Hallo, mijn naam is Scheirs Groenteman. Ik zit niet in een archiefkast op de redactie van de Volkskrant. Ik zit thuis onder de hough slapen van mijn dochter en daar blijf ik ook zitten, want ik ben inmiddels geveld door de korona. Tenminste, ik ben er nog niet door geveld, maar wel door geïnfecteerd. Dus ik kan mijn huis niet uit.

Dus het interview dat ik eigenlijk euh, thuis bij iemand zou doen doe ik nu telefonisch. Euh, ik ga spreken met iemand die haar twintigjarige schrijvers jubileum heeft gevierd met een boek dat ze heeft doen uitkomen dat het moeder, dochter, minnares met daarin allerlei stukken en stukjes die ze heeft geschreven de afgelopen jaren een oude aan leven, liefde en lust is de ondertitel.

Luister naar mijn interview telefonisch met Heleen van Royen. Ik vind het ook alweer een avontuurlijk, die hele korona. Ik moet het doel niet. Niet dat we het allemaal meemaken, maar dat het mij nu bereikt heeft. Zeggen dat hele Fires zo maar uit China is gekomen waar het nu al maanden over hebben. Het is uiteindelijk mijn huis ook al heeft bereikt.

Ja ja ja. Bij mij is ook verbazing. Ben je gek?

Ben jij eigenlijk iemand die bang is voor ziekte en en de onheilstijdingen die je hebt? Een verhaal over medisch Gugel ook in je boek staan?

Toen ik besloot daarom af en toe te mediteren.

En je dacht dat je kanker in het laatste stadium had.

Ja, precies als je geen enkele wondje natuurlijk. Altijd onvermoeid. Laten we wel wezen, eigenlijk weet je dat ook wel. En toch doe je het mij, maar ik neem ik. Over het algemeen ben ik vrij zelfverzekerd over mijn gezondheid. Ja, ik ben sterk en ik weet het wel. Ik heb een sterk gestel en dat heb ik ook. Ik ben echt niet vaak ziek. Nee, niet, vind je hele jaar na boomende buikgriep. Ben ik dit hele jaar chronisch ziek geweest?

Ook omdat je natuurlijk afstamt uit van alles en iedereen. Maar je bent van je leven weinig ziek geweest na eigenlijk niet bijzondere dingen? Nee, nee, nee, ik ben gewoon niet ziek en Fiske. En dat zegt Bartel van jij. Jij kan een rauwe kip eten. Je woont nog niet ziek. Weet je wel. Ik heb ook bijna buikklachten. Rugklachten, want dat soort dingen, dat heb ik allemaal niet.

Nee, als een soort tank beweeg je doordrijven. En ja, ik wil ook echt 100 worden.

Dat is toch wat je wil 100 worden? Dus je vindt de dood wel dus een angstaanjagend concept. Het feit dat je op een dag de mededeling kan krijgen dat je doodgaat. 4. Niet dat dat. Dat vind je wel angstaanjagend.

Maar ja, die mededeling krijg je bij je geboorte al. Dat natuurlijk het vervelende alleen je weet niet wanneer. Nee, nee, nee, nee. Ik zit er echt niet op te wachten van. Maar ook leuk na haar dood. Ik hoop ook eindelijk tandkroon. Daarom denk ik dat ik 100 wil worden, omdat je dan echt denkt van aan News. En mooi genoeg. Ja, precies.

Je hoopt dat ik ook als componist uit je verdwenen is en dat ze gewoon ergens met een tevreden gevoel.

Ja, precies dat is dan mijn ideaal dat ik op dat moment denk. OK, nu nu mag goed.

Maar dat wil zeggen dat je wel een heel levenslustige kijk op het leven en de alledaagse werkelijkheid hebt. Ik vind het niet.

Wel ja eigenlijk.

Ik ken natuurlijk echt periodes van het principaat en het rare is altijd als je er in zit, kan je je niet voorstellen dat je het ooit leuk vond. Maar als je de uitzingt bent, zoals meestal het geval is, kan ik me niet voorstellen. Kan een man depressie helemaal niet meer terughalen van hoe? Wat? Waar was ik mee bezig? Weet je wel wat dat is? Is het zeker voor het is? Dat is nu echt je gemoed ofzo.

Volgens mij zit er gewoon ingebakken. Je kunt lang niet zo heel veel aan doen. Dan weet je wel. Ik ben echt door de bank genomen. Goedgemutst persoon, heb je altijd wel een ochtendmensen bmo. Ja, ik ben erg blij. Maar dat is. Maar het ziet er bij baby's eigenlijk ook al van. Je ziet van serieuze baby's en je ziet er lacherige baby's en je ziet wat je stillere bij je ziet het aan kinderen. Ook als baby's en kinderen ook al snel wat ze eigenlijk type zijn.

Ja, ik moet zeggen ik heb een lijk. Ik heb vier baby's intensief meegemaakt in mijn leven en het is niet zo dat ik vanaf het eerste moment hun hele karakter uit kon tekenen. Maar er is niks later bijgekomen wat me heeft verbaasd vergeleken met een baby tijd. Dus het is inderdaad wel dat we hun hele karakter zit er wel al in vanaf het allereerste moment. En jij zegt dus dat je eigenlijk en in wezen een blijmoedig persoon bent. En dat is het fascineerden van een depressie dat je dus eigenlijk.

Als je dat dat gevoel wat je hebt eigenlijk wat mensen ook altijd zeggen van Barings. Bijna dat je dat je dat gevoel niet meer echt kan terughalen als het voorbij is.

Nee, nee ligt echt weg. Je kunt er ook niet instappen, maar dat is net zoals dat je er ook niet uit kan stappen. Als je erin zit kan je niet. Ook jongeren komen blij. Dat werkt niet. Nee, als je blij bent, dan kan je ook niet in de breedte stappen. Ik ga nu echt heel, heel rot voelen. Dat lukt. Ik denk echt dat we niet goed kunnen besturen. Eigenlijk niet. En ja, met medicijnen kun je een beetje bijsturen, maar niet bij wantrouwige geworden tegen je eigen geest.

Door die depressies.

Want je bent nu ben ik wel een Brees, maar dat is nu omdat het nu al zo lang goed gaat. Is dat echt een stuk minder? Dat is een gevoel dat slijt. Jaja, ik ben al zo lang zo stabiel door elkaar gelijk. Nee, dat ben ik nu niet meer zo mee bezig.

Wat heerlijk om dat zo te kunnen zeggen. Ik ben al. Wil? Ja, maar ja, dat is ook echt zo Daya X wint. Officieel ben ik dan bipolair, maar ik vind het eigenlijk dat ik ben genezen. Maar ja, dat kan je ook weer niet te mogen zeggen. Blijft altijd bipolair. Is hij ook sluw? Maar ja, het is dan echt een milde vorm, want anders had ik er veel meer last van moeten hebben en zou ik ook gewoon dagelijks medicijnen moeten slikken of iets dergelijks.

Dat zou dan of ik heb mijn leven zo aangepast dat ik prima bipolair kan zijn zonder dat iemand er last van heeft.

Je bent natuurlijk wel een heel praktisch aangelegd iemand. Alleen heb ik het idee.

Misschien ben je gewoon heel goed in staat geweest om je leven zo in te richten dat je weet dat je er gewoon dat het dat heel hanteerbaar is geworden.

Ja, je moet je lach. Omdat ik gelijk heb moet je lachen om de eigen taal. Ik weet het niet echt, maar het zou heel goed kunnen. Ik weet natuurlijk niet precies hoe vind je zelf een praktisch aangelegd iemand? Ja, ja, dat zeker. Ja toch? Absoluut. Ja, ja, ja, heel erg.

