Hallo, ik ben Tony met de chef van de wetenschapsredactie van de Volkskrant. Even voordat je begint met luisteren naar deze podcast.

We hebben bij de Volkskrant nog veel meer podcasts, waaronder ondertussen in de Kosmos die ik presenteer en waarin je alles te weten komt over wat er zich in onze kosmos en dus ook planeet aarde afspeelt op het gebied van wetenschap.

Dus luister en abonneert je in je favoriete podcast heb. Hallo met name scheids Groenteman. Ik zit niet in mijn archiefkast op de redactie van de Volkskrant. Ik zit thuis onder De Hooch slapen van mijn dochter om het interview aan te kondigen wat ik gisteren heb opgenomen.

Euh, met euh, Maarten Slagboom en met zijn dochter Billie Slagboom. Euh. Maarten is journalist bij de VPRO.

Hij is een indirecte researcher voor allerlei programma's. En hij is een begenadigd aanschouwen van kunst. Daarover schrijft ik onder andere daarover in zijn online tijdschrift Schift en Billy is zijn dochter is 19. En samen hebben zij een fanatieke hobby. En ze gaan naar een verlaten plek aan in heel Europa of in heel de wereld eigenlijk.

Die speuren ze op oude gebouwen, huizen, euh, fabrieken, noem maar op. Die uhm staat in verpauperen en vaak overgenomen zijn door de natuur. En daar maken ze foto's van. Die volgde ik altijd al op Facebook, met heel erg veel interesse en nieuwsgierigheid en bewondering. En nu hebben ze er een boek van gemaakt. Hier woont alleen de tijd. Het is een prachtig fotoboek met hun euh, met hun euh, nou, de beelden die ze van die plekken hebben gemaakt.

En ik ga er met ze over praten. Luister naar mijn interview met Maarten en Billy Slagboom. Zo jongens. Waar zitten we Willy Jonze in onze keuken en jullie in Amersfoort?

Is dit het kuiken ook van je ouderlijk huis? Ben je opgevoed?

Ik ben hier opgegroeid, geboren en getogen. Niet geboren, maar wel Laurentia. En woon je er nog steeds? Ja ja zeker. Ik ben er negentien.

OK, dan heb je heb je drang om op jezelf te gaan wonen of niet.

Nou, eigenlijk niets. En ook niet dat de korona daar heel erg bij geholpen heeft en dat nu in de échte Amsterdam paskamers te gaan zitten. Marieke bevalt me hier nog steeds heel goed. Dus ja en nee, ik blijf je ook nog lekker even zitten de komende tijd. Ja, je kan nooit van af en word je wel gek van haar aanwezigheid marathon. Integendeel. Integendeel. Dat lijkt me.

Je wil haar helemaal niet kwijt. Zodra jij je vleugels uitslaat, dan dan? Dan ben ik daar heel blij om. Maar ik moet er ontzettend tegenop.

Die zich daar oprecht tegen op. Hoe oprecht hij Rob ziet? Nou ja, ook, maar dan moet je nooit houden. Maar op ja, denk je erover na.

Op moment nog niet heel veel, maar eigenlijk is wel echt een leven natuurlijk, maar dat geld dat ken jij voor het kind krijgt en daarna zeker.

En eigenlijk is het vanaf het moment dat jij ouder bent.

Dat kan me nog heel goed herinneren. Wordt het leven weer. Ineens is voor zo'n glanzend poppen boek eigenlijk wat je houdt van karton omhoog. Komt dat vroeger van die van die boekjes? Al die dingen die er een beetje flets waren? Of dat je dacht men kent het wel, je krijgt ineens allemaal weer glans.

Ja, en dat heb ik eigenlijk. Als je nog steeds ja, dank je wel. Dat heb ik nog steeds wel.

Ook wat wij nu doen. H. B. Die die fotografie. Ik zou dat in mijn eentje of met een vriend of Saunders niet doen. Zou ik niet dezelfde hetzelfde plezier aan beleven? Wat doen jullie allemaal samen eigenlijk?

Jullie hebben nu een fotoboek gemaakt samen, dus dat is bekend. Gaan we het zo meteen over hebben? Hebben jullie nog meer echt gezamenlijke activiteiten? Ik ben ook ooit in de Utrechtsestraat tegengekomen. Telenet samen naar concerto gewerkt om daar heel veel. Deed wel eens van.

Ja nee, het is leuk, want we hebben eigenlijk alle. Die heb ik dan van jou overgenomen natuurlijk eigenlijk. Maar al dezelfde interesses zijn heel veel dezelfde hobby's. Dus gewoon dagjes op stap en dan lekker in een platenzaak snuffelen of op reis. Gewoon in de zomer. Dat doen we ook allemaal.

Dingen die we allebei wel leuk vinden, dus eigenlijk kunnen we alles wel samen met z'n drieën.

Ook dingen die inderdaad met muziek met film te maken hebben. Boeken ook wel, maar vooral muziek en film, muziek en film zijn nog wel heel hartstochtelijk bezig. Samen met vaak. Hij maakte ik reizen.

Ik ken je als een zeer secure en euh, euh, nou ik gebruik. Jij wordt hartstochtelijk muziekliefhebber gevormd. Je hebt mijn muzieksmaak ook echt lang best wel beïnvloed omdat je muziek uit naam dat je bij vroeger had de VPRO natuurlijk overdag uitzending en dat zorgt de hele lange tijd de muziek van uit. Dat was bij mij eigenlijk altijd raak en altijd een beetje buiten de gebaande paden. Het was nooit. Was nooit de grote. Het nog kom toen hij nog nooit de grote grote artiesten van dat moment in je draaide.

Euh. Dus ik heb ze iets dat jij altijd en ik volg ook de stukken die je daarover schrijft over muziek. Dus ik heb zin dat je dacht dat je dat je daar zou maar zeggen fanatiek en hartstochtelijk ingaat in die liefde en dat je diep wil graven om te vinden wat je mooi vindt. En dat heb jij ook, Billy? Ja, nee, ik had.

Ik ben natuurlijk heel erg opgegroeid met eigenlijk diezelfde muziek die mijn vader dan uitzocht. En toen had ik wel een fase in mijn puberteit dat ik een beetje zorgde dat de kinderen liedjes wilden gaan luisteren. Dat moment heb je zo'n puber fase. Maar nu, de afgelopen jaren, ben ik daar weer weg terug en gaan er precies eigenlijk de muzieksmaak waarmee ik ook ben opgegroeid. En ja, mijn vader is een beetje zo'n oneindige muziekbibliotheek die ik nog kan uitputten. En dan vervolgens ik zoek het zelf ook weer nieuwe dingen op die van nu.

Zijn die dan een beetje hetzelfde als jongeren?

De lol is natuurlijk ook, maar dat geldt voor heel veel mensen die van naam van verschillende generaties tot veel muziek nu vooral in de popmuziek.

Die die refereert natuurlijk heel sterk aan de muziek die leuk was en speelde bij jouw leeftijd.

Heel veel van die leuke nieuwe Pink bandjes hebben ervoor dat natuurlijk grijpt allemaal terug rond Inspinazie. Of zoals ze dat soort muziek dat grijpt echt rechtstreeks terug naar begin jaren tachtig. Voor het verschil. Niet eens als je als ik niet zou weten wie ze zijn.

Dat vind ik ook een beetje het probleem van de popmuziek development. Absoluut. Helemaal mee eens, maar daardoor grijpen dingen ook sneller in elkaar. Je hebt dus niet meer zo'n generatieconflict op dat vlak?

Nee, op andere vlakken. Maar ik heb het idee dat jullie dan ook als je muziek euh tot je neemt en kunst. Ik denk nu ook even dus aan de collectie films die ze toen bij Concerto hadden gehaald.

Dat jullie zo zeggen diep willen graven en op zoek willen naar waar het echt spannend is. Ja ja. Heb je dat altijd gehad? Maatsen?

Uhm, als kind niet. Maar dat is op een gegeven moment Jourquin. Misschien voelt dat voor nu te ver hoor.

Maar bepaal ik dan wel suiker? Ik kom uit Den Bosch en het was een gezin waar eigenlijk helemaal geen aandacht was voor cultuur. Films niet, boeken niet. Noem het allemaal maar op. Uhm en ik of waren er werd veel carnaval gevierd.

Euh, Oeteldonk? Uhm. Maar we hadden een buurvrouw en daar vlucht ik af en toe naartoe. En die woonde in een huis. Als je daar binnenwandelde dan wandel je ineens helemaal in een totaal andere wereld binnen.

Het leek wel eens wie de geschiedenis inging. Was me dat meubels met van die sabel, poten en bloem mahonie en dat was echt een soort. Alsof je het interbellum weer in man, ze had eigenlijk van al die spullen ook laten staan. Die waren nog van haar moeder geweest. Dat was een een oude jonge juffrouw, zoals filosoof Goethe noemde. Hess was vrijgezel, altijd gebleven, waarschijnlijk of nooit iemand gehad, maar zij liet me al die dingen leren kennen.

