Hallo, mijn naam is Gijs Groenteman. Ik zit niet op de redactie van de Volkskrant. Ik zit thuis onder een hoop van een dochter. Ik ben op bezoek geweest voor een interview. Dingens, voordat de interviewer ter plekke ook al een inleiding opgenomen, alleen later in gesprek kwamen tot de conclusie mijn gasten niet dat het echt beter was, of het nu ook nog een inleiding is. Wat is de interviewer? Twee inleidingen van Dit is de eerste is. Ik ga op bezoek bij Driessen, was op bezoek bij Patricia.

Hij is foto's stripmaker. Hij is ook maker. Vaste vaste medewerker van de podcast De eeuw van de amateur.

Maar verder is de foto ziekmakend en doet ie voor Het Parool onder andere elke zaterdag van de week op zijn website. Foto's zespuntenduel verschijnt er ook een heleboel.

Hij heeft nu en dat vind ik een groots werk en ook een fantastisch werk. Een kloeke dikke foto striproman uitgebracht. Het nadeel van de twijfel over zijn leven, zijn neuroses en zijn geest en alles wat daarbij komt kijken. En dit alles in foto's stripvorm. Heel erg grappig, mooi en interessant vond ik. En dan ga ik het net helemaal over en heb ik het met hem over gehad. Op bezoek bij IPE Driessen. Met naam scheids Groenteman zit niet zijn archiefkast op de redactie van de Volkskrant.

Ik zit ook niet onder de hoogstrate van mijn dochter. Ik zit thuis bij Riesa. Foto Stripmaker en ipss altijd heel erg op prijs als ik de intro hier ter plekke opnamen en die achteraf ook een keer in het echt mee te maken. Dan weet ik wat je zegt.

Veel minder bedreigend, denk je dan. Anders zou ik achteraf van alles wel kunnen gaan zeggen. Is dit de grond in de grond? Instapaper?

Voor ik dan in een soort onwetendheid van wat ik.

Wat ik van tevoren. Hoe ik het zeg ook na adressen is. Foto Stripmaker. Mensen die in Amsterdam wonen of die niet in Amsterdam wonen, maar Het Parool lezen, kennen hem sowieso uit de PS van de week. Want daar maak je elke week een foto strip in. Maar je maakt op talloze studenten achtigen en online plekken ook nog foto's strips. Je maakt er elke dag ene s gemiddeld gemiddeld. Soms maak je er drie op een dag en een paar dagen niks.

Ja, oké, dit was de intro. Luister naar mijn gesprek met IPE Driessen. Zo heb je last van een groot soort natuurlijk wantrouwen tegen de mensheid. Dat je nu dacht dat van ja, ik wil weten wat ie zegt van tevoren.

Ik vroeg me dan ook gewoon af of mensen dat wisten bij jou. Wat ik van tevoren ging zeggen. En wat dacht je daarvan? Wat dacht je dat ze zouden weten? Ik vermoedde misschien van niets.

Ik denk ook dat dit misschien jouw intro ronk anders zou zijn geweest als je hem nu even thuis nog altijd spijt.

Want ze hadden geschreven dat hij is fantastisch en ik ben zo'n fan van zijn foto's. En nu was ik een beetje met de hakken in het zand. Zo reageren op jouw wantrouwen dat je zo'n matige intro in het uitspreken. Ja ja, nu heb ik toevallig je foto striproman gelezen.

En nu ken ik eigenlijk jouw manier van denken die ik eigenlijk niet kent. Niet per se zo goed kende al je foto's.

Strips zie ik ook met met graagte en vaak geconsumeerd, maar in die die foto Ormandy gaat echt eigenlijk over ja, over hoe dit in jouw hoofd gaat en de hele tijd. Ik denk wel dat mijn dagelijkse foto's, strips en in de strip voor Het Parool dat als je die heel veel achter elkaar zou lezen, dan zou er ook wel zo'n wereld misschien? Nou, ik heb er heel veel achterelkaar gelezen. Maar goed ja, in de foto gaat het wel.

Dieper wordt het natuurlijk dat je me in die foto stripje dat het een pagina is volgens mij vier plaatjes behelst zijn maar vier plaatjes en b werkt dat hij toe naar een punchline. Dus je hebt niet zo heel veel tijd om nog een hele diepe psychologie te doen? Nee toch? Nee, nee, dat klopt. Daarom had ik wel zo'n vaag idee van hoe je in elkaar zat, maar zal men zeggen dat het zo erg is voor jouw neuroses zoals ik die nu kennen.

Die waren nog niet helemaal tot me doorgedrongen. Nee, nee, zo erg is het. Nou ja, ik dacht dus ook van Uhm, ik wil de rede eigenlijk om deze foto román te gaan maken om dat voor mezelf ook wat meer uit te diepen.

Dat had je van tevoren bedacht. Gaat het nu voor mezelf uit deze foto een man na of uitdiepen?

Of misschien is dat eigenlijk niet het goeie woord, maar gewoon wel laten zien.

Waarom wilde je dat? Nou, ik laat ons een stukje van mezelf steeds zien en ik denk dat ik dan. Blijkbaar is dat een zorgbehoeften of zo. Jammer en dat had ik denk ik niet de behoefte om nu om dat beeld dan wat completer te maken.

Snap je?

Je wil blijkbaar dat de mensen jou echt door en door kennen.

Nou of of of ze het op mijn manier moeten kennen. Misschien maar zo'n beetje ertussenin. Dat begin begon me dan misschien wat tegen te staan?

Ja. Ik heb liever. Ja, ik heb liever gewoon mens een goed beeld hebben dan een half beeld. Wat is eigenlijk die functie? De functie van die foto's strip in je leven? Behalve dan dat je je werk is. Maar. Ja, dat is gewoon wat ik doe. Het is Betis. Ja, het is wel zo perongeluk gekomen. Hoe is het uitgekomen? Het is gekomen. Als kind tekende ik strips al eindeloos en dan ook altijd strips.

Wel niet echt dat er gewoon tekeningen of verhaaltjes. En ik wist niet beter van mijn idee was. Ik wil later striptekenaar worden. Dus dat is eigenlijk altijd al zo. En ik ben ooit gezwicht. Iets van vijftien jaar geleden na van tekenen naar foto's strips, terwijl dat nog vertelt dat momentjes switchte.

Ik had op dat moment nog een strip in het blad van de Universiteit Utrecht en Acoz mij ter ore gekomen van na de zomer. Dan kappen we daarmee. En ik snap dat ook wel in Congo wil maar niet tekenen op weekend het al die tijd.

Ik was altijd meer gefocust op het in beeld brengen van een verhaaltje. Maar ik wil mijn plek houden, dus ik dacht ik moet iets nieuws verzinnen en gewoon een zeg maar nieuwe invulling.

Aan mijn rubriek dacht ik ik ga gewoon foto's te maken. Dan ben ik van de tekenaar af en ik dacht dan gaan mensen veel meer identificeren, zich identificeren met het beeld. En dus heb ik een soort proefje gemaakt en dat vonden we heel leuk. En sindsdien doe ik dat eigenlijk natuurlijk al heel lang over studenten. Drie hoog. En ik merkt dus meteen dat het bij lezers heel veel meer losmaakte dan al die tekeningen die ik eindeloze vormpje te maken. Toen wilde ik eigenlijk wel eens een leuke sensatie.

