Dit is een podcast van 3FM en de KRO NCRV, zo zou was en dan zeggen we altijd maar dit te houden. Daarom houdt ik er ook lekker in mee. Ja ok.

Ja, we hebben een fantastisch gesprek gehad met Eva Cleven over het boek De kracht van kwetsbaarheid. Ja en jeetje jeetje, wat ben jij krachtig in je kwetsbaarheid.

Na jullie elkaar? Ja, dat is wel een mooi gesprek, maar waar we het al over gehad. Opvoeding en opvoeders.

We hebben het gehad over druk je vrouw voelen om moeder te zijn. Ben je er nog steeds trouwens geen moeder?

We gaan ons er zelfs flink kwetsbaar opstellen.

Alcohol bij de zelfhulpboeken. Club PopCap Podcast voor luie lezers met existentiële vragen lijkt dit keer in het boek De kracht van kwetsbaarheid. Vandaag te gast in de boekenclub Eva Cleven. Ja, dames en heren, welkom bij alweer een nieuwe aflevering van de zelfhulp boekenclub. Tevens ook de laatste van dit seizoen. Ja, het gaat sneller. Nou ja, jeetje, wat hebben we toch weer veel meegemaakt en veel geleerd. Ja, maar we hebben een hele leuke gast voor deze aflevering en dat is Eva Cleven hier.

Leuk dat je bent. Ja, vind ik ook. Ik vind het heel leuk. Ja ja ja, ben jij een echte echte lezer?

Ik hou wel van lezen, maar ik ben meer van het luisteren. Ik vind. Er is nu zoveel beschikbaar om euh, lekker achterover te zitten en en terug te nemen qua podcast en qua luisterboeken en ook artikelen. Dat ik dat altijd wel heel fijn vindt. En ik zit ook veel in de auto en dan vind ik dat altijd heel.

Nou, daar is eigenlijk deze podcast ook voor. Je zit vaak in de auto. Want jij komt helemaal uit Giethoorn.

Ja, nou, dat is ook weer zo iets anders dan helemaal uit. Geen normaal. Nee, maar het klopt wel ja. Ik ben in maart verhuisd naar naar Giethoorn. Hier woon ik nu in een klein dorpje dat Dwars Gracht heet. Het is niet eens Giethoorn. Kun je nagaan waar Schacht. Klinkt ook mooi.

Ja ja, vind ik ook wel mooi. Mooie titel voor een plek dwars gracht.

Je bent natuurlijk DJB Phönix.

Ja klopt, maar sinds 2015 volgens mij. Maar ook bij 3FM.

Ja, ik hou van muziek en ik hou van radiomaken. En ik ben heel blij dat ik dat zowel bij Phönix mag doen als bij 3FM.

Weet jij nog iets? Ja, oh Klokhuis. Ja Klokhuis ja.

Gistereneen Tine Kooijman. Waarin? En is er dan nog iets wat je graag zou willen doen?

Haha. Ik zou wel wat meer vrij willen hebben. Nee. Ja, er zijn nog heel veel dingen die ik zou willen doen. Ik zou heel graag nog een euh, een eigen programma willen hebben. Ik zou over. Ik zat zelf laatste een beetje na te denken over een soort van wat een programma wat ik zelf mis is een soort Villa Felderhof. Kennen jullie dat nog? Dat je gewoon zo even uit je eigen leven getrokken wordt? En even?

Dit is ook mijn droom. Ja maar let's go.

Villa Giethoorn, villa. Ja, dat zou ik wel wat.

Dus met euh ja, met euh leuke karakters eigenlijk bij elkaar brengen die misschien niet bij elkaar op de bank zouden zitten.

Ja, en dat merk ik ook wel in mijn werk dat ik krijg met zoveel verschillende mensen te maken. Of ik nou in een fabriek sta te draaien om uit te leggen hoe stroopwafels gemaakt worden. Of ik ben nu ook bezig met een programma over complottheorieën en dan weer euh, hele vrolijke luisteraars spreek. Of dj's of muzikanten dat dat. Ik vind het heel tof om juist zoveel verscheidenheid te zien in mensen omdat ze allemaal zo anders zijn. Dat vind ik echt helemaal te gek.

En uhm, ik ben ook wel. Bevoorrecht dat ik zo telkens een kijkje mag mag nemen in hoe andere mensen in het leven staan en wat van werelden er allemaal naast elkaar zijn. En dat? Dat zou ik wel ja, op één plek misschien bij elkaar willen brengen. Ja dus.

Iedereen die zich kwetsbaar opstelt tegenover jou microfoon bijvoorbeeld is nog niet zo makkelijk hoor. Nee.

Kunnen jullie dat een beetje je kwetsbaar opstellen?

Na We proberen we zeker binnen het hier aan tafel te doen. En we komen inderdaad bij het. Bij het boek aan. Ja, de kracht van kwetsbaarheid. Ja, dat is natuurlijk wel wat wij eigenlijk willen meenemen. Ook in. In het maken van deze pot podcast dus dat wij ons kwetsbaar kunnen opstellen. Maar ook bijvoorbeeld de gast, maar misschien ook thuis een luisteraar dat hij daarover na gaat denken. En dat zou kunnen bespreken. En dat dat zo is eigenlijk ons doel.

Ja, mooi, mooi doel.

Dit is eigenlijk gewoon een therapeutische ochtend.

Euh ja, de kracht van kwetsbaarheid is het boek dat we hier voor ons hebben. Van Bruaene Brown zal ik anders gewoon een flaptekst volgen? Het is altijd een beetje een idee.

Wat betekent het om je kwetsbaar op te stellen in een wereld die gericht is op perfectionisme? Op basis van twaalf jaar onderzoek stelt Burner Brown dat kwetsbaarheid geen teken van zwakte is, maar juist de weg naar moed, betrokkenheid en betekenisvolle verbindingen. In de kracht van kwetsbaarheid moedigt ze je aan om perfectionisme te laten varen. Kwetsbaarheid omarmen en uitdagingen aan te gaan. Want of het nu om werk, relaties of opvoeding gaat, het is niet makkelijk om risico's te nemen zonder dat succes gegarandeerd is.

Maar het is wel de moeite waard.

Ja, nou, dat is het boek.

Is inderdaad wat erin staat.

Ja ja, wat zal ik vertellen waarom ik dit heb uitgekozen? Ja, dat leuk. Uhm, ik kwam een keer een TED talk tegen van Bernay Brown, waarin zij inderdaad stelt dat de kracht zit in kwetsbaarheid. Daardoor ging ik mezelf afvragen wanneer stel ik me kwetsbaar op? Hoe goed ben ik daar eigenlijk in? Uh, waar kun je dat eigenlijk leren? Hoe kom je erachter dat dat werkt op het moment dat je je niet persé veilig voelt in het kwetsbaar opstellen?

