Hoi, ik ben Dany Hoflaan en ik weet je al wat wordt Avans? Die kans is groot, want veel mensen hebben hun digitale veiligheid niet op orde. Daar heb ik dus een boek over geschreven met daarin mijn meest spraakmakende onderzoeken over de duistere kanten van het internet. Als slimme apparaten die opeens sack maar dik tegen je zeggen hoe puisterige pubers die het keer in Nederland platleggen. Je kunt het nu bestellen bij de boekhandel of bij das mag. Dan krijg ik er een euro extra voor.

Dat is wel zo leuk.

Welkom beste luisteraars voor we gaan beginnen met de show. Eerst een bericht van onze sponsor Sonos. Sonos is een toonaangevend merk voor geluid beleving met hun soundbar Beem. Die heb ik thuis ook en Arc heb je altijd briljant klinkend kamer. Het geluid op elk volume. Ik heb hem netjes staan en met dressoir. En ik hou heel erg van filmmuziek. Oh, ik ook. Een passie die wij delen. Eén van mijn favoriete filmcomponisten is Philip Glass. Truman Show heeft hij gedaan.

En die ouders ja, heel mooi. Klinkt fantastisch om een bien. En wat nou zo leuk is. Sonos en Philip Glass zijn beste vrienden. Toen Sonos een geluid zocht om haar merk te symboliseren, gaven ze die opdracht aan de heer Glass.

Oh ja, wat zeg je dat soort audio logo?

Ja, het is die. Philip Glass is de studio ingedoken met 21 musici ergens in New York.

Met strijkers, hoorn, piano, fluit, trompet het luisteren.

Als je het epische resultaat hiervan wil horen en tegelijkertijd meer info meepakken over die soundbar Beam en arc bezoek dan Sonos Puntkomma. En dan nu Dorna de show.

Welkom bij een podcast over media met Alexander Clubbing in Ernst-Jan. Fout! We zitten bovenop het nieuws. Zeker, dat is normaal niet zo, maar vandaag wel. Rutger Bregman Hij heeft de NS Publieksprijs gewonnen voor zijn boek. De meeste mensen deugen mooi en hij is hier. Twee dagen nadat hij de prijs gewonnen heeft. Uniek. We hebben het over zijn carrière en vooral waar het heen gaat. Waar dient dit allemaal toe? En waarom? Voor het gerecht man?

En waarom? Rutger Bregman best wel vermoeiend vind. Ja ja. Nou dat luisterplezier. Dat gaan we doen. Als je nou denkt wat leuk een interview met Rutger Bregman. Ik zou vaker interviews willen hebben met dit soort mensen. Het kan. Kun je ons steunen?

Ga naar VDW Punt Podcast over middelpunten. Helpoort, vriend van de show voor 3 euro per maand. Kunnen we dankzij jou dit soort podcast blijven maken? En nu veel plezier met show. Zitten we goed botten? Ja, ok. Nou, dan gaan we. We hebben nemen achteraf een intro op zonder jou, dus dat weet ik altijd. Heel irritante intro. Ik had het door. Ja, vind ik gewoon spoilers. Serieus? Ja, probeer je een beetje warm te maken voor wat gaat komen.

Hysterisch muziekje en dan weet ik nog daarna komt de reclame en daar wil ik ook nog doorspoelen. Relevante is Galama altijd de podcast over media. Begin moment 30 seconden, 30 seconden en koninklijke inklinken. Klim na en dan ga je lekker lijft. Leuk dat je er bent. Je bent het gebrek aan. Gefeliciteerd! Ja, ze willen begin zomer een kids interview.

Om eerste eventjes een moment van vreugde wat Caruana vaardiger gereciteerd dejonge. Dankjewel mensen vs en publieksprijs. Sorry overhangend. Een fles. Nou, dat is echt de audiodescriptie. Het is een fles met een soort van zilverkleurige ster erop.

Het is goed dat Brinkman is blij met de champagne jongens.

Heel erg bedankt. Ik ben er superblij mee hoe mooi kan zijn. Nou, ik was er eigenlijk best wel heel erg blij mee. Ja ja, ik had het denk ik niet heel erg gevonden als ik verloren had, want ik denk dat als ik verloren had dan had ik van Roxane van Iperen verloren en die heeft echt een schitterend boek geschreven met hoge mensen. Ik had net 2 3 weken geleden uitgelezen, een beetje tussen de periode van genomineerd worden en de uitreiking in.

En toen dacht ik van ook. Als dit boek wint, dan kan ik daar goed meelevend. Echt een heel, heel goed. Wij hebben een keer een feestje op t Hoge Nest gevierd zonder dat we wisten wat de geschiedenis daarvoor als Douglas is.

Dus als een huis. Warme onderduikers inzaten een soort eigen soort kunstenaarskolonie bij de Tweede Wereldoorlog, met de constante dreiging naar. Echt een heel mooi boek. En Roxana van hippere heeft dat huis gekocht voor 2012 ofzo. En wij hebben daar een keer nietsvermoedend een feestje gehad van de correspondent op haar uitnodiging. Voordat we live gingen heb ik ook nog wel een leuke anekdote over Oh, want dat was echt de begintijd van de correspondent. 2013. Ik ben in juni toen aan de slag gegaan en volgens mij was er kort daarna nodigde zij uit.

Daar stonden nog feeste! Ja en kijk. Ik kwam uit in een conservatief christelijke wereld. Lid geweest van een christelijke studentenvereniging. Een braaf Utrechts wereldje. En ik ging naar het grote Amsterdam Shell, waar wat andere mores leken te Sodom en Gomorra.

Kwam jij binnen en toen kreeg ik ook foto van stuurt van Roxane van Iperen die ik niet kende en van wie gingen de eerste paar? Een gezellige bijeenkomst met de correspondent. Morgen houden daar bij het hoge nest en zijn stuur een foto van. Allemaal mensen die naakt aan het dansen waren in de tuin van het hoge nest. Ik dacht echt AGOVV, waar ga ik naartoe? Ik dacht serieus van dit zou wel eens. Het zou wel eens zo kunnen gaan eindigen in een orgie.

Wat doe ik dan als mij dat overkomt? Ga ik aan de kant ik uiteindelijk mee te vallen? Maar ja, het zijn wel tot de dag van vandaag de twee werelden waar ik in leven. Maar nog even over die prijs. Wat? Euh. Wat maakt het uit? Nou, ik vind het gewoon echt wel oprecht superleuk. Kijk, het is een publieksprijs. Dus mensen kunnen stemmen en dan kan je denken ook hoeveel mensen stemmen dan? Nou, heel erg veel.

Dus ja, 160.000 mensen. Ja ja. En veertigduizend mensen in een wedstrijd hebben geopend en hebben veel geklikt van ja, ik vind het de moeite waard. Ja vind ik erg leuk.

Ja, zijn 10 procent van de mensen die het boek hebben gekocht ja, tienduizend keer verkocht? Ja, dat is best wel veel als bijzonder veel. Ja uhm, jaarlang eerste klas reizen. Ja, echt waar. Wat ontzettend leuk voor je.

Hoe ben je hier gekomen? Mijn moeder heeft al geclaimd. Die zei ik heb daar veel meer aan dan jij en ik ga het hele land door en ik ga naar je zus waar ik het allemaal is. Ik weet niet of het voor mij is. Een mooi mooi argument. Ja, je hebt geen mooi feestje bouwen van het prijzengeld bij. Bij De Kör. Kijk aan het plan. Je hebt laatst ook zo bij het kritische stuk hoor, maar we hebben wel.

Je hebt laatst ook een Hollywood deal getekend voor een hoofdstuk uit je boek voor een hoop gedoe.

Jij hebt getekend volgens mijn eigen vorige tekenen, maar jij hebt het tot stand laten komen. En uhm, begrijp ik goed dat nu onderdeel van een contract A onderhandelingen ook is hoeveel mensen naar de Oscars mag meenemen?

Ja, dat wilde ik graag. Ja dus. Maar dat deel van de onderhandelingen verloor, want je krijgt van je dus maar even drie stap terug. Dus er is een hoofdstuk waar een film over gemaakt gaat. Hardloop? Ja, het is de tweede hoogste van mijn boek, heet de echte Lord of the Flies. Uhm gaat over kinderen die aanspoelen op een onbewoond eiland. De roman is best wel bekend. Dat is een heel cynisch verhaal van kinderen die elkaar vreselijk te grazen nemen.

En het echte verhaal dat ik onderzocht heb voor het boek dat is gebeurd in 65 en 66 en blijkt een heel hoopvol optimistisch fout te zijn. Kreeg gistermorgen gister een mailtje van Pocket. Dat kan je natuurlijk wel de. Die hebben volgens mij nog van jou Ernst-Jan waar je artikelen in kan opslaan en die stuurde mij een mailtje dat het in de top 3 van meest opgeslagen artikelen wereldwijd was. Want afgelopen jaar kwam het van het afgelopen jaar, toen het publiceerde in The Guardian.

Dus uhm, toen dat gebeurde in mij. Toen ontstond er ontstond echt een Badings oorlog van allerlei Hollywoodstudio's. Die zeiden alleen van het Guardian artikel American Karni. Grappig hoe die dynamiek gaat, dus dat is. Ja, dat is het eerste Engelstalig wat mensen konden lezen. En dat ging dan zo veel rond dat dat het dan opvalt bij recente voor werd denk ik dat het gewoon zoveel gelezen wordt en zoveel op Twitter, want daarvoor was de intresse nog toch van Hollywoodstudio's.

En het verhaal lag er al een tijd in het Nederlands, dus als een slimme agent die aftrad. Sterker nog, het was al pitches. Het verhaal bij hoe heet die club ook alweer? Ik weet niet of dit dit mag vertellen, maar in ieder geval een grote Hollywoodstudio had het al gehoord. Ja, via mijn literair agentschap je had het al geprobeerd Uchida en die hadden niet gehackt. Maar toen ging het helemaal viral en toen Wilders ineens wel en toen hem uiteindelijk achter het net gevist werd.

Een andere site. En nu is er getekend voor een veel ja voor een film deel. Dus ik heb eerst de club bij elkaar probeert te brengen. Ze zijn nog vier overlevenden van het oorspronkelijke verhaal en de kapitein die ze heeft gered. Die leeft nog en wij zijn met z'n zessen zijn we een collaboration agreement aangegaan. Dus wij zijn een soort van één club. En wij sluiten samen met de filmstudio een deal en delen al al die inkomsten daaruit. Ja, maar hij mag dus uiteindelijk maar één iemand naar de Oscars meenemen.

Mijn moeder krijgt een eersteklas amendement. Wie mag gaat er mee naar de Oscars mochten mocht je genomineerd worden.

