Hallo, mijn naam is Gijs Groenteman. Ik zit niet in een archiefkast op de redactie van de Volkskrant. Ik zit thuis onder de half slaper van mijn dochter, nog steeds in het nieuwe Normaal en ik ga bellen met tekenaar Siegfried Wolddijk. Hij is een grootheid.

Hij is ooit beroemd geworden met zijn schrijvers, portretten in Vrij Nederland en tekent nou overal her en der in NRC ook heel veel in Vrij Nederland.

Na een buitenlandse publicatie is ook Heise het ongeloof als je, als je zijn werk niet kent, Goebbels een naam en druk even op afbeelding en dan kan je zien wat die maand zoal dat is.

Nu net een nieuw cursus short cursus boekje van hem uit.

Lekker waterverf heet het over de do's en don'ts bij het waterverf. Daar is ie meester in t is een vervolg op z'n eerste boekje. Eerste cursus boekje Lekker tekenen met zijn verrukkelijke boeken. Ik ga met u bellen om te praten over het wel en wee bij het waterverf en Sigfried voltrekken. Zich Waar ben je nu? Ik zit nu thuis in Giethoorn, in een heerlijk koele kamer van kamer is dat dat is.

Het voorhuis van onze boerderij kijkt uit op de grachtje en aan de muur hangen allemaal tekeningen van andere mensen en een paar schilderijen. Tekeningen die pzpn. En er staat een hele mooie werktafel in en daar zit ik natuurlijk meer aan te werken. De volgende cursus voor de NRC is dit ook de Kamer waarin je werkt.

Normaal gesproken breng je het waarin je je tekeningen maakt, meestal wel een ezelin.

Heb ook nog een wat groter atelier voor grotere schilderijen, maar 80 procent van het werk doet hier omdat dit de kamer is waar je prettigste voelt.

Waar ligt het beste is? Of waar je gewoon waar je gewoon lekker gaat?

Dat laatste en al mijn spullen staan hier. Dus als ik kwasten op papier of doek of wat dan ook nodig hebt, dan is dat hier allemaal te vinden.

Wanneer we zagen dat jij je leven aan het tekenen zou gaan geven.

Nou ja, dat is maar de vraag. Ik heb. Ik tekenen al vanaf de kleuterschool, maar nog altijd in de kantlijn van mijn spiesjes. En dat heeft de hele middelbare school en tijdens mijn studie biologie gestudeerd heeft het geduurd. En toen kon ik geen werk krijgen piano en dacht ik al helemaal geen enkele plek. Toen dacht ik misschien met tekenen wel iets te verdienen, want dat vond ik ook leuk, maar ging dus ik zal ik vaker stelt. Het leuk bedacht dat er misschien wel geld te verdienen zou zijn met het maken van literaire portretten, omdat dat in die tijd nu ook een mediacircus nog net opkwam met de Haagse post die daar aan besteden.

Want die handje toe om. Vrij Nederland begon toen met een boekenbijlage met een bijlage per kwartaal. Kissing heb ik voor het eerst in mijn leven gekeken van Nederlandse schrijvers. Misschien is daar wel een markt voor en dat laten zien tot in Nederland. Karel Peeters. Je hoort nog wel, maar een week later sloeg het inderdaad een product willen maken. Dat is 44 jaar zo doorgegaan, maar een allang antwoord op die vraag. Maar toch. Dat was altijd bijzaak, want gelijktijdig kon ik toch een beetje aan de slag als bioloog.

Om later steeds meer cliché. Ik heb meer dan voldoende werk aan de biologie. Dat weet ik, dat weet ik niet.

Maar als je. Ik heb het boek van je natuurlijk gelezen. Of het laatste. Het lekker waterverf. En je begint ook meteen het boek met de mededeling dat je bioloog bent. Maar de de toewijding waarmee hij schrijft over Alfred. In dit geval over het water HRvA, maar over het ambacht van de tekenaar eigenlijk of de schilder partage eigenlijk is. Waterverf is een soort hybride tussen tekenen. Schilderen zou je kunnen zeggen. Tenminste, zo zie ik het doel, de toewijding waarmee je dat wij, waarmee dat het aangepakt.