Dat had ik namelijk. Ik vind dat nog steeds echt best wel lastig omdat het uhm niet heel aantrekkelijk is of lijkt. Wat heb je nou te winnen op het moment dat je zegt dat je ergens niet goed in bent? Of dat je onzeker voelt of dat je uhm ja, gewoon hier inderdaad kwetsbaar opstelt? Waar? Waarom zou je dat in godsnaam doen? En dan ben je wel eerlijk denk ik altijd. Je kind kunt het verbloemen en en doen alsof je ze niet moeilijk vindt, maar als je het gewoon eerlijk zegt van een jongen ik heb hier wel moeite mee dan.

Je bent als je kwetsbaar opstelt, denken heel veel mensen. Dat is. Dat is dan zwak.

Ja ja, dat is. Daar zit natuurlijk ook een oordeel van jezelf. En misschien voel je dat dan ook wel in voor anderen dat als je dat doet dan ben je ineens niet goed genoeg. Of dan? Dan kijken mensen op een manier naar je die je liever niet wil ofzo. Maar inderdaad, op het moment dat je dan je kwetsbaar opstelt, dan is al zo'n groot deel van die van die kwetsbaarheid ingelost en schaamte weg.

Ja ja ja, hier zit wel een stukje voorlezen. Waren ze dat ook? Uitleg Wat is die schaamte is? Er zijn twee inzichten die ons helpen beter beeld te krijgen van schaamte. Het eerste is dat schaamte angst voor ons verbondenheid is. Zijn psychisch, emotioneel, cognitief en spiritueel gemaakt voor verbondenheid en liefde? We hebben een aangeboren behoefte om erbij te horen. Verbondenheid is tezamen met liefde en het gevoel erbij te horen. De reden waarom wij hier zijn, het is datgene wat richting en zin geeft aan ons leven.

Schaamte is angst voor onze verbondenheid. De angst dat iets wat we hebben gedaan of nagelaten in ideaal dat we niet hebben waargemaakt of een doel dat we niet hebben gehaald, maakt dat er geen verbondenheid waard zijn. Het idee. Ik ben niet goed genoeg voor liefde om erbij te horen of voor verbondenheid. Ik verdien geen liefde. Ik hoor niet bij. De definitie van schaamte die uit mijn onderzoek naar voren kwam, luidt dus als volgt. Schaamte is het intens pijnlijk gevoel dat voortkomt uit de overtuiging dat er niet goed genoeg zijn en daarom geen liefde waard zijn en er niet bij horen.

Ja, super menselijk ook. Ja ja, waar zitten hoort. En denk je inderdaad dat dit gevoel kent iedereen?

Ja ja. En dat is denk ik ook voor iedereen op een ander gebied zou zeg maar waar jij je voor kan schamen is iets heel anders dan waar ik me voor kan schamen.

Maar ik denk wel ik. Doordat ik het las, was ik er bewust van dat het is. Ik denk niet dat iedereen bewust is dat het een schaamte is, dat je er dus uiteindelijk daardoor niet bijhoort. Dat je dus ja, je voelt in een ongemakkelijk gevoel wat je niet te voelen. Daarom durven niet kwetsbaar op de Selmer. Dat komt omdat je bang bent dat je dan niet verbonden met andere mensen voelt.

Ja. Ja, wij zijn er. Zijn er momenten de nou bijvoorbeeld de afgelopen tijd, maar misschien ergens in je leven dat je denkt ja, dat was het moment dat ik dacht van al. Dit is een bepaalde schaamte die ik niet graag deel. Ja, ik heb dat wel. Dat is wel al een tijdje geleden, maar dat was echt een grote schaamte. Dat was. Ik heb heel veel verschillende studies gedaan. Die heb ik allemaal niet afgemaakt en ik heb van huis uit wel meegekregen dat het echt heel belangrijk is en ook iets over jou als persoon eigenlijk zegt uhm.

Dat je dat je gewoon een studie afmaakt, dat je dat je dat volbrengt ofzo. Dat je dat. Dat je dat je er niet voor wegloopt of dat je niet terwijl het. Als ik nu daar op terug kijk uhm denk ik weet je wel hoe ik het heb gedaan. En en en wat ik heb geleerd tijdens de jaren dat ik studeerde. Super waardevol geweest. En het is niet per se euh, zoals het systeem het voorschrijft. Zoals je vier jaar je ergens op focus dat afrondt en dan pas trots mag zijn ofzo.

Dus dat. Daar heb ik me wel voor geschaamd. Dat? Dat dat me niet gelukt is.

En dat applaudisseren alleen maar als je het papier zetten. Ja, een beetje dat idee. En dat heb ik.

Ja maar precies gaan die dan richting je ouders of tijdens dat maatschappelijk ding van nee, niet een maatschappelijk ding, maar echt richting richting waar ouders waarvan ik. Ik ben het niet aan het waarmaken. Ik weet van mezelf dat ik slim genoeg ben om het te kunnen. Waarom lukt het niet? Ik? Ik schaam me ervoor dat ik de weet ik veel meer punten niet haal. Of die die discipline niet op kan brengen. Of die focus kwijt raak. En.

Ja. En daardoor door je dus vervolgens niet daarover kwetsbaar op te stellen. Heb ik dat echt wel verdrongen en ook tegen mijn ouders gelogen van het gaat goed en ik ben super superlekker bezig. Ik heb weer een nacht, maar dat was helemaal niet zo, dus dat is een hele eer. O ja, als ik daar nu op terugkijk denk ik ach meisje toch? Wat was je nou? Wat was je aan het doen? Het was aan het.

Aan het hooggehouden of of. Ja.

Maar het feit dat je het hier op tafel gegooid betekent ook dat je dit ergens achter je hebt gelaten denk ik. Hoe heb je dat? Euh. Hoe heb je dat opgelost of aangepakt? Nou, eigenlijk precies?

Wat? Wat er in het boek staat? Op een gegeven moment met de billen bloot, ook omdat het niet anders meer kon zeggen. Maar er kwam op een gegeven moment echt een euh. Een diploma en tussen haakjes een diploma uitreikingen. Terwijl dat was. Hij lacht hij. Snap je?

Dus ik heb het met je ouders dat er tot die tijd dat je het gewoon goed ging dat het lekker is. Ja ja ja.

Dus dan heb je drie acteurs ingehuurd om jou diploma te ondertekenen.

Bij jezelf in elkaar gegooid of niet gedaan?

Mij maar dat. Dat was wel het moment dat ik dat ik bij mezelf naging van wacht even waarom. Waarom moet het zo ver komen? Waarom? Hoe reageerden je ouders toen? Uhm, wat daar waarschijnlijk het meest bang voor? Ja, die waren wel erg teleurgesteld, dat niet omdat ik die studie niet perse had afgemaakt, maar wel over het feit dat ik dus die verbinding met hun cvva kwijt raakte. Dat ik daar niet eerlijk over kon zijn. Dat ik uhm.

