Welkom bij aflevering 287 van Echt Gebeurd. De podcast waarin waargebeurde verhalen worden verteld door de mensen die ze zelf hebben meegemaakt, maar waarin ook van tijd tot tijd iemand voorleest uit het dagboek dat hij of zij bijhield als puber. In deze aflevering Het puber dagboek van Sara Lee Leeflang. Ik was hier vijftien en zestien jaar, hier de eerste vijftien en ik woon in huizen met mijn ouders en mijn drie jaar oudere broer Sam. Ik hield vooral heel veel van uitgaan in jongens en daar gaat het een beetje over.

Dit is 2 januari 2003. Ik ging trouwens nooit veel uit in de Sint. Dat was een café in Bost, een theehuis dat s avonds een jongerencafé werd. En daar had ik heel veel plezier, want daar was een leuke barman waar ik verliefd op was. Die was vier jaar ouder, maar die had een vriendin en een vervelende zus Marielle. De meest aandacht trekkend kind van huize en ook nog eens de grootste bitch en helaas het zusje van Laurens was ook in de Sint.

We hadden Marion overgehaald dat we naar huis wilden, want het was echt zo fucking saai. Dus ik deed mijn jas aan en ik had die vriendin van Laurens en Marielle al arrogant naar mijn zien kijken toen ik langs liep. We hadden Marion met grote moeite toch kunnen overhalen. Dus ik deed mijn jas aan en Mariëlle zat er een beetje bij spottend lachend aan te kijken. Ik negeerde deur, want ik had al een voorgevoel. We stonden op het punt om te vertrekken.

Opeens komt dat wijf Marielle naar me toegelopen. Laurens was al weg. Ze zegt zo fucking arrogant, geil jij op een lange jongen die er altijd komt. Ik krijg het benauwd en ik dacht echt oh my God, hoe durven ze?

Ik probeer zo normaal mogelijk nee te zeggen. Zij zegt Jaja, ik zeg weer nee, ze doet zo fucking arrogant. Nou, we gingen en ik dacht wat is Tom?

Kapsones, gemeen kutwijf was het hele voorval alweer snel vergeten. Toen ging ik een paar weken later naar het Hoempa feest. Mariëlle, de vriendin van Laurens en daarbij Jim Verdrink van, die trouwens ook een zus is van Laurens. Opeens kwam Marialoop afgestormd en ik was alleen met W. Dat kind streelt als een vis wijf. Zo praat ze echt altijd. Waarom geil jij op mijn broer? Ik blijf echter heel koel en rustig. Zij begon maar druk te doen.

Zo'n ADHD kind. Ik zeg. Ik snap niet waarom er zo druk over maakt. Ja, Laurens is een leuke jongen, maar elk meisje in de Sint vindt hem een leuke jongen. Ze zegt ook zo wat denk je nou dat hij een kleuter van veertien wilt? Nou, een heel conflict. Ik bleef nog rustig, maar zij liep echt bijna te schreeuwen. Nou, als hij praat, schreeuwt ze sowieso. Ik liep weg, maar ze trok me terug aan mijn arm.

Ik zeg doe is even rustig. Opeens komt die andere zus. Die was al ver in de twintig. En ik komt echt super dichtbij me staan met de borsten tegen me op gedrukt. Ze kijkt me super agressief aan en zegt zo. Je moet met je poot van mijn broer afblijven.

Ik blijf je heel rustig, maar ik kreeg het eerlijk gezegd wel een beetje benauwd. Ik zeg zo ik snap niet waarom iedereen er zo'n probleem van maakt, net alsof ik iets van plan ben. Nou. Zijn begonnen te zien dat ik ook echt niet op die manier in Laurens was geïnteresseerd. In Mariëlle wou het zeggen en terzijdes is Mariela, ga weg. Nou, die andere zus begon opeens heel aardig tegen me te doen. Overdreven zelfs, zeg. Zo ja en als er ooit wat is, kan je altijd naar me toe komen.

Echt sloeg nergens op. Opeens deed de super aardig. Ik dacht echt FOK! Toch op. Nou, toen ging ze weer naar de dansvloer. Ik ging naar de wc en barstte in huilen uit. Ik weet niet. Ik ben best wel veranderd. Vroeger had ik echt mijn woordje klaar staan en had ik haar hard uitgescholden. Maar ik dacht dat nu echt. Als ik dat doe krijg je echt zo'n grote sqna. Dus dat was ook wel goed dat ik dat niet deed.

Ik bleef er echt koel onder.

Nou, dat was het eerste stukje en dan is dit een half jaar later in Dan ben ik 16. 24 juli 2003 en dit was de grote vakantie. De vakantie is een periode waarin je de kans hebt geld bij elkaar te rapen door middel van vakkenvuller op zonnige dagen. En wat verdien je ermee? 2 euro, misschien iets minder zelfs. Ja, dat noemen sparen voor je vakantie, niet wetende dat één dag werk al te weinig verdient om een avondje uit te gaan.