Of voelde dat ook een beetje dat je dacht dat na al die jaren al die tijd.

Maar dat was het leukste dat we eigenlijk op dat moment probeer. Ik denk nog steeds een keertje nog een keer te bereiken. Zal van 1 keer mijn leven Luctor. Iets dat stond er 1 week in. En waarom echt? Die mensen werden meteen. De acteurs werden meteen herkend en kwamen echt heel veel reacties.

Dat is misschien wel de meest glorieuze momenten uit het leven. Gaat die de eerste foto strip die in het Universiteit van Utrecht stond?

Dat is. Ja, ik weet het nog goed. En na een tijdje is het kalf dat natuurlijk wel een beetje af is, zijn mensen aangewend. Maar het was wel anders.

Het leek je vorm te zijn, meer dan met het theater en veranderde strips.

Inhoudelijk ook eigenlijk vergeleken met ja, want daarvoor had ik een soort filosofische strip die nergens die niks met universitaire leven te maken had in deze richting te zeggen op het studentenleven. Het was gewoon een studentenhuis. En uhm ja, dit van waar waren. De meeste studenten kozen grappen, maar het ritme werd ook anders. Want het maakt op de drie plaatjes en nu zijn het vier. Dat was meteen ook al vanaf de eerste.

En heb je veel meer in aanloop je iets dat je helemaal opbouwt. En dan maak je het af. Zeg maar van 3 naar 4. Het is een soort het eigenlijk alsof je het dubbele of zo je kan. En met die viering kan je echt veel meer nog dan een kwart van een kwart dan een derde meer een derde. Maar in ieder geval na een tijdje, dacht ik toen. Toen wilde ik heel graag een ander ritme van ik dacht ik wil wel een dagelijkse strip.

En toen zat ik te kijken. Hoe moet ik dat dan gaan doen? Want die mensen bij elkaar krijgen was altijd al een foutje. En de inspiratie was soms ook om al die mensen die foto's stripfiguurtjes. Dus toen dacht ik ik ga het gewoon met mezelf doen. Al wat in die eerste, daar was je zelf ook geen acteur in. Nee, ik was ook al jaloers op dat ze de hele tijd erkend werden en bejubeld. Het is dus eigenlijk die al die dingen en dacht ik van dat t ja, ik ga het ook zelf doen.

Daarbij, dat ben ik op een site gaan doen. Foto's servicepunten Neil. En dat doe ik dus al sinds 2007, geloof ik.

Ja en dan ja, af en toe staken ze hier en daar in een nu al zes jaar ofzo in Het Parool. Maar dat ze er één per weekend in Perrongeluk maken, dus in principe iets voor 4 uur ofzo. Voor mijnsites per week. Wat een ongelofelijke zelfdiscipline moet je dan hebben om die dingen als man voor je zijn gedaan? Dat is toch krankzinnig? Ippa? Ja, da's wel heel erg. Ja ja, dat zegt aan de neurose. Ja, nou nou ja, helemaal niks aanpraten hoor.

Naja, ik had dus ook heel erg het gevoel van nu is het zwart geluk. Ik wilde ze stripmaker worden. Het leek erop. Zo werd het niet helemaal ruim onder een beetje om je vingers. Toen ging het toch weer. En nu ben ik het.

Dan denk ik nu gaan we het ook maar volhouden en brengt me ook heel veel. Ik vind ook heel erg leuk, maar het is ook wel inderdaad wel een beetje gek makend. En het is voor mijn omgeving ook zo. Ja, want die moet ook steeds optreden van jou verweving. Dus dan kom jij weer aan met je camera en met je. Je hebt een soort papiertje. Dat staat ook in je foto, allemaal op papier. De strip was een beetje uitgetekende, getrouwd, ook gefigureerd en weet het ook.

En goed al God komt er weer.

Sommige mensen vinden het leuk en blijven het ook leuk vinden. Andere mensen vinden het niet meer zo leuk. Sommige mensen vinden het eerst leuker. Dan weet jij. Ja, het wisselt heel erg, wisselt de meeste. Maar het is voor jou is het gewoon een soort vaststaand ding dat je dit. Dat je dit moet doen. Ja, je hebt. Je hebt het gevoel dat je dat je dat je dat je voelde wat je bestemming moest zijn. Toen heb je je bestemming gevonden.

Toen lukte het. En nu mag je het niet meer laten gaan. Nee, ik vind dus ook. Ik zie die losse strips als een soort. Uiteindelijk ook als één werk. En ik denk van het is al sinds 2007 en het is nu best wel grappig als je ze de oudste ziet van een soort tijdsbeeld ofzo. In de foto's en in wat je op de foto's ziet en waar de onderwerpen. En denk van ja zou toch superleuk zijn als ik het nog tientallen jaren vol zou houden?

Dan wordt het een heel grappig document. Dus gewoon zonder onder de duizenden duizende foto's strips zijn waarin je toch je dagelijks leven en duizenden kleine punchline het weten te vatten. Ja, dan heb jij ook een beetje gevoel dat je van je leven toch een soort groot kunstwerk moet maken.

Dus ja, blijkbaar zou dat zijn omdat je deze vorm hebt gevonden en dat je daar nu eenmaal aan begon. Momenten dat je dat doet of. Of zou er iets dips in jou zitten? Dat je vindt dat je het leven niet mag laten lopen of dat je de wereld iets na moet laten? Of dat je dat je het vast moet leggen op een of andere manier?

Dat laatste denk ik. Waarom is dat? En ja, weet iemand dat ik er niet mee? Nee dus, aangezien jij wel het antwoord al. Na de de. De meest voor de hand liggende, maar ook een beetje flauwe Vacca verklaring lijkt mij dat de zinloosheid van het bestaan een beetje in strijd is. Ik bedoel, dat zei ik niet omdat het zo voor de hand liggend was. Ja ja, ik denk wel van jou als je niet iets maakt.

Ik was wel oké. Ja, dan ben je eigenlijk niks aan het doen.

En dan is het ook nog eens dat je letterlijk iets maakt over wat over je eigen leven, je eigen vriendenkring, je eigen vrienden en jezelf. Waarmee dus ook het leven dat jij dat werk leidt aan het doel in een. In een iets gevirtualiseerde vorm aan het vastleggen bent. Ja, dus dan is het niet nutteloos? Nee, want ik dus ook irritant vind. Soms is dat er dingen gebeuren in mijn leven die kan gemist heb. Weet je wel?

Ja, gebeurtenissen in mijn leven.

Dus het is ook vaak gewoon op de vierkante millimeter strips.

En als ik verhuis of zo laat ik het wel zien. Maar er zijn wel hele. Onderwerpen die er uiteindelijk niet aan begonnen ben om in strips te tonen en dan is het alweer geweest zo wat van onderwerpen voorbeeld na.