Ja, het gekke is dus het werkt dus echt averechts doordat je de schaamt absoluut je niet wilt delen, creëer je dus meer in verbondenheid, terwijl als je het gewoon eerlijk had gezegd tegen ouders om het. Het is heel lullig, maar ik ga het gewoon niet redden. Dan hadden ze het waarschijnlijk wel gewoon begrepen. En dan had je zeker nog steeds die verbondenheid gevoeld. Ja, terwijl het is Nath. Mensen worden vaker lullig of niet serieus genomen als je het pas veel later pas eerlijk iets toegeeft.

Ja ja, ik ken die druk wel hoor. Ja, t is t. Ik denk dat heel veel mensen daar ook mee kampen. Het is niet alleen opleiding natuurlijk, maar ik had dat ook wel zelf. Ik moet een papiertje hebben. Ja, echt wil ik de juiste dingen doen.

Snap je? Ja, en dat heeft Oberstein DDG.

Zoveel is echt een toegevoegde waarde. Is dat jij je auto snel algemene sociale wetenschappen Tefsen bij strelen? We hebben daar zoveel aan gehad.

Ja, zoveel wetenschappelijk onderzoek hebben we. Maar wel een beetje algemeen. Beetje sociaal. Een beetje wetenschapper.

Maar het heeft me denk ik ook wel. Ik weet niet of jij dat dan ook herkent. Heeft me ook wel afgehouden van een soort zelfonderzoek en een liefde voelen voor mezelf. En euh ja, eigenlijk nieuwsgierig zijn naar wie ik eigenlijk ben. Want als ik alleen maar aan het doen ben dat ja doen. Alsof ben ik. Maar dan achteraf gezien zou je het dan euh. Weet je nu beter van oud? Dan had ik het eigenlijk. Ik had het anders aan moeten pakken.

Het gekke is dus ik heb. Ik heb drie opleidingen gedaan. Allemaal dus niet afgemaakt. Ik heb op de dansacademie gezeten. Twee jaar Fett. Ja, heel, heel tof. Uhm, de AHA Kales, de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten, de jazz muziekopleiding, mensen.

Dat is heel veel dans. Heel veel acteren en zingen vond ik te gek. Maar o ja, we denken weleens dat jij in ERM hebben gezeten.

Ja, dat klopt. Ja, dat las ik gisteren Bobic beter.

Hoe weet je dan nog die die die meiden popgroep? Ja, dat lijkt het om dat programma van BNN. Ik zal even een heleboel nummers zingen.

Oh nee, dat was zoals jij had toch ook posters?

Ik altijd alles wist alles op televisie. Misschien He did you? Nee, dit is jou niet ontgaan.

Je weet het koeienletters kijkt rustig door. Ik ga even raam opzoeken, maar dat was het jazzmuzikant. Toen ben ik muziekwetenschap gaan studeren omdat ik heb liefde voor muziek altijd al gehad en daar wilde ik iets mee. Alleen een universitaire studie waarin je dat helemaal gaat ontleden en waardoor ik eigenlijk een beetje de magie verloor voor wat muziek eigenlijk voor mij betekent. Ja, dat was m niet. En toen heb ik een soort studiekeuze test gedaan waar journalistiek uitkwam. Kennis?

Dat was een toch wel. Ik heb het opgezocht. Jazeker, uhm.

Toen heb ik een studiekeuzes test gedaan. Daar kwam journalistiek uit en dat is iets waar ik dacht ja, dan kan je nog alle kanten op. Toen ben ik dat gaan studeren. Toen heb ik eigenlijk super hard mijn best gedaan. Toen was ik ook echt een jaar super trots op mezelf. Ik heb in één jaar een poppenhuizen gehaald. Echt alles. Helemaal op orde en het jaar daarna. Uhm, voelde ik m niet meer. Was het het niet?

Was ik inmiddels ook al tankvaart vijfentwintig ofzo en zat ik tussen achttienjarigen die nog thuis woonden en dat we dat? Ik had daar geen connectie. En dat was aansluiting, verbondenheid.

Verbondenheid ontbrak. Die was er niet. Dus. Dat uhm en niet om het daar de schuld aan te geven hoor. Ik heb. Ik heb ook echt niet meer mijn best gedaan en vervoer. En toen werd ik euh, afgeleid door Adam. Door euh, een stage die ik liep bij de radio. Voor die studie toen dacht ik ja, ik wil gewoon wel zelf dat ook maken. Daar werd ik ook voor gevraagd of ik dat eventueel zou willen leren.

En toen uhm, heb ik wel een paar hele goeie gesprekken gehad, ook met m'n vriend en die uh uhm heeft me eigenlijk ook wel ondersteund en aangemoedigd van. Als jij denkt dat dat goed is en dat het goed voelt. Ga maar gewoon op een andere manier dat dan doen. En euh, dat heeft me heel erg geholpen. Ik ben ik bij. Ik moet ook. Ik zou nooit meer naar school willen, denk ik. Het is gewoon niet een plek waar ik bij gedraai.

Is het gewoon echt niet.

Wat had ik al toen ik vijf was?

Wat terug, maar nu doe je eigenlijk toch al een soort van combinatie van al die studies?

Ja, dat was de interesses liggen er eigenlijk nog steeds bij, al die al die dingen die je wel hebt geprobeerd.

In ieder geval was wel grappig, want ik ging solliciteren bij t Klokhuis. Toen dacht ik ok. Euh. Slik. Ik heb een cv. Daarop zie je heel duidelijk dat ik precies niks heb afgemaakt. Dit is echt wel mijn ja zwakte. Schaamte. Hoe je het ook wilt noemen. En euh, hoe zij daarop reageerden was al jeetje, wat ben jij breed georiënteerd. Maar ik zie zoveel verschillende dingen op je cv terecht in QAU. Ik echt niet verwacht.

Euh, heb ik. Zo heb ik er zelf ook nooit naar gekeken. En wat een Shiller manier om. Om toch dat verhaal wat je dus jezelf ook gewoon verteld wie je bent, hoe je in elkaar steekt. Euh, wat je interesses zijn onder. Om dat zo te draaien dat je er uhm, dat je ermee kan leven.

Eigenlijk dat je niet een euh nee die je positief maakt. Dat je de Fransen je ook anders, want je keek er met schaamte naar. Maar dat is omgetoverde eigenlijk door een gesprek met iemand anders die er gewoon ja, eigenlijk eigenlijk iets moois van maken. Want zo kan het ook zeker zijn.

Ja. Ik denk wel v want d. Misschien denken mensen ja, ik ben nooit kwetsbaar. Luister nu hele stoere mannen die nooit dat voelen.

Dat is eigenlijk niet mogelijk, beweert René Brow.

Nee, maar dit zijn gewoon heel veel. Ze maakten een lijst van wat in haar onderzoek dan opkomt, eigenlijk bij mensen. Wanneer zijnde de de de gevoelens van kwetsbaarheden ooit een keer bij u naar voren gekomen? Of de ervaringen dus een onpopulaire mening hebben voor jezelf, opkomen hulpvraag en vinden we heel erg lastig? Nee zeggen. Euh, een eigen bedrijf beginnen. Nou, ik kan eindeloos doorgaan. De eerste deed na je scheiding als eerste. Ik hou van je zeggen zonder te weten of dat wederzijds heel verheugd had.

