Dit is een podcast van 3FM en de KRO NCRV. Ja, dat was het boek Fluwelen Woede van Ellen Daans en Nicolaas wil hier bij ons te gast. Wat een gesprek, maar helemaal kapot.

We gaan het hebben over de cassette en we gaan het natuurlijk over jou. Hebben we ook Jasperina, over de validatie die ik zo zocht in seks? En ik geef jou er nog een beetje van langs omdat jij in DOMA Hetero vraag stelt.

Maar die bewaar die pas op het einde. Sorry liever, bent zelf als. Ga lekker luisteren.

Waarom alcohol bij de zelfhulpboeken, clublokalen, podcast voor luie lezers met existentiële vragen bij de verkeerde hoek. Fluwelen woede. Vandaag te gast in de boekenclub Nicolaas V. Ja, hallo, dames en heren en welkom bij nieuwe zelfhulp boekenclub podcast. Ja, en we zitten hier met niemand minder dan Nicolaas Veul. En dat is een programmamaker, een documentairemaker, documentairemaker, schrijver. Je kunt hem kennen van super streaming, Autopia en momenteel ook honderd dagen voor de klas.

Ja, welkom Nicolaas. Dankjewel. Leuk dat je er bent. Ja, jij hebt en jij hebt onsen. En eigenlijk een opdracht meegegeven om een boek te lezen. Die wijder misschien in eerste instantie niet zo snel bij zullen pakken, namelijk fluwelen woede. Fluwelen woede. Ja, omdat jij dit boek echt wel. Dat heeft jouw leven veranderd.

Ja ja, ik ben um ik ben. Ik hou best wel van zelfhulpboeken. In die zin, maar altijd een beetje lees je daar denk je ach, leuk. En het is zo. Ik ben homo en ik heb homo vrienden. En op een gegeven moment was het zo. Kijk, het is misschien wat ik eerst moet vertellen als ik zelfhulpboek koop. Is dat eigenlijk altijd voor hetero's? Zijn?

Bij ons is dat zo. Ja, dat is misschien. Daarover zijn weinig boeken over wat het betekent om homo te zijn. Die zijn er naar die kwam. Er kwam ik er van nooit mee in aanraking. En vooral niet toen ik opgroeide. Was de enige homo die ik kende van tv. Paul de Leeuw en de mannen in onderbroek op een boot? Ja, nou ja, lang verhaal kort. En er waren geen met vrienden zijn. Er is na een boek en het The Velvet Vitrage.

Dat is de Engelse titel en dat van een psychiater uit een psycholoog uit Amerika. Gaat over gras, over camping The Pain of growing up. Guay in een Straetemans World.

De pijn voorbij opgroeien als homo hetero? Ja, en het klinkt natuurlijk een beetje. Ik dacht ook had de homo pijn? Waar gaat dit nou over? Maar goed, ik. Het werd me wel echt door veel mensen aangeraden. En op gegeven moment waren we aan het filmen in Griekenland. Peace Boys kinderprogramma's waren gewoon met hondjes in de weer. Cervantes en en van de meneer had ik zo. Tussen het tussen de draai door had ik dit boek in mijn tas en begon ik te lezen.

En eigenlijk was de eerste pagina's zat ik er helemaal in en na de tweede pagina dacht ik ok ok. Dit gaat over mij ging. Hij beschrijft eigenlijk hoe je als kind je langzaam beseft aan je, aan jezelf, maar ook vooral aan anderen, dat je anders bent en dat mensen daar ook al heftig op reageren. Angstig of of verwijtend. Of je mag niet dit doen. Je mag niet dat doen en dat je als kind neem je dat eigenlijk in stilte allemaal in je open en daarom zit je in de kast.

Dus eigenlijk ging begin meteen over dat in de kast zitten. Dat is niet de soort ding dat bij homoseksualiteit hoort. Dat is een hele verdrietige overlevingsstrategie van kinderen eigenlijk, die denken dat wie zij echt zijn niet maar de liefde niet waard is. En dus dat ze hun ware ik moeten beschermen door weg te houden. En toen ik dat las. En nu ga ik daar ook nog kippenvel van. Toen dacht ik oh, dat was ik. Ik had daar nooit bij stilgestaan, want ik was gewoon gaan doorleven.

Ik kwam uit de kast. Op een gegeven moment naar kwam zou nog meer overhebben. Maar toen en na de kast dacht ik ook ik ben er klaar mee. Ik ga het leven beginnen, maar ik had me nooit gerealiseerd dat ik al heel vroeg in de beginjaren, ook door de signalen van buitenaf, dat je heel vaak hoort dat een homo minder is. Grappig met dat handje vies scheldwoord. Dat dat zo naar binnen was geslagen. En dat stond aan het begin van het boek.

Voordat ik het doorhad was ik aan het lezen. Zat ik gewoon keihard te janken. En dat kwam echt uit het niks. En ik houd nooit bij boeken waar je bij af en toe mijn serie ofzo, maar dit was echt grenen. Dus ik ging opeens een luikje open en dat we dat maakte in dit boek van mij heel bijzonder. Wouwe zal gelijken, een goeie in de inleiding? Ja zeker? Euh, ja. Misschien om om toch voor de luisteraar ook een beetje duidelijk te maken wat er dan allemaal wordt beschreven in het boek en wat je eraan zult of kan hebben.

En misschien ook voor de hetero luisteraar. Zou jij in een korte samenvatting kunnen geven van het boek in jouw woorden?

Uhm ja. Even kijken naar het heet de fluwelen woede. En eigenlijk wat de auteur zegt die heeft heel veel homomannen geholpen met hun problemen. Hij was psycholoog. Hij zou hij hips, hij is psycholoog. En eigenlijk kwam kwamen er heel veel homomannen in zijn praktijk. En die hadden gewoon best wel veel moeite. Ja, om zichzelf te accepteren voor wie ze zijn en dan niet dat ze kwamen. Ik ben homo, ik vind het zo erg. Maar eigenlijk ging het daar al lang niet meer over, maar ging eigenlijk over de randvoorwaarden van wie je bent.

