Goeie gesprekken bij de correspondent, ditmaal met de ex-politica Fatima Elatik. Ze zet zich in bij mensen en organisaties voor een inclusieve samenleving. Als je zegt dit is waar, waar, waarom wij als organisatie op aarde zijn, dan moet je gaan nadenken. Wat doen we het ook morgen? Wat hebben we voor nodig? Het is niet zo makkelijk, dus het is echt een proces. Dus nu richt ik me voornamelijk op gewoon coach en begeleiden van mensen. Af en toe organisaties helpen die dingen willen bewerkstelligen in de samenleving, maar wel met de juiste intentie van.

Is dit intensief mee dit wil doen. En ook gewoon bruggen slaan. Vaak gaat kafr communicatie en leefwereld. Dat is die mensen te combineren. Maar zie je niet dat als jij je ogen sluit en je luistert naar haar elastine, wat ze zegt dat ze echt dezelfde basisbehoefte heeft als jij. Maar als je je ogen open. Recipe is een Marokkaanse vrouw en zij ziet een Hollandse man waar je ze al de ouders in durft. Vraag als ik drie vragen stel die betrekking hebben tot het ouderschap en de uitdagingen van het niet op elkaar lijken.

Omdat je je ogen opent. Wat gaat dan gaan? De V.

Daar gaat het registers open met alle beelden die je hebt van hoe zij zou moeten zijn. En bij haar gebeurt het omgekeerde als knjaz gewoon. SA simplified tippelen? Vraag dan en dan gebeuren de mooiste dingen. Fatima Elatik kwam op haar 24ste al in de gemeenteraad van Amsterdam. Ja, met een hoofddoek als eerste dus. Dat zorgde voor grote commotie. Het is inmiddels drieëntwintig jaar geleden. Ze maakte razendsnel carrière in de gemeentepolitiek, werd wethouder en voorzitter van het stadsdeel Zeeburg, later Oost.

Maar na zestien jaar was het genoeg. Ze stapte eruit en begon op haar veertigste een tweede leven als coach, met een scherp oog voor inclusieve tijd. Hoe dan ook, ze heeft iets van een ras politica en het is een week na de verkiezingen waarbij Couter Büchel likt. Voor GroenLinks werd gekozen in de Tweede Kamer. Eerste vrouw met een hoofddoek. Grote verliezer. Het klimaat. Hoe kijkt Fatima terug op deze verkiezingen?

Ja, ik moet je zeggen dat dit de eerste verkiezingen zijn waar we waar ik niet zo heel erg betrokken of zwaar geraakt ben door wat het is. Dus dat. Dat is alleen maar een gezonde ontwikkeling. Dat betekent dat ik steeds meer afstand neemt van mijn vorige leven als gezond voor persoonlijk.

Voor mij persoonlijk heel erg, want ik kon vroeger wel heel erg opwinden. Maar nu ik redelijk van ja, ik ben dan weer zeven jaar weg uit de actieve politiek van een afstand. Kijk, dan vind ik het ook wel logisch dat we deze uitkomsten hebben. Kijk, ik had verwacht toen een aan begin van Coronet tijd zeg maar vorig jaar rond april maart april, waar ik gedacht zou de wereld naar wakker zijn geworden. Ik had verwacht dat dit soort Awakenings zou worden van wat zijn we aan het doen op deze aardkloot?

Euh, en wat doen we onze natuur aan? Heb ik? Ik geloof wel erg. Ik geloof niet in de straf van God en zal wat er religieuze mensen heel vaak denken als ze iets overkomt. Euh, want ik geloof niet dat God en een naar ventje is. Euh. Maar het is wel straf voor onszelf. Dit hebben we zelf veroorzaakt vind ik. De manier waarop we de natuur uithollen, de wereld uithollen. Euh, hoe we omgaan met elkaar.

Het was euh. Euh, een kwestie van tijd voor de natuur terug zou slaan. Want zo zie ik dat. Het is een actie reactie en ik had verwacht dat we dan. In het begin zag je een aantal discussies opkomen bij politieke partijen. Vooral linkse partijen begonnen over ja, maar we moeten van pas op de plaats het steeds meer meer meer villae vijf keer per jaar de wereld over moeten gaan op vakantie. Want het hoort erbij. Ik moet bekennen de Malatya van ik moet naar Dubai en ik moet ik moet, ik moet.

Daar werden we opeens teruggeduwd van ja, het hoeft eigenlijk helemaal niet. En uhm, en laat ik hecht. Dat vond ik echt heel hoopvol. Dat was een soort uh, uh, wir schaffen das. Uh Sfia. De eerste maanden. En toen kwam die toeslag affaire. Toen kwam de aanloop natuurlijk naar de zomervakantie. Dan begint de voorbereiding op de verkiezingen. En toen sloeg het precies de andere kant op. We hadden het het begin over nieuwe economie.

Hoe voeden verduurzamen helemaal losgelaten? Dat vind ik wel heel erg jammer. Distilleerde is niet vastgehouden terwijl ik dacht als je zegt dat je mensen wenkend perspectief kunt bieden, zou dit wel een wenkend perspectief zijn geweest van jongens. Al kunnen we niet meer met Caron gaan, deze pandemische, maar het begin van mini manie pandemie die eraan gaan komen als we op deze tour doorgaan. En dat verhaal is totaal wegebt, dus ging over symptoombestrijding. En het ging niet over oorzaken bepaling.

Heel jammer. Je zit hier op een wonderbare plek in een uithoek van Amsterdam.

Ik fietste vanaf de Bijlmer hier naartoe richting Amstelstation bedrijventerrein en daar heb jij een soort enclave weten te te organiseren. De muis voor creatievelingen, maar ook voor opvang van vluchtelingen. Ben jij in hart en nieren een Amsterdamse?

Ja, absoluut ja. Kan niet anders benoemen. Als ik in het buitenland bijna de prijzen op vakantie, dan vind ik het hartstikke leuk. Zelfs als ik in Marokko ben. In het dorp van mijn vader ligt begraven, heb ik het echt naar mijn zin. En eigenlijk maar vier weken, dan begint het te jeuken. Dit is toch thuis en heb ik ook als ik in Nederland ben. Als ik met mijn schoonfamilie leider ben ik het allemaal heel gezellige leuk.

Maar Amstrong is toch echt thuis.

Hier maak jij op een plek die eigenlijk Monheim mens is ook een soort thuiswereld. Ja, ik.

Ik geloof heel erg in in de niche. Mooie dingen doen. En uhm. Kijk, als je zo lang in de politiek hebt gezeten als sector, dan heb je meegedaan aan grootse dingen. Grootse mensen, mooie dingen. Maar ik vind daar waar mensen elkaar ontmoeten, daar waar de ontmoeting plaats kan vinden voor een mens van allerlei pluimage. Dat gebeuren magische dingen. Dat gebeurt energetisch iets moois en dat heeft me altijd aangetrokken.

Want hoe zie je dat hier concreet om je heen?

Dan kom je hier allerlei mensen van. Van vluchtelingen, van statushouders, van onder. Jonge ondernemers die net een beetje beginnen te ondernemen en iets willen in een iets willen starten. Een keuken en een sporttrofeeën of een personal trainers. Clubs en die die komen hier bij mekaar en de kok. Er bestaat een soort kruisbestuiving. Euh, en het is heel mooi om te zien. En vooral omdat het vaak jonge, enthousiaste mensen zijn die zichzelf koppelen aan wat oudere, ervaren mensen.

Het zit hier in de hal. Iemand die je een ambachten heeft die die repareert. Meubels. En dan zie je soms wat voor mensen de binnenkomen in hun mailbox te brengen om op te knappen. En die Chris Meeks. Als ik hier wel eens een dagje zit aan de voorkant koffie te drinken, dan zie ik gewoon heel Nederland hier binnenkomen. Dat is mijn mijn ideaal van Nederland is de V. De veelzijdigheid en de veelkleurigheid van van wat onze kracht is.

En als je ze dan bij elkaar kunt brengen op zo'n plek. Soms hebben hier politieke jongeren ook een sessie avonds met anderhalve meter en niet meer dan 30 mensen. En dan? Dan voel je. En als je dan luistert naar wat moest je met elkaar discussiëren over wat hen raakt, wat hen beweegt en die wil dit. Dit is de nieuwe generatie leiders. Die komen hier en die ontmoeten hier mensen die ze misschien in hun eigen directe leefomgeving niet 1-2-3 zullen ontmoeten.