Ja ja, iets schrijven of een een kunstwerk maken als iets nieuws creëren. Ontslagen worden. Nou, heel veel schaamte. Terwijl dat het ook. Het kan allemaal. Ook als je er naar kijkt. Als een als een buitenstaander denkt ja, dat is toch eigenlijk hele logische dingen? Als er dan nu ja, maar iedereen ervaart wel die dingen, ook als hoe.

Als het jezelf aangaat dat je daar moeite mee hebt. Dat had kwetsbaar. Voelt dat dat schaamte oplevert. Maar als je bij iemand anders hoort en zo'n lijstje. Toen dacht ik ja en je kan het ook anders zien. Als een vriend aankomt met zo'n probleem, dan weet je wel hoe je erop moet rekenen.

Maar je bent ook altijd veel. Dat zegt ze ook veel strenger voor jezelf dan voor anderen. Ze zegt ook. Probeer als je jezelf ineens heel erg schaamt. Probeer jezelf te troosten op een manier zoals jij. Iemand anders trouwens, want de problemen die jij hebt zelf ga je dat altijd veel erger maken je hoofd. Dan ga je jezelf allemaal afstraffen en afwijzen. Terwijl als iemand anders met dat probleem naar jouw toe komt. Dan zou je daar heel anders en veel liever als een van je goede vriendinnen.

Nee, natuurlijk zijn de veel liefdevolle mee omgaan. Dat vind ik wel een goeie, goeie tip van René om liefde voor mijzelf te zijn. Alsof het een van je beste vrienden is. Dat is het ook. Dat werkt ook wel, wat ik ook wel interessant vond. Uhm, hij of hij, zo zei René.

Het verschil tussen mannen en vrouwen qua schaamte waar ze zich voor schamen. Euh. En bij vrouwen is het grootste ding waar ze zich voor schamen is hun uiterlijk. En op nummer twee. Euh. Is. Even kijken. Is moederschap je? Ze zegt het interessant is dat het moederschap daar vlak onder de tweede plek staat. En hoera. Je hoeft geen moeder te zijn om schaamte op het vlak van moederschap te voelen. De maatschappij ziet vrouwelijkheid en moederschap als onlosmakelijk met elkaar verbonden.

Daarom wordt onze waarde als vrouw vaak bepaald door waar we staan in relatie tot onze rol als moeder of potentiële moeder. Vrouwen worden voortdurend gevraagd waarom ze niet getrouwd zijn of als ze wel getrouwd zijn, waarom ze geen kinderen hebben. Zelfs vrouwen die getrouwd zijn en een kind hebben, wordt vaak gevraagd waarom ze geen tweede kind hebben. En heb je je kinderen te lang na elkaar gekregen? Waarom in hemelsnaam te dicht op elkaar? Hoe hou je het in je hoofd?

Dat is zeer oneerlijk tegenover de kinderen. Als je een bij buitenhuis werkt, is de eerste vraag hoe je kinderen daarmee niet tekort. Als je niet werken is de eerste vraag welk voorbeeld geef jij je dochters? Schaamte ligt voor moeders overal op de loer. Het is iets wat meisjes en vrouwen met de paplepel ingegoten krijgen. En daarom vroegen wij ons af.

Eva, je bent nu fucking 34 en je hebt nog steeds geen kinderen. Wat is dit? Wij weten dat niemand daar eigenlijk iets mee te maken heeft. Het is een onderwerp dat inderdaad onlosmakelijk verbonden is met vrouw zijn. En je moet daar een verhaal voor klaar hebben. Ja, en als je dat niet hebt, waarom heb je dat dan niet? Waarom denk je daar niet over na? Voel je dat dan niet?

Ik vind het is absurd. Kijk, wij stippen dit thema nu ook aan. Maar dat is ook meer met een soort verbazing. Want als ik een man zie van 37 krijg ik nauwelijks een opmerking over heb je. Heb je wel een vriendin dan? Euh, dan zal je wel lekker vrijgevochten man zijn. Of wil je we? Het maakt eigenlijk niet uit wat ze wat ze zei over inderdaad niet die verklaring af te leggen. En dat vind ik. Euh, vind ik.

Dit is echt een groot wezenlijk verschil. En ze noemen dat ook wel. Jennifer Aniston. Euh effect? Ja, die kreeg in elk interview dan de vraag. Euh ja en wanneer? Euh en met wie en waarom niet? En dan word je volgens mij helemaal tureluurs van.

Daar zit een soort klok op een vrouw, dus dan gaan we daar. We gaan samen met je mee aftellen.

Ja straks. Ja straks. Ik zeg het maar ik denk dat je toch maar een want dit is dus euh.

Uit onderzoek van Burner Brown bleek dat dit het tweede grootste ding is waar vrouwen zich voor schamen. Heb je? Heb je die gevoelens ook gehad? Als mensen dus jou confronteerden met dit soort vragen?

Nee, omdat ik. Uhm nee, ik heb daar geen schaamte over. Niet over het feit dat ik euh euh geen kinderen heb en 34 ben. Misschien omdat ik geen kinderen heb hoor dat ik dat ik daar niet zo mee bezig ben of dat ik ook niet ja andere vrouwen zie als potentieel moeder of moeder. Wat ik wel bijvoorbeeld merken aan mensen die ik bijvoorbeeld volg in vlogs ofzo, die dan zwanger zijn en een kind krijgen omdat dat ook het enige is wat waar het over gaat.

En wat ook heel logisch is, want de hele wereld wordt gewoon wat kleiner. En en euh. Uhm, je maakt je even wat minder zorgen om alles daar omheen. Eén ding is. Ja, dus het heeft ook wel zo'n mooie kanten. Uhm. Maar ik denk dat mocht ik het nou ontzettend gaan proberen en het lukt niet. Dan zou ik dat. Dat zou ik heel heftig vinden. Ja, dat zou ik echt da. Dan zouden die vragen ook zo pijnlijk zijn.

Ja zeker. En euh. Mensen zijn volgens mij dan ook niet per se geïnteresseerd als ze die vraag stellen in hoe je er daadwerkelijk over voelt en erin staat en wat het betekent voor een vrouw als dat niet lukt of niet. Euh.

Nou dat in dit geval we. We gooien het weer op tafel had een heel pijnlijk gesprek kunnen worden zeker?

Ja ja ja. Stel ik was het al maanden en maanden, misschien wel jaren aan het proberen en het lukte niet. Ja, dan moet ik me dus verantwoorden voor het feit dat het nu niet zo is. En dan? Dan boor je wel meteen in een hele heftige pijn. Volgens mij omdat het dus ook door een maatschappij verwacht wordt dat je daar mee bezig gaat.

