Aperol Tapes - La fine
Live Slow Ride Fast Podcast- 1,203 views
- 13 Aug 2020
Laurens en Stefan gaan verder. En ze zijn weer niet alleen. Schrijfster, koerskenner en inwoner van Italië Lidewey van Noord schuift aan. Of eigenlijk is het anders om, de mannen schuiven bij haar aan. Als kenner van de streek neemt ze gruppetto Aperol aan de hand om ze de mooiste plekjes, lekkerste tentjes en beste wijnen te tonen. Maar hoe is ze verzeild geraakt op het Italiaans platteland? Waar komt haar liefde voor de koers vandaan? En hoe letterlijk werd haar liefde voor het Italiaanse wielrennen? Je hoort het allemaal in de Live Slow Ride Fast podcast See acast.com/privacy for privacy and opt-out information.
Cauwe start dus iedereen zit niet in de auto en die. Wat vaak gebeurt doorgaand verkeer. Wij hadden nog wat huishoudelijke mededelingen, bedachten we toen wij de aflevering met Lidewij, want ach ja, daar gaat deze introductie over hadden geluisterd. En wij wilden haar eigenlijk ook nog even goed introduceren en zullen eerst even beginnen met hoe is het met je met mij?
Ja, schrijf me vrij oververhit. Momenteel staan we zeggen we achterkamertje huizen Bolten in, dan staan we deze Starkey uit. Maar uit mijn bilnaad is geweten. Gelukkig, zonder en zonder drankje. Wat drinken we er ook niet bij vandaag zeg maar. Dus ja, echt nee. Het is goed hebben net gegeten. We hebben net gegeten. Nee, het was intensief. Het was intensief. Lidewij we alweer een week geleden opgenomen en een kleine week geleden. En ja, dat was stof.
Die week, die week was super en ik heb genoten. Wat wel wat voor als je tegen Tess vertelt. Je komt thuis nadat je dat tikje had gedaan. Wat ik kan zeggen. Ik rothuizen. Was het leuk als de kinderen van school komen? Hoe was het? Weet ik niet meer? Ben ik vergeten? Hij zit er niet over na te genieten. Het was super. Hij was ze, was de hele toffe week is met Renate en daarna met Renate, Thomas, Lidewij en Naya.
Ons tweede zei heb je 5 haaien hij met die persoontje? Ze even voor de mensen die nu denken we hebben ze het over dat ze de de voorgaande apparel THP. Dit is de laatste. We zijn nu een aan de laatste Apparel de de dus aan t aankondigen een serie over Italië en wielrennen in Italie die we hebben gemaakt vanuit Italie. Met allerlei. Met met drie Italië kenners Renato Verhofstad, Thomas Dekker en Lidewij van Noord. En euh ja, dat we die week was was heftig.
Was stof. Euh, veel gepraat met z'n allen. Lekker gegeten met Thomas, af en toe gefietst, veel op gewacht. En euh ja, was een mooie week. Toen was het wel het echte topweek. Wij dachten. We doen dit weekend in Cevennen. Dat is de film voor de renner opnemen. We hebben het over gehad. Gaat dat vooral terug luisteren? Altijd 1. Dat wordt hard werken en dan kunnen we lekker chillen als supertalenten zijn.
Wat het eigenlijk tegenovergestelde bijna. Nou ja, in Italië til je niet. Dat is gewoon casino. Dus wel gezien er. Nee, we waren moe maar gelukkig thuis. En na een paar rustige dag zijn er nu weer. En aangezien de podcast van Lidewij vrij tijdloos loos was en werden niet 6 in een week wilde online gooien hebben we deze bewaard. Voor het laatst voor het laatst. Klein cadeautje. Planckendael gaat met zometeen over hebben. En dan gaan we Lidewij ook goed introduceren, want dat doen vergeten om Pasanen.
Maar daarbij waren natuurlijk gewoon een hele week meegemaakt. Ja. Vergeten we dat we het over hebben? Eerst drie huishoudelijke mededelingen. N dirty cancelde. Weet je nog? Toen was 30 mei. Maar ja, da's lang geleden, maar de film is af. Dus wanneer komt die ook doorgeleid? Ja, dus hij deed vandaag gewoon wat iedereen luistert. Donderdag avond, acht uur.
Gaat ie live? Heb je ook een datum dan? Ja, dat is dus 13 augustus. Vandaag is de was was Helvert Job. Ik denk ik. Ik moet bekennen dat ik daar niet zo heel veel mee te maken heb gehad, want ik heb gewoon of ik heb toch gefietst en ben daarna verder andere dingen gaan doen. Maar ik moet de complimenten aan jou en Bruno geven. En en ja, voor het hele netwerk zeg maar. Bruno. Bruno.
Bruno jij alleen maar met een stok tiendaagse. Ik wil Televil en ik wil dat je met mij begint. Ik zou je vertellen.
We hadden een zoon voor de mensen die denk je boeit me allemaal niet. Maak gewoon een mooie film, maar toch even stellen. Jij hebt een. Normaal heb je gewoon een script en dan ga je naar schieten zeg maar. Dus ga je de beelden bij het script zoeken. Maar hier was dat helemaal niet.
We wisten dat dat heel veel mensen 23 of 100 nog wel kilometer gingen fietsen, maar we kregen zo veel beelden van van mensen en we hadden twee cameramensen mee. Eentje met jou en eentje met mij, dus eentje met jou en Niki en eentje met de. Je mij. You like Jennifer. Maar de rest werd dus allemaal gefilmd door mensen zelf. Wout van Aert had de hele dag gewoon een broodje bij zich. Even kregen van zoveel mensen zoveel wilde dat het gewoon een soort van monster werd.
Op een gegeven moment dus we hadden wel. En vooral Bruno had daar echt even tijd voor nodig, want dat maakt daarmee een verhaal van maar geloof. Het is gelukt, maar ik heb gezien mij dus heel trots op. Ja, ik ook. En ja, binnenkort komt de tweede film van dit jaar uit. Die van over de renner dus. Wat dat betreft zijn we lekker bezig. Augustus 2020 lekker uit sneeuw. Tweede huishoudelijke mededeling is dat we iets doms hebben Winnikse met frank, terwijl die al eerdere afleveringen heeft gesponsord.
Euh, en waarom?
Want vandaag is de 11 augustus is de launch van de nieuwe kicker. Ja, dus waar? Hoe Kicker? Voor de mensen die niet weten wat is kom van onder die steen vandaan opschriften zeg maar. Nu staat er daar eentje naast ons onder het bureau. Het is hoogzomer, dus ik heb hem eigenlijk niet zo heel veel meer gebruikt. Moet ik eerlijkheidshalve als je in dit kamertje gaat Swifts Stefano bvvo je echt binnen drie minuten van je fiets? Geen goed idee, want hij is vandaag uit en we hebben een uhm, een mooie win actie samen met Frank Pinturault dus bedacht.
Je kan namelijk die gloednieuwe Kicker versie 5, die vandaag wordt geïntroduceerd, winnen en alles wat je daarvoor moet doen is naar Frank Pantanal sleets. Lusteloosheid, vaast gaan en antwoord geven op de volgende vraag. Ja, we hebben er geen te pakken. T Is er eentje die nog even loopt de zender. Tijd om erover na te denken. Wie wint de eerste etappe van de Tour de France 2020? Ik heb net een voor bekeken drie rondjes. Een beetje is niets nieuws 156 56 kilometer, maar wel een beetje sprinten volgens mij.
Om de rit twee was die lastige rit en in de camper gewoon meer uit je hoofd. Ja, ik heb niks mis met 150 kilometer. Ze hebben naar me. Ze hebben hem neergelegd voor de sprinter. Wie ga jij zeggen uit voorzorg? Wat weet je wat? Jammer is dat jij je? Dat jij Wout van Aert niet invullen. Ik heb er spijt van. Ik wilde me aan Thomas gunnen. Gaat die op voor Van der Poel. Maar Van Aert was Marinko inderdaad hebben.
Dat moeten we onder die eventuele derde kans had gegrepen. Is de UCI onklopbaar? Weet je, ik bedoel wat we wonnen. Die gast, de vriend van de Zeeuw krijgt ineens een kampioen van de show is koffiehoek voor de show. Dus ook wat extra beelden in die veel gefoefeld. Grote Wout Van Aert. Je hoort jouw show. Ga dus even naar Frank Punt. Slechts lusteloosheid uit. Geef antwoord op de vraag wie wint de eerste Touretappe?
Ja, wat wij zeggen bouwt. Dat lijkt me duidelijk. Alles voor wat nou? We zetten wat. Wat? Info over t parkour. Zo zullen we een diepgaande analyse maar de show nooit zetten. Ik had ook nieuwe kijken, want Wout. Lekker bezig. Nou euh. En moeten we het even over jou? Derde. Euh. Gezamenlijke mededeling jou euh. Oprit? Ja, bij alle kleuren op rood. Iedere dag wordt er wat gedumpt. Ja euh.
Nee kan. Je kan er past niet meer. Stond echt. Een beetje onderschat. Een beetje onderschat wat hossende allemaal besteld heeft. Dus je hebt het er niet pinpas. Hij vertelde mij dat alles makkelijk in de Menke paste, maar daar wordt nu iedere dag worden de kopjes T-shirts, euh fiets. Kleding wordt de wordt bezorgd en die zie ik echt zwetend in en uit rennen door de tuin over de oprit. Maar alle zwakke ja begint langzaam binnen te druppelen, dus binnenkort gaat ook alles er 'F.C.