Je bent wel van de tering naar de nering zetten zelf als het moet. Maar wat moet je anders? Hij neemt ook geen zin om allerlei eindeloze theorieën over dingen op Karaman uiteindelijk in te komen. Hoe je de dag doorkomt. Wat er moet gebeuren. Dat moet gebeuren. Zo kan je het maar beter doen. Is toch. Het is niet anders.

En dan moet het maar zo goed mogelijk.

Ja ja, ik. Heerlijk. Toen je dat boek samenstelde over 20 jaar schrijvers of is niet een boek over 20 jaar schrijfster? Het is ter ere van twintig jaar schrijverschap. Het gaat over de vele gedaanten waarin je je presenteert aan de wereld en naar je omgeving. Je bent veel geïnterviewd hierover.

Nu hou je eigenlijk van geïnterviewd worden.

Nou ja, het is nou, het is niet met een aarzeling.

Nee, als ik het helemaal doe vind ik dat ook wel leuk als het leuke gesprek is met iemand. Maar er zit natuurlijk nu zeker best wat herhalingen in. En dan is het soms al een beetje vermoeiend, omdat het toch vaak over grote dingen gaat bepalen of Aalen. Die hebben ook gewoon een even grote impact had op mijn leven te zodat steeds weer opnieuw te vertellen. Eigenlijk merk ik dat pas achteraf. Een beauty kostprijs veel energie. Het kost gewoon veel energie.

Dat is het tussenseizoen.

Moet vertellen dat je je vader begraven hebt bijvoorbeeld.

Ja, dat kost erg veel energie en het is niet dat ik die niet wil geven. Maar ik merk dan achteraf van oh oh ja, het was best intens. Dit omdat je dan toch weer even hoort van beleeft ofzo. Ja, en je schrijft het op omdat je dat de mooiste vorm vindt om dat verhaal te vertellen.

En uiteindelijk komt het erop neer dat je het gewoon nog naverteld en dat wordt steeds minder gebruikt door iemand anders opnieuw wordt opgeschreven. Bij gebrek aan zo'n korte samenvatting moet je wel van de aarde. Blijft er dan voor over, terwijl je eigenlijk gewoon wil dat mensen het verhaal lezen en niet zozeer dat ze mij daarover horen praten. Dat vind ik natuurlijk het minst interessant.

Ja, want in het verhaal dat Zittert, daar zit het. Ja, daar ga je de essentie. Ja ja, je kan het ook niet gaan voorlezen. Dat werkt ook niet dus.

En nu is het zo dat je in dat in dat boek der schrijf je in het begin je schrijft een inleiding over je schrijverschap onder de.

Onder het kopje jubilaris spreekt jij eigenlijk in het begin van die inleiding doe je eigenlijk vrij laconiek over je schrijverschap. Je vergelijkt jezelf dan met Harry Mulisch, die die zich dan laatdunkend over jou heeft uitgelaten. En dan zeg dat je dat eigenlijk wel begrijpt. Dat zo'n echte schrijver voel je toch niet? En dan gaat het toch vooral over hoe veel tijd besteed aan het uitstellen van het schrijven?

Ja klopt ja.

En aan het eind ben je er toch eigenlijk weer een stuk serieuzer over. Over dat en dat gaat het toch ook over de noodzaak die je hebt om te zien?

Ja, het is wel ben ik dat uiteindelijk altijd weer ontdek. Als ik haar schrijven, als ik voor elkaar krijg om dan toch aan het werk te gaan. Zeg maar na al die omtrekkende bewegingen. En het lukt dan. Dan ben ik altijd wel weer echt heel erg blij. En dat is het meest. Ja, dat is wel een hele grote voldoening als het lukt. En ik lees het terug zo uit mijn hoofd en ik hoor dat het klopt en dan ben ik wel echt heel erg blij.

Oh ja, dit is toch wel het was gewoon best. Het was goed, is wat ik het beste kan. Ik kan het wel. Het is toch wel mijn vak ofzo? Maar nog steeds voel ik me dan niets. Schrijver weet je wel. En ja, ik weet niet wat. Ik heb dat echt alleen als ik schrijf. Dan denk ik ja ja, ik ben het. Schrijf ben ik bijna altijd schrijven.

Ik zit er lekker op gekomen, maar vlak voor en vlak daarna zat ik alweer weg en heb ik dat niet zo?

Nee, maar ik wil wel weer andere dingen doen. Dus eigenlijk is dat ook een beetje praktische tips. Ja, praktisch Beijnes schrijven als je een gelijk aantal niet aan een jaar als je helemaal niet schrijft dat beter eens kwijt.

Maar ja, je geeft ook in dit boek een omschrijving van je eigen moeder. En daar herken ik jou totaal in, zoals je nu omschrijft. Nouja goed, jij omschrijft je moeder als een hel, als een heel hard iemand.

Ik ben niet zo hard als mijn moeder.

Maar goed, maar wel. Het zou iets. Iets heel resoluut en zonder flauwekul scientia.

Dat hebben we echt gemeen. Ja ja, dat heb je met het schrijven ook.

Dus als je eenmaal zit, dan vind je het allemaal prima als je zit te typen. Maar daarna ga je niet de schrijver lopen uithangen.

Nee, dat is het ook expliciet. Het is een poser. Is IPO's natuurlijk.

Dat is natuurlijk ook heel. Het is irritant en leuk tegelijkertijd. Wat natuurlijk ook. Heel erg grappig dat Harry Mulisch zich altijd zoals de schrijver presenteerde.

Die schreef ook volgens mij de laatste tien, twintig jaar van zijn leven niet meer. Toen was het toch uitstekend oud.

Ja toch? Ja, dan ben je gepensioneerd schrijver, een weggepeste in ieder geval. Hij speelde de rol van schrijver en dat deed hij met verve. Dat had ook wel weer iets heel amusant vond ik tenminste.

Maar Heleen deed je dan. Dat je dan die diepe bevrediging voelt als je geschreven hebt, komt dat omdat je dan dus gewoon iets wat je goed kan het gedaan is dat je nuttig bent geweest? Of is het ook omdat je toch altijd omdat het omdat er iets in jouw innerlijk blijkbaar nodig heeft om je gedachten, gevoelens, verhalen te formuleren en op een formulier waarmee verder te komen?

Wat denk je?

Ja, ik denk een combinatie van die twee. Ik denk dat het allebei wel een beetje waar is. Ik denk wel dat ik toen ook als ik bezig ben met zo'n herbegrafenis of met iets groots in mijn leven. Of als ik iets groots tegenkom wat mij heel erg fascineert. Hoe vaak grabs geobsedeerd Korac? Dan weet ik ergens ook altijd wel ik ga je een keer opschrijven. Ja, dat moet een keer gebeuren, dus dat zou voor mij ondenkbaar zijn om zoiets groots te doen, nog mee te maken zonder druk over te schrijven.

Ja, dat is wel een innerlijke noodzaak denk ik. En het schrijven zelf is dan dat het leuk is. Is dat een overwinning op jezelf?

Ja, ja, ja. En blijkbaar is het dus. Dat vind ik dan weer fascinerend. Dat je dat nodig hebt of dat sommige mensen dat nodig hebben, is het noodzaak om die grote brokstukken in je leven te verwerken, door ze te formuleren, door er iets mee te doen.

Ja, ik denk wel dat het geeft het altijd en het geeft het extra zien. Het heeft meer zin aan de ander, want de grote brokstukken zijn ook tragische dingen of gekke dingen. En dan heeft het tenminste nog wel eens iets positiefs. Je zet het om in iets moois in een verhaal. Dat helpt het altijd wel. En het is. Ja, dus het is ook een beetje het die vertaling, het zinloze van het verdriet. Een beetje tenietdoet houdt van ver ook, maar ook van vreugde.

