Voordat we beginnen met het verhaal eerst nog even dit. Ga ook fris van start met HelloFresh. Met de maaltijdboxen van HelloFresh ontvang je wekelijks precies de ingrediënten die je nodig hebt voor een smakelijk en gevarieerd weekmenu. Super vers en bij je thuisbezorgd wanneer het jou uitkomt. Je kunt elke week kiezen uit meer dan 20 recepten waarmee je altijd in vier tot zes stappen een heerlijke maaltijd op tafel tovert. Ga nu naar HelloFresh S.L. En voer bij je eerste bestelling de code Hello!

Echt gebeurt in voor in totaal wel 45 euro korting op je eerste drie boxen. En dan nu snel door naar de podcast. Welkom. Dit is aflevering 290 van Echt Gebeurd! De podcast van JIM. Waargebeurde verhalen worden verteld door de mensen die ze zelf hebben meegemaakt. In deze aflevering een verhaal dat Dorine Wiersma in september 2009 vertelde tijdens een verhalen middag met als thema Misdaad en straf.

Mijn verhaal begint in 2006. Toen ging ik, toen kreeg ik een heel mooi vrijstaand villaatje aangeboden van het antikraak bedrijven waar ik toen voor woonde van Van Hout. Het was echt supermooi, supermooi, vrijstaand, met mijn eigen tennisbanen naast eekhoorntjes in de tuin. Echt helemaal idyllisch, veel groen. En wat er wel zo was dat het een stuk verder weg was van mijn werk. En ik werkte toen trouwens nog steeds. Ik werk twee dagen in de week als gitaar YUV op een muziekschool in Utrecht en Den Dolder was toch net een beetje ver weg.

Dus Dorine Wiersma ging met de auto naar haar werk. En uiteraard moest ik dan natuurlijk parkeergeld betalen. 4 euro 80 per uur. Toch beste veel geld. En eigenlijk vond ik dat nog niet eens het ergste. Maar wat ik ook heb is dat ik echt zo'n notoire vijf minuten te laat komen ben. Dus dan kwam ik aangereden. Had ik een, had ik een parkeer kaartje gekocht en het was gewoon allemaal een hoop stress. Weet je wat met zo'n kaartje op het laatste moment?

Nu, op een dag reed ik, reed ik naar mijn werk en ik kwam daar aan. En op mijn dashboard lag het parkeerkaartje van gisteren. Op mijn dashboard lagen ook allemaal dorre blaadjes, die waren daar naar binnen gewaaid door het buitenleven in Den Dolder en liet ik het raam openstaan. Het was allemaal gewoon troep. Eigenlijk mijn auto in gewaaid en dat lag op dat dashboard. Die blaadjes. En toen dacht ik. Als ik nou zo'n blaadje, want het ligt er allemaal zo goed als ik naar zo'n blaadje een beetje op dat parkeerkaartje schuif je gewoon net niet die datum helemaal kan zien.

Dat weet je wel eens kijken, want het werkt of dat weg heeft en dat scheelt ook echt enorm veel tijd. Die blaadjes zo gedrapeerd en ik gitaarles geven, weet je wel aan het eind van de dag. Ik kom naar buiten. Ik had geen bon. Dus dat had goed gewerkt, dus dat ging ik natuurlijk nog een keer doen. Weet je wel. En dan was het bijvoorbeeld september. Je moet niet de maand verdoezelen, want het is gewoon de dag.

En dan was het weer. Daarna werd het oktober. Dan kocht ik een kaartje en dan ging ik. Dat weet je al. De hele maand oktober gebruikte ik dat kaartje. Op een gegeven moment ging het wel een paar keer mis en toen had ik gewoon één of twee keer had ik een bon gekregen. En toen was de GONA toch iets in mijn brein op gang gekomen. Beetje ziek misschien ook wel, maar in ieder geval ik kon er gewoon niet meer mee ophouden.

Toen bedacht ik van ja. Ik ben eigenlijk best wel een nette wereldburger. Ik ben ook echt niet iemand die die iets jat ofzo uit de winkel. Dat durf ik allemaal niet. Ik heb het drie keer in mijn leven gedaan met drie keer betrapt. Mijn moeder had dit alles door.

Dus ja, weet je wel, ik ga niet moeilijk zitten doen of de boel zitten oplichten. Maar goed, met de parkeerwachter was het gewoon anders. Ik kon gewoon niet meer mee ophouden. Dus toen bedacht ik van ja, als ik nou gewoon die datum. Weet je wel, je moet dat. Je moet gewoon. Die datum moet anders. Toen had ik had ik dus creatieve inval. Ik dacht als ik de datum uit een ander kaartje knip en plak dat daar op.

Dat moet dan toch heel erg goed kunnen werken. En toen ben ik naar de naar het postkantoor gegaan. Ik heb een Pritt stift gekocht en een schaar. En ja, ik had maar wat ouwe parkeerkaartje is. Dus dan knipte ik, had ik bijvoorbeeld kaartje van 13 september en knipte ik uit een ander kaartje een 4/10 en dat plakte ik op die 3 van de 13. Dan was het 14september echt prima. Op een gegeven moment had ik ook weer gewoon.

