik zal je op de hoogte houden. Jij hoeft dus niks te doen hiervoor. Zij gaan nu bij Ziggo een lage prijs afdwingen. Precies. En als je even kijken. Als je inzicht wil hebben in hoeveel geld je uitgeeft en welke vaste lasten, dus boodschappen of wat dan ook, kan je ook budgetteren.

Daar heb je premium voor nodig en dat kan je. Dan noem je normaal voor betalen met het gratis krijgen via USB. Als je in de app de volgende actie code invoert om 20:20, krijg je een maandje gratis als luisteraar van een podcast over media. Dus gaan er Dime Punt App, Slash pomp, daar Looten app en voor dan de actie Code in pomp 20:20.

Dit staat ook allemaal in de show Notes, dus zoek die even op en beginnen je pad naar financiële onafhankelijkheid.

En dan nu Annejet van der Zijl.

O ja, ik kende eigenlijk alleen maar van de abri's. De afgelopen tien jaar kopstations. Dat is een nieuw boek van jou, over Bernhard of over de peettante van Beatrix. Maar ik had je nog nooit gelezen. Totdat ik een paar maanden geleden. Ik las wel biografieën, maar atva Amerikanen, de Rockefeller of Carnegie. En toen? Uhm. Toen vroeg ik op mijn Facebook. Ik ben die Amerikaan een beetje zat. Ik wil een Nederlands qgfy lezen.

En toen ik denk dat ik veertig commens kreeg en ik denk dat er vijfendertig over boeken. Acht. Toen ben ik begonnen met uhm, ik volgens mij Bernhard en daarna heb ik Heineken gelezen. Jagtlust, Annie mg Schmidt. Ik heb eigenlijk bijna al je werk in één keer erdoorheen gejaagd. Jongen, en dus ik ben heel blij dat je hier nu zitten en dat we dat Aleksandr Nikky mogen horen over hoe dit boek tot stand komen. Want dat is de insteek van het gesprek.

We willen weten hoe doe je dit? Een technisch gesprek heb je daar. Heb je er zin in? Ja zeker? Ja, ja, mooi. Dat is mijn leven van alledag. Heb ik bedoel ik ben. Ja, dat is mijn echte leven. De binnenkant van het.

Je bedoelt niet de chaîne die wij die wij van de buitenkant zien. Je hebt de buitenkant van het schrijverschap. Dat zijn die Abe's. Ja, en je hebt de binnenkant van schrijverschap. Nou, dat is ja, maar daar kijk je ook wel gelukkig bij. Dus is.

Het is allebei leuk als ik het begrijp, maar ik geloof wel dat ik de binnenkant inprincipe vind ik leuker voel ik me meer op mijn gemak. Hoe zit je? Hoe ziet De Plecker uit waar je schrijft? Hij staat op Facebook. Euh, ik heb hem laatst even opgemeten voor de lol. Hij zei n 20 bereed en 1.60 lang ok. En euh.

Het is een beetje een noted schrijf plek, maar ik heb het afgelopen jaar de optie om deze ruimte zo speciaal op te meten.

Dit geeft wel aan dat mensen mij euh mail stuurde van hoe schrijf je een boek en wat heb je nodig? En hoe begin je daar dan aan? Dacht ik nou? Laat ik maar eens laten zien dat je er helemaal niet zoveel voor nodig hebt, namelijk op computers. Ja, precies. Maar, vroeg iemand letterlijk welke breedte maakt hij eigenlijk zelf? Dat vond ik zelf wel lollig. Oké ok. En wat staat daar een computer? En euh, en wat boeken.

En het is heel veel licht. En het euh. Ikke ikke. Het is 30 meter van de tuinen. Dat kan. En er ligt een hond achter. Dat is ook heel fijn, vindt Toby. Die staat. Die staat er ook op op. Ik heb dus een Facebook post gemaakt met de essentiële dingen voor mijn schrijven. Verder heb ik eigenlijk niks meer nodig. Ik begrijp dat social mediabeleid een centrale rol speelt.

Sinds kort lijken Ural om wat. Waar moeten we naar kijken? Hebben we dat zelf? Ik heb geen idee volgens dat de show nooit zo gaat opzoeken. Ik heb zelf nooit een post neergezet, maar is iemand die dat voor mij doet. En af en toe schrijf ik een verhaaltje in een stuk of wat foto's. Maar voor in ieder geval vol als begeleiding voor dit gesprek. De blik achter de schermen is ook op Facebook terug te vinden. Ja genoteerd.

En euh, we Alexander niks. Had het zo over ja. En toen vroegen we ons eigenlijk af waar begint het? Want je hebt er al van. Je hebt prachtige levensbeschrijving van van prins Bernhard of van Gerard Heineken. Uhm. De oprichter van Heineken. Of van een de Amerikaanse prinses. Een vrouw die in de pioniers dorp geboren wordt en zich op op allerlei manieren opwerkt tot allerlei hoogtepunten van de zakenvrouwen of de. De weduwe van New York tot tot aan haar prinses inEuropa en Annie M.G.

Schmidt natuurlijk. Hoe? Hoe kies je ervoor dat je je een paar jaar ga ik zo vanuit onderdompelt in het leven van zo iemand.

En nieuwsgierigheid. Dat is het enige. Het meeste. Het belangrijkste. Puur dat ik geen idee heb wat ik aan ga treffen. Ik schrijf nooit een boek met een idee van dat ik een punt wil maken of dat ik iets wil laten zien. Of uit bewondering. Ik heb heel veel biografieën onderwerpen aangeboden gekregen. Ja, uhm, en dacht ik. Volgens mij weet ik wel zo ongeveer hoe dat boek te uit gaat zien. Hoe werkt dat? Biografie aan Amy Amini krijgen?

Ja, Freddy Heineken heeft er toch een keer aangeboden? Ja maar eigenlijk. Nou ja, die vroeg of ik zijn biografie wilde schrijven. En kreeg je een telefoontje op een dag? Nee hoor, ik ken hem via een stuk wat ik had geschreven. Ik was toen nog gewoon journalisten en hij vroeg me af en toe op de thee. Omdat hij zich verveelde. En toen heb ik een stuk over. Toen heb ik eens een stuk voor het kerstnummer gemaakt uit de Verbanck Ferry.

Volgens mij heeft HP De Tijd, dat deze maand voor de achtendertigste keer weer is herdrukt. Kennelijk was het weer een stuk weggevallen, dus dan zeggen de halsstreek. We gaan de hoogtepuntje. Daar staat het weer. En dat vond ie leuk. En toen euh, vond hij dat een goed plan. Maar toen ze toen? Toen ik begon toen nog maar net. Natuurlijk. Maar ik had wel in mijn hoofd dat ik onafhankelijk wilde zijn. Dus zeg jij maar ik wil wel onafhankelijk onderzoek kunnen doen.

En toen moest je erover nadenken en toen belde het nummer terug, zei die Annie het. Dat gaan we niet doen. En ze zegt nou, dat is jammer. Dan ga ik dat boek niet schrijven. En toen stelden de historische woorden Annejet! Jij zult nooit rijk worden.

Ik wil heel graag. Weinigen hebben eerst nog even iets abstracter. Mensen bieden zich dus aan om een biografie te laten maken en jij zegt ik doe het alleen maar als ik nieuwsgierig ben om te beginnen met het aanbieden. Wat bezielt mensen om zichzelf aan te bieden om BHV over zichzelf geschreven te krijgen? Ik denk dat dat verder dacht. Ik ga een leuk, want hij had al helemaal bedacht dat ik dan mee zou gaan naar Zuid-Frankrijk enzo en dat daar mooi gastenhuis en dat ik daarna aan de euh.

In het zwembad. Het is ook leuk voor jou. Maar ja, nou ja, hij haar op 5. Het leek hem zelf vooral leuk. Ooit leek hij leuk voor zichzelf. Tegenwoordig denk ik dat mensen denken als saneert, maar Biograph leert dan uhm, nou dat. Dat is een euh, een extra euh. Het is nog net. Het is ook een prestige zaak. En zijn het al mensen in de herfst in hun leven ofzo die de daarbij ook wel ja oud politici en zo dan krijg je dan allemaal heel ferrant en men zal een gebrek aan geld en en en een eigen secretaris.

Nou, als je alle onbekende en bekende mensen meetelt ze echt wel 4 5 keer per week per maand. Waubach, elke week zijn er dan ook. Daar moeten heel veel gevallen tussen waarvan je denkt euh, jij bent niet echt geschikt om gebuur gebogen gefingeerd geprogrammeerd te worden door mij. Nou misschien zijn ze allemaal wel heel geestig geschikt om gebouw gevierd te worden, maar niet door mij dus. Bij heel veel gevallen denk ik hoefde ik me hier charmant onderuit.

Ja, maar het klinkt niet alsof je uitsluit dat je ooit een keer op zo'n uitnodiging ingaat als iemand je echt nieuwsgierig maakt.

Uhm, nou ja, kijk. Laurens Juliëtte. Dat was ook zo'n eigenlijk zo'n aanbieding. Weliswaar over onbekende mensen, maar dat. Dat krijg. Ik ga gewoon in de mail van de dienstdoende monumentje ambtenaar. Die zei wij hebben hier een bijzonder verhaal en ik dacht juist een bijzonder verhaal. Ik had toen een een euh en een euh rubrieken in een blad. Dat deed het weeshuis van de verlaten verhalen. Omdat ik zoveel mooie vaardiger kreeg van allerlei mensen en dacht nou, dat kan ik in ieder geval.

Ik kan mijn levens tekort Val-Dieu, omdat die allemaal recht te doen, maar daar kan ik een klein stukje over schrijven. En dat heb ik toen een hele tijd gedaan. En ik overweeg ook omdat ik weer zoveel leuke, mooie vader krijg. Ik overweeg ook ernstig om het weeshuis weer binnenkort weer te gaan openen. En met mij als directrice. Ja en nee. Dee Dee Dee Leonis Judit Bui. Eerst een weesje en die zijn daar in terechtgekomen. En.

Dat is vaak wel bij mij een verhaal, laat me niet los. Het is met Sonny Boy ook gebeurd. Dan had ik jaren daarvoor gehoord en hem ja en op een gegeven en dacht ik snel ik. Ik dacht er nog steeds aan. Later moest ik het maar eens gaan doen en dat is met Leon als Judith ook gebeurd. En sterker nog, Leon censureert. Euh, dacht ik nou, dan maak ik een boekenweekgeschenk wel leuk. Ja. En toen ik mee bezig was zag ik haar.

Maar het is eigenlijk een veel groter verhaal, dus dat ben ik nu maak. En ik had altijd al iets, want ik wil nog eens een familiesaga schrijven. Zo'n sweeping story dus. Jawel, en lekker ook over de wereld. Nou ja, die is me nou in mijn schoot gevallen.