Selien moet ergens deze week foto's nemen en dan moet het op de website, dus het is. Het is niet een kwestie van dagen koffiekopjes, alles. Jonge, echte, toffe shiz. Ook van die van die thinner MUG's. Ja PEC, als je de hipster uithangen kan gewoon weer de Ellens eraf. Nou, ik lach omdat wij toen.
Toen we met de Vlaanders Alternatief ik daarna op fulmineren. Maar nu, als het de luxelabel uitwijst, dan is het helemaal tof. Het ziet er knap uit. Ja, zwak. Ik ben er ook wel een beetje op teruggekomen, want laatst probeerde ik m dus echt in m'n tas te proppen en dat was niet zo handig. Ik ga binnenkort ook zo'n wedstrijdje rijden bij een wedstrijd. Wanneer is dat? 21 augustus begint het en kan je kopen. Ik hoop pas 22 of 23 augustus binnen te zijn.
25 kilometer. Dus ga ik me morgen wel nodig hebben. Gamesmarkt? Ik hoop dat het minder warm is. Ja dus ja, dat doe je echt wel. Ja, ik ken al die gasten niet natuurlijk. De zon schijnt nogal wat gasten aan mij toe om aan pas rotgans met wie het filmpje wordt opgenomen over backpacken die euh. Die heeft me eigenlijk een beetje geluld. En eigenlijk ging dat vrij makkelijk. Dus ik was ooit toe aan een uitdaging en ik heb nog nooit 500 kilometer zo snel mogelijk door de Pyreneeën gefietst.
Schijnt ook wat te moeten wandelen enzo. Ik zie wat er op mijn pad komt, maar denk dat mqy mee te kort bij een liveshow. Wij liever voor onze boer. Heb ik geen geld, maar wel dorst.
We mochten maar liefst rijden over de app. Rondjes hebben.
Ja, we krijgen vele overwegend positief. Eigenlijk alleen maar positieve respons op die apenrots. Dat is heel tof om uhm, om om te lezen en om om binnen te krijgen. Dank daarvoor. Maar we zijn er nog niet, want daar staat dus nog een aflevering klaar klaar, namelijk die met Lidewij van Noort.
Dus we kan er ook nog achter dat we haar dus niet goed geïntroduceerd hadden. Dus bij dezen. Maar ik wil wel een disclaimer. En daarbij ze was natuurlijk al een week lang met ons op pad. Ja, zo was ze. Maar ze begon euh, Thomas af te troeven op het gebied van vieze grapjes, zeg maar. Thomas is een vieze grapjes, dus eigenlijk doen we die podcast begonnen. Zou ik direct begonnen zonder dat we ze altijd geregeld.
We zaten daar lekker. Nee, dat komt wel straks weer. We zaten echt aan een riviertje. Thomas was in z'n nakie wezen zwemmen. Euh, weet ik wat allemaal? En ja, we zijn gewoon die podcast begonnen zonder mensen uit te leggen wie Lidewij nu precies is. Dus nu doen. Lidewij van Noort 19 85, schrijver, journalist, columnist van onder andere of voor onder andere bij Cycling vertelde. Ze schreef meerdere boeken, waaronder Voor ons twee boeken, Het belangrijkst waren voor mij.
Ik heb jou ooit Pellegrini aangeraden en Jij raadde mij terug naar de natuur aan. En die laatste was eigenlijk het haakje om om haar te helpen of te bellen via Twitter. Ja ja, ik had gehoopt.
Ik heb haar volgens mij aangesproken via Twitter. Van Lidewij mag je niet bellen. Wat is je nummer en dat? En toen belde en was meteen een minuut of twintig dat ze zo weer met ons een week mee optrekken. Of wij willen eigenlijk eigenlijk was het. Wij willen bij jou langskomen in de in de Pyrmont. Want daar woont ze. En toen zei ze juist tof. Maar hoe lang zijn jullie al in Spanje? In Italië zijn Ayalon al een tijdje vanaf, maar vanaf maandag zitten we in een lokale zender.
Ik die kant wel op. Ze was eigenlijk met ons mee. De hele week. En ja, kijk, ik ga ik. Ik had gelezen over dat boek wat ze had geschreven. Terug naar de natuur. Ook over hoe je omgaat met je vlees, met je, met je eten van vroeger uit weet je wel. Dus. Met respect voor het dier. Maar wel ja, het is ook een mooi. En dan ga ik misschien glad ijs met de.
Ze zegt de t is ook was ook vrij noodzakelijk daar in de bergen om vlees te eten zeg maar kaas te maken en eieren enzo. Want dat bij die bij die hippies ook. Weet je wel die kippen rondlopen, want anders hadden ze bijna niks van. Hij weet alles wat er daar aan kwam uit een straal van. Binks en Daniilidou waren heel mooi afgeschreven en er was ik wel door geïntrigeerd. Plus dat boek Pellegrino van nadat zijn tweede moeten moeten we erbij hebben en ik heb er zeker geen spijt van.
Het was toch een ander gesprek dan een. Eigenlijk is elk gesprek, elk gesprek uniek op zich. Maar het was heb ik helemaal niet over koers gehad of bijna niet eigenlijk? Nee, dat klopt helemaal. Euh, we hadden natuurlijk al vier podcast die weken opgenomen waren in de straler. Bespraken een voorbeschouwing op San Remo met Tomas gedaan? Nou ja, levée Luca. Dat ging ook veel over de koers en over Sipo en al die mensen. Dus we hebben het inderdaad bijna niet over de koers gehad, maar wel over Italië.
De verschillen tussen Noord en zuid, binnen noord en Zuid, Veneto en Piemonte en ze kon dat allemaal fantastisch illustreren. Dit is echt heel Einhoven. Euh ja. Maar ja, dat is toch wel de reden waarom ze in Italie ook is gaan wonen. Uiteindelijk is de kleine club een kleine club, maar dat verhaal van Marcello is echt goud waard. Als u gaat luisteren, maar spreken elkaar weer lauw en veel plezier met Lidewij van Noord. Was er niet Joop die zei de fiets te fiets en verder niets.
Nou, wij gaan verder het leven op, maar vooral ook naast de fiets. Dit is de Lift Slow RAID Fast podcast.
De staat tweede in groep Better, waar Parol het rondreizende circus van Italië adepten, is in geslonken tot vier lid van verdienste. Verhofstadt heeft inmiddels de inspanning die gepaard ging met de vroege vlucht moeten bekopen en heeft laten lopen en zelfbenoemd kopman. Dekker stak geheel tegen zijn eigen principes zijn neus vroeg tegen het venster deze week en hij heeft toestemming van hogerhand om zich deze aflevering weg te steken. Dit alles stelt ons in staat vandaag in alle rust stil te staan bij het volgende en laatste station van onze reis door Italië.
We zijn noordwaarts getrokken naar de streek die haar naam te danken heeft aan haar geografische ligging aan de voet van de bergen, een gebied waarvoor door de Fransen en Oostenrijkers gestreden is, maar waar de Italianen mee aan de haal gingen. Bekend van de verfijnde keuken van de truffels, hazelnoten, kazen en chocolade. En natuurlijk home. Of de wijn waarvan wij als podcast naar schatting 20 procent van de jaarproductie voor onze rekening nemen. De Barolo. Graag gedaan jongens.
De Skoda staat daar met de achterklep open. Misschien is leuk om wat terug te doen. T Is maar een ideetje hoor, maar toch is de hoogste tijd voor je inmiddels bijna dagelijkse portie willige gebabbel rechtstreeks uit. Inderdaad, de prachtige parel in Noord-Italië, de Piemonte.
Mijn naam is Stefan Bold. Tegenover mij zit ie. Laurens ten Dam. Ja, ik ben een beetje stil. De gevleugelde mensen die denken is dat. Paulo Bettini in het publiek? Nee, ik ben krekels. Jij sprak met de gevleugelde woorden dit is wel de mooiste. De meest Lyft solo. Locatie. Locatie waar wij ooit de podcast hebben opgenomen. Was dit de. We zitten aan een riviertje? Volgens mij. Liwei kan straks beter uitleggen, maar volgens mij werd daar vroeger de was gedaan van het dorp, volledig zonder bereik.
Ze zijn de podcast moeten starten zonder muziek. De krekels ring kreeg een krekel. Zeggen dat wij? Geen idee, de krekels gaan los. We zijn naar beneden gewoon. Montil licht een powerbank. Zeg maar euh, de laptop op te laden, zodat die podcast ook opgenomen wordt. Euh, ja, we zijn volledig Bush, zo zou Jack Thompson zeggen. De ultra single is heel wat mensen hebben. De afgelopen weken was het ergens afgelopen week gezegd dat ze een, echt twee of drie mensen dat ze hun computer uit en aan hadden gezet of een telefoon aan en uit hadden gezet omdat ze dachten dat er iets in verluidt niet goed was.
Ja, ik hoorde ook iemand die zeiden die was de podcast aan het luisteren tijdens het fietsen dat ie dat ie drie keer was gestopt om te kijken of gekraak of piepjes fiets zat. Maar dat bleek toch die krekel te zijn. Maar ja, dat wat dat betreft ben ik. Dat is echt een supermooie plekje. De zon gaat nu net een beetje achter de achter de bomen, dus het wordt iets minder warm. Maar we zitten aan een picknickbank, was ze.