Dus boek klassieke muziek allemaal van die dingen die ik allemaal cultureel onderwijs.

Nou, niet onderwijs vertelde gewoon over. Ze zat er naar te luisteren, speelde viool en dus ging dat. En jij ging bij haar langs. Ja, dat je kind ging heel vaak naar op bezoek omdat ik dacht thuis van naaldje. Ik wil niet van carnaval. Uhm, maar je was een beetje. Vreemd karper in je eigen gezicht? Ja, ja en dat heb ik. Daar heb ik heel veel aan gehad, omdat zij dus. Dit was niet zozeer educatief, maar gewoon doordat te zijn.

Er stond altijd muziek op die allemaal heel eerst heel deftig en waren elitair vond. Maar er zijn ook bijna allemaal weer.

En dan vertelde ze je over Beethoven zeg maar. Want ja ja en had ze boek liggen in West.

Niks Noyez ofzo. Ik wist niet wat er kennelijk helemaal niet. Weet je wel dat dat soort boeken wel de Toon Hermans hangen met een tegeltje over vriendschap op het toilet?

En dat je dan met je vriend? Dat precies dat?

Euh. En James Last op klompen stond in de kast. Dus ik kende dat helemaal niet. Maar sindsdien ben ik wel echt gaan graven en dat doe ik eigenlijk nog.

En niet zozeer klassieke muziek. Laten we weten dat hun popmuziek eens speelfilms enzovoort. Ja, maar dat is denk ik wel.

Wat is dat toch grappig maakte dat mensen gewoon een euh. Een soort cultureel gen kunnen hebben en dat je dat nodig hebt in het leven heb ik heel erg nodig.

Ja ja, daar leef je eigenlijk voor. Misschien wel los van je dochter.

Maar ja, nou je. Dat is wel de waarde. De om het heel deftig van de bron waar je waar je t uit te doen.

Ja, daar moet je t een beetje van hebben.

Ja, dat zijn toch de momenten van van ontroering en diepgang en liefde, maar ook van vrolijkheid en opwinding.

Dus een gezin dus. Het gezin waar je opgroeide was het gezin waarin je opgroeide. Dat was nou eenmaal zo. Je hebt misschien al wel vastgehouden gehouden.

Niks ten nadele van het gezin hoor. Nee, integendeel. Maar kan je cultuur waar je culturele opvoeding je bij de buurvrouw gekregen? Die heeft jou toch wel bepaald over?

Dat realiseer ik me toen totaal niet. Pas nu ze.

Je zou je lang niet alles realiseren wat je meemaakt in je leven, wat van betekenis heeft.

Eigenlijk pas de laatste tien jaar. Ik denk van netals bij haar begonnen. Ja, en toen ben ik er gaan opzoeken. Ze is normaal, maar ze was helemaal vrij en was helemaal dement.

Maar ik heb dat ook nooit zo kunnen uitspreken en niet langer kunnen bespreken met haar. Nee. En dan heb je eigenlijk een omgekeerde opvoeding gehad. Totaal het omgekeerde.

Ik ben juist opgegroeid met twee ouders die allebei euh. Uhm, memo vol spoten met allemaal muziek enzo. Ik heb allemaal filmpjes van mezelf dat ik als jarige 2 jarige in de woonkamer boordje zit te draaien op David Bowie en Badense beste. En zo is het echt eigenlijk precies het tegenovergestelde wat jij beschrijft. Ja, er was geen ontkomen aan. Nee, het is echt.

En ook op alle kinderen filmpjes die ik nu terugkijken op dezelfde muziek die ik nu ook nog leuk vind.

Grappig. Het heeft Billy ook wel wat als je het zo heeft moeten bevechten? Je keek altijd mee.

Ik zou ook inderdaad zeggen want hoe zou ik? Hoe zou ik geworden zijn als ik in jouw situatie was geweest? Had ik dat hetzelfde gehad of niet? Dat vraag me wel eens af.

Nou, dat is dus de vraag. Inderdaad datgene waar jij het over heeft. Ha. Als dat u nodig hebt en of je net of u Netz vervolgens of je op het spoor komt.

Vervolgens ja, het kan natuurlijk ook dat het altijd een soort onvervulde leegte blijft en dat je dat je het niet vindt.

Dan moet iets of iemand zijn die het die het bij triggert.

Dat is het wel, want ik heb me altijd heel erg, die behoefte ook gewoon aan aan kunst, muziek en films. Maar als je dat niet had dat eerste stapjes zet, dan is het moeilijk om daar aan te komen natuurlijk. Maar maar het heeft.

Ik vind het dan. Ik ben natuurlijk. Ik ben ook in een cultureel gezin een piepklein gezin opgegroeid, maar het IQ V. Ik vind het ook altijd wel wat. Euh. Hebben het idee dat je jezelf gewoon naar die kunst hebt moeten. Tijgerin, zal ik maar zeggen dat het niet vanaf vanaf kindsbeen af gewoon over je heen gegooid is, maar dat het een wereld is die je zelf had moeten euh overwinnen. Echt vechten. Dat is misschien ook een beetje valse romantiek van mij.

Ja maar uhm, ik vind dat ook alweer mooi dat je dacht dat dat het je gelukt is. Het is waar.

Wat dat betreft had jij het in de sport erg goed gelezen. Voetbal is inderdaad een voetbal. Het is toch een beetje de makkelijke keuze. Het spijt me, het spijt me weergegeven. Hij en Maarten.

En dus euh. Euh. En vervolgens bleek je dus niet van middle of the road te houden, maar ben je altijd een beetje euh. Van de groten? Wel hoor, dat ook wel.

Ook wel hoor. Maar ik vind het wel heel erg leuk om onder de randjes op te zoeken. En ik denk ook wel dat we van veel films houden. Muziek ook wel die. Euh ja, die gaat ook over over de grote thema's.

Ja ja dus ik bedoel inderdaad niet. Maar is dit de muziek waar we het net over had? Die altijd net over punk? Dat is gewoon een natuurlijk hele opwindende leuke muziek waar? Ja, dus dat ken ik ook natuurlijk uiteraard wel. Het hoeft niet altijd allemaal heel serieus te zijn.

Maar ik heb er wel een lichte neiging naar.

Dat is waar. En vertel eens Billy over dat fotoboek dat jullie gemaakt hebben.

Wat is dat nou eigenlijk? Helemaal niets met de film en muziek, ook al zijn er wel veel linken. Maar het is allemaal foto's van verlaten plekken die we hebben gefotografeerd de afgelopen jaren. Uhm, en dan niet over de spannende kant ervan, maar juist eigenlijk over de levenslustige, levenslustige kant die die foto's en die plekken.

Hoe is dit jullie leven gekomen?

Ja, het was toch weer bijna 5 jaar geleden dat ik was toen 15 en ik? Ik zat toen in de derde of vierde klas van de middelbare school en ik had.

Een soort verzetje nodig in het weekend, want ik was wel een beetje zat. Elke keer van 9 tot 4. Alleen maar op school zitten en dan eigenlijk niks. Gewoon huiswerk maken. En ja, toen had jij ergens een artikel gelezen in de krant.

Daar stond ons zitten. Echt zo'n onzin stuk. Met een kop debouver. Charleroi, de lelijkste stad van de wereld, slaat nergens op. Tuurlijk, maar je krijgt dan iets heel opstandig. Dan denk ik dat maak zelf wel uit. Het zijn we dan gaan kijken en er stonden wat foto's bij en dan zie je echt van die enorme.

Maar wacht even Maarten. Euh, je leest in de krant. Jacob Charles, we hadden lelijkste stad van Nederland. Nee, van de wereld van de wereld is helemaal geen Nederland is van de wereld. En op dat moment krijg hij iets dan.

Ja, dat we dan denken dat maak ik zelf wel uit. Ja, onmiddellijk. Hoezo de lelijkste stad?

Wie bepaalt dat? En wat is lelijk? En dat met je klikbaar je toch dat je denkt dan moet het. Waarschijnlijk krijg ik een soort Sodom en Gomorra te zien als ik als ik doorklikt. Uhm, maar wat je te zien krijgt?

Ja, maar het grappige is anders dat je niet denkt van wat irritant. Klik bij dit, maak het zelf wel uit, maar dat je dan denkt ik wil erheen.

Nou, niet onmiddellijk. Maar als je dan euh kijkt van wat is dat eigenlijk voor stad? En dan zie je die gigantische grote verwaarloosden echt veronachtzaamde fabrieks complexen. Euh. Die staan daar maar te staan, helemaal verwaarloosd en. En dat is van een uhm en schoonheid.