Dit is geen goed voorbeeld, maar ik bedoel als ik op vakantie ben. De vakanties waar ik strips heb gemaakt, die weet ik nog precies. En zo zou ik vakanties dan denk van nu maar even niet. En dan vind ik het ook een beetje alsof die niet gebeurd zijn. Het heeft vooral betrekking op anderen Azeri's in bijvoorbeeld zomers zes kinderen kregen. Dat had ik wel leuker gevonden om daar meer strips over te maken. Nu zijn die kinderen opeens al tien.

Dat heb ik nooit echt geïntroduceerd. Maar het is ook niet helemaal mijn wereld na mijn wereld, maar niet mijn echt mijn leven. Ik heb daar niet alle zeggenschap over. Maar dat is dan lastig.

Je weet niet of zij het leuk hadden gevonden als Kraambed in de strip figureert. Dus eerst denk dan, want ik zit nog wel even aan of zo en dan is het soort moment weg en dan is het te laat. Eigenlijk had ik dus ook nog wel een soort zucht naar soort compleetheid.

Die heb ik ook nog een beetje, maar dat is dus niet te doen. Snap je? Ja, maar daarom denk ik dat ik dus ook wel zin had in een boek. Het is fascinerend dat je nu in een in een. Jezelf in een situatie hebt gebracht waarin je eigenlijk vindt dat het leven niet echt gebeurt als je daar geen trippen over maakt.

Deze. Wat denk je nu ja, grappig toch hoe iedereen weer zijn eigen manier vindt om James zijn leven door te komen?

En ook grote vragen of we dan niet een beetje een molensteen is om je eigen nek heeft gehangen?

Ja, dat zou kunnen, maar zo voelt het niet. Het voelde eigenlijk als iets als als iets constructief, meer dan als iets iets belemmerend in je leven na je wel tot heel lang wil blijven. Over dat boek beginnen. Ik denk dat de box ook komt omdat ik ook wel het idee had van ik moet er ook wel een beetje beschaamd opbreken. Of en niet alleen maar dit zelfde ritme op deze manier. En toch ook weer eens een andere vorm.

Dus ik ervaar toch ook inderdaad wel als een soort van last. Ja, maar goed, als je zelfs een lazarev zegt van ik. Ik stop helemaal met foto's te maken en ik ga me nu toeleggen op beleggen op bitcoins.

In een winkel werken, maar eigenlijk jou.

Jouw manier om de last van de foto strip je daarvan te ontdoen is om een nog groter te gaan maken en ondertussen gewoon nog elke dag je voor te blijven maken.

Ik heb ze, de frequentie is teruggeschroefd.

Aan het boek bezig was ok!

Onder druk van je foto roman. Hij kon er niet anders. Het. Het gaat je foto. Ik vond een ontzettend leuk trouwens. Als ik, als ik, als ik de inleiding achteraf wordt ingesproken dat misschien meteen al gezegd wat iedereen had gehoord. Die zijn er wel heel veel mensen die het saai vinden. Ze wonen er niet.

Wel jammer dat dit stukje dreigtweet als een teaser voor aanplakken. Ja, dat doe ik dat soort dingen, maar heeft daar geen tijd voor om dat te doen.

Maar goed, ik vind het ontzettend leuk en heel erg grappig en ook wel euh, ook veelzeggend en diep op een bepaalde manier. En hij gaat ook heel veel over jouw worsteling om om die foute roman striproman te gaan maken. Ja ja, want je hebt er lang tegen aangehaakt blijkbaar. Ik wist eigenlijk wel heel erg goed dat ik het wilde, dat ik dus iets van een al leemten diepte, zou zanger willen maken. Maar ik wist gewoon niet zo goed.

Wat het gaf is ook wel dat zodra ik hier aan begonnen was, de idee zich opstapelde.

Dus ik heb nu ook wel ideeën voor 10 halve en vijf goeie. Echt goede ideeën voor een volgende foto romans.

Het is wat het bureau wordt. Ik weet niet of ik het ga doen, maar dat is ook grappig. Dat was dus ook zo.

Heb je je hoofd nu natuurlijk in deze manier van denken? Dan komen er weer dat soort ideeën. Hoe werkt jouw hoofd eigenlijk? Is dat een druk geratel binnen de suisde stilte waarin af en toe een ideetje oproept?

Een geratel is het wel, denk ik. Na de ideeën die Dini zich op heel verschillende manieren aan. Dat is soms ook wel ik heb. Ik krijg heel vaak ideeën cadeau of zal ik maar zeggen. Zo zie ik het. Dan is gewoon iets dat zich voordoet. Dan is het al helemaal af. Het stinkt trouwens zelf. Nu ook de leukste strips. Ik had er vorige week eentje propvol. Toen werd Nico Zords gestoord, was er geïrriteerd van zijn vriend.

En wat is dat nou? En toen was het een mengvoeders en sneeuwwitte.

Dat is natuurlijk heel komisch. En dan weet ik meteen van ja dit. Dit is gewoon. Dit is een oud zeg, want jij bent helemaal Geta. Je bent helemaal getraind. Je hebt er een oog voor van jezelf. Nu weer helemaal op getraind. Ja, dus zou ik mijn hoofd niet zo heel Fortun ratelen.

Soms is dat in die foto roman. Kom ook heel vaak en iets aan te doen. En dan heb je je aangeduid dat je een engeltje die tegen jou praat. Het is jouw eigen halfje met hoorntjes en de ander met zo'n dingetje boven je hoofd. En Norio een arrogante en euh.

De ene zegt het is dan heel negatief en naar de andere is het heel opbouwend. Maar zitten die ook echt in jou? Heel sterk denken ja, dat is eigenlijk permanent een conversatie tussen twee. Ja ja, die duivel is vooralsnog. Ik ben heel braaf. Avondmensen?

Ja ja. En niet al. Die heb ik heel erg. Op creatief gebied zijn ze heel sterk aanwezig. Ja, dus eigenlijk ook dat voorbeeldje wat ik net gaf. Dan is er ook het duiveltje. Dat zegt van ja, je hebt om een keer een beetje of zo zoiets wel gedaan. Dat grapje. Maar je hebt ook een keer eentje van zwart dat iemand zich heel erg hard na een yoga cursus toe haastte. Weet je wel dat nu je dit verhaal aan het vertellen?

Een leuke strip, maar altijd zijn er ook overwegingen waarom het allemaal niet goed is. Ze zijn er al als tiener tegelijk. Ja, ja, en dat is in het klein en groot, want die boeken heb ik ook. De neiging om te denken van ik heb best wel een pittig geniaal meesterwerk afgeleverd denk ik dan.

Verrassen en ik anderzijds denk ik ook van s morgens. Ja, ik weet het nog niet. En zo gaat het met alles.

De hele tijd in je hoofd wordt de hele tijd commentaar geleverd wat je zegt en wat je doet en wat je denkt.

Ook met jaren. Ja ja en Fontys zelf. Of grappig, maar frons in het begin is dus van. Je hebt de duiveltjes in het Engelse. En dan komt er een heel koor bij, want die komt er ook. Een kok en een schoonmaker en accountant.