Als nou één van die ontmoetingen gewoon beklijft en één van deze D66 jongeren wordt straks of 10 jaar ofzo minister, dan heeft u dit op z'n netvlies staan. Dat is dit ook zijn beeld van Nederland. Maar als de zo beetje bij beetje de wereld kunnen veranderen en begin in onze stad, ja dan dat is toch mooiste wat je kunt doen? Dus ja, ik. Ik vroeg graag toe. Dit is een toevoeging aan onze stad.

Uit knappere vind ik dat het uhm en. Een plek is waar je t niet verwacht. Die warmte waar je over spreekt en uh, het is.

Maar tijdelijk. H. D. De vastgoed ondernemers en de projectontwikkelaars en de investeerders. Die staan binnenkort op de deur te kloppen van je moet er weer uit, want dit is dure grond.

Ja, ja en dat zal. Er zijn veel plekken in Amsterdam die zo nu euh georganiseerd worden voor tijdelijke locaties.

Je moet die tijdelijkheid. I in corpore vieren. Ja, dus iedereen die hier komt weet dat het tijdelijk is. Dus je weet ook, de investeringen zijn op tijd te doen, iets grotere investeringen dan je aankunt. Dit is een tijdelijke locatie en elke keer kan ik met een half jaar verlengd worden omdat de bouw stil ligt en omdat de markt gewoon ook met Korona niet zo snel loopt. Maar als je kon maken dan het beste van is wat we doen elke dag.

En ik ben maar ambassadrice van dit project hoor. Dus ik doe niet echt heel veel actief. Ik zit hier af en toe, vergader hier en als mijn man thuis te veel teams vergaderingen is en hij wil en verruimd of ik wil ook even ruimte, dan is dit de ideale plek om even met mijn laptop te zitten. Ja en en uhm ja, soms kan je hier ook komen. Gewoon laten inspireren. Kijk niemand Coronie is het echt stukken rustiger maar voor velcro en was dit echt een bruisend?

Ik vroeg je bent, ben je door en door Amsterdamse ja volmondig ja mag je ook Amsterdamse zijn?

Maar vind ik wel een hele goeie vraag. Tot aan mijn achttiende ofzo had ik altijd gedacht dat ik normaal Amsterdams meisje was, wat in de Rivierenbuurt was opgegroeid. Totdat ik mijn eerste stappen in dat systeem wereld. Euh, zijn systeem. Ja, dat de officiele wereld dat je de hogescholen en universiteiten de maatschappelijke discussies. En toen realiseerde ik me dat mensen toch anders kijken naar mij. En dat was dus er een moment.

Is er een moment dat het dat dat de tot dat besef? Op de hogescholen, op de hogeschool?

Dat dat mensen toch gingen kijken van wat Werchterse vind? Ik liep dan met mijn beste vriendinnetje Fatima en daar waren twee meisjes die binnenkwamen met hoofddoekjes en gingen dan studeren. En euh. J. J. D. Heel veel vragen. Van wie zijn wij? Een docent die een vak gaf, thale studie vaardigheden die vroeg of ik niet eenextra. Of ik misschien een extra cursus Nederlands nodig had. Ik keek hem werd mijn nek. Wat heeft die man het overkwam?

Ik heb gewoon een dag behalve op mijn havo diploma. Ik weet niet, dus het was wel heel raar. En ik ben altijd thuis konden tegen mijn vader zijn. Maar ik heb zoiets raars meegemaakt. Sem van oh lieve schat. Ja natuurlijk. We hebben natuurlijk altijd opgevoed dat jij het centrum van de wereld bent in ons leven en dat je alles kan wat je maar wil en dat je gewoon dat Beppie je het buurmeisje bent. Maar ja, niet iedereen zal zo naar je kijken.

Dus dat was mijn eerste confrontatie met AH. Mensen vinden het bijzonder wat je doet. Ik vond het heel normaal gewoon.

Ik ging studeren, maar t was een schok. Neem ik aan. Want de vanzelfsprekendheid viel opeens weg. Ja, de onbevangenheid was weg en de vanzelfsprekendheid viel weg. En het tweede moment dat ik het meemaakte was toen ik in uiteindelijk vijf. Vijf jaar later in de politiek. Nee, dat is het acht jaar later in de politiek terechtkwam toen ik gekozen werd in de gemeenteraad van Amsterdam. De massale persaandacht voor mij en allemaal Santis, mijn collega van Guinese afkomst, dat vonden we echt flabbergasted ook gewoon van H.

Weet je dus dat de door de 45 raadsleden euh. Geïnstalleerd en vuisten op de foto voorpagina van Parool. Een meisje met een hoofddoekje, een Afrikaans meisje dat als ik terugrijden niet denk ik ja, het is logisch dat men zo kijkt. Want ja, wij waren de eerste meiden van de tweede generatie die gekozen werden in officiële positie. Maar nog steeds in mijn hoofd dacht ik. Ja, kijk ik om me heen? Ja, maar waar ik me de norm hier.

En ik zit in een fractie met vijftien mensen, waarvan ik waarschijnlijk de enige was die geboren en getogen was in Amsterdam. Toen ben ik gaan kijken naar die concepten van labels en hokjes, dus volgens statistieken was ik de allochtoon. Want was de nieuwe term toen en zij waren de autochtonen, terwijl ik weet als ik ze vraag naar een adres in Amsterdam-West West niet te vinden. En dan denk ik. Dit is dus hoe labels werken en ik denk dat dat wel een beetje de rekening was van jij kan jezelf wel heel normaal vinden.

En wat je doet. Maar heel veel mensen zien dat niet zo.

Waardoor de blik van de ander word jij toch ontvreemd van jezelf? Als je niet oppast word je heel erg ontvreemd van jezelf. Hoe heb je dat dan gedaan? Hoe ben je dan een gevecht? Pik was toch niet de makkelijkste raadslid zeg maar. Want ik ik, ik heb gewoon uh als ik. Als ik nu terugkijk met de volwassen kennis die ik nu heb. Euh, naar alle interviews met mij. Dan lees ik altijd een soort gevecht, weet je wel.

Ik ging altijd. Ik zou altijd van Jan. Ik ben Amsterdamse en ik ben van Ajax. Een H6. En wat je van de Febo dat kwam. Zeg je dat eigenlijk als een soort bevestiging zoeken of verantwoorden dat jij gewoon normaal bent? En ik weet nog toen ik afscheid nam in de gemeenteraad in 2002, want ik werd toen wethouder in Zeeburg. Toen hield Job Cohen een speech en die raakte me zo diep. En die zei toen ik weet dat jij snakt naar de won, het moment waarop het normaal is dat mensen zoals jij doen wat jij doet.

En toen dacht ik jij vatte. Ja, valt mijn gevecht. Je moet jezelf permanent verdedigen, denk ik. Verdedigen, uitleggen en mijn idee mijn publiek identiteit is door de jaren heen ook euh euh. Doorontwikkeld. Dus voor naar leven was ik gewoon het Amsterdamse Marokkaanse raadslid. Na Nanni leven werd ik het islamitisch of moslim raadslid en vrouw met een hoofddoek en dus het is aan. Naarmate de politieke discours en de maatschappelijke Dusko veranderde, veranderde de realiteit van de identiteit die op mij geplakt werd.

Dus dan en als je jezelf euh euh niet in toom houdt, dan ga je daarop reageren. En ik? Als ik nu terugkijk zie ik heel vaak ik daarop heb gereageerd via mijn wacht beseffen. Dat gaat mij niet gebeuren.

Waar gaat de jeugd? Kiest de aanval of is soms de aanval? Je trapt in de val. Want ik vind het Deval H. Dan word je aangesproken op je identiteit en ga je daarin mee. Ik had ook een soort grote verantwoordelijkheidsgevoel. Maar kijk, ik kom uit de gelukkige omstandigheid dat ik, gestimuleerd om mijn familie en om gewoon alle kans te grijpen die de zijn, is mijn Benoit tekortgedaan. Die kom je, dat orthodoxe gezin. Dus ik mocht alles.

Ik. Ik heb ook geen mijn vrijheidsstrijders, niet een Vrijheidstraat uit mijn cultuur of mijn gemeenschap met vrijheidsstrijd was een strijd in de Nederlandse samenleving. In het Nederlands systeem dus dan. Dan heb heb ik het gevoel ja. Maar ik heb dan ook heel veel vrouwen die heel hard moeten werken om die stappen naar buiten te zetten. Als ze deze bejegening tegenkomen dan klappen ze dicht. En ik zag ook heel lang na mij of in mijn periode weinig vrouwen zoals ik die op stonden.