Dus je bent te dik. Je bent niet sexy genoeg. Je wordt te oud. Je bent niet goed genoeg. Noem maar op. Eigenlijk heet het de hele euh, in het in de simpelste vorm eigenlijk al. Hij straalde heel veel mannen in zijn praktijk van. Ik ben niet goed genoeg. En waar komt dat nou in godsnaam vandaan? Probeer natuurlijk dat gevoel op te lossen met wel heel hard trainen, seks en drugs, noem maar op. Al alles waar je in kan verliezen.

Verloren de mannen zich in. Maar daaronder ging het eigenlijk over dat dat. Dat daar iets mis ging in dezelfde liefde. En niet zozeer van ik haat mezelf omdat gay ben, maar ik heb mezelf niet Karamazov, maar ik kan niet, kan zo moeilijk van mezelf houden en daar rust in vinden. Dat ik gewoon voel dat wie ik ben goed genoeg is en dat de schaamte in. Ja, hij zegt dat begint allemaal heel jong. Dat je eigenlijk al heel snel leert dat een homo in deze maatschappij in het westen, maar ook in andere culturen toch nog wordt gezien.

Of veel al wordt gezien als een mindere man. Als iets kwetsbaarst, als iets vies, als noem maar op. Er zijn heel veel vooroordelen. Die sla je als kind allemaal op je weg. Je weet als je een beetje vrouwelijk beweegt, dan krijg je al gauw mensen al na een gek naar je kijken. Als je denkt oké. Je krijgt allemaal signalen in in die hele prille leeftijd dat dat wie jij bent niet goed genoeg is. En dat sla je allemaal op.

Dat gaat allemaal naar binnen en daardoor ga je in die kast zitten. Je denkt ook wie ik echt ben, dat ga ik nooit vertellen. Mijn hula. Dat ik dat aan iemand gaan vertellen. Want als ik tegen mijn ouders gaan vertellen, ben ik bang dat ze niet meer van me houden. Dat je minder bent, dat je zwart bent, dat je zwart ja, geen echte man bent. Dat je dat je geen echte man ben. De teleurstelling, teleurstelling en dat gevoel dat ik ook heel erg.

Dat ik het moment dat ik dacht oei, ik val op mannen. Dat was niet gewoon een feit, maar dat zette een hele kettingreactie aan aan gedachtes. OK, ik val op mannen. O wat verschrikkelijk ook. Maar daarna? Wie wel nog bevriende hebben zijn.

Welke toekomst hart breekt als je de cervix zo heftig dat dat je dat door moet, zeker op zo'n jonge leeftijd?

Het is echt zo. Ik had al vrij snel van jou een berichtje ook dat. Dat het jou ook aangreep.

O ja, ik vind het. Ik herken mezelf de ook heel erg in is ik. Ik zou dit niet alleen zien als een boek voor een homoseksuele jongen. Ik denk dat dit gewoon überhaupt een boek is voor mannen en vrouwen die. Te kampen hebben bewust of onbewust met een minderwaardigheidsgevoel. Ik in dat schaamtegevoel herkennen we ook heel erg in. Dus in welke vorm nou, dat ik echt? Eind van de middelbare school begin twintiger jaren er echt achter kwam dat ik gewoon echt een negatief zelfbeeld had en het gevoel gaf aan ik doe ik.

Ik ben minder dan andere mensen waardoor dat kwam ook door opmerkingen en uiteindelijk vooral door het zelfbeeld dat ik zelf gecreëerd heb. Heb ik wel echt gevoel gehad van ja ik? Ik ben anders en ik. Ik ben minder, ik ben niet goed genoeg. En dat gevoel, dat heb ik in mezelf gerepeteerd. En alles dat dat voerde. Dat versterkte dat natuurlijk ontzettend erg. En dat op geen moment kwam het eruit en werd ik gewoon wel echt ongelukkig en zelf.

Daarom krijg ik mis wel Darién en ook dat je dan dingen gaat zoeken buiten jezelf om dat gat op te vullen. Zoals na seks is wel een ding waar ik validatie uit proberen te halen als jonge twintiger. Nog steeds wel. Nu en dan denken we Hans te pakken, zeg maar. Maar nee, je bent het. Nou ja, eigenlijk ook inherent aan aan. Aan wat we nu lezen en doen. En dan ben je al langer mee bezig.

Maar ik heb het van heel dichtbij meegemaakt. Ja, ook echt, die die hele pijnlijke struggles. Terwijl dat vond ik heel lastig om naar te kijken omdat ik dacht van je bent eigenlijk. Je bent. Getalenteerd je je je? Je ziet er goed uit. Ik draag altijd ja, ik ben het. Ik ben het. Het lelijke eendje. Kijk wat je meemaakt in je leven. Dat heeft je uiterlijk gewoon vrij weinig mee te maken. Dus als je validatie zoekt naar naar die dingen dan?

Dat gaat natuurlijk altijd over iets dopers, omdat je dus het gevoel krijgt dat je minder bent en niets doet. En ik had ook mijn ouders gescheiden waren, waardoor ik mijn vader heel weinig heb gezien, waardoor ik ook Jarich die steun mist als jonge jongen dan. Ja, dat dat. Dat doet gewoon niets met je zelfvertrouwen, zegt Tom. Dan heb ik later ook pas echt begin twintiger.

Jaren ben ik erachter komen hoe erg ik die steun heb gemist. Zeg maar van mijn vader dan in mijn jeugd. Ja stad, dat is wel echt voor veel mannen. En niet t is gewoon dat wij zijn opgegroeid met een generatie mannen die best wel moeilijk over hun gevoel kunnen praten. Ik ben zo na de geven generaliserend, maar die bijna die moeite hadden om echt present te zijn of er de volwassen man en ook die kinderen naar kinderen te luisteren, een gevoelswereld in te duiken en hun eigen smoel te delen.

En dat doet echt eens iets met je als kind. Roemer normaal, dan doe je al gek genoeg. Ja ja, maar die mannen geven gewoon een man die niet niet echt is. Geeft voor een kleinkind gewoon eigenlijk een wezenlijk onveilig gevoel. Waar dat King kind niks mee kan en dat. Dat gaat altijd vaak naar binnen. En er komt later dan weer uit na. Het is niet. Het is niet homo eigen om op te groeien. Kijken we eigenlijk.

