Hallo, mijn naam is grijsgroen groenteman. Ik zit niet in archiefkast op de redactie van de Volkskrant. Ik zit thuis onder de half slapen van mijn dochter om een interview aan te kondigen. Ik ben langs geweest bij Viggo Waas, cabaretier en tegenwoordig ook schrijver. Hij heeft net zijn eerste roman uitgebracht, Dordogne.

Over de familie vakanties die hij doorbracht met het gezin waarin hij opgroeide en een dramatische ontknoping tijdens een laatste vakantie in zijn volwassen leven. Een semi-autobiografische roman. En dan ga ik het over hebben en over de rest van het leven. Luister naar mijn interview met Viggo Waas.

Zo Vigo is het met je. Euh, ja, een beetje wiebelen eigenlijk wiebelen. Vertel. Nou, dat komt doordat komt voornamelijk omdat ze misschien wel dodo's door zijn. Rare vreemde tijd weet ik eigenlijk niet helemaal.

Als ik maar vooral mijn vader die heel slecht ligt. Die is die woont in een verzorgingstehuis in Zeist. 16maart bracht hem daarheen en toen ging meteen ook de boel dicht.

De de deur. Dat was ongeveer de dag dat die hele lockdown. Dat heeft hem niet goed gedaan.

Sowieso door het oude dat mensen niet goed doen om opvang van thuissituatie naar een verzorgingstehuis situatie te gaan, wat echt niet anders kon. Maar het heeft hem gewoon echt achteruit gegooid. En die hitte laten weet je wel, die die die 30 graden schrikker. Dus ja, ik ben veel met een bezig. Ik ben een fel probeerden fel langs te gaan en als ik niet ga vind ik het vervelend. Dus als ik wel ga is het nu ook wel wat van conditie is.

Hij dementerend, een bepaalde soort vormen van dementie waarbij je ook voorwaarden hebt hallucineren? Ja, dus dat denkt niet dat die situatie iets ofzo. Of hij of hij denkt dat er iets gebeurd is, maar dat weet ik niet zeker. Dus dan gaat ie s nachts in bed met dingen lopen gooien om wat ie denkt die aan wordt gevallen. Dus dat doet me.

Dat doet me dus heel bedreigend, ook voor hem daar bedreigd. En hij slaapt dus niet goed. Nou, dat is dus het is niet echt.

En behalve dat dit voor iedereen vreselijk is en voor elk kind vrezen moet zijn om zijn ouders zo zo te zien gaan eigenlijk. Wat doet dat dan met jou?

Ik ben het type dat dat dat doet rechtop blijven staan zijn, maar voor de voordeur, voor de buitenwereld die denkt dat. Dat kan hier wel aan. Maar binnen is het af en toe wel een gaus in mijn hoofd, denk ik. Soms kan ik het niet aan excuseer mijn vader, maar moeder is sowieso een beetje jouw manier van in het leven staan.

Je komt natuurlijk altijd zowat heel opgeruimd over. Dat is net zo'n soort onverwoestbare uitstraling, maar dat is dus niet zo.

Absoluut niet.

Nee, dat is eigenlijk lastig voor je figuur.

Dat je dat je dat je dat je uitstraling en je uiterlijk vaak in sterk contrast staat met je binnenkant.

Nou, dat is het is soms ook het een Langejan geloof ik om dat uit te spreken vind ik maar. De mensen hebben wel een verkeerd beeld van mij denk ik, omdat ik inderdaad opgeruimd en netjes door het leven gaan. Een vrolijk en vrolijk tennissen of het op het oog houden. Ik ben ook wel door het lachen. Kan me ook wel redden van de site van die van een vervelende situatie. Maar ja, soms is het wel een chaos in mijn hoofd en denk ja, dit moet nog uit deze dagloner effe door kan gaan.

Kan je die Gaals in jouw hoofd? Wat voor soort chaos is er in jouw hoofd? Denken heel veel denken en gedachtes en gedachten op hol. Yja! En wat zullen andere mensen denken? Maar dan? Dat probeer ik dan te kanaliseren in zoals ik nu aan het repeteren ben met Peter voor een nieuwe theaterstuk Bobic.

Het kan miezeren in één repeteren en stukken schrijven en en dat is altijd een manier geweest voor je om het te kanaliseren. Het is wel heel hard werken dus dus als het slecht gaat ga ik nog harder werken. Wat voetballen eigenlijk ook een manier om het te kanaliseren. Voetballen was wel een manier om.

Later vond ik in t begin heel leuk, heel erg leuk. In t begin deed ik het gewoon. Dat het is dat ik het leuk spel op aarde vind en vol is. Het is het. En toen de druk kwam, zeg maar toen de druk kwam van presteren dus de dag van Hijmans niet goed spel. Dan sta ik ernaast. Of was ik niet goed treinstammen dan? Dan schalt de trainer over het veld. Dat ik het niet goed doe.

