Hallo, mijn naam is Gijs Groenteman en ik zit niet in een archiefkast op de redactie van de Volkskrant. Ik zit thuis onder een overslapen van mijn dochter om het interview aan te kondigen dat ik heb gehad. Als ik dit opneem is het dinsdagochtend 1 december. Sinterklaas hangt al helemaal in de lucht en mijn gast is toevallig of niet meester in het maken van cadeautjes. Ze heeft een eigen winkel in Arnhem, waar ze haar zelf geen uitgegeven boeken verkoopt en nog veel meer.

Maar vooral die boeken enz. Heeft een eigen eenmans uitgeverij, zoals hemzelf noemt. Loop Vist, waarmee ze onder andere de fantastische serie Kakkerlak Jes uitgeeft. Het zijn kleine, heel mooi uitgegeven, geweldig geïllustreerde en geschreven boekjes die je op kan sturen.

Uhm, en daarnaast geeft ze ook nog kookboeken uit onder andere. Euh, ik ga het daarover hebben over het leven als eenmans uitgever. Euh. Euh. Kleine winkelier in Arnhem. Luister naar mijn interview met Marije Sietsma. Waar zijn we meerijden? We zijn in mijn. Ik weet nooit hoe ik me noem, maar ik was ooit workshop kamer van mijn kantoor. Maar we hebben al heel snel is het overgenomen. Dus het is nu IMPAC hok en lunch hok.

En we kwamen hier binnen door je winkeltje. Ja, mijn winkeltje. Ik heb in het Mode Kwartieren in Arnhem een klein winkeltje en daar verkoop ik mijn eigen boeken en allerlei dingen die ik verder nog leuk vind.

Chocola! Een beetje cadeau. Winkels, winkel, spullen.

Hou je ervan? Hou je van die spullen?

Ja, voor een persoon die niet per se materialistisch wil zijn, hou ik wel best wel van al die spullen. Maar ik vind het vooral heel leuk om er door al die mooie dingen te omgeven. Dat vind ik denk ik vooral heel fijn, want ik vind het ook echt niet erg als ze weer gaan.

Waarom is het prettig om je door mooie dingen te laten omgeven? Nou, de rest is al heel lelijk.

Dat maakt het al weten. Ik vind het zo verwonderlijk hoeveel of wat een mens kunnen maken. Dus als ik dan een een prentenboek bekijk, dan in rode. Dat dat dat uit iemands hoofd is gekomen. En ik heb hier ook kleine notitieboekjes die zijn gemaakt van restjes papier van zeefdrukken. Ja, en ik ken haar ook en dan weet ik gewoon. Ik zie het bijna gebeuren in haar hoofd van al ik ben. Ik heb wat restjes van mijn zeefdruk materiaal en dan gaan we daar boekjes van maken.

Dit ervan en het ziet er heel mooi uit. Het ziet er niet uit als afval. Dus ik vind het ook heel leuk. Het hele idee van wat er zich in dat hoofd afspeelt. Ja, ook omdat ik het wel herkende, omdat ik zelf ook 100 000 ideeën heb en steeds wil uitvoeren.

Gaat dat maar door je hoofd. Ja, en je ziet ook aan alles in deze ruimte waar we nu zitten, maar ook in je winkeltje dat je heel erg houdt van het euh esthetische. En dat zit m heel erg in het. Ja, hoe ze zagen. Hoe zouden we deze site?

Het was eigenlijk heel erg aan t wachten tot jij zegt stempelen en zeefdrukken te denken op een of andere manier. Weet je dat wat dat? Dekt de lading totaal niet. Maar dat is een beetje het gevoel dat ik denk dat je het tactiele moet er inzitten. Dus inderdaad wat jij zegt. Ik vind het heel fijn als je het idee hebt dat je kunt uitvinden hoe het is gemaakt. Ja dus ja. Rietveld zou je dan ook kunnen zeggen, maar dat is het daarmee eigenlijk net niet.

Het is eigenlijk wel veel meer om warmere kleuren. Ja, maar ik ben helemaal geen fan van Rollez bijvoorbeeld. Maar de vloer in mijn winkel is echt knaloranje. Knal, knal Rollez. Waarom? Ik het dan weer een heel fijn contrast vind. Juist met al die meer aardetinten ofzo. Dus. Uhm.

En het is ook gewoon een bij elkaar geraapt zooitje. Er is bijna niks van de product. In mijn winkel is het allemaal wel nieuw, maar wat hier staat? Ja oké, ik heb inmiddels echt halve Ikea opslag dingetje. Het is één groot, maar alles wat er verder staat is tweedehands. En ja, en en oud en hergebruikt.

Maar wanneer wist je dat je zelf dingen wilde gaan maken en dus niet zozeer produceren als uitvoerend kunstenaar, maar ook gewoon dingen veranderen zoals bv.

Wat een uitgever doet vind ik lastig omdat het zo'n heel langzaam proces is geweest. Ik ben altijd journalist, ik ben opgeleid tot journalist. Ik heb altijd geschreven over heel veel, over cultuur ook wel, dus dat streepje voor. Taptoe. Dat tijdschrift van vroeger, Kidsweek 7/9, heb ik veel voor geschreven. Ik heb ook aan lesmethoden geschreven. Playboy heb ik ooit voor geschreven.

Het is niet heel logisch zo dat zij van de usual suspects.

Zo begin je altijd af is en waar nu ook nog wel eens voor dingen als buitenleven ofzo. Weet je er, maar ook wat commerciëlere Kalisa.

Maar wanneer dacht je ik wil niet alleen maar dingetjes schrijven, maar ik wil ook boeken gaan uitgeven. Bijvoorbeeld heb ik eigenlijk nooit zo bewust gedacht.

Ik heb gewoon een kip. Ooit een idee? In 2010 was dat denk ik. Had ik een idee? Samen met Karin Sitalsing van ook een journalist waren we op Twitter een beetje heen en weer aan het klooien. En toen kwamen op het idee om een kruidnoten kookboek te gaan maken. En dat was leuk. Hebben we echt helemaal uitgewerkt? Zijn we naar een uitgever gestapt en die zij haalden ook maar paaseitjes bij een kerstkraampjes. En toen dacht ik ja maar nee, dit is het niet, want dan haal je dit is heel leuk als één item en dat moet je niet nog vanalles bijhalen.

En toen zat ik, dus jij had heel overtuigd van. Ik wil een kruidnoten boek maken. Daar hadden hadden jullie blijkbaar dat. Kreeg jullie schrik hadden we enorm plezier in.

Niet dat we dachten dat we weer het monoliet verpest worden door het feit dat er ook paaseitjes of andere dingen in moesten.

Wel een beetje logisch blijven. Je zou niet alleen Marres verwerkt, maar het ging er ook om dat iedereen zo moeilijk doet over de kruidnoten. Iedereen is altijd zo van de wereld. Lijkt wel ten einde als je kruidnoten voor het eerst in de supermarkt ligt en dat iedereen elk jaar ook weer boos over dat dat maakte. Maak je dan ergens anders druk over. En we willen het een beetje iets maken waarvan je dan kunt zeggen van we halen binnen als een nieuwe Beaujolais of de nieuwe haring.

Weet je? Vanaf nu is die kruidnoten is gewoon super fijn. Joepie! Hij is er weer seizoensproducten. Misschien is de zoen lekker vroeg begonnen, maar je hebt er vroeger prei kruidnoten. Daarmee bedoel je daarmee maak je gehaktballetjes ofzo. En de sinterklazen eten puur en daarna de restjes.

Die doe je dan weer in alles wat je met een kruidnoten kan. Ja ja. En toen dacht ik met leuke vrolijkere uit nood toen wel. Inmiddels heb ik er zoveel gehad dat ik wilde dus eigenlijk eerst kruidnoten koekjes maken ofzo.

Maar dat pindakaas koekjes gemaakt is had ik net even later nog een keer pindakaas boek hebben gemaakt.