Ik denk mijn vrouw ja, misschien mijn schoonmoeder uit te schakelen. Ik snap het ook. Nou dan nu. Euh. Ernste werkgever Ernst-Jan Fout gaat nu een kritische vraag stellen aan Rutger Bregman. Ernst-Jan Ga je gang. Doe je best jij het gerecht man hoor hier niet doodmoe van omdat gedregd man zijn. Maar het is wel grappig. Weet je wat ik toch een beetje wel aan je weet? Je zou je nooit verteld dat die jongens er maar klaarde mee.

Jullie gaan meteen naar de kerk. Kijk, ik heb wel eens gedacht afgelopen tijd van als ik Rutger Bregman niet zou zijn, dan zou ik echt een hekel aan hem hebben.

Dank voor de titel van deze podcast en.

Maar misschien ken jij dat. Herken jij dat ook wel? Alexander is dat ik een hekel aan mezelf denk te hebben. Nou dat er zich van gelijk scherp. Je hebt gewoon twee versies van jezelf. Dus je hebt. Ik heb dan Rutger. En je hebt Rutger Bregman. En dat soort van je avatar hem is een. Het is een beetje een karikatuur, soms ook. Je kan er naar kijken en soms vind je het wel lekker. Soms denk je ja, maar geniet wel van die versie van mezelf.

Andere momenten denk je echt. Het is vermoeiend dat die versie bestaat op wat volgens mij zoals jij dat kan hebben met Van A. Je hebt Alexander. Dat ik zo zo zeker. En je hebt Alexander Clubbing. De enthousiaste Isildur goeroe die blij is, is weer een nieuwe IVVO.

Fantastisch zie je.

Dit doet hij tussendoor de hele tijd stekelvaren. Maar wat zijn de momenten dat jij denkt, God?

Rutger Bregman Vermoeiend. Uhm, ik. Ja, ik vind het vermoeiend. En. Nou, ik ben best wel een beetje cynisch geworden over journalisten in Nederland. Dat gewoon, bijvoorbeeld als je een interview doet dat niet een podcast is waarvan je weet dat het integraal wordt uitgezonden, maar bijvoorbeeld een interview met NRC ofzo. Dat je zo op je hoede moet zijn dat je gewoon weet te licht. Van tevoren al een hele framing klaar en dat is niet per se framing die voor jou voordelig is.

Dat heb ik alleen in Nederland is niet in buitenland dus. Dit zijn best wel wat profielen in buitenlandse kranten vormig. Over me geschreven, dat gaat alleen maar over iedereen. Vrijwel altijd gaat het over ideeën in mijn boeken en daar voel ik me heel prettig bij. Terwijl als NRC of de Volkskrant of later nog een profiel in het FD. Dat gaat alleen maar over de buitenkant. Dan gaat het over de strategie. En hoe heet die? Hoe? Ja, hoe heeft u dat bij elkaar gerotzooid?

Meestal als het van de hoofdvorm is van jou? OK. Hij heeft enige mate van succes. Hoe kunnen we dit verklaren? En wat absoluut niet een optie is dat er mogelijk mogelijkheid iets in de idee is dit dat blijkbaar interessant is en aansluit. Nee, er moet een soort van PR strategie achter zitten. En dan gaat het dan over de mensen daarachter en de correspondenten en weet ik veel in de social media strategie en hoe die dat heel handig heeft gedaan in Davos en Tucker Carlson.

Er wordt zolang over nagedacht en als ik naar Tokio gaat ontdekt in de Agena blijven. Dat is altijd het fraaie. Dat soort dingen, daar word ik boos. Beetje moe, waardoor ze vermoeid aan van de journalisten. Maar ik dacht dat je net zei dat je als je naar jezelf als Rutger naar Rutger Bregman kijkt. Dat je je dat je Rutger Bregman af en toe vermoeiend vindt. Wanneer vind je jezelf dan vermoeiend? En niet die niet juristen? Aan daar niet jezelf verkalkte om het OM.

Om steeds daarover te moeten nadenken, zeg maar. Je kan niet in een interview ingaan, bijvoorbeeld bijvoorbeeld een talkshow en gewoon denken ik ga mezelf zijn. Ik ga, je moet altijd soort van van tevoren nadenken. Dit is het beeld dat er bestaat en daar moet ik op corrigeren. Of zou ik zo'n voorbeeld geven? Ik heb altijd. Sinds mijn middelbare schooltijd heb ik een soort van stijlfiguur gehad. Heb ik altijd was het begin van de correspondent is gewoon een beetje Queenie Borst kloppen.

Dus dan kom je binnen en van nou jongens, de koning is gearriveerd. Ik kan dit bevestigen. Dat vind ik grappig. Daar heb ik altijd grappig gevonden en nooit vond iemand in mij op een gegeven moment een probleem. En er kwam een reactie.

Ja hoor, daar is ie. De ouders leren. Rutger Bregman tropische Rudie. Ja, daar heb ik altijd grappig gevonden. En iedereen vond het grappig. En volgens mij werd dat nou niet gepercipieerd als zoon van een ongelooflijk arrogante kwal. Is dat schone is gewoon een idioot. Ja, kan niet meer sinds. Wordt niet gecreëerd. Dat is ja en dat hoort ook wel. Dat hoort ook wel bij. Dat snap ik ook wel. Maar je moet het.

Je kan nooit meer neutraal in sta. Je moet altijd nadenken. OK. Dit is het beeld dat bestaat. Hoe moet ik daarop bijsturen? Hoe moet ik daarop corrigeren? Mensen kijken niet naar Rutger, maar ze kijken naar Rutger Bregman van je avatar. Maar zou het kunnen dat de journalisten. Om die vraag te stellen omdat het iets is waar je gewoon heel goed in bent en dat dat ook wel begrijpen, is dat ze dat willen verklaren dat het bijzonder is.

Ze zoemen in op het. Op één van de dingen die bijzonder. Je kan ook zeggen voor die buitenlandse journalisten ben je gewoon een denker. Een van de vele denkers die in Nederland bij de beroemdste Nederlandse denker ter wereld op mij denken. Ik vind het nog wel bizar dat als ik nadenk over de gesprekken die ik heb gehad en interviews heb gedaan, over de meeste mensen deugen. Dan is het meest inhoudelijke gesprek dat ik heb gehad bij DWDD geweest. Gewoon Matthijs van Nieuwkerk die dat boek van a tot Z had gelezen en in vijftien minuten tijd weinig maakte.

Relatief veel voor zijn talkshow. Een hele goede vraag stelde en de ruimte gaf om best wel de diepte in te gaan. Na Ik heb sindsdien erg interviews gedaan met de kwaliteitskrant. En daar kwam maar ineens toch fallische veel over. Gaat er nou eigenlijk toch af van de vraag van Alexander? Laat ik net daar naar toe te sturen omdat je internationaal heb je dat aspect niet? Is juist succes minder interessant omdat je daar één van de vele bent. Terwijl in Nederland zoiets van oké is.

Een een heel beroemd exportproduct. Net zoals als je als DJ Hardwell wordt geïnsinueerd dat het ook daarover gaat. Hoe dat voor elkaar krijgt? Ja, je zou kunnen zeggen zoveel rechten. Gewoon een logische vraag, want jij jouw idee worden toch al genoeg tijd in Nederland? Dus willen ze onderzoeken, maar is vraag gesteld? Weet ik veel. Een andere krant ook The Guardian stelt ook de vraag van waarom is dit misschien? Waarom krijgt het nu tractie? Probeer eens te verklaren van wie vanuit wat er in het boek staat, waarvan we het boek gelezen en we denken dat het relevant is om deze reden op dit moment.

Dat is de verklaring van waarom het nu. Maar ik denk dat specialisten. De advocaat van de journalisten wil natuurlijk inzoomen op wat is het bespreken waard? Wat is het bizar. Je hebt een half uur of een uur met Rutger Bregman en dan ga je nadenken over wat. Hoe ga ik hier het meeste uithalen? En blijkbaar maken die journalist in Nederland de inschatting dat het interessant is om te praten over jouw personen M en M. De machinaties eigenlijk dan over de idee zelf.

Ja, dat kan je ook zien als een compliment. Maar ja, nou en kijk, ik zie het wel als iets positiefs hoor. Neem je ergert je aan de kwaal? Het is een gezonde ergernis en ze haat liefdeverhouding. Dus. Je bent een tijdje geleden was er interview met Greet Thunberg in New York Times Magazine en daarin werd haar gevraagd van hoe is het om weer naar school te gaan? En toen zei ze van ja. Je hebt in Zweden heb je het fenomeen dat heet Jantje lagen.

De wet van Jantje. Dat heb je ook in Denemarken. En dat soort van culturele code waarin wordt gezegd je mag nooit denken dat je bijzonder bent. Nooit denken dat speciaal. Zodra je dat doet, dan je vermoedt dat je dat dat hier onder onderlegd. Je ziet dat heel Nederland hebben de Marvell maaiveld cultuur in Noorwegen ook iets vergelijkbaars en dat is een hele sterke culturele kracht achter de sociaaldemocratie. En dat heel erg goed. Het doet mij denken overigens aan nomadische jager verzamelaars samenlevingen waar je een zogenoemde reverse dominus hiroaki hebt en waar de groep eigenlijk de leiders in toom probeert te houden en waarbij bescheidenheid absoluut de euh.

Culturele norm is. Heel belangrijk, in tegenstelling tot het in Amerika waar de CEO het doet in plaats van het bedrijf bezit. En dat is dat is volgens mij heel erg gezond dat een samenleving zoiets heeft. Waarom? Omdat macht corrumpeert en macht maakt, gaan mensen lelijk. Dus je moet gewoon en soms heb je dan ook lelijke processen nodig om mensen klein te houden. Gelijkheid te creëren. Maar ik denk dat dit zeer nuttig is. En je merkt het ook wel aan jezelf trouwens hoor, dat macht corrumpeert.

Ik bedoel je gaat op een internationale boekentoren. Kan me nog een goed moment herinneren dat ik op een gevlamd in Korea was. En dan word je ingevlogen weet je wel. En je gaat met de taxi naar het hotel en je bent aangekomen. En je doet het eerste interview. En in een nota gaat het over de Koreaanse politiek en wat ik dan zou vinden van een corruptieschandaal en wat mijn analyse was. En ik hoor mezelf een antwoord formuleren en ik denk Gent, ben ik in vredesnaam aan het doen?

Dit is zo ongelooflijk debiel. Maar ja, jij bent toch in een positie gemanoeuvreerd waarin iemand jou behandelt en naar je kijkt met de verwachtingsvolle blik van. Ik denk dat jij het antwoord hebt.

En je gaat het nog geloven. Ja, het is een rol die je ook nog eens kan, euh, die je met verve invult. Dus het is ook niet eens zo. Uhm, ik denk dat heel veel mensen niet zouden kunnen dat dat ook het bijzondere is dat daarom Nederlands journalisten er misschien ook wel bij stilstaan. Niet alleen maar is nivelleren, want dat is nou eenmaal onze cultuur. Het is ook het in het licht proberen te zetten aan iets wat ongrijpbaar is en je namelijk je ja de The de de pr man diva die je zelf bent, van ideeën om het op z'n op zijn positiefs te zeggen dat dat gewoon iets heel uitzonderlijks is.