Daarom vroeg ik het natuurlijk ook een beetje zou impliceren. Toch ook wel een beetje dat je je leven eraan gegeven hebt. Ja, maar ik voelde het zelf niet zo. Nee, ik. Ik geniet al vanaf jongs af aan van mooie, mooie tekeningen, mooie schilderijen met pastoral tekeningen. Ik weet ook wel dat ik, als ik een jaar of twaalf zou, ik echt ontroerd was door een mooie lijn. God is mooi, maar ja, zo was ik ook heel erg ontroerd door de vogels en door natuur algemeen.

Pas de laatste jaren heb ik ook. De laatste zeven jaar ben ik fulltime tekenaar design en dat waterverf ook een beetje meer opgepakten in de meegekeken, heb ik ook weer heel veel plezier in de. Ik vind het leuk om dingen te leren. Dat in de afgelopen jaren voor Goldwater. Maar ik zou graag ook graag willen leren etsen of als Chinees. Wat op negentig? Perfectionering Silencio. Hoe? Waarbij je nu afrit 69 of 69 dus al 21 jaar ga je Chinees leren in Luik.

Waar heb je nu al zin in? Afwachten hoe, reageert.

Maar ik heb daar zijn een paar interessante dingen die je gezegd dat ik vind een paar dingen heel gelukkig wat je zegt. Ik kon ontroerd raken van een lijn. Ik snap exact wat je daarmee bedoelt, want ik herken dat. En toch is dat interessante. Waarom je ontroerd kan raken van een lijn van iemand van een ander mens die of wat je moet, het mens dat de lijn op een papier heeft gezet.

En iedereen die weet hoe dat komt. Ik heb brede. Nee, want het ene kind is gek van Max Verstappen en het volgende zat helemaal op de derde in lijn. Het is toch een beetje Sigfried.

Het is toch geweldig hoe mensen in mekaar zitten? Dat ben ik heel erg met je eens.

Vooral ook omdat het omgekeerde. Daar word ik helemaal moedeloos van. Kinderen die niks leuk vinden. Dus jij hebt vind alsjeblieft leuk en niet toe wat het geval was. Dat lijkt. Met Jezus fantasie. En het is dus aan de ene kant fantastisch dat een mens, een kind of een volwassene ontroerd kan raken van een lijn. Wat ik dus ook fantastisch vind is dat je de ene kunstenaar hebt die een lijn van de ene persoon die in lijn zit, die ontroerend, prachtig, fascinerend mooi is en een ander persoon zet ook een lijn.

En er is niks aan, dat is toch ook. Ik was altijd al gefascineerd door wat je had van die beelden van Anton Heijboer. Ik weet niets van zijn werk. Maar die zat dan op het laatst, zodat hij als een soort dwaas met die vijf vrouwen in zijn huis met een stapel papier voor zijn neus. Dan je je letterlijk een lijn op een vel papier en nog wat klodders erbij. En dan deed de volgende die verkocht ze in het winkeltje.

En dan dacht ik van ja, het is natuurlijk flauwekul en het heeft weinig meer met kunst te maken. Eigenlijk al wel. Wat is kunst?

Maar het waren toch. Ik zag wel dat die lijnen goed waren.

Het is ironisch ook geëindigd met lijnen op witte vlakken, met lijnen en op fascineren wat het je zegt. De ene maakte Marjoleine, de andere niet. Want het komt zoals bij kunstenaars hoor, als je kijkt bij op vroeger werk van Cognition. Mijn tekeningen, die beeldschone ook ook van latere werk met die camera Lucidarme gemaakt van lijnen. En dan zie je die gigantische landschapsschilderijen vallen die ik in zijn totaliteit. Schitterend! Maar de lijnen die Verberk met een kwast niet langer kwasten dan lijnen te trekken op die doeken lijnen Sigfried zijn vreselijk.

Echt waar.

Ik ben Zamboni. Niet dat ik dat helemaal niet kan filmicoon. Maar wat? Wat is er mis met zijn latere lijnen?

Dan is die lijn zelfs zo dood als wat ik absoluut geen Shearing wil ik zeggen. Demotape is prachtig en maar wat me zou verbazen hoe één en dezelfde cultuur zo verschil kan maken. Een mysterieus Hockney is natuurlijk typisch iemand die ook een soort ook wel een beetje iets van een epigonen in zich heeft.

De zin dat ie altijd als het nieuwe kunstenaars neemt waar die zich helemaal in vast zuigt. Eigenlijk dus ook wel heel duidelijk verschillende fases in zijn werk heeft gehad. Misschien dat hij zijn lijn gewoon verandert en niet per se ten goede. Dit is wat jou betreft.