Maar kruidnoten hoef ik eigenlijk niet meer zo. Dat is echt, heb ik ze verbuigen, heette toen. Maar terwijl ik bij die uitgeverij zat. Toen zei ik eigenlijk meteen ik heb wel de neiging om soms wat harder iets te zeggen voordat ik erover heb nagedacht. Dus dat ik toen heb gezegd. Nou, dan doen we het wel zelf. En als het dan niet lukt, is dat een eigenschap van jou dat je gewoon nogal. Ik ben wel. Doe erg.

Ja, en soms denk je ook daar ga ik het doen zonder dat je er eigenlijk over consequenties hebt nagedacht.

Ja, die zijn wel de revue gepasseerd. Maar euh. Maar heb je iets roekelozer in je?

Ja, ik denk het wel. Ja, dat weet ik eigenlijk wel zeker. Is dat een prettige eigenschap? Is dat een lastige gesprekken? Ik denk dat mijn vriend dat niet altijd leuk vindt. Komen daarmee op de koffie met roekeloosheid? Hoe bedoel je dat? Wanneer heb je een last? Wanneer? Wanneer brengt na problemen?

Nee, ik heb er nooit echt hele gehad problemen mee gehad denk ik. Maar het is meer dat ik. Ik zie ook. Ik zie wel beren op de weg, maar ik denk ook altijd wel dat ik die beren kan omzeilen of hun pootjes door kan kruipen. Of misschien willen die beren wel knuffelen? Ik veel. Euh, ik hou er heel erg van om te roeien met de riemen die ik heb. En juist in die beperkingen te kijken hoe ver je kan komen.

Ja precies. Ik word er ook als ik alsmaar iets heel vervelend overkomt en dat is vaak genoeg gebeurd, weet Jurgen. Scheiding achter van alles en euh.

En dan word ik even heel verdrietig. Tien minuten daarna word ik enorm. Euh. Krijg ik een enorme drive om om het aan te pakken.

En ik zal ze allemaal eens laten zien dat. Ja dus. Het woord vechtlust, enorme ja zelfs. Dat is ook eigenlijk maar de naam loopfiets van de uitgeverij toen vandaan is gekomen. Iedereen zou ook van. Moet je dat nou wel doen? En is dat wel verstandig? Outrage?

Geef vrijheid, loopjes, uitgeverij, loopfiets.

En toen zijn er mensen waar je nu een uitgeverij boeken. Iedereen stopt met lezen. Ik wist niet eens dat ik echt een uitgeverij wilde beginnen. Ik wilde gewoon dat boek maken. Weet ik veel kruidnoten? Ja. En daarna zag ik zou ik wel weer zien. Maar toen heb ik ook bedacht loopfiets. Dat lijkt alsof het niet kan, maar je hebt ook de Mexicaanse Handoff is de axolotl.

Dat is ook een vis met pootjes.

Het is hoe de evolutie begonnen is. Maar van die axolotl is ook wel een beetje opgehouden. Dat vind ik ook wel weer mooi, want die kijkt dus alles een beetje puberaal de wereld in met een frisse blik. En er zit een hele rare grijns op zijn hoofd van die axolotl. En zo kijk ik wel graag naar de wereld. Ik weet wel dat niet alles even rooskleurig is, maar je kunt er ook voor kiezen wat voorfase van je leven.

WASHINGTON Bij die uitgeverij zat je kruidnoten boek te verkopen, eigenlijk met een vrij relaxte faessen.

Toen verdiende ik gewoon nog een beetje geld omdat ik nog schreef, gauw nog als journalist bij tijdschriften en bij euh euh. Bij schoolboeken make up toe. Dus dat liep eigenlijk allemaal wel heel. Dus het was een hele veilige plek.

Ik had niets dat ik gewoon echt echt was op dat moment niet super zords, zords, strijdvaardig of nee. Dat je net uit een crisis kwam en dacht ik zal iedereen eens even naar.

Eigenlijk was het misschien wel mijn meest stabiele Reger. Ik had toen net mijn vriend leren kennen. Dat ik daar nu toen anderhalf jaar mee was ofzo. Ja, twee jaar misschien al wel. Ik was hartstikke lekker gesetteld, niet samenwonend, maar wel gesetteld in Groningen. Was hartstikke fijn. Stad en vrienden. Ja euh, ruig. Beetje werk dus. Dan is er ook ruimte om zo'n raar euh experiment op te pakken.

Ja, maar het is bij je ouders juist zo dat je in tijden van crisis heel actief wordt.

Ik denk dat ik sindsdien, want toen ben ik dus wat meer gaan uitgeven en dat blijkt echt rampzalig. Financieel dus.

Sindsdien ben ik eigenlijk in een crisis vergrendelt met het kruidnoten boek.

Ja, het was sowieso superleuk om te maken. Het was echt een feest, omdat we ook vonden. Het moet niet alleen maar kruidnoten recepten hebben, maar het moet ook gewoon er heel leuk uitzien. Het moet. Ik hou er niet van als een boek één lee één laagje heeft, dus het moest er visueel ook echt overdonderend uitzien.

Heb je er nog eentje liggen nog wakker omdat ik even niet meer wist in welk jaar het was. Maar dit was 2011. Ja, maar we hebben dus helemaal geen fifty stijl gedaan. En dat was nog voordat iedereen dat hele weekend.

En we hebben eerst gekeken of we modellen konden regelen ViaVia. Maar dat was ze niet, dus dat hebben we allemaal zelf. Dus we staan ook de vormgever staat in staat er in. De fotograaf staat er.

Iedereen staat er gewoon helemaal kinderen, helemaal gedrenkt in fifteen stijl. Ja, een hele toffe Hairdressers Derck die onze haren deed.

Dat was ook echt fantastisch dus. En dan durfde ik het ook wel, want ik vond het doodeng. Ik hou helemaal niet van op de foto staan. Maar dit dikke Sulzer.

Mijn favoriete kok? Ja, dat was ook prachtig. Hebben we nog wat mensen? Hebben recepten gevraagd en toen zijn we gewoon maar gaan foto's maken en later euh.

Lacht in de winkel. Maar mondjesmaat natuurlijk, want eenmans uitgeverij dus was het allemaal niet zo op.

Is dat moeilijk dan om dat aan de man? Maar wat een werk om dit te maken uberhaupt met jouw woorden. Zal nooit gedaan een boek maken? Nee, maar wel heel veel in tijdschriften voor tijdschriften gewerkt.

Je weet wel een beetje wat er dan bij komt kijken. Dat je echt een goede redacteur moet hebben en dat je echt euh, goeie fotograaf moet hebben. Ja en ik heb ook lang in de boekhandel gewerkt, dus ik. Het is niet dat ik totaal bleu dacht en ik had ook wel eens eerder gekookt. Dat zit ook in mijn familie, dat doen we allemaal. Dus ja, het waren allemaal dingen die gewoon mooi samenkwamen. En toen heb ik hoorde ik van iemand.

Echt niet meer van wie je iets kon insturen voor de Gourmand Cookbook Awards. Dat was toen nog niet zijn hele grote, niet zoveel bekende prijs, maar wel wereldwijd hebben gedaan. En toen wonnen we het best geïllustreerde kookboek ter wereld.

Ik zie het wel zo op de voorkant hysterisch, gouden presa. Geweldig! En dat hielp, maar dat was wel in maart. En dat was jammer, want toen verkochten Chinezen een heel, heel, heel veel winkels.

Het Kruidnoten Kookboek in maart, dat was echt pré kruidnoten seizoen.

Nederland zit in maart op iets met die kruidnoten die dan nog achter in het keukenkastje lagen. Die zijn op zich ook al wel een beetje, maar niet over de date, maar eigenlijk liever liggen dan gewoon niet meer. Dus toen moest ik iedereen adviseren. Doe het maar met speculaties. Maar toch. Al was het ook wel zo dat. Dat is normaal in het boekenvak. Als een winkel dat vrij ruim heeft ingekocht en het verkoopt niet, dan komen ze gewoon weer retour.