En Lidewij, die heeft het perfect voor ons uitgezocht om er meteen mee in te gooien midden in de Pyrmont. Heb je ons? Is dit een plekje waar vaker komt? Lidewij? Lidewij? Ga je zometeen bij het introduceren van. Ja, zeker bij deze rivier? Kom. Ik sprak in de ochtend als ik zin heb in een kort wandelingetje en dan begin ik in mijn mooie is dat altijd anders uitziet in de zomer anders dan in de winter. Heb ook wel eens de rivier van ijs gezien of met sneeuw.
Een plekje waar ik kan hier. Het kan hier echt. Euh, want je zei het ligt ook bij sneeuw dus. Maar je zegt ook het is in. In februari kan het hier, al kan je je met je T-shirts bewijzen.
Regelmatig wordt het vaak mooier en warmer en dan houdt het een beetje op met de kou. Inderdaad. En dan kun je lekker in de middag al T-shirtje op een balkon zitten lezen.
Wij hebben. We hebben best. We zitten immers aan een lange picknicktafel en als ik even langs de leeuw kijk, dan zie ik daar het ontbloot bovenlichaam van van Thomas Dekker, die vandaag geen microfoon heeft. Hij heeft een kleine duik genomen, net nette in het in het riviertje. Is het goedgekeurd. Moeten we naar de podcast nog even verder inspringen? Ik zou het heel leuk. Met kleren echt terug naar Lidewij.
Hoe? Euh. Hoe? Hoe? Hoe zijn deze vijf dagen vijf dagen al zijn vier kwart gekoloniseerd door leeuwen. Morgen is het vijf. Lidewij zagen maandag voor het eerst, maandag aan het eind van de middag. Het lijkt inderdaad. Hoe bevalt Roberto Apero goed? Het is heel gezellig intent. Dit gebeurt heel leuk. Heel veel leuke dingen als je handje van je hebt. Ik kan me niet herinneren dat er enige twijfel was na de uitnodigingen. Ik geloof dat jij hebt gestuurd, maar volgens mij heb ik.
Ik denk dat ik gewoon jouw telefoonnummer vroeg ofzo. Zo kan ik eens bellen via de via Twitter. Of zoiets gaat tegenwoordig al makkelijker te belden wij. Volgens mij was het al half podcast. Volgens mij hoor ik op de studio jouw berichten van nou dit. Dit zit wel goed. En ja, we zijn nu twee dagen in een liede weidegebied bus in Piemonte. En ze heeft het concept liefst zo goed begrepen. Gister gister werden we door Fieke 4 opgehaald omdat onze Skoda zeg maar die bergweg toch niet aan de deur staat.
In ieder geval niet aan en we zaten daar. Moet effe uitleggen waar we naartoe gingen. Nou ja, we zaten. We ging eigenlijk eten bij een bed en breakfast die pas volgend jaar opent bij vrienden van Lidewij. De eerste gasten die bijna zelf sofisten en daarop een op een op een eilandje leven. En dan? Ja, die hadden super lekker eten gemaakt met een uitzicht van hier tot Tokio. En daarna kwam ze nog met dit idee op de proppen.
Ja, ook een mini podcast bij mij thuis maken. Maar we kunnen ook gewoon naar de rivier wandelen en daarbij een picknicktafel. Daar zorg ik voor het aperitief. Nou ja, ik. Ik stond stomverbaasd toen die twee zakken open gingen van de honger. We voelden ons ook schuldig, wat normaal gesproken zou gaan regelen. Maar je bent onze echt vijf sterren of vijf. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het ook ook best wel snel uit handen gaf. Ook eigenlijk na het telefoongesprek al dat ik zei dat Lidewij is onze reisleidster.
Daar ga ik niet tussen zitten. Die kent het gebied op z'n best. En ja ook. Nou ja, fantastisch dus. Nou ja, we de beste setting ooit van de van onze. Tot nu toe. Wat is je opgevallen de afgelopen vijf dagen? Als we dan toch eens even terugkijken? Dat komt als eerste in je op dat vlot. Voor mij niet alsof jullie mijn gasten zijn. Dat komt wel over. Dank je wel. Als jij iemand gasbellen van het gebied komt de gast de afgelopen dagen.
Want jij bent dus voor de luisteraar. Je bent al naar Louka gekomen, dat weet je van hoe lang vanaf hier naar Louka. Ik heb het met de trein gedaan in twee delen. We hebben er heel lang over gedaan, maar we zijn er wel speciaal, want bepaalde mensen moeten nog fietsen. We zijn er veel. Nou lag VLT kilometer tussen Louka en volgens mij. Ze maakt Lidewij terug met de vraag wat wil je op een leuke combinatie tussen actie en ontspanning of strand spijzen door goed eten?
Heel belangrijk, maar waar je ook in Italië natuurlijk wel andere streken. Piemonte. Wat valt je op je Monteverdi's? Toscane bijvoorbeeld. We zijn en we zijn inderdaad al in aantal verschillende streken geweest. Chianti streek Luca aan het strand en nu zit weer in Piemonte. En ik was zelfs een kilo niet vaak geweest. Zeg maar de koe. Ik heb keer de Ronde van Piemonte gereden, dan een eendagskoers. Maar t is niet dat het hier. Ik heb het ook al Lidewij gevraagd.
Volgens Magister Jiro komt ie niet. Het is geen standaard regio waar waar de Giro langskomt zeg maar. En euh, wat valt nog te zien? Wat boerse dan dan de andere?
Ja, zeg dat goed, maar het is echt wijngebied. Heel veel mensen die hier wonen werken in de wijnbouw en ook door hoe het natuur er best wel wild is. Best wel ruig is dit gebied niet veel veranderd, want je kunt hier bijvoorbeeld niet weg, omleggen of verbreden. Eindeloos of eigenlijk nog heel erg, zoals het honderd jaar geleden ook is geweest. De natuur legt uit omdat het een beetje afgelegen is. Er liggen geen grote wegen echt in dit gebied, dus je moet altijd doorsteken naar de grote steden en is het ook een klein beetje onaangetast gebleven.
Ook weinig toeristen. Valt me op als je in de Chianti streek komt. Nou ja, het is nu. Nu is de Kroonen tijd. Maar als je een ander jader bent, dan wil je om de haverklap Americano of hooi Amerika Amerikaans-Engels. Ik heb. Ja, ik weet niet of dat hier zo is, maar ik heb de idee dat het hier een stuk minder is. Dat is heel weinig. Tristero zit dus dit is eigenlijk het echte oude Italië wat je ziet en ik.
Jantjie is natuurlijk toch wel een beetje aan geharkt uiteindelijk. En ja, dat de ene na de andere fiets trip back row tours ingham gamba's zie je daar voorbijkomen en dat is hier niet het geval. Dit is echt te echt. Het oude Italië zit. Is het een wieler streek? Ja, daar zijn veel, wordt veel gefietst hier en strekten Fausto Coppi.
Dat is mogelijk, maar dan is het gewoon elke elk weekend bal hier en met midweekse koers is lokaal. Kan er veel wielrenners langs mijn huis en er wordt hier geen mountainbike, zag ik heel fanatiek in de heuvels en hebben we nooit een koers koers. Echt koers gereden hier gewoon meer. Want aan de Giro heeft zichzelf heel goed en de Ronde van Piemonte. Maar als ik hier zo ja, we zijn waar we gister omhoog kwamen met vier keer waar we net ook naar beneden aan het knotsen waren om dit riviertje te komen, denk ik ook wel dat er een bestemming kan zijn voor.
Voor een fietsvakantie op gravel zeg maar. Dat ligt hier. Dat ligt hier alom. Dus als je het dan over je. Ik heb. Deze streek zat dit zwarte boekje. Ja ja, zei Lidewij. Ja, jongens kunnen ook gewoon proberen zo ver mogelijk met de auto naar beneden. Daar moeten wij van een kleine regel afscheid nemen. Thomas, die zijn natuurlijke expert hoe je een auto moet besturen. Die vertelde mij dat ik m heb sprak. En dank je wel voor de stip daadwerkelijk Clybouw.
Pak hem nou even schuin. OK, dan doe ik uit jaarlang al die drempels gesmoord. Ik heb wat. Wat? Wat? Wat staat er op tafel? Jongens, want er staat iets op tafel. Maar ze hebben ook nog iets meegenomen. Laten we het. Laten we beginnen met wat er op tafel. We hebben dat niet meegenomen. Hoe bedoel je nou een hele mooie fles die we niet meegenomen worden? De koelkast die was? Euh. Ik had de Lidewij.
Die had ook wel wat mij. We zijn vandaag naar t huis van Fausto Coppi geweest en gooit er maar eentje. Anders staan we op te lang mee. En daar is ook wijn gemaakt, maar dat mag niet. Je kan het veel beter uitleggen dan ik, maar ze kwam met een doos wijn naar buiten en er stond op de witte wijn Fausto Vosmaer en. Precies ligt of die ligt in Castellani, er dus vlakbij dat huis waren. Alleen waren de mensen van die wijngaard vandaag net iets te druk met een iets buiten buiten dorp om ons te ontvangen.