Dat is echt ongelofelijk ontroerend eigenlijk, want die hebben natuurlijk zo lang dienstgedaan voor ons in die tijd dat we nog heel trots waren op de fossiele brandstoffen en op grote fabriekscomplex. Het. Toen ging het helemaal nog niet over klimaat en duurzaamheid. En al die dingen waar we nu mee bezig zijn. Uhm, die zijn eigenlijk gewoon een beetje aan de kant geschoven. Dus ik had eigenlijk wel te doen, ook met die met die fabrieken. En ze hebben eigenlijk natuurlijk ook iets heel moois en soort monumenten van de industriële tijd.

Uh, waar niemand meer acht op slaat en die toen dachten we van jou te zien. Ik was avontuur.

Ik was ook in de jaren heel erg bezig en ik weet niet waarom. Ik had echt zo'n avontuur lust, dus ik was er maar zo'n boek aan het aanleggen met allemaal plekken op de wereld waar ik nog een keer heen wilde. Dit station dat ook gewoon detachment al in zo, maar ook allemaal verlaten plekken rondom de wereld. En op 15 jarige leeftijd maakte ik het er blijkbaar niet echt door. Verschil tussen dat op de ene pagina stond de Chinese Muur, op de andere pagina stond een verlaten school in Detroit, dus dat viel jou ook op.

Het was van A. Misschien zit daar ook wel zo'n zware last minute rapportage mogelijk. Ik wist maar het was maar mooi. Mooie dat maar. Het was een beetje van allemaal. Net zo mooi eigenlijk dus. Nu heb ik wel het verschil. Maar ja, toen zag hij dat ook. En toen dachten we dat nou 1+1 is.

Ja, het is ook wel een beetje de vraag waar ze je schoonheid in. Ja zeker?

Hoe erg ben je bereid om je blik open te stellen voor niet wat iedereen per se mooi vindt of wat die officieel erkend is als mooi, maar wat?

Uh, een misschien de betere verborgen schoonheid.

Het is een schoonheid, maar het is ook zo dat wat ik zei een soort ontroering. Dat was waar iedereen geen acht op slaat of of verwaarloosd wordt. Of ergens gewoon zomaar staat er weg te rotten.

Uhm. Dat heeft zo lang dienstgedaan en hen onderdak geboden aan mensen die daar recht met ziel en zaligheid. S Ochtends om 9 uur of misschien nog veel vroeger nog in klokte. En dan s avonds weer naar huis gingen. De volgende dag weer. En dan hadden ze lief en leed gedeeld met collega's. En nu staat dat daar maar te staan. Uhm, en al die verhalen die zich daar hebben afgespeeld. Ja die, dat is dat.

Dat vind ik inderdaad mooi. Ja, maar er is niet schoonheid alleen maar in de zin.

Maar dit is dus specifiek inderdaad de schoonheid van die verlaten plekken die jullie inderdaad uitputtend hebben onderzocht en waar jullie de sfeer Charleroi op terecht zijn gekomen. Maar dat staat natuurlijk ook inderdaad voor iets groters. Van wat is schoonheid eigenlijk? Waar? Waar zit het m in? En in hoeverre moet je kijken naar de plekken waar iedereen naartoe reist? En in hoeverre moet je kijken naar de plekken die misschien door de meeste mensen vergeten worden?

Ja, dat is een deel van het verhaal. Dat is absoluut waar. Dat het dat dat veronachtzamen eigenlijk van die plekken. Dat dat? Dat is.

Hoe ging dat zo'n beetje Tourwinnaars Jean-Laurent gingen? Dat was op een zaterdag. Ik zat weer in de auto.

Ja, we bereiden het altijd wel voor. En nu rijden jullie toen af hoor.

Want anders heb je toch een beetje lol van Charleroi waar jullie heen wilden?

Nou wat toen? Een paar verschillende plekken online gevonden? Die vind je dan redelijk makkelijk nog omdat dat door de bekende dingen zijn. Nu euh. Nu zitten we meer echt uren te zoeken naar een plek. Nee nee, eerste plek waar we heen reden niet binnen gekomen is.

Althans, dat was grappig, want in Charleroi een bekend oord voor verlaten plekken.

Ja, nou ja, als de auto industrie een industriestad is.

Dus niet eens zozeer als het over woonhuizen gaat of over andere. De Kerkhoff weet ik veel wat. Maar industrie is het wel echt een classic.

Heel veel leegstand. Ja ja, maar ik had ook voor toen we überhaupt uit de auto stapten. Gewoon midden in het dorp. Als je al een beetje van een hele andere wereld weer zo'n klein industriestadje. Nou klein, gewoon zo'n industriestadje met allemaal donkere huizen. Zo was ik nog nooit geweest in zijn omgeving. Ja, er wonen ook nog wat mensen. Maar ja ja, en deed u dat vaker?

Dat soort dingen samen. Was dit een beetje de eerste? Nee, we hadden al wel van die dagen gewoon dat ook een zaterdag soms gewoon naar Duitsland gingen, maar dat waren dan meer van die hele rare kunstwerken die ze daarom op heuveltoppen hebben staan. Ik weet ook niet waarom een beetje net als de rotonde kunst hier, maar dan op een soort van heuveltoppen.

Uhm. Maar ja, dat was dan niet verlaten, maar wel dat soort dagen.

Eigenlijk gewoon dat je even avontuurlijke dingen doen. Dat je maar afwachten. Hoe kom je dan? Staat er een kunstwerk op een heuveltop? En die wilde je er dan bekijken.

Nou, je gaat het toch online zoeken? Wat kunnen we even doen?

Je gaat het natuurlijk toch online zoeken? Ik zoek dat nooit online op?

Nee, maar de drang om erop uit te gaan om ergens lonkt het avontuur ofzo. Dat ligt er wel ook aan.

Het is gewoon dat kan m ook zitten in in een euh. In een kunstwerk, op een USB of een verlatenheid.

Volgens mij dan is het meer dan gewoon die dag weg. En dan heb je onderweg gewoon leuke muziek opstaan en dan ben je gewoon leuk om je s avonds weer terug. Dat geeft dan ook weer gewoon eens klote van plan B.

Wij zijn bijvoorbeeld ook een van de andere dingen waar we een gezamenlijke interesse in hebben. Ja is filmlocaties dus euh filmgenre heel erg van houden.

Echt dierbare films om dan een scene te zoeken en die exacte locatie te vinden?

Ja, dat doen we ook.

Heel veel speurwerk voor euh. Dan rijden we ook. Bijvoorbeeld Lars von Trier is een held van ons. Ook schitterende films, maar een van die films die blijkt dan als we de Locations Scout gevonden hebben. Dit blijkt gewoon bij Keulen. Dus dat Berlijn in een paar uur heen gedraaid te zijn, ergens in de bossen. Ja, wij willen dan exact op die plek zien. Van hier stond dat hutje. Daar logeerde Charlotte Gainsbourg. Ja, zo is het shot gemaakt, dus dat is ook een soort.

Ja ja, dus we rijden ook zo'n 3 uur en dat is toch iets de vaart. Een beetje wel? Ja, eigenlijk wel. Ja ja, dat is het wel eigenlijk. Ja, naar die plek waar dat gemaakt is.

Ja, maar ook hier is de historische sensatie te voelen en ook eer te bewijzen aan het feit dat daar iets groots gebeurd. Dat is het. En het is inderdaad ook leuk om daar te lopen.

En dan denk je van nou hier liep Charlotte Gainsbourg, hier liep lepe Willem de fan. En je hebt er maar eentje natuurlijk niet aan.

En je liep met m v en dan ga je toch je lopen door een bos?

Eigenlijk niet zo voor. Kan je ook weer niet.

Maar dat is maar anders gezegd we zoeken eigenlijk steeds naar dingen die die hetzelfde als die zelfs van opwinding of sensatie inderdaad.

En voel je die opwinding nou al van tevoren? Als je daarheen gaat, voel je dan al een soort? Voorpret is groot, maar de Efteling gaat tenminste voor gewoon.

Nee, absoluut zeker.

Ja, nee, het voorwerk is natuurlijk wel een heel groot deel van de lol. Dat geldt voor al die verlaten locaties. Ook daar zijn we er dagen mee bezig voordat we op pad gaan. Weer echt recherchewerk. Eigenlijk is dit echt zo.

Wij aan deze keukentafel met de laptops open de hele zaterdagen dan wanneer het niet zo goed weer is. Uhm, zaterdag om voor te bereiden om Koekelberg af te speuren naar ingestorte daken en zo de kan van Zino.

Uiteraard een ingestort dak is gewoon een goed teken. Altijd ja.

Dus om nu even het specifieke voorbeeld van de verlaten plekken waar je dit fotoboek over hebben gemaakt te nemen. Dat prachtig is trouwens dat boek. Dan ga je zitten kijken. En dan? Het is vaak een combinatie, maar je neemt niet de hele aarde als zoek.

Je haalt vaak al een soort van clou uit een foto of een tekstje ofzo. En dan zie je ergens in een in een krant of zo bijvoorbeeld ja.

En dan zie je ergens op de achtergrond van die foto en een diploma aan de muur hangen, waar dan de naam van de vroegere bewoner op staat. Dan duik je in die online archieven van die omgeving achter op de Lanna.