En zou je ook over levende mensen nog kunnen schrijven? Liever niet. Waarom niet? Omdat? Ja, als je een levend mens ontmoet heb je altijd een zekere chemie. En dat kleurtje en euh ze als iemand dood is of in ieder geval buiten mijn bereik. Dan blijft het een verhaal. Bijvoorbeeld Annie MG Schmidt.

Ik heb ontzettend fijne tijd met haar gehad. Ik heb twee jaar met hen op zolder gezeten en feestelijk veel van de geleerd en met heel veel plezier het boek geschreven kan heel veel zelf van geleerd. Maar ik heb geen idee of als ik naast ze had gezeten bij een tv programma of ik aardig had gevonden. Misschien was er voor mij veel te veel een oude tank geweest of had ze mij juist niet leuk gevonden. En ja, nu? Nu was dat er allemaal niet.

En Prins Bernhard? Nou, dan weet ik wel zeker dat was. Dat had ik ook nooit gedurfd. Ik had nooit gedurfd om het te zeggen, maar zijne koninklijke hoogheid. Volgens mij zit u hier een beetje onwaarheid onwaarheden te vertellen. Ja, dus al die mensen die zich nu aanbieden. Dan kan je ook gewoon zeggen ja sorry, pas als je pas als je dood bent.

Nou, er zijn er bij die zeggen in mag ook als het naar me, want sommige mensen doen dat juist op het moment dat ze denken. Nou ja, het einde is nader, maar het zijn ook. Kijk ze en mensen die zichzelf aanbidden. Maar er zijn ook heel veel mensen die gewoon een mooi verhaal hebben in hun familie. Die zeggen Goh, mijn tante, nou die en ja. En dat zijn vaak ook prachtige verhalen die ook zeker een boek verdienen.

Maar het klinkt ook alsof je er op kunt vertrouwen omdat je net zei sommige ideeën of verhalen laat hem niet los. Ja, dat je eigenlijk niet eens een besluit hoeft te nemen omdat als je weet ik denk er over een paar nog steeds over na. Dan ga ik het doen.

Ja, ik, ik ben verder best een redelijke v v. Voorzichtig iemand zeg maar. Maar wat mijn werk betreft ben ik totaal roekeloos. Al mijn avonturiers, zin en gekkigheid en reizen dat voor waarde avonturiers in een gekkigheid en het leven van de mensen die jij beschrijft. Nou nee, niet in het leven, maar wel in het ven, in het uhl, in het wat ik verwachtte als ik het ga doen. En is dit een soort rode draad in type mensen die je waar, waarvan je nu achteraf kan zeggen dat ze hier niet losgelaten hebben?

Ja, dat zeggen mensen wel eens die zeggen ja, het zijn allemaal. Ik probeer daar dan een rode draad in te vinden. Maar voor mijn gevoel niet. Het enige rode draad is dat ik dat ik denk. Hoe zou dat leven nou gegaan zijn? Dat vind ik heel gek dat je niet het idee hebt dat er euh. Dat er een bepaald type is waar je nieuwsgierig naar wordt. Dat er een dat er een basis ligt onder die nieuwsgierigheid die namelijk reëel is.

Misschien kijk ik s. Ik denk persoonlijk dat in elk mens wel een verhaal zit, al is het maar omdat elk mens beïnvloed wordt door z'n tijd en en elk mens doet iets met de kaarten die hij of zij in handen krijgt en in zijn leven of in haar leven. Alleen jij, sommige verhalen zijn gewoon spannend. Een andere. En uhm. Ik ja, net als ik liever een spannend boek lees dan dat ik een saai boek lees. Euh, het moet.

Ja, het moet het liefst. Uhm, een nieuwe wereld voor mij al. En hoe voelde je aan bijvoorbeeld de spanning met bijvoorbeeld Freddy Heineken of met impressionant?

Uhm, bij Annemieke Smit was ik uh vooral een nieuwsgierig naar. Nou, ik kwam eigenlijk door die uitzending met Ischa Meijer. Ja, die stond natuurlijk ook. Willen we allemaal honderdduizend keer gezien? Euh. En ik dacht euh. Goh ja, natuurlijk is dat precies hetzelfde wat iedereen dacht. Wat een geestige, leuke, oude flauwe god. Wat heeft ze dat allemaal onder controle. Ik dacht maar dat moet toch ook nog een echt mens achter zitten? Ik.

Ik had het gevoel dat het een een toneelspel was. Te mooi om waar te zijn. Ja, en ik dacht ook hoe word je nou zo? Misschien we ook wel wishful thinking? Maar ja, en in alles was het lollig en de meest pijnlijke dingen maakten ze goed. Verhaal van nu. Ik dacht gewoon daar moet toch ook nog een kwetsbaarheid of daar moeten een echt mens achter zitten? En euh nee, dat wilde ik wel eens uitzoeken.

Hoe word je zo maar iedereen op de wc gelikt? Dus wat is dan de. Wat was de? Wat was het onderscheidende aan haar? Waar word je extra nieuwsgierig naar haar?

Ja. Tsja. Nou ja, misschien omdat ik het omdat ik me niet kon voorstellen dat je een rimpelloos leven hebt en dan zo word. Ik dacht daar moet een verhaal achter zitten. Wat verder. Laat dan de euh, jongens, wat lachen we hier met z'n allen? Hm, omdat ze zo luchtig over zulke verschrikkelijke tegenslagen spreken. Ja ja, ik ik. Ik weet, die had gewoon het gevoel dat haar verhaal achter zat. Ja, ja.

En verder bij Pijs. Bij Sonny Boy bijvoorbeeld lokte ook Suriname en de zee. En nu lokken heel ik heb mijn jukebox speelt schoten de Nederlandse. Welk soort basis met speelt grotendeels en in Charleston en in San Francisco. Tijdens de gold rush? Ja is nu en kunnen jullie ook wel stralen?

Ja ja, ik heb. Ik had al die dagboeken van die man die dan een negenenveertig op zijn bootje klautert en euh dan daar euh fortuin gaat maken. Ja, dat is gewoon, want dit zou de nazaten van Leon Massilia toch die nu achter het is. Ik ga met hun oudste dochter. Die is op de negende door de vader naar Nederland gesmokkeld en op de negenentwintigste euh, is ze met haar verloofde ook een Nederlander? Zijn ze naar San Francisco gegaan?

En uiteindelijk? Dat is natuurlijk ook verhaaltechnisch wel mooi, zei ze. Ze was. Ze is ooit gedoopt als slavin in het Chaz. Ik heb haar autopapieren ook gevonden in die kerk en in check in Uh in euh, ze. Uiteindelijk is ze gestorven als een van de rijkste vrouw van Californië. Kijk, dan denk je daar zit een verhaal. Je moet wel wat gebeuren als iemand gewoon euh blijft wonen in het dorp waar ie gewoond heeft en getrouwd is met iemand die met wie die op school heeft gezeten en leuke kinderen heeft.

Hartstikke goed verhaal, maar misschien niet helemaal om op een regenachtige zondagmiddag in weg te duiken. En ik denk dat we nu wel een beeld hebben van hoe je kiest, waar je voor gaat als het lijkt of het verhaal eigenlijk jou kiest, want je niet loslaat. Ja, dat zeg je goed en ben je dan. Ik wil ook wat van leren. Graag okker. Ik wil. Ik wil ruimte. Ik ben nogal, ja, ik. Ik wil een ruimte in mijn hoofd en in mijn leven en ook in mijn werk.

Wat bedoel je daarmee? Nou, dat dat mijn leven ruimer moet maken? Zo'n verhaal. Ik dacht dat ik ook ook fout van word in die zin. Gewoon omdat het. Euh, ja, het is grappig.

Je praat over je werk alsof het euh, alsof het ook heel erg past bij de bij je gemoed van dat moment ofzo. Of waar je op dat moment geïnteresseerd in bent of blij van wordt. Dat wordt het gewoon. Of het heel intuïtief is ook.

Nou, de keuze om om muffin. Ja, dat is ook zo.

En heerlijk. En. En dat leren wat. Wat? Hoe weet je van tevoren of je gaat leren? En wat wil je dan precies leren? Nou ja, bijvoorbeeld bij Annie Smith.

Uhm. Euh. Daar heb. Daar heb ik bijvoorbeeld echt van geleerd om als het leven tegenzit. Om daar bedoelde hij gevoel voor. Humor was fantastisch. Ja, ik had dat helemaal niet zo meegekregen en ik hoop dat dat een beetje op dat ik daar een beetje mee besmet bent geraakt. Dat soort dingen en van Eline Show vond ik. Dat wist ik ook niet toen ik hem begon. Ik had een ongelooflijk vermogen om met tegenslag om te gaan. En dat eigenlijk aan Spaces.

Ja, en eigenlijk gaat het boek daar over en is weer iets anders dan nieuwsgierigheid.

Gewoon nieuwsgierigheid hebben. En wat bedoel je dan zo praktisch van ik wil zelf ook leren goed met tegenslagen om te gaan. Ja, het is toepasbare toepasbare ik ik v. Ik heb zeker. Als kind snapte ik nooit veel van de wereld. Ik vond het een zeer verwaande aangelegenheid en dit is mijn manier om. Ook als journalist to. Uhm ja, om te snappen hoe het moet werkt grappig.

Ik dacht dat je toen je zei God leerde dat je bedoelde. Ik wil leren hoe ik Amerikaans bronnenonderzoek doe of zo.

Oh nee, dat is dat. Dat is handig om om. Dat gaat vanzelf, maar dat is nee. Ik wil ook echt wel zelf. Ik heb ook maar één leven en ik wil dat op zo'n. Ja, zo'n leuk mogelijke manier doen. En nou ja, net. Net zoals jullie ook wel mensen in je omgeving zullen hebben. Wijnjaar kijkt en denkt hé.

Tuurlijk. En ik denk dat jij ook biografieën leest omdat je je wil leren. Toch? Zeker niet alleen maar ik wil vervoerd worden, maar ook jij je. Het zijn indrukwekkende mensen waar je dan hoopt wat wat cuwz uit te halen voor je leven. Toch zal je merken dat ik las. Begon met van die biografieën over succesvolle zaken. Mannen vaak. Of Churchill ofzo? Euh, dus mensen die iets groots hadden gedaan. Maar ik? Ik merkte dat dat eigenlijk maar niet uit welke biografieën leest, ook al past het helemaal niet bij je eigen levenspad.

Ik heb weinig overeenkomsten met Amerikaans pièces. Toch heb ik heel veel van hen geleerd en dat vond ik wel mooi. En dat om door die door jou boeken ben ik veel breder gaan lezen.

En dat? Dat bedoel ik met die ruimte. Maar eigenlijk schrijf ik om precies dezelfde reden dat jij of andere mensen lezen. En waar ik zelf ook graag lees ok. Of. Of een goede fee en een echt goeie films zie je van goeie series. Zie het. Het moet. Daarom vond ik de Nederlandse literatuur van de jaren zeventig zo verschrikkelijk. Het ging allemaal over uhm, over slechte huwelijken in. In de jaren zeventig bloemkool wijken. Oh, dat klinkt inderdaad geweldig!