Dat iemand zo goed is in het verwoorden en uhm, minder abstract maken van hele conceptuele dingen. Hele Koz hele abstracte zaken willen mensen overleden bij jou is heel gek. Dat gebeurt niet zo heel snel dat zoiets een bestseller wordt. En dat lukt jou dus ik. Ik snap de wens om die om te begrijpen hoe de chef dat doet. Dat begrijp ik echt. Is dus en ben ik zelf eigenlijk ook wel geïnteresseerd in wat ik zie ook zitten bij talkshows?

Of wat dan ook? En denk ik wel ja, dit is gewoon bijzonder geraffineerd ook. Ja op Kanaal 2 geraffineerd. 1. De. De. Het bewustzijn waarmee je bescheidenheid etaleert, het bewust te bescheiden zijn, etaleren in de anekdotes die je kiest te vertellen en ook allemaal strategie. Ik geloof dat dit. Ik geloof dat dat er heel veel. Ik geloof echt wel dat het heel erg is wie je bent. Ook dat geloof ik echt wel.

Maar ik denk ook dat je bewust bent van het feit dat je het aan het doen bent. Op dat moment om maar te zeggen omdat het verberg man te zijn. Ik denk ook dat je continu bewust bent van hoe iets gaat vallen en dat je met je meevaart. Af en toe dan juist weer iets te vertellen dat je voelt na dit. Dit gaat een beetje raar klinken of mensen die raar op reageren. Ik ga weer een beetje meevieren de andere kant op.

Dat voelt geraffineerd, op een manier die waarvan ik mij kan voorstellen dat de journalist met je wantrouwig maar die denkt die gast, die zit me echt te. En ik ga het eens even terugdoen. Snap je dat? Voelt dat? Je kijkt me nu heel boos aan mij. Kijk je wel zeggen dat mijn neutrale blik denk ik uhm. Nauwelijks energie loopt uit je lijf. De Tjechië zegt nee, ik vind het altijd heel lastig om. Maar begrijp je uitleg?

Ja, ja, was lastig wat waar je al wat wil zeggen. Nou ja, dat is misschien ook het onvermijdelijke aan. En goed, het zullen je allebei ook erkennen aan wat je op een gegeven moment veel van de dingen die je doet in het publieke gezicht doet. Dat je na de scheiding tussen van wie ben ik zelf wat? Wat doe ik omdat ik zo ben? En wat is omdat het een strategie is of zo? Omdat ik zo wil overkomen?

Het wordt ook een beetje marky op de draakje zelf ook een beetje kwijt.

Maar het lijkt me ook heel raar dat het voorbeeld dat je net noemde van dat je de reactie oploopt en zegt jaja, remenergie hoor dat je dat Kamervoorzitter dat niet op tv doet, maar je voelde ze lijkt me heel grappig, maar jij voelt je dus blijkbaar ook niet meer vrij omdat in het echte leven bij je collega's te doen.

Oh jawel hoor. Ja maar waar? Waarom dan niet alles voor? Maar misschien wel minder? Misschien wel minder? Ja, daar kan je niet echt mee maken. Nee, nee, waarom niet dan? Ik denk en dat is ook prima. Dat is ook een gezond proces denk ik. Heb geld bij de consument dat je dan een enkele keer merkt van als je een punt maakt dat mensen relatief snel misschien met je eens zijn. Relatief snel. Dat is ook zo.

Jaja, euh, dat je denkt van nou ook. Het was op zich een oké punt, maar valt best wel wat tegen in te brengen. Ja, wat ik zijn macht corrumpeert. En waarom zou dat niet gelden voor. Macht is een heel gevaarlijk goedje en het moet in toom worden gehouden. En soms moet je daar hele lelijke dingen voor gebruiken. Is ook helemaal zo je met een beetje pesten en je boeie. Je begon net over het maaiveld en je punt was naar het punt toe.

Dat is eigenlijk dat je je erg isoleert, maar dat je ook wel ziet dat dit onderdeel is van het Mival principe. Dat het goed is aan wat ik wel denk is. Gewoon een jaar. De desinteresse in de ideeën zelf, die vind ik wel slecht. En die steekt. Wel vind ik dat gewoon Broel. Ik denk dus niet aan zijn boek. Ik denk dus niet dat de desinteresse is. Ik denk dat ze iets anders interessanter vinden, namelijk you.

Interessanter ook omdat het makkelijker is, toch? Ik bedoel, het is gewoon intellectueel gezien makkelijk en dat zal het nu makkelijker is om je druk te maken over weet ik veel kandidaat bij GroenLinks dan over die dan om diep in de toeslagen affaire te duiken en precies te weten. Weet je wel wat de verhouding was dat het ministerie van Sociale Zaken, ministerie van Financiën op het juiste moment? Ik weet niet over wie ding. Het is een journalistieke markt en aandacht is een markt, dus dat maakt ook dat je concurreert met anderen.

En dit is blijkbaar iets wat tractie heeft. Maar ze zouden de journalist niet zo gretig daar allemaal op hab. Dat is waar proef je nog meer decentraal uit? Na wat ik zei dus ik vind het echt een groot verschil tussen als ik een voorbeeld een interview doe in het buitenland en onderhandel in Nederland vind ik echt een groot verschil. Dus dat echt in een interview met buitenland gauw gewoon boek door allerlei hoofdstukken bespreken van waarom vind je dit? Waarom wil je dat het cliché of Franse pers is?

Echt waar? Ja ja, dat is denk ik denk. Misschien is m heeft een Britse journalist. Precies hetzelfde dat een Britse journalist een boek schrijft in Engeland dat het vooral over de buiten kan gaan en dat ie dan of het boek door Nederland gaat en dat het dan over ideeën gaat. Misschien is dat ook een beetje de dynamiek, maar denk je dat ten koste gaat van je idee van ideeën Nederland gedeeld worden? Nee, ja, ik mag niet klagen, want jij hebt het daar eigenlijk niet nodig hier de pers in die zin meer.

Nou, ik zie het altijd zo dat een boek moet gelanceerd worden, het is een beetje als een raket die in een baan rond de aarde moet worden gebracht. Dus jij hebt voor de initiële opstart. Heb je echt wel pers nodig? Dat is heel belangrijk, maar als je op een gegeven ben gaan vliegen dan doen de lezers het werk voor je. En dan hoef je echt niks meer. Wij doen nu ook niet zoveel mee en we hadden af en toe een Posterholt, maar we doen niet zoveel meer toch?

Aan het boek is in mijn ervaring mensen mens kapot gestemd om op jou te stemmen. Dus ja, het is maar. Dat is. Dat is ongewoon. Maar zijn we wel goed in? Nee, maar we doen het is niet soort van dat er nog hele. Je bent niet meer afhankelijk van de minder afhankelijk geworden van de poortwachters. Dat lijkt me een fijne uitgangspositie.

Wil jij nu iets? Wil jij iets vragen? Want ik wil daar iets te vragen aan, maar niet meer dat dit onder. Ga je gang? Elkaar? Uhm, ik was nog benieuwd naar je hebt de afgelopen week woensdag zat je bij bij hem om de prijs in ontvangst te nemen. Die al onderhandelingen lopen dus heel erg met Hollywoodstudio. Ook bezig met de documentaire rechten nergens. Maar daar mogen nog Nexø zijn, geloof ik. Maar dat is ook intensief.

En uhm, hoe? Ik kan me voorstellen onderdeel van het voordat dat het vermoeiend is om met het gerecht. Anderzijds heb je de hele dag bezig bent met nu je je je zaak te managen, ofwel terwijl waar waar je mee begonnen bent, neem ik aan. Is dat je ideeën wilde opschrijven dat je onderzoek wilt doen? Kom je daar nog aan toe? Het is een heel ander leven geworden. Dus inderdaad, de eerste jaren van de correspondent had ik gewoon super.

Vaak weken die helemaal leeg waren. Kijk naar uw agenda helemaal leeg. Dan kan je zo veel doen in dat soort wijken. Zoveel lezen. En ik zie nu eigenlijk echt minder boekenlijst. Dan weet ik veel. 4 vijf jaar geleden. En je moet echt vechten om daarnaar terug te kunnen. Maak er wel een paar principes die daarbij helpen. Eén ding is bijvoorbeeld. Uhm, als dingen bellen ofzo. Werk van talkshows of programma's? Dan is principe altijd het antwoord nee.

Eigenlijk wil ik altijd degene zijn die pist is. Het moet mijn plan zijn. Ik wil ergens over vertellen en dan kom ik maar niet zo van over. Is een nieuwe canon van de geschiedenis. Rutger kan je aanschuiven om erover te vertellen? Doe ik nooit. Ik wou altijd soort van vanuit mijn eigen werk, vanuit een C wat ik heb geschreven ofzo of iets wat ik bedacht heb. Dan wil ik vertellen waar de laatste Jort Kelder in de show die vertelde dat ie bij de loc de eerste lockdown is, een huis ergens over op een waddeneiland zat en zich had voorgenomen is aan het boek te gaan schrijven wat ik altijd wilde schrijven.

Hij werd gebeld door een journalist. Euh, ik heb dus met veel plezier gedaan. Oh ja, en een lekker interview. Dank dank en euh die euh. Vervolgens was een hele schijf tijd. Dus jij hebt dit dit soort dingen opgebouwd om niet te komen? Nou, ik vond dat wel grappig. Mooi, want ik probeer er precies tegenovergestelde te doen. Dus hij zit inderdaad de hele tijd natuurlijk ook jouw tafels om dingen te debatteren over dingen waar die een beetje verstand van heeft.

En daar probeer ik wel bij weg te blijven. Misschien niet altijd succesvol, maar dat vind ik ook altijd wel grappig met mensen. Als er gepraat wordt over mensen die veel in de media zijn denk ik ja, maar jij weet half niet hoeveel dingen die mensen ook nee hebben gezegd. Dus weet ik voor De Slimste Mens gisteren nog Dreams Coel. Euh, wie is de Mol? Dat weet ik eigenlijk nog niet. Of die voorbijgegaan, maar gewoon heel van het is er allemaal mee op.

Want dat is. Dat vind ik wel leuk. Of het zou misschien wel leuk vindt om te doen waar leidsters van af van wat het plannen vind je leuk. Je wil zelf in shards zijn. Zelf niet leuk. De hele circus stil omheen.

Nouja, niks menselijks is mij vreemd, dus ik heb denk ik ook een gezonde mate van ijdelheid. Dus ja, tuurlijk vinden de ouders niet per se werk, maar naar toestuurde hoor. Gewoon is het leuk om die films, een documentaire achtige dingen en zo'n prijs. Er gaat ook een campagne aan vooraf. Zal je ook een beetje mee bemoeien. Zo staat ook in dienst van de ideeën. Natuurlijk zeker. En dat vind ik heel leuk, maar ook omdat het onderdeel vormt van mijn eigen plan.