Dat zou kunnen, dat zou kunnen en de. Ik dacht er zelf iets anders van, maar dat ligt misschien heel dicht bij elkaar. Namelijk dat het hockey vooral gaat over kijken. En hoe geef je driedimensionale biya op een plat vlak? En dat benadert je op allerlei manieren. En ik denk dat het dan uiteindelijk gaat om iets dat driedimensionale op het vlak weer op een andere manier weergeeft en dat die lijn daarna secondaire niet om gaat per se om een mooie lijn te maken, maar wat mooi is.

Maar wat Makerbot die drie dimensies goed weer precies wat de werkelijke werkelijkheid recht doet eigenlijk zonder die werkelijkheid te kopiëren. Want dat doet is natuurlijk inmiddels helemaal niet meer. Misschien heeft die de lijn ook een beetje opgegeven. Zou je kunnen zeggen.

Is dat een hulpmiddel?

Niet Sigfried? Hoe lang heb jij? Hoe lang heb jij? Heb jij geworsteld om je goede lijn te vinden? Want je hebt ook een heel, heel herkenbare lijn? Heb jij? Je ziet meteen een tekening of die van jou is. Ik zie dat absoluut onmiddellijk horen.

Daar heb ik wel mee geworsteld. En dat heeft te maken met het feit dat ik geen academische opleiding heb. Ik zwak. Voor Vrij Nederland begon te tekenen, deed ik dat met wat ik voor handen had en dat was Cadix papier en een pennetje, maar dat was aan het vernieuwde Finder. Omdat de kennis haakte in dat papier en de kannetje zou op losplaats chassidische spinnen en kroontjes pennen, tekende mijn zoon de omkeer.

Jong Oranje haalde het met een heel dun kroontjespen dingetje. Ik weet wat je bedoelt precies, die kun je dan omgekeerd opbergen. Dat was vreselijk. En daar ging ik naar de tentoonstelling over Qik in boeken en zag ik schitterende dingen. Doen die mensen dat toch? En dan dacht ik aan mezelf. Dat lag het ook, maar aan dat ik het niet kon. Maar dan probeer ik van alles. Maar het lukte niet. En dat bleek uiteindelijk door te vragen of door te proberen dat het gewoon lag aan materiaal ander materiaal.

Ik heb geen idee dat een kunstwerk als ik dat gedaan had. Ik was vanzelf blootgesteld geweest aan allerlei verschillende materialen, had ik gemerkt. Wat je kunt doen met dingen en dat het materiaal mij ligt. Het is voor de anders dan voor de ander. Dat heeft al heel lang geduurd. Dat zie je ook al onder 19 Nederlanders betaalde de krant behoorlijk enkele keren per week. Niet elke week kon duren. Kunstwerken als goedkope subkamp kwam klant konden daarin. Niets hoeft niet te schamen, dat was het criterium.

De charme van alles beweerd. En zo ben ik dus langzaamaan terechtgekomen bij lijnen en bouwmateriaal, wat sociaal niet past bij mij. En dit dus ook na een paar weken nog onder ogen te zien zonder werk.

Want gaat dat je anders een lijn ontwikkelt die bij jou past? Dus blijkbaar is er een lijn die jouw karakter of jouw kijk op de wereld of het leven of de mensheid of of de natuur op een of andere manier kan representeren.

Denk ik wel. Het grappige is als ik. Ik geef wel eens workshops, maar een paar keer per jaar. En dan zit er een vaste gast de opdracht binnen. Dan laat ik mensen even tekenen. Dit is niet iets wat ik verzonnen heb. Een gouwe ouwe Krugerpark waar ik met elkaar tekenen tegen elkaar, met de opdracht dat te doen, zonder de potlood van papier te halen en zonder papier te kijken. Wat worden mensen vreselijk zielig om. Sommigen weigeren het ook omdat ze buiten een comfortabel gebied liggen.

Maar wat er dan altijd gebeurt is dat daar tekeningen ontstaan die interessant zijn en die interessant van lij zijn die ze lijken te hebben als het lijkt. Dan heb je Piet en dan mag je weg. Maakt het niet uit. Het gaat niet om lijken, maar wat je zo met al die lijn durven te laten lopen dat daar een heel specifiek handschrift ontstaan. Iemand. Veel mensen doen het aan vier, vijf keer. En dan liggen de testpersonen vier, vijf tekeningen die op zich op elkaar lijken qua lij, maar die heel anders zijn dan die van de buurman of buurvrouw.