Waar het heel basaal gaat, is dat je opgroeit in een onveilige situatie waarin. En dat kan pesten ook met je doen. Of een ouder die er niet goed is voor je, weet je wel. Dan is het gewoon moeilijk hechte met je ouders. En en en dat. Dat zijn allemaal stressfactoren die naar binnen kunnen slaan en later eruit komen als zelfhaat of zelfs twijfel of slecht zelfbeeld. Dat geldt wel voor iedereen. Alleen verdrietig is dat heel veel homo's die weg moeten doorlopen.

Toen ik uit de kast kwam, dacht je natuurlijk dan is het voorbij en op een gegeven moment dacht ik ben ik koel genoeg? Ben ik dun genoeg, maar ik heb ik genoeg. Seks ben ik leuk genoeg? Met een knap genoegen heb ik succes genoeg. Dat waren eigenlijk de ankerpunten. Hij had schijnbaar geen enkel punt en een verdwaalde verlatenheid, maar dat waren uit de punt waar ik naartoe leefde en ben ik leuk genoeg. Als zei me staan.

Euh. Je bent heel erg aan het zoeken naar validatie van de randvoorwaarden van wie je bent, dat je je lijf is, niet wie je bent. Je succes is niet wie je bent, alleen ik. Ik leef heel erg op die randvoorwaarden, eigenlijk omdat ik al gewend was dat het binnenste deel. Jada daar. Ik dacht dat dat dacht ik niet letterlijk, maar zo bewoog het in Maria. Dat is sowieso niet goed genoeg om van te houden.

En dat is niet bewust ooit het brein ingegaan, maar dat is toch van heel jongs af aan in de kast. Is dat idee dan gekomen? Ik mag er niet zijn. Ik mag er niet zijn en je kijkt naar buiten. Je ziet gasten grappen maken. Je ziet de humor. Je ziet hoe mensen die homo's schelden, homo's worden in elkaar geslagen en buitenlands worden ze doodgemaakt. En als kind gaat het allemaal naar binnen. En daarin denk en ik had ook een vader die best wel macho was en die zou ook moeten kerel worden.

Je moet een kerel worden. Dus ik dacht alleen maar ik ben gay. Ik ben geen Kerio en dat is letterlijk mijn vader zei en je bent een watje en mietje. Nou ja dus. Het idee je mag er niet zijn. Als kind. Dat is hun letterlijke door vertaling als volwassene. Ja, in een heleboel poses in je hoofd zie ik. Die zou je niet eens kunnen uitschrijven. Maar dan dat dat. Dat dat idee dat je niet mag zijn, dat kruipt gewoon onder je vezels.

En dan houd ik ook heel erg last van. Moest ik me er doorheen worstelen met therapie? Heb je er zelf ook euh, jezelf ergens in verloren dat je denkt van toen je haar beginnen aan drugs? Dus ik? Ik had geen Maaten, dus ik ben er ook wel snel mee gestopt. Maar ik had echt toen ik begon met drugs. Op mijn twintigste moest alles erin.

Een groep Koekiemonster, dat moest er al gedempt worden. Die stress, die een existentiële stress jargon eigenlijk heet, het binnenste niet willen erkennen, wil wel zeggen dat dat. Dat herken ik wel.

Raining gewoon niet woedend, maar gewoon het vlamt gewoon. Ik ging al Álex stuiteren alle kanten op en ook wel heen en met mate en dan weer hyper. En dan maar heel ongelukkig.

Vanaf welke leeftijd had je dit echt? Zeg maar? Dat je zo los ging?

En het nogmaals gaat niet alleen over mijn homoseksualiteit, maar ook wel zeg maar hoe ik ben opgegroeid en opgevoed. Dat heeft er wel zijn natuurlijk heel veel lagere. Het is niet omdat ik ben ik ongelukkig was. Het is maar het heeft wel dingen eenmotorig zet. Dat ik anders ben, dat ik niet. Geen begrip krijg, niet de liefde die ik verdiende, enzovoort. Maar ik denk dat begon. Toen ik 17 was ofzo. En ik bloosde eigenlijk al toen ik veertien, vijftien was, zou ik echt heel veel te blowen en te gamen doen.

Hebben we ook veel gays in mijn omgeving? Die periode dat de moeilijkste periode 15 tot en met 18. Iedereen gaat tonge. Iedereen gaat opgroeien. Iedereen gaat plezier maken. Iedereen treedt naar buiten. En jij bent gewoon alleen maar bang dat mensen achter je geheim komen. Jij trekt je zo naar binnen en je hebt zulke grote vragen. Mag ik er zijn? Ben ik straks? Mag ik gaan mensen met mij om willen gaan? Is dit echt? Krijg ik aids?

Vinden mensen me vies? Workman Gelukkig. Noem maar op. Zijn veel te grote vragen als je dood is. Dat is voor die leeftijd natuurlijk. Ja, dus de deur gaat dicht. Joined gaat in je mond en de computer gaat aan het geld. Natuurlijk dus al moeilijk, want het geldt eigenlijk niet voor iedereen. Maar dat zijn wij. Een seksverslaving, een drugsverslaving, seks en drugsverslaving. Het zijn allemaal thema's die bij gays groter zijn en meer percentueel hebben daar meer last van.

En de gevolgen ervan ook nog de de depressiviteit en dit stukje. Een studie wees uit dat homoseksuele mannen ons nu uit de kast waren of niet goed zijn voor meer dan de helft van de zelfmoordpogingen onder de jonge mannen. Uit een andere studie onder 15 95 homoseksuele en biseksuele mannen tussen de 15 en 26. Bleek dat 54 procent van deze mannen serieus had overwogen om zelfmoord te plegen, tegenover slechts 13 procent van de mannen in de algemene bevolking.

Ja, dat is echt wel het derde. Dat is wel echt waar ik veel mee bezig ben geweest. Ook voor pist nichtje Maulvi. Wat is dat? Wat is dat nou? Weet je wel? Hoe kunnen we daar nou grip op krijgen? En van Klassik voorlezen? Even kijken raakte me echt. Dat heb ik echt wel een traantje moeten laten om dit stuk las. Dat ging over een euh en jonge jongen die de schrijver behandelen in zijn behandelcentrum in Californië.