Maar ik heb wel gevraagd of ze een paar van hun mooie wijnen willen brengers. Dat er wel kunnen proeven zitten inderdaad een witte wijn bij die je Fausto heet en dit is dan een Barbera. Probeer eens één van mijn favoriete rode wijnen een hele mooie Barberini te maken en de wijngaard eerst van de familie of van de kleinzoon van Fausto Coppi en vernoemd naar zijn dochter Marina. Dus heet Vino Marina Coppi. Ook de kleinzoon van Fausto is wijnboer. En zo kwam Lidewij met een doosje wijn uit het huis van Coppi en is dat ook omdat hij de kleinzoon van Fausto is, dat meer wordt verkocht.
Het is natuurlijk ook een mooi marketing verhaal, want de hele streek draait eigenlijk om Coppi. Het hele dorp rijdt van Coppi met zijn absolute overhebben. Maar ik wil eerst terug naar het allereerste begin voor jou. Waar is eigenlijk jouw jouw voorliefde voor wielrennen ontstaan? Hoe ver moet er dan terug? Want jij bent? We kunnen wel zeggen dat jij behoorlijke enthousiasteling bent. Ik kijk veel dat eigenlijk nog altijd. Kijk, ik heb geen tv, maar ik kijk wel wat de koersen is en bijna alle koersen.
Alle grote koersen sowieso. Waar komt dat vandaan? Nou, het is eigenlijk bij mij een beetje toevallig ontstaan toen ik in 2004 volgens mij met verstandskiezen liet trekken. Een griepje kreeg daarna en om niks te doen had en uit pure verveling tv ging kijken. Ik stapte een paar keer langs de tour, maar ik dacht nee, weer een essay. Dat word ik niet, maar er was echt niks anders. Dus ik ben eigenlijk van pure ellende omdat er echt niks beters te doen was in de Tour 2004.
Als ik 18 19 18 wielrennen ga kijken. En het was de Tour dat verklaar in het geel reed en heel erg dramatisch reed in het geel te behouden. Ik dacht ik doe aan wat gebeurt hier allemaal? Wat is dit? Ja, toen ben ik eigenlijk blijven hangen. Hoe komt het dat een meisje van dat je opeens op vrij late leeftijd meisje 18, 19 jaar oud of zo gegrepen wordt door door door het wielrennen? Wat zag je? Wat dacht je?
Het verhaal en de spanning is dat ik. Ik zag eigenlijk gestopt. Ik denk dat je elke dag weer opnieuw een aflevering van die soap ziet en dat dat verhaal zich verder ontvouwt. En dit was natuurlijk echt een cliffhanger tour. En het was niet een en ik wist natuurlijk ook nog niet genoeg van om te weten wie wie Armstrong was of wat daar of Ullrich of wat er allemaal speelde denk ik. Dus voor mij was verklaar echter zwart. Ja, ik dacht echt dat hij een kans maakte denk ik toen.
Het was super spannend, want die hoorde natuurlijk wel van al. Maar wordt dit als het wordt steeds kleiner, dat tijdsverschil? En euh. Je zag dat ie steeds meer achteraan kwam te hangen en steeds moeizamer die bergop gingen, maar dat versnelde je toch weer en ging je toch weer staan? Diependaele Echt wel. Hij is echt een soort strijd op leven en dood. Het was gewoon een hele goeie soapserie. En toen? Toen bleef je. Dan heb je 2004 vast voor 2016.
Twaalf jaar later pelgrimages. Ik ben denk ik. Ik ben al toen geeft aan begonnen met schrijven over wielrennen. Ik had toen een blogje omdat ik in Rome had gestudeerd. In 2006 2007 en toen kwam ik terug uit Rome in 2007. En toen dacht ik wat doe ik met die blog? Laat ik dat. Heb ik die op of ga ik iets doen? En toch ben ik daar stukjes over wielrennen gaan schrijven. En toen? Uiteindelijk was ik in 2010 betrokken bij de oprichting van het discours.
Dus toen ging ik met nog meer gelijkgestemde zielen over wielrennen schrijven op dat blog dat toen nog door kort zaten. Dat zijn we toen begonnen en eigenlijk ben ik steeds meer gaan schrijven. Dat was echt mijn. Ik had eindelijk een onderwerp gevonden om over te schrijven. Schrijf dat dan. Schrijf dat anders dan andere onderwerpen. Dat schrijft Koers. Lekker heerlijk. Ja, wat maakt dat? Schreef je daarvoor over iets anders of meer over persoonlijke dingen denk ik over dat jaar in Rome heb ik geschreven.
Ik heb ook ex. Ik schrijf eigenlijk mijn hele leven al voor Leeuwstraat Nederlands gestudeerd. Ja, schrijf is echt mijn grote liefde. Geeft altijd al. Maar ik dacht nooit dat ik daar mijn werk van kon maken. Ik had. Ik dacht dat is een illusie dat ik daar ooit van zou kunnen leven. Dus dat durfde ik ook echt niet in te geloven. En daar durfde ik ook heel lang niks aan te doen. Ik ben na mijn studie bij een uitgeverij gaan werken.
Ik heb stage gelopen en ik dacht het is om wat zekerder carrièrepad. Maar op een gegeven moment kon ik er niet meer onderuit dat ik eigenlijk gewoon wilde schrijven. Ik was Simovski, manuscripten van andere schrijvers dat redigeren en ik werd gewoon een beetje kriege gelegd. Gewoon dat ik wil zelf schrijven. Ja dus. Geen moment heb ik die baan opgezegd en toen ben ik het gaan proberen.
En wat waren de eerste en afgezien van de blog? Weet je nog wat de verhalen waren gemaakt?
Ik weet nog heel goed wat mijn eerste verhaal was, want ik was toen dat jaar ook in Australië en ik heb daar toen in Australië voor de muur een verhaal geschreven over Thomas Voeckler. Het eerste wat ik ooit heb gezien was een verhaal over de Thoma. Nog geen bekendheid gehad over die eerste tour, over verklaar. Volgens mij is de titel van het verhaal ook. Iedereen heeft een hekel aan verkeer, behalve Lidewij van Noort. En dat is toen in de muur verschenen.
Dat was mijn eerste publicatie over ging.
Tenminste, dat onderwerp is duidelijk. Maar wat je een beetje je hier!
Het verhaal was ging uit was een een en afgewisseld mijn ervaring naar verklaard kijken en hoe iedereen een hekel aan hem had. Met zijn biografische verhalen en zijn levensverhaal eigenlijk. En hoe is de. Hoe is de enkel na? Of hoe is de stap naar Italië? Want het is wielrennen in Italië is dat? Is dat altijd al een hele logische geweest? Of is dat een eentje die toevallig op je pad gekomen is? Nee, Italië was ik dus al omdat ik in 2006 even naar Rome om te studeren.
Dus daar is ook mijn liefde voor. Want daarvoor had ik was wel een paar keer geweest, maar ik vond het niet eens zo heel interessant ofzo. Maar toen ik eenmaal in Rome had gewoond was die liefde er wel echt. En toen snapte ik ook meer van de cultuur en had ik me ook meer in. Leer je natuurlijk veel beter kennen. En op een gegeven moment was ik met Robert Jan van Noort, met wie ik uiteindelijk Pellegrino heb gemaakt.
Wij waren aan het sparren over een idee over een boek over Italië en daar waren daar al een tijdje mee bezig. Op gegeven moment zei Robert tegen mij lieten wij dit over wielrennen gaan, want we houden allebei. Zo kennen we elkaar ook uit die wieler hoek. Dus we moeten eigenlijk twee dingen combineren. En nu een boek maken over. Niet alleen over Italië, maar over Italiaans wielrennen. En toen is pulling geboren. Maar dat betekent dus dat je eigenlijk je dat waar je je over op Herrenberg een verhaal na je eerste rasse schreden hekelt.
Dan geloof ik op Wieler Abas dat toen al op wieler gebied. Dus dat boek dat je hebt. Eigenlijk ben ik ben begonnen met schrijven van het boek. Is niet zo dat je maar wat verhalen haalt of dat je meteen Boehme boek en niet de eerste de beste. Nee, dat wist ik natuurlijk niet. Hoe gaat het? Hoe gaat zo'n? Zo'n proces van schrijven is een werk. Ja, het begon.
Dit heb ik heel erg samen met Robinson gedaan. Het begon met een gezamenlijk idee, met het zoeken naar mooie verhalen en toen uiteindelijk na het verzamelen van heel veel moed. In 2014 ben ik voor het eerst in de herfst in Italië gegaan om de eerste verhalen te schrijven of te maken of te onderzoeken of te kijken wat ik daar mee kon doen. Super onzeker en voorzichtig eigenlijk. En uiteindelijk, een jaar later, had ik wat meer spaargeld en wat meer moed, denk ik.
En toen ben ik in de herfst dus 15 teruggegaan om het af te maken.
Maar zo mag je. Mag ik? Hoe doe je dat? Je boekte een ticket en je had een maand of vijf of zes van Ik Ga Je Want klinkt heel makkelijk. November 2015 ben ik er van uit gaan om het af te maken, maar ik heb vandaag de vrouw. Ik heb de verhalen verteld, zei de 27 volgens mij. Dus ja, hoe doe je dat? Heb je een heel schema van tevoren of ga je eigenlijk op de bonnefooi?
Denk je die mensen? Wil ik spreken of of ziet het wel?
Nee, we wisten dat heel eindelijk die 27 verhalen welke dat moesten worden, dat hadden we samen acht. Dus dat stond vast. Ik heb gewoon mijn auto vol gegooid en ik ben gegaan. Het voordeel van mijn werk is natuurlijk dat ik gewoon heel erg vrij ben om zo lang weg te blijven als ik wil gaan. Maar ik wil dus dat probleem heb en kan niet als ik. Ik heb wel vaker, ik doe het wel vaker. Ik gooi al vaker mijn auto voor een verhuizing naar Italië.