In zijn handschrift. Weet je wat ontstaat er toen bij die lijn te laten lopen en wanneer wanneer je eigenlijk het bewuste meisje uitschakelt?

Precies een met die controle. En die zijn bijna altijd interessant. Mijn stelling is wel een beetje is niet helemaal wetenschappelijk, maar een bestelling zou een beetje denken aan zo'n interessante lijn heeft als je die naar boven laten komen. En misschien heeft dat te maken met die lijn waar we het net over houden. Waar ik naar op zoek.

Je je moet. Je moet ergens diep in jezelf kunnen graven en dat eruit halen. En dat woord wordt jouw lijn. Maar dan moet je natuurlijk heel veel soort zelfbewustzijn kunnen uitschakelen of zouden moeten die moet. Je moet dan. Je moet dan direct jezelf. Ik weet niet of het zal nu in zwart esoterisch gepraat, maar je moet je moet aangeven. Je moet het ergens van binnen halen en weten te vinden die lijn.

Nou ja, je kunt het ook natuurlijker zeggen. Moet het plezier opzoeken, het genoegen, het genoegen waarmee je een kind een viltstift pakt en een stuk papier in de vaas. En daarmee lijnen op het papier waarmee op het strand met een takje in het zand steken, waarbij je zoon Michael Belaen aan het tekenen slaat. Kattenogen toelaten tussen de. Met diepe Salzburgring, maar alles met de bevrijding gebeuren. Het het ergste wat je kan gebeuren. Je stukje bevrijding.

En die heb je ook moeten zoeken. Denk je dat? Zie het als een, als een, als een geschenk, Sigfried, dat je geen kunstakademie hebt gedaan of als een omissie in je leven.

Ik heb het weer in te halen. Ik had het graag gedaan en tegelijkertijd heb ik ontzettend veel plezier. Subsidiedossiers studeert sociaal technische studie. Destijds heb ik met heel veel plezier bijna 40 jaar gewerkt.

Je had dat deel van je leven niet willen missen. Nee, zeker niet.

En misschien misschien was je ook wel iets kwijt geraakt in je leven of in je werk. Als je naar de kunstacademie was gegaan, was je wel eens. Je was bijvoorbeeld wel dan inderdaad geconfronteerd geweest met allerlei manier van werken en materialen.

Maar er waren ook mensen geweest die dan aan jou waren gaan vertellen hoe je het moest doen en bepaalde dingen zouden hebben gestimuleerd en andere dingen weer hadden afgekeurd. Terwijl je nu je eigen leerschool bent geweest.

Ik ben tevreden met jaspis, gezamenlijke coaching en embolie waarmee ik begonnen is, geen nieuwe dingen leren. Hartstikke leuk. Je hebt nu op dat gebied nog van alles te leren om plasmawolk misschien ontworpen als een lekker als een blok als Jan Blok Etsel op je drieëntwintigste had gehad in je der DDR.

In het derde jaar op de kunstacademie. Had je nu niet nog hoeven leren etsen?

Nee, helemaal niet.

Ik kan ook. Ik kan ook helemaal niet goed tekenen, maar ik hou er wel van. Ik als ik, als ik jouw boek lees lekker waterverf. Wat ik trouwens een hele goeie titel vind. Want hij. Hij lijkt iets ironisch te impliceren, maar dat geloof ik eigenlijk helemaal niet.

Nee, nee, ik zijn wel wat kunstliefhebbers die vinden dat je het woord waterverf moet vermijden, want dat heet aquarelleren. Maar dat vind ik natuurlijk een moeilijk woord en dat is bovendien een glas water. Ik weet best dat waar het gaat om verwatering. Dat kan niet voldoende benadrukt worden.

Want jij je beschrijft niet hydraulisch bedoeld, maar ook het woord lekker waterverf klinkt een beetje als een soort van Ponti dom. We gaan er op uit wat het serieuze kost is. Ook die bespreekt wel heel speels en heel aantrekkelijk. Maar toch. En dat water is belangrijk omdat je, zegt Van Assche, waterverf leert waterverf. Dan gaat het er eigenlijk om dat je leert kennen wat het water doet. Dat is echt de essentie van waterverf.