Vroeger kwam de pastoor gewoon langs deze jongens.

Zal ik het even doen na wat gaat?

Maar wat staat er dan in datzelfde ding over? Over mannen waar zij staan?

Dat is inderdaad een goeie, want het V daar gaat het dus heel erg over. Euh. Mannen mogen niet zwak zijn en dat koppelen wij dus heel erg aan die kwetsbaarheid. Kwetsbaarheid staat voor zwak.

Hmm ja, ik mag niet bang zijn. Ik mag geen angst tonen. Ik mag niet kwetsbaar zijn. Schaamte betekent dat je bang bent. Angst, dood of kwetsbaar bent en zo. Dat zit gewoon ook in een maatschappij. Zit in opvoeding. En ja, ik probeer dat dan terug te halen.

Heb ik ook wel het teruggedacht van hoe? Hoe zijn mijn ouders? Hoe zijn onze ouders dan daar mee omgegaan? En ik denk ik heb altijd wel euh, euh, mijn ouders als voorbeeld gezien. Maar ook mijn vader, die kon ook wel huilen. En dat als ik soms met andere mensen praat. Heb je je vader wel zien huilen? Ja, een keer. Dat was dan op de begrafenis van opa of oma ofzo. Maar dan eigenlijk ook nooit.

Dus het zitten gewoon heel erg, heel erg. In en toch ook voor mezelf ook wel, denk ik dat dat. Dat je dat probeert in ieder geval toch binnen te houden. Ik mag dat niet laten zien. Ik heb dat wel echt geleerd door heel veel films te kijken. Eigenlijk is mijn manier. Ik kon vroeger echt niet goed huilen, maar gewoon ja, ik. Ik ben eigenlijk wel heel gevoelig, dus eigenlijk ben ik al iemand die dat snel voelt.

Ja, maar gewoon door heel veel mensen kijken waar ik gewoon geëmotioneerd door werd. Heb ik dat echt meer leren kunnen toelaten. In de bioscoop schaamde ik meer stands die ook vaak als je haalt, maar tegenwoordig denk maakt me niet uit. Ze zit gewoon lekker te janken en dat vind ik ook heerlijk om gewoon zo die gevoeld kunnen uiten. Maar ik denk wel dat je ouders echt een heel belangrijke voorbeeldfunctie hebben in je kwetsbaarheid tonen. Ja, ik heb dat zelf gekregen ja, zelf al hebben gemist.

Maar ouders zijn sowieso gescheiden toen ik echt drie was. Mijn vader die woont in Limburg en ik ben daar met mijn moeder in de buurt van Utrecht gaan wonen. Euh. En daardoor heb ik sowieso wel de opvoeding van mijn vader gemist. Maar sowieso is hij ook niet iemand. No fans natuurlijk. Nog een vader, maar niet iemand die zich heel kwetsbaar opstelt. Dus als je dat dus als kind ziet van één van je ouders dat die zich niet kwetsbaar opstelt is voor jou.

Ja, daardoor leer je dat ook niet goed. Ja, dat zijn toch de de je voorbeelden om om te leven? Die moeten laten zien? Kijk, het is ook dat je een keer verdrietig bent. En als je dat nooit ziet, dan is het ook weer heel moeilijk om dat te leren.

Denk dat dat ook wel met de met de generatie te maken heeft. Zeker Cibel ons, want ik herkende dat ook. Mijn vader heb ik ook, maar ik kan het echt op één hand tellen. De keren dat ik hem zo heb zien huilen. Maar wat het vervolgens met mij deed was niet dat ik dacht wat de zwakkeling later hierom gaat janken. Nee, helemaal. Dat was juist.

Dat zorgde eigenlijk juist voor verbinding. Ja en voor uhm. Maar ja, echt voor verbinding en voor een moment dat je gewoon ziet als hij hij niet. Hij heeft ook gevoeld. Maar wel euh. Uhm, daar gaat. Daar gaat al meer in iemand om dan je eigenlijk op het eerste gezicht maakt.

Je bent gewoon heel menselijk hoor. Ja nou ja, ik had.

Ik had zelf uh, een en een stuk uit het boek wat wat mij raakt en waarvan ik dacht oh ja, dat is heel herkenbaar wat ik vroeger deed, ook om het te het eigenlijke deels beetje te verbergen. Om nou in ieder geval niet de aandacht er helemaal op te vestigen. Euh, het gaat over het fluwelen konijn. Dat is een stukje geschreven over Margery Williams in 1922. Een kinderboek was dit jaar volgens mij wel een uhm he. Het gaat over een over een knuffel konijn.

Echt is niet hoe je gemaakt bent. Zij het leren paard. Het is iets wat met je gebeurt als een kind lang, heel lang van je houdt en niet alleen om met je te spelen, maar echt van je houdt. Dan wordt het echt. Doet dat pijn? Vroeg het konijn soms wel. Zij leren paard, want hij sprak altijd de waarheid. Maar als je echt bent, dan geef je niets om de pijn dat het heeft gedaan. Gebeurt het allemaal ineens, net als opgewonden worden?

Vroeg hij of een beetje bij beetje. Het gebeurt niet allemaal eens bij het leren paard. Je wordt het gewoon. Het duurt een hele tijd. Daarom gebeurt het niet vaak met dingen die gemakkelijk breken of scherpe randen hebben of heel voorzichtig behandeld moeten worden. In het algemeen ben je tegen de tijd dat je echt wordt meestal kaal geknuffeld. Zijn je ogen eruit gevallen, je poten bengelen erbij en je ziet de haveloze uit. Maar dat geeft allemaal niets. Want als je eenmaal echt bent, dan ben je niet meer lelijk.

Behalve voor de mensen die het niet begrijpen. En euh. Ja, ik vond dat. Ik vond het prachtig, want toen ik jong was ik was na een jaar of zeven toe, kreeg mijn moeder kanker en ik begreep dat helemaal niet. Ik was er eigenlijk niet heel erg bij, maar gaandeweg begrijp je dat het ernstig is. En ik wou altijd een soort machteloosheid, want je snapt het niet. Je weet niet wat je eraan. Je kan er ook niks aan doen.

En je ziet iemand aftakelen. En dan is. Dan komt in één keer het begrip dood om de hoek waar je eigenlijk ook al niks van snapt. Dus dat wordt een soort machteloosheid. Maar ik had een knuffel en dat was echt mijn allerbeste vriend eigenlijk. En euh, daarmee was mijn. Dat was mijn manier om euh, eigenlijk een soort van Roue verdriet te hebben. Dat ik die gewoon. Dat was mijn knuffel. En daar vertelde ik dan alles aan.

Muis was een muis. Die heeft zoveel tranen gevangen. Maar dat was daardoor hoefde ik het ook niet aan. Hoef ik u niet altijd naar mijn ouders, want die hadden zelf ook al verdriet. Hoe kon ik het gewoon aan en aan hem kwijt? En dat voelde heel erg veilig en er werd dat gewoon echt. Het was echt echt een vriend. En inderdaad die euh heeft. Euh, de druk die hij heeft ziet er ook niet zo mooi meer uit.