Ik heb zelf bedacht om dat boek te schrijven, zelf bedacht bepaalde ideeën naar voor te brengen voor het brengen. En ja, dan vind je het leuk als je dat verder kan brengen. Maar als andere mensen zeggen hij wil je even hierin verdiepen ofzo, dan is regel 1. Wat is je andere regel? Dat was het geloof. In die ene regel is eigenlijk een aantal regels, maar eigenlijk komt alles vast nog wel. Maar je moet neem ik aan een soort balans dus zitten tussen de tijd die in een jaar kan besteden aan ideeën, vorming en de tijd die gaat over distribueren van de ideeën neem ik aan.

Ik vraag me af uit balans komt er nadat. Is wel lastig, want zeker als het begint met het. Het speelveld internationaal is, dan kan je altijd meer doen. Dus in Nederland heb je weet ik veel met het bedrijf podcast die je echt wel wil doen. En dan heb je ze wel gehad, maar in de Engelstalige wereld heb je er 550.000 misschien. En je hebt dan elke keer weer een verzoek van weer een podcast met weet ik veel.

Dertig, veertigduizend luisteraars zeg je ja, soms zelfs nog meer achteruit. Dan weet ik nog niet. Ik ben er nog niet Amica bewust. Eigenlijk was het dit jaar was het gewoon puur mentaal fysiek. Dat het gewoon de grenzen begeven wordt getrokken. Record. Ik heb echt geen zin meer. Had ik niet. Bookies gewoon. Ik had gewoon geen zin meer om het verhaal over de boek te vertellen. Ik was wat ik net ook een beetje proefje aan het verhaal over het eiland en de kinderen.

Ja, ja, ja, maar dat staat lezen het Zuidweg klaar mee. Er kan me heel goed voorstellen. Nou weet je wat het is. Je moet de hele tijd een beetje een karikatuur verhaal natuurlijk schetsen over je, over je boek en je weet. Je wordt op een GMD ook best wel bedreven. Daarin ontstaan. Tijdje geleden zat ik ook voor de NS Publieksprijs en de Boekenbeurs buiten ik een beetje doorheen te bladeren omdat ik al maanden niet graag zag.

Ik nou eigenlijk mijn beste boek.

Het is toch wel een diepgravende, wel wat ik altijd vertel in de winter gaat hangen in die regeltjes die je dan. Maar dan heb je wel een probleem. Want bij je vorige boek dat dat liep ook al liep ook goed. Maar dat was alleen het boek. En nu komt er dus die film komt er aan en komt de documentaire reeks aan. Wat betekent dat jij? Die hebben nogal lange productietijd dat je over drie jaar nog steeds euh, hierover moet gaan vertellen.

Eiland zitten lullen. Ja, dat is vloeken. Dus hoe ga je dan nu voor zorgen dat jij weer over iets nieuws kan schrijven?

Want dat wil je de werkgever die spreekt produceren? Nou ja, wat ik zei als je probeert je agenda te veel mag, dan weer leeg te vegen. Maar het is triest gewoon. Je moet elke keer denk van. Wat wil ik dan nog wel doen? En heel vaak als iets goed gaat, maar dat roept dat er allemaal dingen op. Dus staan nu al een hele tijd in de wacht voor The Daily Show. Die zeggen ja, we willen wel een keer, maar moet even het moment afwachten.

Nou, dat wil natuurlijk graag doen, maar als je daar zit, dan weet je dan komt er om te halen. Anderen komen er allerlei andere dingen. Ziet er ook een beetje tegenop. Nou ja, het zou Enea uiteindelijk wat overheerst is. Wel, ik heb er zin in. Ik vind het heel leuk dat wel wat overheerst, maar het altijd is dit altijd dat dubbele gevoel achter van. Eigenlijk heb ik ook wel zin om gaan. Na de professor play' aan te zetten om het komende jaar te bedenken is het anders.

Hoe werkt het? Sorry Gert, zijn fout kan je tussen. Kan je tussen bedrijven doorschuiven of of heb je echt gewoon maanden nodig? Nee. Je kan wel tussen de bedrijven door lezen. Ja, dus dat werkt best wel goed. Ook Boeken Tour lees ik superveel jou in het vliegtuig in het hotel. In die zin kan je heel veel resorts wel doen, maar schrijven moet ik gewoon helemaal lege agenda hebben. En niet eens iets. Je als ik een dag voor het dag als vandaag werk voor een podcast als dan een week.

Vanmiddag wordt er niet meer geschreven. Ja, dat is. Dan moet helemaal leeg zijn. En dan kan je superveel doen hoor. Dan kan ik echt best wel rammen. Maar nee, je moet het echter bewust inplannen. En die ideeënwereld? Hoe werkt dat bij jou heb je? Want je hebt nu een aantal soort van o.v. Gelanceerd? Heel veel ideeën, maar er zijn er een paar die er bovenuit steken. Waar je waar je extra enthousiast over bent blijkbaar.

Hoe werkt het bij jou? Zitten er altijd? Zitten er altijd twintig in je hoofd waar je iets mee iets mee wil? Is er is er één overkoepelend idee? Hoe? Hoe? Hoe voorspel je voor jezelf waar het volgende ding over zal gaan? Zit er altijd wel een paar in mijn hoofd? Dus nu? Denk ik van eigenlijk zou ik een stuk willen schrijven over Europees leiderschap als het gaat over klimaatverandering en dat Europa eigenlijk veel gaver is dan we denken.

En dat grote verandering misschien helemaal niet in Amerika begint, waar ze heel goed zijn in retoriek over Green, New Deal en blablabla. Maar dat gaat van zijn lang zal ze leven niet daar gebeuren, terwijl wij saaie technocraten dat misschien juist wel gaan doen. Em. Dat is een idee, een ander idee is een soort van voortgekomen uit bijna een soort van ergernis over het effect dat de meeste mensen deugen heeft gehad. GMD krijg je van die visioenen van mensen die op Vlieland zitten met een glaasje wijn en zeggen en mijn boek net gelezen hebben en zeggen santé.

Nou ja, wat fijn. Dat is ongelooflijk fijn boeken. De meeste mensen deugen en dan neem je het dan verantwoord? Elke vakantie trouwens. Nou, laten we nog even een lekker stukje biologisch. Dit is daarmee laatste een stuk schrijven over. Je moet het zelf doen. Jaja, een linkse aflaat. Heel vaak komt ook een nieuw stuk. Komt weer voort uit de ergernis van je van je vorige werk. Weet je dit zit er altijd een soort counter euh.

Soort van? Ja counter. Hoe moet dat zeggen dat je dat je tegen de stroming ingaat? Is dat een van de kwaliteiten van zijn idee? Ik heb het er niet voor. Jesse Jesse Frederik die heeft heeft, die heeft het meer in zijn karakter van. Als iedereen dit vindt, dan vind ik dit een keer heel skeptisch over wat de massa vindt. Ik heb dat niet, maar waarom voel je dan bijvoorbeeld zo iets over die technocraten in Europa?

En hoe dat klimaatverandering kan helpen stoppen? Hoe? Wat maakt dat? Dat idee je nou wat? Dat is misschien wel één van de dingen die ik leuk vind om te doen in mijn werk is om saaie dingen vet te maken. Des. Iets als Europese Unie? Klimaatverandering begint al snel te gapen, dus klimaat is saai. Maar als je bijvoorbeeld zegt de zeespiegel stijgt en we gaan we verzuipen, dan is het spannend. Ja, dan wordt het al snel iets Santer.

Dus ik heb altijd heel erg geloofd. Heel veel van mijn boek zijn natuurlijk verhaal gedreven. Gaan over die ene anekdote op het ene verhaal dat je wil vertellen, op het op het feestje. Als het ergens over gaat. Ik heb ook regelmatig meegemaakt op feestjes dat mensen mijn eigen verhaal vertellen. Weet je wat? Dat had ik op een vrijgezellenfeestje en dan ging het over de rol van geld en het financiële sector. En iemand begon me een heel verhaal te vertellen over het steen geld op een eiland in de Stille Oceaan, waar ze geld hadden dat zo groot is.

Weet je al een paar meter diameter als mijn stuk en dat werd mij helemaal verteld. Ook werd een beetje mens beledigd. Vermeiren na mooi. En dan denk ik ook je bent alles vergeten. Je bent vergeten dat je tot de correspondent hebt gelezen. Bij mij vergeten, maar dat verhaal is blijven hangen en je ziet het nu zelfs aan de auteur te vertellen zonder dat je doorhebt dat de auteur is. En dat laat zien hoe krachtig die dingen kunnen zijn en hoe erg dat kan beklijven.

Daar ben ik altijd wel. Naar op zoek. Maar het moet meer zijn dan alleen gewoon een leuk verhaal. Bijvoorbeeld Malcolm Gladwell is een Amerikaans auteur waaruit duidelijk. Ik denk dat iedereen die een beetje mijn werk leest en hem kent, ziet dat ik door hem geïnspireerd ben. Maar hij is niet zo politiek betrokken. Of zou hij nu echt duidelijke idealen waar hij voor staat? Is het? De in The New York Times profiel noemde ze Benkirane, maar kwam in mijn nopjes.

Mijn man was me een politically radikal Malcolm Gladwell. En ja, er zit ook een soort van. Het verhaal heeft een. Hij heeft een functie. Dus bijvoorbeeld als het ging over dat pamflet over klimaatverandering. Dan was de centrale hoofdpersoon Johan van Veen een hele saaie, suffe ingenieur die vergeten is die niemand kent, maar die eigenlijk de grootste Nederlander aller tijden was. De vader van de Deltawerken. En in zijn levensverhaal kunnen we inspiratie vinden als we nadenken over de immense taak die ons te wachten staat.

En waarom was er in hun opzet een nieuw type politiek radicaal noemde? Omdat dat omdat dat relevant relevantie geeft?

Of de politieke ideeën die zelfs in mijn nopjes, omdat ze zagen wat ik probeer te doen. Het voelde als een erkenning zelf. En dat is inderdaad precies wat is gebeurd. Wat is het dan dat je probeert te doen?

Klinkt zijn hele Reymer, die op dit moment nog niet. Iedereen die op dit moment nog niet mainstream zijn, dus die niet in de verkiezingsprogramma's van laten we zeggen. De belangen van de partijen staan. Om die populairder te maken behapbaar minder zaken te laten zien dat ze kunnen werken, dat ze relevant zijn. Het bekendst geworden met basisinkomen als een voorbeeld van het voor het eerst overschreef 6 7 jaar geleden, was het echt een vrijwel vergeten idee. Was het echt een obscuur idee dat een blogje is van academici werd besproken en vervolgens nadenken van hoe kan je dat verhaal?

