Voordat we beginnen met het verhaal eerst nog even dit. Ga ook fris van start met HelloFresh. Met de maaltijdboxen van HelloFresh ontvang je wekelijks precies de ingrediënten die je nodig hebt voor een smakelijk en gevarieerd weekmenu. Super vers en bij je thuisbezorgd wanneer het jou uitkomt. Je kunt elke week kiezen uit meer dan 20 recepten waarmee je altijd in vier tot zes stappen een heerlijke maaltijd op tafel tovert. Ga nu naar HelloFresh S.L. En voer bij je eerste bestelling de code Hello!

Echt gebeurt in voor in totaal wel 45 euro korting op je eerste drie boxen. En dan nu snel door naar de podcast. 1.

Welkom bij aflevering 200 '94 van de echt gebeurd podcast, waarin waargebeurde verhalen worden verteld, worden mensen die ze zelf hebben meegemaakt.

In deze aflevering een verhaal dat Roos Lerouge in februari 2010 vertelde tijdens een verharen middag rond het thema Misdaad en straf.

Hallo, het verhaal dat ik ga vertellen gebeurde mij een paar jaar geleden. Ik woonde toen net in Amsterdam. Ik had mijn theateropleiding afgerond en ik ging verhuizen naar Amsterdam om werk te zoeken. Maar ik woonde daarvoor in Utrecht en ik had moeite om de aarde in Amsterdam. Ik vond het lastig en zo kwam het dat ik een beetje half in Amsterdam woonde en half in Utrecht woont. In Utrecht, of eigenlijk vlak buiten Utrecht, was een heel groot kasteel.

Het was een gekraakt kasteel, een oude baronesse woning en daar woonde zo'n twintig man. En daar sliep ik dan vaak. En ik werkte ook nog in een cafeetje in Utrecht. En dan s nachts als ik uitgewerkt was. En dan fietste ik alleen naar die baronesse woning daar in De Bilt. En voordat je daar kwam moest je over een hele donkere stille weg waar nauwelijks licht was. En nou ja, ik deed dat gewoon, want twintig mensen deden dat.

Dus waarom zou ik dat niet doen? Dacht ik toen. Maar ik ging daar dus op een avond was ik klaar met werk. Het was al laat in de nacht en ik fietste eerst een stuk door de stad en dan kwam ik, hoorde een scooter achter me, reed een beetje langzaam en het scoutte, haalde mij in. Ik was op de fiets. En euh, ik dacht nou ja, het zal wel. De scooter ging naar rechts stopte en toen had ik de gedachte.

Niemand heeft het recht om mij iets aan te doen.

Ik op mijn fiets, denk ik nou, wat een stomme gedachte.

Op dat moment kijk ik achterom en komt er op mijn afrennen.

Een jongen die net op de scooter zat met een dikke vette helm op, rent keihard op me af. Ik fiets. Ik denk nog snel veel sneller fietsen, maar ik zat ook op een heel oud krot.

Dus ik kon door trappen door te lopen en die de jongen die hij haalt mij in. Hij grijpt mij en op dat moment moest ik denken aan een verhaal dat mijn tante heel vaak had verteld. En dat is heel gek, want het is één seconde en in één seconde kan een heel verhaal in één keer door je hoofd schieten op zo'n moment. Mijn tante was namelijk overvallen in haar eigen buurt in Amsterdam en die was toen heel hard gaan schreeuwen. En dat had ze heel vaak aan ons verteld.

Dus ik dacht oké, maar uiteindelijk was ik bij hen niet zo goed afgelopen. Want maar ze zei die overvallers, die schrokken enorm van dat ik zo begon te schreeuwen. Ze raakte helemaal in de war en uiteindelijk waren ze er wel met haar portemonnee vandoor gegaan en had een vriendin van haar. Had het vanuit haar raam gehoord en die had het raam dichtgedaan en de volgende dag tegen mijn tante gezegd.

Ik hoorde toch zo'n geschreeuw hier vannacht. Ik heb het raam dichtgedaan.

Maar goed, dat hele verhaal ging dus in één seconde door mijn hoofd.

Toen dacht ik ook want ik kan super hard schreeuwen. Ik wist ze ook. Ik kan echt super hard schreeuwen. Dus ik begon gewoon keihard te schreeuwen. Keihard. Dus die jongens echt. Ze raakt inderdaad in de warme zee. Ze gingen niet weg. Nee, dus ik wil die andere jongen kwam daarbij en ze met z'n tweeën drukte ze mij op de grond.

Haha.

En uiteindelijk, die ene jongen kreeg ergens een hand op mijn mond en ik lag daar zo.

En en toen was eigenlijk wel apart omdat ik was totaal niet bang. Ik voelde me ook door die sterke gedachten van niemand heeft het recht om mij iets aan te doen. Voelde. Ik voelde me totaal in het moment. Ik voelde me totaal in contact met de jongens en ik voelde met echt een een zekerheid van honderd procent dat zij mij geen kwaad wilden doen.

Dus ik voelde van ik ben. Op één of andere manier super veilig. Nu. Ondertussen lag ik nog steeds op de grond met twee jongens bovenop me, met hun hand op mijn mond en aan mijn tas te neuken, want mijn tas was op dat moment echt. Ik leefde half in Amsterdam, half in Utrecht, dus daar zat al mijn lieveling. Spullen had ik altijd bij mijn lieve links dichtbundel. Mijn dagboek met een tandenborstel, mijn lieveling onderbroek. Allemaal dingen die ik echt dat het åre.