Ik moet altijd alles eerst verkeerd doen voordat het allemaal goed gaat. In ieder geval. Ik was wel zo. Op een gegeven moment had er pas zo'n kaartje wel een beetje beduimeld van alle Pritt en zowat erop zat. Dus ik ging op tijd aan een nieuw kaartje kopen en dan kon ik dan gewoon weer een tijdje meevoert. Op een gegeven moment was ik zwanger, werd ik zwanger zou ik zeggen. En ja, dat mag wel bekend zijn dat je hoofd dan toch ergens anders zit en zoom en dat hele parkeer gebeuren.

Ik werd eigenlijk. Ik werd. Ik werd steeds nonchalanter en het lukte ook steeds. Ik bedoel die parkeerwachters. Ze kijken ook niet goed. Dus ik was gewoon heel erg overmoedig. En ik ging ook gewoon helemaal geen nieuwe kaartjes meer kopen. Ik jaste gewoon dan die datum eroverheen en op een gegeven moment. Dan was het dus echt zo'n heel goede parkeerkaartje en ik gooide het gewoon onder het dashboard. Ik ga les geven. Nou, ik ben, ik weet niet.

Met mijn vierde of vijfde leerling ben ik bezig en ineens wordt er aan de deur geklopt. En daar stonden drie agenten en drie ook niet één, maar drie Sixt. Ik schrok nogal dat het erg was. Ik zat daar een 7 jarig snoezig meisje gitaarles te geven. Die agenten kwamen binnen, ook echt zo groot. Helm, brede schouders. Het was gewoon echt eng voor haar, denk ik. Ik vond het zelf ook niet echt heel prettig. En of ik dan Dorine Wiersma was, zeg je in zekere zin ja.

En of ik dan in het bezit was van een rode Citroën ZX? Ja, dat klopte. OK, wij hebben hier dit parkeerkaartje gevonden. Had ik dus maar de achterdeur open laten staan en had toch een gegiste parkeer. Wacht, die had het gezien. Ik zie niet helemaal in orde was met het kaartje, dus of ik dan even mee wilde komen. Ik zeg het toch echt nieuw gitaarlessen aan het geven. Weet je wel, ik ben klaar om halfzeven.

Ik kom naar het bureau en handel ik het wel af. Nou, echt niet dus. Ik vind het gewoon echt nog net niet in de boeien geslagen. En ik moest gewoon meekomen.

Dus ik zeg tegen het 7 jarige kind ja sorry juffrouw wordt even ingerekend, maar even iets voor jezelf doen.

Ga maar al je liedjes oefenen die het. Hebt gehad? Nee, nee, het was gewoon heel raar, dus ik werd gewoon daarna met drie agenten ook. Met al die bombarie ben naar boven. Allemaal collega's. Dorien. Het is gebeurd. Dus ik mee naar die auto in en zat er dus met die drie agenten buiten. Stonden er dan nog twee gisteren parkeerwachters die het dan gezien het ontdekt hadden? Dus ja, zeg maar met zijn allen ze toch vijf knakker worsten op de been voor één vervalst parkeerkaartje mag er verder niet over oordelen.

Maar goed. Hoe dan ook, ik weet dus ik moest die auto in en in die auto ging de agent achterin. Die ging mij mijn rechten voorlezen, want die ging ook vertellen wat mij dan allemaal te wachten stond. Ja, en hij wordt nu naar het bureau meegenomen en dan word je straks word je gefouilleerd. O ja, die agent, die stonk enorm uit zijn bek. Ik was zes weken zwanger en dan ben je dus ja, je bent gewoon, je bent gewoon snel misselijk.

Ik was wel enigszins misselijk van angst. Weet je wel, ik zat daar niet in. Gent zat maar goed tegen me aan te praten. Ik denk van oh God, ik ga gewoon straks kotsen hier in die auto, dus ik ging gewoon het toch een beetje zo zitten.

Opzij van ik luisterde wel en ik zei af en toe wel ja en nee. Totdat die agent is. Want ja, mevrouw, kunt u mij misschien aankijken als ik met als ik tegen praat? Ik dacht weet je wel, ik kan hier niet. Ik kan niet grof vervelend gaan doen, maar wat moet ik zeggen? Dan heb ik het gewoon gezegd. Ja ja, ik zeg van ja ja, ik wil u wel aankijken. Maar het geval wil dat ik zwanger ben.

Ik ben echt op het moment enorm misselijk en ik ben bang dat als ik u aankijken, dat ik dan moet kotsen wat u recht uit uw mond.

Ja, ik was echt wanhopig.

Ja, goed, die collega's, die konden er nog wel om lachen. Hij is zelf niet zo heel erg.