Dit jaar een rode draad in wat je nou precies dezelfde vraag wat je dan belangrijk zijn? Wat is de rode draad in die ideeën? Het mensbeeld denk ik dus. Het gaat uit van een van een hoopvoller mensbeeld en vanuit het idee van de hoeksteen eigenlijk al opgeschreven.

De meeste mensen deugen. Dat staat nu. Dat is de rode draad. Daarom wilde ik dat boek zo graag schrijven. Wat ik op 6 mei, omdat ik dacht van al die ideeën waren enthousiast over Ben. Of het nou basisinkomen is of participatieve democratie wordt David Van Reybrouck over heeft geschreven. Al die ideeën vertrekken eigenlijk vanuit een andere kijk op de mens van ja, we kunnen er wel gewoon met z'n allen. En hoe passen de EU ideeën er dan in bijvoorbeeld?

Uhm, nou ja, ook ook daar gaat het denk ik over. Uhm. Over hoop en over wat wat je kan doen als je op grote schaal gaat samenwerken. Dus dit is weer iets heel makkelijk weggezet als saai en bureaucratisch en een moloch bla. Maar we hebben bijvoorbeeld het er emissiehandelssysteem. Want ik denk als je mensen vraagt om wat emissiehandelssysteem de meeste Nederlanders dan niet weten wat het is. Maar dat is gewoon één van de grootste handels mechanismes die in de wereldgeschiedenis ooit is opgeleverd en het Berrer de meest effectieve manier om CO2 te reduceren.

Evert, echt heel vet. Hij begint ook steeds beter te werken, maar dat vind ik gewoon leuk om over na te denken van OK. Hoe ga ik dat ETNews voor een soort van bron van Europese trots maken? Dat vind ik ook leuk omaatje omdat ik me steeds Europeser bij gaan voelen door al het boek toeren. Euh. Dat vind ik ook leuk om na te denken ook. Hoe kan ik mensen ook dat? Een gevoel overbrengen van is eigenlijk best vet om.

Om in Europa te, want het impliceert echt wel wat met met Duitsers en Fransen en noem maar op. Ook die emotionele laagte erin te leggen. Daar zit een soort gemeenschapszin. Jaja, dat heb ik als sterk. Ik ben ook altijd. Ik ben een enorme patriot. Ik hou van Nederland. Ik hou van Nederlandse muziek. Ik. Dat vond ik ook leuk aan het pamflet schrijven over klimaatverandering in Nederland. Heel vaak zijn dit soort verhalen worden abstract, weet je, aldus de kosmopoliet.

Die hebben al een heel globaal verhaal over waarom klimaatverandering belangrijk is en dat vooral armere landen daardoor geraakt worden. En dat is onrechtvaardig. Klopt allemaal. En moet ik mijn hart niet supersnel van kloppen? Dan wil ik niet gaan en moet ik dat zien. Een soort van Nevin schitterende waarden, namelijk de de de gemeenschapszin. En dan tegelijkertijd bijvoorbeeld zijn idee als als klimaatverandering bespreken. Heeft dat wat? Hoe heeft dat met elkaar te maken? Is er een soort dieperliggende waarde van die twee?

Is het? Het idee om de wereld nauw met klimaatverandering? Dat dat in principe iedereen voor is om dat te bestrijden? Is ja, het idee van dat we met z'n allen toch gezellig moeten we met elkaar. Weet je wat het grappige is? Dat bijvoorbeeld iets als patriotisme dat wordt? Heel of nationalisme wordt heel erg vaak in rechtse hoek geplaatst. Doe mij niet. Zij niet. Wij gaan niet staan in het Wilhelmus zingen, maar ik vind het Wilhelmus prachtig.

Lied Kerensheide zong graag. Dat is mooi en ik vind ik heb het altijd interessant gevonden om die dingen te combineren met elkaar. Dat vond ik ook leuk. Zou komen is dat je het van bijna rechtse retoriek kan gebruiken om een basisinkomen te verdedigen. Om te zeggen van jongens het is gewoon arm. Het is gewoon mijn orgelwerken. Waar vind het leuk om welk doel dient dat? Volgens mij is het een manier om politieke patstelling te doorbreken, ja, om mensen te bereiken die anders niet maak bereik argument effectief.

Laten we zeggen dat is dat is iets wat mij altijd heeft gefrustreerd. Insert van Leeuwen zeggen de linkse hoek is dat er een vorm van activisme bestaat die vooral bestaat uit zelfbevrediging die vooral gaat over hoe kan ik mijn eigen bubbel zo goed mogelijk bedienen? En ik vind bubbels prima, alleen bubbels opblazen. Maar als je dat zou groter maken zou dan moeten meer mensen bijkomen. Maar als je dat zij zegt dan. Dan voelt je laatste boek niet als een hoeksteen, maar voelt het als een middel wat een ander doel dient.

Als je zegt argumentatie of mijn argumentatie over klimaatverandering wordt behapbaar door verschillende groepen op het moment dat je rechtse omdat je die groep erbij wil betrekken rechtse taal gebruikt. Oftewel gemeenschapszin impliceert. Dan dient het dus het doel van een effectiever argument geven voor grotere groepen. Dus is het waar. Ik zou benieuwd naar ben is wat. Wat is nou uiteindelijk het doel? Is die gemeenschapszin een doel aan zich? Word je daar gewoon blij van dat we ons met z'n allen Nederlanders voelen en het gezellig vinden?

Als dat klaar is, dan gaan we met z'n allen elkaar Europeanen voelen en dan wereldburgers. Wat dan ook. Of. Of dient het dan een paar jaar? Hoe politieker doel? Of dient het een? Is het een middel om iets anders te bereiken? Uiteindelijk gewoon heel simpel ja, ik. Misschien is het ook een deel vanuit. Waar ik vandaan kom en vanuit opvoeding, maar gewoon een sterk rechtvaardigheidsgevoel en gewoon het idee. Heel veel dingen zijn ook in een welvarend land als Nederland gewoon nog steeds hartstikke verrot.

Ik heb er iets als dakloze op straat en ik vind het gewoon fundamenteel onacceptabel dat ik vind dat iedereen bepaalde onvervreemdbaar recht heeft op een huis, op voldoende inkomen op onderwijs. Boula en dat. En hoe scoor je jezelf dat ze? Dat zijn wel een hele diepe overtuiging. Ik snap ik helemaal. En hoe scoor je jezelf op het bijdragen aan de aan de bestrijding van die onrechtvaardigheid? De leukste dingen die je hoort als schrijver is. Als er dan op een GMB verhalen tot je komen van iemand die iets van je heeft gelezen en niet heeft gedaan iets praktisch in het leven, verandert het alle trots op Ben.

Dat is een. Het is het verhaal. Het begon bij een vrouw. In Nederland weet ik veel. Vijftig of zestig ofzo, die mijn boek Gratis geld voor iedereen had gelezen. En die gaf dat aan haar zoon en die zoon die woont in Canada. Ik las het boek tijdens een vliegtuig tripje ernaartoe en die gaf het weer aan een vriendin van hem en zijn vrouw, die Claire Williams en die bekeek toen mijn TED talk die ik in Maastricht had gegeven over het basisinkomen.

En die was daar echt door geraakt en die besloot haar baan op te zeggen. Volgens mij werkt ze als één of ander verzekeringsagent of zo. Ze stopte ermee en toen is in een angio begonnen en die het eerste grootschalige wetenschappelijk experiment heeft gedaan waarin zich gratis geld een soort van basisinkomen aan daklozen geven. En twee maanden geleden zijn de eerste resultaten daarvan bekend geworden, omdat hij samenwerkt met de universiteit. En dat is echt een unieke studie geworden die internationaal veel media aandacht kreeg en waaruit bleek dat het geld bespaart.

Dus als je gratis geld aan daklozen geeft, dan bespaar je vervolgens zoveel op de zorgkosten op de opvang omdat het veel beter gaat met die mensen. Ja, dat het beter uitkomt. En ze we zijn nu tien miljoen aan het Venrayse om nog een grotere studie te doen. Dat is waar het alle trots voor Bennema Nederland dat ik daar een kleine bijdrage hebben geleverd en dat dat misschien nu iets kan gaan groeien etcetera. Dat voor mij een heel concreet voorbeeld van de kracht van ideeën dat je ja je hebt.

Die hebt toch ook gewoon verschillende rollen in een beweging? Weet je wel. Ik ben eenmaal niet goed, ik kan nooit. Ik zal nooit goed kunnen, manager. Of weet ik veel wat. Heel veel dingen die ik niet goed kunt. Maar ik kan wel een verhaal escortes. Alvast geen tien. Sohier Duidelijk geef ik hem weer aan jou, maar je scoort zelfs geen 10. Nee zeggen. Waar zit dan de marge nog? Waar zit de ruimte nog om te groeien om dat doel te bereiken?

Uhm, ik denk dat de schaal is het ermin en ook uw denken al heel wat het medium ik bedoel. Boeken blijven een relatief beperkt medium dat lang niet iedereen bereikt. Al denk ik ook al weer hier. Het gaat ook heel erg om wie je bereikt. Is één van mijn meest gelezen artikelen ooit bij De Correspondent. Dat is een artikel waarom arme mensen domme dingen doen. Gaat over een nieuwe denkrichting in de psychologie van armoede. Ik weet dat dat op het ministerie van Sociale Zaken en daaromheen is super veel gelezen en heeft het een bijdrage geleverd aan een kanteling in het in het kijken naar hoe richten we het hele uitkerings stelsel in Nederland in?

Dat was je had toen de Participatiewet. Die hebben nu nog steeds geheel strengers en heel erg uitgaat van Uhm. Fraude is levensgevaarlijk en je moet mensen daar oppakken en mensen en vooral eigen verantwoordelijkheid. Nadat nu helemaal omslaan in Nederland en ik denk dat ik daar wel een bijdrage aan heb kunnen leveren met zo'n artikel op de schaal en 1 impact een je dat mensen kiezen die beslissen die erover gaan en hoever ik ben wel.

Ik kan er een gesprek reden dat wij dat wij al lang geleden hebben gevoerd in het allereerste redactioneel klassement, waar ik af en toe een ongemak ervaar als als journalist. Toen was ik nog meer journalist. Ook nu ben je al aan de zijlijn. Staat altijd beter, weet dat de mensen niet echt moeten doen. En in jouw punt in de discussie wel heel erg van. Nee, het is bv. Ik heb een belangrijke rol als journalist. Ik wil de idee delen dat je het ook zegt.

En dan kunnen andere mensen er wat mee doen. Nu voel je voel je dus helemaal honderd procent op je gemak in die rol? Of heb je al af en toe ongemak?

Bijvoorbeeld als je denkt dit gaat niet snel genoeg met die impact. Ik moet iets anders doen buiten mijn journalistieke vak, want die impact gaat vergroten. Nou kijk, de correspondent heeft mij een hele unieke kans gegeven. En unieke positie, daar ben ik me steeds meer gaan beseffen. Dus internationaal krijg je eens die vraag van waarom heb jij dit boek geschreven? Weet je wel waarom ik dit in de lucht of zo? En toen ben ik me gaan realiseren dat ik heel erg het product ben van een best wel uniek instituut, dus internationaal is.

