Welkom bij aflevering 280 van Echt Gebeurd!

De podcast waarin waargebeurde verhalen worden verteld door de mensen die ze zelf hebben meegemaakt.

In deze aflevering een verhaal dat Lotte van Galen in maart 2012 bij ons vertelde tijdens een verhalen middag rond het thema De baas.

Ik kan er absoluut niet goed tegen als iemand de baas over mijn speelt, daar ben ik eigenlijk een beetje allergisch voor. Maar, maar toch gebeurt het heel vaak. En dat komt ook een beetje doe ik ben. Ik ben namelijk uhm, ik wil nooit graag ruzie maken of mensen boos maken. Ik ben een beetje conflict vermijden, zoals dat dan heet. En euh ja, sommige mensen hebben dat heel snel door en die vinden dat dan wel leuk om.

Zeg maar een beetje misbruik van te maken. Ik heb vaak dat ik mensen tegenkom. Meestal zijn het mannen overigens die dan mij in de maling nemen en een beetje bang maken. En zo. Dat gaat ook allemaal. Heel makkelijk dus, maar het is niks ernstigs. Maar het is wel vaak heel gewoon heel vervelend als dat gebeurt. Dus dan moet je denken aan zeg maar een voorzitter van een van een korfbalvereniging ofzo, waar ik dan dit van was.

Of de supermarktmanager waar ik dan een bijbaantje had. Dat soort dingen. En ja, de meeste mensen die zouden daar dan van leren waarschijnlijk. Of die die die op een gegeven met zijn ze daartegen opgewassen. Die weten dan hoe ze tegengas moeten geven. Maar ik. Dat ging gewoon niet zo goed bij mij. Ik bleef altijd maar een beetje lief en snel geïntimideerd. Nou, drie jaar geleden, ongeveer toen was ik net begonnen aan mijn opleiding. Toen was eigenlijk een beetje dieptepunt op dit vlak.

We hadden toen de opleiding gehad. Een beetje over films maken dus we kregen een opdracht en het was uhm. Maak een reportage over iemand met een bijzonder beroep of zoiets. En toen hadden dus een klasgenoot en ik gingen samen dat doen en we hadden een man gevonden. En die man, die was Spoke jager van beroep en we hadden hem nog nooit ontmoet. Maar we hadden we op internet van alles gezien wat hij was. Hij wordt vaak in programma's bijgehaald door SBS 6 Enzo en was een beetje een rare man.

Hij was heel dik en heel slecht gekleed en had een rare bril. En hij praatte raar. Dus wij dachten van nou, dat wordt leuk. Dan gaan we naar toe en dan maken we gewoon een leuk filmpje over die man. En hij woonde in Zeeuws-Vlaanderen, dus was een beetje ver. Dus we hadden ook een hotel en gingen we die nacht. Gingen we dan daar slapen? Nou, eigenlijk had er geen geld voor het hotel, dus we hadden eerst een camping gereserveerd.

Maar toen? Toen mijn moeder dat hoorde en die kent mij een beetje. Toen had ze dus een hotelkamer voor ons geregeld, want ze dacht nou spoken jagen en dan daarna op de camping. Dat is misschien geen goed plan. Achteraf ben ik heel erg dankbaar daarvoor. En nou ja, we kwamen daar aan en we gingen eerst het plan was. We gingen eerst een interview doen bij hem thuis en dan daarna zou hij ons meenemen op op spokentocht eigenlijk.

En mocht mochten dan ook filmen. Dus we kwamen er aan en een klasgenoot ging de camera doen en ik ging dan interview doen en we zaten daar. En het ging helemaal niet echt. Het ging niet echt goed, want hij was. Hij bleek heel dominant te zijn en hij walste echt over me heen. En dan moet je dus bedenken dat ik zo voorzichtig en niet niemand wil beledigen enzo. Dus ik dacht dat het evenwicht was niet helemaal ok. En maar ik dacht toch van nou.