Want jij is je. Je gaat drie keer nadenken voordat je dit doet. Snap je maar we hebben nu gezien met Coulter die ik kandidaat was voor Groen Links wat voor zij over zich heen kreeg. Weet je ook niet de binnenste of de daalt of het voordeel van de twijfel? Nee, meteen label afremmen in hokje klaar. En Wilders twittert eergisteren is een zwarte dag dat zij gekozen is.

Eigenlijk is is. De vragen die je hebt om hier te zijn wie je bent alleen maar minder geworden. Ja, dat dat is, dat doet dat. Dat lijkt me zo. Kijk, je kan er voor vecht. Je hebt voor gevochten, maar je verliest terrein.

Natuurlijk verliest terrein. Maar je verliest ook een deel van jezelf als je niet oppast in de zin dat je een zeker toen ik in de politiek actief was. Zoals ik al zei ik voelde een grote verantwoordelijkheid.

Dus je bent continu bezig met wat je moet doen en wat wat er moet gebeuren en wat je moet bewerkstelligen. Je bent niet bezig met zijn. Ik ben de hele dag bezig met de voor en kunnen laten zien en ik kan het. En ik doe niet onder aan de jongens wat ik werkte met mannen. Ik heb acht jaar in het dagelijks bestuur gezeten met drie witte mannen. Ik doe niet onder aan de jongens. Dat is best wel een hoge maatstaf die je zelf legt.

Ik laat zien dat ik het kan. Want ja, na mij moeten er nog meer mensen komen zoals ik dus eigenlijk. Het is gewoon een rare strijders. Toen ik stopte met de politiek was er bekken af, bek en bek af. En het voelde alsof die zestien jaar actieve politiek nadat je dat je gewoon QE2 kunt doen 32 jaar. Dus ik ontmoet vaak oud bestuurders als de oud burgemeesters, oud wethouders die allemaal richting pensioenleeftijd gaan. Hoe is het met je?

Zeg nou, ik voel me een beetje zoals jullie triades ook wel logisch, want je hebt. Jij hebt echt onder een loep werk moeten doen en ik had laatst met een vriendin van waar die stad de voorzitter in Up in een west was. Kan klettert zeggen ja, eigenlijk was je net pubertijd uit. Ik was net de puberteit dat het was gemeenteraadslid als 4.20. Dus ik ben onder de loep. Euh, onder de grote loep er eigenlijk onder het oog van maatschappelijke wezen ben ik groot geworden.

Het is al mijn absent. Daels heb ik in die periode meegemaakt. Ik kijk. Ik kijk niet met spijt terug hoor.

Dat was ik wilde het net vragen. Heb je? Heb je? Heb je spijt van iets? In in, in hoe dat gegaan is?

Of nee, ik heb geen spijt, want het Vicca gewoon zonder. Want je kan niet terug in de tijd, maar je kan bedenken.

A. Had ik het vijf jaar later moeten proberen? Ja, dat wel. Ik denk als achteraf gezien, zou ik gezegd hebben. Vijf jaar later. Eerst nog een stabiele privéleven opbouwen en dan beginnen. Maar als ik terugkijk als mensen me vragen wat heb je daarvan geleerd na? En wat zou ik mensen adviseren of wat zou? De jonge Fatima adviseren? Een meisje meisje rust gaan vond het me wel goed. Nu weet jij je. Je mag op zijn en je mag ook aandacht hebben voor je privéleven.

Je mag ook gewoon genieten van het leven. Je hoeft niet de wereld te redden en die die die zware last op je op je schouders. Dat hebben linksmensen vaker last van. Die kan je best wel loslaten.

Maar wie neemt het dan op zijn schouders of haar schouders? Ja, dat was dus. Dat was toen dus altijd mijn redenering. Allemaal Secretin door wie dan wel? Er zijn niet zoveel mensen zoals ik. Ja maar dat. Daarmee loop je weg van je eigen leven. Da's niet goed. Dat is niet goed. Dus als ik terugkijk zou ik denken van ja, dat had je best wel anders kunnen doen. Je hebt ook mee kunnen leven.

Een is dat gevoel dat je er mag zijn zoals je bent, wie je bent. En nu wel ja, want kijk. Euh. Geef me wat ik dat wel door. Weet je wel dat het. Het zijn vier wil zijn is niet afhankelijk van wat anderen valideren of niet. Dat is wat jij ten diepste bij jezelf kunt raken. Wie ben ik? Waarvoor ben ik op aarde en doe ik waarvoor ik op aarde ben? En euh, weten dat n ding ik deugd.

Ik ben een goed mens. Dat is heel erg belangrijk. En ik ben hier. Dit is mijn stad. Dit is mijn land. Hier ben ik geboren en getogen. Hier ligt mijn kindje begraven en de kans is groot dat ik hier ook begraven ga liggen. Dus weet je wat de andere fan vind. Boeien. Ik ben en dat is wat ik heel veel euh. Doen nu ook als ik mensen begeleid en koud. Gewoon dat je verlost van alle labels, los van wat je te doen hebt.

Los van je Verreydt, want je werkt niet wie je bent. Wie ben jij? Kan je dat die in de volste pracht ook omarmen? Het is heel moeilijk, het vinden mensen heel eng. Die vraag stellen. Ik vond hem ook eng toen terugging naar mezelf.

En daarmee begint eigelijk de tweede periode zou je kunnen zeggen.

De periode in tweede fase in mijn lijf is begonnen toen ik stopte met de politiek in 2010. Toen ik startte aan de laatste periode wist ik het tot mijn laatste periode. Ik was helemaal klaar mee. Ik was klaar met geleefd zijn. Geleefd worden. Ik. Ik was uitgeleerd, ik had geen prikkels meer, ik had geen uitdagingen meer. Het waren lastige vraagstukken die we maar goed opgelost. Maar ik dacht ja, maar het is tijd voor mij. Uhm, ja, en.

Dat het de laatste zeven jaar de reis van de laatste zeven jaar is heel boeiend geweest. Maar ook je wil ook geen tokkie shots zijn die tegen de windmolens vechten. Dus je kiest de plekken waar het verschil kan maken en mijn verschil is. Mensen helpen die nu in de race zijn. Euh, beter in de race stappen dan toen ik erin stapte.

Stoel wordt zo een over. Hertrouwden van Abadan, Iran élan over hoe het met zijn. Love You koos de mooiste.

V Vier jonge onguur om een boek te maken over het kiezen van een plek gesproken.

Een jaar nadat ze gestopt was als gemeente politicus, ging Fatima Elatik werken bij de politie.

In 2015 met als doel te bouwen aan een inclusieve organisatie. Dat heeft ze twee jaar gedaan. Er waren meerdere pogingen om haar in diskrediet te brengen om haar reputatie te schaden.

Telkens werd haar blazoen volledig gezuiverd. Wie werkt aan diversiteit roept weerstand op. Dat is duidelijk overigens. Dat is belangrijk. Er is een verschil in haar ogen tussen diversiteit. Een inclusieve tijd.

Ja, vind ik heel erg. Dan laat ik zo zeggen diversiteit en inclusie, dat zijn nu de mode begrippen. Maar het zijn ook lege hulzen, dus bij diversiteit denkt men snel. Nou ja, als we achthonderd poppetjes binnenhalen met andere kleur, dan komt het wel goed in het systeem. Het aan het quotum voldaan. Ja, we hebben het quotum het nakijken, maar we hebben blik trekkende blik. Turken, Marokkanen, Surinamers, homo's, lesbiennes, joden, noem maar op.

Alle veelkleurigheid van de stad hebben ze binnen en dan is het prima, maar daar gaan we over tot de orde van de dag. Want de werken toch dezelfde manier waarop botheid werken. Maar bij zo'n organisatie als de politie moet je natuurlijk gaan kijken naar die veranderende samenleving. Dus je kan niet alleen maar hebben over mensen binnenhalen. Je moet elkaar knar methodes, werkwijzen, inzichten, kennis, Pál, noem maar op. Dus het hele aspect van vraag en aanbod dus.