Charlie heette die. En. Kijken hoor. Ja, die ze kwamen eigenlijk tijdens die behandeling achter dat Jan homo is. Neira hij kreeg Shawn, vertelde ook dat hij een relatie had gekregen met een andere jongen in behandelcentrum, maar dat mag natuurlijk niet. Maar ja, dat kan gebeuren, maar daardoor werd die ook echt daarmee getreiterd. En hij ging had een afspraak met zijn moeder en en omdat ze dan weer langskwam en had even een afspraak van twee uur en hij was heel blij om haar weer te zien.

En we wilden vertellen van ik. Het gaat goed bij mij, kan binnenkort weer naar huis. En toen was de. De schijf van boek was ergens anders en die werd gebeld door een assistent van Je moet nu komen. En toen bleek dat Shawn zelfmoord had gepleegd. Na zijn dood hoorde ik dat het bezoek van Charles moeder slecht was verlopen en dat ze hem had verteld dat hij niet terug naar huis kon komen omdat zijn stiefvader geen homo in huis wilde hebben.

Ze zei tegen hem dat hij de koning dat hij het komende halfjaar in behandeling moest blijven en dan hopelijk zijn seksuele problemen zou overwinnen. Charles, ongetwijfeld het slachtoffer geworden van een overweldigende schaamte, niet alleen dankzij zijn ouders, maar ook dankzij een behandelcentrum dat hem niet had kunnen beschermen tegen het wrede getreiter van de andere jongemannen. De situatie was ondraaglijk geweest en hij had de enige ontsnapping gekozen die hij kon bedenken. Jean liet twee briefjes achter. Het ene was gericht aan zijn moeder en hij schreef dat ze zich geen zorgen moest maken omdat hij naar de hemel was gegaan om bij zijn geliefde grootvader te zijn.

Het andere was gericht aan mij. Hij verontschuldigde zich ervoor dat hij zelfmoord had gepleegd en beëindigde het briefje met de volgende woorden vluchtig gekrabbeld in een overstuur handschrift. U was de enige die het begreep. Toen brak mijn hart, toen ik het lastig. Ach, zo erg dat je je zo onveilig voelt. En zo niet. Hij is niet de enige. Dat is gewaardeerd. Het is een ja en dit zijn er zijn zoveel mensen die dit dit gevoel hebben.

Ja, dat vind ik echt vreselijk. Dat is dit is wel waar het over gaat en in de ergste vorm. Maar dit is wel wat je bekende. Je denkt Quévy in godsnaam is er dan vormen. En dat is ook wat veel therapeuten gesproken. Ook habit therapeuten die die. Die zitten ook allemaal met de alarmknop en zo jongens. Het is gewoon niet normaal wat we jongeren aandoen. En dan hebben we nog hele zinnige discussie, zogenaamd in euh, over over die die die verschrikkelijke Nashville verklaring.

Weet je wel dat er gewoon politici zijn die dat ondertekenen? Ja dat euh. Bourdain de Jongeren Vereniging Baan van Baudour weer uit. Euh. Afgeeft op homo's en transgenders en andere minderheden die allemaal hun mond open willen trekken. Dat zelfs Youp van t Hek zegt dat je al business moet gewoon kunnen zeggen je mag hier alles in Nederland en je moet niet zeiken, etcetera, etcetera etcetera.

Ik vond dat ik vond dat een uh, een nog ergens een zinvolle discussie. Euh, dat je zegt wij spreken met elkaar af en kunnen alles zeggen. Dus hij kan alles zeggen. Maar het gaat om. Dan mag het weerwoord er ook zijn. Ja, in dit verhaal moet er zijn en dit verhaal moeten zijn dat die woorden en het stigma en dat dat is heel reëel. En dat maakt slachtoffers. Punt en Rajoub, die jij ook in een discussie zegt dat is helemaal niet waar iedereen is.

Ik vind het prima dus. Dus er is geen probleem. Uhm, daar daar word ik nog steeds wel boos van. En ook van die laatste was Draadstaal toevallig die d weer twee homo typetjes na. Ik moest er best wel om lachen. Het was wel heel grappig, maar weer dat handje en die ander. Het was gewoon cliché op cliché van de homo is een freak en zou ik na te denken dat je ze had ook een gothic en nog een andere noord Amsterdamse vrouw.

Maar toch is daar echt zo'n fundamenteel verschil om grappen te maken over mensen die echt nog keihard struikelen. Euh, zonder dat ze er iets aan kunnen doen in jonge jaren versus een puber die kiest voor om hun ogen zwart te maken. Dat is echt een heel groot verschil, dus ik kijk al toch naar die humor. Ik denk ook na het moet maar met je al mensen vindt geweldig ostrog. Lachen die homo's. Maar heel vaak ook lachen omdat het lekker gek is dat je erbij vol mag lachen omdat het allemaal zo raar is.

En mensen ja, Johan Derkx die dan ook zo Rouvoet zo kort zegt van Jane. Want zo moeilijk is het toch niet om uit de kast komen?

Hij heeft geen idee, heeft ze hopen.

Je hebt 0 tijd, 0 seconden van je leven. Heb jij geïnvesteerd in te voelen hoe het is om uit de kast te komen? Volgens mij, want anders kan je zoiets niet roepen.

Nee, nee, maar ik kijk ik. Ik kijk graag naar V. Uhm en ik. Ik ben het er niet mee eens. Laat ik dat vooropstellen. Ik zou hem heel graag dit boek wel cadeau willen doen. En dan er weer. Ik zou me heel graag wat ik. Ik zou graag zo'n dialoog willen starten en niet een soort verwijd. Dan ben je blij. Nou, dan ben je. Nou, dan ben je echte Miette en weet je dat ook hij.

Dit is geen dialoog. Deze roepen van. De ene kant naar de andere kant of zou je dus en het komt nooit bij elkaar omdat het dat roepen blijft over een muur. Want ze zitten, die huizen zitten nog niet waar.