Bedoel als ik al over mijn kleinkind een boek ook al bij nog drie of vier columns geschreven. En dat is heel positief. Maar daar wil ik ook heel graag over schrijven. Of dit zolang zo mooi dit zo geweldig is dat ze ook heel graag willen delen van kijk maar toch hoe schat dat dit is? Het is denk ik wel een soort uitweg voor je emoties. Ik ben niet zo'n heel erg, niet zo emo figuur. Weet je wel, ik ben niet heel waarvan je.

In het dagelijks leven ben ik niet zo emotioneel. Je ben al zes jaar. Ben ik praktisch, dus dan kan ik die grote emotie die de emotie die keuze al voel. Die kanaliseert. Ik wil liever in een verhaal dan liever was dat gewoon nodig omdat er anders geen.

Omdat er anders geen ventiel voor is. Omdat je net wat je het is niet de hele dag in het dagelijks verkeer in het menselijk verkeer loopt. Nee, nee, nee, want ik kan wel blij zijn. Maar ja ja, ik denk het wel dat het een manier is.

Heb je het altijd geweten dat je moest schrijven? Nee, helemaal niet. Nee. Ik dacht vroeger dat ik toneelspeelster zou worden. Wilde ik worden. En dat ben ik dus niet. Adjani Orientatie kust van toneelschool gedaan. Dat vond ik echt helemaal niks. Dus toen wist ik dat ik niet hoorde. En toen zei een leraar me leraar Duits nota bene, die zei waarom ga je niet naar de School voor Journalistiek? Want je kan heel leuk schrijf. Ik schreef wel ik heb altijd veel geschreven, ook echt zo'n klassieke schoolkrant.

En al die dingen. En ik maakte dagboek. Ik was altijd wel met schrijven bezig, maar zou ook doen. Waarom doe je niet school journalistiek? Dan kan je ook iets doen met het schrijven, want ik wil de Waalse. Ook toen een praktisch beroep waarbij ik kon gaan studeren. Maar ik wilde studeerde vanaf dat jaar. Als je studeert met een bordje, dan weet je wel je Nederlands gaat studeren was beter dan een grote brand.

Die aparte jouw praktische aard is met jouw praktische aard is dat moeilijk te verenigen. Als je jarenlang gaat studeren voor iets waar je, waarna je nog steeds niet echt iets bent, neem je nog steeds niet.

Weet wat je nu wordt? Nee, dat lijkt me niks. Dus ik wil daarom dat ik graag een beroepsopleiding doen. Maar dat werd journalistiek er mooi uit. Maar toen dacht ik echt nog steeds niet van. Ik word schrijver, maar wel van alle leuke kan het schrijven kan je dus ook de kost verdienen. Dat over.

Dat is heel leuk, maar dat is toch nog wat anders dan een roman gaan schrijven wat je toen bent gaan doen? Waarom kwam dan een ineens die diepe schrijf impuls om de gelukkige huisvrouw te gaan maken? Ja, dat was.

Ik was toen al een aantal jaren ook freelancer voor allerlei bladen en had toch wel een steekje. In mijn hoofd van Gmünd kreeg ik het wel in mijn hoofd. Ik wil een boek gaan schrijven die klanten een keer met de hele groep vrienden. Zo zaten we met oud en nieuw in het café. Of het waar de collega's van het Holland geloof zelfs. Het ging me allemaal zeggen van waar zijn we over vijf jaar? En toen zei ik van jou over vijf jaar een bestseller geschreven als stoer toewerpen bij de radio.

We gingen allemaal onze voorspelling opschrijven. En dat is inderdaad eens gebeurd. Dat is toch gelukt. Huisvrouw geworden, kok gedaan, terwijl ik toen nog niet. Toen was ik daar nog helemaal niet echt. Had ik nog geen letter op papier. En waarom wist je dat dan? Dat betekent dat dat. Dat was gewoon mijn plan. Ik wilde ook niet in een boek schrijven, ik wil een bestseller schrijven. Dat lijkt me echt het allerleukste. Dat ging eigenlijk meer.

Dat geeft meer dan het boek. Ja, nou ja, ik dacht echt van OK journalistiek gezien. Mijn vader heeft zelfmoord gepleegd. Drie dochters zelfmoord. Sloterplas. Daar vonden Bandol hele goede ingrediënten voor.

Een bestseller dus dat je mensen praktisch alleen er wordt. Praktischer en praktischer in mijn verzet.

Het wordt steeds erger. Maar dat was wel echt waar, verkeek ik me natuurlijk enorm op. Maar waarom bij die tijd tijdens het rijpen psychotisch? Maar het was wel mijn uitgangspunt.

Ja, ik dacht wel ja, maar misschien heb je misschien heb jezelf toen toch een beetje in de maling genomen dat je dacht ik ga dit allemaal heel handig gebruiken om een Besselaar te schrijven, terwijl je in feite jezelf ging dwingen om om dat verhaal eens een keer goed te formuleren voor jezelf.

En wat denk jij dan? Ja, dat denk ik zeker.

Baby'tjes niet, dat weet ik oprecht niet. Een tattoo is of het kan ook mijn onbewuste. Danzij Van je moet je er eigenlijk mee aan de gang. En ga nu maar een boek over schrijven. Komt het wel zo ver?

Zo ja, met het zou zijn gegaan. En ook dat boek is natuurlijk meer voor je geweest dan alleen een bestseller. Het is het is zeker.

Het is natuurlijk van jou zelf ook de een en een opening geweest of een een ontdekkingstocht. Laat ik het zo zeggen.

Ja, dat wel, maar ik weet niet of het echt zo werkt van. Dat je feestje of er een soort onbewuste jou dwingt om op die manier mee aan de gang.

Nee, ik denk niet dat je op een. Ik denk niet dat je onbewust je toe dwingt. Maar wat ik denk is dat je een dat je eigenlijk een geheim verlangen hebt om dat te doen. Dus dat je diep vanbinnen wil dat zijn, net zoals je dat seksueel zou kunnen hebben en dat je dat dat je dat je dat je dat misschien wel niet toe durft te geven aan jezelf, dat je dat een te euh te angstaanjagend terrein vindt en dat je dan zou zeggen een soort voor jezelf soort sluiproute verzint om er dan toch aan toe te kunnen geven.

Dat denk ik dat dat zou kunnen. Dat zou kunnen. Dat soort. Nou, dat kan. Maar ik was me daar echt oprecht niet van bewust van, dat is juist dat het juist de handigheid van verlangen om een goede ervaring met je daar niet van bewust bent.

Het is mij dat misschien niet, maar dan heeft dit je. Hij heeft uiteindelijk behalve dat het dus moeilijk was. Hij heeft het je ook veel gebracht dat je euh, zo diep in je eigen geschiedenis. Wat dat betreft ben gedoken of psychologische geschiedenis. Ja, ik denk het wel en toen? Kijk, ik had toen natuurlijk al een psychose gehad en was na de geboorte van mijn dochter. En toen kwam het verhaal van mijn vader natuurlijk ook wel boven, zeg maar.

Maar vader hetzelfde gepleegd werd.

Dertien mensen zeggen er nog eentje bij. Voor de volledigheid ja ja. En tuurlijk kwam dat toen we aan de orde speelden ook zeker mee in mijn hoofd en in die psychose. Maar toen zijn we toch vooral bezig geweest met zo snel mogelijk beter worden in de zin van dat ik weer voor mijn dochter kon zorgen. Ja, dan echt in een soort type therapie gaan om dat uit te puzzelen. De tweede volgens mij. Ja, precies de tweede keer dat ik psychotisch raak.