Je kunt met kleurpotloden en met acrylverf en met olieverf pastelkrijt. Daarop kun je kleurtjes aanbrengen waar jij dat wil. En met waterverf moet je dat water dat voor een deel laten doen. Het is een andere manier van werken. Je bent, je bent minder en je hebt minder controle. Omdat je dan ziet is het moment in de kramp schieten en dan met heel weinig water toch proberen te kleuren zoals je dat met die andere middelen kunt doen. En misschien juist een grap en een bevrijding, want met mensen worden dan voorzichtig.

Die gaan dan heel weinig water gebruiken en proberen nog slakjes zo egaal mogelijk in te kleuren als het ware.

Precies. En met zo'n heel dun pastelkleurige een beetje roze is er een beetje blik of wat dan ook. En we kregen van het hele slappe slappe werkt juist hele krachtige effecten kunt bereiken. Als je dat bankenmarkt van je, maar dan moet je eigenlijk dat water zwart.

Aan de ene kant z'n gang laten gaan. Aan de andere kant ook een beetje kunnen dresseren.

Kritiekloze.

Het is een beetje zoals een puber die allerlei functies bij het liedje Ik loop de hele tijd een soort van laten lopen en Sakhalin en dat de hele tijd af afwisselend van elkaar.

Als de dingen die jij echt hebt gemaakt. Er was niemand anders in de kamer waarvan je dan toch toe moest kijken wat er gebeurt. Anders dan op papier, onder jouw regie, maar voor een deel uitgevoerd door het late. De Soms zijn ook gewoon te kijken van wat er gebeurt, allemaal als je aan het water gaat zeker. En dan nog een beetje beetje verder inlopen in een waterpartij en papier. Misschien een beetje kantelen en dan elders met een blogpost weer een beetje weghalen.

Op de deze manier meespelen in een avontuur is het voor jou?

Is het voor jou een gevecht geweest omdat water onder controle te krijgen of genoeg te snappen wat het doet? Of als je altijd al het plezier opgeleverd?

Maar ik doe het niet zo heel erg lang. Wanneer ben je ermee begonnen?

Precies na lang geleden in Nederland heb ik al wat kleurtjes op papier gezet, maar er is echt wat water in gang laten gaan. Dat is nu een jaar of acht geleden denk ik begonnen. Euh, ja, dat is meer en een knop die omgaat dan hij langdurig leerproces. En dat hopelijk ook met het boekje Lekker Wapenverbod bereiken, dat mensen zien dat het echt simpel is en rijden en leuk als je even snapt doet om het criminele simpele oefeningen skifederatie.

Ja, maar dit is dus een interessante zet. Het is meer een knop die omgaat dan een leerproces. En die die knop die omgaat is dat je je eigenlijk ondanks dat je de regie moet halen, maar dat je ook ondergeschikt moet maken aan dat water. Dat je echt moet accepteren dat dat water dingen doet die je niet altijd in de hand hebt en die niet helemaal te controleren zijn, maar dat je daar. Dat je daar een spel mee moet spelen.

Dat is de knop die er om moet gaan. Dus als je met een potlood op een papier tekent, dan ben je gewoon de baas van je eigen universum.

En met waterverf is dat niet zo en heeft het je moeite gekost om die knop om te zetten? Of zit jouw karakter zo in elkaar dat jij meteen als een hondje gaat liggen voor dat water?

De Langedock laat trouwens ook superkracht. Ik vind het gewoon heel erg leuk en ik bijbetaling het boekje ook op verschillende oefeningen om. Je komt wel degelijk allerlei controle openhouden. Maar daarvoor moet je wel in staat zijn om op regionaal vlak je even te kleuren en om het wat donkerder te maar een donker vlak ligt pakje of loop te maken ergens donker begint te eindigen. Maar de spelen met het water, dat kun je helemaal snappen en doe je ook niet. Gecompliceerd wordt het lopen.

Heb ik het meteen ook in een kwartier.

De eenvoudigste zielen kunnen dat gewoon ook voor jou.

Wat een heerlijke gedachte. Er staat wel een hele intimiderende zin in het boek. Als ik zo vrij mag gaan. Dat is in les 5. Leer het papier kennen en dan wil je volgens mij gerust stellen dat ze zeggen dat je alles mag doen met het papier wat je wil, maar je mag er in knippen. Je mag er met Schuurs sponsen overheen wrijven en maakt niet uit. Alles mag, schrijf je zolang het leidt tot het interessant of mooi resultaat na.