Want Johan Derksen? Euh, Ellie lust het een keer met een gepraat. Oh jawel, Youp van t Hek wou een geenzins met mij. Een gesprek. Voor deze film, voor pisnijdig the movie. Hij is vervolgens alleen maar harder gaan roepen. En over wie dat? Dat je niet meer alles mag zeggen in dit land. Terwijl ik alleen heb gevraagd om een discussie over bezuinigt en ook een keer over het verhaal van de andere kant te belichten. Dus dat is gewoon niet helemaal waar.

Dus het is als minderheid vecht je echt wel tegen een systeem waar we a d dat dominant is, maar wat je dus zegt de minder gesprek.

Ze willen niet en je kan het niet gelijkstaan, want er is een deel van de maatschappij. De doofstom als het gaat over minderheden en het is en minderheden trekken nu hun bek open. We gaan meer praten over moeilijke zaken en de maatschappij moet zich daar Toeva gaan verhouden.

Voor het eerst. Dat levert frictie op school ongemakkelijk. Het is ongemakkelijk, je zelf moet gaan nakijken. O ja, misschien doe ik dat ook wel en Superclub mensen niet? Nee, natuurlijk snap ik ook wel.

Dat vond ik ook zo toch echt schokkend in jouw documentaire The Movie om te zien dat ik. Ik vind mezelf toch best wel open minded, maar dan kom je er toch achter dat dat scheldwoord eigenlijk best wel veel impact heeft en dat je dat inderdaad ook ik gebruik terwijl ik ben. Echt denk ik voor gelijkheid ik. Ik heb er geen rare gevoelens bij mensen dat iemand iets minderwaardig is of wat dan ook aan andere mensen toe. Maar dat je denkt ja, dat hoor je flikkert je ofzo?

Dat gebruik je gewoon naar vrienden. Rare flikte door. Normaal drink een biertje en Volpe weet je dat. En dan besef je ineens na het zien van die documentaire dat het echt echt wel heel heftig is. Dat we dat met z'n allen doen gewoon. Ik heb ook wel denk dat. Ik heb eigenlijk best wel nare dingen gezegd en ook naar m'n hoofd geslingerd gekregen, maar dat raakt mij minder. Als het dan over flikkerde gaat of wat. Wij waren ook op school bezig met ja musicals en ik hou enorm van verkleden rebellen.

Daar zit ook een stigma op na.

Een kritiek punt die jou wel eens euh is. IS is verweten dat je dan dat je het soort bijna activistisch maakt. Hoe zie jij dat zelf? Als je zo'n kritiek punt krijgt? Het eerste ding is dat ik nooit de activist wilde worden of zijn of hij echt m.

B. Ik stond er helemaal niet bij stil. Ik dacht leef gewoon een leven. En ja, het is niet makkelijk, maar lekker doorpakken en gaan. Totdat ik me echt ging verdiepen in de cijfers en ook in de methodes en ook gewone dingen die ik heb gelezen. Hier een ander boek dat verder bouwt op de fluwelen woede hij te straight jacket. En die schrijf op een gegeven moment ook dat wat wij allemaal als een scheldwoord ervaren en dat de op een homo jongeren of kind is komen die in een soort chronic recurrent yumi liaison?

Is het een chronische terugkerende vernedering? Zo heb ik dat ook echt ervaren. En ik moest gewoon ook de ballen hebben op gegeven moment om te zeggen hoe is dit voor mij geweest? Want ja, je wil die periode gewoon achter je laten. Bedoel dat is met trauma of moeilijke dingen. Het is niet van nature dat je daar lekker in gaat graven. Je gaat graven naar je, je gooit er een doek overheen en je lepel en je bouwt er op voort of maakt.

Hoe meer ik daarmee bezig was en hoe meer ik erover las en hoe meer ik ook lagen in mezelf, ontdekte Van God voor mij. Dit is gewoon zo heftig geweest. En. En dat ik ook langzaam compassie kon krijgen voor dat kind dat in mij zat en ook kinderen die dat nu hebben. Dat ik dacht ja ik. Ik ben als homo geen knip voor de neus waard als ik niet ga zorgen. In ieder geval op mijn manier. Dat dit beter gaat worden.

Want gewoon als je laat bezit. Als je beseft dat bijna elk elk kind of transgender kind moet knokken tegen chronic recurrent Yumi Liaison en dat je niet een plek hebt in je huis, want je zit in de kast dat je na je moeder kan gaan he. Ik word enorm gepest, want ik ben Guay, want dat betekent dus dat je uit de kast moet komen. Dat is al het uberhaupt het ergst als je jong bent, dus je doet het allemaal in je eentje.

Uhm moet en dat kan nergens heen en dat vind ik. Dat vond ik zo bot. En ik vind zo bot nu dat mijn ogen zijn geopend, dat dat nog steeds doorgaat. Dat als ik nu keeper ben een leraar geweest op een school voor hondsdagen voor de klas. Dat woord homo. Nou, dat is gewoon de hele. De homo homo dit homo flikker. Flikker homo. Dat je denkt vaak we hebben er zo'n blinde vlek voor. Nog steeds.

Als ik het boek weer bij pak en ik schets een beeld die London's geeft waarin veel mannen eigenlijk het leven mooier proberen te maken dan dat zij hem ervaren. Dus alles moet in rijkdom, in succes, wat je eigenlijk net ook al aangaf. En daarom daarom zijn ze. Het gaat soms ook generaliserend ver in de zin van en daarom maken ze mooie mooie sjaals. En daarom zijn ze bezig met mode. Want het leven mooier en kunstenaar game door is dat.

Klopt dat beeld?

Ja, het is hartstikke Amerikaans en je kan. Ik laat het ook soms gelezen met een frons. Denkt u nou? Nou nou, maar het is een kunstwerk vind ik. Dat boek omdat het zo lang geleden is geschreven en op een gegeven moment gewoon toch een zoveel mensen heeft geraakt in in vooral die basis van woja. Dat op groei als Guay was eigenlijk Louis waar vormen. En dat is iets wat we als homogemeenschap bijna niet met elkaar hebben besproken. Dat is toch gek?