En zo ja, een hele rij. Die allemaal zich tot jou richten.

En je altijd, al heb je het altijd al gehad in je hoofd. Deze euh, je groeien ipv een slechte hype die zich volgens dan wel s avonds tot jou richten.

Ja, maar ik ga er ook wel een soort van min of meer van uit dat iedereen dat ook wel heeft nog. Ik sta daar ook niet, zegt Alleen in Trogh. In meer mindere of meerdere mate, denk ik. Ik weet het eigenlijk niet. Ik ben wel jaloers, soms op mensen die ik denk dat dit is eigenlijk mijn hele. Het hele ding is dat mij ook wel voorschrijft dat. Noem jij het net een conversatie? Ik ben soms ook heel jaloers op mensen die dan dus echt ongelofelijk zelfverzekerd zijn.

En ik denk soms ook wel eens van de captatie die nog meer niet ontevreden. Ik misschien nog meer succes kan hebben als ik wat minder weifelend was geweest. Maar hier ben ik het ook, want ik ben vaak jaloers op mensen die dan heel zelfverzekerd zijn.

Maar tegelijk vind ik dat dan ook eigenlijk soort ongelooflijk stupide om zo zelfverzekerd als een mens een heel zelfverzekerde mensen denken.

Een mens twijfelt aan zichzelf, denkt ze dan. En terecht. Ja, ja, dus ook daarin. En toen je die twee foto man ging maken. Dacht je toen van Ik ga het? Ik ga dit heel goed uitzoeken. Dit. Dit fenomeen voel ik in het leven staan. De leidende vraag is of je of je met Niko met je vriend meegaat naar Portland na een congres. En je durft geen vliegtuig in. En het gaat eigenlijk over de week twijfel die je hebt, over of je dat zal gaan doen of niet.

Het was een maand van twijfel gecomprimeerd. Om dramatische redenen heb je gecomprimeerd. Het is de vraag of ik het ging uitzoeken. Via een of Crets zonder spoiler verteller. Ik dacht dus wel van waarom is dat zo'n big deal dan voor mij? Boetiekjes vertellen? Het idee van Paulien Cornelisse om die. Ik zat daar zo mee van God moet ik er naartoe wonen en ik werd er halfdood verscheurd.

Eigenlijk moet ik gaan of niet. En wat zwarte verf ook wel nog steeds maar een foto mag maken.

Toen zei ze nou, dat is dan toch het idee. Waarom ga je dat niet kunnen meten als aquamarijn?

En nu voel je je verplicht om het helemaal om je eigen werk onderuit? Nee, maar ik zit te denken van was dat mijn moeder was en is fantastisch. Dat ze dat gezegd heeft. Dat is een heel ander idee. Is dat dan? Dan heb je natuurlijk nog helemaal niks. Dat is dat is een aanzet. Maar het was dus. Ik wist niet waar ik goed uit zou komen natuurlijk. Tenminste, als je zegt Van Gaever. Ging je dat uitzoeken, dan is het net alsof je het al bij voorbaat weet.

Ja, nou ja, juist niet eigenlijk. Dan weet je bij voorbaat juist niet. Alles hoef je niet uit te zoeken. Ja, ik zit in.

Of je is echter kan uitzoeken in een verhaal, want dan heb je ook nog de kans die uiteindelijk geen verhaal hebt.

De zoektocht is toch ook een verhaal? Maar ja, dat is het dan ook, want het gaat ook over je angsten en je dromen. Op een gegeven voor je ja, van een hoge duikplank.

Schoonmoeders toont benen van ja. Oh ja, het is wel een goed thema. Angst, want ik heb er nog wel een paar. Dus daar kan ik wel heel veel onder schuiven. Dus ik denk dat het meer zou. Aanvankelijk geen ja. Zoek ik ook uit waar die angst vandaan komt in de Boekenweek? Nee, je onderzoek als je onderzoek de angst meer en hoe die zich uit en hoe het zich precies in jouw hoofd afspeelt. Je kan wel zeggen van ik ben bang voor vliegen ofzo.

Maar ja, eigenlijk onderzoek je dat hele boek. Hoe? Hoe die paniek daarover in je leven beheerst dan gedurende bepaalde tijd en wat dat allemaal tot gevolg. En ondertussen ook al je dagelijkse wissewasje is. Ja ja, was het. Was het een euh. Was het een zware bevalling voor je te maken? Of ging het even los van het hele fotograferen en het praktische werk? Wat een enorm karwei om het gewoon te maken, alleen al maar het schrijven ervan.

Nou nee dus eigenlijk, want ik vond het meteen heel bevrijdend om zodra ik dus begon met schetsen. Ja qua buitelden over nee zou zeggen dat de ideeën bleven, maar komen eigenlijk pas echt heel veel opeens onder te scharen. Vond ik eigenlijk allemaal verband met elkaar houden. Ik heb ik eerst heel veel scènes zitten schetsen en vond heel leuk om een andere met te hebben dan altijd die vier plaatjes.

En dus voel je je bevrijd. Snap je echt dat je jezelf zo lang in dat ritme van die vier plaatjes uitgehouwen? Naja ook weer wel, want dat is elke dag moet er 1. Ja, maar je hebt het zelf wel onder een heel stringent regime gezet. 15 jaar lang.

Dat is toch wel ongelofelijk? Heb je zelf al weinig vrijheid gegund? Maar wat ik al zei, ik vind dus ook nog steeds wel dat het ook een steen natuurlijk bezig ben natuurlijk.

Maar je hebt jezelf. Je hebt jezelf. Het is ook een werk waar je aanwezig bent, maar je hebt een heel vaste structuur laten komen. Neen klopt. Het is een beetje alsof je een schilder als schilder dan beslist van die is geloof ik. Ik ga vanaf nu alleen nog maar op paneeltjes van 15 bij 30 zelfportretten maken elke dag.

En dat dan gewoon een soort manier blijft doen wat ik me ook wel heel goed kan voorstellen. Daar hou je van. Je houdt ervan om jezelf in zijn structuur te dwingen. Maar ik vond dus wel dat wat er de chaos ook buiten de deur houdt.

Toch? Na Je moet dus ergens een beginnetje hebben. Door die structuur is al het begin. Het is iets wat je kent. Ja, ik veronderstel dus toen ik eenmaal dat zes jaar had. Zo echt van zodra ik begon bij een audit. Lamoral Inderdaad wel een goed idee. Dit wordt onder andere Boterman dit is het aanzet is dus heel klaar aanzette. Toen bleek van een oude is nog heel veel niet aangeboord wat nu wel vrijkomt of zo. Dus dat was wel echt ja, heel erg leuk.

En het is misschien wel goed om te zeggen, want als deze thema's wel angst, maar ik denk elke keer.

Het klinkt als een beter dan een beetje ja. Ik moest dus zelf ook heel vaak heel erg lachen om te werken aan een schets, zoals het ook Orchestra.

Ik heb er ook heel erg veel hard op zitten lachen.

Ik heb ook al om mezelf zitten lachen.

Dus in die zin leerde ik mezelf ook wel weer op haar manier kennen. Ja, dat vond ik ook wel heel erg leuk. Relativeerde jezelf ook.