Dan ga ik op reis en dat heb ik toen ook gedaan. En het deed me eigenlijk wel een beetje denken aan de afgelopen dagen qua intensiteit. Want je hebt continu iets van. Ook daar moet ik ook nog heen en een tijdsplanning waar je rekening mee houdt. En ja, je maakt hele mooie dingen mee. Maar zodra dat klaar is, ga je al eigenlijk met je hoofd naar het volgende verhaal. En ik heb toen ja ben ter plekke gegaan en me heen gekeken om te zoeken naar waar dan mooi verhaal inzat of waar de anekdotes in zaten of waar je gebruikt wordt.
Voorbereid. Onzeker? Wat? Wat? Waarom was dat onzeker?
Het was mijn eerste boek en het was niet dat ik een gelouterd journalist was of dat iemand mijn naam kende. Ik was heel onzeker. Nog steeds. Dat heb ik heel lang gehad. Wat kan ik echt wel weet je? Gaat het wel lukken? Deze droom om van schrijven te leven? Heel lang getwijfeld en nu gaat het inmiddels gaat het al acht jaar goed.
Is uitverkocht. Dus even niet meer leverbaar. Leverbaar.
Maar dat komt vooral door jezelf.
Ja, neen. Het kan nog. Het is nog steeds af en toe wel dat ik. Maar het spitst zich veel meer nu toe. Dat is eigenlijk meer financiële zorg soms dan dat het dat ik bang ben dat mijn schrijven niet goed genoeg is om gepubliceerd worden. Dus het is een ander soort onzekerheid. Je weet dat je het goed kan. Ik geloof inmiddels wel dat ik veel minder onzeker geworden inderdaad, in wat ik op papier zet.
Kan je Wiesje? Al meteen bij specifieke verhalen. Ja, dit is wel echt dit. Dit is wel echt goed. Dit is wel echt een goed verhaal. Of werkt het niet? Nee, ik was vooral heel bang dat vooral heel onzeker over het was dat ik Roord had natuurlijk. Al is Nederlands alles meemaakte, overal ver mee dacht ik. De foto's maken die steeds uit. Het is goed. Dit is goed, je moet doorgaan. Ik vind het echt heel mooi en dat is echt heel mooi opgeschreven.
Of dat hele mooie gezin waardoor ik ook bijvoorbeeld huis had in mijn land. En jij? Maar jij hebt ook de foto's zelf gemaakt. Hij de helft van de foto's ongeveer Robert-Jan en de andere helft heb ik zelf gekocht. Nee, want wat waren dingen die hij al had? Hij was al vaak. Hij was eigenlijk al vaker op een soort van wieler bedevaart geweest. Misschien is het goed de jongens om eventjes het. Noem het nu een paar keer en pelgrimages boek Word jij busbestuurder opgeschreven met training en een introductie die wat laat komt, maar beter laat dan nooit die.
Nou, vertel het zelf maar. Waar gaat het boek over? Heb ik in de podcast al meerdere keren aangehaald als een heel mooi boek. We hebben eruit geciteerd. Waar gaat het boek over?
Het is een. De ondertitel is een Italiaanse wilier bij de vaart. En eigenlijk heb ik mijn voorgesteld. Ik ben een pelgrim en ik hou heel erg van wielrennen. En van Italië. Van Italiaanse cultuur. Van het Italiaanse wielrennen. Ik wil daar meer over weten. Ik wil weten welke personen er daar achter zitten. Wie die Italiaanse buren er zijn. Hoe dat samenhangt met Italiaanse cultuur, met het landschap. Zeg maar. Hoe dat allemaal zo samenwerkt. Als al die dingen over al die dingen heb ik gesproken, heb ik geschreven.
En dat komt ook allemaal zo'n beetje samen in dat boek. Zoals Coppi kan alleen maar een Piëmontese zijn, want het is heel geografisch volproppen gekoppeld aan een streek. Waar staat de stad? Maar ook meteen een streek op Shirma Toscane. En dat komt ook omdat alle regio's van Italie eigenlijk een eigen cultuur hebben. Italie is nooit een land geworden. Toen zijn zulke grote verschillen tussen die regio's. Je kan dat je een Milanees niet kan vergelijken met een boer uit Sicilië of zijn gewoon hele andere culturen.
Dat gaat dus verder dan noord en zuid. Wat? Wat? Wat? Wat de geijkte tegenstelling is, maar ook binnen noord is ook zeker. Kan je daarvoor Veneto en mond als een wereld van verschil? Wat is. Wat? Wat? Wat is er nou? Het heeft te maken met de geschiedenis van de regio's Veneto het truken uit Venetië. En nu gaan jullie me heel specifiek apparaat. Is die republiek. Maar even heel lang laseren niet genoemd?
Dat was een uhm, een plek waar heel lang geen oorlog is geweest. En dus die Venetianen hebben heel sterk gevoel van ik ben Venetiaen. Ik hoor bij velen thuis en spreek onderling allemaal dialect en er zit een soort van trot en een soort van besef van. Ik kom hier vandaan en ik ben een product van dit land of ik val samen met dit lange soort onoverwinnelijkheid of een pyrmont is natuurlijk heel lang gestreden en dat geldt ook voor bijvoorbeeld Friuli, wat dan wel weer tegen Veneto aan ligt.
Dus dat zijn allemaal veel meer gefragmenteerd. Er is veel minder nog binnen de regio, zelfs nog minder éénheid, meer dialecten.
En dat gaat verder dan het verschil tussen een Limburger en een Fries. Of is het vergelijkbaar? Nou Limburger, Fries is natuurlijk ook heel verschillend en daar heb je dus misschien wel een mooi voorbeeld qua landschap, cultuur, kwartaal en. Maar in Italië heb je misschien verschillen nog groter, omdat een groter land is omdat het veel meer geografisch bepaald is. Ja, we gaan zometeen natuurlijk door eerst een klein berichtje van Duursport start. Deel 2 van dit wielerjaar scherper dan ooit.
Je stelt doelen en je doet alles voor om ze te halen. En zodra en alleen dan je trainingen. Materiaal en goede voeding op orde zijn, kan goede en hoogwaardige sportvoeding een ultieme aanvulling zijn. Sportvoeding kan net de sleutel zijn om je scherp gestelde doelen te halen.
Profiteer nu van kortingen tot 20 procent op je eerstvolgende bestelling. Ga direct naar duursport Pantanal Stanislau. Dat is duursport. Windtunnels lees lusteloosheid. Vast voor jou. Duursport punt. Terwijl Redfield en Cova. Waar ze, waar zijn we vandaag geweest? Waar zijn we vandaag geweest zijn? Wat een basenparen. Ja, we zijn maar officieel uit hetzelfde castellani koppie. Wat ze hebben de naam veranderd. Ze hebben computerbedrijven achter geplakt. Het is het grootste. Het is het grootste wielermuseum qua oppervlakte.
In ieder geval ter wereld denk ik, want het hele dorp is eigenlijk verkopend half uurtje rijden van waar we van waar we nu zitten. We zijn er met z'n vieren in de auto gestapt. Euh, komaan, weet je. Euh. Ik ken het dorpje. Euh. Aangezien de Dyron twee zeventienjarigen keer gestart is en euh. Dat was voor. Het is een dorp van tweehonderd mensen wonen er misschien. En dan was er twee of twee. Ja, exact, ze gingen weer even opzoeken 2 2 meter en dat was natuurlijk heel Partita.
Jiro startte en ik weet nog dat we daar waren en met villa's te paard dus wat normaal teveel veel auto is. Dat was echt superkleine. En Tom, die droeg toen een roze trui en dat was echt. Het was verre van chronoproef zeg maar. Iedereen wilde we aanraken en dan was Draaijer aanraken. Euh ja, dat bleek dus ook een koffiehuis te zijn. Maar ja, als jij de giraf zelf rijdt kan je daar niet effe een rondje door het dorp fietsen.
Om maar om effe alles goed te bekijken. Dus ja, ik vond het wel tof dat ik nu 3 jaar later terug was en Ojix en Tom herkende dat niet. Ik stuur een paar foto's. Nog maar om eerlijk te zijn helemaal niet zo. Ik vertelde vanmiddag nog dat je daar met deze dame met de ploeg stond en een beetje. Het was zo druk in het voorlaatste paar. Dat was echt Tom niet mee. Die hadden we dan op een stoel gezet.
En dan gingen wij dan echt zo in een kringetje omheen zitten. Met onze rug naar de mensen toe. Wat anders was niet te doen. Dan werd die handtekening onder ja of mensen die gewoon aanheffen de rostra willen raken herkend. Met echt nog. We stonden op een kiertje. Ja, ik. Het heeft toen wel indruk op me gemaakt. Ik heb wel echt goed om me heen gekeken, want dat was niet het zoveelste dorp van de ronde zeg maar.
Dit was wel echt dat het koppie door had. Dus ik was wel. Ik was wel benieuwd. En vandaag terug geboortehuis gezien van van Fausto. Het viel me op. Was echt wel een groot huis. Al meerdere malen gezegd dat ik een gegoede familie, dacht ik. Maar het bleek dat Fausto van iedere contractje weer een kamer bijbouwen, zodat de contracten dat contract er waren wel contracten waren. Goed ja, want hij heeft daarna nog twee villa's gebouwd.