Zo wordt het wel een saai filmpje, want hij is alleen maar aan het vertellen wat hij wil vertellen. En ik wil toch ook wel wat andere dingen weten die ik interessanter vind? Dus ik moet tegengas geven. Dus ik deed ontzettend mijn best om kritische vragen te stellen en dan ging die zij die bijvoorbeeld geen antwoord geven. Maar er was dan een heel ander verhaal ofzo. Dus. Het lukte allemaal niet zo. En op een gegeven moment had ik een soort doorbraak.

Toen lukte het. Toen had ik een soort. Hij viel, want het was overigens duidelijk dat dit gewoon een oplichter was die gewoon niet zo heel goed bij zijn hoofd was. Dus dat was op zich. Op een gegeven had ik een beetje had zichzelf. Viel die een beetje uit z'n rol zeg maar. Dus ik was vrij triomfantelijk daarover. Want wat gebeurt er nou? Hij zei van ja. Als ik dan een kwade intypt entiteit bij mij in de buurt komt, dan roep ik mijn bescherm engelen en daardoor gebeurt me nooit iets.

En toen zei ik Oh oh, wat als je ze nou roept? Hoe doe je dat dan? Hebben ze dan ook een naam? En toen zei Jaja, ze hebben wel een naam. En toen zei ik nou noem dan is zo'n naam. En toen was het een beetje te lang stil. Dus ik dacht al je moet het nou verzinnen.

Hij heeft nu spijt dat ie dat het is, zei I ja, een naam. Ja, die ene bescherming, want die heet Jos. En ja, daar is er nog geen.

En die heet ook troebel is zijn doel. Ik dacht komt ie daarna weer bij? Wat een rare namen. Dus ik had hem echt te pakken en pas ik voel me supergoed er over. Maar hij wilt. Hij kwam terug. Hij moest met scherper geschut komen. Dus toen zei je ok. Wacht even, wacht even. Moet even stoppen. Doe camera maar uit. Nee echt uit. Ik zie het rode lampje brandt nog uit en toen zeiden je ja, dat gaat hier iets helemaal niet goed.

Dus het werd zo langzaam stil. En toen keek. Hij zij, die heb jij wel eens dat je in de spiegel kijkt naar jezelf en dat je dan ziet dat één van jouw ogen langzaam euh zwart kleurt.

Dat klinkt wel grappig, maar ik vond het helemaal niet grappig op dat moment, dus ik was een beetje schaapachtig. Ik zei zo nee. Dat heb ik nog nooit gehad, zei die.

Nou, dan moet je maar eens goed opletten, want dat gebeurt namelijk nu.

Terwijl wij hier aan het praten zijn zie ik dat jou ene oog helemaal zwart wordt. En dat komt omdat er een entiteit in jou zit. En het is geen lieverdje.

Nou, toen was ik even vergeten wat ik ook weer allemaal wist over hem. Dat hij dat dit allemaal uit zijn duim zoog. Ik begon ineens te twijfelen. Natuurlijk geloofde ik het niet, maar aan de andere kant dacht ik ook entiteit ja, wat weet ik daar nou van? Het is wel zijn expertise natuurlijk.

Dus beter het zekere voor het onzekere nemen. Toen zeiden ja ja, dit is echt niet goed, want die entiteiten zit mij uit te dagen. Door jouw ogen kijkt hij mij aan en ik moet gewoon nú. Ik moet en ik ga er nu wat aan. Ik ga jou helpen. Ik dacht al gelukkige gaan helpen. Dus hij kwam uit de stoel, ging achter me staan met z'n handen op mijn schouders en ik voelde van alles beven achter me. En zo.

Ik keek ondertussen zo'n beetje naar mijn klasgenoot en toen liep de kamer uit. Helemaal in zichzelf en deed ie zo. Dus ik denk dat ie dan de geest aan het afschudden was ofzo. En toen ging op spook toch? Dat was de volgende stap. Nou eigenlijk die hele spokentocht hè? Dat heb ik ook teruggezien in de montage, want dan zie je het materiaal eindeloos voorbijkomen. Heb ik geen woord gezegd. Overal waren de kansen dat ik hele goeie, kritische vragen had kunnen stellen, maar dat komt niks uit mijn mond.