En toen werd het weer op een gegeven dat ik heel veel scènes en dingen die wel verband hielden. Maar toen moest ik nog een soort structuur vinden. En dat allemaal in een volgorde plaatsen en een soort aan elkaar smeren. En dat vond ik al lastig.

Ja, hard werken, maar ook een flinke puzzel ja. Maar ik vond ook tof en uhm, nou ja, net maken was natuurlijk gewoon het fotograferen. Ja, het op pad gaan is het einde.

Jij lijkt me niet iemand die het heel makkelijk vindt om mensen om een gunst te vragen.

Of is het?

Wat is het dan? Wat is dat dan weer wat je jezelf aandoet? Je bent de hele tijd bezig om met. Mensen moeten de hele tijd in positiefs op plekken poseren voor jou. Ja, dat moet een soort permanente kwelling, want is een kwelling. Het is heel vervelend of een complexe jongen was ook één iemand vroeger en die werd toen heel kwaad.

En toen heb je ook een soort een halfjaar bij je voor iemand of je mee wil. Dan had ik bedacht voor een scène. En dan met name voor die fan.

In het boek zitten en zelfs jij je bij mij altijd alleen maar als ik anders als je iets van me moest kwaad.

Jee. Mooi in elkaar gekrompen. Na een half jaar is overdreven. Werd al een hele tijd niemand meer durven vragen waar je heel wat strips over jou en Nico gemaakt.

Je durft niemand met vraag voor je roman of ook niet meer voor je gewone dagelijkse na.

Ik overdrijf misschien een beetje, ik schopt er wel van, maar ik ben inderdaad bang voor. Best lastig, maar ja, nee. Maar goed, het is wel gelukt. Bijna iedereen die ik wilde zeker, maar ik zit nu meer gewoon af. Het grappige feit dat je jezelf in een vorm hebt gedwongen met die foto is dolblij dat het dat succes is en dat al zo lang volhoudt, terwijl het eigenlijk helemaal. Dat weet ik doordat ik dat boek heb gelezen, tegen jouw karakter ingaat om.

Mensen deden het om een gunst te vragen. Je moet gewoon. Je kan niet anders dan de hele tijd mensen om een gunst vragen.

Voor deze heb ik nog een overhoud funding gehad.

Moesten worden en het gevecht tegen jezelf is het aan de grote strips maken. Maar wat ik altijd doe is altijd van makkelijk naar moeilijk. En dan is het zonde om het af te maken. Dus ik ben begonnen met de makkelijke scènes en alle ingewikkelde methoden in het leven die jij hebt. Dus ga je gaat dit te doen en mijn dochter bijvoorbeeld, die wil altijd het vervelende. Eerst zou dan met het moeilijke beginnen. Nee, maar je hebt geen met het makkelijker om jezelf, want je bent dan weer.

Je houdt ook weer niet van iets niet afmaken, alleen al om jezelf dan te dwingen om het af te maken. Wanneer heb je dit bedacht? Is gewoon school gegroeid? Vind het zelf ook wel grappig.

Je hebt gewoon eerst alle scènes met Nico heb je gemaakt. Nou nog niet eens de allereerste is met mijn moeder die wel altijd thuis is. Dit is het allereerste wat met een alleen ook makkelijk. En zo ben ik gaan invullen. En dan Nico. Inderdaad. En moeilijke dingen.

Als je moeilijke dingen bij mensen en mensen met plekken en zo ook zo'n gedoe herinner, zit CNM altijd wel even voordat de opname begon. Je dat je bij je moeder op bezoek gaat. Die zit tegen je aan te luisteren. Intussen zit jij geconfigureerde naar een date te regelen. Dat lukt wel niet. Maar goed, je probeert het wel nog moeilijk omdat om dat soort op te schrijven of omdat je moeder gaat het ook allemaal lezen.

Ja ja dus die zitten Achêne bij jou. Als je dat naar zit wil zeggen. Dat is dus zo'n scène waarvan ik moeilijk zou vinden in een grap van vier plaatjes. Ja, want je kan het al niet helemaal opzetten en zou een echt duidelijk maken. Het duurt ook pagina's dezes en er zit gewoon ook veel meer in dan vier plaatjes. En de lol zit m juist ook in de alsmaar herhaling. Dus al haar haar kletspraat is jullie zwart half geile praat en dat gesprek ook nog heel even zwart en half parallel.

Wat dat? Dat is ook ja, maar dan moet je het wel naar je moeder gaan.

Dit is een beetje het idee. Ja, ik zit dan met een jongen te en ondertussen zit jij tegen mijn aan te kletsen. Ik heb eerlijk gezegd wat ik nooit doe. Toen een klein beetje in het midden gelaten. Wat ik dan op een. Ik heb toen Melkstraat voor mijn boek en ik zit dan hun telefoon niet op te letten. En dan precies de inhoud, dacht ik.

Dat doet er nu even niets helemaal toe dus dat het heb. Ik heb het boek gisteren gegeven. Nu al weten we nog niet wat we hiervan.

Je hebt ook niet meteen naar die bladzijde toe geblazen hem geworden.

Jaja, dus je vindt het eigenlijk gênant tegenover de moeder. Maar dan is blijkbaar de wil in jou om die scène te maken en dat werk te fotograferen te groot om het te laten. Je vindt het een goed. Is er ook in dit geval? Ja, en dit is natuurlijk ook een soort waar gebeurd, zal ik maar zeggen. Ik bedoel ja, ik zat haar ook een keer. En toen had ik dus. Toen kreeg ik ook dit idee van wat men aan doen.

En dat is wel vaak eigenlijk dat ik denk ik ben nu bezig om de zaken een soort alarmsignaal van waarmee we bezig. Dan is het misschien leuk van een strip.

Dit is ook uit het leven gegrepen en zo iets is dus voor dat boek ook waardevoller, want nu kan ik het echt een beetje laten zien en uitdiepen. Kom op voor vier plaatjes en een grapje. Dan zou ik dat misschien niet hebben gedaan, want dan. Verzwaart al had gekund. Snap je dat ze dat niet helemaal waar? Maar er zat dus een mate van noodzaak in het maken van dit boek, dat je vond dat je dat je dat dat je dat niet mocht laten liggen.

Ja, als het als het idee in je hoofd kwam en het was een goed idee zoals dit dan moest gemaakt worden. Ja, ook heel sterk met die loodgieter. Dat is dat is ook een fantastisch, volledig waargebeurd.

Dacht ik al. Ik ze niet helemaal van sporten.

Maar dat was het.

Er was een loodgieter op bezoek en ja, je ging er gewoon allemaal vragen stellen van wie u en jij durfde eerst niet te zeggen dat je foto's stripmaker wat bijvoorbeeld durven niet zeggen dat je homo was.

En ja, het begint allemaal al zeggen dat ik niet.

Autorijder stapelden zich op en ik vind dat ook met dat werk die loodgieter Tayeb acteur voor gekomen. En een heel leuk man, maar niet zoals de loodgieter trouwens.