En dan moet je het allemaal weer terugbetalen. Sindsdien was het mijn boeken standaard zo heel klassiek. Weet je dat je het in de kelder heb?

Je zou het boek als in eerste instantie eigenlijk een naam. Niet een mislukking, maar een matig succes. Bedoeld was niet het gewone succes, want ik had het zelf verkocht aan een Dung kreeg het hier. Toen kreeg die prijs wat natuurlijk wel heel erg leuk is als waardering. Toen werd het vervolgens heel veel ingekort. Toen bleek het alsnog eigenlijk niet waar te kunnen maken, omdat niemand op dat moment op kruidnoten zat te wachten.

Maar toen heb ik het gewoon terug. Ik denk dat elke kruidnoten fabrikant in Nederland die personeel heeft inmiddels zijn personeel dit boek heeft gegeven.

Dat is goed, maar het hebben ze allemaal terug moeten komen, weer en moeten nemen van die boekwinkels. Ja ja, hard gelachen ja.

Maar ja, zo leer je wel wat fout van gevoel. Is het om en om zelf een boek geproduceerd te hebben? Minder spannend in de. Ik vind het nog steeds heel fijn, maar ik vind het proces vaak vooral heel fijn. Eigenlijk als het boek er is. Dan ken ik hem al wel.

Zie je ook meteen alweer misschien wat je anders had willen doen voor je. Het weet je als de nieuwe. Als er een nieuw boek komt, denk ik soms doekt twee weken lang niet open. Ik vind het gewoon veel te eng, want dan kom je altijd een fout tegen. Je ziet er niet. Dan zie je niet de mooie dingen. Dan zie je echt waarom je jezelf van het proces? Omdat het samen is met anderen vaak. Ik vind het heel leuk om te kijken.

Ik werk nu vooral heel veel met illustratoren en schrijvers en in heel veel gevallen zit ik zelf, heb ik het idee bedacht en vraag ik een schrijver om daar iets bij te schrijven en een illustrator om dat te illustreren. En soms heb ik eerst illustrator. Soms heb ik eerste schrijver en dat ik iets bedenk. Ik kan het zelf uitvoeren. Dat weet ik ook wel, maar ik ben niet in ik.

Ik heb mijn sterke punten en niemand anders heeft zijn maar om dat proces in gang te zetten. Naast een helm komt er is nu een ik heb iemand, Jente Postma en schrijfster. Hele goeie. Ik ken haar werk eigenlijk nog helemaal niet zo goed. Maar een illustrator kwam met haar naam en die stuurde mijn teksten op. En ik hoop. Dit vind ik echt fantastisch. En op dat moment had ik ook net bedacht. Ik wil ook iets maken over voorlezen.

Gewoon een klein kakkerlak. Je komen ook nog wel op over voorlezen. En toen heb ik haar gevraagd. Die teksten maken en van tevoren hebben even gebeld over nadat ik het zo raar vind dat ik bijvoorbeeld hem niet kan. Ik weet dat mijn ouders me hebben voorgelezen vroeger. Dat weet ik. Dat hebben ze verteld en ik kan me de boeken wel herinneren. Die momenten gewoon niet. Dat vond ik heel lullig ook eigenlijk, maar dat soort dingen heb ik met haar besproken.

En dan krijg ik een week later een tekst die super persoonlijk is van haar. Maar er zit dat aspect bijvoorbeeld ook in. En dan weet ik dus niet of het nu komt omdat zij dat ook zo heeft gehad of omdat zij dat voor mij daarin heeft verwerkt. Maar ik vind het zo mooi, want die tekst is. Ik krijg er compleet kippenvel van. Echt fantastisch. Ja, en dan vervolgens gaat er iemand mee aan de slag. En die maakte weer illustraties bij die ikzelf echt nooit had kunnen bedenken dat dit er bij zou passen.

Maar nu denk ik ja, nee, dat kon ik eigenlijk niet anders. Dit moet het zijn. Ja, en dat vind ik al die mensen die iets kunnen maken die je begeleidt eigenlijk een heel creatief proces.

Daar komt het op neer.

Ik voel me soms een beetje een soort soort marionet speler, terwijl die Marginet eigenlijk wel zelf mag doen wat zijn moeder van het creatieve proces. Klinkt wel heel.

Nou ja, goddelijk zo waar.

Nou, als ik ooit in de gelegenheid ben dat mezelf te mogen noemen, dan het natuurlijk wel, omdat ik hier natuurlijk in deze podcast heel vaak mensen zitten interviewen die boeken schrijven of dingen maken. Dit is eigenlijk een soort three. Daar boven op de 100 wordt nul.

Niet dit hiërarchie in andere talen. Het is een andere tree, een soort en en daar stop jij toch ook je hele ziel en zaligheid in op een bepaalde manier? Want dat zie je veel boekjes. Dat je aan die kakkerlak je sowieso dat je dat doet. Dus er zit heel veel van jou in. En toch is het via via een ander.

Ja, misschien ben ik wel zo een medium ofzo. Zo spreekt zo'n buikspreker.

Maar ik bedoel werden gewoon. Lukt dat? Dat je dacht dat het dat ze toch van jou zijn?

Ja, en dat heb ik ook wel. Toen ik alleen nog boek gewone boeken maakte. Euh, had ik dat ook steeds, want ze zijn allemaal best wel heel verschillend. Ja, de boeken die ik heb gemaakt en er zit ergens iets in dat het loopfiets maakt. En soms weet ik zelf ook niet wat het is, maar dat komt misschien wat terug op dat wat wij met je in het begin zei van al die spullen. Die hebben iets handgemaakt Templars 17, rechts.

Je ziet. Ik vind het heel mooi om te laten zien. De kakkerlak is dat zijn kleine boekjes 16 pagina's om te versturen. Die hebben een Kaiju steekje gewoon Zazou js kj steekje is zo'n touwtje in de rug, dus ze zitten geen nietjes in. Maar zo'n is touwtje wat jij? Nouja, je zou bijna kunnen zeggen het voelt af en toe een beetje alsof het allemaal met de hand is geknoopt. Helaas niet zo hebben. Er is een machine die dat doet, maar er staat wel één persoon achter de machine die elk boekjes wel echt aangeraakt per stuk om het onder die machine te leggen.

Het is ook echt een ambachtelijk ding. En ik vind dat heel tof. Zonder die Kaya's steek was een kakkerlak je geen kakkerlak? Nee, en dat hebben we ook met koken tussen vulkanen. Dat is een kookboek. Ik spreek weer in Ha, ik ben gewoon juf.

Maar ja, ik heb een soort goddelijkheid aangeleerd in de zin van omdat mensen na mij ook nooit serieus. Dus ging het maar doen alsof ik deed alsof een heel bedrijf was.

Oké, dat is een soort met een soort marketing methode die je hebt geleerd.

Marketing meer de pedante types die zeggen ach gut meisje, wat wat schattig. Ja precies. En hij heeft niets. Filmdivisie deed het allemaal zelf, maar je sprak dan in de eerste persoon meervoud om te suggereren dat je een heel bedrijf achter je had het personeel.

Nu zie je ook bijvoorbeeld op mijn Instagram dat ik nog helemaal totaal in verwarring ben van wat is nou de juiste toon? Soms zeg ik we als we samen, want ik heb hier wel. Stagiairs en mensen met afstand tot de arbeidsmarkt rondlopen die mij helpen. Heel fijn als je weet zelf dat we samen iets hebben ingepakt, zeg ik. En als ik zelf iets heb gedaan, dan zeg ik ik. Het is natuurlijk totaal onnavolgbaar voor de mensen aan de achterkant van.

Maar wat hadden jullie met dat vulkanen ook gedaan? O ja, goed. Uhm, t ruggetje was knalgroene geverfd.

Hij heeft een open ruggetje.

Dat klinkt misschien raar, maar het verziekte Margote, maar het was een hele mooie ziekte. Mijn moeder had jij ook als eerste vrouw is die is hij nog niet af. Je zag het ziet er heel erg.