Nee, want je was aan het overleven. Ik heb toevallig. Albert Verlinde pisnijdig de movie gezien en daar zat ik ooit een keer mee aan tafel. Kende de beste man niet. Het is hij die zegt mij dat jij nou zo'n gevoelige film hebt gemaakt over wat het nou met je doet als homo zijn. Daar hadden wij helemaal geen tijd voor. Ik weet. Ik was op. Ik was al blij dat ik op tv was als homo.

Wij waren aan het overleveren en ja, ik. Ik was al blij dat ik in een positie had in die maatschappij en misschien wel de positie die voldeed aan de stereotyperingen. En misschien heeft u daar ook wel meegespeeld. Misschien heeft u zich daar naar toe gaan laten verleiden. Maar ja, ik wil een beetje voor mij, maar dat weet je wel. Kan me dat zo goed voorstellen omdat dat dan de manier is als negende of als flamboyant dat je geaccepteerd wordt, want dan ben je die gekke ander.

Nou, dat kunnen we wel. En dat kunnen we wel aan. Maar hij zei ja, wij bij mijn generatie ook met aids. Wij waren gewoon aan het overleven. En nu is er een generatie die aan de ruimte heeft, ook dankzij die mannen die voor ons hebben gevochten om te reflecteren op die positie. En daar is dit boek gewoon voor mij een punt in. Zo van dat. Daarvoor had ik nooit beseft dat ik nog werk met mezelf te doen had vanwege mijn seksualiteit.

Ik durfde gewoon niet toe te geven dat dat in mijn gezin en in mijn opgroeien en in mijn dorp tot zoveel spanningen heeft verzorgd. Mensen vonden me eng.

Mensen wilden die man bespelen, maar mijn vader wist niet wat hij met me aan moest. Ik was een watje. Mijn moeder zei ben je dan niet baby? Want het is wel heel heftig en aids en je ziet het toch niet aan je en je hebt vriendinnen? Dus alle centjes die je krijgt is angst. Je bent en je bent anders. Je bent toch niet raar? Je valt erbuiten. Help, help, help, help! En dat we daar nu op kunnen reflecteren en zeggen.

Dat heeft impact op ons gehad en daar heeft dit boek voor mij geholpen en dat vind ik gewoon helemaal top. Dus dat zeg ik altijd als mensen kritiek hebben op het boek van zie het in dat licht.

Maar ik vind het ook lastig dat mensen kritiek hebben op een boek waar gewoon heel veel andere mensen echt veel aan kunnen hebben. Want hier zijn. Ja, ik weet niet hoeveel. Maar duizenden mensen. Ja, homo's zijn hier meegeholpen door dit boek. Dus hoezo kun je een boek afkraken dat gewoon al heel veel mensen geholpen heeft op de wereld? Dat snap ik niet goed.

Wees er maar een podcast over zelfhulpboeken en gek van. Hoe los je dit dan op? Weet je dat er op een gegeven moment wel de vraag is er van wanneer komt ie dan met zijn met zijn punten van hoe gaan we? Hoe gaan we dit? Hoe gaan we dit oplossen? Geef dan de tools. Het is weer mijn kromme hoofd die dan direct euh, misschien de tools wil wil wil weten. Die komen er daadwerkelijk. Die tools zijn overigens heel goed vind ik echt goede tools.

Die zijn overigens ook denk ik heel universeel voor echt iedereen zeker enorm aan te raden. Het leest een beetje als een galerij met open deuren, maar ze zijn zeer goed omschreven. Ja, ik vind ze gewoon heel sterk. Komen in heel veel boeken overigens ook weer terug. Ja, we hebben natuurlijk al heel wat geld, maar ze hebben jullie daar. Misschien kan ik dan. De toros geravot goed. Hebben jullie daar n toe, want het zijn er.

Het zijn er echt zoveel. Hebben jullie daar één speciale dat je denkt van oud toen ik dat las naar die tabel? Ik vond de eerste twee tools al gelijk heel goed. Kijk, kwam de goei bladzijden. Wij vinden. Ook een terugkerend thema dat is 100 80 pagina 180 80. Daar begint Jadakiss. Dat is de eerste volgens mij. Ja, die hele tabel is eigenlijk gewoon episch. Ja toch? Nou ja, daarom vind ik het zo lekker.

Zo systematisch opgeschreven staat wat jij gaat over de vaardigheid, de levenskeuzes. En er staat een links in de tabel. De man die ik zou, die ik zou worden. Beschrijving Neem beslissingen op basis van wat de man die je wilt worden in dezelfde situatie zou doen. En dat lijkt simpel. Maar dat gaat dus. Betekent dus dat je je primaire emoties moet overstijgen en vaak als je een trauma hebt of traumatische of iets kleins. Ga niet bij de garni zijn die allerlei allert systemen heel hoog.

Dus dan zeg jij iets.

En dan gaat het onveilig. En dan primair reageren. Hoe durf jij zo op mij te reageren? En eigenlijk zegt John Neem neem niet dat als basis maar de man die je zou willen worden en dat heb ik wel heel vaak geprobeerd. Dat. Euh, dat je hebt een gewoon ja. Hij noemt dat fluwelen woorden. Maar ik heb ook een monster in me. Die wil gewoon schreeuwen. En als het als iets onveiliger is, of ik voel me aangevallen en dat verzin ik vaak ook zelf.

Dan gaat die ook primair boos reageren. Ze worden in dat Reptile, waar en hoe durf je af van Kill? En dan het ChatOn. En eigenlijk zegt die hier met zoiets iets simpels, maar stap uit. Weet je wel. Stap uit die primaire cirkel of uit je trauma en observerend en wees gewoon even stil. Met die emotie die het oproept. En dat is echt lezen kunst. Het is. Dit vind ik het allerbeste stuk omdat die het ei vertaalt het ook nog eens door naar situaties die je waar je in verschillende situaties in zou kunnen herkennen.

Nu toegespitst op inderdaad euh, de domoor mannen of de homo man. Maar ik. Ik vond ze eigenlijk allemaal zijn pakkend. Ja, voldoening boven goedkeuring vind ik ook erg mooi. Ja, ja, dat is. Ja ja zeg gewoon je lekker voelen is zo dat dat gevoel van dat je voldaan bent of gewoon tevreden. Dat krijg je nooit als je heel erg aan het rennen bent in de buitenste cirkel van V validatie.