Wat is de vraag op straat en hoe reageren we daarop? Is net zo van belang. Het gaat ook over het vakmanschap. Hoe communiceer ik in hoe je communiceert met bewoners, bijvoorbeeld in Betondorp, in Oost of in Macca zeggen in euh, in Noord? In de Molenwijk is iets anders dan hoe je in Slotervaart Overtoomse Veld communiceert. De middelen die je inzet kunnen misschien anders zijn. Dus heel erg gericht op de vraag in het gebied. En als oud stadsdeel bestuurder heb ik dat heel erg geleerd, want ik had een stadsdeel wat Klein Amsterdam was.

Ze had een Indische buurt en een oude Dapperbuurt, maar had ook een hele chique IJburg en enneh, de duurste woningen, de duurste scholen. En ik had een Oostkaap gebied, wat de DABO in Camp Nou Kids een wijk zou moeten zijn geweest. Dus die uitdaging het jezelf confronteren met die vragende samenleving vereist van je als bestuurder. Maar ook als baas van een organisatie is de politie dat je anders kijkt naar hoe je organisatie die mensen die wijken gaat dienen.

Dus het is diversiteit, wordt heel vaak gezegd van jou kom er allemaal bij het feestje en inclusie betekent ja, maar je mag ook meedoen en je mag ook de muziek bepalen op het feest. En je mag ook de hapjes bepalen op het feest.

Dus je moet het eigenlijk over inclusie hebben en niet over diversiteit.

Ja, weet je. Kijk, ik kijk binnen een paar jaar gaan weer inclusie ook weer afvoerde. Kijk maar. Maar waar het mij om gaat is uhm. Dat moet elke organisatie zich afvragen of de politie doe je nog voor je op aarde bent. Doe je het ook nog naar het niveau waarop het moet in een wijk als een in een stad als Amsterdam? Ben je keep ik fit genoeg? Ben je genoeg voorzien van van middelen, methoden, mensen, kennis, inzichten om die samenleving te kunnen dienen?

Want het is leuk om het over diversiteit te hebben, maar in een organisatie als de politie gaat het overzien. Datgene wat je ziet kunnen duiden. En als je hebt geduid en dan kunnen handelen. Totdat het effectief is. En dat is zegt. Het is meer dan alleen maar poppetjes in huis hebben.

En dat zien.

Ja, dat is ja nee, maar dat is zo. Kijk, net als luisteren dat het. Dat is toch weer mijn vak? Euh. Goed luisteren, dat is ook nog niet zo eenvoudig. Een zien goed zien is ook niet zo eenvoudig, want ze zitten dan ondertussen allerlei dingen al die je parten spelen.

Dus hoe heb jij voorgesteld bij de politie? Omdat om dat aan te pakken.

Waar? Een programma gemaakt van het programma de politie van iedereen. Wilde graag dat iedereen het samen heeft gevoetbald. Deze politie is ook van mij. Niet voor mij, maar van mij. Dus ik ben ook mede eigenaar. Euh, dat hebben ze nu veranderd. Voor mij moet ze vooral zelf weten. Ik vind ik niet zo verstandig, ik het van mij. Als iets van mij is, dan ga ik ervoor zorgen. Als het voor mij is, dan kan ik kiezen om het wel of niet aan te nemen, want het is een keuze, een shop verhaal.

Maar anyways, daar hebben de wijze heren en dames niet voor gekozen. Het idee van programma was dat we beginnen in de uitvoering van een leuk topduel te beginnen, maar we gaan is in de uitvoering voor de jongens en de meisjes. De man en de vrouw die elke dag op straat in die wijk lopen. Wat ziet ze nou? Vaak zagen we dat de dienders op straat meer zagen, echt zagen dan bijvoorbeeld de basis zagen of konden snappen. Dus we hebben het omgekeerd en beginnen onderin.

En we hadden het programma opgebouwd langs vijf lijnen en één van de eerste lijn is team ontwikkeling. Het ontwikkelen van de teams in de wijken die moeten opereren zorgen dat ze op dezelfde manier kijken of dat ze de verschillende blikken kunnen incorporeren, dat ze leren te praten met elkaar, over wat ze zien, dat ze mekaar kunnen gaan helpen. Want ja, als je in het team werkt weet je dat is net als een voetbal die niet iedereen hoeft de spits te zijn.

Dat werkt niet. Als ze allemaal spitsen zijn, dan winnen we niks. Dus we probeerden in zo'n team te kijken wie heeft nou welke kennis? En hoe kunnen we dan een complementair maken aan elkaar? Dus we hielp het team chefs en dat deden we door met een 3 staps analyse. We gingen eerst kijken in zorggebied Tel, bijvoorbeeld in Nieuw-West een politiebureau. Wat gebeurt er nou eigenlijk in je omgeving? Ik weet dat stadsdelen elke 4 jaar gebied spannend maken.

Wat? Wat? Wat de aandacht gaat worden voor de komende 4 jaar als we die gebied Pannis analyseren. We kijken ook naar demografische gegevens. Wat ontwikkelt zich in de wijk? Als je weet dat in een bepaalde gebied een nieuwe woonwijk gaat ontstaan? En je gaat kijken naar wat voor type woningen daar komen, dan kun je een beetje in schat wat voor type bewoners komen. En daar kun je al anticiperen op mogelijke vragen. Dus we leerden ze ook vooruitkijken.

Wat is de analyse van de wijk? Wat zien we? Wat zeggen de demografische gegevens? Jong, oud, laag inkomen, hoog inkomen. Wat betekent dat nou voor de veiligheid? Vragen kunnen dat taxeren en vervolgens delen van enquête onder de n de medewerkers de dienders in zo'n team gewoon 40 vragen was aan meededen over wat zij zagen als prioriteiten. Nou, dat kan me hele mooie analyses uit. Daar maakten we een analyse voor en hielden we een team dag.

Dus de hele DTI was dan die dag vrij. En dan hadden we een team dat we bij de teams, zelfs de leiders, want die wilde we in positie brengen. De analyse die we voor ze hadden gemaakt op basis van alle gegevens die we hebben verzameld, is wat we noemen. De State of the Union noemen het saai. De teams heeft gingen aangeven wat hun prioriteiten, wat ze zagen, wat die pariteit ging worden voor de buitenwereld. Maar ook binnen in het team SAU leden wilden we team leren om met elkaar in gesprek te gaan.

Een andere poot in het onderdeel was het opbouwen van netwerken. Dus waarom moeten we Turken inzetten voor Turken en Marokkanen voor Marokkanen? Waarom zou jij niet een goed gesprek kunnen voeren met een Marokkaanse buurman? En waarom zou ik als Marokkaanse Amsterdamse jou niet meenemen als Hollandse Amsterdammer naar mijn netwerk? Want van mij wordt verwacht als vrouw van kleur dat ik iedereen die naar me toekomt kan bedienen. Maar waarom mag dat niet van jou verwachten? Moet ik vetrok verwachten? Dan moet Kelp als je bepaalde dingen niet makkelijk vindt of bepaalde kennis ontbeerde.

Dan moeten we elkaar gaan helpen. Dus we zochten heel erg ver kruisbestuiving en heb ook nog eens het moeilijke gesprek met elkaar. Want het is een en een. We hebben heel vaak kritiek op politiemensen. Het politiewerk is echt niet makkelijk als je ziet wat die mensen elke dag naar hun hoofd geslingerd krijgen. Een verkeerde opmerking en ze worden weggezet als racisten. Was het dat helemaal niet bedoeld? En soms hebben ze ook maar 9 van de tien keer nare dingen mee.

Ze hebben ook teams geadviseerd. Een team Surf's. Je moet ook een soort afkoelen moment hebben. Moet een moment zijn waar je die brief dat die niet alleen maar over hoeveel boeven de zijn gepakt. Welk is de maker van? Hoe ga je de dag uit je inchecken? Uitchecken? Geef mensen het gevoel dat ze af kunnen. Mag ik dan zeggen die tot Dagon? Niemand zit, maar ik wilt zeggen.

Het lijkt bijna alsof je euh, sommig gedrag euh. Bagatelliseert na de i. Er zijn nogal eens incidenten geweest waarbij we op z'n minst zeggen racistische uitspraken zijn gedaan.

Maar mag ik wel eens echt helemaal niks over deelnemenaan? Maar die gedragingen, die pak ik ook heel hard aan. Maar je kan niet. Kijk als jij als niemand jouw sanctioneert zijn met kinderen dus keertje wat steeds snoep uit de snoep. Pot pakt stiekem als papa en mama niet. Ik is er geen klaar met die snoeppot. Het mag niet meer. Je mag er eentje per dag nemen. Dan is het klaar. Als je nooit sanctioneert en je legt je begrensd niet.