Met iedere vrouw heen hoorde ik van Lidewij, dus dat dat gewoon alleen. Dat is tof om te zien. We hebben we beiden echt leuk rondgeleid door door door de baas van een museum, maar we mochten even bij jou in. De keuken was nog helemaal in oude staat en zijn slaapkamer en de de de woonkamer die één keer per jaar open ging met kerst en was gewoon mooi om te zien hoe. Of om ouwe fietsen stonden. Met met met met vier versnellingen achter in één blad voor.
En dat je denkt ja, hoe die daar mee in! In 52 op de weg mee opgereden is. Dat moet toch ook een crime geweest zijn? Weet je wel. Volgens mij renium uit mijn hoofd, alles 46 minuten opdoen dus dat was echt wel al snel. Dus het was effe nou ja, gewoon effe ons onderdompelen in onze eigen Pellegrino waar ik de hele week al gemaakt van China naar Louka. We hebben we in China nog gezien tijdens het fietsen.
Ik dacht ja, we hebben gezien dat ze het verhaal over Louka in België riba gaat ook over het Sipo natuurlijk. En euh, China. Euh. Hebben met de Strade Bianchi met euh. Hoe heet ie? Daniele Bennati die die streek nou hier in mei in de Coppi streek. Dus ja, fantastisch om te zien. Deze week is ik zei het net. Ja, we zaten hier lekker aan de apenrots spriet zeg maar wat te schraal waren om onze eigen wijn mee te nemen.
Dat ik zeg deze week ga ik effe niet vergeten hoor. Dat was echt mooi in het. In het huis van. Van een kopje wat ik ook één van de euh leukst verhalen het boek vind stond jij op een gegeven met in de Kamer vanmiddag. En toen wees je naar een jas. Weet je nog wat ik bedoel?
Hangt daar een jas aan de kapstok? En eigenlijk het hele huis is wel een beetje museum. En ze hebben ook delen waar de meubels staan en met een lintje afgezet. Maar die kapstok hangt in het deel waar je loopt. Ik liep er vanmiddag tegen een kopie aan en mijn eerste keer naar Quanten. Ik keek naar Jan en ik dacht het is net dat je elk moment terug kan komen of even buiten de deur is. Straks komt ie weer naar huis.
Voor de luisteraar die je niet kent is één van de Italiaanse kampioen die die volgens mij op 40 jarige leeftijd al overleden is. Maar in Italië nog steeds wordt aanbeden en twee keer de twee keer de Tour heeft gewonnen. Maar 49 keer de Tour, maar twee keer uit de Tour. Twee, vier of vijf keer en was hij het. Hij was een campionissimo. Heb je werkelijk niets campionissimo? Leg even uit. Daarbij hebben er discussie aan over gehad.
Aan Tafel Campionissimo wordt vaak verteld dat kampioen der Kampioenen kampioenen overtreffen overtreffen. Overtreffende. Trap van een kampioen De eerste campionissimo van Italië was niet Fausto Coppi, maar dat was Constante Girardengo, die ook uit deze streek kwam, en in 1919, het jaar waarin Coppi werd geboren. Toevallig schreef een journalist in de krant dat Girardengo een campionissimo was, want dat was een renner. Hij had nog nooit zo'n renner gezien. Die was beter dan alle anderen. Je kon hem daar niet mee vergelijken.
Dus daar verdiende die term. En later is die term ook aan Coppi gegeven. En Coppi staat echt wel bekend als de kampioen. Niet zo, maar het is daarna ook een beetje zo rondgestrooid. Net als net als de term de nieuwe Eddy Merckx. Dat zijn ook heel veel mensen geweest die dat de situatie ook veel campionissimo terwijl voor mijn gevoel zijn er maar twee.
Ik dacht dat Bartali er ook was, maar Bartoli heeft zoveel geluk gehad dat die zelfde patat is.
Coppi is natuurlijk geen vaststaande vaststelling. Ik niet. Je kan van alle grote kampioenen zeggen dat ze kampioen niet waren, maar de term wordt toch echt wel een beetje. Ik wil ook graag toe eigenen in deze streek. Man uit deze streek.
Als we dan als we dan nou in het verlengde daarvan. Als we dan het boek nog eens aanhalen. Wat mij zo aangeeft is dat iedereen. Jij beschrijft de wandeling door het dorpje en het feit dat ik gister nog tegen Leeuw. Voor jou was het ook echt een bedevaart of zelf een oven of een ontdekkingstocht. Dat is ook de kern. Van harte van wat je zelf ook verteld hebt. Overigens van de succes van boek je bent eigenlijk net zoals de lezer ben jij op vragen op zoek gegaan en jij bent dus ook gewoon op de bonnefooi, zoals je ook hoort.
Op de bonnefooi naar Italië gaan op de bonnefooi naar het dorpje gegaan. Ik stel me jou dan. Zo struinen met een blocnote, regio's door de straten als mooi voorbeeld. En jij kwam in contact met mensen en je merkte dat iedereen. Die uit die tijd kwam dat zij met een soort van connotatie van Ja, ik heb Kopli nog gekend. Ik heb koppig en over trots ja zeker. Of Uhm foto's aanwijzen waarop dan Yau Yau een man met kop staat of waarop jij als jong jongetje met kop staat.
Of. Ja, in de hele streek is dat belangrijk wat ik vanmiddag vertelde hier in het dorp. We hebben een restaurant in het dorp. En ja, we zijn best wel een stukje van castellani af, maar koppies die hier ook nog overal omdat dit trainingstijd ook waren en zijn broer en zijn broer. En in het restaurant in mijn dorp, dat wordt gerund door een interessante vrouwen die altijd een beetje net iets te korte rokjes draagt en geblondeerd haar heeft.
Ik vind het echt fantastisch. Ik ga soms naar eten om te kijken wat ze aanheeft. Maar in de rest wat hangen de foto's van haarzelf in bikini toen ze jonger was op het strand en van koppie.
Dat is wat wij vanavond eten. Zeker gereserveerd uit over de Bijbel, uit de overlevering dat ze 22 is, maar dat dat nog nooit de nagemeten is. Ze loopt als een ketter. We gaan vandaag proberen met op de foto te komen. Zijn er andere verhalen? Is er een ander verhaal wat jou uit het boek Na aan het hart ligt? Of waar je ook trots op ben? Of wat heel persoonlijk voor je is? Ik denk dat er een ontmoeting is geweest die wel veel invloed heeft gehad op we of op de rest.
De jaren erna laat ik het zo zeggen. En dat was de ontmoeting met Martin Bruseghin en Marzio Bruseghin. De renner, de renner, een enorm goeie tijdrijder die een keer derde is geworden dankzij zijn tijdrit derde is geworden in de Giro. Terwijl de acht ik nog reden voor leeuwenverblijf op hebben. Volgens Mourali Toeva, Lampre van Fassa Bortolo, Banesto, Movistar. Als je het over het jaar 2008 had ik echt wel. Was mijn eerste echte jaar bij Rabobank en ik reed de Tour de France dit jaar en hij was al derde geworden in de Giro.
Hij reed de Tour als knecht en toen twee weken later ook nog op de Spelen. Nou ja, maar ik kon je opvangen. En toen reed hij ook nog even de Vuelta en twee keer in de Vuelta werd die tiende plaats na drie rondes. En dan zo rijden en dan Olympische Spelen WK gewoon als knecht. Ik weet nog dat ik wel echt onder de indruk was van dat jaar, maar hij heeft toch nooit meer zo'n jaar geleden volgens mij. Dat is hoe ik mij herinner, vooral op de Spelen en op het WK.
Altijd knechten en op kop rijden en echt wel vies hard. Gewoon niet fietsen. En jij? Hoe was die ontmoeting verrassend?
Want wat ik van hem had gehoord was dat hij heel zwijgzaam was en dat die echt nooit praten was. Ik weet niet of dat ook jullie ervaring of jouw ervaring is dan bij ons. Hij stond vooral bekend dat die ezels had. Ja, dat dat wel zo. Dat zei Michel Wuyts altijd als je op tv. Ik heb nooit met hem gepraat en eerlijk gezegd. Maar hij werd wel een beetje zo'n afstandelijke blik in zijn ogen. Je ging niet snel even naast als een peloton en een praatje slaan.
Dus wou ze ook wel wat jonger was. Respect. Waar was de ontmoeting met hem thuis? Waar is dat in Veneto, op een heuvel in de Prosecco streek? Want hij maakt niet prosecco met. En hij heeft daar zo'n dertig ezels die eigenlijk voor een werkgarantie eten. Hij werkt biologisch, is die ezels die houden? Hij is zo liefhebber. Hij is zeker futuro mooi.
Het boek beschrijft u dat nog? Dat er zo is, een soort knecht. Hij was zelf ook wel een beetje knecht dus, en het karakter van de soldaat paste wel bij hem. Dat beschrijft hij in dat verhaal dat we terug naar de toegedeeld, terug naar die ontmoeting. Biondi B. Wat herinner je je nog?
Ja, ik herinner me eigenlijk wel grappig, want ik las dat verhaal vanmiddag nog even terug en ik herinner me vooral de dingen die ik niet heb opgeschreven.