Die loodgieter is staat ook helemaal niet zo kwaad. Ik had het echt niet gevonden als je die loodgieter had, maar dat weet ik niet meer. Er was ooit al jaren geleden de tent tegen zijn heeft jarig, zeg maar leeg. Maar vind je dat heel gênant? Die scène is toch gewoon heel grappig? Gewoon heel grappig, maar ik denk wel dus van W. Dat is toch raar? Waarom wil ik me dan zo anders voor de maan? Moet ik?

Waar moet ik dit soort man gaan spiegelen? Ja ja, omdat je de hele tijd hier per wat? Wat iedereen van je wil niets van je zal denken wat het effect is van. Als je het ene zegt dan wat als je het andere zegt, moet je gewoon veel te veel op meta niveau bezig bent met de hele situatie aanschouwen de hele tijd en jouw rol daarin. Bedankt. Ik denk dat het onder meer te veel. Je moet en je hebt tenminste een vorm voor gevonden.

Het is natuurlijk ook precies dát dat waardoor je misschien die situaties voor die foute strip ziet, omdat je eigenlijk de hele tijd gewoon van een afstand had aanschouwd.

Ja, en ik denk dus ook wel dat als ik nu Ronsijn heb gemaakt. Ik denk ik zou toch hopen dat als er nu nog weer een keer zo iemand komt, maar ik zeg dit normaal.

Maar goed dat ik dan met mijn eigen seiner indachtig gewoon zegt. Ik maak foto's, strips en mijn vrienden.

Ja ja, verdomme. Ja.

En met mijn moeder heb ik sindsdien ook niet meer gezeten. Kleinere? Nee, niet zo heel erg. Nee dus. Het helpt het. Ik vind dus ook wel grappig weer dat mensen. Dus jij denkt dan. Enerzijds is het super particulier van mij, maar ik vind dan ook maar weer leuk dat mensen dat dan ook wel herkennen. Zeker, maar iedereen heeft dat toch dat je bedoelde, je kan is net zoals met iemand die met het duiveltje dat Engels je kan in meerdere of mindere mate hebben, maar iedereen herkent het natuurlijk enigszins.

Alleen de Fagin hoef in hoeverre je leven daadwerkelijk bepaalt en overheerst.

En dan is het zonde dat je van een hoge duikplank geneukt wordt en een fantastische scène. Een droom is dat. Ja, fijn ja, dat was wel. Zal ik zeggen hoe dat ging? Heel graag. Ik heb het dus een tijdje uit de idee gehad van. Het zou leuk zijn om erotische foto's strips te maken.

Waarom leek je dat zo leuk eigenlijk? De hel lijk je dat de hel te maken?

Nou, dat is. Dat is ook zo, maar ik zou ze wel willen. Ik zou ze zelf wel willen lezen. Dat is trouwens ook omdat ze dit geil zou vinden of interessant gel interen.

Geil. Ik heb een paar kilootjes getekend, strips die ik erg leuk vind. En daarbij denkt de foto strips denk ik altijd naar niemand maakt bijna. Maar nee, ik maak daarom deze. Maar je hebt heel veel soorten getekende strips. En ik zou het wel eens leuk vind als iemand het soort op zich nam om dan dat soort ander soort strips ook weer in foto versie te maken, zou ik wel eens willen zien. Erotische foto's zou ik wel willen zien, lijkt me leuk.

Volgens mij is het zeer geschikt medium, want als je bijvoorbeeld een ironisch filmpje kijkt, dan bepaalt de film je tempo. En dan blijft het misschien hangen op iets wat je nou net niet leuk vindt en gaat het heel snel bij. Is dat je dus dan is er een rootservers foto strip.

Ideaal om gewoon heel lang te blijven hangen tot het moment vlak voor de ejaculatie.

Bijvoorbeeld dat je, als je dat wil, het plaatje wat jij wil eigenlijk. Dat was mijn idee, maar totaal niet of totaal niet. Maar dat was niet echt praktisch uitvoerbaar.

En ik kan nog andere dingen te doen dan met de drie vrienden die er nu al zo moeilijk eventjes naakt.

Maar ooit, toen ik dat idee had, was eenmaal mijn idee wat mij mooi lijkt is een in een erotische zijn er op een hoge duikplank zat. Dat leek me nou stof. En toen met het boek begon toen. Wat is daar eigenlijk tof aan? Gewoon onverwachts.

Ik vind het vaak niet zo heel origineel ofzo wat er allemaal gebeurt en wat het maar weer op de bank of een keuken en behalve op een hoge. Waarom bedoel wat de symbolische waarde van een hoge duidelijk dat je er van af kan vallen.

Ja, een soort machtsverhouding ofzo die zich daar eventueel kan afspelen omdat ik zo het idee had van iemand die de duikplank opgaat en denkt van ik ga niet zomaar via trapje af.

En dan is er iemand achter hem die zegt van nou dacht dat dit jongetje dat zn situatie daar op scherp. En ja, dus ik was met De Boeck bezig en ik herinnerde me opeens dat idee. En toen dacht ik van hé. Het is ook een angst. Die zou wel eens heel tof zijn om dan de gelegenheid te baat te nemen om dat toch eens te gaan uitvoeren met je. Heb je angst voor de hoge duikplank? Ja ja, precies.

En daarom vind ik het ook weer een geil idee. Als we dan een of ander zwart goud debeer, staat je dan tegen jou? Zeg Nee, je mag helemaal niet via trapje eraf.

Ja, maar dat was dus niet aanvankelijk zo goed begonnen. Is die scène, maar zo heb ik hem wel gefietst. Ja ja. En dat was natuurlijk wel weer wat haken en ogen, want om die zijn te maken moesten we ook weer eens een zwembad regelen. Maar moest ik dus ook die duikplank op? Ja, maar je mag hem niet eens af. Die duikplank is zo hoog. Je mag er niet eens af als ongeschoold iemand.

Al kun je afspreken, maar je moet. Je moest wel allemaal ja scènes opnemen, dus het is ja, maar als je die doodsbang dat je dan toch afviel. Of dat mijn tegenspeler af zou vallen.

Nog erger dan naast de nabestaanden moet je sterke man. Ja ja, ja, ik had een idee voor een grappige scène in een boek. Maar ja, hij is er helaas afgevallen.

Situaties brengen je zelf dat allemaal. Verschrikkelijk. Ja, het was hels en fantastisch, maar ik vind het wel heel tof dat dat. Dat dat.

Ja, ik dacht dus voor dit boek van nu gaan.

Ik ga wel niet meer allemaal op beperkingen vooraf opleggen en eindeloze vertolkingen op een bank. Dat moet wel ook iets. Er moet wel wat te zien zijn ook. Ja ja, dus dat was daar eerder eigenlijk al concentreer. Je hebt jezelf eigenlijk de verplichting opgelegd om onderwijs te geven om jezelf en dat eigenlijk zowel inhoudelijk als je je. Je moest diep. Hetzelfde onderzoek in als praktisch dat dat qua euh euh. Beperkingen die je zelf op zou kunnen leggen zoals er moet een zwembad geregeld worden of ik moet op een hoge duikplank mocht geen zee te halen gaan.