Of of of of krijg ik kritiek? Harde kritiek. Toen werd dat minder, dus toen ik een jaar of 14 15 werd. Toen begon een last te worden. Dat ik, dat ik.

Dat ik het omdat het toen eigenlijk meer onderwerp van het probleem werd dan een uitlaatklep om om je te kunnen. Ja, om je gedachten te kunnen ordenen of je even met jammers bezig te hoog zitten.

Ik moet eerlijk spelen. Ik moet goed spelen, dus ik moet vroeg naar bed moeten uitgerust zijn, want dat is iedereen dan. En dan sta ik al jaren in de basis en dan moet het wel goed doen. De eerste ballen moeten goed zijn. Als ik die bal krijg dan moet ik ze goed aan hebben. Is de bal is fout. Kut wat nu? Weet je wel. Rustig blijven dus, dus je is een constante stroom van gedachten. Dat helpt de voetballer niet.

Nee, dan moet je dat. Dat ging ook wel meestal uit hoor. Dan ging het opeens weer vanzelf. En dan speelde ik gewoon goeie het ik goed.

Maar er zijn ook momenten dat als er een magische klik in je hoofd kwam er doordat worden waardoor de Pieker modus uitkomt worden. Dat heb ik. Ja, dat heb ik nog steeds af en toe op het toneel. Dan is er een stemmetje. Is volgende Sindy weet je niet. Die voor ons team weet je niet. Weet je niet? Weet je dat je vervolgens in die week niet boven komt? Die zin in je? Werden wel ook met liedjes en vroeg gezongen nogal eens liedjes met Neu-Ulm weet je wel bijna niet meer.

Of deden we bijna niet meer? En hij doet dat bijna niet meer.

Maar dat was echt zo'n tiende van een seconde. Voor wist ik die zin gewoon niet. En dat zijn dat stemmetje ook nog eens in de tientallen seconden. Je weet het niet.

Wat vermoeiend om dat allemaal in je hoofd mee te maken de hele tijd.

Het is soms vermoeiend. Het is soms vermoeiend, ja. Maar het gaat ook. Periode wel heel goed dat ik het niet heb. O ja, dan is het dan uit. En dan is er een peil op te trekken waar dat aan ligt. Ik denk dat psychologen na een paar op kunnen trekken denken dat. Je zal toch zelf ook eens een poging hebben gedaan om te begrijpen hoe het zit? Dat heeft te maken met de druk die die of de buitenwereld of die jezelf eigenlijk oplegt.

Dat het door de buitenwereld je oplegt of dat je denkt dat de buitenwereld je oplegt.

Maar je moet ook van druk houden. Dat kan niet anders. Ook van druk, want je doet je hele leven. Werkvorm waarin die druk is.

Ja, maar meestal is het positieve faalangst, zeg maar. En soms is het negatieve faalangst.

En wat het verschil tussen positieve faalangst, negatieve en positieve faalangst is dat je de druk voelt, maar dat doe je er wat mee.

Dus dan kan je tot groot komen. Juist een hele grote prestaties, zoals sommige Marmaduke het voorbeeld van voetballers te nemen, het heerlijk vinden om voor 120.000 mensen te spelen en altijd naar een grotere club willen.

Als ik voor honderdtwintig duizend mensen zou spelen, dan zou ik liever Schepp mijn Algra erin gaan liggen. Maar dat is echt intimiderend. Heb ik wel overwonnen?

Gisteren op het toneel heb ik dat niet meer.

Maar je zegt dus eigenlijk gewoon dat je dat jouw euh.

Dat de drukte in jouw hoofd of De Gaals in je hoofd er wel bij vaart als er geen druk is. Dus dat als je als je een ontspannen leven leidt zonder hoge prestatiedrang, dat het goed met je gaat. En ondertussen wil je de hele tijd dat opzoeken. Omdat het omdat het je ook Tod's tot dingen brengt die je anders niet zou doen.

Als ik alleen maar ga liggen zonder drukte gebeurt er ook niks. Nee dus. Het is maar goed, dat heeft misschien iedereen wel. Maar dat is eigenlijk het leven van een evenwichtspunt, zonder dat je aan het lijden bent om jezelf, om jezelf aan de andere kant gek te maken. Is de vergelijking met Metz met zo'n idiote bordjes draaien? Weet je wel, die die bordjes op stekeltjes en die die maar blijft. Dat is een beetje af en toe.