Ik herinner me ik had gevraagd of ik s ochtends of s middags kon komen en dat ik heel lang geen reactie kreeg en dat ik er s ochtends ben gegaan en dat ik toen aankwam en naar mijn e-mail keek en zag dat ze zei ik kom er s middags dan toch niet. Dus ik was duidelijk. Maar ik had mijn auto geparkeerd en toen kwam de moeder naar mij toe. Ik herinner mij dat ik eerst haar moeder had leren kennen tijdens zijn vader, heb leren kennen en zussen leren kennen.
En ondertussen had zijn moeder hem al gebeld kan worden. Bezoek je terugkwam, want hij was in Treviso en heeft dus een kantine en daar maakte hij de wijn. Dus hij kwam ondertussen terug en zijn moeder liet mij dat hele landgoed zien in alle dertig ezels. En zijn vader kwam met brood dat de ezels konden loslaten. En toen, op een gegeven moment, gingen alle honden blaffen en gingen ezels balken. En toen zijn ze aardgasmarkt. Meestal als hij terugkomt, dan gaat alles los.
Hij is een ezel concert. Hij had als hij terugkwam van de tour van de Giro, was ik drie weken niet thuis geweest. Had ie dan al van ver? Impressionante stond op scherp.
Toen draaide ik me rond en zag ik me staan, dacht ik Oh, oh, wat dacht je? Dat vonden wij ook toen wij voor dat filmpje ook een filmpje. Dat is een Yapi Yapo voor de luisteraar. Inderdaad. Dank je wel al bij het bekijken van het filmpje terug dacht ik.
Maar goed voorkomen nu zijn dropshots, want een filmpje gemaakt om het boek te promoten in de podcast Notes gaat door.
Je zag vervolgens wat. Ik dacht echt, ik ben daar een half uurtje, want hij heeft niks te zeggen, want het is een zware taak, maar je moet er contact mee krijgt. En hij heeft drie uur lang de oren van kop gedeeld. Hij hield niet te praten en hij was heel grappig. Dus we hebben ook heel erg gelachen en ik had het niet erg naar mijn zin.
Tegen alle verwachtingen in was het één op één of met me, met mamma erbij, één op één aan een picknicktafel, een beetje zoals hier en uhm en mamma. Die kwam steeds nieuwe prosecco brengen en de chips brengen een kaas en de eindstreep confituur uit de streek die ze zelf wat van alles is. Er werd van alles aangedragen en wij zaten daar maar te praten. Het was een beetje zoals de zon me een hele mooie kat, heel erg naar mijn zin vooral hebben we eigenlijk.
En dus hoe lang heeft deze ontmoeting uiteindelijk geduurd?
Dit klinkt niet alsof je binnen een half uur volgens mij echt drie, 3 uur of zo'n drieënhalf uur vergeet om notities te maken bijvoorbeeld.
Of ik heb helemaal niks gehoord. Was je op slag verliefd?
Nou ja, ik weet nog dat ik had toen. Ik reed toen rond met zo'n echte, zo'n auto met alles achterin. Ik had ook mijn fiets achterin liggen, waarin Batavus, Kriterion en ik die auto. En hij kwam gedag zeggen. Door het autoraampje keek hij achterin. Al die spullen en die fiets. Tenzij die a Batavus. Volgens mij heeft er ooit nog een wielerteam op gereden. Niet en het verschil ook wel een beetje een leeftijd, want hoe oud ben jij?
Hij was dertig toen nog. Zo zie je wat ik mij of je ouders wel echt een groot verschil zeg. Nou, dat vind ik wel meevallen.
Toen dacht ik ik heb het nu niet meer over die videovoor die Piet. Ik heb het iets heel anders en ik reed naar die heuvel af. Dat weet ik ook nog. Ik kreeg die heuvel af met die auto, met al die spullen. Ik dacht ik moet gewoon omkeren en hier blijven. Ik wil blijven.
Ik wil helemaal niet weg hier, want er zitten hier wat tegenover mij euh. Foelie in toen beter is. Om zo maar te zeggen dat dit klinkt als een soort zevende hemel.
Maar ook dat gezin en het huisje met dat ik met die open haard. En dat was nog niet eens een man over de algemene en wat haar moeder. Ja, sorry dat ik op een gegeven dat hij moest even bellen. Hij liep weg met mijn moeder en ik zus me erbij zitten. De twee zussen en de vrouw helemaal uit het niets. Ik begreep ook eerst niet eens wat ze vroeg, want ik had het zo niet verwacht. Volgens ben je dat je vrijgezel had.
Ik gedacht had is de vraag. En ik wist nog niet eens af of Marcio je misschien was hij wel getrouwd, was een vrouw aan het werk. Maar op moment dat zijn moeder dat vroeg, toen dacht ik aan een andere wending. Omdat het vraag je toch niet aan iemand die je gewoon zo even op bezoek is? Een journalist die op bezoek komt om iemand te interviewen?
Die vraag.
Zo was er op dat moment wel een zaadje geplant. Ja, ik weet niet of hij vond. Ik weet nog altijd dat hij later toen maakte zijn mond. Oh ja, dat was. Komt niet terug. Toen stonden we daar. En toen zei zijn moeder dus waar ik bij stond en waar hij bij stond tegen hem. Ze is vrijgezel.
Ik weet niet dat hij toen zo'n gebaar maakte van rustig aan je auto en je denkt bij jezelf ik wou eigenlijk terugdraaien. Hoe lang heeft het geduurd tot de volgende? Is er een volgende ontmoeting geweest?
Het heeft even geduurd. Uhm, wat? Het heeft even geduurd, maar er is daarna nog meerdere ontmoetingen geweest.
En als u zegt van Jo. Sodemieter op, geeft geen moer aan. Heeft zich door een amoureuze relatie euh ontwikkeld.
Nou soort van niet ja niet ja of niet overtuigend?
Nee precies.
Er is geen chemie en langdurige relatie in Nederland. Ik woon nu nog in Nederland, Italië en in Italië. En wat daar eigenlijk denk ik gebeurd is en ik heb dit pas achteraf. Misschien dat ik het echt ook durfde toegeven. Dat ik me daar bewust van werd is een geen moment had ik door. Dat wordt helemaal niks gehoord. Maar die droom van wat leven op die heuvel, van het boerenleven, van het buitenwerken van de IJssel. Van Uhm, het blijft het lekker buiten zitten en de zon aan een picknicktafel.
En euh, en wijn drinken. Wat we ook niet doen. Ik dacht ja, dit wil ik dit. Ik wil niet in de stad wonen met al die uhm. Ik wil buiten en ik wil groen om me heen. Ik wil best om me heen. Dus op een dag dacht oké, het wordt niet meer macht. Nou, dan moet ik het alleen. Te. Toen ben ik eerst negen maanden naar Nieuw-Zeeland gegaan om daar boerderij te werken.
Ik moet leren, want ik dat meisje. Ik moet leren wat ik dan moet. Dat gaan terug, vinden ze. Negen maanden Nieuw-Zeeland, de boerderij en gewerkt. Toen ik terugkwam uit Nieuw-Zeeland ben ik hier in Italië gaan wonen en ook hier op boerderijen gaan werken. Daarvoor eigenlijk al sinds de laatste keer dat ik Magnesia zag en dat is drie jaar geleden. Ruim drie jaar geleden denk ik ben ik meer ook hier in Italië op boerderij gaan werken. Gewoon om te leren.
En euh. Ik heb heel veel geleerd en het is. Ik vind het heerlijk hier en ik vind de natuur heerlijk en ik vind het er dit soort momenten heel leuk. En euh. Maar nu? Denk ik soms ook al zoals nu, dat nu ergens een huisje dat ik jullie heeft laten zien, waar ik dan denk aan het huisje zou bouwval bouw van een oude boerderij op een behoorlijk desolate plek.
Vier keer vier nodig om te komen. Heeft de studio het hart van Lucas dat niet bepaald?
Nee, zeker niet na en toen. Nu sta ik dus op dat moment en dan denk ik ja, ik weet dat ik nu. Ik heb de skills. Ik zou dit aankunnen. Ik zou het ook durven. Maar wil ik dit wel zo alleen geïnstalleerd in de post doen? Dus nu ben ik een beetje, daar kom ik.
Een beetje diep dan al wat je wat het gaat worden. Want ben je hier gelukkig? Ja en nee eigenlijk. Zeker omdat ik heel erg hou van nee waar we nu zitten. En t loopt hier achter eindeloos door, met allemaal rivieren en meren en heuvels. En ik loop hier uren rond dagen rond. Ik vind het fantastisch om achter te laten. Dit wilde stuk Pyrmont met deze ruige natuur waar je geen bereik hebt en waar de wegen wegspoelen in de herfst.
Klinkt niet ideaal, maar het heeft heel erg fundamenteels. Elementaire hierzo met in huisje zonder internet zit wel centrale verwarming doet het niet. Heb je een houtkachel om hout te halen?
Is je wifi goed? Vroegen We geven geen wifi.
Maar ik worstel er soms inderdaad wel mee dat het ver weg is van mijn vrienden en van een wat drukker, levendige, interessant sociaal leven. Ik kan supergoed focussen. Ik ben heel productief. Vier boeken in, waarvan tweemaal vanmiddag. Ik heb volgens mij. Ik ga vanmiddag gevallen, vier boeken en twee jaar toegepast. Twee à vier boeken schreef Want Stefan, die zei tegen mij ik zal het gesprek helemaal vlooien voor Lidewij. Ze wou echt leeft en misschien wat minder reith vast.