Je kunt ook weer naar binnen kijken eigenlijk. Je ziet terug de binding van het boek en bij een ander boek hebben we een omslag plaats. En dat kun je dan weer wisselen. Bijvoorbeeld staat er achter in een zakje met andere plaatjes. Als jij dat voorkant plaatje niet leuk vindt, want wie ben ik om te zeggen welk het beste is? Zowel weer heel compromitteren.

Maar we hebben wel echt de beste uitgezocht. Maar wie weet hou jij wel van een heel ander plaatje. Dan kun je dus wisselen. Is juist dat jezelf nog het boek eigen kunt maken?

Dat vind ik heel belangrijk. Ja, en ik denk dat dat is wat overeenkomst is tussen alle dingen die ik maak. Je je, ik schemert er wel doorheen en dat kan door hele onzinnige dingen zijn. Ik heb ook wel eens een plante hoes gemaakt van verhuis dekens omdat ik dat grappig vond. Dat het dan. Euh ja, van verhuis.

Dekens was voor een vieze post in Tema thuis. Ja, dan zit ik dus mezelf echt gigantisch mijn vingers te snijden. Want eerst waren er maar 30 bestellingen en toen waren er 80.

En toen waren er 100 Beyonder. Het ziekenhuis tekent zitten knippen.

Dat is eigenlijk een beetje The Story of your life. Allemaal begonnen met dit kruidnoten.

Ja, ik doe het zelf. Ik heb die glazen misschien doet het zelf en het is niet per se.

Je gaat er niet rijk van worden, het maakt je leven niet per se makkelijker. Nee, het is niet zo dat het een lekker geoefend carrièrepad is. Nee, toch heb je er blijkbaar een soort obsessie voor opgevat dat je het wilde doen. Ja, waarom heb je na dat kruidnoten boek niet gedacht?

Ik ga gewoon lekker doorschuiven. Dit was een heel grappig eenmalig avontuur. Laat het hierbij.

Ja, dat was best van het was wel heel slim geweest denk ik. Om dat te doen belde ik niet. Nu nog zo veel boeken gehad en er zoveel.

Ik heb nog best wel veel boeken liggen liggen. Er een beetje omdat ik begin, zei de boekhandelaren. Want die wisten het natuurlijk en die deden dit al jaren. En ik was kwam net kijken. Bij dit eerste boek is het nog uit sympathie, maar daarna moet je echt de regels volgen van het boekenvak, want anders gaat niemand het inkopen. Ik volg dan de regels van het boekenvak.

En dan blijkt dat eigenlijk helemaal niet persé zo te werken.

Peter die kleiner onderdook nog blijven soms.

Dus ik heb ook een kleine periode gehad dat ik er tussenin heen. Dat ik het boek heb gemaakt die net wat minder dan dat tactiele gevoel hadden. Dat dat loopfiets gevoel wel gewoon prima geproduceerde boek, maar dat kon iedereen. Dat waren geen specifieke loopfiets boeken. En uhm, maar je wist eigenlijk na dit boek van Ik moet dit. Ik moet dat. Loopfiets? Daar moet ik mee door. Dat kan ik niet laten. Laten zitten.

Maar er was nog één. Ik wilde heel graag ook nog een stamppot boek maken. Vooral omdat ik gewoon wilde laten zien toen Van Gogh. Kan heel veel. Ik had niet eens zélf met stamppot, maar ik was een stamppot kok tegengekomen en ik heb zelf heel veel met groenten. Dus ik heb dat altijd groente, allemaal weetjes en dingen bedacht. Je kunt ook nog lijm maken van aardappel. En hoe hou je de kleur uit de bietjes? Dus echt een beetje Taptoe National Jiuquan Junior boek waar ik al in zat.

Dat heb ik daarin helemaal uitgerust. Buiige gespit. En toen had ik eigenlijk twee projecten die ik per se wil doen. Kruidnoten en stamppot had ik gedaan. En toen kwam mijn drukker met een boek. En wat als dat koken tussen vulkanen? Uhm, wat? Hij kon geen uitgever vinden die die man die dat had gemaakt en had een hele goeie vormgever. Hij een goeie typograaf, stront eigenwijs, net zo eigenwijs als mijn drukker. En misschien ook wel net zo eigenwijs als ik dan dus ook.

Uhm, ik zag dat ik dacht wow, niemand wil dit. Ik heb misschien soms ook wel een beetje Moeder Teresa complex ofzo. Dat ik dan denk wat zielig, want het moet de wereld zien, want het is zo close. Ja ja en het is zo mooi, zo mooi. En overal was afgeketst omdat hij ook het personeel op een bepaalde manier wilde uitgeven. Ik vond dat prachtig, dus dat meldt ruggetje en knalgroene geverfde. En nu we samen helemaal de proces doorlopen heb ik uitgebracht, maar ook weer juist bij de juiste prijzen ingeschreven.

Dus die won en kookboek van het jaar en best verzorgde boek in de selectie zat. En bij de Gourmand Award werd het ook nog weer best Italiaanse.

Weet ik veel. Ik weet niet wat voor.

Dus omdat ik eigenwijs ben ben en eigenwijze keuzes maak. Doet dat ook wel wat? Weet je, het wordt wel gezien. Het is alleen. Het zijn. Sommige prijzen winnen geld, maar met deze prijzen win je er vaak.

Ja, en dit was weer zo'n boek dat wint aan heel veel prijzen. Maar omdat het zo'n dwars boek is, gaan mensen het wel heel veel inkopen. Maar je vindt het ook een beetje gek. Dus die kwam ook wel weer terug. Ja of werd maar mondjesmaat. Ik maak gewoon geen of ik maakte geen boeken voor het grote publiek. Gewoon voor specifiek. Als jij het helemaal kickt op écht Siciliaans eten, was het het perfecte boek.

Want dat het koken. Het ging over dat verschil. Dus uhm. En toen had ik al drie boeken gemaakt. En eigenlijk had stampend boek er elk waanzinnige besprekingen ook weer.

Dus elke keer kreeg ik wel net genoeg zo van Rhedense en leerde naar huis. Doe dit. Hij heeft dit doen en ondertussen dacht ik ja maar hoe dan? Ja. Maar uiteindelijk weet je ik heb van de kruidnoten boek. Zijn er wel 8.000 verkocht ofzo. Dat is ook niet helemaal niks van het stampend boek. Iets minder iets van 4.000. En dat koken tussen vulkanen en twaalfduizend ofzo. Dus echt ook heel veel voor zo'n raar boek. Ja, en toen dacht ik.

Volgens mij kan ik wel iets. Ik dacht wel vaker dat ik het kon, maar ik heb hier wel iets in de soort euh, die boeken die we normaal niet zouden zijn.

Die hele rijk geïllustreerde, want dat geeft het allemaal wel gemeen. Dat kookt dus. Vulkanen was misschien niet rijk geïllustreerd met illustraties, maar wel met beeld. En eigenlijk was typografie bijna illustrators.

Dwarse boeken, die wilde ik blijven maken.

Ja, is dat toch ook een beetje waar iedereen naar op zoek is in het leven om iets te vinden waar je speciaal in bent?

Ja. Ja, ja, dat lijkt me wel heel fijn als mensen. Dat hoop ik ook voor mijn kinderen dat ze dat gaan vinden. Iets waar zij in kunnen uitblinken. Ik weet ook niet of ik hier uitblinkt. Nee, maar goed, wel het gevoel waar dat je het hebt van. Het is goed dat ik dit doe en iemand anders. Misschien dat je bij het schrijven meer had van haar. Dat dat dat kan ik goed, maar dat kunnen 100 andere.

Misschien kunnen deze artikelen ook schrijven. Weet ik niet hoor. Maar dat je dat je dan dat je hier dan toch al zult ultieme bevrediging vind. En natuurlijk zijn er meer mensen die prachtige boeken kunnen maken. Ja beslist maar dat je dat je dat je je eigen hoekje in de wereld hebt.