En het is dus zo dat je dat je dat je zelf druk op moet gaan leggen zodat je op je best bent. En dat moet je steeds. Die grens moet steeds een beetje verleggen. En dan eigenlijk net tot het moment dat je er daadwerkelijk stapel krankzinnig van zou worden. Tot het bottles gaat vallen. En dan heb je wel het moment moment in je leven dat je dacht ik word krankzinnig.

Is er wel een moment geweest de dag van nu?

Nu ga ik het. Ga ik het nu gaat op een andere manier? Gaat het slecht of zouden we nu? Nu schakel ik bepaalde dingen mezelf uit. Wanneer was dat?

Dat was even denken na een aantal jaar geleden. Toen toen ik. Toen dacht ik opeens van het klink halfzware doe maar, dacht ik opeens. Ik weet niet meer wat ik voel voor mensen. Is vooral voor de mensen om me heen van wie ik eigenlijk zou moeten houden. Dus ik weet niet meer wat ik voor ze voelde. Nu gaat het mis. Ze heb het over over je, over mijn vriendinnen of mijn dochter en mijn zoon.

Mijn ouders, mijn broer, mijn vriendin, mijn beste vriend. Wat is dat nou zeg? Je snapte het niet meer.

Stapt het niet meer? Dus toen dacht ik ja, dit klopt niet. Nu ben ik volgens mij ergens te ver gegaan. Hoe dat kwam? Dat kan niet aangeven waarom. Dat klinkt als een depressie. Zo noemen ze dat. Ze noemen ze het lijkt.

Ik heb daar altijd zeker het begin van, maar leg het hoofd bij. Maar goed dat ik jou met een depressie omgaan.

Als het als het als het vanbinnen helemaal kapot is, zou die kale in je wangen te laten zien.

Omdat ik het ook zo. Tegelijkertijd gaat, dan treed ik dan weer uit mezelf en denk van ja depressie, ISIS House op het spel. Ga lekker leven, ga graag. Ga je het goed. Was het maar zo simpel Vira.

Kon je maar gewoon een aantal vinkjes zetten bij wanneer je het goed doet en dat je dan ook gelukkig bent. Maar meestal gaat het wel wat toe, dus niet. En dat noemen ze dat noemen ze een depressie.

En dat was niet zo. Hoe ben je naar huis gekomen? Nou, met hulp. Het was niet zo. Het was niet zo gek dat ik dat ik met touwen over straat liep met soms een rovny. Maar ik zocht wel naar een soort van verlichting. Dus als ik dan had gesproken met iemand wat had natuurlijk heel veel mensen doen en zeker niet voor te schamen.

Zelf ging ik fluitend op die fiets terug, dus dacht hij dat is wat van mij. Ik heb erover gesproken en iemand heeft me de juiste vragen gesteld.

En dat was ook al heel wat van jou, maar gewoon over te spreken. Ja zeker. Want ja ja ja ja ja ja, dat is absoluut wat ik spreek. Maar ik ben een gesloten iemand, meestal wat betreft je gevoel gelijk. Ik kan het dat hij altijd op krek oppotten. Maar de mensen in de omgeving die die woorden, die vertel ik wel dingen, alleen daar leerde ik toch weer meer te vertellen dan dat ik gewend was. Ik heb daarbij ook mijn hele leven gehoord van Ja Fido, die die praat, die over zijn gevoel parabels praat die over zich voelde.

GENT De werkmakker werd ook een soort geuzennaam, praat niet over, is de enige die dat is de enige die de gouden medaille niet over zijn gevoel praat. Ja, maar dat werkt dus niet. Dus op een gegeven moment moest ik die gouden medaille moest ik afdoen.

En tot welke conclusie kwam u bij de psychiater of psycholoog die je voor je had?

Dat ging natuurlijk over jeugdcoaches.

Ik zou liever een coach praten en een therapeut buiten dat ik gewoon niet gewend was te praten en dat het waar het vandaag waar het ongeveer vandaan zou kunnen komen nam ik waard volgens mij altijd vandaan komt. En dat is toch uit je jeugd en hoe je bent opgevoed en hoe je daarmee op hoe je je voorbeelden? Je vader en je moeder dat je dat hebben voorgedaan.

En dat is dat ook wat je wilde gaan onderzoeken toen je dat boek ging schrijven.

Dat boek. Ben ik gaan schrijven omdat ik dacht van de werd me gevraagd een boek te schrijven.

Ik zei nee, dat doe ik niet, want ik ben geen romanschrijver. Ik kan wel verhaaltjes schrijven. Cassander schrijven kan. Theaterprogramma's schrijven, liedjes, maar geen romanschrijver. Dat zijn dan Avaya van Haydn, Grunberg, Mulisch, noem Schouwer op het toen.