Dus ik hield vast aan die tas.

Maar toen werd ik toch wel overmeesterd, want zij waren met z'n tweeën en de jongen die zei dat zei tegen mij.

Maar ze laat nou gewoon die tas los. We willen alleen je tas laten los, je lacht. En toen kreeg ik mijn mond. Los van van zijn hand. En toen zei ik tegen hem en ik had het niet bedacht. Ik zei het gewoon opeens. Ik zei tegen hem.

Mag ik dan alsjeblieft de foto van mijn overleden oma eruit halen? En op dat moment kwam er van linksboven uit een raam.

Iemand die, zei hij later las ik bel de politie en van achter me ook ja laten gaan.

En ik lag daar nog zo en op dat moment. De jongens lieten me los en gingen er vandoor en ik stond daar met mijn tas en ik had overwonnen.

Dus. Nou, dat dat.

Dat zou eigenlijk het einde zijn van het verhaal. Maar is er nog tijd? Want de gebeurde toen twee weken later nog iets? Eigenlijk heeft deze situatie mij namelijk gered omdat ik ben een beetje van het type, meteen weer op het paard. En dus twee weken later fietste ik daar weer weer langs.

Die plek denk ik fiets gewoon door. Ik fietste gewoon door. En toen ging ik over die stille weg heen. Het was zondagnacht en het was iets van drie uur s nachts en alle lantaarnpalen waren uitnaar en ik fietste daar en. Fietsen, fietsen en toen zag ik links zag ik Beenen en toen dacht ik weer in één seconde dacht ik mijn God.

Iemand is dronken en is gevallen en die moet ik nu natuurlijk gaan redden.

Leuk heb ik weer op zondagavond, dus toen keek ik in die ene seconde dat ik dat dag ging. Mijn blik van zijn van zijn voeten naar zijn gezicht. En toen zag ik zijn gezicht. En toen zag ik zo snel als dat je ziet dat dat rood is, zo zonder gedachten gewoon ben. Ik zag oh mijn God, die man is dood. Dus ik had toen de eerste gedachte die ik had was misschien heel raar.

Oké, ik moet nu in kleermakerszit gaan zitten mediteren, want ik had een paar weken daarvoor in een boeddhistisch boek gelezen. Nou, de Boeddha raten een aantal meditaties aan. De ene is mediteren met een bloem, de andere is mediteren op je ademhaling en anders is het mediteren bij een lijk.

En toen had ik gedacht van God misschien best interessant. Maar waar vind ik nou een lijk? En ja, dat is echt waar. En dus ik fietsen daar zo en ik zag dat die man dood was. Maar gelukkig was ik twee weken daarvoor overvallen en was mijn collega wakker gebleven, want die zijn roze. Ik blijf wakker totdat jij daar thuis bent. En dan moet je me even bellen dat je veilig thuis bent gekomen. Dus ik. Ik fietste gewoon door in.

Ik was in shock en ik eerste wat ik belde was één en twee. Ik zei ja, er ligt hier een lijk op de weg en ze zeiden Oh, waar ben je dan? En toen zei ik nou. Ik ben ongeveer 500 meter weg van Utrecht en het eerste ligbad wat ik zie is ongeveer 300 meter verderop. Dat zal het tankstation zijn, dus ook wij komen er aan opa. Ik zo ja, wat nu? Ze zijn er nog van.

Ja, je moet daar even blijven wachten zodat wij kunnen zien waar het is. Ik echt zo.

Okay. Ik snel mijn collega bellen. En toen heb ik met hem iets van 5 tot 10 minuten aan de telefoon gehangen en gezegd ok, ik sta hier bij een man die dood is en ik weet even niet wat ik moet doen. En toen? Uiteindelijk kwam de politie en die hebben er een doek overheen gelegd en hebben mij voor een tweede keer in één maand met een politiebusje. Nadat Kraakpand toegebracht waar twintig krakers woonden die altijd van Utrecht naar De Bilt fietsen, maar nog nooit iets overkomen was.

En dat was mijn verhaal.

Bedankt voor jullie aandacht. Je hoorde een verhaal van Roos Lauro uit de diepte van ons archief dat we in kaart aan het brengen zijn nu we geen nieuwe verhalen meer dagen, kunnen organiseren in comedyclub toe. Maar zo heeft de Konan crisis toch nog een klein voordeel.

De redactie van Echt Gebeurd wordt gevormd door Paulien Cornelisse, Rosa van Toledo, Maarten Wester Veen en mijzelf Micha Wertheim productie Evens, waarvan je zaterdag niet voor deze aflevering Nicolaas Vrijman Podcast Gijsbert van der Wal.

Dit was aflevering 204. René Getuig bedankt voor het luisteren en vergeten niet.

Niemand heeft het recht om jou wat aan te doen.

En niet vergeten met de code Hello! Echt gebeurd kun je tot wel 45 euro korting krijgen op je eerste bestellingen bij HelloFresh. Precies de ingrediënten die je nodig hebt. Wekelijks bij Thuisbezorgd Fris van start met HelloFresh.