Als je zeg maar laat we zeggen ben.

Je bent jong en je wilt wat je continuiteit al van je wil gaan schrijven en je wil werk van maatschappelijk betrokken zijn. Dan heb je de grote keuze. Ga ik bij de universiteit blijven of ga ik naar de journalistiek en bij de universiteit? Nadat is hyper gespecialiseerd zijn in mega stressvolle omgeving tegenwoordig, waar mensen allemaal mooi op hun 25ste al een burnout hebben. Zeker als je in de geesteswetenschappen zit en je vaak niet echt de kans krijgt om je maatschappelijk te engageren.

Maar ook bijvoorbeeld twee talen moet beheersen. Dus enerzijds moet je aristocratisch academisch moet je beheersen en dan moet je vervolgens een artikel schrijven voor een groot publiek. Maar dat kan helemaal niet. Ehm, de andere keuze die ik kan maken is dat je de journalistiek in gaat. Maar ja, daar zijn a de plekken dun gezaaid en b moet je al snel meegaan in de nieuws karavaan. Dus dan lukt het je niet meer om die vraag te stellen die echt relevant vind.

Ik heb gewoon een supergroot geluk gehad dat precies op het juiste moment in mijn carrière dat ik was. Wat is het 24 25. Ik had een jaar gewerkt bij de Volkskrant Scout. En wel net wat geleerd over hoe werkt het medialandschap nou? Waar ik super dankbaar voor ben. En ik lees de volksmond nog graag en ik ben heel blij dat ik die kans toe heb gekregen. Precies het juiste moment duikt Rob Wijnberg op in mijn Twitter DMS en zegt die van hem zo is koffiedrinken gaf het nieuws beginnen.

En ja, ik had toen verder niks te verliezen ofzo. Weet je geen. Geen kinderen, geen hoog salaris eigenlijk altijd. Was klaar voor een avontuur. Ehm, dat is gewoon een mega groot geluk geweest. Maar je kan de vraag ook interpreteren als in is journalistiek de juiste plek? Of zijn er bepaalde aanvullingen misschien wel nuttig? Loop je tegen de beperkingen op? Het is natuurlijk wel. Het is in zekere zin is het een. De beste stuurlui staan aan wal.

Dat kan je ook zeggen. Dat is de essentie van de journalistiek altijd aan wal te beschouwen. Twee bent ook een activist? Ja. Ik heb altijd zoiets gehad van je moet doen waar ik niet in ben. Ik word wel zoals gevraagd. Wil je dat clubje joinen? Wil je dit mannetje?

Je zou bijvoorbeeld al met heel praktisch te maken. Je zou bij het water komt. Maar ja, dat was een campagne matig opgezet vehikel voor een idee, namelijk de samenwerking met loterijen en het soort van groots lanceren. Van dat idee is een soort van eerste stap naar dat mensen iets veranderen in hun gedrag. Maar er is geen. Ik bedoel het niet als verwijd, maar er is geen meetbaar heid in daadwerkelijk gedrag. Is dat, dan is de crux het meete.

Uiteindelijk is veel van het werk wat ik doe natuurlijk ingegeven door een geloof dat ook al eens niet meetbaar. Dat het wel effect sorteert. En af en toe duiken er ook wel voorbeelden op waarvan je denkt ja, dit moet toch met het water komt. Was het een denkend paar dagen een paar weken later dat Jesse Klaver zo'n filmpje postte? Ik dacht van Haya, weet je wel. Als ik journalist was, had ik hem aangeklaagd voor plagiaat. Want dit is precies een wicker over.

Weet je wel. Als je kijkt naar hoe Nederland is veranderd. Als je zelfs de VVD het bekijkt VVD is gewoon in economisch opzicht flink naar links opgeschoven. Ja, dat wil ik niet op mijn conto schrijven, maar ik heb wel mijn best gedaan om er aan mee te mee te helpen. Ja, je zegt eigenlijk het is veel belangrijker om je op dat niveau te bevinden dan daadwerkelijk zorgen dat mensen hun gloeilampen uitdraaien of minder water gebruiken of zonnepanelen neerleggen of wat dan ook.

Wat kom je nooit in de verleiding komen? Is het vreemd dat je net noemde op het ministerie? Word je stukken? Waarom arme mensen domme dingen doen? Veel gelezen. En stel nou dat je je hebt vast dit soort vragen wel eens gehad. De kans hebt om daar iets aan bijdragen, want niet journalistiek is maar wat de kans op impact vergroot. Ik wil in een commissie gaan zitten of ik kom je wel in de verleiding. Maakt dus wat het.

Ja, en dat zie je toch ook bij andere mensen die op een gegeven moment denken van. Ik ga op alles ja zeggen, maar het is aan de andere kant. De The Sun Thierry Baudet die op een gegeven moment een einde aan de politiek en economisch verhaal. Snap. Maar er zijn vast. Als je jezelf geen tien geeft op het niveau van effectiviteit, dan zijn er dus andere dingen om te doen. Als ik jou goed begrijp zit dat veel meer op het niveau van de mensen die het daadwerkelijk voor het zeggen hebben en die verandering in de praktijk brengen die de poten in de modder hebben als het ware jou.

Je ziet jouw rol beperkt als tot het inspireren van die mensen en het daarbij strak houden. Dit zou geen is geen enkel deel van jou wel denkt. Hier wil ik iets meer met mijn poten in de modder staan. Nee, nee, omdat als ik dat zou gaan doen, dan zou dat. Het eerste deel van mijn missie zou ik veel minder goed worden. Het zou gewoon de effectiviteit van je verhaal ondermijnen. Je moet er gewoon verschillende rollen in en in het publieke debat.

Je hebt mensen nodig die radicaal die je werkt vol stenen gooien naar mij. Om maar een voorbeeld te noemen. Misschien hebben ze gewoon mensen nodig die na stevige protesten. Ik ben zelf niet gaan naar een demonstratie, maar dat is niet echt. Euh, dat soort van diep in mijn karakter zit. Je hebt mensen nodig die supergoed zijn, in compromissen sluiten en die uiteindelijk het beste eruit weten te slepen in een ingewikkelde Hamren onderhandelingen in de Tweede Kamer. Ook goed is ook niet echt mijn ding.

Ik heb heel vaak hebben we van die discussies over wat is de juiste manier van activisme en wat we juist doen in de wereld veranderen? Maar je hebt duizend manieren en je moet uitzoeken van wat goed, waarbij je het beste ja in je een nieuwe manier waarop jij het beste mensen mist te verspreiden. Dat goede mensbeeld en dus een aantal ingrediënten voor die we net besproken hebben, bijvoorbeeld heel beeldende verhalen gebruiken. Je bedienen van retoriek van beide kampen en ook kijken.

Wat zijn de argumenten die rechtse mensen zouden gebruiken? Een ander die je die je niet nodig hebt genoemd en die je ook niet door het V.D.E. In het Grutstraat grauwer wordt genoemd? Dat artikel is. Uhm is denk ik je oog voor detail en hoe je daar verder wil gaan. En dan heb ik het bekeer bij de consument vaak over horen vertellen bij de consument. Al een tijdje een goede traditie die weer moeten invoeren. Eigenlijk dat je over je stokpaardje kan vertellen voor de hele voor de hele redactie in jouw stokpaardje ging over.

Het leidde dat schrijven is. Kan je een Jackal bij het vertragen? Nee, het mag wel een beetje pijn doen en ik probeer gewoon elke keer. Nog een stapje verder te zetten, Dus ik ben voor de obsessieve Rittner echt obsessief. Ik lees mijn tekstje op telefoon op iPad of computer prints uit al die vormen. Ik lees s ochtends, s middags en s avonds reeds midden in de nacht. Als ik naar toilet gaan, dan pak ik mijn telefoon en Willeskop kutwijf, ga ik een hoofdstuk lezen.

Ik wil gewoon in allerlei geestelijke toestanden weten. Van hoe komt die tekst tot me? Ik lezen zonder alcohol. Ik lees muziek bij mijn neus, maar het is echt zo.

En als dan een tekst op al die verschillende niveaus werkt, dan denk je begint Turkije, ik ben en ik ben ook altijd hardop voorlezen. Daarom heb ik bijvoorbeeld een relatief weinig lange zinnen, want het werkt vaak moeizaam om lange zinnen hardop voor te lezen. Daarom werkt het volgens mij ook relatief goed als luisterboek. De meeste mensen deugen. Je voelt alsof je prenataal. Ja, als iemand tegen jou aan het praten is.

Ik denk dat dat heel veel. Dat is ook dat Joris Luyendijk bijvoorbeeld doet die. Ik weet niet precies meer moet ik parafraseren, maar die zie een boek af heeft hij nooit. Dan huurt hij iemand in en die laten we er nog een kwart van afhalen en daarna weer net zolang tot niet ingedikt is tot de boeken die wij kennen. En daar zitten we enorme waardering invallend van het relict van riet van redacteurschap. In plaats van een ophemelen van alleen maar hard schrijvend creatief proces.

Ik kan me voorstellen die verhouding bij jouw schrijver versus dat hij dat rotjaar een veel grotere en veel groter. Als ik bijvoorbeeld zo'n wedstrijd als Volksbund kom ofzo. Dat is denk ik een website waar mensen uit mijn Bewel veel surf tenminste vinden dat heel vaak ook goeie stukken op staan. Arazi zie ik heel veel stukken die niet zo goed Gerritsz zijn, waarvan de gedachte er wel aardig staat. Maar het is niet zo gepolijst. En waar? Wat is dat dan?

Wat haar Keyner meer bloggen? Dit zijn geen, verwees ze met de jurk. Lezi als één van de oprichters van Van Volksgezondheid schrijven liever drie stukken van 3.000 woorden per week. En dan gewoon lekker blog. Weet je wel. Uhm, dan eens in de maand n c van 3.000 woorden dat helemaal gepolijst is. Ik ben meer van de laatste categorie omdat je als ik iets schrijft en wil ik dat het helemaal waarom. Dat schept voor door geen columns meer columns überhaupt en te onafgemaakte gedachten.

Ja, ik vind het eigenlijk überhaupt als mensen in een column accepteren dat ik misschien kom maar. Maar op een bepaalde manier is het een soort van intellectueel zwaktebod natuurlijk. Want je zegt eigenlijk. Zeker als je een een column doet van werk. Veel drie per week ofzo, zoals de Volkskrant columnisten. Dan zeg je eigenlijk van Naya. Ik heb drie keer in de week een relevante mening. Dat kan echt niet. Dat kan niet. Je kan een normaal mens een beetje resorts doet.