Weet je wel. Dus ik vond het heel erg mooi. Mooie werkdag van Ai. Dat is wel wel hoe het hoe het werkt en waarvoor het kan kan staan. En in in deze zin ja, voor de mensen die iets anders geïnterpreteerd.

Ik dacht om zeg maar als je zelf ook. B. Spreekwoordelijk dan je je ogen verliest, je benen bungelen eruit, zeg maar je bent er eentje voor jezelf.

Nee, zeker als je als je op een gegeven moment niet anders meer kan dan echt zijn.

Dat maakt het niet uit wie, hoe je eruitziet, wat je doet, wat je, wat je. Wat je voor werk hebt. Welke status? Hoeveel geld je hebt. Wat ervoor? Dat maakt allemaal niet uit, want je. Je hebt een band die verder gaat dan ja dan dat die het gaat om de de. Het vertrouwen. En dat je dus ook de. Wat jij zelf van jezelf lelijk vindt dus die schaamte durft te delen, dat je dan?

Dan word je echt omdat het gezicht het het maskertje langzaam afgaat.

Wat? Wat was die laatste lázně van euh, naar eigenlijk als je dus heel erg lelijk bent. Boeit dat niet meer, behalve voor de mensen die het niet begrijpen.

Ja ja en dan moet je maar euh. Dat ook naast je neer kunnen leggen. En zo ja, die zullen dat wel begrijpen. Dus dat. Of misschien misschien wel? Ik bedoel. Als hijzelf ook op een gegeven moment de euh benen bungelend ergens terechtkomen. Misschien dat ze dan nog is ja dan op een andere manier ook op anderen kunnen reageren. Maar ja, ik vind een mooie passage die je hebt uitgekozen. Ja, en wat wil ik ook mooi vinden wat ze schrijft over perfectionisme, ja, dat wij denken dat dat een soort bescherm schild is van allebei perfect.

En dan voelen we dus geen pijn, geen geen angst, geen schaamte. Maar dat is. Dat is dus niet zo. Het is een. In een idee die wij onszelf aanpraten, maar je zult altijd je kunnen gekwetst voelen.

Dus mag ik daar een stukje over voorlezen natuurlijk. Schaamte wint aan kracht als we onze mond dichthouden. Daarom is schaamte vooral dol op perfectionisten, want het is zo gemakkelijk om ons de mond te snoeren. Als we ons voldoende bewust worden van onze schaamte gevoelens om ze te benoemen en uit te spreken, dan hebben we ze al vrijwel op de knieën gebracht. Schaamte heeft er namelijk een hekel aan om in woorden te worden gevangen. Zodra we onze schaamte gevoelens uitspreken, beginnen ze te verschrompelen.

Net zoals de kwelduivels in de film Gremlins konden worden uitgeroeid door ze bloot te stellen aan licht, kunnen we schaamte bestrijden door het licht van woorden en verhalen erop te laten schijnen. Ja hoor.

Ik vond het mooi stuk in die zin. Euh, dat ik dacht perfectionisme. Ik ben euh. Euh, ik ben. En niet echt een perfectionist denk ik. Ik denk Jasper. Iets iets meer. Maar het is inderdaad een soort euh, een kwelling van je van jezelf. Ja, ze omschrijft dan ook dan hebben we zien perfectionisten. Daar is heel veel mensen zeggen ja, ik ben ook een beetje een perfectionist.

Maar wat is jullie status? Zegt je je? Kun je wat minpuntjes? Perfectionistisch.

Maar ik vind het zo mooi dat zij wel zeggen het is wat is Perfection allemaal niet? Perfectionisme is niet hetzelfde als streven naar kwaliteit. Heeft niets te maken met gezonde prestaties en groei nastreven zeg maar. Het is niet de sleutel tot succes. Het is niet of geen vorm van zelf verbetering. Het is tot slot ook niet de manier om schaamte te voorkomen. Het is juist een vorm van schaamte. Wie worstelt met perfectionisme, worstelt met schaamte. En dat dacht ik oh ja, ja ja, het is gewoon een hele, eigenlijk een nare aandoening voor jezelf die je jezelf eigenlijk aandoet.

En daarin vond ik het wel. Wat het wel is naar jullie komen er dan achteraan. Is een schadelijk en verslavend systeem van overtuigingen dat uitgaat van de volgende basisgedachte. Als ik er perfect uit zie en alles perfect doe, kan ik de pijnlijke gevoelens die schaamte, afkeuring en verwijten veroorzaken, voorkomen of tot een minimum beperken. Perfectionisme is schadelijk, is verslavend, dus is en maakt ons bijzonder kwetsbaar voor nieuwe afkeuring, verwijten etcetera. Nou ja, toen dacht ik inderdaad ja, dit is eigenlijk wel wat het is, maar we verwarren het gewone verdraaien het gewoon alweer.

Dus naar iets moois om alweer niet. Ja, eigenlijk kwetsbaar op te staan.

Dat is wel interessant. Want wanneer zie je nou imperfectie of of mensen zich kwetsbaar opstellen? Of. Want a. A. Enfin, veel van wat we om ons heen zien of horen of of euh. Wordt wordt altijd gedraaid naar de mooie kant. De de ja ja, maar dan op social media.

Maar dan heb je het over social media en daar vind ik gelijk ook een punt.

Nee, niet per se ook op tv. Wanneer zie je nou echt iets misgaan op tv en dat men dat dat er t zegt sorry hoort bij kan gebeuren? Dat ik dat besta?

Dat daar of iemand wordt er gelijk op afgerekend? Nou, dan is het wel echt een Cemal. Nou ja, ja nou ja, ik.

Ik probeer af en toe wel eens waarom ook iets kwetsbaarder te doen. Dus als ik bijvoorbeeld een keer minder goed in mijn vel zit of daar. Ja, dat soort dingen probeer ik wel. Ook aandacht te geven omdat ik dat goed vind om dat taboe te doorbreken. Dat dat dus niet kan omdat we opeens schermen alleen maar onze mooie kanten laten zien. Probeer ik dat ook wel af te doen. Ik vind dat juist mooi als mensen dat mensen met met meer bereik uh op social media die dat doen.

Ja, ik word er echt heel ongelukkig van. Van Instagram. Ik kon het ook niet. Ik ben. Ik vind kan het niet. Ik doe het ook niet. Het is echt. Het is echt niet zo. Of tenminste het is niet perse goed of fout ofzo. Maar ik zit wel eens na te denken. Ik heb zo'n vijftienduizend mensen die me volgen denk ik. Ja, wat willen die dan zien? Of moet ik dan laten zien wat zij willen?

Dat ik laat zien of wat? Wat zou dat dan zijn? Of moet ik gewoon dan daar iets zoetje? Ik ben het helemaal in je hoofd.