Word ik heel, heel, heel ongelukkig.

Maar de literatuur nu is toch iemand die thuis zit te somber over over z'n leven. En dus dat is eigenlijk ook heel erg naar binnen gericht. Ja dat. Ja en en dat heb ik niet. Ik ga tenminste ik dat niet uit boekenkasten denkt toch heerlijk.

Ja oké, duidelijk is te snappen. Eén van de vragen die ik had was van hoe. Hoe begin je? En hoe? Hoe durf je dan? Zou die stap te nemen waarvan je weet? En nu ben ik jaren met deze persoon op pad. Maar u weet je net ook zei bijzonder roekeloos in die zin in een werk. Dus ik neem aan dat je er nog niet over nadenkt dat je gewoon maar die stap neemt.

Nou, ik denk er wel over na. Kijk, ik zorg altijd dat m v d. Ik heb altijd geprobeerd om een zekere financiele onafhankelijkheid te hebben. Ik ben begonnen met schrijven en toen woonde ik in een gelegaliseerd kraakpand in de binnenstad van Amsterdam voor 200 euro per maand. Nou, toen heb ik mijn baan opgegeven, maar dat kon ook. Als ik een hypotheek had gehad en drie kinderen had het gewoon niet gekund. Ja en euh, ik ben wel altijd bezig om te om ik het durf is helemaal durf is meer durf te mislukken.

Ik in elk verhaal waar ik aan begin en neem ik op de koop toe dat dat misschien op een gegeven moment net iets gaat. Niet lukken. Of het verkoopt niet. Of het wordt niet een mooi boek. Of ik verveel me verschrikkelijk mee. Dus ik ga hup. Maar die zakelijke kant lijkt me wel weggevallen, toch? Ik neem aan dat je vanaf nu weet dat je financieel onafhankelijk van de rest van je leven bent.

Nou, de rest van mijn leven nog niets, maar ik kan me wel veroorloven om te mislukken. Ja, en dat vind. Dat vind ik het aller fijnste van succes. Ja, dat is ook van hoe je daarmee af gaat.

Sommige mensen willen het succes geen moment meer verliezen en er wordt daardoor heel krampachtig. Maar jij durft dus wel je door je? Je staat jezelf toe ook te mislukken nu. Oh ja, en.

Als iedereen mij over vijf jaar geheel vergeten is, dan ben ik ook tevreden. Ja maar ja. Waar ik naar streef is dat ik elke keer weer zo'n verhaal kan pakken. Daar inderdaad enorm in investeren, want hij had zeker nu met al dat gereis. En zo nu en dan dan. En ja, dat het dan toch niet werkt. Of het komt net uit op het moment dat we een volgende naar die leven heeft hebben. Nou hup. Maar dat gebeurt ook.

Een boek is een boek is zo onzeker. Ja, het is overkomst in zekere zin. Nu ook met de korona crisis dat je minder makkelijk naar de westkust van Amerika kan. Uhm. Het is voor succes. Moet je een boek nooit schrijven en er moet een boek schrijven voor je eigen lol. Dat straal je ook wel uit. Mag het over die techniek hebben? Toen ik te hebben. Ook kan als het net over een computer en over boeken ook al voor een hond.

Is leuk, maar dat zegt me iets minder. Afmetingen die boeken. Waar is het belangrijk? Dat staan gewoon bij het onderwerp waar je mee bezig bent ofzo? Ja dus. Je alle boeken gaan eruit. Bij een nieuw boek dat je gaat beginnen en mijn boekenkast gaat leeg. Precies helemaal leeg. Nou, de boekenkast in mijn werk. Ook in de gevangenis. Ja en euh, die wordt dan helemaal gevuld met boeken rondom het onderwerp.

En met ook daar staat thuis op café een foto van op Facebook gezet. Gewoon van van mijn boekenkast ziet het er nu uitziet dus met mappen. En inderdaad al die euh ja, al die boeken en dingen die ik in mappen gaan we bij komen.

Maar ook hoe kom je aan die boeken? Uhm, is wat je zoekt de zoekterm emmerson en nog een keer Rocard entreekaartje kortingskaart en.

Nee, ik ga naar naar Chelsea. Wat je Kaiju begin natuurlijk altijd met dit soort. Nou ja, dat heb ik gli. Ik heb in Londen gestudeerd of in Engeland en heb ik he. Euh, t. Daar werkte ze met factsheet mee. Ik ben natuurlijk begonnen met die reconstructies. Dit is zijn allemaal reconstructies. Dus je begint gewoon op te schrijven alles wat je weet en wat je vindt. En dat zet ik op een rijtje. Je kunt er heel wat bij.

Bij googlen klein, ik tik vo-LK op los en euh, alles wat je niet weet, dat ga je zoeken. En op een gegeven besluit je naar ik moet naar Charleston, want ik moet toch weten hoe het daar is. Ik ben bij. Leonard studeert begonnen in hun graf ben ik naar Monster gegaan en stond ik naast die grafkist. Ja, dan wist ik in ieder geval waar hun graf was.

Nu dus ga je maar naar het einde van dat bestand en dan voel je daarin, gelooft Lichtjaren. Daar ziet het er zo uit. Ja, precies.

En ik had de was die die die monumenten ambtenaar had. Een geweldige dag allemaal. Het team mensen van de plaatselijke Historische Vereniging Meetjesland Jongens mijn mannen van Monster. Nou, die hebben ook. En die bleven me allemaal leuke dingen sturen die zij allemaal in hun plaatselijke blad hadden gezet en vond het zo leuk dat ik dat nu deed. Hij en ik. Ik tik lekker door en dat effect schiet op een gegeven denk na ik moet dus charleston. Toen heb ik via mijn de vertaalster van de Mark, een prinses.

Die bleek daar vandaan te komen. Dus hup hup, allemaal leuke historici aangeschreven. Mag ik langskomen en directeur van museum? Nou, dan ga ik daar naartoe. Check in en de volgende ochtend. Euh. Met mijn opschrijf boekje Op pad en onderweg. Euh. Euh. Ja, in de museumwinkel, maar ook in de plaatselijke boekwinkels vind je altijd verschrikkelijk veel. Dus dan alles wat me interessant lijkt, dat neem ik mee. En toen ik uit San Francisco kwam in februari, heb ik ook echt een extra koffer moeten kopen over die boeken.

Ja, maar het gaat heel erg te rooien. Te gewassen zit ook niet echt een systeem in de zit alleen me in dat ik op een gegeven moment besef. Ik weet hier niet genoeg van, dus ik moet op zoek ik. Ik maak het verhaal beginnen zitten. Een grote gatenkaas en je gaat alles. Euh, ik denkt hé, hoe zit dat? Hoe gek dat eigenlijk precies ook? Nou, dan ga je daar op zoeken. En zo langzamerhand.

Het is een soort puzzel om het allemaal puzzelstukjes.

En het is een chronologie, dus dat dat eindigt bij de grafkist en daar zit heel veel voor. En dat ga je op chronologie uit. Ja, ik heb op Remind een hele chronologie met allerlei onthullen Lake en euh ja. En dan krijg je eerst een memoires van de een of andere uffw. Van de week was ik nog bij de familie van Van Ende van Van Doorn. Weet je wel van mij. Zo, het is toch van Bo en zo ja ook.

Nou, die blijken een familie boek te hebben waar ze omdat ze verwant zijn aan mijn Herckenrath familie. En daar staan we allemaal leuke details in over. Of het Juliëtte of hoe goed ze was in feestjes geven. Dit lijkt me dus dan ook het lastige, want op gegeven moment overstijgt het wat in een factsheet hoort. Want gaat het over de feestjes? Ja, dat past niet meer in de fictie bij toch lang document. Ja, en dat is pech hebben duizenden pagina's geschiedenis, duizenden jaren.

Hoe navigeerde daar dan een jaar lang geen Granma gebruikt? Nou, volgens mij een heel oud winnaars. Perfect weet ik veel Windo's te vertellen. Ik heb geen idee.

Je weet toch wel welk programma je in typt? Nee, wordt er. Denk het, maak je wel goede backups? Uhm, nou, ik moet heel eerlijk zeggen dat de ooit is. Iemand probeerde een Klout bij mij te installeren. Geen idee of je werkt, maar wat ik wel doe als ik denk. Dit hoofdstuk is best wel al aardig goed en stuk heeft naar mezelf staat in ieder geval op mijn telefoon. Oh, gelukkig mag de computer nou eindelijk eens een keer de geest geven.

Misschien kijk je even langsgaan, Alexandra, eventjes alles controleren.

Voor het vaderland moet nog eens een mannetje vinden die al mijn computers enzo, die dat allemaal gewoon goed op orde zet. Daar zit hij ze tegenover. Alles van computers. Maar de duizenden pagina's. Ja, en dat lijkt me ongezond. Allemaal in je hoofd te moeten houden. Nee, want het staat op papier. Ja, nee. Maar om te weten waar wat staat ja.

Hoe werkt dit nog? Nou ja, op een gegeven heb ik veertig pagina's. Je gaat schrappen of ga je dan kopiëren? Nee, nee, nee, ik maak ik. Het begint dan eigenlijk al hoofdstukken te maken. OK. Daar ga ik al. En soms valt me op. En opeens een heel mooi hoofdstuk titel, hele mooie hoofdstuk titel binnen. En ik je o dat deel en dat kan dan mooi daar beginnen. Nou, dan heb ik al hoofdstuk titels.

Ik heb laatst bedacht. Ik bijvoorbeeld, want ik heb natuurlijk Leon censureert. En toen dacht ik hoe ga ik dat nou doen? Dat heb ik nog nooit gedaan. Een boekje wat er is in een grote boek. Ja en nee. En dan denk je nou een week. Ik maak met het boek bestaat uit drie delen ik ben er altijd. Daarom is die hond ook belangrijk. Ik wandel met dat beest. Ja, ja. En dan kom ik terug.

En dan denk ik als ik het nou zo doe en dan zeg ik het allemaal op een rijtje. En dat hang ik ook boven mijn bureau. En ik vind het ook heel belangrijk hoe mooi de hoofdstuk titels bij elkaar staande wittmann van het boek zie je dan. En uhm, ja. Pas als ik het gevoel heb van nou nou wil ik s. Nou ben ik niet meer nieuwsgierig naar nog meer Wishart toen u zich factsheet.

Die verandert eigenlijk langzaam in het boek, al is dat het moment dat je op een nieuw in een nieuw document begint.