Dat was dus tijdens het schrijven van De Gelukkige Huisvrouw. Toen kwamen we en toen ben ik bijna weer opgenomen. Uiteindelijk net niet gelukkig. Toen was het wel erg ok. Nu moeten er wel meer aan de gang, is de psychiater die toen kreeg. Die zei dat ook van je moet er nu gewoon doorheen. Ik heb me met hand en tand verzet. Ik moet echt verschrikkelijk. Ik wilde het niet. Ik wilde. Ik wilde niet over hebben.

Maar goed, uiteindelijk moesten wel en ik denk wel dat dat echt heeft geholpen. Mensen denken vaak dat het schrijven van het boek zo heeft geholpen, maar dat is meer de aanleiding. Zeg maar het meest ging in mijn hoofd dan dat. Dat schrijven is niet zozeer therapeutisch geweest, enkel het schrijven zelf. Dat is gewoon schrijven. En juist toen ik eenmaal psychotisch was geweest, dacht ik ook ik kan dus niet schrijven over mezelf. Dat gaat niet goed.

Ik moet er karakters gaan bedenken van thuis afstand nemen van dat verhaal. Dus het schrijven ging beter als ik afstand nam. En intussen had ik wel in therapie om mijzelf ja zeg maar doorheen te gaan naar het rouwproces. Al die dingen. En ja, het is wel gek. Is een soort mengvorm geweest, want sommige dingen van mijn therapie zitten ook echt wel in het boek, maar ook weer allemaal verdraaid. Soms weet ik ook echt niet meer wat ik.

Heel grappig. Soms weet ik eigenlijk niet meer wat de werkelijkheid was. Nee, omdat het boek is in die tijd geschreven en het speelde toen allemaal. En dan weet ik echt niet meer van ook. Was dit nou waar of niet? Weet ik gewoon echt niet meer heel gek.

Het is een totale wirwar geworden, herinneringen en verhalen en verzinsels. Dat is ook heel moeilijk. Het is toch wel frappant dat die psychoses zich dus eigenlijk openbaarde op momenten dat je heel bewust met je eigen moederschap bezig is.

Nou ja, precies jaren is dat natuurlijk ook geen toeval dat het dan naar boven komt. Nee, natuurlijk ook niet zo gek.

Nee, want je schrijft ook nu in dit boek op het laatst als je oma wordt over de de waanzinnige, het het fantastische van kinderen krijgen eigenlijk de gifted, de de Keeps omgeving. Noem je dat in het Nederlands om een kind krijgen? Dus doel en info. Volgens mij hou je ook zielsveel van je kind. Voor mij ben je helemaal prauw. Het moederschap, een oma schap inmiddels. Maar je moet nog meer. Je moet het natuurlijk ook angstaanjagend hebben gevonden tenminste.

Ja ja zeker. Nou ja, moederschap. Ja, maar dat is wel veel meer de angst om het kwijt te raken. Zeg maar dan per se het moederschap. Ik denk dat ik dan toch wat. Ik denk dat iedere moeder heeft. Het is toch het angst om je kind te verliezen? Ik denk dat dat ook kwetsbaar jezelf is, die kwetsbaarheid en niet ook de angst van ik.

Ik moet er voor zorgen en ik mag niet verzaken daarin. Nee, maar dat is dus maar weer redelijk het zelfvertrouwen van Jaja, zoals je dat ook over zijn gezondheid hebt. Ja, precies daar kan ik. Ik heb ja, ik heb niet zo'n duiven. Ik heb ook nooit getwijfeld over mom dat ik niet een goede moeder zou zijn ofzo. Ik wilde. Ik wilde juist zo snel mogelijk weer voor mijn dochter zorgen en ik pas nu elke week in de week op om een klein kind dat ik bijna niet.

Ik kan er nooit echt waar, omdat ik dat niet zou kunnen.

Nee, en ook niet zoals jouw vader dus had. Dat je op een gegeven moment het gewoon niet meer aankan en ertussenuit piept. Ja, nee, nee, nee geweest, nee, nee. Ik heb wel hele donkere momenten gehad, maar eigenlijk niet in relatie tot mijn moederschap. Maar ik denk ook niet dat mijn vader echt aan zijn vaderschap dacht toen hij daar uitstapte. Ik denk dat hij gewoon zich niet meer met het leven kon.

Dat is juist. Dat lijkt me juist het angstaanjagende dat zelfs iets als het als het vaderschap of het moederschap dan nog zo zwaar weegt dat het je daarvan kan weerhouden om het leven niet meer aan te kunnen.

Ja dat. Nou ja, eigenlijk dat. Nou ja, dat is ook. Oh, daar ben ik ook wel eens boos over geweest als ik echt heel somber was. En dit is al jaren geleden dat je ook weet van ja, ik kan er niet uitstappen. Ik heb die uitleg niet. Nee, want dat kan gewoon niet. Ik weet wat het is, dus ik kan het echt nooit doen. Ik zou dat ook echt oprecht nooit kunnen doen omdat ik weet.

Ja, ik ken ik echt niet, maar ik weet het niet. Je kunt de Warri maken je brekende zo echt zo'n bom achterlaat. Zo ervaar je zo'n verstrekkende gevolgen voor de rest van de levens van je nabestaanden. Nee, nee, nee, ik ben ik ook wel eens boos over geweest.

Het voelde aan alsof hij die demogelijkheid als customer door het precies. En ja, hij stelt op een doorgegaan en geeft mij ook nog eens een kick klem, want ik kan het niet doen. Nee, ik kan het echt nooit doen. Jij weet hoe kut het is. Ja ja, dat weet ik echt waar. Ja, absoluut, nee, dat de aanvankelijk ook heel gek dat Joost Zwagerman het heeft gedaan. Dat begreep ik echt niks van die die zo almatı zelfmoord was.

Een heel boek daarover geschreven heeft maar heel veel zoiets overigens. Geeft bij zijn vader aan een poging gedaan en die was per tijd gevonden zeg maar. Dus op zich heeft hij het over de rit, schrijft ook Joost Zwagerman zelf het volgens mij. Maar dat hij dat dan toch deed en dat vond ik ook echt heel verbazingwekkend. En wat voor een ik snapte?

Ja, dan word ik dan een beetje boos over.

Ik had ook een oordeel over zijn vriendin, was zwanger terwijl en hij had al drie of vier kinderen. Geloof? Ja ja, ja. En je mag er nooit een oordeel over haar. Want het is altijd van jaja is zo ziek die dat dus allemaal niet beseffen. Ik weet theoretisch gezien dat het mag, maar ik voel dat oordeel wel so. Ja, maar dat is wel interessant. Of je daar een oordeel over mag hebben of als iemand zichzelf van het leven beroofd en iemand zeker iemand met kinderen.

Je mag het echt niet hebben, maar het heeft ook geen zin om het te hebben, want je kan diegene niet meer voor het gerecht slepen.

Helaas nam het heft misschien wel zin in de verwerking van door de nabestaanden. Ook van mag je eigenlijk boos zijn op. Mag jij bijvoorbeeld boos op je vader eigenlijk? Of moet je hem dat alles in een soort mildheid vergeven?

Ja, ik vind dat je zeker wel boos mag zijn. Ik vind van wel. Het is slim om voor jezelf maar niet te blijven, maar je mag het natuurlijk wel zijn ja, omdat het zo weinig constructieve emotie is.

Boosheid?

Ja dat niet werkt. Niet om erin te blijven hangen. Maar je mag zeker wel voelen dat zelfs mensen die niet zelf voor hun dood kiezen als iemand aan kanker overlijdt. Chatbots hebben nabestaanden toch ook wel eens boos? Kunnen ze ook zo? Dat gevoel flik je me nou? Dat hadden we niet afgesproken, terwijl diegene dat natuurlijk ook niet expres doet. En ja, het gekke is ik zal altijd ook weer voor de zelfmoordenaar opkomen. Maar omdat mensen daar natuurlijk goed zijn voor buitenstaanders soms wel Arto veroordelen.