Toen kreeg het idee om nog één keer met mijn ouders op vakantie te gaan naar dezelfde plek waar we altijd op vakantie gingen. Als gezin in Frankrijk? Toen dacht ik toen was dat. Waarom doen ze dit? Waarom heb ik het idee gehad? Toen dacht ik ik wil eigenlijk dat gezin nog één keer bij elkaar krijgen. En toen dacht ik dit is een heel mooi decor om ons te om een stuk te schrijven, om een boek te schrijven. En toen?

Toen bleek dat boek Ga schrijven en waarom precies? Ja, ze hadden een vertraagde reactie op de therapie gewijd kunnen zijn. Dat zou zeker kunnen en dingen uit te zoeken, maar ook om de geschiedenis geschiedenis te herschrijven. Soms. Het is ook lekker ons niet te beschrijven, maar te herschrijven. Soms kan je gewoon dawa in je leven iets niet heb gezegd. Dat kan ook oplichtend zijn. Kan je dit boek wel zeggen en kan je bedenken wat iemand daar dan weer op gezegd heeft en wat ik dus zo?

Zo kan je een en en verhaal een dialoog maken die niet gebeurd is, maar die misschien wel had plaats kunnen hebben als ik iets gezegd had. Het klinkt heel volgzaam wanneer iemand confronteren bijvoorbeeld mijn moeder confronteer. Maar dit is ook mijn broer confronteren met iets wat wij gewoon niet uitspraken omdat het gewoon niet. Boldon was in het gezin Waes om om elkaar te bevragen. Dus ja, het was misschien een verlaat reactie, het heeft zeker te maken gehad met die met die therapie.

Maar het was dus ook fijn om. Het was fijn om het gezin te beschrijven en dat te begrijpen. En het was fijn om die fantasiewereld in te vluchten van al. Ik heb er ook met veel plezier aan geschreven omdat ik ook gewoon dacht. Wacht even. Ik kan niet gauw linksaf. Ik ben rechtsaf gegaan, maar ik kan hier linksaf Labus kijken waar we terechtkomen. Ja en wat. Wat ook hebben. Stomme scènes als wat? Wat zou ik als ik gewoon mijn vakantie vriendinnetje ga opzoeken?

Wat? Wat zullen daar gebeuren en wat zou gebeurd zijn? Of wat zal die hoofdpersoon dan doen? Dus dat was fijn aan de boek schrijven. En was het ook fijn, want goed hoeft natuurlijk helemaal niet helemaal één op één autobiografische te zien, maar de hoofdpersoon lijkt natuurlijk wel op jou. En je beschrijft dan inderdaad iemand die zelden gelukkig is. Dat schrijf je letterlijk die avond. Af en toe kleine snippers. Je geluk vindt eigenlijk dat ik geluk doet, heel kort.

Maar ik denk ook dat geluk heel kort duurt.

Voor jou blijkbaar wel en iemand jou niet. Ik heb er over nadenken en ook iemand die karrenvrachten erkenning nodig heeft, schrijf je letterlijk. Ja, het wordt karrenvrachten. Het alcoholgebruik.

Ja, nou ja, het is wel waar dat ik dat heb. Ik wat ik wou vragen is was het ook lekker om dat? Gewoon omdat het OM gewoon lekker eerlijk over jezelf te zijn? Dat is lekker eerlijk, maar ook dat is heel fijn om in het zijn om het OM nog eens een karikatuur van te maken. Dus ik wil een knipoog van de stewardessen. Ik wil gewoon dat ze me ziet als ik mijn paspoort laat zien welk kut ik heb.

Een slechte foto van mezelf en paspoort.

Ik Asquith. Ze geeft me een knipoog. Het is lekker wel of de degene die bij Schiphol euh zeg maar de beveiliging zijn van een slecht pak aan. Het is best wel een leuke vrouw. Even kijken of ik of ik aandacht kan krijgen. Dat is dat dat is. Dat is het onderkennen van wie je bent, maar je kan er ook nog het. Je kan het ook nog eens groter maken dat het heeft gedaan. Heb ik een beetje geduld?

Ondanks het feit dat het zeker zo is dat in de kern natuurlijk wel eens is dat ik dat ik vanaf mijn jeugd met voetbal en met optreden bevestiging en thuis ook natuurlijk. Maar ja, daar staan ze niet te applaudisseren als ik thuiskom. Militanten irritant. Irritant.

Geheel begrijpelijk en terecht zou ik heel irritant als wel iemand nodig die je die je thuis op je plaats neerzet.

Ja, het zou gewoon gestoord. Zoals elke keer hier in katzwijm viel als je als je binnen kwam lopen.

Maar die bevestiging najaagt absoluut absoluut is. Het kan ik niet ontkennen.

Zou het nou zo zijn dat je dat je zou zeggen omdat je natuurlijk goed was in het voetballen en dan ver ben gekomen?