Dan gaat het uit de hand lopen, dat gedrag. Dus wat wij? Euh, wat wij euh beoogde met dat programma is die leiders in die teams bewust te maken wat hun mensen elke dag meemaken en ze alternatieven bieden. Etnisch profileren. Dat gebeurt ons allemaal. Dus om het allemaal denken dat alleen agenten dat deden. En ik? Vaak, als we zo'n discussie starten, dan zie je dat mensen het heel eng vonden. Het begon ik met mezelf als voorbeeld.

Toen ik Stadtteil de Voorste was. Hij was even mijn taken openbare orde, veiligheid en ik was heel erg bezig met criminaliteit aanpakken. En in Oost betekent het Marokkaanse jongetjes is er en ik betrapte mezelf zelf. Marokkaanse vrouw die in een golfje 4 reed destijd dat als ik op straat liep en ik zag een jongetje van 19 in een golfje vierde. Ik dacht hij. Hoe kan die gast het nou betalen? Ik kan het net amper betalen, dus ik betrapte mezelf dat ik volop wat op mij leek.

Op die manier ging positioneren en als ik later doorging, vraag of ik had een gesprek met jong, bleek te oud voor zijn moeder te zijn, die die had geleend om iets te doen. En daarmee wilde ik zeggen niemand van ons is bevoorrecht. Geen vooroordelen hebben, alleen je moet je er bewust van zijn. En als jij 9 van de tien keer op een dag alleen te maken hebt met de duistere kant van de samenleving, dan bv. Dan krijg je beroeps deformatie.

Ik praat het niet goed, maar ik zeg je moet het constateren. En dan moet ik iets aan doen.

Je dat dus wel spiegelen. Je moet ergens iemand moet dat creatief? Wie moet een alternatief bieden? Dus we lieten ze ook. We maakten organiseert op dialoog avonden is in wijken als ons dorp. Dan organiseerden de teams, chefs en en de de buurtregisseur bijeenkomsten met jongeren in de buurt die leuke dingen deden of maatschappelijke onrust actief of hoogopgeleiden die terugkwamen in de wijk om iets te doen om het beeld te nuanceren. Dus niet elke Marokkaanse jongen die een Noordvlees jasje rolt had een petje.

S Avonds is een crimineeltjes, kan ook gewoon die CEO's zijn. Of die manager van de jongen die het buit van een training van een sportschool vandaan komt. Dus we wilden het beeld temperen zodat mensen ook wat meer comfort hadden. Om niet meteen in de automatische piloot te schieten, de nek van ouders, gewone boeven te moeten controleren en het werkt en die bij P. En die pittige discussies komt niet alleen door de dienders, maar ook door de systemen die de politie zelf hanteert.

De hufter aanpak is en een aantal aanpakken geweest in de politie de afgelopen jaren die het etnisch profileren hebben gestimuleerd. Werken met daderprofiel en etniciteit in daderprofiel? Ja, wat zegt dat nou als jij in Amsterdam-West daderprofiel? Biao Noord-Afrikaan. Dan kan je de helft staande houden onderweg, dus dat is niet voldoende. Dus dus heel kritisch kijken naar de werkwijze.

En we hadden voorspeld dat naarmate de tipi's in beweging Koblet het middel bij ons met een beetje ongemakkelijk gaat zitten. Wat is wat ook gebeurde? Maar toen voelde zou ik wel, we moeten ook wat. Wij moeten ook iets gaan doen. Shonan, kijkt ze om zich heen. We zijn eigenlijk best wel een wit team. Ja, en dan gaat het over posities en macht en mag ik er zijn. En ja en ik dan? En waarom moet ik ruimte maken als dat gebeurde?

Hele mooie, de gebieden dynamiek die ik had verwacht. Maar waar de politie van geschrokken was.

Het is mooi. Euh, je zit te stralen als je hierover vertelt. Je bent ook ook al eens ook weggegaan. Is het? Uhm. Het is uitgerold.

Landelijk word je in Amsterdam hebt hebt euh ja, dat was ontwikkeld. Klopt. Maar hoe staat het er eigenlijk nu mee eigenlijk?

Hoe het er nu mee staat? Dat weet ik echt niet in Amsterdam. Dat B. Waar heb ik me op gewoon? Ik ben nog niet op een leuke manier weggegaan, dus de weerstand wordt heel erg groot. Uhm. En dan? Dan zie je als midden management zich ongemakkelijk gaat voelen. Dan gaat het over posities en macht. En daar gaan mensen hele nare spelletjes spelen en dan beter uitgewerkt. Nou ja, weet je op een gegeven? Dacht ik.

Ik heb het. In het laatste jaar dat ik er zat, heb ik wat drie keer mijn ontslag ingediend bij de hoofdcommissaris en de twee keer niet geaccepteerd. En heeft ie me weer teruggehaald. En de laatste keer dacht ik toen werden de pijlen zo op mij gericht. Weet je gelekt naar buiten dat ik een hoofddoek bij de politie wilde? Wat als mijn ideeën? Kortom, van die spelletjes die mensen spelen op een moment dat ze eigenlijk onmachtig zijn om je inhoudelijk weerwoord te geven?

Dan gaat.

Sorry dat ik je dan onderbreekt, maar dat vloeit het dan voort uit het t, bijvoorbeeld het ongemak bij dat middel management.

Ja, daar zit daar daarom het boekje en de top. Daar ontstaat onrust omdat het omdat je ook morrelt aan hun positie denk ik.

Als je net als jij. Kijk, ik kan niet A zeggen en B doen. Dus wie A zegt moet bijdoen en C en weet je dit? Dan moet je als je echt zegt daarom zei ik diversiteit en inclusie is geen gezellig feestje. Het is ongemakkelijk en je zag dat de mensen op de in de uitvoering het heel graag wilden, want die gingen hun werpen opeens leuker vinden. Die hadden opeens tools en die gingen dan ook eisen stellen. Dat wil ik op een andere manier georganiseerd zijn.

Ik heb andere dingen nodig. En je zag wat. En de hoofdcommissaris wilde graag ook in het midden management meer diversiteit zien. En dat betekent dat je een plan moet maken. Instroom en doorstroom. De politie is de enige organisatie die geen doorstroom en uitstroom beleid heeft. Da's toch bizar. Elke gezonde organisatie denkt aan uitstroom. Blij dat je op een gegeven moment denkt na. Als je al rond is. Als je als jij dan nu vijf jaar zit, dan moeten we kijken of via een andere plek hebben.

Misschien ook wel de buit, want je moet ruimte maken voor nieuwe nieuwe krachten om naar boven te komen.

Maar dat is ongemakkelijk hé.

En dat geldt niet alleen voor de politie. Dat geldt voor talloze organisaties die wit te wit zijn. De redacties, nou ja, noem het maar.

Ook bij de gemeente Amsterdam hebben ze ook gewoon een relatie. Je mag vijf jaar directeur zijn op een plek en daarna moet je plaatsmaken voor een ander. Maar de politie was dat niet.

Maar vraag is hoe ga je om met ongemak? Ja, je moet het.

Ik kijk, dat was er v d v. Ik had een keer discussie met de commissaris. Ik zeg ik wel dat je je ongemakkelijk voelt, maar ja, wel komt er bij leven. Ik voel me al was qua fit. Ik voel me 45jaar ongemakkelijk, want alles wat ik voor stamelt, mijn 18. Ja, mijn ik zijn alles wat ik versta wordt continu ter discussie gesteld. Zeg ik, moet je zeggen dat het me beter een sterker mens gemaakt?

Dus je kan op je ongemak Amarna dat het erbij hoort dus niet voor weglopen en sommige mensen snapten het echt dicht. Ja verhip en dan gingen ze weg en dan kwamen ze na een paar dagen weer terug en vanBelgië. Jij hebt wel gelijk wat geprobeerd probeer. Ik probeer jou steeds in een hoek te plaatsen, hem in een hokje. Maar ik dacht ja, maar ik hoor ook in een boksgala uit een hok van de Middellands Witteman en het in. We vinden je niet minder aardig of minder leuk, maar je moet wel accepteren dat je ook in een hokje past en dat jouw leefwereld en hoe jij kijkt, bepaalt of jij ook je mensen aanstuurt.