Ik raak daar echt totaal van in de war denk ik wel, maar doet wel niet POSIX. Dit is heel herkenbaar. Kan natuurlijk ook weer de angst zijn voor of waar je kwetsbaar op is. Precies dat. Dat is denk ik het verkeerd. Ik zie dan bijvoorbeeld mensen die totaal gecanceld worden omdat ze één keer iets fout zeiden, terwijl ze zelf misschien ook wel in de PO's daarna zeiden. Oeps, foutje, ja kan gebeuren. Ja ik ben ook.

En dat wordt gewoon niet geaccepteerd. Dat vind ik ook zo heftig dat ik denk zo wil je toch helemaal niet? Zo willen we toch niet met elkaar omgaan? Dat is toch niet mijn fout? Ik mag niet mee als je naar Weba. Weet je wat jij net zei? Wat een Brown ook zegt, als je naar jezelf kijkt zoals je naar een vriend zou, ze zou adviseren of kijken. Dat is dat het zo hard en zo euh, harteloos ook vaak.

Vind het heel ingewikkeld.

Ik vond dit seizoen ook. Over over inderdaad mensen die hatelijke comments. Euh, ja, volgens mij zei ze ook bedenk ik nu dat dus dat mensen die zo'n reactie posten dat dat te maken heeft met dat zij zich geconfronteerd voelen doordat iemand zich wel kwetsbaar opstelt. Deze soort van blootgeeft op social media en dat zij dat omdat zij dat in zichzelf niet kunnen dan iemand anders daarvoor afwijzen omdat zij geconfronteerd worden met iets wat zij wat hen zelf niet leuk zegt, waar mensen boos ook nooit van is op YouTube onder hun eigen naam.

Omdat dan. Dat is al te persoonlijk. Dus het is heel makkelijk om onder een.

Maar is het dan alleen een soort afweer mechanisme wat je dan leest of zij om diezelfde zijn geluksgevoel vorm te geven omdat jij iets leest wat je onbewust confronterend vindt? Maar het is. Het is dus niet alleen op social media, dat gebeurt ook op de werkvloer. Dus euh, anderen die net iets anders zijn of of. Nou hoor. Daar wordt op bepaalde punten afgegeven. Wordt gepest? Ja, ik denk dat dat het gebeurt overal. Het gebeurt er.

En dan voelt het als een bedreiging. En ook misschien voor je eigen euh kwetsbaarheden. Dat je die zeker niet wil euh. Laten zien. Dus dan dan. Dan focus je maar op een ander.

Ja, terwijl we toch allemaal. Die emotie wel kennen van schaamte en euh, daar liever niet naartoe gaan? Ja, hier kijk je hier.

Je zegt wel pagina 102 om de twee uur. Dat gaat volgens mij over dus elkaar aanvallen op euh, op een kwetsbare uiting. Het ironische of misschien natuurlijker hieraan is dat uit onderzoek is gebleken dat de mensen juist aanvallen op gebieden waarin we zelf kwetsbaar zijn voor schaamte en daarbij vooral mensen uitkiezen die het minder goed doen dan wij. Als ik een goed gevoel heb over de manier waarop waarop ik mijn kinderen opvoedt, dan heb ik geen behoefte om anderen aan te vallen op de keuzes die zij maken.

En als we een goed gevoel hebben over een lichaam, dan maak ik anderen niet belachelijk om hun gewicht of uiterlijk. We zijn hard voor elkaar, omdat we elkaar gebruiken als springplank uit wat wij als onze beschamende tekortkomingen zien. Dat is kwetsend, werkt niet en is bovendien besmettelijk. Zoals je wel ziet aan de roddelt cultuur onder meisjes op middelbare scholen. We hebben dit valse overleving overlevers mechanisme doorgegeven aan onze kinderen.

Nou ja, ik vind die. Die voorbeeld is heel grappig. Die erachteraan komen zo van dat. Ouders hebben dan euh, niet echt een probleem met het pestgedrag van een van hun dochter, want ze zijn vooral heel erg blij dat ze dat ze veel vriendinnen en populair zijn dan bij mannen. Zo van jou. Ze hebben gevochten op het schoolplein ook. En dat een vader dan als eerste vraag stelt. Hij heeft het gevecht hopelijk wel gewonnen.

Toch was het daarmee zie je die patronen gewoon wel doorgegeven. Wel wel terugkomen.

En ik denk dat dit is dat Duke enigszins gekscherend uh in het boek geschreven en een beetje simplistisch. Maar ik denk dat het heel vaak daadwerkelijk zo zou zitten. Een goedbedoeld advies met een averechts effect.

Ja, ja, ja, ja, dus we moeten wat liever voor elkaar zijn. Mensen nou nu al zien.

Ja, de echte man Jasper. Nou juist de man, een echte vrouw. En euh ja. Wat zien jullie er goed uitkomt?

Zo ja, jongens, zijn we nu heel kwetsbaar? Wat een onzin.

Maar ik denk ook dat dat zeg maar om je altijd de hele tijd de rest van je leven soort van kwetsbaar op te stellen. Dat is. Dat is ook niet menselijk, maar het is wel lekker om um af en toe op een moment dat je dus die schaamte voelt of het gevoel hebt want ik wil verbinding. Maar het lukt niet omdat dus bij jezelf te zoeken en niet te gaan wijzen naar iemand anders en en euh. Of misschien dit boek is een castelijns, maar de nadat zegt zij zelf ook ik euh, ik zit nog steeds in het verkeer.

En dan? Dan steek ik nog steeds een middelvinger op.

Maar ja, ik ben gek. Ja je. Je hoeft ook niet alles. Het leven hoeft niet allemaal perfect te zijn. Nee, dat is het ook niet. En hebben jullie dan bijvoorbeeld als jullie een programma maken dat jullie daar mee bezig zijn? Want ik heb wel eens een euh een streetlab gezien waarin jullie echt. Misschien is het morgen neer en niet per se, maar echt wel een soort grens overgaan. Dat ook durven laten zien.

Nee, daar zitten ook delen in waarvan ik dacht van o dat dit gaat. Euh, mij te ver of zo dat ik dat dan heel erg euh zo lastig vond. En dan noem je dan wel. Het is niet dat je gaat niet stoer doen en doen alsof het alsof je het welkom. Dat is denk ik juist. Bijvoorbeeld na wat ons meest bekeken aflevering op internet is, is dat Stijn als euh, die gaat meetrainen bij Sjouke voetbalclub terwijl die hier.

Ja, hij kan gewoon niet heel goed voetballen, zo wist hij echter.

Maar ik kan supergoed voorbereid werken en veiliger zijn.

Voor Stijn achtervolgde komen wensen papaja plots af.

Maar wat zo mooi is dat je gewoon zijn is gewoon echt een ontzettende anti-held omdat hij gewoon. Hij heeft er gewoon echt geen zin in. Terwijl iedere jongen die van voetbal houdt droomt ervan om ooit eens profvoetballer te worden.