Euh, nee. Op een gegeven pak ik zo'n stuk van het factsheet en dat is dan meestal al een soort hoofdstuk. En dan ga ik dat daar. Daar zit ik nu in en dan wordt het het echte ja. Alleen lopen de teksten alleen dan door. En dan kom ik ook. Dat is altijd heel leuk. Dan kom ik ook dingen die ik anderhalf jaar geleden de ingezet heb, daar daarin en dingen die ik later ingezet heb. En Van Hee oh, dus politiek was dat aan de hand.

En toen gingen ze dat en dat doen. En dan zie je opeens allerlei leuke verbanden. En dat, dat vind ik dan bij die verbanden komen dan.

Dit vind ik. Dat lijkt me inderdaad euh, dat dit een soort van voor v e n lange brij aan verborgen parels zijn omdat het zoveel pagina's zijn lijkt het me dus dit is. Dit lijkt mij dat juist het lastige. De verbindingen leggen uit tussen inderdaad heen. Dit schrijf ik maar heel ergens anders. In de factsheet staat hier toevallig ook zo vaak niet ergens anders. Want het staat bij elkaar. Ja, omdat ik het chronologisch doe. Dus op een gegeven moment zeg ik ok.

Hij heeft uhm, nou ja, iemand heeft op de gaat failliet. Nou ok dat dat neem je. En dan. En ik lees dan een boek over de geschiedenis van uh van zoon of de economie van die tijd en de zieke. In 1855 was een economische depressie hem, waar hij failliet. Economische depressie. En dan wordt het Tamworth verhaal.

Ik las ook ergens dat je een interessant verband ontdekte tussen euh. Koningin Juliana die je op een soort maiko over tour werd gestuurd door de Amerikaanse prinses en met je uitrekenen. Negen maanden later was Berte Beatrix geboren. Ja zeg dat van die ontdekking.

Tja, dat is. Dat is het leuke van al die puzzelstukjes. Ik leg ze zeg maar al op stapeltjes, zonder dat ik nog weet hoe ze in elkaar gaan mag gaan klikken. En als ik dan denkt nou, nu heb ik de hele puzzel op ongeveer. Dan pak ik zo'n stukje en dan ga ik die puzzel stukjes in mekaar leggen. En dan zie komt vaak een heel onverwacht beeld.

Maar het zijn niet echt de stapeltjes. Het is een werkdocument van duizend pagina's die in je hoofd zijn.

Dat stapeltjes in het ISS zit niet in mijn hoofd van start en je zei dat je de ophingen toch wel wat hang je? Dat je wat? Ik hang. Ik hang en vouwde de outline van het boek op, want ik vind het heel belangrijk dat dat een een boek I uh uh with me heeft. Ik vind het belangrijk dat taal ritme heeft. Uhm. Euh. Uhm. En da daar bijvoorbeeld. Daarmee maak ik ook de tv. Het was een hoofdstuk uh 1 november in Holland samen uitschreven.

Moet Holland in november ofzo naar dat? Dat vind ik belangrijk. En bijvoorbeeld mijn eerste zin bij Sonny Boy. Waldemar was een zwemmen. Dat had nooit zo geweest als man. Piet had geheten en Waldemar was een zwemmer en dat geldt voor mij op sindsdien voma ook op euh. Hoofdstukken en op het hele boek. Het moet. Het moet rond worden. En bijvoorbeeld bij Sonny Boy had ik eerst een heel ander begin. En het liepen allemaal. Weld was allemaal goed te lezen.

Heb ze echt gerust interessant. Alleen zo'n boek, dat moet zeker. Of onbekende mensen. Aangezien iedereen tegen mij zei dat ga ik niemand lezen, dacht ik. Hoe pak ik ze toch in een kladden dan dan? Dan moet je gaan zitten denken. En dat is misschien nog het moeilijkste. Want wie searches gewoon een kwestie van copy paste? Nee, nee, nee, maar gewoon van werken. Dat is echt werk. Daar kun je zelf nog toe zetten.

Maar of een verhaal gaat vliegen en. Dat is toch iets iets? Dat hoop je elke keer maar weer. En euh ja, bij Sonny Boy dacht ik ja het. Het mist iets en toen op een gegeven moment besloot het hele eerste deel weg te gooien. Euh. En stond ik bij een benzinestation. En toen bedacht ik het begin van. Toen dacht ik ja, maar ik wist toen inmiddels hoe die geeindigd was en wat de grote woorden c speelde.

En ik had zelf als ik op die boot geweest in Suriname en ik dacht goh, ik hoorde de hele tijd water. Gehoord. En toen dacht ik. Toen dacht ik aan die verhalen over hoe die in Suriname in Paramaribo opgroeide en altijd zwom Tegal, als ik naar me de rivier beginnen. Ik eindigt bij de zee en dan kan ik heel opgewonden naar mijn schrijdt bureau gaan. Ik ben een renner van ik moet het op papier hebben en dan denken gaat dit werken.

En dan een vreemde. Ja, volgens mij werkt het wel. Dat is echt vormgeven. Dat is eigenlijk het. Dat is eigenlijk het moeilijkste wat er allemaal dingen bij mekaar. Het doen en dat allemaal achter elkaar opzetten. Dat je de biografische wereld. Best veel van al die feiten achter elkaar ja. Maar superlange boeken vaak. En en dan moet de lezer zelf maar ja euh zelf maar daar spannend verhaal van maken. En uhm. Dus dat dat het moeilijkste is.

Dus een verhaal laten vliegen? Ja. Is het wel niet gelukt? Heb je wel eens ervaren met de wegleggen?

Uhm. Nee, maar ik ben ook nog wel een doorzetter. En nee, dat dat is dan inderdaad. Nee, ik weet nog wel hoe. Uhm. Het is net alsof je huis verbouwt en besluit dat je op een gegeven toch die muur daar beter niet had kunnen zetten. Weet je opgeven moet denken jullie muur moet weg, dus je kan maar eigenlijk afdwingen dat overhaald vliegen. Het gebeurt elke keer weer, maar je moet gewoon net zo lang doorzoeken tot je tot het totdat tot je tffa haal hebt, zoals dat verhaal verteld wil worden.

Maar dat rijtje post-its gok ik dat dan boven je bureau hangt. Hoe vertelt jou dat dan dat er ritmen in een boek zit? Nee, het zijn geen posted. Het is gewoon de. De hoofdstukken indeling op een lijstje.

Ja, en dan denk ik altijd als ik nou deze als ik. Ik sta in de boekwinkel.

Ik sla het boek open en ik zeg hoofdstuk hoofdstukken de derde eeuw, zo noem je dat. Begint het een stuk inhoudsopgave.

Moeilijk kan ik en ik denk CCI dan die hoofdstuk titels. Heb ik dan zin om te gaan lezen? Ja. Denk ik dan van alles wat ik doe, ik moet een lezer ook verleiden om om te gaan lezen en naar me. En dan leest hij. En dan wil ik moet ik hem eerst zien te verleiden dat hij het niet weg legt, dus een grote verleiding stuurt. En hoe over kom je dan? Want als je. Ik blijf heel erg behanger bij die factsheet, omdat ik een ongelooflijk detail is en hoe.

Hoe zorg je er dan voor dat als die factsheet helemaal chronologisch opgebouwd? Als je een verhaal gaat vertellen, dan is die chronologie van ondergeschikt belang. Dus hoe? Hoe zorg je er dan ook voor dat als die als defect, je het gewoon logisch is dat je je dat je. Hoe? Hoe ontstaan? Hoe ontstaat besef dat soms een heel andere tijd een punt in de tijd interessanter is om op een bepaald moment te vertellen als ik dat wist? Dat is dus wat er gebeurt of bij het benzinestation of bij de US.

Uhm seulement telefoon getapt. Uhm, of of beide wandelen. Euh, dat hoop je altijd. Maar dat dat euh. Ja dat dat gebeurt dat. Dat is wel echt een jurk. Dat kan ik ook niet. Euh, dat is het minsterie. Het mysterieuze in het geheel.

Ja, maar ook weer niet zo heel veel anders dan wanneer jullie een huis kopen en gaan bedenken hoe je het in gaat richten. Je staat er je ding. Ik dacht dat die Casta leuk zou staan, maar het voelt niet goed.

Zo er exploits vind ik wel interessant. We hebben een interview binnenkort met Ryan Holiday, een schrijver die een boek heeft geschreven over onder andere het belang van stilte in ieders leven. Ik kan me voorstellen dat als je het hebt over het benzinestation of de hond, dat dat zo'n moment is waar je juist stilte opzoekt om even weg te gaan bij de research. En dat het in je hoofd ja kan rijmen. Wat?

Hoe? Hoe? Maar daar heb ik dat factsheet voor, zodat ik niet al die dingen in mijn hoofd hoeft te hebben. Kijk eigenlijk als ik. Als ik zo'n factsheet maakt, ben ik een soort veldmuis. Je echt. Elk detail vind ik interessant. De zoon van Annies, Annie Smith, flipte, zei altijd oog God is 17 delige encyclopedie die jij over mijn moeder aan het maken bent. Dan vind ik alles interessant.

En dan moet ik op een gegeven, want moet ik als een als een vogel boven gaan hangen? Is een roofvogel die het die het hele verhaal ziet. En je weet dus inmiddels van jezelf dat dat bij een benzinestation of met de hond is. Eigenlijk mis. Het klinkt als de meest bewuste manier om eventjes eruit te gaan en dan weer het overzicht te zien. Ja, met het kan natuurlijk ook gewoon in de bus of of in de auto. Het klinkt geforceerd.

Nee gebeurt gewoon nee. En het gekke is dat je het vaak ook gebeurt. Momenten dat je met iets heel anders bezig bent. Kennelijk is een stukje in je hersens wat bezig is als een soort computer te zoeken naar een oplossing van iets. Kijk, het helpt altijd heel erg als je als je beseft wat het probleem is nu en dan. Dan kun je het eigenlijk wel in je eigen hersens overlaten om op een gegeven met een oplossing te komen.

Niet dat je uit dat je weet, want sommige sporten bijvoorbeeld kun je niet meer bij nadenken. Of ik hoor wel eens van mensen die dan bijvoorbeeld in het donker in een bos gaan fietsen omdat ze zo erg moeten opletten dat ze dan weten. Daarna heb ik dat of. Dan ben ik niet meer bezig met aardse zaken en dan weet ik dat mijn hersenen daarna met iets komen. Of mensen die duizend jaar zonder voorbeeld in het donker door een bos ja, of mensen die bij een klassiek concert waar een telefoon niet bij kunnen pakken omdat ze niet afgeleid.

Ik officieel hoesje of Yuichi natuurlijk. Het doosje is in en dat is absoluut waar. Ja ja, maar je moet inderdaad stilte en velum altijd. Ik hou ook heel erg van lummel tijd. Ja, je moet leuk Malaya nee blocken.