Dan heb je natuurlijk sowieso al een soort speciale positie. Je speelt bij Ajax om dan wat voor een al wil je daar dus keihard wordt aangepakt? Is dat natuurlijk toch eervol?

Maar zo zou Zamzam zeggen die erkenning geconditioneerd zijn geraakt in jou dus dat je het vroeg gewend was dus dat je meer wilde of zou jou wezen om die erkenning? Vraag ik me daarom zo ver bent gekomen in het voetbal? Ja, dat is een goeie vraag.

Die moet ik eerst eens goed laten ronddolen.

Kijk, ik denk dat toen ik voetbalde, ik een speciale positie absoluut in de buurt op schoot.

Je bent toch een beetje de uitverkorene? Ja ja zeker. Dus jawel, ik had wel een bepaalde en misschien gezinnen. Maar mijn gezin was duidelijk daar gingen ze mij gewoon gelijke monniken, gelijke kappen.

Heel anders dan in het gezin Van Basten bijvoorbeeld, waar Marco, waar Marco de hele tijd als een heilig behandeld werd behandeld en zijn broer gehaald.

Hij was duidelijk en misschien ben ik daar wel aan gewend geraakt. Tegelijkertijd, als je het dan niet krijgt die bevestiging, dan flikker je gewoon ergens vanaf of Soudan en dan? Dan is het gevaarlijk. Bovendien was het anders feiten. Iets waar ik ook niet mee om kon gaan is dat. Ik was echt zo'n jochie.

Zo'n mooi jochie was ik, dus die van die kant kreeg ik ook best wel verdacht.

En daar kon ik eigenlijk ook heel slecht mee omgaan. Hoezo? Ik vond het verschrikkelijk dat in het begin. Dat speelde helemaal niet voor mij. Ik was gewoon met voetballen bezig, dus. Maar net toen ik alkoxide al even over over deed toen ik in een kwart van de Buitenveldert kwam naar. Dat was een echt zeg maar een niet de hemel naar de hel zo maar een heel andere.

Dus ik krijgt daar vriendjes die de juf die veel grof gebekt waren en zo ja, die zijn die. Die stelde mij dingen voor de meisjes.

Buitenveldert is keurig ZuidZorg voor de mensen buiten Amsterdam en de Bijlmer is gewoon Gretha. Maar toen was dat zeker.

Maar dat vond ik heerlijk, want ik kan heel goed in de twee werelden gedijen. Maar dan die die vrienden, die vriendjes van mij of die klasgenoten van mij die die dewagen of verhardde, die zijn er gewoon komt weggaan. We gaan naar de Boxberg gaan gaan gaande van Marieke pakken. Enerzijds dacht ik Marieke pakken. Wat een eng, wat eng. Ik moet hier weg. Of meisjes die we leuk vonden. Dat van die van die echt vroegrijpe meisjes die mij lekker vonden weet je wel niet.

En dan liep ik gewoon voorbij. Het is een homo.

Het was ook niet de bedoeling, want er was ook het gevaar. Natuurlijk als je een puber in de puberteit is. Nee, ik heb er wel veel over over. Klopt die bevestiging dat dat de kerk ook zo'n beetje en de bevestiging later die ik gezocht heb? Misschien wel gezocht heb op het theater omdat ik toevallig Peter Yub tegenkwam? Euh ja, ook als je die bevestiging maar niet uit het raam. Ook als je die bevestiging niet krijgt. Op toneel van iemand aan het einde van een optreden die wat zegt of een recensent recensent.

Wat zegt het? Dat is gewoon een tevens Teding voor mij. Ik moet er wel om leren gaan en als iets lelijks je zeggen of überhaupt als ze iets schrijven dat niet goed is. Dat is gewoon, dat is gewoon verschrikkelijk. Ik weet dat ik mezelf in de situatie breng. Je legt je hoofd op het hakblok als het om de afhakken terecht of onterecht doet er niet toe gaat. De ontploffing. Ontploft iets in mijn in mijn buik en dan wil ik gewoon iemand eigenlijk liefst gewoon met vrienden vermoorden.

Wat ik echt heb af. En ik heb ook nog ik kan iedere keer herinneren dat ik ging met Raoul Heertje en GAK filmje om toen het toen nog meer, want nu is het een beetje koud midden.

Maar goed. Toen stond er een keer in het Propria Cures en zelfs een echter slecht stukje over ons, maar ook gewoon wat wij anti-semitisch. En toen? Toen zijn er al jaren gesture paar vrienden daarop.

Af en toe dacht ik natuurlijk stil of af van de Mossad. Toch, zo weet ik later zeiden we kunnen dat beter niet doen. Maar dat is wat er gebeurt.

Ja, en dit was dan een grapje vooral, maar eigenlijk diep van binnen vrienden wordt er een heel diep zwart gevoel. Nou ja, op los losgeweekt als er als je kritiek krijgt.