Ik meen dat bureau. Een gegeven. Jaja, we gaan dan een vrouwelijke agent halen om je te fouilleren. Ik stond daar zo. Ik had zo'n spijkerbroek aan mijn god. Maar even je gaat toch voelen of je nét iets hebt met je al in mijn tas was al afgepakt en onderzocht op wapenbezit een vreselijke ziekte in godsnaam. Ze voelen zo in de zakken en toen viel ik bijna flauw. Toen voelde ik achter in mijn zak. In mijn kont zak voelde ik een hele grote, dikke, vette prop bezitten.

En dat was dus een prop met allemaal verknipte parkeerkaartje is een prop met arm.

Ik denk godver. Weet je als ze dat gaan fouilleren zo en ze komen erachter. Kan ik ook niet meer zeggen dat ik het maar één keer heb gedaan en weet ze gewoon dat het dagelijkse kost is. Dat moet ik gewoon niet hebben. Dus toen heb ik daar brood doen, er gewoon even niemand keek. Heb ik die prop uit mijn zak gehaald en die heb ik zeg maar in mijn bilspleet gekocht.

Ja ja, ik moet er gewoon van af. Weet je nou echt gelukkig? Dat was dus wel gelukt, want niemand. Niemand had dat verder door gehad. Ik zat daar gewoon. Nou toch wel trillend. Als een echte Blatt zat ik te wachten op de vrouwelijke agenten die me dan ging fouilleren. Nou mensen kwam er dus even later aan. Het eerste wat ik gewoon zie, is dat ze van die plastic operatie handschoenen aantrekt. Het eerste wat je dan toch denkt de bedoeling zit zit aan al die films dat ze dan toch ingaan.

Snap je goed? Dat was niet zo, dat schijnt gewoon normaal te zijn. Maar goed, ik stond dus redelijk zenuwachtig en het ging gewoon gelukkig goed. Niet die prop gevonden.

En toen ben ik Daya, toen ben ik dus zwangere wel daar in de cel gezet. Daar was niet zo heel veel gezellige aan en daar gingen we toch allemaal gedachten door mij heen van God. Hier zit ik nu met mijn ongeboren kind. Ik zal toch wel echt na te denken over dingen enzo. En toen moet ik geven, want ik heb ze ook echt. Drie uur wachten, drie uur wachten op een officier van justitie die me dan te woord kon staan.

Op een gegeven moment was dat dan zo ver. Negen uur s avonds. Werd verhoord en zij vond het eigenlijk gewoon een hele goede grap. Ik vond het echter een hele goede grap.

En toen kreeg ik een boete van 200 euro. Op zich best wel veel geld. Maar ja, het scheelde mij ook. Ik deed het al. Ik deed al zeven maanden die vervalsing. Het Spiel skipak 300 euro per maand, dus ik dacht echt dat ze nog winst. En toen ben ik dus vrijgelaten, heb ik. Een paar weken later heb ik die boete betaald. Nouja, toen durfde ik het ook niet meer echt. Natuurlijk ik. Uiteraard ben ik op een gegeven moment ben ik wel.

Het is eigenlijk te erg. Maar goed, toen had ik weer een creatief inzicht en dacht ik ik moet natuurlijk ook niet die datum vast, maar ik moet gewoon de tijden vervalsen. Dat is eigenlijk. Op zich werkt dat heel goed. Het werkt niet meer met de parkeermeters die het nu zijn, waar je digitaal moet op intypen. Dat gaat niet, maar gewoon bij die auto parkeren. Je hebt gewoon een ander parkeerkaartje, je knipt. Een tijd weet je wel, je bijvoorbeeld een 9.

Uit het kaartje, het andere kaartje en het plakje op de drie.

Van de 13 uur heb je er van 13 uur heb je 19 uur gemaakt. Als je slim bent, pas je de prijs dan ook nog even aan.

En klaar ben je. Nou ja. Moraal van het verhaal is als je parkeerkaartje vervalst. Doe het dan wel netjes.

Dat was een verhaal van Dorine Wiersma uit de beginjaren van Echt Gebeurd. Het kan zijn dat je bekend voorkwam, want het is lang geleden al eens op deze podcast verschenen als aflevering 9. Dat is één van de drie vroeger echt gebeurd afleveringen die op onverklaarbare wijze zijn kwijtgeraakt.

En we vonden dit zo'n mooi verhaal dat het gewoon nogmaals publiceren. Dorine schrijft trouwens heel grappige en soms gewoon mooie liedjes en daar maakt ze dan weer theaterprogramma's bij. Echt iemand laten denken als straks de kassa van het theater weer open is. Volgende week weer een geheel nieuw verhaal. Dit was aflevering 290. Bedankt voor het luisteren. En vergeet niet als je met een ongeboren kind in een politiecel wacht tot het recht zich voltrekt. Misdaad loont.

En niet vergeten met de code Hello! Echt gebeurd kun je tot wel 45 euro korting krijgen op je eerste bestellingen bij HelloFresh. Precies de ingrediënten die je nodig hebt. Wekelijks bij Thuisbezorgd Fris van start met HelloFresh.