Ja ja, ik denk dat ik die geldingsdrang op de achtergrond wel vrij hard heb. Inderdaad, ik speel lek. Dus het lijkt me wel veel leuker om van hoekjes inderdaad mooie hoekjes maken. Ja, letterlijk en figuurlijk. Dit is jouw hoekje. Dit is mijn hoek. Ja, hij heeft het je gelukkig gemaakt, die boekjes. Of boeken die boekjes? Uhm. Die wordt er geklopt. Ja, maar wel even kijken hoor. Het zijn er heel veel pakketten die ik dan hubinon ajo, haal ze toch binnen.

Dit zit in een winkel. Dat is ook mijn. Feestseizoen Extra verpakkingen zijn natuurlijk best belangrijke dagen en tijden voor jou. Ja, ja, heeft eigen. Ja, nee, dat dik moet het hier wel van hebben.

Ook deze maand. Ja, ook omdat ik gewoon al die boeken die dus in het verleden niet zou hebben verkocht. Probeer ik deze dagen ook extra hard te slijten omdat ik maar wat ruimte nodig.

Marketing bij uitstek, dingen die leuk zijn om cadeau te geven. Ja, ook dat is het. Ja ja, ja, uhm, raadt het al af of zich gelukkig maken dit boek?

Ja, nou, dat vind ik dus een beetje raar. Loop je erachter wat geluk is eigenlijk in het leven? Nee, we hebben wel een van de eerste boekjes die ik maakte. Was het geluk te begrijpen?

En wat betekent dat het geluk te begrijpen? Nou, dat is een aforisme van Kafka, dus daar kun je nog heel veel langer over na gaan denken ofzo. Dat ik. Ik weet het niet, ik weet nooit zo goed wat geluk is. Ik kan ook heel makkelijk heel gelukkig zijn om. Echt totaal een doolhof waar ik je net liet zien van het avondster van een gigantisch doolhof gemaakt voor een visser post over thuis. Ik maak thema post en die wordt om de zoveel tijd verstuurd.

En daarin kan het dus ook mooi alweer kwijt. Want dan denk ik tema thuis. Dan maak ik dus wat SVC Post.

Ik heb een beetje veel dingen blijkbaar hoe jij in elkaar zit. Ja, je houdt van projectjes van dingetjes. Ja ja, ja Visser, post is euh. Dat heb ik vier. Vijf jaar geleden ben ik daarmee begonnen. Dat is om de maand krijgen of zeven keer per jaar krijg je dan. Abonnees krijgen een pakket brievenbus pakket gevuld met allerlei dingen rondom één thema. En dat is vaak hangt dat. Bijvoorbeeld Toen Ik Pindakaas Boek kwam uit toen ik thema Sticky plakkerige dinger erin genaamd Receptje pindakaas zat er ook in en met Tema thuiszitten dus een doolhof om de weg naar huis te vinden.

Die planten hoeft van die verhuis dekens waar ik net over had, maar ook een raam sticker van een kat met een vis op zijn loopfiets op zijn abonneert je dus op Devisscher Post. En dan krijg je eens in de zoveel tijd krijg je een pakketje met spullen elkaar. Poser dingen van jou rond één thema. Ja ja, dat zit je allemaal aan te verzinnen. Beter produceren zij met elkaar bij elkaar in een doos te doen of op de post te doen.

En onderdeel van het pakket is ook nog een tijdschrift.

Dus dat maken we dan ook nog met ongeveer 24 tot 36 pagina's.

Het slaat nergens op, ik weet het. Dat zeg ik als ik niet hardop zegt dat denk ik ook wel. Ik weet beter, maar het is wel heel erg leuk. En ook met die vis bode van dat magazine wat in de Visserplein zit. Daar kan ik ook stagiaires, want ik heb regelmatig stagiairs van de kunstacademie, zowel illustratie als vormgeving. Die mogen daar van mij helemaal los. Want wanneer mag je dat ooit? Je mag rijden tijdens je stage mag je.

Meestal moet je juist heel erg in de pas lopen fotograferen. Ja, een koffiezetten en een stil zijn.

Ja, stil zijn waardeer ik soms ook wel heel erg, maar ze mogen ook best praten. Het klinkt ook heel fout, maar daar kunnen ze wel totaal los. Weet je, je mag.

Wil jij school of die stagiaires? Jij houdt. Jij bent gewoon helemaal gek, maar hij op zwart. Strooibriefjes?

Ja, maar weet je dat knutsel projectjes vind ik toch? Nee, maar ook een haat liefde. Want ik hou helemaal niet van het gewriemel.

Nee, maar het doet me wel. Ik maakte vroeger als kind heel veel, maakte ik ook een krant en dingen enzovoorts. En ja, het is zo heerlijk om een project te hebben.

Ja, en het is lekker afgebakend.

Ja, en wat ik wel weer leuk vind, omdat ik dus ook die winkel heb.

Ik heb bijvoorbeeld voor een thema post over recyclen heb ik blik wikkels bedacht. Dat is bijvoorbeeld tomatenpuree, blikjes, kleine stickertjes met schubben. Print uiteraard, dat moet een beetje viezer blijven. Die kun je er omheen plakken. Dus heb je een doosje, krijg je met zes van die stickertjes om. Om een toemaatje krijg je zes wat de schijfjes erin tuinkers, kerstkaartjes en instructie. Want dan heb je voor elke dag precies een portie tuinkers. Ja, want als ik tuinkers koop dan eigenlijk elke keer.

Dat zal precies net te veel, want ik wil niet vier dagen achter elkaar. Dus als je dat dan zelf zaait in precies zo'n blikje. Het is perfect. Dan ben ik in mijn eentje even heel gelukkig mee met dat idee. En dan kan ik het nog even uitdragen ook. En dan heb ik dat in zo'n doos gestopt. Ik heb er nu een paar van die bakjes in.

De winkel zit ook in de antifa, veel dodo's en tot zwemshort. Sardonisch die je dan maakt die kuikens koopt, dan weet je niet wat erin zit. Want hoor maar niets tegen verveling.

Ja, dat blijkt best wel wat mensen te zijn die zich vervelen, dus dat is hartstikke en die het leuk vinden om een doos te kopen waarvan ze niet weten wat erin zit.

Ja, en dan is het zometeen ook uit mijn systeem. Weet je, die blik wikkels vind ik dan nog steeds even heel lief en schattig. Ik vind het echt wel even grappig, maar het is nooit een C. Het zal nooit serieus. Het is niet wat je in productie gaat nemen, maar ik vind het wel heel leuk om mensen op die manier te laten kijken van God. O ja, dit kun je ook nog raden.

Is het ook een manier om jezelf toch een heel klein beetje sets tegen het randje aan te duwen? Welk randje na het randje van dat het eigenlijk te veel is en dat je het jezelf moeilijk maakt? Ik kan me voorstellen als je dus weer zoveel tientallen vissen posten. Helemaal met de hand aan het samenstellen, inpakken en doen. Bent ja en tijdschriften maken. En dat je dat je ook gewoon jezelf beter tot het uiterste duwt de hele tijd. Ik denk dat ik dat ik denk dat ik dat allemaal op mijn moeder mag schuiven.

Zo weet ik niet. Ja, nee, daar heb ik enorm een handje van. Ja, ik wil ook gewoon dat dingen echt goed zijn. Dus ik zal me nooit half vanaf mij.

En dat stel jezelf wel veel opdrachten. En je kan dan zeggen ik wil dat alles echt goed is en vervolgens één ding door één ding heel goed. Of doe je niet zoveel wachten tot er iets heel gewoon enorm snel verleid door.

Ik had. Ik had ongeveer gezworen dat ik naast de kakkerlak is die ik nu maak. Gewoon even geen boeken kan het ook niet betalen. Boeken zijn zo schreeuwend duur om te maken, zeker als je iets wil. Ik wil alles duurzaam drukken in Nederland. Het is echt lastig.