En dat om mijn mensen om me heen zegt een ACOM op je normaal dat je dus is. Dit is dit hoort er gewoon bij. En dan denk je dat hoort erbij. Niet alles wat je maakt is goed. Tuurlijk niet. Alles wat je doet is slim. En als je. En als je in een zaal gaat staan en je je kunsten opvoert, dan vraag je erom om beoordeeld te worden.

Dat moet je ook een flinke jongen zijn. Precies? Ja, maar eigenlijk die na. Diep vanbinnen dan smoort. Ja woord. Grappig.

En dan hebben we Peter en Youp dat ook. Na een beetje meer Joep Joep. Het minder neiging om met de recensent mee te denken. Ja, misschien had ie toch gelijk. Rot op. Hij heeft helemaal niet gelijk. Misschien moet het toch? Nee jongen, je bent. Wat is dit? Weet je wel? Hoe zo? En Peter die die Leitz van binnen en buiten staat kan zelfmoord meer trekt helemaal in zichzelf. Dus ook ik word ik.

Ik word er eigenlijk op uitgestuurd door hun oom die om die om die recensent aan te pakken. De kritiek is aan te pakken.

Snap je zelf eigenlijk? Dan snap je wat er allemaal gebeurt in het hoofd en je kent.

Je weet wat er gebeurt.

Het is soms wel het patroon van je uitleggers, maar soms haat ik het ook echt. Denk van wat doe normaal denk je dan. Dan doen naar mama is het, je doet dit. En natuurlijk is het niet altijd goed. Later kom je later achter. Ja, misschien was het niet niet. Maar ik snap mezelf wel, maar ik vind het wel vervelend. Ik snap dat ik zo in elkaar zit. Maquet Soms ook wel niet. Het is af en toe niet met de levende zee, want ik denk van ja, het is allemaal zoute en zeker tegenwoordig met alle socialmedia en aan alle dingen die gebeuren.

Dat dat. Ja, ik had ook geen boek. Ik had ook geen boek kunnen schrijven wat ik lang gedacht. Dat schrijft New geen boek. Waarom zou je naar een boek schrijven? Ja, aan de ene kant zegt jammer, je kan je toch proberen? Waarom probeer je het niet? En waarom ga je naar een boek schrijven? Want daar ga je niet serieus nemen? Zo ga je dit serieus nemen. Want jij? U wil toch een boek schrijven?

Je hebt een goed boek over hoe hard ze gaan zeggen dat je dat niet kan, want dat je weer bijna bent boek. Ja, oké dus. Moment dat het boek uitkomt. Het wordt gezegd een ontploffing.

Dat is wat er gebeurd. Het is bijna ontroerd worden en kijken.

Het zou heel lief, zelfs verontschuldigend. Ja, ik ben het ook, maar ik kan al helemaal niet anders. Ik moet het er maar mee doen.

Tegelijkertijd gebeurden in je leven nog meer dingen dan je denkt. Dat is dat is veel belangrijker. Dat je bij je vader, je moeder, je vader toegaan. Is toch veel belangrijker dat je inderdaad goed doet. Dat is alles vieren. Het is alles. En daar krijg je daar krijgen. Dan moet je jezelf wel beoordelen. Ben je beter op dat moment voor voor je vader? Dat is veel belangrijker. Wordt het boek?

Ja, maar goed, je kan niet alleen maar voor je vader zijn of alleen maar een boek schrijven. Dus ik weet wel.

Hoe ik eigenlijk zou moeten zijn, maar soms is het te sterk. Dan is het te sterk voor me, dat meer dan. Maar dat is eigenlijk gewoon het menselijk tekort in een notendop natuurlijk. Je weet. Je weet hoe je zou moeten zijn en ondertussen is alles de hele tijd te sterk.

Precies dat is wat er gebeurt. Het is wat dat geworsteld allemaal met onszelf en onze eigen zwaktes moeten doen.

Maar goed, als je toch alleen maar gelooft dat je werkelijk de god bent, ja dan dan. Wat gebeurt er dan dag? Dan krijg je dus een heel rare, een heel raar personage en persoon. Het is zoals die uitspraak van John Lennon Part of minstens Peckstadt Loser en part of my God Almatı. Dat is het gewoon. Het probleem is dat is een hele goeie. Dat is perfect moment dat jij gaat geloven in dat dat je onmachtig bent. Dat is gevaarlijk.

Ja, maar ik denk dat het allebei tegelijk is. De hele tijd. De ene kant denk je. Ik kan alles. En ik moet alles en ik en ik zal het laten zien. En ik en de andere kant zegt net zo hard in je. Je stelt gewoon niks voor. Het staat allemaal nergens op Pinkpop. Dat Pinkpop de hele tijd heen en weer. Ja en maar moment dat je dit heel lang denkt dat je dat moment kan je in een soort haai komt dat je al te lang denkt.