Nu ga ik me ook weer zeggen luister. Het is ook een ziekte. Jaja, net als kanker. Het is niet iets waar je je kunt. Niet de geestestoestand van iemand met een suïcidaal is kan je niet vergelijken met je eigen geestestoestand. Dat gaat gewoon niet.

Heb je de typische houding van van mensen die er bij iemand nauw zijn betrokken? Je mag zelf wel kritiek op hebben, maar als anderen dat doen hoor je net hetzelfde in de verdediging.

Bonus? Ja ja, maar ja. Zo ja, dan worden ja. Ik kan ik mezelf maar recht op verdediging ging gelijk op.

Het is ingewikkeld. Had ik last nog effe. Ik zocht eigenlijk. Volgens mij had je ooit in één van je boeken. Had je ooit opgedragen aan je inmiddels ex-man Ton, waarin je hem maar dacht dat het de gelukkige huisvrouw was? Maar dat heb ik nu opgezocht. Maar blijkens een ander boek dat je hem dat je zei ik geloof niet in God, maar ik geloof in Ton dat dit wel een goede keuze.

Ik denk aan het einde aan tafel zitten. Ik had net een digitale editie gekocht.

Kon ik als meisje dat aan het eind. Ik geloof niet in één God. Ik geloof in Toon. Ik moest eraan denken, omdat je namelijk op een gegeven moment de uitvaartverzorger die dip vergelijkt je ook met een God zegt misschien heb je dat gewoon met mannen die bij wie je het gevoel hebt dat je je dat je dat je je lot in hun handen kan leggen, dat je onmiddellijk een soort goddelijke status toedicht.

Waarschijnlijk ja, dus wel waar. Maar ik denk dat dat ook iets is. Misschien is dat omdat je geen vaderfiguur hebt in je leven, dat je ook erg naar snakt.

Als iemand zich sterk en beschermend voor jou opstelt, dat je gewoon helemaal als was in zijn handen wordt. Jij bent gewoon bouwgrond Jamathi.

Ja, je mag het nu even overnemen en de beslissingen nemen. Ja, jij hebt het goed met voor. Dat is wel een bobo-dioulasso die allemaal een beetje, maar niet snel. Het is niet snel.

Dat gebeurt niet gauw bij mensen of bij mannen. Het gebeurt niet gauw. Was dat bij Thon gaal gebeurt? Doe je hem net ontmoette, had je snel door dat je bij hem moest zijn.

Maar hij was zeker wel heel stabiel figuur natuurlijk. Eigenlijk niet psychose, ook al redelijk snel omdat we elkaar nog maar net kenden en ik er eigenlijk in binnen één jaar waren getrouwd en was ik in verwachting. Het ging allemaal heel vlot, dus in die psychosen periode heb ik dat natuurlijk ook heel sterk uitgespeeld.

Houd je binnen één keer ontmoet. Getrouwd. Zwanger gemaakt. Kind gekregen en een psychose te verwerken.

Ja, dat is niet in dat ene jaar, maar toch allemaal vrij snel op elkaar volgende groot. En dat heeft toch gewoon allemaal stabiel doorstaan?

Ja, dat heeft hier behoorlijk stabiel doorstaan. Ook stabiel bij al dat meer vertrouwen in dat het goed met me zou komen dan mijn eigen familie. Veel korter kennen zeg maar. Ja, dat was wel heel bijzonder. Waarom wilde me ook zo zijn wilde?

Zij wilden me opsluiten en de sleutel weggooien. Hij had dat niet.

Gelukkig is het grapje dat ze wilden opsluiten en de sleutel weggooien gehouden. Nou, dat kwam zo'n beetje op neer hoor. Glansrollen? Echt? Laat haar maar voorlopig niet bij de wegbermen er weer eentje. Wel hebben we de volgende patiënt. Daar was weinig vertrouwen in.

Dat opzicht heeft het jou gestoken. Ja, natuurlijk wel gestoken. Dat was echt lastig. Dat was in dat opzicht. We stonden inderdaad God. Gelukkig was hij er, waren we echt getrouwd en dus ook zeg maar de rechten om de rechten op de Koran. Ik was gedwongen opgenomen. Dan heb je dus geen rechten meer. Is gewoon dat tot de ergste dingen. Dat vond ik ook zo irritant. Dan mag je dus niet meer gaan en staan waar je wilt.

Je bent echt dat schone werd gevangengezet. Zo dan word ik er kwaad over. Op de. Ik heb geen misbruik begaan. Ik was niet. Ik had geen bank beroofd of iemand ondervraagd.

Gezien als een gevaar voor je omgeving, dan waarschijnlijk om jezelf of hun omgeving.

Het was en hij was woedend op Yobo, want dat is iets dat altijd. Nou, dat toonde ze ook heel goed door, want dat viel natuurlijk heel slecht bij mij. En hij heeft ook op gehengeld. Gezegd wat je krijgt dan een rechtzaak. Je krijgt na de rechtzaak in de. In het in de eenrichtingsweg in de afdeling waaieren Majin zit een gesloten afdeling. En dan krijg je ook een advocaat en tonen dat ook wel afgezegd. Die had ook het woord gevoerd.

Tijdens die rechtszaak geloof ik anders dan bij, dacht ik. En die heeft ook wel gezegd van. Als je er alleen tegen de zin gaat opnemen, dan denk je wel dat woord alleen. Dat helpt absoluut niet. Dat wordt een drama. Dat moet je niet doen. Later nam maar op vrijwillige basis hier blijven. Dan blijft ze wel. Maar dan wel op vrijwillige basis. Maar daar gingen ze gelukkig mee akkoord. Ik won die rechtzaak, zeg maar jij mijn gevoel.

Ik ging ook meteen verder. Zij zijn het ook echt. Dat was dus niet de bedoeling. Je zou op vrijwillige basis blijven. Oja kijk met. Maar hij had heel goed door hoe dat werkte bij mij. En ja, dat was dan. Dat was wel erg prettig. Het was heel Barebeek. Was onze boomplanting voorheen. Maar sowieso, nog steeds heb ik een goeie band met hem. Dat is niet veranderd. Had je dat vrij snel door, dus nog voordat je met hem getrouwd was, maar gewoon toe hem ontmoeten?

Had je door. Dit is een stabiele figuur voor mij en is dat het type Waeyaert valt?

Ja, dat zeker toen zei ja, ik vond hem heel vroom, ook al mysterieus, zeg maar mysterieus en wel duidelijk, stabiel en heel. Iemand die altijd wel de situatie goed analyseert en doordringt hoe het in elkaar zit. En wat vond je mysterieus? Maar ja, ik kon hem niet zo heel goed peiling begin van. Is dit voor typen? Vindt u mij eigenlijk wel leuk? Is het niet helemaal duidelijk, maar het continu, maar me lawaaierig, zeg maar ook knopen.

Is zijn onpeilbare figuur.

Ja, dat is het nog steeds. Ja, ja, ja ja ja toch wel ja. Het blijft een soort mysterieus ja. Nou ja, absoluut. Is je huidige liefde Bart? Is het? Het is is dat het tegenovergesteld is.

Het tegenovergestelde van Snijkers, die Down ook wel Reedie dat is lacht loopt echter weg, want die pakt groots, herhaalt zich nog kort na rust op gelijke spelen.

Nee, Beens bel. Ik denk wel het tegenovergestelde van Tom is. Die is echt anders. Ik bel ook naar een stabiel, betrouwbaar wel.

Maar ja, eenmaal als het erop aankomt.

Ook als de Baník hysterisch wordt, is het goed dat ze een open boek. Ja, Bart is open boek is heel duidelijk in wat die twee wél en niet wil.

En zie het eigenlijk als een mislukking in je leven dat je huwelijk met Tom niet de tand des tijds heeft doorstaan. Of is dat gewoon hoe de dingen nou eenmaal gaan?