En uhm, en ze zijn ook nog heel groot. Dus dan heb je ook nog eens gewoon bedoel. We zijn nu omringd door ongeveer mijn hele voorraad kakkerlakken.

Dat is haalbaar omdat het Belgolaise is is een IS sandwich afkomstig van een grote briefkaart.

Ja ja. En er staat ook een gang nog helemaal vol en de keuken stiekem.

Maar stel dat je een oplage van 8.000 kookboeken in huis wil hebben, dan moet je wel erg denken aan het Wereldtijdschrift uit Lui met Bent Van Looy dat. Ja, ik wil van dat dat beeld af. Ik wil niet meer, want dat zover heb ik me heel veel gevoeld. Uhm, ik wil. En dat hoeft met de kakkerlak niet, want ze zijn compact.

En nu doe je het voor je toch weer verleid om een boek te houden.

Want dan belt Jaap Robben waarmee ik al heel lang een kakkerlak wilde maken.

Jaap Robben is een schrijver en journalist, maakt prachtige dingen en zei Ja, ik heb nu een project lopen. Hier en bij Wintertuin heeft hij nu een heel tof postje projecten hangen. Er hangt er een verhaal. Biografie van een vlieg in 25 delen hangt in de stad in Nijmegen en nu ook geloof ik in Leeuwarden. En dat gaat nog reizen door het land.

En het is echt een fantastisch verhaal. En zeggen ja, eigenlijk moet er wel een boek van komen. En omdat wij al zo vaak hebben gepraat. Misschien is. Ik dacht eigenlijk meteen aan jou. En dan ben ik super vereerd. Super naïeve muts ben ik dan natuurlijk ook, want hij heeft gewoon iets te verkopen. Maar het is ook een hele leuke man.

Ehm, kan ik waanzinnig veel boksen?

Ik wilde een boek maken. Ik zie het direct voor me hoe dat moet worden. En toen dacht ik oh, als als bouwfasen dat nou zou kunnen, Elysium. Terwijl ik ook al heel lang een kakkerlak mee maken. Maar poulefase is heel eigenzinnig. Hij weet heel goed wat hij wil en wat hij niet wil. En hij wil ook heel veel dingen niet. Dus elke keer als ik met tekst suggesties bij hem aankwam, is dit dan wat Vacca zijn in een genegeerde die op geen manier is meer van jou?

Laat haar maar pruttelen, maar hierbij zij die gewoon. Ja en nu heb ik dus zo meteen gaat volgende volgende week naar de drukker hebben. Echter super mooie boekje. Biografie van een vlieg van Jaap Robben en poulefase kan hem niet betalen. Daarom ben ik nu die die die anti verveel pakketje en zou aan samenstellen, want het is gewoon even keihard cash vergaren. Cash staat wat op mijn rekening dan maar gewoon moet even geld verdienen door het e-book te betalen.

Ja, maar het is wel heel fantastisch. Ik vind het ook ongehoord, maar ik kan heel anders zeggen ja, ik heb zelfs wel een keer een zakdoek G-7 truc.

Dus al is de ontroering ver gaan. Ja en ik denk dat ik daar ook echt wat feringa. Wat jij zegt, dat klopt zeker. Euh, want hetzelfde met een winkel. Het leek me dan handig en leuk als ik er ook een winkel bij had. Ik heb het ook echt wel thuis over. Ik ben ook nog wel geneigd om soms te snel dingen te doen zonder te overleggen. Dit heb ik wel overlegd. Van jaren kunnen we toch lekker zaterdag allemaal hier gezellig ontbijten en lezen we hier de krant.

Ja, dat doe ik misschien wel eens, maar dat doe je niet met het hele gezin natuurlijk. Ik sta hier gewoon op zaterdag in de winkel en zij moet het zelf doen.

Uhm, daar baal ik natuurlijk ook wel eens van. Maar ik wil die winkel. Moeten we als die dan? Als ik die heb, dan moet ie ook gewoon open zijn. En mijn vriend zegt ook wel eens van ja. Voor die zes mensen die soms komen op een dag. Want het is niet in een drukke winkelstraat.

Waarom sta je dan de dag? Want zijn wij dan minder belangrijk? En zo voelt dat totaal niet. Ik vind mijn gezin veel belangrijker, maar ik heb me eraan komt imiteert. Dus ik moet het doen. En dat is onwrikbaar in mijn systeem. Dat zal heus iets zijn met wat je hebt en wat je bent aangegaan. Dan moet je afmaken.

Ja, het is ook een soort dat mensen altijd zeggen over kunstenaars. Dat gewoon dat als je kunstenaar bent, dat de kunst gewoon toch altijd op de eerste plek komt, wat je ook verder doet. Ja en euh.

Ik heb toch het idee dat deze dingen jou wezen bepalen?

Zou ik maar zeggen. Ja, ik zou er al Quanzhou 20.000 miljoen krijgen. Ik zou dit blijven doen. Ja, waarschijnlijk niet één, want ik hou juist ook van het klooien met restmateriaal. En dus ik denk niet eens dat ik er heel veel meer geld aan zou uitgeven. Ik zou meer. Ik zou misschien eindelijk een beetje meer Myceners kunnen zijn ofzo, dat ik meer mensen in staat kan stellen. Maar om iets te maken. Maar goed, ik heb soms af en toe ook wel een beetje het gevoel dat ik dat al aan de ik geef.

Ik vergeef mezelf altijd, dus ik maak wel sommetjes van hoe zit het nou met de breek? Met met Financië en Henk? Ja, maar weet je, als we nu voor echt Leene kiezen in plaats van nep lenen, dan weet je dat. Spelen we quitte. Dan verdien ik maar niks, want het is zo mooi en dat is echt mijn geld.

Ja, maar dat is dus fascinerend. Inderdaad, als je dan voor echt Linard kiest in plaats van net ga ik geen geen ziel op de wereld naar een enkele zieltje wereld. Het verschil wel. De zielen die het zien en juist de zielen die dat echt zien, dat zijn. Ik word ook echt.

Ik zag laatst ook weer een boek in de winkel liggen en ik weet niet waar het over gaat. Boeit me ook niet, ik wil dit. Het is zo mooi. Ik heb het trouwens niet.

Ik heb me even ingehouden. Ehm, voor die mensen daar. De blijdschap die daar uh, die ik dan teweeg kan brengen bij die mensen, die vind ik veel belangrijker.

Maar dat is ook wel weer ik dat het de blijdschap is bij andere mensen. Dat het daarom gaat. Het is een soort persoonlijke beveiliging. Het is één grote masturbatie sessie of zo goed als het leven en grote masturbatie sessies.

Euh, dat je dat je toch dat je dat het is zoals je vindt dat het moet zijn. Ja, dat is gewoon ja.

Natuurlijk is het weer omdat het ook heerlijk is om waardering te krijgen. Is het heerlijk als mensen het zien en het. En het oppakken en het eigenlijk eigenlijk met hetzelfde gevoel voelen als jij voelt. Maar dat zijn er misschien ook niet heel veel. Dat maakt het niet uit, al zijn het er drie. Maar ik denk dat het dat dat het dat het dat het dat had dat het niet een soort menslievendheid is, dat je dat anderen wil geven. Maar ik denk dat het gewoon uithangen.

En dat geldt ook voor iedereen. Met wat hij doet, dat je gewoon kan dingen van ja, dit is. Dit is zoals ik het wilde wel moest het zijn. Ja, dan heb je wel gelijk in. Ja, dat is toch ook heerlijk. Maar dat is toch ook fantastisch dat je dat je door zoiets wordt voortgestuwd het leven en werd voelt? Ook dan uhm, wat egoïstischer dan ik mezelf voel. Maar misschien ben ik gewoon egoïstischer dan ik mezelf voel.

Ik denk dat iedereen het eigenlijk egoïstisch is. Ja, ja, ja.

Voor wie moet het anders doen dan als dat niet voor jezelf is? Bedoel je moet we voor nageslacht ofzo? Ja, dat is al iets.