Dan ga je je fouten maken. Dan ga je iets doen wat je denkt. Laat. Waarom? Waarom heb ik dat gedaan? Omdat je gewoon even niet even niet toerekeningsvatbaar was. Super ego Hatti die bedacht zijn van je moeder niet. Documentje met je bent eigenlijk hier. Hier zit je niet hier of hier in midden. Weet je wel niet Hermite of wat Diabaté andere was een loser loser suspect zus suspect Melusine.

Als je denk dat je een loser bent, is dat niet lekker.

Nee, dan moet je wel iets verzinnen. Maar die haai is die Heidemij. En hoe zit, want dat hele gedoe van jou en vrouwen Vigo, dat is ook een soort zwart soort urban legends zelm. Maar goed, dat speel je zelf ook helemaal uit in dat boek. In dat boek gaat het ook de hele tijd over, maar niet dat het raam. Ging het er ook de hele tijd over dat er geen beginnen over. Tot ik dacht van ja.

Nu weten we het wel, weet het wel. Ik wil iets anders gewoon. En natuurlijk, in het boek speel ik er ook mee. Ja, maar toen ging het er weer over dat je het niet meer wilde. Ja dus ja. Ik bedoel. Nee. Maar dat wordt nog steeds gezegd. Terwijl terwijl dat is misschien het gedeelte van mij dat dat dat heel erg Schellingwoude boeien jou eigenlijk helemaal niet.

Nee, niet speciaal voor jou boeien mij enorm. Ik vind het vooral heel erg. Ik vertrouw mooie mensen, leuke mensen en ze kunnen heel interessant, knap, mooi, aantrekkelijk, seksueel aantrekkelijk zijn. Erotisch verantwoord. Hoe je dat noemt? Maar het is zo een ding gaan worden dat ik dat ik dit jaar. Lul niet. Ik kan ook nog wat anders. Ik kan ook nog wat anders. Ik ben niet alleen maar mooie jogging die je op vrouwen geilt.

Nee, dat is maar dat dat spel inderdaad in dat boek best wel uit, omdat ik constant bevestiging zoekt en er dan zeker is dat zo. Maar ik vind het ook grappig. Dat vind ik ook een tekortkoming. Ik vind het leuk als ik menselijke tekortkomingen graag omdat uit het tv, omdat uit te vergroten en ook voor mezelf moet enorm lachen in films of series waarin mensen zich overschreeuwen eroverheen, waarin ze heel arrogant zijn. Als je offers, weet je wel, dat soort dingen.

Dat vind ik heel grappig. Tegelijkertijd moet je ook daar mee oppassen van dat. Dat is gebleken dat je als je content maar die naam krijgt.

En ook in elk geval wordt het misschien toch iets anders moeten mij mee moeten omgaan. Misschien is het gewoon een heel andere dingen, jouw leven of is het. Ik vind mezelf namelijk. Dat klinkt ook zo cliché. Maar ik vind mezelf in situaties zeker. Vroeger was ik super verlegen, super verlegen.

Dat zijn er als vrienden, als vrienden van mij, vrienden van mij al onderweg waren om vrouwen te veroveren, zodat ik alleen maar kijken. Zo ook. Nou ja, en dan en dan. En dan zijn ze conga man begaan. We gaan er vaak naartoe. Ja, dus het is natuurlijk zijn tactiek. Dat zou je als een tactiek kunnen beschouwen. Maar daar mag ik dan nog. Is er misschien euh, de DJF revanche aangebroken voor mij dan naar de jongens toe?

Eindigt de dag van nu? Ga ik niet meer ergens achter in een hoekje. Niet vrij.

Dat is waar. Dat is waar. Maar ik heb het nog steeds wel eens hoor. Dat dat vrouwen, dat ik enorm onder de indruk van vrouwen van een vrouw ben en dan van Jef niet weet wat je moet doen.

Hij is ook heel Vermandel, maar zijn mond ook heel charmant. Ja ja, maar het is wel dat dat dat heeft. Dat ook, dat pingpong dan in mijn hoofd. Maar wat is er? Wat is er leuk? Wat? Wat vind je leuk aan het spel met vrouwen? Uhm ja.

Heeft het met bevindt? Heeft het ook met bevestiging te maken? Of is het iets euh, in zichzelf? Wat gewoon omdat het gewoon is wat ook het leven leuk maakt. Bevestigen. Het maakt het maakt het leven ook leuker. Dat je het. Omdat vrouwen toch hele andere andere wezens zijn, zoals mannen, vriendschappen ook leuk zijn op hun eigen manier mannen grappig, vind ik superbelangrijk.