Van een na. Nou, dat hangt aan. Ergens denk je die op het diploma staat, dan een dorpje in en in Duitsland of in Frankrijk of waar dan ook. En denk altijd zal het wel in dat dorpje zijn geweest. Soms is dat ook niet zo, want die mensen zijn allang verhuisd of de lichte verfrommeld papier. En dat blijkt uit het plaatselijke Servotte te zijn. Denk je, dan moet het in een van die dorpen zijn.

En als je zo'n wattenstaafjes al aan dat huis had, had dat het aantrekkelijk. Dan is er bijvoorbeeld een artikel van de staat ergens in een huis te verkrotten. En de buurt vindt het maar niks dat er zo'n zo'n gezwel zit in in in de straat. Weet je wel, mensen. Maar dus dan in de plaatselijke krant een artikeltje over.

Maar hoe kom je op zo'n artikel speuren met trefwoorden verlaten?

In het Frans verlaten huis of of vervallen huis zoeken bijvoorbeeld andere trefwoorden ook. Maar je hoeft. Je ziet.

Je ziet dan één klein ding jij bent er echt een ster in en is beter in het grote talent van jullie op dit vlak.

Absoluut. Het is dus wel grappig, want we hebben vaak dan dat ik heel erg iets uit beelden haal uit uit foto's bijvoorbeeld. En dat jij heel erg uit teksten. Uhm. Is dat wel grappig? Dan gaan we gewoon zitten speuren.

En dan maar wat zie je dan op een beeld? Bijvoorbeeld een diploma waar een dame voorbeeldrol? Ik heb ook wel gehad dat ik dan een envelop op de grond zie liggen en dat is dan geadresseerd aan het huis waar we naar op zoek zijn er nog helemaal in zou en dan kijken kun je dat adres nog terugvinden en dan zit je vervolgens een uur lang op.

Maar wat is dat toch fout? Maar binnen een foto dus eigenlijk. Waarop je al ziet dat het een verlaten gebouwen dat het vergader en daarbinnen zie je dan een detaille dushi zijn.

Heel kien op foto's of beelden van verlaten plekken waar, waar het waar het behang van de muren groter waren, waar het instortingsgevaar nabij. Precies?

Ja, en dan ga je zo'n foto helemaal bestuderen en dan ga je. En dan moet je gaan detecteren waar dat precies. En dan helpt uiteindelijk, als je weet hoe het moet in die regio zijn of zijn die dorpjes? Uhm, dan helpt heel erg natuurlijk luchtfoto's of coeckelbergh omdat je dan je ziet aan dak. Heel veel. Vaak is er natuurlijk het weer erin gekomen doordat er een gat in het dak zit. Soms groeiden bomen uit planten. En dan, euh, dan dan.

Dan kom je daar waar je hoe vaak?

Als we dan weten welk dorp het in is als één grote stad is, heeft het echt geen zin om het Coburgs te zoeken? Maar dan? Euh ja, dan zit ik vaak s avonds nog op bed te zoeken en roep ik op papa, ik heb het. En dan?

Daar kunnen we op een eureka moment zo'n dag Billy.

Ja ja ja. Maar we hebben natuurlijk ook wel eens het.

Vooral als je verder richting het oosten gaat. Oost-Europa bedoel ik. Uhm. Dat je gewoon door buurten rijdt, dat je gewoon werkt met soort. Een soort zesde zintuig voor gekregen dat je soms met piepende remmen ineens. Daar zaten we in alle staten hebben we.

Wat denk jij? Ja, het is het mooiste. Zou het verlaten zijn? Is mooi. Vanbinnen gaan we het proberen. Dus dat doen we ook wel ja.

En rijden dan door Oost-Europa met als doel om die plekken te vinden. Of zijn die al gewoon op vakantie in Oost-Europa?

Allebei anders? Het is een beetje als we net echt op reis zijn gewoon op vakantie en hebben. Ook als we in de VS zijn of in Taiwan ofzo. Dan hou je toch altijd wel een oogje open voor dit soort plekken. Maar dan zijn we natuurlijk onderweg van vogels naar bijvoorbeeld Canada.

We zaten vorig jaar mei in Italie een weekje gewoon een beetje even uit. Euh, niks bijzonders eigenlijk. Maar dan zit je op een terrasje een pizza te eten. Ja, en dan kijk ik, kijk ze om me heen en kijk Billy eindelijk in dat gebouw. Wat denk jij zo het proberen? En nou ja zeg tegen mijn vrouw van we zijn zo terug ja en dat is nou altijd nog de vraag kom je binnen?

Jouw moeder staat hier geheel buiten Billie. Nee ze. Ja, ze gaat niet mee naar binnen. Ook zei ze als we op vakantie zijn of op reis stonden, pakt ze lekker stoeltje uit. Dan gaat ze zitten lezen erbij. Dus ja, dus ze is hier. Vindt het wel oké. Dus ze vindt het alleen niet ding. Dit is jullie verbond. Ja, zei ze, maar ze tolereert het.

Dus dat is ook een deel van het verbond vind ik toch.

Als je het tolereert en en nee, dat schijnt deel van het volk, nee dan ben je dan een faciliteerde het volk. OK. Maar je bent er gefaciliteerd en faciliteren.

Ja goed, als ze van jullie houdt gunsten jullie de.

Nee, zo is het. Ja ja, ok. Dus dan zie. Dan zit u op een terrasje en dan zie je uit je ooghoek. Zie je weer dat er ergens een klimop naar binnen groeit of een zwaktebod naar buiten het park.

Een gat in het dak? Ja ja. En wat.

Wat zijn de voltreffers? Hoe bedoel je nou?

Wanneer? Wanneer? Ja, jullie niet meer bij van de opwinding?

Nou ja, je hebt heel veel plekken die gewoon je ook als je ergens heen rijdt. Dan is er voor het al gesloopt of het is dichtgetimmerd en kom je niet binnen. Of het is vanbinnen helemaal volgespoten met graffiti. En dat is eigenlijk al een beetje verpest eigenlijk.

Ehm ja, want dat schrijf jij ook in. Je inleiding bij het boek maakt dat eigenlijk als er al mensen geweest zijn die het betreden hebben. Nou, dat is al een beetje jammer. Maar goed, dat kan, maar het moet niet alweer.

Ja soms zeggen half bewoond door euh nee, voorbijgaande bezoekers zijn geweest.

Nee, maar wij zijn zelf natuurlijk ook bezig met het zegel te verbreken. Dus zakelijke raad?

Ja ja. Maar goed, jij wil eigenlijk degene zijn die het zegel verbreekt?

Liefst wel, maar dat is eigenlijk. Het is natuurlijk een verschil tussen mensen die echt wat wat kapotmaken binnen of en of iets aanbrengen ofzo. En dan gewoon. Wij proberen natuurlijk gewoon maar sluipen er doorheen en dan gaan we er weer uit. En dan merk je eigenlijk niet dat we er ooit geweest zijn. Maar de voltreffers en vrouwbeeld?

Jij vroeg wat zijn de voltreffers? Volgens mij zit m dat v. Vooral de info voor jou denk ik ook. Anders moet je het maar aanvullen. Uhm. Dat het plekken zijn waar je echt makkelijk toe kan verhaal verhouden. Zelf die over jou gaan ook, want je ziet heel veel. Er zijn natuurlijk veel meer boeken gemaakt over verlaten locaties, maar heel vaak. Dat is ontzettend populair. Begrijp ik ook wel zijn dat van die barokke paleizen met gietijzeren trapleuningen en rococo en noem het allemaal op rij het graf fotoserie met verlaten theaterzaaltje.

Weet je zelf of je alles aan? Maar het ziet er allemaal zo esthetisch. Heel mooi. Met alleen dat zijn gewoon mooie plaatjes. Terwijl wat we toch eigenlijk zoeken en steeds meer zijn gaan zoeken zijn echt gewoon wat intiemere plekken. Die gaan gewoon over ons eigen leven. Dus hun jongens kamer en meisjes kamer, een keukentje waar waar volop geleefd is, waar mensen veel plezier hebben gehad.

En en en liefdevol hebben gekozen omdat het over jullie eigen leven gaat. Of is dat omdat daar is waar het leven echt betrapt is, zal ik maar zeggen?

Omdat dat eigenlijk toch Allebé aan de bijbel denk ik inderdaad. Ja, maar t is het volle leven. Want dat het. Dat is natuurlijk het. Uhm, het imago dat er een beetje aan kleeft aan deze tak van van fotografie dat allemaal een beetje geheimzinnig is. En somber en cool, stoer, stoer. Weet je, masculiene, weet jij? Kijk mij eens hier geweest zijn. Uhm, terwijl hij eigenlijk uhm is. I is wat wij zoeken is is eigenlijk gewoon Plecker.

Inderdaad, die gaan over ons eigen leven, waar je die een beetje optillen boven je eigen bestaan. Want je ziet dan bijvoorbeeld altijd net over behang.