Nee, het is echt een twintigjarige, had hij samen. Dat is behoorlijk lang, veel langer dan langer dan mijn eerste huwelijk. Dat duurde één jaar.

Het was twintig keer zo lang als het is al lang een enorme sprong vooruit.

En mijn moeder met Bart vierhonderd jaar volhouders dezelfde dezelfde coëfficiënt wil bewaren.

Ik hoop dat er een boek mijn. Ik heb daar niet zo'n. Nee, omdat het ook echt klaar was. Die kan.

En hoe voel je dat ook? Geen zien hoe je dat iets klaar is? Ja ja, dat groeien gewoon. Dan moet je door. Ja, je voelt tegenzin bij de gedachte dat het dan nog heel lang gaat duren. Ja, dat is natuurlijk geen goeie. Geen goed gevoel. En als je dat, maar als je dat echt de hele tijd voelt dan.

Dan moet je gewoon. Dan moet je actie ondernemen. Ja. PK Plus, dan kun je beter omzetten in een andere verhouding, die wereldmerk. Ja, en dat is gelukkig gelukt. Ik denk als dat niet was gelukt als thonon ik echte vijanden waren geworden, de vijanden waren geworden en elkaar niet meer zouden zien of spreken. Dan had ik veel meer het gevoel van mislukking gehad dan dat.

Want jullie kunnen nu bijvoorbeeld van een klein kind heel goed samen genieten.

Ja, we tennissen weer samen. We zijn samen lid geworden van dezelfde tennisclub en zijn net clubkampioen geworden. Dat meen je niet aan zeker bemanning. We spelen nu een gemengddubbel, maar de sporthal natuurlijk al. Tom Tom Tomlin speelde al veel sowieso weer tennis in Nederland. Ik had het een beetje laten versloffen man. Zijn nu weer echt begonnen. Zegt Superleuk. En dan komt ook iedereen kijken. We hielden clubkampioenschap. Kwamen de kinderen en het kleinkind.

En Bart zaten als gemengd dubbel met Tom Burton en zijn club edel geworden. Ja ja, chapeau. Ja, goed, wij waren ook heel blij. Maar ja, het was zelfs de eerste set. Ging een beetje moeizaam dus, maar we wel allebei van shirt uit. Staat iedereen hier, dan moet mama Obreno de kegels Oktober Cuoco op, jullie kunnen na. Toen het begonnen stroef leek het erop. En toen ging het goed zeg.

Want hoeveel en hoeveel werd het de tweede en de derde set?

Nee, het waren zelfs maar twee sets, want het was de best of three.

Dus u zei de eerste set wel gewonnen? Ja ja, duidelijk stroef.

Maar toch komen wij herpakten ons, want we stonden geloof.

Ik dacht dat jullie de eerste set verloren en toen? De leider werd zaterdag opgepakt. Mij kwamen ze allebei erg lekker. Gelukkig weer competitief. Alleen kan je tegen je verlies.

Uhm ja, ik nazistisch.

Aangezien ze dolgraag een bestseller wilden schrijven ben je ook van Hayder, van een 20 pound IRA.

Maar het valt aan nabestaanden. Ik moet zeggen ik vind het spel gewoon heel erg leuk. En ik kan nog redelijk, eigenlijk laconiek. Tom is fanatieker dan ik zeg, maar ik kom al redelijk snel denken parade's is echt gewoon te sterk. Dat gaat hem niet worden. En dan? En is ook, terwijl Tolna nog altijd met een waas voor zijn ogen staat, staat dat hij wil winnen.

Tom blijft altijd geloven in de winst, al sta je 6 1 achter. Weet je wel kennen en nog keren in november willen parkeren? Rabia dat duwtje, maar ook wel weer mee verder. Maar ik ben wel makkelijker, maar wat betreft het niet dat ik het dan Begga geven. Maar als ik groot verlies van iemand die beter is, vind ik het niet erg.

Ik wel gewoon bereid om je bij het onvermijdelijke neer te leggen.

Ja ja, ik ben realistisch, zeker wel problemen. Dat is eigenlijk ook wel tegen mij, want ik heb één wedstrijd die me eigenlijk. Dit is echt zo zijn er meteen. Weet je wat je verliest, maar niet veel leuker vond omdat je echt goed speelde? Ja, dan een wedstrijd die je wint terwijl je eigenlijk niet zo goed op gespeeld. Ja, dan heb ik meer voldoening uit een wedstrijd die verloren van. Maar ik heb anders één was.

Het was een damesdubbel en die heb ik inderdaad verloren. Maar ik speelde echt goed. Echt boven mijn niveau, boven mezelf uit. Het bleef maar rennen.

Ik bleef maar rennen, rennen en doe mee. En ik heb echt alles gegeven, maar we verloren wel. Maar ik had er heel goed gevoel over die wedstrijd. Terwijl ik ook al had gewonnen met Pollmann. Eigenlijk speelde ik als een krant. Dat vind ik echt minder denk ik gewoon oké.

Maar ja, dat snap ik wel goed. Je speelt ook niet om Wimbledon te winnen, dus ik snap ook gewoon een hele spannende, spectaculaire wedstrijd te spelen waarin je twee bejaarde dames bij hen loopt.

Ja toch? Ja ja, Hillage, de laatste meters hoog gegrepen, maar niet meer meemaken hé.

En Heleen, nog heel even over je schrijverschap. Dan moet het toch nog even. Bedoel je nu als tennisser heel uitgebreid doorheen over het schrijverschap? Dat schrijven over seks? Wanneer begon? Wanneer begon dat? Noted begon eigenlijk al toen ik bij de Jets werkte, zegt naar het communistische brengt voor Jessica schrijven het blad wat er nu niet meer is voor jonge meisjes zeker.

Het Duitse blad Cosmo schreef ik ook en zij voel me eigenlijk al dat ik weet je al zo'n leuke, tona leuke Thonon Boys en grappig en toch zo'n moeilijk onderwerp. Toch grappig. Erover schrijven. Dus dus. Toen begon het eigenlijk op de Schreck, ofwel gewoon als. Als je wel van die Vanni damesbladen verhalen. En daar zijn toch op. We willen het op z'n Helleense na de bedoelde sloop. Grappiger en een beetje tojc ook een beetje direct. Wel serieus javel, wel gewoon het om de hete brij heen draaien.

Nee, bijneemt precies en is er zeker altijd een belangrijk ding geweest in jouw leven, in ieders leven, maar voor de meer dan voor de anderen.

Ik denk het wel. Ja ja ja, ik weet niet hoe het met anderen zit. Het leek me altijd wel gewoon het verschil tussen mannen en vrouwen als het gaat om seks. Het deed me altijd wel rare dwarsgezeten, zeg maar.

Wat is het verschil tussen mannen en vrouwen? En wat heeft dwarsgezeten?

Heb ik de Album Top van Newquay? Mannen mogen gewoon meer en mannen wel. Van mannen vinden we het allemaal veel minder erg, wat ze ook doen. Als bij vrouwen is het als ze gewoon man zijn. En bij vrouwen is het toch al snel vies.

Jawel, dat wordt toch als iets gezien wat Sunny Bergman Slet Freese heeft genoemd?

Precies. Dat brengt dat gestoorde. En Eritrea, dat ik ook echt slecht. Dat zoiets. En dat is niet uit te roeien, maar ik zal me toch wel.

Het is niet uit te roeien, maar hij ging ook wel een beetje bijgedragen aan de bevrijding van de vrouw. Wat dat betreft. Ja, ik hoop het.

Ik hoop het dat ik denk wel dat het zeker zal wel hier en daar wel aangeslagen zijn. Ja, dat dan ook wel.