Kalm denk ik. Eens in de twee maanden, drie maanden iets interessants zeggen dat iets toevoegt. En als je gewoon ook zelfs een wekelijkse column als bijna altijd. Dan wordt het gewoon iets iets moois. Verwoorden wat iedereen al vindt is een column die viral gaat. Is altijd weet je wel een. En Bas Heijne collum vroeger over Rosanne Hertzberger, die allebei mensen die ik zeer bewonder. Maar ik lees veel liever hun boeken, behalve hun columns. Want die columns, die zijn alle dingen van het vinden we allemaal over een bepaalde groep.

Vind dat en dat gaat dan boem viral.

En ja, er zit ook geen. Het is het van lekker, maar er zit geen diepe voldoening in. Is er bij jou een overkoepelend thema? Wat het feit dat je na probeert waar je over probeert te schrijven? Is er één onderwerp waarbij je aan het eind van je leven denkt Ik ben blij dat ik daar de meeste van mijn tijd op gefocust heb. Dit is het belangrijkst. Ik denk het. Een beetje natte antwoord is dat het gaat allemaal overhoop.

Is voor mij. Wat ik zo leuk vind aan geschiedenis en geschiedenis gaat over de mogelijkheid van verandering. Over dat er niks vanzelfsprekend is en aan de manier waarop het de nu hebben ingericht. De boeken helemaal kapot gaan. Democratie kan helemaal vergiftigd worden en over 30 jaar kunnen we in een dictatuur leven. Dat voelt ondenkbaar, maar dat kan echt als we niet opletten. Maar het kan ook dat we over 30 jaar in een veel, veel betere samenleving leven en dat op sommige dingen van nu zullen terugkijken.

Of het nou het eten van vlees is of weet ik veel vliegen en denken van wat een freezing. Barbaars wat we toen deden. Ik schaam me diep over toen. Er zit ergens ook een soort.

In dat het belang van één onderwerp echt goed door blijven niet groot genoeg is dat je je kan permitteren om over veel dingen kan schrijven, alsmaar onder de paraplu hoop vallen, is klimaatverandering niet zo belangrijk dat je daar eigenlijk al je tijd en energie in zou moeten steken? Ja, nou, in ieder geval wel heel veel tijd en energie, dat wel. Goed, er is zeker hop, een beetje in mij zit gevangen. Zes maanden tot een jaar op één thema en dan dan weer door.

Maar ik ben niet als voorbeeld. Jammer Mommers bij ons klimaat. Surrealistische jaren en jaren, een jaar op klimaat. Dat zou immers interessant verhaal zijn. Doelen uit dienen. Want dan zou je een in dat hokje komen terwijl je een brede impact wil hebben. Ja, en ik ben. Ik ben, denk ik. Ik vind het altijd het makkelijkste om interessant te schrijven als het op een bepaalde manier ook nog een nieuw voor je is. Je moet een soort van de verwondering hebben van het moment dat je voor het eerst iets echt begrijpt.

Ja, en dat is vaak een probleem met academici. Is dat ze iets zo goed begrijpen. Zo goed weten hoe het zit. Het totaal interessanter bij het jallet. Leg net ook uit dat schrijven ook een beetje schuren is. Het ongemak brengt ook brengt ook Glons wou ik zeggen. Je kan natuurlijk binnenklimaat kun je het over heel verschillende boeg gooien. Je kan het over politieke boeg gooien. Je kan het over de socialisten zijn. Heel veel, dus je kan je vast vast blijven verwonderen en dus een deel van mij wel denkt.

En als dat niet zo is, dan doe je maar een beetje meer je best. Helemaal mee eens. Maar wat ben je dan aan het doen met schrijven over basisinkomen en over allerlei dingen? Ik heb al jaren heel veel tijd voorbijgegaan die niet gaan over één onderwerp. En als je dat allemaal in ogenschouw neemt de afgelopen 5 of 10 jaar. Wat is al als je dan de balans opmaakt? Is er dan een deel van jou wat denkt? Ik zou eigenlijk trots zijn aan het einde van mijn carrière als ik één onderwerp echt beide bij de hoorns gevat is.

En niet een deel in het meest uitdagende nu om over te schrijven is gewoon een immense uitdaging die ervoor staat in het totale vertimmeren van onze hele samenleving. Dus heel veel mensen zeggen we gaan de CO2 emissies halveren in 2030 en naar nul in 2050. En we hebben in Nederland ook allemaal afspraken van energietransitie en klimaatakkoord. Er zijn zelfs ter linkerzijde nog te weinig mensen die beseffen hoe vreselijk moeilijk dat is, wat je wel merkt. Nu alleen al met van gas af dat je je gaat n lullig wijkje doen en dat is al heel moeilijk.

Moeten 9 miljoen huizen van het gas af en het moet wel een keer gebeuren. Je kan zeggen t moet laten gebeuren. Maar ook 2050 lijkt niet zo'n zin te zijn. We hebben weliswaar zeker heel erg leuk aan vind is dat het. Het is gratis, tenminste praktisch. We hebben ze zo groot deel van. Weet je al toen wij een beetje politiek bewust werden. Toen ging heel groot deel van een politieke discussie ging over ja, toch ook heel veel symbolische politiek geld.

Dat is ergens mijn. Hoewel thema's van racisme en discriminatie heel belangrijk zijn. Dat is heel vaak niet duidelijk wat er nou precies op het spel staat. Welke wet gaan we bijvoorbeeld aanpassen? Hoeveel geld gaan we daaraan geven? Hoeveel geld gaan we daar aan geven? Het is soort van ook een emotionele strijd die altijd gevoerd kan worden in een afwezigheid van concrete plannen en concrete ideeën. En wat hier ook nog meespeelt is dat je altijd iedereen kan meedoen aan een discussie.

De vrijheid van meningsuiting ofzo. Er is een afschuwelijke moord geweest in Frankrijk en er is een CDA-Kamerlid dat gaat trippen in de Kamer. Makkelijk. Iedereen weet je, je kan meteen meedoen. Je kan meteen een mening hebben en die is stom. Die is leuk. En wat ik nou zo leuk vind aan die die mensen overgang die ons te wachten staat. Het is er een knetter concreet. Er moet gewoon heel veel gebeuren om de honderden miljarden geïnvesteerd worden.

Het is maar een soort mobilisatie of het is een mobilisatie. En hoe denk je er wel? Denk je wel eens na over? Hoe je dat zie je zie je als je zelf jouw rol te versnellen en wat je dit cynische beeld is, hebben we nu ook weer gezien dit jaar. Als er een echte enorme crisis is. Als het echt misgaat, dan kunnen opeens heel veel. Wat hebben we met gezien hoe we met de pandemie reageren? Dat we opeens allemaal vrijwillig in huis onszelf opsluiten?

Uhm. Heb je de hoop dat je dat op een andere manier, dus zonder zo'n crisis, toch voor mekaar kan krijgen dat mensen meer bereid zijn tot zo'n mobilisatie? Nou, wat volgens mij een beetje de spanning is die eronder ligt, is dat heel lang. Is het beeld verkondigd van we gaan die vrolijke groene transitie doen en het wordt leuk. Het wordt hartstikke gezellig, dus iedereen krijgt ook nog een basisinkomen erbij en het leven wordt mooier. Je kan minder gaan werken en tegelijkertijd verduurzamen met de hele economie.

Ja, lekker elektrisch autootje genieten en ik denk dat als je een beetje serieus gaat verdiepen in de materie krijg je steeds meer het idee van dat is echt een illusie. Je gaat, het is heel belangrijk dat we dit gaan doen en we kunnen het ook doen. Maar het idee dat je het zonder offers kan doen zonder dat gewoon. Belastingen omhoog, moeten mensen offers moeten brengen, term van hun welvaart? Ja, dat is. Dat kan niet anders.

En dan vind ik het heel interessant om na te denken van OK. Hoe ga je daar een verhaal omheen bouwen dat mensen alsnog enthousiast maakt en dat ze dat offer brengen? En er wordt er trots op zijn. Zeg maar je aan het werk brengen zoals je werk in een oorlogssituatie trots offers kan brengen omdat je houdt van je land. Dat is eigenlijk een beetje wat we nodig hebben rondom klimaatverandering, want het jippie verhaal van Het wordt leuk voor ons allemaal en het is geweldig.

Traditioneel gezien de rol van de politiek om grote verhalen te vertellen en daar achteraan te kunnen rennen. Eigenlijk als ik jou goed een jaar gaat? Natuurlijk niet. De politiek kent tenminste die aanname. Even snel zie je nog niet knikken. Nee, ik snap dat. Dan is dat dan. Dan weten we dat. Maar wat je doet is voor een deel natuurlijk wel een euh. De rol van wat Jesse Klaver probeert te doen is dit een vragen vraag.

In die zin denk je soms zelfs na. Het is grappig waarom je dat dan van inderdaad wel Jesse Klaver probeert te doen. En dan merk ik zelf ook wel. Ik weet niet hoe jullie dat hebben, maar bij hem geloof ik toch zo moeilijk om het tegeneis vernis. Maar weet je waarom ik het ook niet geloof is? Je kan filmpjes opzoeken van Jesse Klaver, die weet ik veel 1819 is ofzo en dan in een programmaatje zit met Frits Huffnagel en Jort Kelder was er vast ook wel bij twijfel.

En dan wilde je het van politieke masterclass. Oh, dat is dan om met Pechtold en zijn missie is om in de politiek te komen. En dat voel je denk ik, dat soort van het bij hem niet begon van dit zijn mijn ideeën, idealen en ik zoek wel de manieren erbij om die naar voren te brengen. Nee, het begon bij ik wil politicus worden en en de rest komt dan, want ik denk dat veel mensen met goede ideeën denken.

Ik begin een bedrijf. Ik ga zeker niet de politiek in, want dat is vastgeroest en partij dingen. Ik krijg nooit dingen voor elkaar. Het me kapot. Ik denk het. Veel mensen die die die wel iets willen doen wat maatschappelijk is denk ik. Begin een bedrijf. Jij houdt het bij de idee. Ik zeg niet dat het nu klinkt alsof ik dat evalueer, maar jij wij. Jij wil juist focussen op de ideeën die de wereld in slingeren.

Een beetje zoals Jesse Klaver dat ziet als een deel van zijn van zijn werk. Is dit bijna tras te bedenken dat ik echt super hypocriet net was? Wat dan? Nou, ik schets zo'n carrière van van Jesse Klaver, van hoe het begon bij ik wil politicus worden en uiteindelijk, maar eigenlijk als ik naar mijn eigenlijk kijk columbaria schilderde is gewoon. Ik begon met die regels schrijven en ik zie later wel. En op een gegeven moment stuit je op ideeën waar je erg in gelooft.

Maar het is niet dat ik begon met het idee van ik maak me zoveel zorgen over klimaatverandering. Ik maak me. Ik ben zo voor het basisinkomen en nu ga ik, probeer ze allemaal hypocriet. Maar dat is wel zo als het verschil tussen buigen over waar we het over hadden. Een politicus kan niet zo makkelijk zeggen als jij dat kan zeggen. Ervan van luister moeten offers gaan maken. Het is geen leuk verhaal. Het is een verhaal waar en als ik aan de macht kom.