Je ziet heel veel plekken, dat vinden vind ik echt schitterend, waar je dan al die lagen over mekaar ziet. Dus je ziet nog het. Het moderne behang of een verflagen op het behang? Dan zie je een bloemetjes bang uit de jaren zeventig oranje of geel. Daarachter weer zo'n type 50, dus al die lagen achter mekaar. Dan voel je heel erg dat je deel uitmaakt van zo'n cyclus die je altijd maar door het mooie is.

Het gaat in nadat hij door, want je kijkt niet alleen maar naar het verleden, want je ziet ook vervolgens hoe het verval en dan ook in de natuur almaar weer zijn intrede doet. En dat is ook gewoon heel mooi om te zien dat je ze lange tijd leiders.

Niet alleen maar het mysterieuze je voelt eigenlijk heel goed.

Euh, dat er plekken zijn waar dat op dat. Beschrijf je graansoort letterlijk maakte je in de instructie dat het plekken zijn waar mensen veel liefde in hebben gestoken en waar ze de gewoonte nou eigenlijk zoals we ook in deze keuken zitten die helemaal op orde is.

En met fouten je dit soort tegeltjes kom je heel veel tegen. Heel grappig precies.

En maar goed, je zit bedoelt is hier nu zo netjes en aangenaam om te vertoeven. En toch, als jullie hier weg zouden gaan en er een jaar lang niemand naar zou kijken, dan zou het verval al intreden zodra het Weerter en komt wel dan gaat het maar komt krijg je mos en schimmels.

En dat gaat natuurlijk heel langzaam. Pas als je de mooiste is natuurlijk.

Als dat echt er een paar decennia overheen zijn gegaan en dat land iets euh. Tragisch en mooi tegelijkertijd het in ieder geval. Hier voel je de vergankelijkheid al heel erg. En je voelt ook het fragiele van wat je als mens eigenlijk aan het beschermen bent. De tijd?

Ja, maar het is het is. Ik snap het wel natuurlijk. En vergankelijkheid, dat is natuurlijk niet de. We zijn heel vrolijk, maar tegelijkertijd we dat Billy ook al zei het v d wee als wij daar zijn het.

Wij voelen ons ongelooflijk levenslustig op de één van de Milius. Die vergankelijkheid zoals jij het noemt of dat je dat alles tijdelijk is, is ook heel fijn en geruststellend.

Ik heb nooit iets. Het gevoel van. Dat het tragisch is, zou eigenlijk van nee, eigenlijk nooit, zei hij vrolijk samen. Je wordt aan de ene kant heel stil van die plek, omdat het gewoon heel mooi is en bijzonder.

En aan de andere kant zijn we super vrolijk en dus gewoon ja, dan geef je ook evenveel nieuwe energie. Juist levenslust.

Ja, nou ja, ook omdat je naar iets op zoek bent wat je gevonden hebt. Dat is natuurlijk altijd een prettige, prettige sensatie, maar gewoon een heel diep besef van de vergankelijkheid der dingen. Je kan ook heel troostend zijn. Je voelt je er eigenlijk niet in. Ja.

Nietig door eigenlijk. Door die plek. En dat klinkt als iets negatiefs. Maar eigenlijk is het heel kalmerend ook. En een mooi euh, ja maar.

Maar met dit zonder dat het religieus is. Je voelt echt dat je deel uitmaakt van de. Dat klinkt bijna religieus.

Ik bedoel ik die meer dan een ga een groter geheel omdat je weet waar we waren.

Vorige afgelopen zomer waren we in een een kerkje in Oost-Duitsland en er is een muziekstuk van John Cage en dat heet slow as possible. En dat is eigenlijk de enige instructie die ie heeft gegeven. Dus sommige mensen spelen in een kwartier, een ander in een uur, dat ook al lang. Maar deze player st.louis passen. Dat was de instroom van deze mensen. Die hebben het tot het andere uiterste genomen, namelijk die ga ik doen in meer dan 600 jaar volgens mij 600 600.

38 jaar na zijn begonnen in 2000. En dan elke paar jaar. Als de partituur het toelaat, dan verwisselen zijn orgelpijpen en dan klinkt de volgende Tony dan echt 7 jaar aanhoudend.

Southeast slechts trapte we binnen toen.

En dan heb je eigenlijk hetzelfde ervaring als bij zo'n verlaten plek van zelfbewust. Niemand kan dit helemaal uit horen van het is. Je voelt je dan ook weer heel nietig en klein, maar op de mooiste manier. Mensen moeten geluk hebben gehad.

Precies hetzelfde bij dat ze dan zo maar zo'n bekend voorbeeld van de kathedralen bouwers. Weet je al dat je generatie op generatie aan aan één zo'n bouwwerk werkt?

En niemand die het ooit nooit in zijn volheid kan? En ben je dat muziekstuk ook al? Als ze dit zouden volhouden, dan is het over 600 nog wat jaar. Hij klinkt de laatste noot. Niemand kan dat bevatten. Je kan het nooit te zien zijn in z'n eentje een totale omvang en veel bijzondere ervaringen.

En dat is eigenlijk wat je dan ook voelt. Inderdaad, dat je zo. Je bent er maar even. Maar dat is niet tragisch, maar juist hartelijk dat je denkt van ja. Maar daarom is ook feestelijk. Want wij hebben dat beseffen en zijn eigenlijk de enige diersoort die het besef heeft.

En we zijn nog maar even en we zijn er tenminste, dus maak er wat van. Dus is het geluk dat we er even zijn.

Precies dat het ook beseffen en dat we ook eigenlijk gewoon al die al die dingen die we kunnen doen en kunnen ondernemen dat we dat ten volle.

Dus het is juist een soort. Ja, maar hier is het zonde. Het is niet religieus, maar je zou ook kunnen zeggen dat dat je religie is.

Ja, of je levensovertuiging of je diepe gevoel over hoe het is. Denk dat je niet voor iets groters bezig bent of voor het eeuwige. Of weet ik veel wat, maar juist voor het tijdelijke en dat dat is wat ze zo goed mogelijk. Ja euh. De ene van de zo zorgvuldig mogelijk in jullie geval ook volgens mij geconsumeerd moet worden.

Ja dus het is helemaal niet tragisch, maar heel geruststellend vind ik het. Ja, maar het heeft ook wel een religieuze component wat niet per se goddelijk is en niet religieus per se goddelijk moet zijn denk ik wel. Maar het is juist een soort euh, atheïstisch religieus gevoel.

Ja of atheïstisch of agnostisch. Welke zijn zeggen eigenlijk? Ja ja, ja zeker. Ik heb dat in die zin.

Zijn die verlaten plekken natuurlijk jullie kathedralen?

Ja, maar we noemen het ook vaak wel Staelen kathedralen eigenlijk die gigantische fabriek fabriek complex.

Ja, maar dat is om andere redenen waarom het is zo groot en imponerend zijn. Het is echt alsof je in een kathedraal binnenloopt.

En eigenlijk, zo gaan we ze. Het is niet te bevatten genoeg van die gigantische complexe, steeds meer teruggegaan naar die kleine, intieme ruimtes.

Nu vind ik het mooi om gewoon een slaapkamer te vinden, want eerst wilden jullie wilden jullie imposante fabriekshallen overwoekerd door gras en mos en klimop en weet ik veel wat.

Ja, inderdaad ook wat je snel aantreft. Inderdaad. En dat is ook zo makkelijker te vinden. Ha, die grote plekken toen.

Niks veel moeilijker omdat ze groot zijn en omdat ze ook bekend zijn. Allen die dit doen. Ja, dat allebei.

Het is veel moeilijker natuurlijk om gewoon een woonhuis waar hele eenvoudige mensen hebben gewoond en een normaal leven hebben geleid. Euh, dat vind je veel minder makkelijk, ook omdat die natuurlijk veel sneller weer gerenoveerd worden.

Je hebt de volgende daarin. Maar als we het vinden raakt het ons denk ik nou ja, precies. Dus je bent.

Je zou hebben ook een soort tocht gemaakt van het grootse en spectaculaire het kleine.

Nou ja, ik had natuurlijk ook gewoon een een leeftijds verschillende Meisel, maar geen groter dan bij jou omdat ik van 15 naar 19 ging. Dus ik het nu wel anders dan aan het begin.

Toen vond ik het ook wel leuk om dan die plek als achtergrond te gebruiken, waar een foto waar ik dan in stond ofzo.

Dat soort dingen en erg word je toch al wat ouder.

En dan heb je dat minder eigenlijk. En wat voor je nu dan? Ja eigenlijk wat jij al gelijk aan het begin had. Dus jij had dit redelijk snel al gewoon van veel. Wil meer naar de dit soort plekken opzoeken en niet naar de koele plekken. Dat is bij mij ook wel heel erg ingeslopen. Ik snel ja, toen ik meer 17 jaar was.