Die organisatie aan het ideaal als vrijheid, net zo goed voor jou als voor mij.

Precies is dat het. En eigenlijk moet je eerlijk zeggen ik heb ook geen hele leuke tijd gehad. Ik heb echt de hele boeiende mensen leren kennen, mensen die echt begaan zijn. Dus ook witte mannen van middelbare leeftijd die echt dacht jij? Dat kan niet. Dit moet echt anders. Je hebt gelijk, maar ook mensen die gewoon echt content krib gooien en een machtspositie gingen zitten. Ja, en op een gegeven man dacht ik het is niet bij houden houden.

Vooral toen ik sta in de aanval op mij werd ingezet en ik dacht ja, maar dit gaat nu het werk overschaduwen. Wat een doen hebben, dit kan niet. Dus toen heb ik uhm vriendelijk bedankt. En toen dacht ik dit niet.

Toen werd het tijd voor fase drie zou je kunnen zeggen. Of misschien wel de derde jij.

Terwijl het eigenlijk. Toen werd het eigenlijk echt tijd voor de echte start van fase 2.

Kom kom. Ik hoorde ook Maaskade ben eigenlijk niet staan, zei Koen Boost Kozen. Kuipersstraat die het koude water in nostri, weet Marie Zidan. Je had iets geleerd over niet alleen witte mannen, laten we over mensen spreken in over jezelf en over organisaties, wilde ik zeggen. Wat heb je dan over jezelf geleerd? Kijk eens als je zoiets meemaakt en je gaat weg bij een organisatie die je met hart en ziel graag verder wilde helpen. En eigenlijk zeg school, wil je hulp niet, dan komt het eigenlijk op neer.

En het kan als een hele grote afwijzing voelen. Uhm ja, toen. Toen was ik weer even teruggeworpen op mezelf. Uhm, wat ook daarbij speelde scat. Ik had het jaar daarvoor. Voordat ik begon 2014De dochters verloren en dat was een miskraam.

Begreep ik niet.

Ja, ik noem het geen miskraam, want het was gewoon een jaar, drie weken voordat ze geboren moest worden. Dus het is gewoon euh.

Ze heeft niet geleefd. Nee, ze heeft niet geleefd. Euh, ze is in mijn buik overleden, drie weken voordat ze geboren moest worden. Mijn laatste werkdag dus. Dat is ook een heftige periode, dus ik sloot. Ik sluit me politieke leven anders af dan ik had gewild. Ik zou moeder worden. Dat gebeurde niet. En ik heb een jaar thuis gezeten. Alhoewel vrienden van mij zeg je hebt niet thuis gezeten, heb gewoon nog een klus gedaan en mensen geholpen.

En toen kwam in 2015 de vraag van de politie en toen dook ik er weer helemaal in op zijn ouds. Observatie, maar met mijn hele ziel en zaligheid.

Ik ga de politie helpen. En toen dat stopte in 2017. Toen was het eigenlijk het eerste moment dat ik m. Echt pas begon te verwerken wat de afgelopen twintig jaar Malév was gebeurd, dus het beste wat me kon overkomen was. Bij de politie stoppen en weer terug te keren naar mezelf. En wie ben ik? Waar kom ik vandaan? Weet je, wat is de raarste die ik heb afgelegd? Wat sta ik nu in het leven? En euh.

En daarom zeg ik ook dat was echt het begin van de fase 2 van mijn leven. En dan zie je ook hoe je euh, hoe je rollen in de samenleving en in het leven zijn veranderd. Dus ik ik ben. Ik ben geboren als dochter van iemand in een gemeenschap die hartstikke trots was. Want ja, ik was het meisje van 18 die bij ons in het televisieprogramma het opnam en even de wereld ging laten zien van de hele Yego. Wij Marokkanen zijn anders, dus je bent trofee.

Ik het perfect voor je familie. Trofee Kind van de gemeenschap. Pats boem. Jaren later wordt je trofee Kind van de Partij van de Arbeid. Maar ik zit in die gemeenteraad en je doet het me allemaal. En je mag wethouder zijn in en in een stadsdeel dat als stadsdeelvoorzitter je bent. Continu ben je.

Euh euh. Een soort. Ik noem maar trofee dat je maar je bent. Maar de vraag is beter of voor jezelf. Dus die reis vanaf 2017 tot en met de dag van vandaag? Dat ik hier met jou zit is de meest mooie, boeiende reis. Ook omdat alle labels wegvielen. Weet jij dus. Euh. Ik merk dat ik als klas op borrels op recepties komen. Zijn de mensen wat doe jij? Dat zeg ik heel bewust. Ja, niks.

En dan is het ongemak bij de mensen om me heen. Ha, niks, zo kan Harry gaan. Is dat jij niks?

Want wij definiëren onszelf door mate, door middel van ons werk.

Wat je doet en je maatschappelijke positie en zeker hebt ben ik nog minder waard omdat ik niks, omdat ik geen titel koppel aan mijn naam en dan mijn persoonlijkheid aan wie ik ben en ging met echt nadenken. Nee, ben ik me echt anders dat ik geen stad te voorstander ben of welke functie dan ook? Dus eigenlijk is het een soort ontsluierd geweest van alles het verwerken. Uhm. Het verwerken van het moederschap. Wat? Wat mij niet is gegund.

Hoe verwerk je dat in godsnaam? Huilen? Euh, een paar niet niets.

Onmiddellijk na de geboorte van je dochter, maar jaren later pas.

Ja, dus ik heb er echt 4 5 jaar over gedaan om echt te rouwen om en om het kind, om het verlies van mijn kind. Toen ze net overleed was de acceptatie dapper doorzetten, pantser. Want dat is wat ik had geleerd, dat pantser altijd op. Weet je wel, maar raakt niks. Dus ik moet dapper doorzetten. Maar ja, als je als je pijn en verdriet niet verwerkt dan. Dan gaat het gist in je lijf en dat kan zich uit in woede en boosheid in Uhm.

Dus ja, ik moest we. Ik moest eerst moeder worden om weer te ontmoedigen. Dus ik moest omarmen dat ik onderweg was om moeder te zijn, dat ik ook moeder ben.

Je bent wel degelijk moeder. Ja, alleen ik heb geen levend kindje, maar ik ben wel moeder en dat is een nieuwe identiteit. En dat was voor mij heel erg pittig. En eigenlijk, afgelopen februari zou ze 7 zijn geweest. En het was de eerste keer in de 7 jaar dat ik dat ik echt het groot gemis ervaarde door voelde. Mijn hele lijf en dat. Dat is alleen maar een teken dat de kroonland in mijn eigen lijf en accepteer en alle ongemakken mijn eigen lijf.

Dus die reis je, die zorgt voor heel veel schellen wegvallen. Weet jij? Ik kan alleen maar mezelf in het gesprek brengen en niet de Ammon ervaring, neem ik mee. En ja, ik zie dit jaar. Emotioneel word ik ook. Ik neem al mijn ervaringen mee. Uhm, als ik mensen coachen, begeleidt ze. Ik kan alleen maar iemand helpen om zijn eigen. ACD zegt ze eigen naaktheid taks accepteer als je je eigen naaktheid accepteert, is ook pijn die daarbij hoort.

Het was euh, de tot dit afgelopen februari zegt pittig. Van een heel moeilijke week en ook een hele mooie week, want ik kan weer echt intens voelen. Dus dat je de diepste pijn die je maar kunt voorstellen ook die kunt omarmen.

Ook daarin zit. Toch dan iets van kracht of vitaliteit als het niet de zwartste rou is die totaal lam slaat. Maar als je wel dat verdriet voelt, dan zit daar kracht in.

Het is de uitspraak van Romero in in die pijn is ook, zeg maar, dat het scheurtje naar licht toe doet. Door die pijn te omarmen kon ik ook gewoon weer het licht zien en mensen ook licht bieden. En euh ja, als ik mensen begeleid of met praten gecoat, dan vraag ik ze ook om dik bij zichzelf te zijn. En wie ben ik als ik niet eerst die bij mezelf ga? Hoe kan ik dat van jou nou eisen? Dus ook je lelijkheid?

Omarmen de Chee je je eigen ontwikkeling, je, hoe maatschappelijke posities ook iets hebben gevoeld? En ja, wat je niet mooi vind, je eigen narcisme, je eigen egocentrisme. Allemaal eigenschappen die horen bij de mens. Dus jezelf in alle lelijkheid en alle naaktheid zien.