En wat een prestatie dan?

Ja, en aangezien je als je iets afmaakt het af is begint het ook afmaken. Zat je daar toch aan vast? Hoeveel waar ligt dan? Heb je het hier ergens leren?

Het nadeel van twijfel heeft trouwens nog niet gezegd. O ja, ik weet wat ik denk. Twijfel. Het nadeel van de twijfel. Ik denk dat ik alsnog een hele inleiding ga spreken thuis en dat ik dan daarbij zeg van. En zo komt er weer een inleiding, want dat wilde ik graag.

Een idee ook van het hele ding.

Verrassend is het ook leuk mee. Te warm zit hier plak mandje. Oh ja, kan om gefotografeerd. Ik moest een soort 3D foto, maar dat mag eraf hoor.

Maar hoe is het nu om in je hand te houden?

Of en nu hou ik hem in mijn hand. Maar.

Ja. Moet ik daarvan zeggen? Ik denk dat ik eerst nog een paar mensen moet hebben die is. Ik denk ook een paar complimenten.

Een gouden om verschillende mensen zien die allemaal hele mooie quotes op. En da's waar, maar die waren eigenlijk.

Zo was het nogal van een schets fase toen die quotes al binnen rolden.

Zelfs jawel, ja, nee, ik vind het heel tof. Ja, dat is wel een Naya. Is een last van mijn schouders gevallen. Het is heel het is. Ik ben amper tweeënhalf jaar aan gewerkt en het is heel lang mijn tweede natuur geworden om over dat boek te tobben en in te zitten. En ik? Ik denk het. Af en toe schiet ik daar nog een half in en dan denk ik nu opeens wel eens is al af wat eigenlijk nog niet.

Fijn om iets niet meer te hebben, om over te tobben en in te zitten. Anders ben je in zee, dus er moet wel nu het volgende moet nu wel gaan komen. Maar t is op zich wel fijn, maar er is altijd. Het is altijd een ding. Zou van jou zondag bijvoorbeeld zijn. Toen ik liet iemand mij een soort privézwembad zien, dat misschien een beetje gek voorbeeld. En dan denk van oud, dit is misschien voor niets en het kwam ze in voor de charmes van o nee, die heb ik al heel lang nadenken over dingen van ayant is het al gebeurd?

En dat is dan op zich wel fijn dat ik denk van wat onbegrijpend. Had ik echt wel een miljoen dingen in mijn hoofd die nog moesten dat je een beetje gek.

Dus het is dus goed dat die er is. T Is goed, maar ik hoop dat de mensen leuk.

Wat vind je van je eigen hoofd ipv dezelfde aangekeken in je leven? Euh. Het staat hier namelijk in weet ik veel wat vijftienvoudig op de cover ook. Ja, wartaal extreme is van je eigen uiterlijk door het maken van zoveel foto's zoveel jaar na. Ik vind dus altijd wel grappig om mezelf op bewegend beeld te zien, maar ik mezelf altijd zelfs foto's zie. Dan zie ik mezelf bijna niets meer zeggen. Is meer een soort abstractie. Snap van het is gewoon ook iemand.

Als ik mezelf bewegend beeld zie dan worden dan. Dan denk je dat binnenkrijgen. Ja, dat vind ik altijd wel grappig.

En dan denken als van God ben ik schichtig even zelf op beeld. Schichtig dan op de foto. Ja. Ja, ja, jij weet, maar je kan je eigen hoofd wel goed leiden. Ja, dat gelukkig wel. Ja, dat zouden er nog bij moeten komen. Ze had ook nog gekund, maar daar was ik niet aan begonnen. Nee, nee, ik ben een beetje ijdel. Weet je wat erg was? Nee, het is dus ook een lange periode gefotografeerd.

Ik zei dat hetzelfde haar hebben.

Is dat ook echt een een enorm ding? Is het klaar? Heb je nog steeds dezelfde toog? Hoe heet het? Weet je maar over wat ik echt ging, maar deed dat naar precies dezelfde kapster waar ik gelukkig gewoon mee kon opschieten?

Want naar de kapper vond ik dus ook een verschrikking.

Maar goed, begon ook werd datzelfde.

Dat ik ook altijd een zwart wit ook bewust van Vraten van Ben nog lekker op vakantie gaat, dan ga je dat vertellen. En dan denk je van al God, het is tijd voor een saai verhaal.

Dat vinden ze misschien heel raar, maar op vakantie ben geweest of ik ben niet geweest, dan is dat ook zo raar.

Nou ja, dat is toch idioot? Want wat maakt die je nou uit? Of een kapster op vakantie gaat naar de kapper?

Zegt Van Nauen nu. Nou kun je de meisjes niet meer van je afslaan ofzo. Ook wel eens gehoord? Je wat ik kan zeggen.

Maar goed kan zeggen dat dit kapsel al jaren is dat dit een gemis was. Sta je dan onder strikte instructies van hoe het precies moest? Want als het dan weer opeens veel te kort was en alles weer twee weken uitstellen, was het altijd hetzelfde gezond dat je op je hoofd.

Ook voor overmatig vaak naar de kapper geweest is het leven even ongelovelijk, nu ook fijn. Zussen zijn. Hoeveel een tweelingzus en een oudere.

En zit die trainingsvest die ook een beetje bij mekaar als jij? Nou is ie ook zo hyper bewust van zichzelf en de hele tijd bang dat mensen vinden dat ze naar een rare plek op vakantie is.

Dus mijn ouders zitten in het. In het boek heb ik nog een grapje over. Want want het zand zegt van mijn zus heeft. Hoe erg het ook is. Je hebt dat plakband je Rafale. Mijn oudere zus is wel wat minder. Ik denk dat zij het ook beter verbergen. Mijn tweelingzus is wel een beetje dom.

Dit is een onverkoopbaar geworden exemplaar. Dan kan je dit. Maak je hier gewoon je huis exemplaren of wat je gaat voorlezen in het land. Dat kan je ook niet doen. Ja goed, dat kan ook niet. Nee, dat is lastig. Sowieso altijd van. Dat zit ook in een boek trouwens, maar ik moet altijd zonder beeld vertellen. Ik heb nooit begrepen in een radio interview.

En om ook weer iets gaande. Hoe moet je uitleggen hoe een strip gaat? Ondoenlijk. Bijstands. Oh ja, heer. Oh ja, met mijn zus en dan zegt waar zijn we dan geweest? En dan zegt Nico van je zus. Wat avontuurlijker. En dan zeg ik ja. Ze heeft de beste eigenschappen van mijn ouders. Het doortastende, doortastende van mijn vader en het zorgzame van mijn moeder. En dan zegt Nico wat heb je hij dan? Chagrijnig voor mijn vader en het neurotische van mijn moeder.

En dan is het heel boos. Er mag geprotesteerd worden, maar Nico kan het alleen maar aan. Dus dat voor mijn ouders en stelt het wel denk ik.