Ik ben een sucker voor de coole opleggers en die breakcore al zijn vond. Ik vind het stoer om te doen, maar wel gewoon wat groots.

Gewoon die die ervaring. Dat is ook wel weer iets anders dan dat je af en toe houd, maar gewoon dat je heel erg geïmponeerd wordt. Daar was ik naar op zoek. Wat nog steeds een hele bijzondere ervaring is.

Als je een fabriekshal instapt, dan zou je dat niet weggegaan.

Nee, maar het verandert meer dan de focus van minder van wat te doen?

En die kleine huizen, hoe ze? Hoe vind je die die kleine plekken?

Ja, dat is toch eigenlijk wat we net beschreven artikel je hebt? Je hebt een verwijzing nodig.

Ja uhm, mensen die klagen. Vaak is het mogelijk is dat een projectontwikkelaar die die laten iets verpauperen. Inderdaad, de mensen zeuren daarover over ja. Moet een vergunning voor sloop worden aangevraagd, maar die komen er niet door. En ik kom er niet door, want laat die maar nooit komen. Dus daar hopen we dan op. En soms ook rij ergens heen. Ben je echt uren onderweg en dan kan je de hoek om. En dan zie je dat het al gebeurd is.

Dan zie je de hijskraan al staan.

Ja ja, dat is toch altijd wel een beetje pijnlijk hoor. Dat is heel pijnlijk. Euh, dat zijn de twee grootste vijanden natuurlijk. De de. De sloopkogel en renovatie.

Ja, verschrikkelijk. Moet schrikken.

Maar ja, het is grappig wat natuurlijk. De meeste mensen zijn heel druk met dat cultureel erfgoed bewaard gebleven enzovoort. Dat natuurlijk ook heel belangrijk. Ja, maar voor jullie moet dit natuurlijk zo langzamerhand ook zo voelen. Zal maar zeggen dit voelt toch een beetje alsof ze ineens sloopkogel door het Rijksmuseum gaan dragen. Als ze zo'n heilige plek zijn.

Schitterende overwoekerde plek gaan, ja gaan platgooien en renoveren. En weet ik veel wat ook wel echt Feyenoord, maar ook echt erfgoed hoor.

Je komt soms op plekken dat je denkt v d. Dit vind je waarschijnlijk nergens meer zitten van die fabrieken. Als je dieper Duitsland inrijdt euh. Waar alle werknemers en hun hun kloffie een gewone moussem zich omkleden en kleding aandoen en een gewone kloffie stopte ze dan in een mandje. En daar trokken ze allemaal aan van die ene grote riem naar boven. Ja, dus dan heb je van die plekken waar alleen maar gilligan's hebben ook een foto 3 staan in een boek.

Een enorm groot plafond met alleen maar van die mandjes die omhoog getrokken worden. Dat is echt iets van een tijdperk, dus dat wordt ook gewoon mee gesloopt. Dat is het dan niet meer.

Alles wordt mij gesloopt. Bizar ook op die plek, want wij wisten eerst helemaal niet waar het was. Laat erachter is. Maar wat is dit? Al die mandjes aan plafond hier hangen? Ja, ja, ja, nee inderdaad.

Maar ja, dan moesten jullie veel pijn ervaren. Elke dag weer door.

Nou, de renovatie overheerst hoor.

Maar het is natuurlijk jammer als je daar gewoon heel veel uren in hebt gestoken en je denkt dat. Je fantaseert er al over en blijkt er dan niet meer te zijn dat bij de meeste meestal zo erg dat dingen gerenoveerd worden, dat dingen weer nieuw gemaakt worden.

Ja, ik had. Vorig jaar zou het geluk om een keer in Abbey Road te zijn, ja, en toen leuk. Ja, toen sprong mijn hart op omdat het gewoon nog exact dezelfde oude teringzooi is die ik van alle duizend foutjes ginder bestudeerd heb. Maar dat heb ik had ook echt een historische sensatie toen. Ik vond dit absoluut de beste historische plek waar ik ooit ben geweest. Geloof ik overigens wel van de Beatles houden.

Maar ook omdat het nog zo voelbaar was, zegt Addy, die die lappen die altijd op die foto zit voor dat geluid. Die waren helemaal gerafelde en vies en geel, want die studio wordt niet meer gebruikt.

Jawel jawel, maar ze hebben me gewoon nooit opgeknapt. Maar ze hebben.

Ze hebben nooit hooguit een soort eere betekent het niet. Ik kan me voorstellen dat lang is uitlacht uit laksheid is geweest. Ons doel, de geschiedenis van de Beatles, werd natuurlijk niet altijd geëerd zoals die nu wordt geëerd.

En dat het inmiddels ook uit is. Een soort eerbetoon.

Dat moeten we heel dankbaar zijn, die mensen die zo laks waren heel dankbaar.

Ja ja, maar dit is natuurlijk een soort soort soldaat die drift of dadendrang vaak waardoor waarmee alles wordt platgegooid Nederlands natuurlijk verschrikkelijk land afgrijselijk is. Maar alles is opgeruimd. Start.

Ja, alles wordt opgeruimd en netjes, netjes en keurig gemaakt. Dat is wat op zich niet erg is, want je bent natuurlijk zo de grens over.

Ja, maar het is wel een ongelooflijk verschil met België. Het is een teken dat zegt iets over de mentaliteit. Het is toch ongelooflijk hoe aangaan t hier is? Ja, dat heeft voordelen hoor.

Maar zeker niks lekker. Alles is op orde. Nee om te wonen is waar je 4 jaar woont is.

Maar je wordt ook wel een beetje stapel. Krankzinnig van beetje.

Wel een beetje raar ja, maar ik moet er niet aan denken om dan ook wel eens gehad dat je dan door iemand achter de tuin loopt. In België bijvoorbeeld. En dan in de achtertuin staat zo gigantisch ingestort gebouw. En dan kijk je daar ook de hele dag op uit.

Nee, wij zeiden dat er misschien minder erg vinden, maar voor de meesten in Nederland op een alsmaar verder in te storten.

Ja, we hebben een 1:1 filmheld en regisseur waar we allebei dol op zijn is een Taiwanese maker, maar die heeft een. Die houdt ook van dit soort plekken. Hij voor, die heet hij Tsai Mini. Yang werd in de jaren 90 al een beetje bekend gemaakt, die vooral met de film Rebels of de nieuwe God. Hij zegt zo'n soort cult.

Zijn eerste films op zijn debuut?

Ja, maar hij heeft heel veel films gemaakt, ook die zich afspelen in dit soort vervallen gebouwen. Maar die is buiten de stad gaan wonen, buiten Taipei. En daar heeft hij. Daarnaast vond ze ook sommige ruïnes. Ook appartementencomplex stond helemaal langzaam te vervallen. En dat heeft ie maar opgekocht omdat die dacht hij er de moed niet hebben dat ze het gaan renoveren. Ja, dat wil ik gewoon zien gebeuren. Ja dus dat herken ik heel erg. Dat kan me daar heel goed iets bij voelen.

Daarbij, ook al zit onze titel aan te danken van het boek, want boek hier woont alleen de tijd en in een interview als hij er dan langs loopt langs dat complex, zegt hij Maar dan is Chinees natuurlijk altijd van. Nou, hier woont alleen de tijd. Ja, dus dat vonden wij zo passend. Zo mooi dat we dachten schat dat dit. Ja, deze Tsai.

En hij heeft dus dezelfde liefde als jullie.

Ja nou, haar ken jij gewoon als je een film kijkt. Ja ja, dat zie je gewoon voor jou. Hij snapt het ook veel af als hij had er een zei dat soms.

Bij andere regisseurs fotograaf weet ik veel wat.

Oh ja, die hebben hetzelfde bij een andere regisseur die we ook heel goed vind. Die hadden we ook aan een inleiding is Tarkovski en die heeft het ook al. Stalker is echt he. Ik vind het de beste film aller tijden, maar dat zie je ook. Die film, dat snap je ook letterlijk. De zone in, maar ook echt zo'n wereld.

De Zone no je leert. Ja ja, zo heet het dus een villes omdat het een beetje hetzelfde gevoel is als op de plek die verlaten is. Ja, nou nee.

Het gekke is dat je omdat wij natuurlijk in heel veel landen o en vooral in Europa soms erbuiten uhm gereisd hebben. En eigenlijk als je eenmaal binnen bent, dan hangt overal dezelfde geur. Overal dezelfde geluiden weerklinken en een duif drinken en een glas water waren waren maar een druppel in een plant.

Het glas inderdaad, het knisperend onder je voeten dus al die plekken waar ze ook zijn ter wereld, die lijken op elkaar. Dus net alsof je gewoon overal tiso. B. Wie via een achterdeurtje dezelfde wereld binnengeglipt? Ja dus. Vandaar dat we dachten van ja. Dat is wel een soort Volmer die eigenlijk overal waar je bent ter wereld, behalve dan in Nederland. Waarschijnlijk kun je die binnenglippen. Als je als je moeite doet. Hebt u ooit ooit ooit iets gevonden in Nederland?