Word jij daarin gesteund, gedragen door je geloof? Ja, ook ik heb een hele spirituele moeder en die euh. Die brengt het terug naar de essentie van de ziel. Heb jij en eigenlijk de gehele politieke carrière ook altijd was dat ook wel echt thuiskomen was altijd van elkaar. Allemaal leuk je dan belangrijk vrouw. Je bent maar effe normaal doen en je bent niet meer dan een ander. Wie doet iets meer, want daar heb je meer verantwoordelijkheden. Maar blijf gewoon jezelf.

Ja en en uhm, wat mijn moeder me heel erg geleerd en ook mijn god is, is het accepteren van de realiteit zoals die is er niet voor weglopen en een uitdaging zien als een beproeving. Maar ook weten dat jij de sleutels hebt voor verandering. Dus het is een mooi versen. De Koran die mij heel erg inspireert en die zegt God zal het lot van het volk niet veranderen. Als de bevolking niet zelf in beweging komt. En daar? Dat vind ik een hele mooie, want dat gaat niet uit van de Father's is fatalistische kijk van mensen die denk jij maar God bepaalt alles.

En in een Gottsched omstandigheden en die geef je middelen om je keuzes te maken en je keuzes zijn voor jou.

En dat is alles behalve fatalistisch en wat. Want wat? Wat? Wat ook iets inzit volgens mij in het in dit euh geloof van de islam ook iets van het accepteren van alles accepteren. Dat lijkt vaak op fatalisme.

Helemaal niet accepteren betekent grondwet erkennen en vanaf hier. Denk ook aan nu. Verder weet je dus je vechten tegen datgene wat is, wat ze wat ons ongemakkelijk maakt. Vechten tegen het feit dat je kind dood is. Dat is wat je ongemakkelijk maakt, wat de pijn alleen maar nog lang laat opmerkte, begint accepteren. Dan is het er gewoon en dan kan je alles door voelen in je lijf en je kan je niet fijn voelen.

Je kan elke paar dag onder je dekbed liggen en zeggen wat de wereld, de wereld en of. Die dag sta je op en hebben we de kracht om het ga.

Je moet toch verder en acceptatie. En dat doen we ook.

Zeg ook vaak tegen mensen die ik begeleid of in bedrijven waar ik kom beginnen te accepteren wat de realiteit is. Als het er met Djax accepteert, is dat het begin van de heling. Markeer het. Ja, het is verfilmt wat er is gebeurd. Ik wou dat het anders was geweest. Het is heel naar en ik erken dat ik er ken je pijn. Dit hebben we niet goed gedaan. Hm, dit moeten we met z'n allen beter doen. En van dan begint de ontwikkeling.

En ik zie het bij mezelf. Ik zit bij mensen die ik begeleid, dat moment dat ze hun pijn omarmen en hun verdriet en hun boosheid mag niet uit in welke fase in hun leven is gebeurd. Dat is meestal de opening tot OK. En nu maar Candid Fatima, uhm. Ook, want dat is volgens mij het werk wat je nu doet bij allerlei organisaties en bedrijven. Ook euh, semipublieke of publieke organisaties. Dit proces wat jij nu door bent gegaan.

Dat is pas gekomen nadat je erbuiten was gestaan.

En nu ga je weer terug die bedrijven in die organisatie zien om eigenlijk mensen te helpen dat proces ook door te gaan. Maar kan het binnen die systemen? Ja, kijk, het alles kan binnen systemen. Als mensen daartoe bereid zijn. Dus ik doe niet zomaar dingen. Dus ik vraag vaak aan mensen ok. Bijna toe bereid de Schendelen proces bij. Bereid om ook zelf jezelf te laten zien. Want als jij dat niet gaat doen, dan ga ik ook geen energie een tijd aan besteden.

Weet als jij mensen gaat vragen om alles waar ze voor staan los te laten opnieuw te gaan. Definieer moet jij daarmee beginnen? Dus het begint bij die leiders die op een andere manier gaan kijken, duidelijk zijn en wat ze willen. Ja en ik ik. Ik vertel gewoon open en eerlijk mijn eigen verhaal. De klappen, de dreunen. Ik zeg al dat jij de kosmos rechtstreeks tikjes in de hoop dat je wakker wordt. En als je Thix niet aan komt, dan komt er ook in een trein.

En dan moet je die gewoon accepteren. En dan ga je in t hoekje zitten en dan ga je een beetje jacht. Eerst word je boos. De hele buurt is verkeerd. Ja, en wat denken ze wel niet al. En dan word je wakker. Nou, ik heb daar nu een dreun uitgedeeld of virtueel. Of weet ik veel gewoon woordelijk verbaal. Maar schiet ik daar maar iets mee op? Nee, ik moet toch weer naar binnen toe bij mezelf.

Maar dat gaat dus om mensen die een positie innemen in een hiërarchische organisatie. Verantwoordelijkheid dragen, soms grote verantwoordelijkheden dragen. En jij vraagt ze eigenlijk om daar de vraag te stellen. Maar als. Wie ben ik?

Nee, maar kijk, als ze mij bellen en ze zeggen ik wil graag met je praat. Ja, leuk, maar ik ik. Ik werk alleen met grote bazen en vertel ik op de vraag ben je bereid je mist laten zien wie jij bent? Een weekje jezelf, je bent, wie ben je, waarvoor ben je op aarde en doe je waarvoor je op aarde bent? Kan je dat uitleggen aan je mensen? Maar dat kunnen ze niet. Is dat je ervaring vaak niet?

Sommigen wel en sommigen vaak niet, maar wel open voor elk. Dan wil ik graag dat je met mij dat gesprek aangaat. Eigenlijk respect als jij en ik hebben. Soms komt er iets uit, zeg maar van een opdracht, maar soms ook niet meer. Ook goed. Maar ik geloof alleen maar dat we onze instituties en onze samenleving kunnen helaas op deze manier met elkaar omgaan en gewoon aanvoelen als Samsø of.

Beide. Steven. In de heren in. Dat is één van de dingen die mij mateloos fascineren en je krijgt er maar zo moeilijk de vinger achter.

Hoe komt het nou dat als we eenmaal ergens een positie innemen in een in een organisatie, in een structuur dat we dan eigenlijk alles wat we hebben als mens het beste wat we hebben als mens, namelijk onze ziel en zaligheid dat we het vaak afleggen. Dat je dat is toch wat je ziet? Ja, omdat we geleerd hebben. Kijk we. We leven heel erg in een wereld die gevoed is door rationeel denken. Dus de intuïtie hebben we weggezet, terwijl intuïties heel erg dicht bij je gevoel in je ziel zitten.

En het komt gewoon in de wereld. Kijk naar naarmate je als je fan van Zuid-Europa zeg maar het zuidelijk halfrond naar het noordelijk halfrond gaat, dan kom je steeds minder euh gevoel met intuïtie tegen.

De zon noordelijk om kouder. Het wordt hoe rationeler we worden. We zweren God af hier met z'n allen weet je. Als je vroeger zat, je god gelooft dat ze maar eens gewoon niet helemaal gek is getikt. Vond ik vroeger heel bijzonder toen ik nog jong was. Nu snap ik het. Het is gewoon de rationele wereld ratio guilt macht, alles oppervlakkig. Hoe zuidelijker je komt, hoe meer mensen toch nog met de milieu met de warmte meegaan. Charle aarde vormt de de mooi haar der dingen.

Onze dagindeling is al zo. We hebben geen siësta. Dat je op twee s middags nog effe op een terrasje zit omdat je van een dutje doet tussen de middag in Marokko. Als Kim maar ook bij moet, kan het lachen. Van 9 tot 12 werk van 12/3 leuke dat van drie tot zes werken dus. Dus het zit gemoedelijkheid in wat door de rust in de tent komt. Wij komen als machines binnen. We beginnen om half negen s ochtends, denderen, denderen tot een uur of vier, vijf en gaan naar huis.

Hoewel, moment op de dag heb je om. Tijd om eventjes zijn te zijn.

Is het ook de charme, de de euh euh. De behoefte om connecten te zijn met je ziel en met je intuïtie voor door de manier waarop we ons systeem begonnen zitten uit elkaar getrokken. Wat ik nu zie is de laatste jaren veel meer de jonge generaties die bezig met Maintenon is. Wie ben ik? Toch beseffen? Deze ratrace heb helemaal geen zin in. Ik hoef niet zo hard carrière te maken. Ik wil gewoon genoeg verdienen om goed te kunnen leven.