Dat is dan het. Vergis je niet dat ze in twee jaar tijd vier boeken geschreven heeft. Dus hoe productiever zijn ze dus? Het liefst loopt door onder andere ook het boek Terug naar de natuur. Zeg dus wat eigenlijk helemaal niet over wielrennen gaat. Want gek genoeg was dat het haakje voor jou. Voor mij was dat een haakje om acom lidewij te bellen. Pellegrino was Magaluf, Stefan. Maar dat was wat. Want waarom was dat haakje voor jou?
Nou Lidewij, die heeft een boek geschreven Terug naar natuur, over hoe de mens eigenlijk weer weer vervreemd is van de voedselketen zeg maar. Zeg dat goed en euh ja kijk. Daarin stond dus ook ere. Het wordt zo gebracht, ook in promote verhaaltje van Lidewij die die die weet ook hoe ze iets moet slaan. Een beest moet slachter zeg maar. Niet dat de. Ze beseft zich heel goed dat iedereen achter ieder stuk vlees en een boer boer zit die s nachts wakker ligt of zijn of zijn of z'n euh assens als ze moeten lammeren.
Weet je wel of het allemaal goed gaat allemaal al of dat de s'nachts nog even uitgebuit gaat om te kijken hoe de oude lammetjes erbij komen zoals het allemaal zelf red. En euh, en dat is niet allemaal fout. Fabriek en productie. En euh, dat is wel wat mij wat mij aan grap ook. Ook een moestuin weet je. Ik had zelf in Maastricht een moestuintje en nu ben ik misschien ook wat te veel in het snelle leventje. Maar ik zou het wel heel graag willen dat dat wel.
Ik heb nu nog een paar dagen aardbeien, plantjes staan en een emmer en een perenboom met knalrode peren, maar daar valt het wel mee op. En dat vind ik wel interessant om te lezen. Dus toen ik wil Lidewij opbellen over over over dit project en eigenlijk over de apero. Toen begon ik ook over dat boek en ik weet nog dat ze heel verbaasd was. Want waar waren dat echt? Twee gescheiden werelden? Wielrennen en en met natuur of de tak?
Dat was helemaal gescheiden van wat bracht je er naartoe? Komen zo nog even terug tot de definitieve conclusies. Een soort cliffhanger op de vraag van Ned. Dragelijk over onderwijs komt er niet zo makkelijk onderuit. Dat bracht jouw tot dit boek nou eigenlijk precies wat ik verteld. De inleiding begint uitmet dat ik een broer ontmoet en dat ik opeens denk dat willen en weten jullie wie de boer is?
Volgens mij vragen. Mijn mensen kwamen erachter wat Showa is, wat ik. Volgens mij vroeg ik gisteren aan jou voor die boer weet je of zoiets? Vroeg Ik ben ze zelf. Ik denk dat je wel kent. En toen kwamen we snel achter, zeg maar. Maar dat was dus een fantastisch verhaal natuurlijk. Maar ze triggeren me echt met dat boek. Hoe en wat is voor jou de kern van het boek? E n van de vragen die wij vanmiddag hebben geformuleerd.
En dan was hoe doen wij dingen nou anders in Nederland dan in Italië? Of is dat eigenlijk? Gaat het daar niet om? Voeding De Italiaanse keuken gaat zeker ook om, want het is natuurlijk niet voor niks dat ik in Italië zit. Is dit een oneerlijk element? En wat is dat als je in Italië woont? Je gaat lokaal eten, dan heb je het natuurlijk beter voor elkaar. Maar niet in Nederland, want je gaat lokaal eten, want er groeit hier heel veel.
Kwaliteit is goed en er is veel meer variëteit. Dat geldt zeker ook voor de winter en de herfst en het fruit. Sicilië heb je de sinaasappels en dat krijg je. In Nederland kan je van dromen, maar alles is bijna leuker. Water vandaag een perzik. Maar ook de steuben in de verschillende streken in Italië om de vraag zelf mee in te vullen. Dat we de Toscane, Toscane, Todos de Toscane noemen ze Boonen, Vetas, zeg maar.
Dus die eten heel veel. Boonen was naar Toscane bekend om op Sicilië. Ja, daar ze heel veel vis. Wat is hier de lokale truffels? Casta? Inderdaad, de hazelnoten groeien hier heel veel. Dus dat hazelnoot doet er alles aan. Zeg maar in Italie. Dat wist ik al. En dat boek zie je dat. Zie je dat ook zijn? Een leuze wat je behalve heel veel Italianen hebben een zijn campagne. Ze hebben familiehuis op het platteland, dus zelfs als ze in de stad wonen.
En dan gaan ze heel vaak in het weekend met de hele familie naar het huis. Hebben ze vaak ook een moestuin. En dan maken ze hun eigen pasta, die Pomme d'Oro. Dus ze zijn nog veel meer. We zijn ook echt veel meer moestuinieren. Als je met de trein naar Genua rijdt, dan kom je ook zo'n gebied waar je ruw, raar gebied. Maar overal tussendoor op de terrassen zie je moestuintjes. Is dat? Dat hoort zo nog bij de cultuur dat het eten uit de tuin moet komen en dat je daar moeite in stopt omdat je daar dan heel lekker vers eten van bereidt.
Als je nou terug naar als van alles toch maar een beetje samen zou kunnen komen, terug naar Nederland zou gaan. Stel wat. Wat neem je daar dan in je eigen gedragspatroon of voor je eigen manier van voeding? Kijker van mee? Weet dat ik heel graag een moestuin zou willen bijvoorbeeld. En dat je dat ik ook in Nederland wel op zoek zal gaan naar wat er in de buurt zit. En ik vind hier ook heel leuk om honing te houden.
Hallo of wijntje halen bij de buren of honing bij de buren parser een paar huizen verderop. En ze zijn ook trots op hun en zijn er trots op. En ik heb die bijen zien vliegen en ik zie ik zie mijn buurman s ochtends vroeg naar de wijngaard rijden. Dus ik weet allemaal waar het vandaan komt en welke moeite erin. Thee drink toch anders. Ik denk dat we dat Lidewij er wel over uit is wat ze gaat doen. Blijven of teruggaan?
Wat denk je als er volgend jaar ik? Maar als ik jou was, zou ik hier al een tijdje verzoeken. Blijft nog even blijven. Nog even schrikken. Nog een dipje nemen in de rivier. Zullen wij langzaam naar euh. Maar hoe heet ook alweer? Het restaurantje Jullie eten gaan we meten of ze daadwerkelijk n 22 is? Oh sorry, dat mag je niet. OK. Gaan het niet over? Of zoals gesproken. Wat als jij als je een brief versturen naar Lidewij?
Dan hoef je alleen maar Morazán. En dan was het. De dame begon te zeggen. Iedereen kent John wel een beetje.
Als je dat op de brief zet, komt voorliggen voor de voordeur, voor de luisteraar. Wij stappen in een auto met drie kerels en wij zagen al eens alle vrouwen je. Alle roddels ontstonden. Jaja, dat ziet er echt wel. Daar zie je dat ze wel goed geland zijn. Dat vind ik wel euh, de eerste keer wat lieden. Ik vroeg het Lidewij van het gisteren Wakasa. Ja, als je hier naar de kruidenier gaat en vraagt waar ze de Blondel een beetje op heeft weten te zetten.
Dat huis moet je zijn en dan moet je daar aanbellen. En dan? Dan weet je dat te vinden. Weet je wel. Tenzij ze in het bos aan het wandel is. Dus we gaan. We gaan langzaam afronden. Misschien kan je nog een skinny dipje doen.
Mocht je er vragen of opmerkingen hebben bij beste luisteraars kan niet zijn per mail beschikbaar. Podcast, lift, sluwheid, prijspunt. Kom maar natuurlijk ook via Twitter en Instagram. AMSTERDAM Het S-Type Thunderbolt. Bieden wij bedrijven aan elkaar met Grec. Vergeet niet naar duursport puntennood te gaan voor een paar mooie aanbiedingen en korting. Laat een riviertje achter op op iTunes. Wat wij niet moet vergeten is dat we vandaag gebeld met onze hostel, zoals bij de DS. De schappen worden gevuld.
De schappen worden gevuld in de. Menke heeft een diepe derie die liep om over de PlayStation en de kinderen. Zie je was je al zat veel en hij was uit glimmer, dus kleding komt de druppelde langzaam aan binnen. De fabrieken zijn een paar maanden geleden weer opgestart. In Spanje laat ik het zo zeggen en vanaf volgende week zijn we volgens mij volledig online gaan eten.
Heb je wel Lidewij? Ik heb echt genoten, maar we zijn nog niet weg, want de avond kan nog misschien wat langer lang doorgaan. We zijn er doorheen aflevering 72, maar daarmee komt ook een einde aan wat we gekscherend de apparel temps zijn gaan noemen. Een serie van vijf bijzondere afleveringen over Wielerland Italië.
Een schitterende trip die ons en hopelijk ook jouw beste Leistra een inkijk heeft gegeven in alles wat dit of eigenlijk in wat voor land dit is.
Dank aan de gasten Lidewij van Noort, in eerste instantie Renate van Hoofdstad.
Thomas Dekker zegt daar nu met kleren aan en een klein beetje wild een klein beetje Wilfried DJ uit Did Not Start was Carlow. Hoe dan ook, waar dan ook, voor de tussentijd heeft Cee Lo Reid.
Zeker in zijn blote reet jonne zit er nog niet uit. Binnen 10 seconden podcast afgelopen was de heer T.D. In zijn blote reet ook.