Alleen. Het enige wat je maar wilt zeggen op de band op een gegeven moment, dan staan we in een soort vervallen huis. En dan zegt ie ja, in deze stoel zit een geest. En daar mogen we niet aankomen, want ze bewaakt haar oude huis. Kijk maar dan, gingen met een pendeltrein laten zien en hoor je mij zeggen.

Oh ja, het is ongeveer het enige wat ik zeg. En nou ja dan. Dan moet je gaan monteren. Dus dan maak je er een filmpje van. In de tussentijd had nog niemand het gezien en ik was helemaal van de kaart. Ik durfde niet meer alleen te slapen. Ik durf niet meer alleen naar een ander vertrek, zeg maar. Dus als ik naar de badkamer wilde, dan moest mijn vriend mee. En dan, als ik daar dan was, dan was het goed en kon ie wel weer weggaan.

En we hadden op een moment ook ging met een stel vrienden een film kijken en zat die film in. En toen bleek dat het Paranormal Activity was. En toen wilde ik die niet zien. Maar ik durf het ook niet in mijn eentje de kamer uit de gang op. En toen moest ik heel hard huilen. En toen had iedereen zoiets van wat is er met jou aan de hand? Dus ik was een beetje van slag en toen was de film af en toen ging je die laten zien aan de andere studenten en aan de docenten om beoordeeld te worden.

En toen dacht ik nou. Nu zal iedereen wel begrijpen waarom ik zo van de kaart ben en dat zal iedereen zien hoe eng het was. Dus we lieten de film zien. En eigenlijk de enige reactie die er kwam was gewoon lachen. Iedereen dacht nou dit is grappig en dit is een soort leuk Man Bijt Hond achtig item dus. Dus ik dacht zien jullie dan niet hoe eng dit was? Maar dat? En toen dat eigenlijk? Mijn eigen angst stak daar zo gek bij af dat ik ineens snapte van ja.

Ik wist toch ook wel dat deze man gewoon een oplichter was zeg maar. En hoe heb ik nou eigenlijk zo gek kunnen laten maken? Hij Atzo erg bang gemaakt en eigenlijk in mijn hoofd gaan zitten. En dat vond ik zo'n naar gevoel dat het was gebeurd. En toen dacht ik van nou, dat gaat me nooit meer gebeuren. Ik laat me nooit meer zo bang maken, zo de baas over mijn spelen. Ik ga gewoon. Als ik kritiek heb, ga ik die gewoon uit.

Maakt niet uit als iemand me dan niet leuk meer vindt. En dat ben ik eigenlijk vrij consequent gaan doen, geloof ik. En nou ja, mede dankzij deze spoken jager. Een tijdje geleden kwam ik iemand tegen die kennelijk helemaal niet zo goed en die zei ja, jij bent ook wel een beetje zo'n pittig type jij. Jij bijt wel van je af. Toen dacht ik nou dat is. Missie geslaagd.

Dat was het verhaal van Lotte Vergaelen. Ze vertelde het acht jaar geleden tijdens een echt gebeurd middag in comedyclub toen. Maar inmiddels is Lotte zelfstandig radio en podcast maker.

Ze maakte onder andere documentaires voor Radio 1. De redactie van Echt Gebeurd bestaat uit Paulien Cornelisse, Rosa van Toledo, Maarten Bijster Veen en mijzelf Micha Wertheim. Eva Zwavel is onze producer.

De Zaterdag Ik voor deze aflevering was in handen van Nicolaas Vrijman en Onze Week is podcast wordt gemaakt door Gijsbert van der Wal. Dit was aflevering 280.

Bedankt voor het luisteren en onthoud. Als je ooit een professioneel spoken jagen spreekt die ziet hoe een kwade entiteit je ogen langzaam zwart doet kleuren.

Vergeet dan niet om Avios en No is aan te roepen.