Dit zit. Ik hoef niet rijk te worden. Ik ben duurzaam om me heen aan het kijken. Ik ga ik in het vak. Ik vind ik zo mooi om te zien dat de nieuwe generaties het bewustzijn hebben hoe ze dat met hun kinderen omgaan op de speelplaats. Duurzaam eten, duurzaam voedsel, duurzaam speelgoed, duurzame kleding. Dat zijn mensen die steeds meedenken. Ja, maar die die rationele, liberaler, geldbeluste manier van leven. Dat is niet van mij.

Dat inspireert mij gewoon, omdat ik zelf die ontslag aan het maken mensen van elkaar verwacht zeggen. Waarom moet alles tijd? Ik heb heel lang. Mijn leven heeft heel lang in het teken van ik moet, ik moet, ik moet nu zeggen kijk maar. Ik mag toevoegen. Ik kom niet meer binnen, ik neem het over. Ik ga naast je staan en als je euh, het kan toelaten dat café autospiegels naast je staan. Het zijn niet altijd leuke spiegels.

Nee, dat is cool. Dat is confronterend.

Dan heb je een sterk iemand aan je zijde, maar je moet het wel zelf willen. En ik denk dat het voor de individu beter wordt. Voor het instituut beter wordt de organisatie beter wordt. Als mensen dat toelaten.

Je bent. Op weg naar vrijheid, zo klinkt het. Nadat ooit die vanzelfsprekendheid wegviel 2018, was Langeweg nu op weg naar vrijheid, stel ik mij voor.

Toch leef je ook nog in een vijandige wereld, in een in een wereld die door en door racistisch is bijvoorbeeld, en alleen maar racistisch lijkt te worden. Of in ieder geval. Het komt naar buiten openlijker. Ja, dan heb je daar ook iets van van ja.

Ik moet dat gewoon maar laten. Het laatje om meer naar buiten komt, hoe beter.

Kijk uhm. Deze schermutselingen die we zien, dat is de wrijving die ontstaat kijk. Toen mensen zoals ik nog een minderheid waren en niet in alle lagen van de samenleving kwamen, waren we ook voor politiek ideaal. Doelgroep voor beleid? Die werd over ons gesproken. De werd voor ons gevochten. Euh, de werd gevochten voor onze verheffing. Euh. Daar werden allerlei euh. Plannen geld bedacht om deze mensen te helpen bijeen om te onthullen ontstaat er nu de derde, de vierde generatie, zeg maar mijn kinderen.

Als ik vroeger was begonnen die je die je positie nu. Dat is de derde en vierde generatie die Amsterdammer is en die denkt ha. Wat is hier aan de hand? Ik doe het gewoon grote boel. En dan begint de echte wrijving, want dan wordt het ongemak aan de zijde van de ontvangende samenleving door de pers groter van oh, maar ze zijn niet meer de doelgroep van beleid. Sterker nog, ze laten zich niet meer leiden door onze stemmen, niet eens meer op onze traditionele partijen.

Dus komt er iets naar buiten wat er altijd al onder onderhuids leeft.

Nou ja, of. Of iets wat in verandering moest komen. Weet je, was de. Deze groepen zeggen toe goed van beleid meer en er staan gewoon groep op. En die zeggen ja, weet je, als je niet in staat zijn om van je witte verhevenheid af te stappen? Te verbinden met mij? Dan ga ik, maar dat ga ik zelf met community creëren. Ik denk zelfs dat marktpartijen commerciele wereld was eerder bewust van de markt. Die hebben veel meer aan diversiteit, gaan haar gedaan dan overheid en haar overheid en haar in de instituties aan haar gelieerd.

Kijk maar naar de pers enzo. Die beginnen nu pas te realiseren van Homoet. Iets waar diversiteitsbeleid. Want ja, we komen niet overal meer. We hebben niet alle informatie posities en dit is heel erg duidelijk te zien. Dat vind ik altijd een mooie zin. Ik acht mezelf ongeschikt voor verdere misbruik of trofee. Je verdoken islam. Ik ben wie ik ben en je komt maar van je verheven toren af. En je komt maar met mij een verbinding zoeken als je het normaal vindt dat ik me die burger.

Dus. En dat gaat een paar jaar denk ik deze ongemakken versterken. Maar ja, zonder wrijving geen glans. Ik denk dat we nu pas het echte gesprek gaan voeren en dat uit zich in jonge Kesselse Bourdain. Zo en dan weet je dat soort termen en dat soort uitslagen dingen. Wilders met zijn anti-islam agenda. Hij in in in. In het licht der dingen waar Spacelab de geschiedenis van de wereld denk ik. Nou ja, het is Bleep, maar het is wel noodzakelijk.

Het ongemakkelijk gesprek maar lekker losbarstten, zeg maar wat je wil over. Maar dat je me eng vindt en zo zag kwam. Ik vind jou ook Engels, KTR komst machts en ik denk dat jij misschien een of andere vroegere we de skinheads toch die waren.

Hij is geen gemakkelijke weg misschien?

Jij lijkt echt goed gedragen. Dat vind ik wel mooi. Hij lijkt echt gedragen te worden voor Genet. Ook nare is is God. Ook al is God dat voor jou of wat wat? Dus niet die Bozeman die jou straft. Of euh. Dus ook niet die de verantwoordelijkheid afneemt. Maar wat is ie wel voor jou? Of wat is hij God wel voor jou? De bron van alles. Voel je daarmee verbonden met de bron van het OM, verbonden met de bron van alles?

Ik voel me verbonden met mijn voorvaderen voor moeders. Ik kom uit een hele euh, grote geslacht van helers. Mensen die helen en dan kom ik nu pas achter de jaren later. Mijn grootvader was een heler.

Men kon hand opleggen en dan ganache je van kwade Janie die die las voor je die die DDD gebeden.

Die gaf gekruide mee. Uhm, zegt ze. Dat zit in het DNA. Dat zit in mijn incestueus. Dat zit in mijn achtergrond. Maar wat ik heel belangrijk vind is ik voel me echt gedragen geleid. Uhm en alles is Energia, dus ik heb het boek gelezen Sigourney tijd toen we het boek las. Dan had ik vind ik van dat ene aha erlebnis in de andere dacht oh, dit is wat ik zie. Ik krijg elke dag boodschappen. Kijk, als je op een gegeven moment als je connected bent met je ziel en je bent E-type bij jezelf, dan kan je dingen niet meer als toeval zien.

Ook dit gesprek wat ik met jou voor. Het is de eerste keer dat ik openlijk zal praten over deze tweede fase. Ik kan het. Met reguliere journalisten kan ik dit niet doen, want die willen nog steeds het oude beeld van Fatima niet bellen over een onderwerpen jaar belt met je. Greet ziet meteen wie ik ben en wat mijn reis is en gebeuren hier hele mooie connecties. En dan denk ik ok. Dan weet ik als ik wegga. Toen ik onderweg was naar jou keken gebedje.

Nou ja, weet je God, laat het mooie gesprekken plaatsvinden en laat mij oprecht en eerlijk zijn. Euh. En ik hoop dat mijn gesprekspartner euh, daar open voor staat, want er gebeurde een hele mooie dingen tussen ons. Dus ik werd het na afloop van dit gesprek. God gaat, dank u dankjewel. Dit was weer zo'n synchroon momentje wat ik nodig had. Dankjewel jij bedankt. Fatima Elatik in gesprek met Lex Bosmaaier voor De Correspondent Het zijn uitdagende vragen aan ieder van ons.

Wie ben je? Waartoe ben je op aarde en leef je daar ook naar? Welnu, als je wilt reageren, dan kan dat het best op onze websites in de bijdrage sectie. Die is toegankelijk voor leden van De Correspondent en je bent al lid. Voor zeven tientjes per jaar. Daar krijg je dan een jaar lang kwaliteitsjournalistiek voor. Voorbij de waan van de dag. Tenslotte de muziek. Nou, ik gebruikte muziek van Thies Mellema, bariton saxofonist. Hij komt binnenkort met een cd die ik inclusief zou willen noemen.

En hij is ook mijn volgende gast. In deze serie Goede gesprekken zat een wiegelied in uit Estland door K3 tegen Man en een nummer dat de reis van Fatima Elatik mooi weergeeft Movement van Hoozee.