Helemaal niks zelfs niet meer levert. Je hebt gewoon een hond die op een gegeven moment zegt tijd om uitgelaten te worden. Nou ja, ik denk dat dat dat gewandeld, dat is wel goed. Ik merk wel dat dat je vaak tam tam. Ik ben ook maar op zoek naar wat ik ervan kan leren. En het klinkt alsof je allemaal een beetje overkomt. En dat je geen les van mij uit te trekken is, neem ik aan. Teleurstellend. Neem een hond, ik heb poging doen.

Volgens mij. De les die uit kan trekken in de duinen wonen en zorg dat je t dat je niet al te veel afula.

Ja, dat is een hele belevenis. Je zorgt ervoor dat je niet afgeleid wordt. Je begint gewoon. Dat vind ik heel opvallend aan het Fexhe. Je kan natuurlijk een enorme barrière opwerpen van al ik moet aan die epische biografie beginnen, maar jij begint gewoon na 1900 zoveel. Dit gebeurt precies en dat is gewoon werk werk. En nou is misschien nog wel een tip, want het is natuurlijk een vorm van self management wat je doet. En niemand zegt tegen mij jij moet dat of dat.

Ik kan s ochtends ook gaan winkelen of. Of weet ik iets anders gaan doen of gaan koken ofzo? Uhm, ik zeg ook als ik geen zin heb, ik bel de gouden regel. Hup uhm achter de computer. En dan hebben zij natuurlijk ook wel eens dagen dat ik niet zo'n zin heb. En dan zeg ik ook je mag een uur tegen mezelf. Je mag een uur. Als je na een uur nog steeds echt geen zin hebt, dan mag je iets anders gaan doen.

Maar na een uur ben je er in. En dan? Dan gaat het ook wel in.

Dat herken ik heel erg. Iemand heeft me ooit een keer verteld dat het nooit een geldige argumenten om te zeggen. Ik ben niet in de stemming. Ja, als het over werk gaat of iets dat je belangrijk vindt omdat je in principe nooit in de stemming. Je kan het immersive nooit in een stemming zou je het heel moeilijk te gaan doen. Het is heel moeilijk. Just do it.

Dat is. Dat is het toch. En en je hoeft ook. Je moet ook niet voor jezelf dan denken. Nu ga ik iets heel fantastisch schrijven. En dat door die phet gita. Dat is gewoon. De lat ligt heel laag. Dat is eigenlijk wat je voor jezelf georganiseerd hebt. Wat? Wat zo'n effect ziet, bestaat natuurlijk uit HICP. Wat een boek! En dan stap ik aan wat ik denk dat interessant is en dat tik ik dan gewoon over.

Nou ja, hoe dom kan je werk zijn? Flip, de zoon van Annie Schmidt, zei Je bent een 17 delige encyclopedie aanschafwaarde. Was je even bang voor om het Dumonceau? Euh. Euh ja, met internet we alles wilden weten. Ik heb het boek digitaal gelezen, dus ik heb niet echt een idee hoe dik het was. Het was niet zo dik en dat dat is dan natuurlijk dan weer. Dan heb ik die 17de. En daar moet ik dan weer een verhaal van maken waarvan ik denk dat het verhaal echt is.

Want heb je een soort maximum in je hoofd van het mag er niet een te dik boek worden of ik wil ze altijd zo.

Ik ben heel. Euh uhm. Uhm. Ja, heel Scandinavisch, zeg maar in mijn schrijven. Ik hou helemaal niet van overbodigheid in Keulen en het moet eigenlijk allemaal precies goed zijn. En het liefst zou ik willen dat er geen woord uit het hele boek kon omdat het dan om zou vallen, maar dat er ook dus ook geen woord te veel staat. Ik heb de prinses toen trouwens ook bij de uitgever was. Die ging toen af. Mijn redacteur ging op vakantie en toen heb ik er nog een noch over, noch omdat ik dacht zij was zo ja, ze was behoorlijk.

Euh ja. Zeg je dat? Snap je heel erg. Backpack back to the point. Dus die lui, die hele lange zinnen. Hup, terug ouzo dus. Euh. Nee, ik ben heel erg. Van de schrappen tot tot de essentie. En hoe herken je ook hoor. Kan je dat dan? Want Broel schrijverschap dat? Dat kennen we allemaal. Dat dat dat cliché. Maar hoe herken je dat iets overbodig is? Nou ja, kijk, als je over de gilde het aids schrijft heb je toch allemaal enige verhalen over al die als de familie Senzo.

En daar zitten heel veel leuke dingen in die ik ook allemaal in mijn Vecchia had gezet. Maar het gaat. De vraag is deze cd kan het zonder? En als het zonder kan? Ja, dan moet en moeten ze er wel verdomd goeie reden zijn om het toch nog te in te laten staan en kan het zonder kan. Maar het verhaal valt het verhaal om. Mis je iets in in het hoofdverhaal als. Als de wanhoop? Het Hoffer hoofdverhaal?

Is dat dan voor jezelf? BVVO bij de Amerikaanse prinses. Ik ga het verhaal vertellen van een vrouw die altijd met uw indrukwekkend met tegenslagen omgaat en alle informatie. Het boek moet dat voor verhaal dienen? Of is een hoofdrol iets anders?

Dat denk ik. Nou ja, het ja, dat vind ik een moeilijke vraag. Gaan jullie wel heel diep hoor, volgens mij? Goeie vraag. Mag ik terug naar ik doe maar was? Euh ja, het is t is ja. Het is natuurlijk eigenlijk allemaal gevoel dat t. Dat is het. Ik ik denk gewoon van ja, als ik nu twee pagina's het doorga over een familie die eigenlijk niet echt ter zake doet in t leven. Euh, ik.

Ik wil alleen opschrijven wat echte in dit leven, wat haar maakte tot wat zij was en wat de lezer laat zien hoe zij haar leven inrichten, wat essentieel was voor haar is en dus voor dit verhaal. Wat doe jij met de restmateriaal? Heb je? Is het gewoon backspace of heb je ergens een?

Ik heb al die mappen en ik heb ze aanmaanden kun je nog? Ik heb dan een quad. Sonny Boy. En er zitten al die mappen in. En dat hele effect gieten dat blijven en zou verder wel ergens in mijn computers verven.

Maar een derde natuurlijk ook wel een bepaalde waarde in het geval van Freddy Heineken of of Anni-Frid Smit. Ik denk dat er best mensen zouden zijn die geïnteresseerd zouden zijn om die omdat Fexhe te lezen. Even een misverstand Gerard Heineken heeft de grote zorgen van. Maar dat er mensen zijn die dat leuk zouden vinden om ze om te lezen.

Ja, ze zijn welkom. Ik denk dat ze het lijkt me heuze saai. Dus kan ze niet de neiging om dat online te slingeren. Nee, de Heineken familie heeft hem niet gebeld. Mogen we de krant hebben voor onze stichting? Nee, nee, nee. Ik kan me niet voorstellen dat mensen dat zouden willen lezen. Nee, nee, wat is duidelijk? Het is het echt. T Is echt he? Het bouwmateriaal? Ja, maar dat is des te grappiger toch?

In dit geval. Ik denk dat er mensen zijn die euh. Als zij eenmaal bevangen zijn door zo'n verhaal dat ze dat het eigenlijk heel leuk is om dat te zien. Ik denk dat als andere schrijvers dit zouden dan jij, dat jij er wel met plezier doorheen zou Squibb of niet?

Nee, want ik ben geïnteresseerd in het eindproduct. In dat verhaal wat er uitziet alsof ik het zo langs de kant van de weg gevonden heb en al dat. Dit is natuurlijk altijd bloed, bloed, zweet en tranen. Het is een beetje vergelijk met dansen denk ik. Als jij naar een ballet gaat, dan wil je dan wil je overtuigd worden dat die mensen dat moeiteloos zo perfect doen. En dat factsheet het is in feite al die orgies maakt. Wordt zo'n beroemd beeld uit die documentaire over het ballet dat dan zo'n bekende ballerina, prachtige dans duurt en een heel elegante Allam is achter de gordijnen.

We beginnen zitten te hijgen en naar de voeten te grijpen. Dat is jouw als.

Als je als je mijn boek leest, moet je het geploeter van mij de niet inzien. Ja, dat vind je. Moet je. U moet het zweet niet zien dat zitten. Dat is er wel. Dat zit allemaal in die quad, maar dat veel.

Dat vind ik ook heel mooi. En een schrijfstijl is dat je leest ook als biografieën en staat dan vol met noten in de lopende tekst, terwijl jij je hebt voor manier gekozen dat je noten zijn. Ja, dat je ziet welke, welke zie je als je de zin? En dan kan je zelf zoeken wat het erbij hoort.

Ja, dat dat. Dat heb ik er van. Jackie Woef Slager. Die had een Pfv. Een prachtige biografie over Anderson. Ik ben gek op sprookjes of zeker op Andersen sprookjes geschreven. En dat. Daar was ik helemaal blij mee. Dat ik m niet, want ik zat de hele tijd. Ik dacht even die cijfertjes zijn stom, vervelend en bovendien wil ik ook niet. Je hebt soms ook cijfertjes en dan staat er achter van dit restaurant was in die tijd heel bekend.

Bla bla bla. Dus dan staat ze dan denk ik of je huiswerk of de informatie is leuk genoeg om in het verhaal te stoppen. Maar ja, het is Latijn. Nee. Hoe werkt een werkdag in jouw leven?

De hele dag aan het schrijven? Nee, s ochtends vrouwen, ik ben hoe laat zij op. Uhm, na half acht, zoiets half acht. Is er dan nog een soort van ritueel dat je klaarmaakt voor we met de hond de krant halen? Ontbijtje even opruimen en dan euh, om half tien achter de computer. Als tien. Ja. En dan om half twaalf hoor ik iets zuchten achter mijn naam. Dan wordt het tijd voor even de duinen in.

En dan heb je een uurtje gewerkt. Nu twaalf uur. En dan s middags doe ik ook nog wel wat, maar s ochtends ben ik, werd ik op mijn scherp. Oh, het zit vooral de in de twee uur waar wij drie uur. Het leeuwendeel gebeurt nou vaak. Als ik dan terugkom, ga ik nog wel even voor de voordat ik ga lunchen. Even een uurtje door, maar zo'n drie uur kan ik echt heel goed werken. En verder kan ik nog veel andere dingen doen, maar dat deed je echt heel scheppend van dat.

Dat is me de middag een beetje opgegeven.

Nee hoor, want dan kan ik boeken lezen of euh mails beantwoorden.

Ja ok. Dat zit m niet in wat je stoort. Soort van echt diep werk. Ja, er zijn noemen. Maar ja, dat. Dat vind ik ook wel eens lastig omdat als ik bijvoorbeeld s avonds euh maar gezellige dingen ga doen slapen ze toch weer wat minder. En de volgende dag is dan eigenlijk ook weg.

Ik voel me een beetje schuldig dat zo nu en schrijf ook. Je bent een schrijver, ochtend om aan ons. Maar ik moest toch naar Amsterdam? Bovendien is het ook leuk. Dit is ook leuk natuurlijk. En ik vind het leuk dat je zo geïnteresseerd zijn in de hoe het gemaakt wordt, want dat is natuurlijk.