OK, nu overdrijf ik het misschien een beetje. Wat ik duidelijk wil maken is dat mijn moeder niet begrijpt dat vakantie voor mij betekent. Dubbele punt. Perioden van rust en niet dubbele band. Perioden van rot baantjes. Ik zie mezelf als vakkenvuller en ik kijk opzij, zie de schuifdeuren opengaan en vang een glimp van de zon op. Enige wat ik zou denken, lach ik maar in de sijs. Dat was een openluchtzwembad of Connick serie. France 5.

Nu gewoon weer voor de 25ste keer zien. Ik heb geen probleem met werken en de vakantie ligt eraan. Wat voor werk? Jij en ik hebben echt heel veel gebeld, maar ze willen me niet. Ach, wat raar. En omdat ik het vertikte om in zo'n mislukt pakje achter de kassa van de Xenos te zitten, ben ik opeens lui. Volgens mijn moeder bejaardentehuis heb ik zelfs weer geprobeerd. Nou, dat leek me eerlijk gezegd nog leuk en dankbaar ook, want beleefd mee.

Ik zet me erg veel in. Ik heb nu 4 euro 35 cent op mijn rekening staan, dus ik ben erg wanhopig. Maar nee, mijn moeder. In mijn lui laten we daar even op terugkomen om te laten zien dat ik niet zo lui ben als ze denkt, doe ik nu ding in huis. Wel voor geld of.

Ja, ik heb de badkamer gepoetst, hij blinkt nu echt, dat zweer ik. De kamer gestofzuigd en mijn kamer gepoetst. Ze beginnen wel iets meer te geloven dat ik niet meer zo blij ben. Oh Zeeland, daar moest ik ook nog over schrijven. Waarom ook alweer? O ja, tuurlijk. In Zeeland heb ik heel veel gedronken. Was dat het? Kan me niet meer zo goed herinneren allemaal.

Oh nee, ik weet het weer. Er was nog geen camping. Puntje puntje puntje. OK. Ik hou op met de sarcastische ondertoon waarbij Kees Show Adios!

En dan gaat het verder over Zeeland. Een week daarna, 29 juli 2003, Zeeland, Jader, heb ik een hoop verhalen over. Ik heb het die week met drie jongens gezoend. Robbie had tussen haakjes Done Kettmann starlet, Stefan en Stijn. Maar laat ik beginnen bij het begin. Marion kan het bij mij rond één uur. Marion die ik kreeg een telefoontje van haar moeder dat haar opa op sterven lag. Nou, Marion, natuurlijk overstuur. Marion besloot naar Winterswijk andere kant van Nederland te gaan en de volgende dag naar Zeeland te komen.

Want het was wel er enige vakantie. Nou, Elia en ik sliepen de eerste nacht dus met z'n tweetjes na. Er kwamen aan iedereen bij ons in het straatje. Had ze tent, partytenten et cetera al geïnstalleerd slash opgezet. Toen kwamen wij aan met énkel badeendje volgens 3M. Het begon al lekker. We pakte de tent uit, legt het grond zelf neer. Ik zeg Elia. Waar zijn de haringen? Ja. Het bleek dat we de haringen waren vergeten en graait mijn moeder helemaal.

PS was echt vet kwaad. Ze vond dat we ons helemaal niet hadden voorbereid. Terwijl ze er echt niet heeft geholpen qua spullen die we mee moesten nemen.

Nou ik wel reageert op de jongens, de huizen die we al lang kennen van het uitgaan. Zij hadden gelukkig Haringe over. Maar moeder was nog steeds kwaad, want het bleek later ook dat er twee stoelen waren vergeten. En we hadden dus één stoel die was van Marion. Nou, we hadden de tent opgezet, gingen de luchtbedden opblazen en ik zei dat mijn moeder weg kon gaan, want het enige wat ze deed is toekijken en fucking chagrijnig doen. Nou, ze maakte al een beetje aanstalten, ging naar de auto.

Ik had ondertussen mijn luchtbed opgeblazen en kwam erachter dat ik geen dopje had.

Succes van al.

Het was bedoeld tegen Elia, maar de waakhond had het helaas ook gehoord. Ze zegt Zo ben je weer wat kwijt. Ik zeg met een Pixma al. Nee, ze zegt je hebt zeker geen dopje. Ik zeg hier wel. Ondertussen had ik nog wel mijn vinger op het gat terwijl terwijl de lucht was opgeblazen. Ze wist al dat ik geen dopje had, maar stapte gelukkig de auto in. De bagage nam al de helft van de tent heen en de twee luchtbedden van mij pas daarnet bij.