Het nageslacht heeft iets heel egoïstischer die van mij zijn. 17. Is er een egoistische leeftijd dan dat? Is sowieso dat je je eigen nageslacht dat je ook weer zou zitten freak op je eigen nagels jaagt?

Nee, ik heb je als moeder. Nou, dat is uhm, mijn kinderen die wonen voor het grootste deel van week bij hun vader.

Ja omdat die is arbeidsongeschikt. En we hebben dat we zijn. Ze waren twee toen wij gingen scheiden. Dus echt jong. We hebben een tijdje co-ouderschap geprobeerd, maar ik werkte toen al voltijds en mijn ex helemaal niet. En toen sleepten we steeds van van eerst naar naar de peuterspeelzaal en dan naar mij en dan naar hem. En hij bracht ze ook nog vaak naar zijn moeder en de jongens die trokken. Het is een tweeling, die trokken dat totaal niet.

Logisch? Snap ik. En toen hebben er op dat moment heb ik er voor gekozen. Laten we ze dan bij hem zijn.

Dan werk ik gewoon heel hard om dat financieel te compenseren. Dus ik heb ook gewoon lukraak een alimentatie bedrag genoemd.

Vandaag betalen ik. En dan moet het goedkomen.

En toen ben ik gewoon heel hard gaan werken. Alleen nog maar heel hard gaan werken.

Heb je jezelf ook tegen de kant gezet? Ja, dat ik ook gewoon wel vaker. En toen heb ik ook heel verantwoord. Heb ik hier in Arnhem-Zuid heb je hem echter vinexwijk. Je zou echt heel ver weg. Echt ver weg. Maar echt zo'n keurig huis gehuurd wordt dat echt keurig. Weet je echt? Het Truman Show was het. Beetje bij de buren waren letterlijk een kapper en een vrachtwagenchauffeur. En niemand woonde daar in z'n eentje. En ik wel.

En dan kwamen de kinderen af en toe langs en of af en toe, die waren er dus de helft van de tijd.

Stonden er ook van die kindjes voor de deur van café kunnen krijgen, komen spelen.

En ik was doodongelukkig daar, want het was gewoon arm. En je hebt dan de illusie dat je kunt werken terwijl je om de kinderen slapen ofzo. Een tweeling van twee destijds. Ja, ik weet niet hoor, maar er zijn niet. En als journalist kun je moeilijk midden in de nacht iemand bellen. Ik heb nu eindelijk tijd om je te interviewen.

Dan worden we midden een nacht ook met bezig. Weet ik uit enige ervaring als journalist met een tweeling van twee.

Ja, nou, dat dus. Euh. Dat heb ik toen eigenlijk een beetje opgegeven. Klinkt een beetje lullig, maar ik dacht verder hebben ze een idee van stabiliteit?

Ja, maar de juridische gevolgen waren daar wat groter van dan ik dacht.

Want dat is eigenlijk ook nauwelijks meer terug te draaien. Als journalist verdien je ook niet altijd even stabiel, dus die alimentatie lasten ik mezelf had opgelegd bleek ook wat ambitieus. Goh uhm, dus daarbij best wel veel. Is vrij veel gedoe geweest en dus ik heb op een geen moment moeten accepteren. De jongens wonen daar. Ik heb ze zoals een klassieke man. Vaak heeft Vinkenhof in het weekend om het weekend eigenlijk vaak zelfs, maar in de vakanties wel gewoon de helft.

En het lastig is normaal gesproken is de ouder waar de kinderen wonen is de strenge. En die andere is het weekend model. En bij ons was het een beetje omgekeerd. Dus dat is echt wel een beetje naar voor de kinnen. Want ik ben vrij. Ik was veel consequenter of consequenter. Weet ik niet. Hij was heel consequent vrij. Ik ben sequens, streng of duidelijk. En voor je het wil.

Ja, ze moeten wel af en toe helpen. Ofwel weet je en ehm, dat heeft dat. Dat was wel. Dat is wel lastig. En mijn ouders zijn ook gescheiden, dus ik weet ook precies waar die valkuilen zitten. Dus ik probeerde dat verschil ook weer niet te groot te maken, want dat vond ik zelf super lastig wat bij mijn vader alles mocht en met mijn moeder totaal niks. Ja, ik ben nog hartstikke vroeg uit huis gegaan wat ik totaal niet trok.

De eeuwige touwtrekkerij. Maar ik zie het dus nu toch ook ergens wel niet? Niet bewust, maar ik zie dat het patroon zich herhalen op een bepaalde manier. Wel omdat wij zo verschillend zijn. Is mijn ex echt zo verschillend en totaal tegenovergesteld in het leven staan denk ik ook. Dus dat is voor de jongens echt afgrijselijk denk ik eerlijk gezegd. En zij kunnen daar supergoed mee omgaan.

Misschien is het voor de jongens ook wel duidelijk een liefde. Mensen leerzaam?

Ja, ze komen goed beslagen ten ijs voor de thee, voor hun volwassen.

Maar goed, kinderen zijn ook niet gek, dus ik snap ook heel goed dat dat de in de ene persoon heel anders in elkaar zit dan de ander.

Dus ik weet niet zo goed wat voor moeder ik ben. Ik was altijd wel. Heel blij dat ik sommige hele toffe wete omdat ik voor jeugd bladen schreef, kreeg je af en toe een keer een vrijkaartjes voor een persdag of een dag voor persdag van de Efteling. Nu kon je op een dag zonder rijen kon je naar de Efteling of Vriend van mij. Die werkt heel nauw samen met André Kuipers. Dus we hebben allerlei boeken van André Kuipers staan. We konden naar de shows en allemaal dat soort dingen.

Weet je dus dat journalistiek? Je hebt gewoon bepaalde mensen. Ken je alleen. Soms ben ik dan weer veel meer onder de indruk. Was ik dan bij Teton King? Een hele goeie illustrator interview had gedaan en dan kreeg ik voor allebei een heel mooi boek van hem gesierd mee.

En dan zaten ze hadden ze nooit meer ingekeken. Terwijl ik dan.

Ja ja ja.

Dus ik denk dat ze daar kan je goed met jezelf leven als moeder. Nee, nee, vind ik echt totaal kut. Ja echt. Ja. Maar ik vind niet dat ik een slechte moeder ben. Ik had het. Ik ben gewoon ook vrij goed in spijts cultiveren, denk ik. Ik heb gewoon heel erg spijt van hoe het gegooit dat ooit heb aangepakt. En dat had ik met kennis van nu. Had ik dat gewoon anders moeten doen? Had ik niet die keuze moeten maken om ze nam grotendeels te laten?

Werd te veel uit handen gegeven?

Ja. Niet in mijn hart? Nee, maar nee, juist hard, dat is juist het hele probleem.

En als ze er zijn. Dat heb ik ook meteen toen besloten van als ze er dan zijn. Dan doe ik ook geen andere dingen.

Dus ik ging heel veel stappen altijd. Maar het weekend dat de jongens ze zijn niet heette of afspraken, dan zijn we. En ook mijn familie heeft daar ook wel onder te lijden gehad, denk ik. Om te leiden omdat euh. Normaal is het leuk als je kinderen een keertje. Ik heb twee zusjes, twee broertjes. Is best leuk als kinderen daar eens zouden logeren. Maar ik ga ze echt niet in mijn tijd laten logeren, want dat gaat van mijn tijd af.

Ja, het is heel stom, maar ik ga er wel aan toe. Je vindt dat je hoor. Ik wil alle tijd die gekoesterd worden.

Ja, maar goed, dat is ook weer tegenstrijdig, want ik sta dus ook op zaterdag in de winkel. Mijn eigen winkel heb ik mezelf aangeraden en dat gaat ook van hun tijd af.

Dus bedenk smoesjes jongens, komen jullie anders gezellig hier? En dan gaan we even gezellig wat eten. En dat doen ze.