Dat is natuurlijk dan. Dan heb je met Sigfried Doel dus natuurlijk niets.

Niks intimideerden dan te denken. Dit moet leiden tot een interessant of mooi resultaat.

Uiteindelijk ben je zelf degene die dat uitmaakt. Nog moeilijker. Het Apache krabbendijke dat intimiderend vindt, wordt helemaal niet bedoeld.

Nee, dat weet ik. Daarom zeg ik het wel. Ja hoor je, zegt de intimiderend badinerend.

Nee, ik zeg niet dat ik weet dat je het schrijft om ons gerust te stellen, maar ik vind dat natuurlijk. Dat is natuurlijk typisch het moeilijke van. Als je een tekening maakt of als je wat dan ook maakt dat je denkt dat alles mag. Nou, dat is al lastig, maar beter dat je het zelf mooi of interessant moet vinden. Terwijl mijn ervaring is dat wat je zelf maakt, dat je toch altijd denkt. Het komt uit mijzelf, dus het kan toch eigenlijk niks.

Niks anders dan rommel zijn speelt daar dan ook niet mee. Als je een paar weken later terugvindt in de lade. Het valt mij niet tegen. Heb je dat wel?

Dat kan zeker.

Kijk, ik ben natuurlijk en inkomkaart, maar zo bedoel ik niet. Ik ben natuurlijk nooit tevreden over een tekening of een portret als je klaar is. Het is nooit wat ik doe, wat ik voor ogen had. Wat ik zeg als ik dat dan laten klussen, kom er niet door. Zo slecht is het niet. Nee. En soms denk ik wel hartstikke mooi gedaan. Goh, dus dat mooi vinden is misschien een oordeel wat je je even op moet schorten tot een later moment dat ik.

Ik krijg vaak de vraag bij die sjieke holderdebolder op mensen zich op mijn honger. Magda kan ook op Kortekeer. Maar wat is jouw stukje papier? Het is geen enkel wetboek waarin staat dat dat niet mag. 19 uit en de ischemie die prachtige waterstofbussen en Bruwier langs Neri deden. Als je die consumption aan het werk zijn. Die zitten op hun knieën in de modder, met grote kwasten en met bakken water eroverheen te gooien, uit de sloten en van alles en nog wat.

Boye gaat donderdag met een mis in het reine Hendrickx, wat schitterend is. Jij kent het gevoel misschien ook wel van de kloosterlingen daarna. En dan zie je Jezus mag het ook. En ja, alles maken en regelen in je hoofd, die Diao, dat gebied en lekker om je daarvan is en Krezip dat het allemaal nog. Wat ik wel merk is dat dat gevoel van macht het ook niet opeens weer verdwijnen.

Dat kan toch terugzakken in mijn eigen stelsel van normen Kendric of van gebruiken misschien gewoon dingen die het het makkelijkst te gaan of gewoon het functioneel zijn. Zonder dat je zelf nog dingen verbied. Ga je dan toch gewoon op de rem op je routine werken terwijl vrijheid? Is het voor jou? Dat is misschien ook waarom je houdt van dingen leren, Sigfried omdat je dan natuurlijk altijd in het begin. Als je zo iets leert, dan zie je dat de hele is.

Net alsof je zo'n soort heel vers vers velt met net gevallen sneeuw betreedt of. Dan is er nog zo'n soort oeverloze hoeveelheid aan mogelijkheden en inzichten en dingen die je kan verwerven zonder dat het is omdat het ook maar enigszins al iets met gebaande paden te maken heeft.

Heb je altijd zelf een vrijheidsdrang in je gehad, Sigfried?

De beschouwt echter een psychologische. Ik denk het wel. Ik denk het. Ik had als kind ook maar één gedachte was weg. Ik denk het wel. En weg was dat dan heel actief, weg van huis of gewoon weg om ongewoon de wereld in te kunnen? Opmerkingen gewoon dingen, dingen zien en meemaken en je niet je niet vast voelen in de plek waar je vandaan kwam, maar wat heerlijk dat je dat sowieso op papier gevonden hebt en in je boerderijen gietvormen.

Dat zou kunnen, maar op dat papier heb je natuurlijk gewoon de ultieme vrijheid gevonden. En je hoeft dan niet eens de deur uit.