Ik vond m. Die Voncken. Die vond ik echter ook heel erg mooi omdat ik dacht van ja wat. Wat wij nu aan het doen zijn. Het moet allemaal. Het moet altijd naar naar buiten toe, terwijl dat wat je. Ik vind het dus echt onwijs leuk dat jij je zit en dit moet mijn moment van vreugde zijn. Niet dat het over een week online staat en dat er zoveel mensen hebben geluisterd of dat je de de de geld voor zou krijgen of het met met schilderen.

Kan ik mezelf helemaal verliezen. Maar het is nergens wordt enkel alleen het moment dat ik het aan het maken ben eigenlijk. Het liefste wil ik het niet eens dat iemand anders Solazzo want iedereen is zo mijn Faucons.

Alleen in Suriname hebben al. Zorg dat je dat doet, want in plaats postzakken een. Tijdens een film van Streetlab. Dat was volgens mij dat wij de de Vikingen frikandellen uitwedstrijd deden. En ik zag gewoon dat die minder scoorde dan andere Posey. Daar baal ik daarvan denken ja kut ja.

Maar het is dus niet eens een gegeven dat jij echt zo bent. Het is denken wat we allemaal meekrijgen. Soort van je wil ergens gevalideerd worden, maar uiteindelijk als je teruggaat. Wat hij zegt. Probeer eens terug te gaan naar de kern, zeg maar. Ja, die socialmedia die zijn gebouwd op die Primeira validatie is, is dat. Die zijn gewoon gemaakt door mensen die gokverslaafde gok machines maken. Die weten gewoon hoe je iemand hooked. Weet je, wat is het?

Voed echt letterlijk het verkeerde zij het is. Het is erop gebouwd eigenlijk, maar het is eigenlijk het tegenovergestelde van wat. Wat Ellen pretendeert. Nou ja, dit is gewoon nogal logisch dat je heel ongelukkig wordt van social media. Ik heb zelden een gelukkig moment gehad.

Social kortstondig geluk bij ons. Veel likes scoorde ik, al is dit toch denkt ja, heel leuk en lekker. En dan is er zijn. Dat zeg je nog. Tegen drie mensen hoop je dat hij het ook lekker vinden en daarna zakt het meteen.

Maar het is geen als het dan niet is wat ik laatst al dan. Dan voel je toch een beetje kut. Het is geen vrede, het is geen vrede, want je hebt het nodig. Want als je het niet krijgt dan voel je je ellendig. Dus het is geen oprechte vrede. Het is afhankelijk. Het is een lofzang. Het is. Je plaatst enorm buiten jezelf. Dat is eigenlijk wat SEV vorige week ook zei als je je geluk laat afhangen, eigenlijk van een ander.

Het succes is niet het succes zelf, maar het. De weg ernaartoe, zeg maar dat. Daar moet je het succes uithalen. Want dat dat daarna ervaar ik ook wat ik dacht ja, maar ik vond dit gewoon onwijs leuk om met jou die frikandellen eet wedstrijd te doen. Wij vonden het idee al gieren en we hebben gewoon gelachen om het te maken. Dus dan maakte uiteindelijk eigenlijk niet uit of mensen dat ook kunnen waarderen of niet naar uit alleen.

Totdat de cijfers op Instagram. Toen uiteindelijk dacht ik waar ben ik eigenlijk mee bezig? Bijna 30 zitten hier een frikandellen. Wat zullen mensen wel niet denken, terwijl dat ik het eigenlijk ook wel? Ik was gefascineerd. Wat is er bezig met wat andere mensen ervan vind, maar dat dit klopt?

Wat is de eindstand? Jasperina kan frikandellen naar binnen werken? Dat wil ik niet. 1:8 had ik het toch echt bizar. Binnen vijf minuten moesten er van me nog mee. Ja maar geloof me de tweets heel erg. Claret snap ik. Ja, dat is natuurlijk wel veel. Dat is eigenlijk. Hoeveel calorieën zouden zijn genoeg? Ja, waar dat wel iets van 2000? Wat vind je medic, die innerlijke vrede?

Inderdaad hier. We kunnen onszelf ervan overtuigen dat keuzes die succes, geld, liefde en populariteit beloven in ons belang zijn. Maar is de kans groot dat diezelfde keuze onze ervaring van innerlijke vrede zal vergroten? Waar het uiteindelijk om gaat is dat de vrede hebben met onszelf. Meer niet. Het gaat niet om prestaties, bezittingen, relaties, geld of roem. Het maakt dus niet uit welke winst je denkt te behalen met een bepaalde beslissing. Als je uiteindelijk niet bijdraagt aan het bereiken van innerlijke vreugde, is het de moeite niet waard is dat je altijd als je een keus maakt, de afweging maakt.

OK. Gaat dit? Moet ik dit kiezen? Want gaat dit me dan helpt met de cursus of gaat dit me helpt met innerlijke rust? Dat is eigenlijk maar een goede maaltijd als je meerdere opties hebt, zeg maar. Dus je moet. Ik wil iets. Doen op opendag en je krijgt vijf opties, dan moet je eigenlijk altijd bij jezelf kijken. Uiteindelijk in. Wat gaat me dan het meest vredig maken? Ja, of waar ligt mijn hart?

En waar waren wil ik gewoon? Waar wil ik eigenlijk zijn? Waar wil ik écht zijn zonder dat het dat het iets direct oplevert? Ik vond de Eéntje heel erg mooi die ik nog niet terug had gezien in andere boeken. Het is best wel cliché, zal ja daarom zeggen.

Het voelt een beetje als het als een kind, als een gallerij met open deuren weer te lezen. Want ik heb dit inderdaad al vaker gelezen. Ik ben er al lang mee bezig gebleven, maar ik vind het toch altijd fijn om even overzichtelijk ook te lezen waar je denkt o ja, kijk cliché's. Dat woord is eigenlijk ook een soort heel cynisch, maar eigenlijk zijn het waarheden. Het moment dat je die echt doorleefd hebt, dan is het gewoon wijsheid eigenlijk.

Maar ja, wat als je dit hele rijtje zou hebben? Dan ben je gewoon geweldig. Hij gaat niet allemaal lukken, maar het is fijn om er af en toe op gewezen te worden.