Want ze zijn nu ouder. Ze werken hier ook wel eens en dat vinden ze ook wel leuk. Al is het geen echt werk. Ze gaan liever afwassen in een restaurant. Want dat is echt werk met echt loon. En dit is ook echt loon. Maar ik ben geen echt bedrijf natuurlijk volgens hun.

Maar ja, dat is lastig. Maar ze zijn wel heel leuk en volgens mij, ze schamen zich volgens mij als ze dit zouden horen. Waarschijnlijk wel, maar in principe hebben we nog een. Ze vindt het nog leuk om mee op vakantie te gaan. Ze we. We hebben echt heel veel plezier.

Zaten in de keuken samen, los van dat. Los van dat alles. Je bent als een super lieve moeder, maar je. Het is met enige spijt in je hart dat je denkt. Ik heb toen ik heb. Ik heb eigenlijk te veel afstand van zo gedaan. Ja ja, ja, ik had gewoon meer tijd met ze moeten hebben. Ja ja, ik denk ook dat mijn vriend had denk ik best nog kinderen gewild. Maar ik zou dat hebben gevoeld als een tweede leg waarbij ik tekortkomingen naar het verleden ga proberen goed te maken ofzo.

Dus dat doe ik niet. Ik ga dit even zo goed mogelijk doen met wat er nog is, maar ook met een tweede legde baccarat.

Sorry, jij hebt een tweede legde te zeggen, maar ik voel me ook heel niet aangesproken.

Maar ik weet ook dat het een onredelijke kronkel is in mijn hoofd. Maar ik weet ook hoe ik ben met mijn werk. Dus een tweede leg. Het klikt op wisselstroom, maar die zou er ook niet. Mijn vriend heeft ook een hele drukke baan, dus we zouden er ook. Dat zou ik best wel. Super ingewikkeld.

Hij is ook altijd weg geraakt in de topsport. Dat de Tias.

Die is nu weer in aanloop naar de Spelen met spelers die weg. Allemaal trainingskampen, een hele tijd foetsie. Ja, dat dat redden wij samen helemaal niet. Ja, tuurlijk rijdt het altijd als je het echt wil. Daar zit iets van een wonderlijk fanatics in jouw karakter.

Ja, ik kan gewoon niet zo goed iets aangaan.

Je wil veel aangaan en dat niet. Maar als ik al weet ben je dan ook maximaal liste in mijn ex. Die was bijvoorbeeld heel goed in schaken en schaken ook wel.

Maar toen ben ik ermee gestopt, want ik ga als ik toch al weet dat hij veel beter is dan hij.

Dan hoeft het van mij niet per se heel stom.

Ik weet het. Nu heb ik maar goed. Ja, maar met al die dingen die ik nu doe kan ik best wel. Niet misschien in bed, maar wel dat probeer ik wel echt heel, heel, heel goed takken. Zo kan gelakte. Ook meteen mijn favoriet van dit moment. Altijd eindig ik bij jou en dit vind ik ook heel tof, want dit is een boekje met gedichten over zussen. En ik werk ook wel samen met kunstacademies. En er gaan allemaal studenten gaan een kakkerlak illustreren en dat wordt beoordeeld.

Schöne Schoolopdracht en Vaags Van mij heel veel feedback. Ik schijn overdadig veel feedback te geven, maar dat vind ik ook geen slecht idee. En als er dan echt heel goed gelukt zijn, dan kan het zijn dat ik hem dus daadwerkelijk uitbrengt. En dit is er zo één. En ik vind het heel tof om dat juist door met studenten te werken. Ik werk ook met hele bekende gevest. Sylvia Weve heeft er ook eentje gemaakt en gewoon grote namen. Maar of Merel Corden Weener.

Maar ook worden Werner kort Weener verwacht.

Jij hebt er nog gesproken? Zeker? Ehm, ik vind het gewoon tof, want zij durven dingen te doen die gewoon totaal. Weet je, het gaat over zussen. En je ziet haar man niet. Ja, je ziet ergens twee manches, maar het is die intensiteit van kleuren en zij verbeeldt het heel knap. Ja, maar een Smythe is dit trouwens, maar dat doet ze zo goed.

En dat vind ik ook heel leuk dat je zo kan het ook weer een platform zijn voor. Voor jong talent. Ja, en dat vind ik. Maar je houdt er gewoon van als dit boekje er is. Jij als het die kan jij steken. Kaesteker Cayes de steek heeft. Ze zijn zo mooi van kleur.

Papier is leuk. Lekker ja. En ik heb er nog een boek Bewaar Bosje bij gemaakt zodat het helemaal af is, zodat je ze ook mooi in de boekenkast kunt zetten van cederhout. Want het ruikt heel fijn en dat voelt heel zacht.

En haha, ja, zo wil ik leven mooi maakt. Ja, jij beslist. Lekker eten. En fijn papier, mooie dingen, lekker eten en fijn papier. Ja en muziek. Maar ja, daar hebben nu even en we durven niks aan. Nee, nee, want dat is ook weet je dat ik maak van music gaat het al zoveel verfijnt papier.

Gaat het minder vaak?

Ja, maar ik probeer dus nu muziek op fijn papier te maken. Dus dat we dit soort kakkerlak jez maken met songteksten van muzikanten. Ze hebben.

Luckey vond bijvoorbeeld sex is leuk en dat vind ik dan ook wel heel leuk, omdat het dan op een hele andere manier tot leven komt. Dat je die tekst gaat zo. Zo iets anders aan op papier dan wanneer het met illustraties dan wanneer het wordt gespeeld. Dus ja, het is nogal twee. Het is niet. Het is een heel ander ding. Zolang er dan nog niet marktenzaal concerten kunnen dan maar even dit of ofzo.

En als we er wel weer naar concerten kunnen ook, dan neemt die ze een Lucky Fonz. Neem ze ook mee naar zijn concert. Is ook hartstikke leuk. Ik heb nu net een hele leuke nieuwe. Die komt in januari stiekem gedanst van Toontje Lager. Die komt in een leek me ook. Super Korona. Proef ik mij zin? Ja, nee, Bert Harm Hermida, de tekstschrijver in dit allemaal.

Deschrijver Bert, Hermelien in Harmelen. Oh ja, maar wat is daarvoor?

Gedo over naar Toontje Lager ligt niet zo lekker momenteel. Die twee Erik Messi en Messi Berne.

Ja dus dat was maar in één geval komt ie er aan. En ze hebben stiekem dat stiekem gedanst. Dat is dus dat je helemaal niet met elkaar danst en en dat vond ik ook heel leuk.

Dat vind ik sowieso grappig omdat het een leuke is om te sturen aan iemand die je misschien wel ziet zitten. En tegelijkertijd is het ook wel een knipoog naar Corona dat je op afstand door het raam heen met elkaar moet dansen of dat je gewoon stiekem dans met elkaar.

Ja Rathbone, ja, hoeft niet eens door een raam.

Je leven in box is maar heel wat.

Ja, we hebben nog maar één boekje over scheiding, nog niet zoveel over ouderschap. Misschien moet ik nog even door.

Tja, ja. Ik vind het fantastisch, een supermooi en euh, ja, het is het lijkt me levenswerk na sowieso het hele boek te maken.

Maar ja, ik hoop dat ik er ook nog even goed lang mee door kan gaan, want er zijn nog nog heel genoeg nog veel, heel veel ideeën voor nieuwe kak vlakjes.

Dank je wel, de Nederlandse mocht komen rond de feestdagen. Ja ja, altijd welkom.

Dit was met Groenman in het nieuwe Normaal. Met Marijn Sietsma. Mijn naam is Gijs Groenteman en ik maakte deze podcast samen met Daan Hofstee. U kunt zich abonneren op deze podcast op alle mogelijke manieren.

U wilt ons een mailtje sturen? Podcasts? Het Volkskrant.nl. U kunt ons volgen op Instagram. ETZ met groenteman en euh. Als het mogelijk is waar dan ook. Geef ons lekker veel sterretjes.