Nee, zeker, zeker zéker. En tegelijkertijd met kinesiologie naar de grote formaten. Ze had ook kunnen leren op die nog intensere kleuren weten te werken. En dat kan allemaal inderdaad hier. Om zijn boodschap nog genoeg om de nog voldoende op te doen.

Maar ja, daarom is het natuurlijk zo'n idool voor heel veel mensen en voor mij ook en voor jou ook geloof ik een beetje los van of je van zijn werk houdt. Maar inderdaad de levenslust en de vrijheid die hij voelt en uitstraalt om gewoon alles te proberen. Dat is toch waanzinnig?

Het breekbare Hockney is een groot idool. Maar dat is toch ook van dat grote werk waar jij het over had?

In die zin in zijn geboorte streek in Yorkshire is het geloof ik al bijna tachtig rokend. Met met met een assistent. Met al die doeken gewoon de modder in gaan in de regen. In de regels staat ie gewoon multimiljonair. Die is die gewoon waanzinnig. Gigantische doek om vol te kliederen. Zo ziet het er wel naar uit.

Het is waanzinnig, maar Decraemer vermogen, het is toch scheef?

Of of inderdaad dat hij gewoon die Polaroid foto's op een gegeven moment heeft ontdekt en daar al die waanzinnige collages mee gaat maken.

Ja, het is ook het ultieme. Sigfried kunnen nog drie uur doorgaan. Ik heb heel erg genoten van je boek. Niet alleen omdat je erin hebt geschreven, maar ook omdat het er zo verrukkelijk uitziet niet. Niet alleen vanwege die eigen tekeningen van vogels en van mensen die erin staan, maar ook al je proeft papiertjes die je dan hebt gemaakt over hoe je een grens maakt, of hoe je hoe de kleuren in elkaar laten overlopen. En dat soort dingen.

Het ziet er allemaal zo smakelijk uit. Ik word er helemaal helemaal watertandend hoor ik.

Daarvan krijg je symboliek.

Ik krijg heel veel. Maar het probleem is ik heb heel veel getekend en ik ben gewoon tegen een muur gelopen van wat ik niet meer dacht. Ik kan het gewoon niet. Je moet er toch ook een beetje aanleg voor hebben? Sigfried anders is het. Op een gegeven moment is het is het ook een beetje op. Maar ik vind een een teken winkel van zo zwart als een zwart.

Noem je dat kunstenaars, benodigdheden, winkel en beschrijft je ook heel goed van wat je dan moet kopen? En dan een paar kwasten of krantjes pennen kopen en een blok papier en wat inkt dat behoort. En een een en een paar harde en zachte potloden dat behoort tot de grote geneugten van het leven zou ik willen zeggen. Het is toch niks.

Niks opwindender dan dat de koper toch aan het terugkomen op iets moois op plant. Laten ik met mijn kleinzoon die een tekening op de rivier was en dan schilderde ook waterverf. Lange verhalende bezigheid. Dat kon je ook vertellen dat Lydische een boogschutter, die pijl die gaat op een rots af en Friesland in brand. En dan komt hieropvolgende aan. Ondertussen tekent Unidad en ontstaat er een verhaal. Anatomisch klopt er helemaal niets van. Nee. Qua compositie wordt alles bepaald door de tekening.

Mooie lijn en vervolgens gaat niemand niet naar school. En nu is de deur de wereld laat zien. Maar de kop is niet goed. Niet de kop is te klein. Whiskyclub komt al die controle eroverheen en denk ik. Kan ik? Ik kan het niet laten. Ik ben tegen de muur gelopen, in de muur tegen de muur gelopen. Het enige wat telt is dan ook interessant. En die tekening die je drie jaar geleden maakte en dat je je jaarwerking misschien ook al als je die controle van het moet lijken.

Nou, dat lijken. Dat lijken is het probleem. Maar dit is natuurlijk wel waar wat je zegt en je haalt school erbij. En misschien komt het ook wel door school, maar ik denk dat het ook gewoon door de leeftijd komt. Door de ontwikkeling die je als mens maakt, waarin je als kind gewoon argeloos bent en waarin je die argeloos heid verliest op een dag. Of tenminste, die raakt ondergesneeuwd in regels en ideeën over hoe je moet zijn. Net zoals dat je op een gegeven moment gaat schamen voor je naakte lijf en dat soort dingen.