Is seks voor jou ooit omgeven geweest met schaamte? Of heb je dat gewoon nooit gevoeld? Nou je wel in de zin van Normaal als privépersoon ben, ik ga ik natuurlijk net zo met seksbom als ieder ander. Alleen als ik erop schrijf vind ik het echt wel anders dan toch.

Iedereen zal toch als privépersoon anders omgaan met seks?

Neem ik aan dat dit soort goede gewoonte gewoon de jaren maar ik bedoel meer de algemene yener die je op je wel. Snap je? Het is toch iets wat zich binnenskamers afspeelt? Wat je niet? Het is niet dat ik, het is ook niet de hele tijd over seks aan het praten. Nee, helemaal. Nee, totaal niet. Nooit. In dat opzicht ben ik net als alle andere mensen hard daar niet thuis. Dat is niet anders. Maar ja, maar ja, maar ja, in mijn werk vind ik vind het wel belangrijk om erover te schrijven en om het aan te kaarten.

Daarom heb ik Sextant natuurlijk ook geschreven om te laten zien wat er wat het kan zijn, wat het betekent om daar open en eerlijk over te zijn.

En toen heb je ook lang gezegd heel, heel secuur je al je seksuele handelingen buigen. Dat niet een compleet nieuwe wet van elke geilheid te ontdoen.

Je seksleven als een antropoloog? Moderne antropoloog? Ja, dat vond ik echt heel erg leuk. En dat was ook heel leerzaam. Dat was voor mezelf ook echt heel leerzaam. Wat heb je daarvan geleerd? Dat je met je al, hoe je het zelf, dat je want ik dacht ook altijd van het moet altijd allemaal fifty fifty zijn, dus je moet allemaal. Je moet evenveel orgasmes hebben, zeg maar als je vriend. En dan ontdek je dat het toch niet zo is.

En dan ga je het zelf ook weer bijstellen van van meer of minder hebben dan je vriend.

Je wil minstens evenveel. Ja, zeg maar. Dat was mijn uitgangspunt. Maar dat lukt toch niet altijd? Uit je toch soms denkt van Aja, het is wel best. Vanavond zitten er niet in Italië en dat soort dingen en ander makkelijker over praten toch? Maar ja, dat is wat ik zeg. Als privépersoon heb ik ook wie niet per se zoveel makkelijker van new. Doordat sekstapes ben ik er ook makkelijker met Bart over gaan praten. Toch omdat het dan zo gewoon wordt dat het wel lukt.

Makkelijker. Het was ook leuk. Het was ook een beetje een gezamenlijk project, wat hij ook heeft. Ook nog een stukje in het boek geschreven, zeg maar. Ja, hij is natuurlijk ook hoofdpersoon in eerste mond die het ook al heel slecht idee. Dat heeft wel wat voeten in de aarde gehad, maar. Het Aubel, maar bijvoorbeeld in In je meest recente boek staat ook een stuk over dat jullie dan gaan gaan neuken op een na op een wc op een vliegveld.

Schrijf je dat dan op een verhaal van A tot een soort ja strijdbaarheid van dit moet opgeschreven worden of voor het gewoon.

Het is een verhaal dat écht een grap hoort. Dat. Ik vond het grappig omdat het inderdaad dingen die je meestal niet meer doet als je al zeven jaar samen bent. Dus het was ook echt zoiets voor ons allebei zowat. Kijk, nou zullen we dat toch eens een keer doen. Maar ja, weet je wel zo stoer? Want dat is toch wat is kiezen wordt? Ja, dat heb je niet meer na zeven jaar.

Vind het juist niet jammer Heleen. Tuurlijk is dat jammer. Tuurlijk is dat jammer dat je kan dat nooit vasthouden. Dat ongebreidelde.

Is dat niet een beetje de tragiek van het leven eigenlijk dat je altijd op zoek bent naar je grote liefde en of je hem of haar nou vindt dat als je die dan hebt, al dan op een gegeven moment? Die totale seksuele drift van het eerste jaar, zeg maar dat het er gewoon verdwijnt. Ja, dat is wel zo. Ja, ik weet niet waarom. Ja ja, tragiek. Ik vind het hebben.

Ja, je moet elkaar na minstens een jaar niet zien ofzo. En dan misschien komt het allemaal weer terug, maar dat wil je niet. Of is het in een crisis komen? Dat helpt ook altijd goed.

Ja ja, dat schijnt ook. En dat dan plan weer op uit om. Ja is het laatste wat het is. Ik vond het in dat opzicht grappig, maar ook omdat het zo faliekant mis ging, zeg ik Krain. Grappig, schreef Janmaat. Opstellen is dan wel een beetje slapstick achtergelaten, ik wilde delen, maar jullie deden het.

Dat is toch een pluim waard? 7 jaar gewoon nog een en een toilet op een vliegveld opzochten om met elkaar te kunnen doen. En je houdt er ook van om het dan op te schrijven.

Ja, vond ik dit voor een kelp te leuk om niet op te schuiven?

En Snepkaai en is het seks is toch ook iets heel mysterieus? Waarom het toch zou zo hevig en intens is en belangrijk?

Ja ja, ik denk wel dat het heel erg ook met levenslust en energie te maken heeft. Want als je dat niet meer kan opbrengen dan dat is, dan zit je toch op een heel laag energieniveau volgens mij. Je denkt nou laat, maar dat is wel. Het is wel een beetje dood in de pot als je het niet meer doet zoals mij. Maar misschien heb je dan wel heel veel énergie voor andere dingen? Ja, want aan kant kan je ook afvragen van ja, want wat heeft het eigenlijk met de rest van het leven te maken?

Je kan toch heel energiek en vrolijk door het leven gaan zonder dat je je s nachts door wie dan ook hoeft te laten nemen? Of zijn die twee dingen? Nee, dat is. Het is zo fysiek. Het is wel altijd als je seks hebt, dat je denkt dat je heel erg voelt dat je leeft op. Zo ja, ik vind het leven is maar zo weinig fysiek nog door internet. Al deze tijd alleen al weet je wel iets wat niet en ook fysiek.

We moeten allemaal op een meter afstand houden, al sinds maart. Van andere mensen behalve packing meter. Hoewel ik nog steeds, kan ik daar niet bij met mijn verstand? Nee, insprak Jim Bakkum op zijn Instagram een foto gepost dat IS de oma van 93 had bezocht en Evere even een arm over de schouder en een knuffel gegeven. Nou ja, tuurlijk, iedereen omkocht weer naar Londen om een schaalmodel schalm in mondkapje richting ho.

Jim Bakkum zijn oma misschien een kus geven?

Nee, dat mag absoluut niet meteen een persbericht uit uitdoen. Want om de schade te beperken.

Ja, dat is toch zeker.

In deze tijd is fysiek contact als een schaars goed geworden. Dus doe het dan in godsnaam met elkaar.

Zeg jij dan wel ja? Maar ja, hoe je tenminste weer je voelt dat je nog een lichaam hebt. Ik vind dat mensen soms vergeten dat ze een lichaam hebben. Zou dat? Ja, we raken wel steeds verder van ons lichaam af. Heb ik het idee echt ook door internet en zo door bedoel jonge mensen bellen niet eens meer. Dat vinden ze al eng. Het is alleen maar appen. Je gaat niet iemand bellen, want stel je voor dat je gewoon een levend persoon aan de telefoon.

Ja, ik heb ook een hekel aan bellen. Ik vind het wel gezellig hoor, maar ik vind mensen en mensen onverwacht bellen vind ik ook. Heb ik ook een barrière?

Ja ja, maar da's toch denken dat ze zo ingeslopen. Alleen maar ik vind dat echt zorgwekkend enzo. Ja, en nu als iemand je aanraakt spring je al bijna Grand Master af.