Maar ja, maar de avond is dus niet iets. Je gaat. Je bent niet tot in diep in de nacht aan het schrijven. Soms? Ja maar, maar meestal niet nee.

Creativiteit kan me voorstellen, helemaal als het je bij het benzinestation kan overvallen. Dat dat.

Dat dat ook steeds meer zelf een mailtje als Marsmissie invalt of zien waarvan ik denk dat is net te raken. Zin voor dat lokt je niet naar de computer.

Ja, soms ook wel, maar dan heb je bezeten periodes dat je opeens wel zes uur achter elkaar schuift ofzo. Ja, soms als. Als het moeten, zoals de deadline, echt heel dichtbij, maar dat de inspiratie toeslaat en jezelf niet meer loskoppelen van een toetsenbord.

Namen maar basically als je echt uhm, als je echt zo die waar ik nu ook eigenlijk wel in zit is die periode dat je echt een schrijver bent. Dan is het een beetje zoals een topsporter leeft heel georganiseerd, heel rustig. Euh.

En euh, zeg ik dat juist in die structuur de de de. De creativiteit ligt voor mij.

Welja, dat ik ga niet in cafés zitten en denken dat ik dan euh, geweldig geïnspireerd werk. Het romantische beeld dat veel mensen van schrijvers hebben tot laat in het café. Ja, en dan de volgende dag met een kater schrijven met een kater? Sowieso niet. Maar en ik heb wel veel vrienden die ook schrijven en daar hebben we gezellige etentjes mee en dans. Maar dan zitten we ook echt zo van. Goh, ik zit daar een daarmee heen zo.

En zij herkennen dat dan heel erg. En dan ga je ook met elkaar wel zitten verzinnen van hoe kun je dat oplossen? En een voorbeeld als je dit echt willen weten hoor je graag. Maar euh, valt bij Annie Smeets. Bij een biografie krijg je snel een. En toen en toen en toen en toen. Effect was niet leuk. Nee. Euh. En dat had ik op een gegeven bij halverwege Annie Smith dacht ik. Mmm, mmm, mmm, ik vind het niet zo leuk.

En dat was net de tijd dat ze het dikke ontmoet via een contactadvertentie. Ja, en er dan inderdaad. Of in een op de een of meer dacht ik opeens weet je wat ik ga nu het verhaal vanuit dik gras te lezen? Ja, op een gegeven moment zie je het zelfs in een contactadvertentie slaat de pagina over en je begint opeens een heel nieuw. En na die vier pagina's ernaast lees ik bij het vorige. Fascinerend verhaal dat Hans getrouwd toch?

Ja, hij was getrouwd en zou daar introduceerde hebben. En dat doe ik nu ook een beetje. Ik heb nu mijn nummer James en die Up naar San Francisco gegaan. Nu had ie Virginio open en dan denk ik als ik dat hoofdstuk nou eens vanuit Virginie ga schrijven. Nou, dat zijn allemaal die fijne. Maar ben je naar een etentje opgekomen omdat je dat voorbeeld? Dat weet ik helemaal niet, maar dat zijn wel dingen die we met ik.

We hebben zo'n non-fictie schrijf clubje met Geert Mak en Judith Kolenmijnen en wij allemaal oud journalisten die gewoon onder de mensen en de gezelligheid van de journalistiek. En dan zitten we dat soort dingen wel te bespreken. Wat we het leukst aan het hele proces van van van begin tot einde van het schrijf. Maar dat kan ik. Dat kan ik echt niet zeggen. Het klinkt alsof je naar een kerkje gaat en dan documenten tegenkomt. En alles, daar sprak je het met me mee.

Dat is ontzettend leuk, maar je zit ook wel een week in een archief en je denkt. Ik doe mijn leven tussen het oud papier.

Ik heb daar ook wel vragen over waar die bronnen, want ik kan me van het boek van Gerard Heineken die die leefde halverwege de negentiende eeuw. Of ik dacht daar was alleen een brief van over die aan zijn moeder had geschreven over ik heb een brouwerij gekocht en een foto en een foto. Dat was het. Dat was allemaal kwijt gemaakt. Ja, dat was het moment waarop ik had kunnen stoppen. En toen dacht ik maar waarom is het allemaal weg?

Dat is eigenlijk heel onlogisch. En toen werd het spannend. Aha, dus je bent in. Ik wou. Mijn vraag was of je als geïntimideerd ben door een beperkte hoeveelheid informatie die al paraat ligt. Ik kan me herinner dat je ook zou over het boekenweekgeschenk dat je dacht. Wat kan er dan nog voor over zijn 12 jaar geleden? Charleston? Maar die heb je, laat je daar dus niet door stoppen of je ziet het juist als een aanleiding om er toch over te gaan schuiven.

Nou, ik heb me. Dit verhaal kende ik al jaren en al die tijd dacht ik. Ik doe het maar niet. En toen dacht ik nou opgenoemd, ik ga het eens proberen. Nou ja. En nu komt zoiets toch weer iets heel anders uit dan wat ik had gedacht.

En over die research. Wat heb je geleerd met de jaren over hoe research werkt? Wat heb je? Wat doe je anders gaan doen? Nou ja, ik ben jaren misdaad verslaggeefster geweest en eigenlijk was dat hetzelfde denk ik. Ja, ach uhm, ik heb je heimwee naar mensen gaan en euh. En en hun mening vragen en hun hulp vragen. Dat is heel belangrijk. En. En ik heb echt het grote geluk dat er altijd weer. Het is echt heel bijna een hele gemeenschap die om zo'n boek ontstaat.

Wie weet ik ook. Vanochtend had ik ook nog weer contact met Liddy, die hem in een nazaat in Oklahoma naar die had ook weer iets gevonden. Uhm, als je echt een netwerk van mensen die allemaal die elkaar ambani kennen me allemaal helpen ze allemaal geloven. Bijvoorbeeld danceformatie die zeker ja. En hoe spannender en bekender iemand is. Kan me voorstellen hoe men sneller de gelederen sluiten rondom zo iemand. Ja, als de gelederen zich echt wat hadden gesloten dan was ik daar waarschijnlijk mee doorgegaan.

Maar het was dus in tientallen gesprekken gevoerd. Nou ja, dat de powers that be in het geval van Bernard haar hadden kennelijk besloten dat dat dit verhaal wel aan mij toevertrouwd kon worden. En ik heb vooral in Duitsland bij neven en familiearchief. Zou echt heel kon ik heel ver komen.

Je bent daar echt. Je was ook een beetje verbaasd over het feit dat iedereen met je wilde praten.

Uhm ja, ik was wel nou wel blij verrast. Grappig ja.

Ik zie ook af en toe dat je dan in je Jan verantwoording dat er een historicus het lijkt zoals bij elk boek een historicus is die aan het wachten was tot je voorbij kwam en eindelijk al zijn saaie tekst niet kon voeden.

Ja, ik ben zelf natuurlijk inmiddels ook historica, maar die zijn inderdaad allemaal mensen. Die hebben dan een een boek geschreven over iets nou wat heel interessant is en maar heel specifiek heel specifiek. En die vinden het dan toch heel leuk dat ik het dan weer gebruiken in zoiets.

Ja, want dat zijn historica resolutie die voor andere historici schrijven en jij komt langs om het grote publiek te ontsluiten eigenlijk?

Ja, nou ja, of om het hele verhaal. Het is zo. Mensen hebben allemaal wat puzzelstukjes en die geven ze aan mij vol vertrouwen en erna. Ik kan me ook ontzettend verheugen op 6. Vanochtend had ik dan contact met Liddy. Denk al wat in je leert elkaar best goed kennen. Over en weer dat ik denk al wat staat Stacks. Leuk voor haar zijn dit hele verhaal wat ik nu in mijn hoofd heb. Maar wat ik hem natuurlijk niet allemaal kan gaan vertellen.

Want dan hè. Dan straks gaat de vertaling daarnaartoe. En ik kan me nu al helemaal verheugen op op Uhm, op hoe en hoe zij daar op zou gaan reageren. Als nostalgisch naar een boek dat je terug verlangt naar het tijdperk. Heineken. Je leven of het tijdperk is een goeie vraag.

Nee, want mijn mijn mooiste boek is dat het boek waar ik mee bezig ben? Ik, ik, ik laat het ook heel erg los op een gegeven. En het is fantastisch 6/6 nu. Nou, jij hebt Sonny Boy New nog in Amerika weer maar furore maakt. Ja, dat is geweldig, maar heel leuk. En ik denk ook met Life als ik die mappen die ik kwam het nu weer tegen. De factsheet lacht de achtige ja maar. Maar het nieuwe avontuur is altijd spannend.

Ga je daarentegen ze in een interview geven als Sonny Boy wanneer je denkt. Ik wil ergens anders zijn. Nee, nee, nee. Ik probeer mijn leven zo stil veel mogelijk dingen te vermijden die ik met tegenzin doe. Ja, dat komt lukt. Dat lukte gepest. Redelijk aardig. Zo kom je ook wel op me over als iemand die met heel veel op. Heel erg, op intuïtie en met heel veel plezier en met heel veel nieuwsgierigheid alles bestrijdt dat het daarom leuk blijft, maar dat dat ook heel erg activeert.

Als je met mensen praat zoals animisme niet over het zelf gaat, maar ook mensen die je helpen met met bronnenonderzoek. Moet je is het, gaat het vanzelf omdat je gewoon zo intrinsiek gemotiveerd bent? Of moet je ook wel eens iets doen om het vertrouwen van mensen te winnen?

Nee, het is het eerste en wat dat betreft zit het. Dit is de al die mensen die mij helpen zijn de assens waar de eerste lijn die ik moet verleiden. En als ik zelf zal merken dat ik niet de overtuigingskracht kijk zie. Ik kom daar is een man in Charleston doet de deur dicht en Sassoon vrouw van zijn wat kan ik voor u doen? Nou, dan moet ik gewoon een verhaal hebben dat hij aan het eind van het gesprek denkt dit en dit verhaal moeten komen.

En een beetje uit je eigen nieuwsgierigheid. Nou ja, mijn eigen enthousiasme over wat ik weet is en uhm. Euh. En als dat niet zou lukken, dan moet ik dat verhaal ook helemaal niet gaan schrijven. Maar dit is dus een ik vind het zo grappig, want je eigenlijk zo ja, dit is het van. Het is onweerstaanbaar om je verhalen te lezen, omdat je het zelf onweerstaanbaar vindt en het hele proces wat tussen aanzet. Dit gaat ongeveer vanzelf.