Dat soort dat ze daar verander je gewoon in als mens. En dan verlies je inderdaad ook je, je, je, je kinderlijke kracht om gewoon gewoon iets te maken en daar niet over te oordelen. Want daar komt het.

Daar komt uit de winkel binnengaan een paar leuke dingen kopen op het moment dat je er zin in hebt op vakantie of er gewoon geen tekent en er genieten van de activiteit. En dat is inderdaad even los maken van je oordeel daarover. Maar minuten of de uren die je op die manier plezier hebt, die heb je toch meegenomen? Ontspanning is als het lekker gemaakt is. Word je lekker lang. Dan is over het algemeen het resultaat ook mooi. Ziet het er ook lekker uit.

Lakkerij en Sigfried zijn net dat er een psychologen verloren is gegaan, maar er is ook wel een psycholoog verloren gaan omtrent die wel helemaal niet verloren is die gewoon actief. Want wat natuurlijk behalve jouw waanzinnige techniek en stijl en lijn en wat je allemaal wat je allemaal al verteld over een jaar goed je bent natuurlijk een grootheid in je vak kan zeggen. Is natuurlijk die die blik van al die mensen die het zelf vanuit het Van der Valk pelsdieren tekent. Trouwens, dat is natuurlijk.

Dat is waar het om gaat, die tekeningen van jou, hoe ze, hoe ze naar hoe ze naar je kijken, al die mensen. Dit is wel een onderwerp voor een popconcert.

Ook daar gaat het daar nog een keer om.

Ik kom ik een keer bij langs Sigfried. Als je het goed vindt, dan wil ik daar heel graag over hebben. Maar even dan als als als als cliffhanger voor een volgende keer denk je daar lang over na? Of is dat is die blik gewoon in jou? De blik waarmee je weet ik veel wat Sherry, Obodai of Gerard Reve of of wie dan ook. Wie dan ook tekent. Kees t Hart staat waarin je kijkt is.

Zit die al in jouw opgeslagen en komt die er automatisch uit de diepvriezer er even af te maken? Bij het boek portretteert je drie partijen degene die wordt afgebeeld. Degene die de afbeelding maakt en degene die er naar kijkt en de graphics portretteert, is iets heel anders dan een ander.

En wat jij misschien bedoelt en wat jij daar misschien nooit in zag te zien, kwam betreffende de blik dit keer. Die wordt voor een groot gedeelte voor een groot gedeelte afgemaakt, te beginnen.

En dan kom je inderdaad ook een volgende keer over hebben. Kijk nu al naar uit. Voor iedereen die zin heeft om te gaan tekenen. Je schrijft de cursus in NRC, maar er zijn nu 2 2 boeken al van verschenen. Noemt lekker tekenen en lekker waterverf new, waarvan waar we lekker leren van tekenen en lekker leren van waar je leert, maar je wordt. Je wordt aangezet en gemotiveerd om het te gaan doen en je krijgt. En je krijgt goede tips om het gewoon te gaan proberen, toch?

Dat is wat ik graag had willen hebben. Precies na goed zal zomer te koop in de winkel voor een paar tientjes, dus doe er je voordeel mee. Dankjewel, schreef ik nog een keer.

Nog geen 20 euro. Ik bedoel, dan heb je allemaal kleuren, prachtige kleurendruk en alles. Niks. Niks te klagen.

Toch vind ik het prachtig podium een heel mooi afsluiter. Je wel, Sigfried voor je tijd en de volgende keer ook.

Dit was met Groenteman in het nieuwe Normaal met Siegfried Wolddijk. Mijn naam is Gijs Groenteman, maar het is een podcast samen met Daan Hofstee. U kunt zich abonneren op alle mogelijke manieren. Kunt ons een mailtje sturen? Podcasts, het volkskrant.nl?

U kunt het volgen op Instagram met Groenteman en geef ons vooral lekker veel sterretjes. Ik lees de Volkskrant zonder kennis van zaken, hebben mijn geruststelt en daardoor sterker in mijn schoenen staan. Eigenlijk zou iedereen de Volkskrant moeten lezen.

Gun jezelf ook de Volkskrant. Ga meteen naar Volkskrant.nl, Slash nu en leest de krant tot acht weken voor. Maar vier euro stopt vanzelf volgens de actie voorwaarden.