Voordat het hele internet bestond was jij al met allerlei. Ik weet nog dat jij al al met allerlei soort promiscue fantasieën bezig. Schrijf je columns over over vulpennen en weet ik veel wat ook.

Toen hadden stonden we nog amper mensen in die tijd. Dus speelden al eerder bij jou voor dit schrijven.

Ja, ik zeg ook niet dat het bij mij niet speelde. Maar het is wel iets wat steeds meer lijkt te verdwijnen ofzo. Ik wil mensen graag me aan herinneren dat ze nog steeds een lichaam hebben, dat ze daar iets mee kunnen doen.

En je wil ze ook aanmoedigen om dat te doen. Een mooie missie. Je lichaam maakt er gebruik van. Er wordt altijd zo veel nadruk gelegd op op je geest. Om zo tot het plan dat het enige is wat telt.

Dat heeft zo nog een lichaam en een kruis. En dat gebeuren ook.

Dingen in principe, maar ook sowieso je gezondheid een beter gewoon voor je lichaam. Ook zorgen is ook best.

Maar er is ook wel aandacht voor haarlijn. Hallo zeg.

Balen op een Veldhoek?

Nee, maar het hele seksuele is nog altijd is nog altijd een soort taboe. Je had soms zeggen in de tijd dat je dat je net doorgebroken was als schrijfster. En dus ook dat je die column in het Parool had. Bijvoorbeeld die ik had met heel veel graagte Lassie. Fuck superleuk. Toen had je ook zo'n heel soort promiscue imago, maar dat zij ook later, dat heb ik mezelf ook altijd een beetje aangemeten zei.

Maar die tijden heb ik wel gehad, maar die zijn wel echt voorbij. Ja, precies, maar helaas had je die daadwerkelijk die tijden of was het ook iets wat je een beetje uitventen of er ook wel pap van?

Lust er wel? Ja, ja, het komt wel ergens om Baleci. Ja, zeker. Dat waren allemaal en dat is op een gegeven met gewoon verdwijnen. Ja, ik ben wel rustiger geworden in dat opzicht zeker? Ja ja, en heeft dat met de leeftijd te maken.

Of om vast dat ouder ook een. En nu nog een jongere vriend, dus dan heb je op zich. Ja, maar goed, ken je ook alweer zelf de handen vol? Ja maar ja maar ja.

Maar hij is nog steeds wel jong en viriel. En toch geen. Hij heeft geen laag libido, maar ik heb zo de. Is dat wel genoeg? Ja, voor mij wel. Ja, ja zeker. Ja, absoluut. Ja, maar ik denk toch dat dat iets anders is dan de behoefte die je haalt, misschien vroeger om gewoon te veroveren. Doordat hij zich ook minder metterdaad had te maken met het gevoel dat je erop uit gaat en gewoon klopt, mensen gaat inpalmen.

Het was. Maar dat is dat is verdwenen.

Nou, de verdwijnen niet helemaal. Het zal me wel het beste, maar ik ik denk ik. Het is gekalmeerd, geen waarnemers. Ik kreeg maar daar niets aan over. Ik kan me nog best voorstellen met Johan dat zodat je als iemand ziet je denkt o ja, vroeger zou ik daar werk van hebben gemaakt, maar dat doe ik nu gewoon niet meer. Ook omdat ik. Ik ben nu gewoon monogaam, dus doe je dat dus niet. Verliefd hoe je dat zegt?

Een soort berusting. En nu gewoon monogaam. Ja ja. Benny. Dook nooit Howard oesterbar en is het om Bart omdat Bart dat van jou wil? Is het gewoon omdat het ineens in jouw gevaren is? Benes Een monogaam iemand geworden?

Dat willen we allebei wel. Iets wat je allebei wil.

En Tom was daar anders in dan Bart. Ja. Ja dus, ja, het is gewoon een andere relatie en zij kiezen je kiest voor een bepaalde vorm van aanpak.

Maar blijkbaar zit het nu ook in jouw monogaam te kunnen zijn. Ja, ja, ja, absoluut. Grappig hoe dat gaat in het leven ton broeikasgassen?

Ja, maar wie weet, als het weer uithaalt met Bart dan weet je natuurlijk nooit.

Dan ga je gewoon, dan ga je gewoon de straat op en ga je pakken. Uiteindelijk wel ja, jullie heel snel om Tinder profielen.

Ja kijk wat er nog te halen is voor oma, dat sowieso. Ik denk wel dat ik dat zal gewoon blijven. Ik niet. Dat ik dan bewust ook dat was gedaan. Nee, dat geloof ik zeker niet.

Je wil altijd wel een euh, een begerenswaardig object blijven dat niet als object, maar dat je gewoon begeerd wordt.

Nou nee, ik wil gewoon iemand naast me. Gone wild. Niet alleen op die manier. Je wil gewoon altijd je jurkje.

Je ziet jezelf niet voor je als alleen in het leven staand.

Nee, waarom niet niet? Maar gewoon niet. Ja, nee, dat is niks voor mij. Vroeger kon dat ook zo heel stoer zeggen van o ja, kan er heel goed alleen zijn. Als ik alleen zei in de wetenschap dat er wel iemand is die straks thuiskomt. Weet je wel lang ik heel goed alleen zei. Maar echt alleen alleen zijn moest je niet altijd elke dag. Nee, ik had me goed. Nee, nee, dat is nu goed.

Maar dat gaat niet goed ook. Je hebt gewoon ook. Die heeft ook gewoon een beetje een rots nodig.

Ja ja, Aronian. Een persoon? Of zouden iemand zo niemand die thuis komt en waar je die dag mee spreek terwijl je dingen weet toe te doen met ondernemen? Ja, ik ben niet mooi vrij mens, maar ik geloof ook echt nooit lang zou krijgen zo maar geweten. Mijn leven kan me niet herinneren. Nee, ik kan me jou niet als vrijgezel herinneren, want je was jarenlang met Tom van Rooijen en Bart.

Dus ja, nou ja en dan thuis. Er zijn wel een paar weken geweest dat ik alleen was. Ik kende Barbo niet. Natuurlijk ook echt. Ik kende Bart niet en stoelen over was met Tom als gewoon iemand anders zoals voorheen. En wat wat voor je van die weken? Ja, verschrikkelijk. We niks. Ja, ik weet toch echt niet toelaat de supermarkt geen ging boodschappen doen. Ah ah, dan ben ik hier alleen en ik kom alleen maar voor mezelf boodschappen te doen.

Ja, afgrijselijk vond je dat. Ja, ik loop helemaal niet om benoemd. Nu ben ik bij niemand. Hoorde dat los. Weet je wel dat je niet? Ik hoorde niet bij iemand. Ik hoorde echt niemand.

Ooit nog maar gewoon een soort zwerfhond. Je gewoon een huis nodig. Iemand die je aait zei je het zal niet parallel zijn, maar de nieuwe woning. Ja, ik beloof auditierondes.

Dat becijferde dat het beschrijft. Voordat je gaat schrijven ga je altijd naar filmpjes van zielige hondjes kijken in de hondjes. Jij bent altijd zielig hoor.

Je moet bij iemand gewoon een rondje kauwende die Webber was. Maar nu blijkt niet gewoon een rondje te zijn als je met zeker niet verder.

Nee nee. Jammer.

Maar het is toch heel leuk om dat hondje te zijn en gered? Ja, dat zeker. Ja, dank je wel haarlijn. Nou, ga gewoon bewerkelijk. Ja, vond ik ook.

Dat was Heleen van Royen. 1. Mijn naam is Gijs Groenteman. Ik maakte deze podcast samen met Daan Hofstee. U kunt ons mailen podcasts. Het volkskrant.nl kunt dus volgen op Instagram.

Met Groenteman. En geef ons als het kan lekker veel sterretjes.