Zo zo, zo beschrijf je het een beetje. En ik snap dat het hard werken is en ik snap dat het euh zelf. Af en toe zal het ongetwijfeld heel erg ploeteren gaan, maar ik v. Ik verbaas me over het feit dat het dat je zo dat alles zo intuïtief gaat en dat maakt het ook. Dat maakt het ook moeilijk om een beetje aan je te relateren, omdat ik dan denk ik wil heel goed. Ik wil hier heel graag van leren, maar het lijkt alsof het allemaal een beetje vanzelf gaat ofzo.

Dat frustreert me een beetje aan hoe je erover spreekt. Alsof het alsof het heel erg dus is. Iets wat gewoon jouw jouw talent is en wat. Wat een beetje onaantastbaar is.

Maar Alexander heeft als je hebt toch ook heel veel talenten die ik allemaal niet heb? Kijk, als ik bij jou zit te kijken werd de wereldtijd door naar het gebeurt nou niet meer natuurlijk, maar dan denk ik ook jij. De jongen komt alles aanwaaien en die zitten samen te vertellen over zijn Ferdinands.

Toch dat? Euh, nou ik.

Nee, ik heb wel nooit Juchitán. Ik hou wel van enthousiaste mensen. Ik vind eigenlijk enthousiasme ongeveer een van de allerleukste eigenschappen van hem. En juist als mensen enthousiast zijn over iets wat verder gaat dan dan hun salaris of of geld of aanzien. Ja, ik vind het iemand die m waanzinnig enthousiast over zijn postzegelverzameling kan vertellen. Dat vind ik ook leuk. Ja, als die persoon maar eens ziek gemotiveerd is. Ja en nee. Intrinsiek gemotiveerd he? Dat dat soort woorden dat dat.

Dat zou. Ik zeg gewoon enthousiast ja, want iemand kan en zichzelf zo stegosauriër. Want ik denk dat ik er heel rijk van gaat worden ben ik.

Ik denk dat het sowieso ook wat je zult zien. Wij bij mensen die echt iets voor mekaar boksen, dat er altijd iets een enorme plezier zitten in het doen zelf. En dat eigenlijk de ogen van anderen, de ogen van de wereld niet zelf van belang zijn.

Is er een moment geweest iemand die je zegt je moet je. Je moet volgen wat je interessant vindt en je plezier volgen. Dat is nu. Is dat makkelijker voor je, omdat je succes uit. Is er een moment geweest dat dat echt dat je er echt voor moest kiezen en dat er ook risico's aan verbonden?

Tja, ik heb me. Ik heb mijn baan opgegeven op gerekend om aan die SMI te gaan schrijven. En ik werd toen echt voor voorkomen door al mijn oud collega's voor gek versleten. Maar toen zat je bij de Haagse Post HP. HP De Tijd. En het was toen we iets heel succesvol. Dat was toen nog een heel ordentelijke Blatt. Ja, en daar heb ik tien jaar gewerkt. En ja, toen kon je nog die drie weken aan een verhaal schrijven.

En maar ik gaf natuurlijk allemaal. Ik was bijna veertig, ik gaf al mijn zekerheden op. Ik heb ook gewoon. Ik heb ook niet me laten ontslaan ofzo. Ik heb gewoon een brief geschreven. Euh, ik. Ik hou ermee op. En ja, het. Dat was gewoon omdat ik dacht ja, als ik het niet doe dan. Dan ben ik hier over vijf jaar meubilair en dan word ik ook. Bovendien weet je hoelang je ergens werkt om meer vastgehouden wordt en allerlei salarissen die elk jaar een beetje meer worden en zekerheden.

En zo ja, Gouden Kooi.

Maar dat was je bang toen. Oh ja, ik heb daar maanden over getwijfeld. M. En Flip, die wilde heel graag dat ik dat boek schreef. Die bleef me toen maar uitnodigen en maar wijntjes schenken. Dat hele mooie grote huis en het Vondelpark. Want hij is natuurlijk de erfgenaam van de smid. Miljoenen en de hele tijd kwam niet maar met Annejet. Ik heb nog iets heel leuks voor jou voor dat boek wat jij over mijn moeder gaat schrijven.

En dan fietste ik even later weer naar huis. Terug naar dat moeten we nog maar zien. Want ja, dat kunnen ze allemaal makkelijk zeggen. Uitgevers natuurlijk ook altijd blij als je iets wil schrijven, maar voor mij was het een hele belangrijke beslissing. En toen kwam hij op hebben met zulk mooi materiaal aan mijn hele tas, met al mijn oude brieven enzo. Toen dacht ik na Weet je, dit is zo'n droom. Dit is de droom van elke biograaf om dit in handen te krijgen.

En toen dacht na dan moet ik het gewoon doen.

Het alternatief er zo aanlokkelijk dat je het niet meer kon. Nou ja, ik kon mijn eigen, mijn eigen Aarle. Ja, ik moest mijn eigen lafheid gewoon. Natuurlijk was ik bang. Ik ben altijd bang. Maar ja, dat is nog geen reden om iets niet te doen. Maar dat is toch iets waar ongerelateerde. Zeker nu, als je er nu met jou spreekt, dan klinkt het als ja, wat een heerlijke luxepositie. Maar de essentie is dat je op een dag die enorme stappen hebt genomen.

Ja, maar ook helemaal anders kunnen aflopen. Keer op keer. Want kijk, zo'n zo'n mooie biografie van iemand die. Je wordt voorgedragen, soms inderdaad ook nog met een salaris en zelfs zijn eigen of soms zelfs met een pensioen erbij. Dat is natuurlijk best aanlokkelijk, denkt Johan. Heerlijker hoef ik dan de wet. Ja, wat ik nu doet. Het is altijd eigenlijk heel spannend. Want stel het mislukt. Ja, ik heb heel lang nog eindredactie.

Werkt naast mijn man mijn boeken gedaan omdat ik ook een wond moest komen. En ik? Euh, ik moest nog een plan B hebben. Maar ja, je moet toch voor jezelf kunnen zorgen? En dus nee ik. Ik ben altijd bang. Eigenlijk voor alles, ook voor voor VPRO's Zomergasten. En en in een toespraak op de Dam weet ik veel wat ik allemaal wat er allemaal bijhoort. Maar ik vind de angst geen reden om iets niet te doen.

En ja, tja, daar hoort wel bij dat ik denk jij moet je. Je moet het zelfvertrouwen hebben dat ook al gaat het mis dat je dat overleeft. En dat maakt ook hetgene wat je net zei iets minder vrijblijvend van voor wat je leuk lijkt. Want het kan dus zijn dat je dat soms niet zo in stand lijkt, maar dat tegelijk ik bang voor ben. Ik geloof zelf niet in de wereld dat er dingen zijn die je die die echt de moeite waard zijn waar geen risico inzit.

Dat is zoiets als iemand die zegt kom, ik heb een fantastische investering, geen risico. Je wordt hartstikke rijk van bestaat gewoon niet. Je moet gewoon accepteren dat hoe hoger de risico's zijn die je neemt, hoe, hoe, hoe mooi, mooi of hoe beter het resultaat. En hoe voelt een nieuw boek nu nog als een risico?

Uhm, nou ja hè hè? Euh, ik weet van mezelf. In mijn eigen carrière als lezer is dat dat als ik een euh heb. Ik volg een bepaalde schrijven en het schrijven kan één keer zijn boek schrijven. Dat koop je nog. Ja, maar zijn volgende boek Kopje niet met neuken. En ja, ik. Ik wil toch nog heel graag nog een tijdje doorgaan. En ja, elk boek is weer een risico. Ook mijn Leonis Judith, omdat je gewoon niet weet wat je vindt.

Ik moet het altijd doen. Ik ben. Wat dat betreft is het een soort Houdini. Ik moet het altijd maar doen van God. Ik heb hier een stukje uit een brief. Ik heb daar een boekje stukje uit een dagboek. Maar ja, we zijn altijd zeker in dit geval. Ik weet dat er stapels brieven zijn geweest over de oceaan en die is helemaal verdwenen. En daar moet ik toch zien met beperkt materiaal wat ik heb om daar toch leven in te blazen?

Ja, dat komt maar lukken.

Dit was een heel mooi natuurlijk moment geweest om het interview af te sluiten. Maar ik heb toch nog even twee blokjes die u hilke als het als toch nog even kan. Een blokje om de zoveel tijd. Tja, als je klaar bent dan kun je niet uit. Ik vond het heel mooi einde ja maar goed. En nu wil ik ook nog wat bonussen blokje Emmerson en een blokje biografie Depps. Ja, lekker ja. Format Format.

In dit gesprek. Ik heb al geschreven dat ik de harde manier van houden. Maar beste beste boek, het fijnste boek van Invensys is eten. Maar we hebben een hele goeie directeur. Die heeft dat niet ons laten weten waar ik heb. Ik heb wel geschreven dat ik daar helemaal niks van moet hebben, want dat is wat is je hele favoriete eten? Ja, soms weer een warme appelbollen. Een andere keer wil je havermout.

Nee, maar zo vragen we dit niet aan jou. Aan Geraffineerder, een toonaangevende biograaf in dit land. Ja, en we willen weten wat jij in dat in in dat genre wat je bewondert. Welke biografie wil Cabir? Welke? Laten we de drie noemen. Door eerst eerst dit blokje werken die uw biografie bewonder je echt dat je ze leest, dat je denkt van wauw, nou ik.

Ik vond het de The Life of Storyteller Ove Andersson van Jackie Woolf slager vond ik heel mooi, omdat dat verhalende er heel erg inzit. Ja, je kunt dat boek lezen, ook al heb je nog nooit een sprookje van Andersen gelezen. Gewoon omdat het omdat ze het zo goed vertelt het is. En daar zijn die die Engelsen en Amerikanen heel goed in. En daar spiegel ik me wel aan. Ik ben een enorm bewonderaar van Sebastian Haffner, die het verhaal van een Duitse heeft geschreven over zijn eigen leven.

En ook overigens allemaal andere dingen over van nazi-Duitsland, omdat die zo volstrekt helder schrijft en omdat ie zo uhm, hij durft zo onbevangen euh te veronderstellen. Hij vervult een boek ook over Hitler geschreven en zet kanttekeningen bij Hitler. Een soort biografie. En daar gaat ie eerst eens euh, uitzoeken wat alle geniale punten van Hitler waren. Dat vind ik dat. Dat bewonder ik nou dat mensen zo los van wat iedereen vindt en hij gelijk heeft. Je bedoel, die man is is niet Hitler geworden omdat ie een sukkel was.

Nee. En en en dan laat hij zien wanneer het misging. En nou echt Sebastian Haffner, Sebastian Haft en Yates. Hij heeft zei het is euh. Een Duitse die in 37 naar enkele journalisten ook naar Engeland is gevlucht. OK. Echt fantastisch. En uhm nog n. N. Ik had het toch. Gaat hartstikke goed. Maar het is voor beginners, dit is telefoonfuncties. Ik had het. Ik had het over mijn zoon, niet een beetje.