Ja, een plek? Ja ja, maar het was wel echt op de grens met België.

Duitsland mee met België? Ja ja, nee nee dit.

Euh, ik kan niet zeggen welke. Maar dus n euh.

Een foto in het boekje staan geloof ik. 100 immers 100 70 foto's in eendjes Nederland.

Ja, maar dat was ook toeval moet ik zeggen.

En je herkent dus als je op zo'n plek komt. Daar is een soort gemeenschappelijk iets op al die plekken.

Het geluid, ja, het geluid en heel erg de geur ook wel. Een zegt dat moslimgroep een beetje van schimmel? Eigenlijk wel, ja. T Is euh, maar het geluid is altijd heel erg. Ik bedoel de plek hebben altijd andere. Als je overal op de wereld loopt en met je andere architectuur natuurlijk in Taiwan bent of of in Belgie. Maar het is toch t voelt allemaal n weer om. T Is gelijk vertrouwd ook. Of je nou.

Binnenstapt of een woonhuis of een fabriek. Het is eigenlijk allemaal goed allemaal naar elkaar toe en dat is ook. Dat is ook heel mooi daaraan. Ja, hebben jullie moeten leren om het te fotograferen?

Uhm ja, dat heeft dan een beetje zelf aangeleerd. We zijn er zeker.

We zijn geen technische fotograaf Babic.

Maar is er een doel? Kom je er gaandeweg achter wat Watson maar zeggen de regels zijn voor jezelf. Voor jullie foto's.

Nou ja, het is wel heel erg van op een gegeven moment. Toen we toen de groothoeklens ontdekten was dat. Dit is de manier om die ruimte te fotograferen, want die had ik tijdenlang niet. Dat was heel frustrerend als we dan op pad waren.

Kwam er niet genoeg op. Nee, dat was geen. Kan deze camera niet opzetten en dan kon je er even gelukkig wel. Uhm, omdat jij wel zo'n lens had, maar is dat we allebei er één? En dat gewoon maakt een wereld van verschil.

Dan kun je gewoon een hele ruimte erop zetten en we gaan altijd op pad. Als het licht is dat het zonde als de zon schijnt, want anders. We gebruiken ook geen lampen of iets.

Nee, want je ziet altijd inderdaad kieren plakken. Euh. Raar maar waar waar, de zon zou doorheen dendert. Alleen maar op pad.

Als het echt mooi weer is omdat we daar zijn alleen maar de echte D. De lamp de zon hebben. Ja, de lamp, tl lampen. En ook wel een beetje om jou. Dus de lamp, de lampen. Maar t is ook om te ontkomen aan dat dat sombere, duistere waar we eigenlijk niks mee hebben. Nee, het is liefst duidelijk dat het felle zonlicht is omdat het gewoon niet.

Nou ja, hoe wij als wij die plekken binnenstappen. Wij ervaren het zo niet als iets somber of ziet het als iets donker.

Dus dan zul je het niet gauw zijn als je wilt, ook omdat wij niet zo ervaren ook niet in beeld brengen als zoiets. Want het is gewoon het. Het zijn eigenlijk plekken die in het volle zonlicht horen te staan en dan willen we dat ook zo fotograferen.

Ja. Ja, en hoe is de samenwerking dan als jullie daar zijn? Praten we met elkaar? Je wordt er veel gezegd. Er wordt veel.

Op sommige plekken ben je wel zeggen als je. Maar ja, het is dus niet zo dat we heel erg van Gods Woord gewijde stilte. We zijn juist heel vrolijk.

Ja, wel, wat we soms doen is. Dus we hebben niet een soort verdeling in fotografisch van jij maakt dat jij. Maar die foto of dat maar wel bijvoorbeeld als het een groot gebouw is van. Check jij de rechterkant? Ga ik links je wel?

En dan roepen we van wel op van papier. Een Kieffer zeggen we dan bijvoorbeeld over omdat er dan wat skydiver Anselm Kiefer gebruiken dan vaak omdat het altijd is. Dan zie je een grote band. Het ziet eruit als moderne kunst, maar staat er helemaal uit.

Moss schimmel? Ja. V. Euh. Vuiligheid. Stof. Maar het is natuurlijk. Het doet heel erg denken aan zo'n beetje wat hem in een deftige omgeving eindigt.

Hij denkt dat is een kunst, maar dit is dus eigenlijk gewoon zonder dat iemand daar de hand in heeft gehad. Is dat gewoon vanzelf zo ontstaan? TIG keer mooier vind ik. Maar we hebben zo'n soort codewoorden soms van. Weet je wel.

Je moet hierheen coats. Hoorde ik Billy in de koude worden.

Euh, ja, of er voor gaat in de grond. Maar dat zijn echt geen rare dingen. Niet gegaan. Die noemen we dan wel ze. Hier zijn Henk. We waren ooit een keer aan het wandelen in Maastricht. Dat zijn het slaat eigenlijk helemaal nergens op. En dan was er een wandeling. Die leidde dan langs iets genaamd de Henk Caput Haag.

Hij had het hele SVZW worden elke Henk Talon ingegooid en je zal maar Henk heten.

Dus heel diep moet je echt uitkijken om niet in te stappen. Dus elke keer als er nu een gat in de grond zit.

Kijk, uit een Henk heb je nogal eens dat je dat je moet echt goed kijken. Niet alleen naar boven, maar ook dan ben je uiteraard. Ja, het is best soms oppassen.

Dat zeiden ze, want alle veiligheidsmaatregelen zijn natuurlijk ook met de tijd van Lisabeth verloren gegaan.

Ja, nee, maar dus het is niet heel stil. En je weet wel van Floor natuurlijk.

Jullie gaat houden. Nee, er zitten altijd echt uit te testen. Jij ook.

Met voorop als vader. Maar je weet het gewoon op papa gaat maar t is. Dat vind ik lief. Ja, die houden ze wel in. Nou ja, we zijn begonnen toen jij 15 was. Maria. We gaan gewoon mee.

Ik heb nu ook wel eens dat ik andersom moet zeggen hoor, dat het jou dan ergens boven voorlopen verdieping en dan hoor je op een bepaald moment naar beneden komen.

Je bent een soort huismeester. Zegt u een voetje? Zo kan ik hier nog. Kan ik dit? Rethy? Nee, dat doen we niet.

Wel vaak dat we niet gewoon overslaan omdat we denken van niet vertrouwd.

Dus past natuurlijk altijd op ja. Zat op YouTube, zette er een film. Ik zeg niet dat dit hetzelfde is waar die het Merito de EiffelTowers Wezen-Vrienden kennen. Nee, dat gaat al te lezen. Dat moet je even opzoeken. Dat is een geweldige documentaire over een vrouw die stapelverliefd is op de Eiffeltoren en ook trouwt met de Eiffeltoren. Is een soort enorme erotische. En dat behalve zij die dus blijkbaar een soort hele ja subgroep. Ja, voor alles is een fetisj van vrouwen te zijn die ja op oude roestige kermisattracties verliefd zijn.

Ja, die zozeer dat ze vaker naar elkaar dingen. Staal roestig. Ja, weet je maar dat. Dit heeft een hele erotische lading. En ik zeg niet je zijn ook een vader en een dochter. Dus dan? Dus dat is dus ik zeg dat jullie. Maar het is wel dat je een soort uhm ja, menselijk en zacht gevoel verzamelplek hebt, dan dat het dat het gewoon een globaal ontstijgt wat er iets dat er iets extra's is.

Ja ja zeker. Toch wel echt een liefde voor die plekken. Ja, maar dat een dat. Dat is het dan het.

Het wordt een soort soort, een soort personages. Akelig precies die gebouwen, dat wel. Absoluut waar en dat een dier bij zoveel euh, zoveel in gebeurt.

Je had op een gegeven moment vroeger uhm uhm. Armando. Met de term het schuldig landschap. Dat begreep ik natuurlijk wel wat hij bedoelde. Dat waren de landschappen die getuigen waren eigenlijk van verschrikkingen. Uhm. En dat geldt voor sommige gebouwen ook. Maar die. Dat bestaat natuurlijk niet. Een schuldig landschap zoals er ook geen schuldig gebouw is. Wij komen ook wel op plekken waar de meest weerzinwekkende dingen gebeurd zijn. Uhm. Nazi hoofdkwartieren herinner ik me.

Ik vol jullie Facebook. Gaat dit boek verder niet over hoor.

Dat zou een ander boek zijn. Maar dat bestaat natuurlijk niet in schuldig gebouwen. Die zijn allemaal. Die hebben dat allemaal moeten doorstaan en zijn getuigen daarvan geweest. En uhm, dus het zijn allemaal onschuldige plekken waar ik mee te doen heb. Ja, dat is het eigenlijk.

Ze zegt ook wel iets iets. Ontroerend. Heb je het ook met en met met die gebouwen? Ja, vind ik wel.