En ik denk dat ik vermoed trainingsessie heeft ook Jadid Diane die er misschien overheen gegroeid wat zij heeft helpt. Zo denk je helpen als je kinderen krijgt. Tegen dit soort dingen? Nee, een weekend is deze een verhaal van trainingsessie, dat ze dat er een bus voor haar stopt die zij maar niet hoeft te nemen. Maar omdat ze een soort naar het net lijkt alsof ze naar een bushalte is gespoeld.

Maar dat is het minste wat ze in godsnaam maar die bus in gaat het om. Maar dat is precies ook. Ja ja ja, het is extreem plezant. Het is oké, maar ook jezelf een beetje belangrijker maken.

En ja, dat is ook triest. Daar zit een vleugje grootheidswaanzin of.

Maar goed, we kunnen er ook om lachen. Het is een soort temporele grootheidswaanzin, want daarna zien we ook wel in dat het belachelijk is en een onontwarbaar kluwen zitten.

Ja, wat een boek heb je gemaakt. Ongelooflijk. Ja, dank je. Denk dat je nu. Heb je actieve doodsangst eigenlijk? Behalve de zie je niet in een vliegtuig stappen, maar. Neem vakantiefoto's, angst, Louka denken wel vaak aan. Dat je doodgaat, dat een dag komt, dat je dood gaat of zo van de oude. Zou het boek niet net? Nu ja, ik denk dat al. Je vindt steeds net het ongeschikte moment om dood te gaan.

Ja, ik ben nog altijd bang dat ik in een open soort ironisch moment dood gaat. Dat zit ook dan weer in een boek. Maar ik vind dus met al dat soort omineuze om te zwaaien bij afscheid of zo denken altijd dat Samsom het laatste beeld dat op iemands netvlies staat dat je wel altijd in die termen denkt erover na.

Of zelfs als de uitgever op beeld van noopte Sire, we hebben hem op kantoor kan komen halen en Nynke altijd van oh ja, zal je net zien dat ik dan dit richtte. Dat ik met dit ritje onder de tram fiets heb je wel denken ook heel vaak niet. Maar ik denk altijd zo van oh ja, dat zou nou net een dingetje. Die meneer denkt erover. Ja ja, maar wat ik eigenlijk wel de vraag is of je of je denkt dat je nu rustig dood kan gaan.

Rustig rustig gaan. Ja, ik dacht wel gedurende het maken van een boek. Dat zou jammer zijn. Ja, je dacht het moet nu niet gebeuren, want nu is het nog. In de Schetz fase was een kwart gefotografeerd. Maar als ik echt iets grootheidswaan zinnigs mag zeggen zeker. Ik vind dit een vrij groot nadeel, want dan is het dus wel van. En dan zou ik dood. En dan zou de wereld mijn grote foto wel man onthouden worden.

Dus het is al grootheidswaanzin er. Maar je mag en je mag mag er nog een schepje bovenop doen. Nadat ik dus Van Vaeck, dus dat ik eigenlijk dan dacht van nou ja, ik zag het wel voor me dat ie nog af zou komen en dat ik dan dus ook een soort van gerust op was. 13 dat ik niet gedurende twee maanden dood zou gaan. De dag dat het universum voor jou bepaald had dat je dit af zou kunnen zien met veel eerder doodgaan op weg naar de uitgever.

Ja, ik vind het ook heel tricky om het hier en nu over te hebben.

Maar nu gaan ze net of je juist niet veel.

Ze hadden het nog over Citroëns en nu is die dood gestoord.

Beetje baart zorgen.

Het is ook zelf ook weer belachelijk en grappig. Ja, maar ik denk het allemaal. Ja, moet ik het maar doen. Maar je kan ook gewoon foto's strips afmaken. Dat is beslist, maar dat geldt voor heel veel mensen. This is the last en je kapitaal waarschijnlijk.

Dat heb ik inderdaad vaker horen zeggen en denk inderdaad heel vaak gewoon heel origineel zeg maar. Dat zeggen mensen heel vaak tegen mij. En ik heb jou dat vaker zeg ik vaker ja, ja, klopt. Nee, dan denk je altijd van ja. Dat zegt Gijs weer mooi.

Ik heb drie uitspraken. Kreeg ik de wereld mee?

Ik denk dat iedereen gewoon in ongeveer daarna. Nee, maar nee, het klopt. Maar goed, jij en je hebt een nieuwsgierigheid naar andere mensen zeker?

Zo iemand heeft tegen mij gezegd dat vragen van jou als een soort dwang aan de kant ook niet echt uitzetten. Nee. Maar dat is ook zelfverdediging. Natuurlijk is dat zo, maar het is ook vooral de omgeving ook geen man. Ik denk dat de meeste mensen wel leuk, maar ook wel irritant denken.

Af en toe en ik denk zelf ook af en toe wel eens van geen stukjes kwam die niet gewoon even een praatje met iemand maken in plaats van weer? Dat wordt heel piercing interviewde van te maken? Ja nee.

Ik vind het altijd leuk. Goed gepraat. Ik ga er ook mensen zijn.

Nou ja, zeggen mensen wel eens met je irritante vragen. Nou, deze persoon die zei dat vragen van jou als een soort dwang. Die had wel even iets denk ik van hou nou maar even op. Maar goed, dat wordt niet heel fijn gezegd. IPE genoeg over mij. Het nadeel van de twijfel heet je boek. Ja, het is onmiskenbaar van Jan Mertens dat heel vaak op de voorkant. Het is een avontuur om het te lezen. Het was een avontuur om te maken, denk ik.

Je hebt iets volbracht en voelen. Die voelen die dag stripjes. Voelen die niet een beetje nietig of eigenlijk helemaal niet.

Als ik eerlijk ben misschien een beetje, maar het is dan ook weer een gedachte van ja, maar het is ook een onderdeel van een groter geheel.

En eigenlijk is dat hetzelfde met het moet af en kom je er nooit meer van af omdat je vindt eigenlijk. Je vindt dat je gewoon tot op je sterfbed foute streepjes krijgt weggetikt. Door de kanker ligt dood te gaan op je 83ste. Zeg gerust jij moet nog een foto stripje van gemaakt worden. Ik zou ook in onze jurg gesteld zijn als ik het niet was en ik het zou lezen en Soumahoro maar eens ophouden. Dat zou niet goed zijn. Geweldige, een verhaal, een man en een foute strips.

Ik vind het fijn dat je het leuk vindt. Dankjewel. Dankjewel. Dit was met Groenteman in het nieuwe Normaal met IPE Driesen bijnamen Scheids Groenteman maakte podcast samen met Daan Hofstee. U kunt zich abonneren op alle mogelijke manieren. U kunt ons een mailtje sturen.

Podcasts Volkskrant.nl kunt het volgen op Instagram met groenteman en gevels vooral lekker veel sterretjes.

Ik lees de Volkskrant omdat kennis van zaken bij mijn geruststelt daardoor sterker in mijn schoenen staan. Eigenlijk zou iedereen de Volkskrant moeten lezen. Gun jezelf ook de Volkskrant. Ga meteen naar Volkskrant.nl Slash en leest de krant tot wel acht weken voor. Maar vier euro stopt vanzelf volgens de actie voorwaarden.