Ik ook. Ja, en daarvoor mag je je. Je durft het niet. Je hebt er geen zin in, maar toch ga je doen. En dat is wat wat mensen dus denk ik toch inspirerend vinden dat je dus je laat je kwetsbare kant zien doordat je laat zien. Ik wilde niet. Ik vind het moeilijk. Ik.

Ik ben het ook. Daar zitten de schaamte die erin zit. En euh. Dat is misschien niet duidelijk in de Zaccaria. Je hebt het wel gedaan en toen was ik superblij dat ik het had gedaan. Maar het op het moment dacht ik van ik durfde het niet en ik durf het eigenlijk niet te zeggen. En nu zitten jullie met die met die klote camera in mijn gezicht te filmen, terwijl dat ik eigenlijk gewoon super bang ben en ik de hele nacht niet heb geslapen.

En dit gaan mensen dan zien. En dan? Euh, dan ruiken ze gewoon achter hun beeldscherm al. Maar dat is juist het mooie eraan, want je laat gewoon je mensen cutie.

En ik denk echter dat de reden is waarom mensen dat dan zo waarderen. Ja ja, nou ja. Maar ja, voor voor. Op dat moment vond ik dat helemaal niet fijn. Nee, het is niet Dejagah. Dit ga ik zelf wel lekker aan. De mensen laten zien hoe kwetsbaar ik ben.

We hebben veel geleerd.

Nou hebben we veel besproken. Het is het aller, allerlaatste zelfhulpboek wat wij bespreken in deze reeks. Ja, dat voelt ook wel een beetje kwetsbaar. Oh, wat hebben jullie dan veel gehad? Hoeveel waren de twee totaal nu? Dit is het veertiende boek als je waar is.

Er is er dan voor jullie, want jullie hebben een hele reeks gehad. Jullie hadden waarschijnlijk aan het begin een doel. Is dat? Ben je daar? Ben je tevreden? Is het? Is het iets anders geworden dan nooit je had gedacht? Ik ben er wel benieuwd naar als je zelf veel van die zelfhulpboeken. Moet je een soort Superman zijn niet ontzeggen?

Nee, maar dat is nee, helemaal niet. We hadden niet echt een doel van dit willen. We wilden gewoon onszelf ontwikkelen en zoveel mogelijk en je herkent heel veel terug in verschillende zelfhulpboek. Maar de ene schrijft en net iets duidelijker en de andere die herhaalt zichzelf tot in den treure dat je denkt dit had ook een vijftig bladzijden gekund. Dat heb ik misschien bij dit boek ook wel. Kan er echt wel honderd pagina's af?

Ja, je komt sommige situaties tegen.

Of dat nou in een onenigheid met elkaar is, dat je dan dan iets sneller tot het punt kan komen. Daarna ook van al kan ik dit eigenlijk bekijken. Uh, hoe kunnen we dit ook weer oplossen in je eigen hoofd en mogelijk ook voor anderen? Ja dan. Dan denk ik wel dat er wel boeken zijn blijven hangen die dat die dat doen en gewoon laat nadenken. Het is heel erg. Je bent wel heel erg euh ja, met je met jezelf bezig.

Je kijkt verkeerd, veel meer, dus veel minder afschuiven op anderen, maar veel meer reflecteren wat. Dat gingen vanochtend mis.

Het is maar de enige die heeft gereflecteerd. Als we naar de beoordeling moeten beginnen.

Ja, ik ben er al helemaal uit. Nou, ik denk uhm, omdat ik haar heb zien spreken en ook graag haar podcast luister aan Lackin. AZ heeft die met Barney Bram, waarin ze ook met andere mensen in gesprek gaat. Uhm, dat zou ik vijf sterren geven. Dit boek hoe het is opgeschreven en.

En uhm. Uh. Welke onderwerpen ze aanhaalt en hoe dat op mij van toepassing is. Drie sterren wel fijn, maar niet allemaal, euh. Ik moet er gewoon nog een keertje in terug bladeren denk ik dat dat. Het is een boek wat je denk ik al op bepaalde momenten van erbij kan pakken. En euh. Het is niet iets waarvan je dat helemaal absorbeert. En dan net zo klaar.

Nee, dat is het niet. Drie sterren mooi. Euh, ja, ik heb toch ook een beetje dit gesprek dat we nu voerden.

Vinding waardevoller dan het hele boek dat ik heb gelezen omdat ik eigenlijk? Nee, maar je kan mooie vonden in dit boek lezen. Je komt er al met inderdaad ongeveer de titel en de onder tekst. De kracht van kwetsbaarheid. Heb de moed om niet perfect te willen zijn. Nou, dat is eigenlijk de boodschap van zijn boek. Deze is perfect samengevat. Maar dat ik denk dat is de boodschap die uit het boek denk ik voor langere tijd meeneemt.

Net als the art of na het gevangen wrak. Dat is eigenlijk ook waar dat hele boek is. Ben je 200 bladzijden denken?

Ja ja, je moet gewoon middenvak geven om dingen gewoon los kunnen.

Het is zo fijn dat wij deze podcast maken zijn dat mensen niet meer hoeven te lezen.

We hebben de gewone inzichtelijke, want dat was het woord wat volgens mij bij de euh van jullie terugkomt inzichtelijk. Ik vind het inzichtelijk maken van H. Het geeft heel veel onderzoeken. Zeg maar wat nou in het onderzoek was. Dit komt een beetje. Dit geven mensen aan als als als ze problemen voor hunzelf. Hier hebben ze een schaafde vond ik heel inzichtelijk.

Maar het had ook gewoon een blog kunnen zijn denk ik. Oh ja, leuk blog. Maar nu heb ik dus dagenlang moeten lezen wat niet erg is. Maar dat snap je dus in een blog. Had dit ook leuk kunnen zijn en een inzichtelijk. Of vind je dat? Dan hadden we misschien ook al hetzelfde gesprek kunnen hebben. Misschien wel ja. Maar ja, ik. Misschien is het wel goed dat je dat zegt. Want inderdaad, de kracht van kwetsbaarheid hebben de moed om perfect te willen zijn.

Als we alleen dat hadden gelezen en we zouden er zo ingaan, hadden we misschien inderdaad hetzelfde gesprek kunnen hebben. Ja. Pijnlijk? Nee, ik geef het euh, ja, nee, ik geef het toch wat dan? Driesterren sterren, denk ik. Ik ga gewoon met de drie sterren mij. Drie sterren, drie sterren, drie sterren. Nou, dat was alweer Jos. De laatste podcast.

Ik vond echt hele spannende ontdekkingstocht met je, maar weet je wel even dat je met ons dit wilde bespreken? Ik jullie ook voor de uitnodiging? Vond heel leuk.

Ja, ja ja, het was een hoop jongens tot tot de volgende keer of niet. Ja, je weet nou uhm nou de spinet baron bonbon.