Dat kan natuurlijk wel, maar als ik aan de macht kom, dan ga je het slechter krijgen voor het grotere goed. Wat is één van de populairste slogans? Gewezen Amerikaanse politiek van vraag en niet wat je van je land krijgt, maar vraagt wat je ervoor kan doen?

Hele goeie ouwe rot, maar daar zit nog een soort zweem van. Gaan we wat? Het kan ook leuk zijn wat je gaat doen. Kan ook zijn dat je ingaat. Maar wat jij zegt is het leven moet even minder leuk worden om een grote doel te bereiken. Er is geen politicus die mensen achter zich te krijgen met de boodschap. Als ik aan de macht komen, heb jij het vervelender? Op langere termijn. Ik denk dat je daar echter een massa vindt.

Dit mooi, want daar zitten ze. Daar zitten ze. Ik vind het heel ambitieus namelijk ik ga ik. Politici zouden best met hun verhaal je gaat het slechter krijgen. Euh, electoraat kunnen kunnen winnen. Ik vind dat een ambitieuze stelling en af en toe denk ik ook rustiger.

Af en toe heb ik de neiging om te denken dat je bevrijd moet worden, dat je kan dat je eindelijk kan doen wat je echt wil doen, namelijk. Euh. Toen ik jou zag in die video van het water komt. Dat was een muziekje dat was. Daar zat een soort stemmig violon muziekje onder. Jij was heel gelukkig met het filmpje. Weer een half uur over gepraat in stadstheaters. En ik had er ook. Is zo'n guilty pleasure geweest van mij dat ik hier en ik zou zeggen wat zou er gebeuren als je deze guilty pleasure zou omarmen omarmen?

Dat ik namelijk denk dat jij hier misschien dat het hypocriet is om van Jesse Klaver te zeggen. Die is al sinds begin mei bezig, waar je ook bent. Maar ik denk ook gewoon dat jij beter bent. En ik denk niet dat je een betere politicus bent dan Jesse Klaver. Maar ik ben denk wel dat je een beter idee makelaar bent. En Jesse Klaver. Dat is gewoon. Dat is wel een beetje jouw comfortzone. Ik denk inderdaad dat dat op papier heel goed werkt.

Dat ben ik niet de enige die dat denkt, maar af en toe denk ik ook daar mag wel iets meer. RTL 4 in soort van de net zoals je Nederlandstalige muziek omarmt en zegt ik ben een patriot denk ik af en toe de OM.

Om de massa te bereiken kan je ook iets meer van jezelf laten zien daarin. En nog meer omarmen hoe het nog meer iets meer David Grifhorst kan zijn. Iets meer media is dat ik wel echt begrijp.

Ik heb bijvoorbeeld ook bijvoorbeeld scheiding, werk, privé. Die probeer ik best wel strak te bewaken. OK! Vragen ze bijvoorbeeld. Nu komt zo'n het allemaal natuurlijk onder embargo. Maar dan? Ik kan me voor de televisie programma's die Willem van weet ik veel noemen bij jou thuis filmen. Natuurlijk wil ik allemaal niet ja en nee, dan snap ik dat ik het van mij hoef je niet een mens te worden wat ik bedoel.

Ik bedoel te zeggen geef mij maar een en minder een E. En tussen al die dimensies uit je privéleven. Van mij hoef je dat echter maar niet in de openbaarheid te strooien, maar ik zat begin dit jaar zo'n essay te lezen van Martin Rees. Dat ging over een houten beeld. Beeld, beeld, je hebt het gelezen. Jij stuurt het me door vriend. O ja, je hebt ze toch echt gearresteerd op een terrasje? Zijn zo consequent in dit stukje voor verteld zei ik ga naar Rutger doorsturen en Rutger moet hier iets mee gaan doen.

Ja, ik krijg ook af en toe een midden van de nacht. Een appje van Alexander die zegt als ik dronken ben. Een politieke campagne beweging en ik word. Maar tijdens de tijdens dit gesprek denk ik ook weer het helemaal niet politiek. Het is. Het is inderdaad zo. Jij noemde mobiliseren. Ik vind het eigenlijk wel mooi. Mooi wordt het. Het mobiliseren van de van de troepen als. Als de idee maar klaar. Maar er zit ook iets van een leider in je.

Waar mensen denk ik wel achteraan wil lopen. Maar de vorm ontbreekt nog een beetje. De RTL 4 vorm ontbreekt. Dit bedoel ik niet dat je over je kinderen hoeft te praten enzo, maar dat het euh dat het een bepaalde.

Slepend heid heeft die waarschijnlijk die films ook gaan hebben over jouw ideeën, maar dan toch met jou als centraal figuur en dat bouwen. Dit gaat over het begin van de pandemie. Dit C. Ik zal de show nooit zetten. Dat gaat over begin van de pandemie. Over dat echt. In Amerika moesten mensen vuilniszakken in het ziekenhuis aantrekken omdat er niet van niet fatsoenlijke beschermende kleding was. Het ging erover dat we eigenlijk niets in ons land zelf meer produceren, waardoor alles uit het buitenland moeten halen.

Hoe kan het zijn dat onze scholen nog steeds van zulk niveau zijn? Dat sommige kinderen alleen maar taal en rekenen op school krijgen? Niks niks anders meer in onze hoofdstad. Uhm. Euh.

Er zijn ze. Er zijn zoveel. Je noemt het voorbeeld van mensen die op straat leven. Er zijn zoveel onderwerpen waarvan we niet de neiging lijken te hebben. De wil lijken te hebben om het aan te pakken. Ik vind dat mobiliseren. Wat een goede politicus ook wordt. Wat een tegenovergestelde is van een technocraat als Rutte en wat eigenlijk alle politici op dit moment een beetje gemeen hebben in Nederland, maar dat het allemaal technocraten zijn waar niet echt een groter idee achter lijkt te zitten.

We hebben dat nodig, maar deze man. Deze man is met een Hollywood film bezig en een grote documentaire reeks in Nederland nodig. Dus hoe je wil dat Rutger eigenlijk is? Jouw vraag? Niet zozeer, want ik denk niet dat je als je met met je kan toen nog geen namen noemen als je met zulke regisseurs in zee gaat. Dat je dan een gebrek aan RTL 4 effect hebt, dat je aan een heel breed publiek bereiken. Een super box office etcetera.

Maar jij zegt eigenlijk Rutger, blijf in Nederland heb je hier nodig.

Ik bedoel je krachten met Linda de Mol en en overtuig ons. Ja, dat is wel de is een deel van mij wel. Dat denkt ja dat we het nodig hebben om de politiek in Nederland te te activeren. En ik denk ook dat je dat je het een fantastische tijd zou hebben. Dat denk ik dus ook dat je het heerlijk zou vinden. Is Nederland te klein voor jou?

Is eigenlijk wat? Nee, nee, nee, nee nee, want dit is dit veel te makkelijk om daar antwoord op te geven. Nee, ik denk waar v. Zit er iets in wat ik zeg? Voel je dit ook? Een deel, een deel wel, ja, er zit wel iets zo leuk zou je, maar ik denk dat het niet van de kou komt. Sorte reclamebureau voor ons land. Ik denk dat we voor onze trots ben.

Uiteindelijk de mensenschuw lees. Kijk! Weet je wat het is? Toen ik in Amsterdam kwam en Jan-Henk toen kreeg? Ik schrok natuurlijk eerst van de naaktfoto's die ik op een feestje van de correspondent. Ja, toen nam iedereen aan. De hele tijd van ja, het werd mij ook gevraagd. Van welke lichting BKB bh werd mij gevraagd? En wat is BKB? Wat is dat? En toen kwam ik erachter na een tijdje dat het een soort van sekte zat was waar iedereen gezeten had.

Euh, dat zijn campagne Ebroin, Amsterdammer en Snik! Ook in dat hebben gezeten en waar Beige van schrikt. Want er blijkt dan Sherri te hebben gezeten. En Marietje Schaake. En ja, ons kent ons Sywert van Lienden ook zegene ligt in die mening. Jij bent lichtingen achtig bezels shocking in Broere. Ieder jaar nemen zoveel mensen aan 15 of 20. En dan? Nou ja, in ieder geval iedereen. Iedereen nam wat aan en ik vond het.

Ik had het naar mijn zin. Het begin met een orgasme. Maar ik was ook altijd blij als ik weer terug zat in de trein naar Utrecht, verhuisd naar Houten. Dit soort van buitenwijk van Utrecht eigenlijk. En ja, wel gesteld op het. Gewoon lekker lekker weer de agenda leeg kunnen vegen en weer lekker de boeken induiken. Arena denk dat het toch leuk daar toch toe we gedoemd ben. En dat het dan af en toe voor het hele wij het ware komt campagne was heel.

Dat vond ik echt wel en zeker zo'n filmpje. Het was ook echt wel een groot plezier en ik moest een beetje vechten voor het natte muziekje dat we onder kwam. Dankjewel daarvoor. Ja maar uhm, ik vind het ook wel. Ik vind het als ik. Ik vind het heftig, ik vind ook zwaar. Dus ja, ik heb het ook wel. Euh wel. Was moeilijk mee met alle aandacht. En dan denk je echt wel. Ik wil echt weer in een grot gaan zitten aan het deukjes.

En als ik dan als ik dit nu al zwaar vind, dan denk ik nou ja, iets groters of wat politici meemaken. Hm, daar ben ik gewoon niet tegen bestand. Maar er is ook persoonlijke aanvallen en dergelijke. Wat wat na bijvoorbeeld het water komt? Gebeurt integriteit in twijfel? Gewoon zoveel oneerlijke shit en dan zoveel oneerlijk. Is dit zoveel? Ja sorry, maar ook gewoon echt luie journalisten hoor en wederhoor waar gewoon zo vaak een potje van wordt gemaakt in Nederland.

Ja, het gewoon dat je zegt dat klopt niet. Klopt niet eens. Er wordt gewoon genegeerd. Hm, citaten die van je worden opgenomen die je nooit heb gezegd. Ja, politici zijn daar totaal aan gewend. En die weet je wel, zijn er een beetje een voor geworden. Maar ja, die shit raakt mij nog steeds wel erg. Dus dan op dat moment te denken van waar. OK, ik doe er de deur dicht. Ik ga weer de boeken in en over een half jaar hoor je wel weer vallen.

Nou, ga maar zelf naar huis, dan ben je Downer misschien?

Nee, maar jij weet zelf het beste wat het beste voor je is.

En wij als natie zullen dat goed zelf zelf c tot ons nemen. Wat voor vluchten wij daarvan kunnen plukken? En we hebben ook niet te klagen. Ik wens je wel Rutger. Dank je wel.