We voelden ons echt vetlaag. We hadden een mini tafeltje en dan ook echt een heel mini en één stoel, terwijl iedereen om ons heen supergrote tent haalde. En dan ook nog een partytent, koelkasten, tafels, phet luxe stoelen, veel stoelen, stereo installaties, koffiezetapparaat, tosti ijzer etcetera. Wij hadden om precies te zijn een klein, lullig gastrolletje en één steelpannetje. Verder niks. Jij en ik besloten onze zorgen weg te drinken en zochten de supermarkt op.

We kochten voor ieder drie breezers. Daarna besloten we naar het strand te gaan. We moesten eerst uitzoeken hoe we daar kwamen. Nou, volgende keer schrijf ik verder. Ik ga morgen naar Six Flags en moet een beetje vroeg op. Dus ik heb me een beetje maar eens in de goeie smaak. Keuze Show Way. Aruba is hiermee wel het laatste stukje. Is 5 november 2003 nog steeds 16. Bijna zoals weer erg nuttig, niet sarcastisch. Ik moet echt beter mijn best gaan doen op school.

Ik doe alles wel, maar alles half door dat ik het snel af wil hebben. Dat heb ik vooral met de economie en aan de algemene natuurwetenschappen. Ik lees Stacks standpunt in mijn hoofd, maar als ik het zou moeten uitleggen zou ik niet weten wat ik zeg. Ik heb gewoon soms niet zo'n motivatie en dat moet veranderen. Ik fiets terug van bijles naar huis. Dat is ongeveer 20 minuten fietsen en als ik snel fiets een kwartier. En ik was echt vrolijk.

Leuk om eens zo'n buiten zijn. Dan krijg je gewoon een Pixma op je gezicht, alleen door de muziek van je discman en het harde fietsen door de straten. Ik liep vandaag ook in het bos met de honden en de zon scheen nog fel. Het was vier uur s middags, maar ging wel onder. Het bos lag onder de kleurrijke bladeren en de zon scheen door de bomen. Daar krijg je echter gelukkig gevoel van. Aangezien het mijn slim leek mijn ouders te informeren over mijn slechte cijfers, besloot ik het gister te doen.

Ik had voorspeld dat ze zouden zeggen je gaat te veel uit. Je hebt het te druk. Daar komt het door. Nou, dan zou mijn moeder zeggen pa zegt alleen dat is niet zo best. Wat denk jij? Ik kom thuis omturnen. Mijn slimme tactiek kan van pas, want ik had het eerst tegen mijn vader gezegd zodat wanneer ik op tournee was en mijn moeder dan zou thuiskomen, dat hij het zou zeggen van plaats ik. Haar eerste woorden waren.

Je drinkt teveel en je gaat teveel uit. Ben ik goed of ben ik goed?

Nou nou, daar komen we dus allemaal op neer. En ik zat ook te veel met mijn hoofd bij Kris. Maar je moest eens weten. Mijn moeder gaat er blijkbaar van uit dat ik vrijdag en zaterdagavond het zou moeten kunnen opbrengen om met mijn boekjes achter mijn bureau te zitten, want dat ook de rest van de week niet ofzo. Weekend is een skoubo. Dan ga je de dingen doen waar je s avonds doordeweeks geen kans voor krijg. Maar ja, waarschijnlijk is dat ver doordenken voor mijn Maugham.

Nee, ik vind het natuurlijk hartstikke lief dat ze zich zorgen maakt. Maar er moet wel een verschil blijven tussen zorgen maken en zeiken.

Zolang dat verschil er is, hoort u mij niet klagen. Adios kust bij Aruba is daarmee. Dat was Sara mee Leeflang, die in november 2019 uit haar puber dagboek voorlas tijdens een echt gebeurd middag in een toen nog gewoon afgeladen volle comedyclub Toomler in Amsterdam.

Hopelijk kunnen we daar in de loop van dit jaar weer terecht met nieuwe verhalen meer dagen.

Sara Mee werkt als freelance journalist en is momenteel bezig met een boek over de twee en een half jaar durende fietsreis die ze maakte van Griekenland naar Thailand.

De echt gebeurd redactie wordt gevormd door Micha Wertheim, Rosa van Toledo, Maarten Westerplein en mijzelf Paulien Cornelisse. Onze producent is Eva zwa ving onze zaal. Technicus in Tumbler is Jasper van Oorschot.

In deze podcast wordt verzorgd door Gijsbert van der Wal. Dit was aflevering 287. Bedankt voor het luisteren.

En vergeet niet als één of ander stom kapsones, gemeen kutwijf, super arrogant aan je vraagt waarom je geilt op haar broer. Blijf dan gewoon rustig. Denk fokte GOB en ga huilen op de wc en bel deze weet je moeder.

Want er is geen verschil tussen je zielige Lake en zál.