Maar één ding die erin stond waarvan ik dacht van Audi. Die vind ik echt. Die sprong recht uit voor mij. Omdat ik dacht van zo heb ik er nooit naar gekeken. Is de omarmde ambivalentie a nice?

Ja, en op zijn zij manier. En dan zoek en omarm de alom vertegenwoordigde tegenstrijdige gevoelens over alle dingen in het leven. En dan denk ik ja, je zoekt eigenlijk altijd naar het zwart of het wit. En maar ja, ik, ik, ik, ik kan je het ene moment fantastisch vinden, Jasper. En af en toe erger ik me dood. Hoe jij op een knopje drukt met je? Nee, maar weet je het? Het mag er allebei zijn zonder het n, ook niet het ander.

Dat is dan wel een cliché, maar. Het Ik vond dat wel een heel mooi mooie passage over hoe je naar dingen kunt kijken en hoe je dingen kunt laten zijn en dat ook respecteren en daardoor ook niet in een relatie.

Je geeft wel een voorbeeld je hoeft niet altijd maar met diegene te willen zijn. Je mag ook zeggen in een relatie. Ik zou het ook fijn vinden om een dag gewoon zelf iets te gaan doen. En dat dat dus oké is. Ja, en dat gaat dus inderdaad over dat het accepteren elkaar echt accepteren voor alles wat te zijn. Dus die ambivalente wezentjes die wij logier zijn mooi mooi. Ja ja, ik euh. Ik ben gewoon onwijs blij dat jij was.

Dat jij ons ook dingen hebt laten inzien en dat wij hier nog een weg misschien ook de gave hebben om nog meer te leren en bij je zijn.

Ik ben heel blij met het boek. Ik wil eigenlijk nog wel en kort eigenlijk een cijfer geven. Mag dat nog? Oh ja, ik ben opnieuw herbeoordeling.

UM moet ik beginnen? Ja, ik vond het gewoon heel goed boek. Ik denk dat het voor zowel homo als hetero mensen gewoon echt een bruikbaar Zilverboek was. Ik zou had dit boek heel graag willen hebben gelezen. Toen ik eind jaren zestig eind Tine, begin twintig was, had ik denk heel vaag gehad. Ik had niet zoveel moeite met de. De Amerikaanse stijl zo en misschien dat het minder toepasbaar is voor iedereen, maar. Ja. Ik wil wel gewoon vijf sterren even graag hebben.

Nicolas ik ja, voor mij. De eerste keer dat ik las was het vijf sterren. En omdat ik dacht na gewoon geen één boek heeft zoiets met mijn ogen zo geopend. Maar dat is meer als cultureel product en als e-boek, zeg maar gewoon. Weet je wel, Assels in de schrijfstijl en is de ambivalentie. Dit is ja, daar geef ik het een 3 3 sterren. Waarom? Na omdat ik het euh, ik geen moment vond ik.

Euh, die voorbeelden? Daar had ik ook op een gegeven moment, die vond ik ook te clichématig. De daar en daar is bijvoorbeeld helemaal wit. Wie? Witte rijke gay mannen. En de wereld is zoveel groter dan dat. Maar dat gezegd hebben, dat is alleen omdat het zo oud is. Dus nu het is. T Is niet in die zin helemaal up to date en de in die zin vind ik dat. Die kritiek snap ik wel van mensen dat er wat het is Amerikaans wit en daardoor een beetje cliché.

Dus als jij met heel weinig kennis over homo's hebt en je leest dit dat je denkt naar zijn oude baan en nog erger willen alle GSR spierballen en een hele dag neuken. Weet je wel, even weggesaneerd en dus dat vind ik daar minder goede aan. Maar wat het met me heeft gedaan en de theorie die eronder ligt, dat zijn ook waar. Het gaat over een aantal voorbeeldjes. De rest vind ik 5 sterren. Het Gouna. Het is echt een klassieker.

Gewoon in. In de in de subcultuur van naga's. Ja, en dat. Dat vind ik mooi dat wij daar nou ja, ook een beetje meer van mochten leren. Ja, superleuk.

En wat dat betreft, ik zeg euh, ik denk ik geef geen 5 sterren omdat het niet se direct mij persoonlijk helemaal raakt. Maar het is toch interessant en ik vind dat we dat meer moeten doen. Elkaar in elkaar moeten verdiepen en onze viersterren op de goede score van een boek uit 2000 nog wat toch? Ik vond het heel leuk. Ja, dank je wel.

Interessant is dat Francaise op een borrel een volgende keer in de zelfhulpboeken Club Roy laanbomen hoor. Je weet wel, die jongen die jullie elke dag zien jullie. Jullie willen niet weten hoe vereerd ik mij voel dat ik te gast ben. Volgende week 1 juli podcast. Dat had ik niet kunnen bevroeden. Ik ben namelijk fan vanaf het eerste uur en ik heb mezelf ook vanaf het eerste uur af aan al aangeboden bij jullie. Ik heb gesmeekt of ik alsjeblieft toch alsnog Sürmeli?

In de podcast en ik ben heel blij dat ik eerste keus ben. Maar niet heus, want ik weet jullie werkelijk waar elke BN er in Nederland hebben geprobeerd om in jullie podcast te krijgen. En dan waren er nog wel een paar die zo aardig reageerden. Oh ja, ja, lijkt me leuk. Stuur me management maar even mail. Dan kunnen zij het van me af zeggen.

Uhm. O ja, laat mij even weten welk boek we gaan lezen.

Dan zoek ik even een samenvatting op of Scholieren.com. En ja, ik heb er zin in. Ik heb er zin in, jongens, blijf ik tot volgende week.

Waarom Bonbon Handje? Deze podcast? Interessant.

In de 3FM app vind je er nog veel meer. Zoals deze hij.

Ik ben Angélique dj bij 3FM en heb jij wel behoefte aan wat meer rust in je hoofd? Dan heb ik wat voor je. In mijn podcast zendtijd is het allemaal korte workouts voor je brein. Gewoon even je hals helemaal laten ontspannen met simpele oefeningen.

Hiermee tijd check je via de 3FM app of jouw favoriete podcast platform.