Maar ja, ik had ook nog iets anders opgeschreven, maar ik wil weer vergeten wat. De knipperden gewoon uit het waar is, dat wist ik niet ook altijd briefjes en alles je niet briefjes. Ja aja de. Euh. Ik was erg te spreken over de biografie van Tolkien. Omdat gewoon omdat ik het. Voor mij is het natuurlijk altijd interessant om te zien wat. Wat? Euh. Voor mij zijn schrijvers biografieën. Natuurlijk altijd leuk. Ja, omdat ik ook heel erg zag.

Euh ja, hoe, hoe? Hoe hij te werk ging. Dat is natuurlijk een hele wondere wereld die gemaakt heeft. En daar is Bert heel goed in beschreven. Hoe eigenlijk? Alles wat je in je leven meemaakt, hoe dat een soort humus wordt waarmee je iets nieuws kan groeien. Ja, dat vond ik zo mooi gegeven. Maar goed, uhm, ik ik ik ben. Hier kan ik ook waar heel veel andere schrijvers die zich bevonden wel meest buitenlandse?

Moet ik zeggen. Dank. Er komt dat. Ja, waarschijnlijk sinds dat ik in Engeland gestudeerd heb, lees ik eigenlijk alleen maar Engels. Euh ja ok, dit was een top blokje.

Ik vond dat je zegt dat je geen zin in had, maar laatst erop los het was. En of juist leuk vond ik ook Emmerson Emmerson. Want ja, jouw boeken vinden nu in een Amerikaans publiek. Dus de Amerikaanse PSS en Sonny Boy?

Ja, het is begonnen bij de Amerikaanse prinses dat is opgepikt door mijn zoon Crossing en want dat is de in huis uitgeverij van Emmerson Emmerson Publishing.

Heb je. En die hebben allemaal poten. En Emmerson Crossing is de euh, de poot. Die vertaalde literatuur naar Amerika haalt. Want dit is nog niet zo lang tot het Emmerson zelf boeken uitgeeft. Nee maar. En natuurlijk pikant dat de boekhandels een eigen. Heb je daar nog over getwijfeld of dat wel helemaal ethisch is? Om nou zeker, want de tien Dron die stroomproducenten deed gaan. Ja nou ja, ik euh. Mijn uitgever, want er kwam een verzoek binnen van Emmerson Crossing om de Princesse te vertalen.

Zij b. B. Wil je dat wel, want dat is wel Amazon, maar zijn allemaal tegen. Ja euh. En dat klopt ook. Want als ik in een boekhandel in Amerika ben, dan meestal ligt mijn boek daar niet. En als ik daar een vagen zeg waar het uitgegeven is, dan krijg ik boekjes in mijn hand gedrukt.

Houd huurfiets Emmerson en hele boze boekhandelaren er wat.

Wat ik ook wel snap hoor, maar wat de doorslag gaf was één nieuwsgierigheid. Ik dacht dat ze een nieuwe wereld. Ik wilde het wel eens meemaken en ik vond het een fantastisch gevoel dat euh. Ik was net in Amerika geweest. Nou, dat is heel wijd en heel uitgestrekt en boekhandels zijn daar zeer schaars. Op het platteland. Ik dacht wat fantastisch en zit je daar zo in z'n moeder reine komt er zo'n drone niet denkt aan. En natuurlijk gaat dat.

Gaat dat niet zo? Maar gewoon de de toegankelijkheid.

Euh, juist ja, het ging niet over de begeleiding die ze gaven. Of zou nu gaan. Het idee dat het boek toegankelijker daarmee zou worden door met zo'n internetbedrijf in zee te gaan.

Nou ja, en ik was ook wel nieuwsgierig. Hoe doet Amazon dat? En ik heb er absoluut geen spijt van. Want hoe? Wat? Wat valt je op? Nou ja, weet je wat zij doen? Ze hebben een soort euh leesclub. Want grote boekhandels willen het niet verkopen naar de recensenten trekken ook hun neus op. Het is gewoon echt zo.

Boekhandels en recensenten als van Amazon komt gewoon Rahou. OK.

Uhm. Uhm, wat ik een beetje dubbel vindt. Van den Boekhandel wil ook gewoon geld verdienen. Dit is gewoon een. Ze pakken een stuk van de omzet af, maar het is weer ook weer niet zo dat een boekhandel het alleen maar doet uit idealistische overwegingen en dat dat zo lijkt het een beetje. Dat is trouwens de situatie in Amerika, want in Nederland is het natuurlijk heel anders. Ja maar uhm, wat zij doen. Ze hebben een soort online leesclub.

Een maand voordat het boek uitkomt, gaat het naar die leesclub. En die mensen geven bijvoorbeeld dan een beoordeling als zij het boek allemaal niks vinden. Valt het boek meteen dood als zij het mooi vinden? Dan hebben zij allemaal ook veel vrienden die hen volgen. Dus dan krijg je al die olie vlekjes en is zo'n boek. De prinses heeft nu honderdvijftigduizend, vijftigduizend exemplaren verkocht. En dat ik heb bedoel ik zelf doet daar niks voor. Ik ben helemaal niet bekend.

Bedoel, ik sta daar niet op API's. Nee, het gaat puur op de kracht van het verhaal en die hele laag. Ik hoef niet met recensenten te gaan lunchen. Ik hoef ze niet wijs te krijgen. Ik hoef helemaal niets. Dat verhaal zelf over het de lezers en de. Nou, dat vind ik zelf eigenlijk. Dus los van alle traditionele poortwachters weet het boek toch een publiek te precies. En dat vind ik wel echt vernieuwend dat. Dat het dus echt kwaliteit is van zo'n boek en die hele laagte tussen eigenlijk de tussenuit gehaald.

Want honderdvijftigduizend is ook voor Amerikaanse begrippen en is heel verantwoord. En krijgen ze. Is het dan echt los verkochte boeken? Beetje rare specifieke vraag hoor. Of zit dat in die Kindle Unlimited bundel?

Maar daar zit het ook in, zit in de luisterboek Het zijn allebei wat zij noemen. Unit Ja, dus. Honderdvijftigduizend units. Ja, net als mensen die de moeite hebben genomen op Download te klikken. Of om of om het luisterboek te bestellen. Of het fysieke boek.

Ja, en die boekenclub werkt dus eigenlijk als een soort van focusgroep waarin zij bepalen gaan we hier marketing intern op en marketing bereik achter? Zet dus nieuwsbrieven op de site. Verder promoten in Manhattan zo gaat dus dat het marketing Planckaert je al eerder.

Nou, dat klinkt altijd reuze in in indrukwekkend. Maar goed, dat krijg je zeven pagina's wat ze er allemaal mee doen. Maar waar het uiteindelijk om gaat is gewoon die ene Bob in Arizona die zegt dit was het beste boek wat ik dit jaar gelezen en die wordt door. Die heeft op Emmerson bereik en die heeft uit Arizona autoriteit onder zijn eigen vrienden. Wel ja, ik vind dat de olie van olievlek. Euh idee vind ik zo mooi dat zijn vrienden op Emmerson neem ik aan.

Nou, ik weet niet. Hoe ze ieder boek wat uitkomt, wordt door vrienden besproken. Dat is niet specifiek voor deze groep lezers. Klippers wordt die schrijf er nou recensies en die worden dan weer gevolgd door anderszins. En die gaan dan ook naar huis. Soos. Ja, maar eigenlijk zou Sonny Boy ook hier in Nederland ooit begonnen is. Want dat was ook echt een kwestie van mensen die zeiden ha! Dat moet je lezen is een mooi boek.

Het is ook echter natuurlijk bijzonder een schaal omdat het zo'n publiek is ook. Ja, en dan je al die recensies kunt lezen. Ja. En het Amerikaanse succes merk je daar dan ook wat van internationale media bij? Word je nu gewoon alleen maar in het zwart?

Ik word ook wel eens gevraagd. Laatst werd ik gevraagd voor een of andere lezing in New York, maar ja, dat dat zo langzamerhand begint dat wel een beetje. Euh.

Maar jij vindt het wel leuk om een beetje een rebel te zijn. Daarin wordt van die recensenten en die boekhandels die hebben dit allemaal niet. Dat vind ik eigenlijk heel dubbel. Ik vind het eigenlijk ook wel. Je vindt het eigenlijk wel leuk dat zoet van steen in het water.

Nee, ik vind het nou. Ik vind het in zoverre euh, ik ben hiernaast even iets gezaagd. Ook heel belangrijk. Misschien nog wel belangrijker. Ik vind het niet zozeer leuk om een rebel te zijn om het welzijn, maar ik vind het. Ja, ik ben het feit dat lezers bepalen echt alleen maar de lezers bepalen hoe succesvol een boek is. Dat vind ik iets heel moois en dat vind ik ook echt heel belangrijk. Ik heb mijn lees mijn eigen lezers ook echt hoog zitten.

Daar gaat het om. Het gaat om hen. Het gaat er niet om om alles daartussen.

Juist je vertelde net ook voordat de microfoons aangingen dat je nu op Facebook actief bent geworden omdat je de lezers miste. Want je kan ze nu niet meer opzoeken door de korona kiezen. Ja, ik geef geen optredens meer. Ik me moest natuurlijk heel zielig aan, wat het ook voor meeviel. Midden in de Boekenweek ben ik gestopt met mijn euh tournee. Ja, je moest Jelimo afzeggen. Ja, da's mooi. Hij was hij vaker overkomen, zei hij.

Hij was al onderweg met lekkere broodjes en alles als chauffeur. Johan. Nee, echt vreselijk. Ik vond het ook echt wel heel erg, dacht ik. Ben ik eens een keer boek out? Alleen jaar? Euh, ja, dat is het. Andere dingen waren belangrijker. En ik v. Ik. Ik had de avond ervoor opgetreden in een hele volle kerk en we wisten natuurlijk nog heel weinig van het virus. En ik lag s nachts wakker.

Ik dacht ja, ik wil mensen een leuke avond bezorgen. Geen enge ziekte. Ja, dat snap ik dus. Maar extra moeilijk voor een auteur die dus zo euh ja, je bent echt heel erg gericht op de lezers zelf. En dat vind ik wel heel mooi aan je. Aan je schrijverschap dat je niet voor andere schrijvers gaat. Nee, echt voor de lezers. Ja, nee, maar dat moet je ook niet doen. Net zomin als je iets voor succes moet doen.

Want of geldt geldt dat? Dat is allemaal zo onzeker. Je moet iets doen omdat je de lol in hebt en het is natuurlijk heerlijk als er mensen zijn. Of het nou uiteindelijk over te €400 zijn of 400.000 die daar blij mee zijn. Alleen vierhonderdduizend maak. Je maakt mij ook financieel mogelijk om elke keer weer opnieuw zo gek af en toe aan te gaan.

Volg je intuïtie, ga je angst aan en neem een hond? Ja, dan kom je een heel eind.

Denk je dat je weet uit?