Ik snap het ook wel, geloof ik dat ook in het in in-line inleiding gebruikte was een zozo een Poolse schrijfster en die die. Die voert dan ook een gebouw op als personage. En het gebouw zegt op een gegeven moment.

Laat me niet weer zo'n gezin dat er in komt en dat weer gaat sausen.

Alles weer gaat vol plempen met uitgewoond. Ik had al zo lang. Ik heb al zoveel ge laat me met rust laten en lekker wegrotten.

Dat snap ik. Ja, het is mooi geweest. Ja het moment. Ja, maar het gekste dat je te doen hebt met die gebouwen. Dus dat je het eigenlijk zielig vindt dat ze verlaten zijn. Maar goed misschien.

Nee, niet dat ze verlaten zijn hoor, maar gewoon dat dat ze goed doen.

Ze hebben nog wat natuurlijk gewoon ongelooflijk veel Negouai gemaakt. Ze hebben natuurlijk onderdak gegeven aan zoveel levensverhalen van dingen die mooie dingen die zijn gebeurd.

En ze hebben graag de dansers de zijn gedaan, maar mensen die heel veel verdriet hebben gehad.

En nu? Als je dan in de slaapkamer ziet u ziet m een bed, dan denk je wel dat het bij mensen in liggen woelen omdat ze de volgende dag. Weet ik veel wat voor ingewikkelds moesten doen. Maar daar zijn ook allemaal leuke dingen gebeurd. Ze zijn kinderen in verwekt.

In de keuken hebben mensen leuke maaltijden klaargemaakt. Het volle leven is overal geweest en dat gebouw heeft dat allemaal een soort onderdak aangegeven. Dat bedoel ik. Ik mensen zo ontroerend.

Ja ja, zoals je eigenlijk kijkt erbij. Alsof je niet terwijl ja als als je eigen lichaam dat ook doet.

Ja, eigenlijk die hele leven jou dienen. Ja, dat is wat je wil. Ja. Misschien is het dat hij ook inderdaad wel zoiets ja. Ja en op het laatst word je afgedankt. Dan is het voorbij. Ja, maar dan is het ook goed. Dan is het ook goed. Dat is niet terug.

Dat is de vergankelijkheid in jullie religie, van de vergankelijkheid. Hij geeft een heel mooi citaat over de tijd in je inleiding, Maarten, over of je of jij door de tijd gaat, of de tijd door Yaro. Ja, nou ja, het is Charlie Kaufman. Ja ja. Kan je dat goed reproduceren? Niet uit mijn hoofd, ze is van jou, maar als je een legende drukt. Ja ja, het is uit een film van Charlie Kaufman.

Ja, ik vond het heel erg mooi uit die laatste film van Neil Young, die vorig jaar verscheen aan Thinking of Ending Things.

En het citaat. Effe kijken, want dat is een beetje een lastige. Uhm, Haya Piepel Like The Fink of Dems zelfs als Points Moving Time Time Think It's Probably die op open zit weerstation Hurry en Time passes Valuas blowing glycol wind styling, Warhead Living schept en Frozen Hyve veel Lyga was Derbent Tonight. Dat. Euh, dat snap ik dan kan ik wel navertellen en dat wordt natuurlijk helemaal gesymboliseerd door die gebouwen omdat het omdat het hele statische levenloze dingen zijn waar de tijd inderdaad doorheen gaat.

Ja ja.

En natuurlijk omdat we zelf de hele tijd bewegen en ons ontwikkelen, zijn we arrogant en denken we dat wij door de tijd gaan. Ja, dat is het. Maar eigenlijk worden we ook maar gewoon gebruikt. En euh ja en afgedankt op het laatst.

Ja, het is wat Billy zeker niet niet omvattend. Ja ja. En alles wat een allesomvattend ja ja, je gaat het zo meteen ophalen bij de drukker.

Ja klopt. Je voor het eerst echt in handen houden? Ja, spannend, leuk. Het is natuurlijk een soort dummie gekregen, maar de voorkant zit daar nog gewoon omheen gevouwen worden ze in een echt boek.

Handhaven is tot bij de hand houden. Ja, daar heb ik zin in. Ja, dus dan gaan we met hem meteen de te rijden.

Want dit is niet echt een champagne. Euh moment door Corona. Dat zal wel volgt. Dat mag dan, maar je mag wel champagne drinken. Wij gaan wassen. Ik zal wel even champagne bij. Nee nee, we gaan maar wat drinken. Alleen wat dus niet. Het is niet de boekpresentatie met alle nog levende dierbaren.

Nee, zeker, maar niet maakt het zeker niet een minder bijzonder moment natuurlijk. Nee, daar heb ik erg veel zin in.

Het is ook een beetje de weerslag van jullie vader, dochter, lief, dat natuurlijk.

Ik bedoel ja, de lol is natuurlijk ook dat je v. We hadden t net over die die die al die lage beenham. Maar wij symboliseren natuurlijk. Dat voel ik ook echt wel zo. We zijn natuurlijk zelf ook twee generaties. Vader dochter.

Uh. Ik heb. Ik heb zo'n laag aangebracht.

Al ben 50 jaar uit Den Bosch uit een cultureel gezin. Billy in Amersfoort met twee totaal kunstminnende ouders.

Maar jij gaat je laag natuurlijk nog aan brengen.

So to speak. En dat, dat voel ik ook echt wel.

Maar ja, dat merk je ook vaak op zo'n plek. Want waar het net wel over het aan een kantoorgebouw waar we binnen waren gegaan. En euh.

Uhm ja, ik. Ik ken dat niet. Ik ik ken het uit films natuurlijk. Maar ik heb nog nooit echt in een kantoor geweest waar gewoon mensen vroeger van 9 tot 5 jongetjes werkten, ooit naar huis gingen.

En dus voor mij was het echt zoiets voor het eerst. Nee, ik moet heel erg doen denken aan het bureau van Voskuijl, want dat was één van die kunst dingen waardoor ik er wel erg in aanraking mee wegkomen. Maar dan loop je er echt rond en dan zie je daar Dehaen zitten in mijn hoofd en dan zie je maar dat. Laten we ook allemaal archief, mappen, ordners.

Ik ken dat niet en jij kent dat natuurlijk wel. Dus dat is ook wel weer grappig dat ik hele andere dingen.

Jij ziet anderen die jij herkent juist weer dingen en ik zie juist dingen die ik niet kende. Grappig natuurlijk, het leeftijdsverschil ook.

Ja ja. En het is gewoon letterlijk de weerslag van jullie afgelopen vijf jaar. Ze dit gedaan hebben.

Nee, dat zo leuk dat er nu een boek is van de plekken waar jullie geweest zijn en wat jullie beleefd hebben. Ja, er zijn op meer plekken geweest, de hier in de keuken gezeten en naar de Flint in Amersfoort.

We doen ook heel andere dingen veranderd en naar films geweest. Maar goed, dit zijn toch. Dit zijn toch belangrijke momenten in jullie leven geweest met jullie eigen kathedralen?

Hij stond er wel altijd. Gewoon een paar, gewoon niet. Die dagen horen altijd wel bij de leukste dag van het jaar. Het is gewoon zo gezellig ook altijd. En een leuk en ander kletsen over vanalles en nog wat. En dan kom ik weer terug en dan heb je ook wel allemaal mooie foto's.

Voordat jij doet de muziek en onderweg niet onverwachts rijd ik. Ik doe de muziek nou, we hebben gewoon een en een afspeellijst. Iets vertragen? Jawel, maar dat is toch wat met smaak. Steeds dezelfde muzieksmaak. Ja, moet moeten. Niet zo breed gedragen.

Want waar waarom niet altijd iemand anders zijn? Zet de muziek op z'n hand.

We hebben wel gewoon een gezin met zeven kinderen. Is wel ja nee precies. En je hebt er natuurlijk helemaal getraind en gekneed. Dat komt niet veel voorbij. Waarvan ik denk een nee, laat maar zitten. Mag de pre-party even door?

Nee, dat heb ik niet gehaald. Het is beter voor de muziek. En je rijdt.

Ik rij anders. Alles wordt besproken. Veel? Ja, er wordt heel veel besproken.

Eigenlijk moet elke ouder al een project hebben met zijn kind.

Ik ga ik s. Ik gun het iedereen van harte. Ja, ja en euh. En ik adviseer ook om maar niet te laat mee te beginnen. Nee hoor, eerder hoe beter. Ja, dank jullie wel jongens.

Dankjewel. Dit was met Groenteman in het nieuwe Loeman met Maarten en Willy Slagboom, maar namens Gijs Groenteman. Ik maakte deze podcast samen met Daan Hofstee. U kunt zich abonneren op alle mogelijke manieren. U kunt ons ook een mailtje sturen, podcasts, het volkskrant.nl.

Kunt u ons volgen op Instagram? Met Groenteman en geef ons gewoon lekker veel sterretjes?