Dat speelt ook een enorme rol in mijn leven. Is er ook veel beter in dan met vrouw vriendschappen. Dat lukt me gewoon bijna niet met vrouw. Vriendschappen sluiten. Ja, dat zijn interessante, maar waarom niet zeer interessant? Ja, dat daarom, omdat er voor mij. Dat schrijft volgens mij ook in het boek.

Of denk ik na het zeggen maar om te kijken of ik me nog herinneren dat dat dat na het gaat. Een heel geheel epistel en essay over vriendschap dat ik heb gevonden uit nood naar termen uit de 18e eeuw. Volgens mij omdat er altijd iets tussen zit van seksuele aantrekkingskracht. Of we iemand willen hebben, dat zit tussen die vriendschap dus. En als dat weg is dan? Dan is dan ik had ook in één klap over zijn. En dan blijft die vriendschap niet over en bij met een man heb ik dat niet.

Dus dus ja, dat zit er niet tussen. Dus kan ik gewoon volle 100 procent zijn. Met een vrouw zit er altijd iets tussen van hij vindt ze me aantrekkelijk en kan ik in bed. Primitief kan ik in bed krijgen, dus wat primitief is het. En dat. En dat is dat statussen? Ja dus. In het tweede boek probeert de vriendin van de hoofdpersoon ook constant Friends'. Ze moeten vrienden zijn. We moeten vrienden zijn, maar dan moeten vrienden zijn en dat wil je wel.

Maar dat, dat lukt het toch nog niet. En dat is ook lastig. Dat is lastig om in een relatie een vriendschap. Tekrijgen. Ja, ik ga al zesentwintig jaar 25 jaar met me mee met mijn vriendin dus, dus we hebben Duhalde. We hebben wel de tijd voor gehad. Het is toch. En toch is dat is het. Is het lastig? Dat die vraag die tot dan, dat kan er ook in zo'n boek verwerken. Waarom lukt het niet om vriendschap met vrouwen?

En dan vind ik zo'n. Dat vond ik wel mooi, vond ik. Zo'n essay van iemand die daar dan ook toevallig in het decor waar het boek beschrijven Dordogne had gewoond. Dat vond ik wel toevallig. Nou ja, dan moet hij zo zijn. Dus dan moet het onderzoeken.

Hoe het zit met vriendschap is er trouwens ook. Maar dat is dus wel een thema voor jou. Frigo Vigo, t. T. Het hebben van man vriendschappen en eigenlijk de vraag waarom dat met vrouwen niet kan.

Dat is. Dat is wel een thema in het boek. En er is ook een thema waarom je het seksuele dus eigenlijk niet kan uitschakelen. Ja ja, waarom je niet gewoon? Zelfs als je denkt het zou eigenlijk heel rustig zijn en niet met deze vrouw naar bed hoeven en gewoon een leuk leuk vriendschappelijk contact met haar te hebben. Ja ja, dat dat lukt dan. Dat lukt wel, maar het zit altijd wel. Zit ergens achter een soort stoorzender een stoorzender.

Maar het is ook een hele leuke maar aantrekkelijke vrouw eigenlijk. Ja ja, dat zit er ook mee te praten.

Ik weet niet hoe dit bij andere mannen is. Hoe is het bij jou? Ja, ik kan wel vrouw vriendschap heb ik ook veel gehad in mijn leven. Ja, dat het Maya vrouwtje dan ook heel aantrekkelijk zijn. Ja, maar dat is. Maar vriendschap is wel een illusie. Anné zal je even tegenspreken dat het een illusie is.

En wat betekent in vriendschap en illusies? Maar. Zijn aantal aantal vriendschappen die die beschouwt zozo, dan als zou iets misgaan, dan zou dat wegpoetsen. Ik zeg nee, we moeten pas vriendschap hebben. Miljoenen mensen waarvan ik op aan kan die als ik als als als een kip op tilt slaat. Dus dat dat ook de de therapeute me niet meer kan helpen. Echt aan het infuus in de good time, dan weer oppakken en die ik vermoed dat ik dit toch wel heb.

Een paar daarvan. En ik denk ook dat als ik samen lukken om werkelijk mijn gevoel te laten spreken, dat er ook wel vrouwen vriendschappen zou kunnen onthouden. Als je gewone, als je gewone. Dat stemmetje, dat stemmetje uit ons haaf, die ja, het gaat vanzelf, denk ik op een gegeven moment. Het. Toch zit je wat te hopen of dat mag? Ja, nee.

Maar goed, het is ook niet zo dat ik constant met een met een met een beeren vel met een maar goed leven lopen vrouwen goed binnen.

Dat is gewoon niet zo. Dat is gewoon niet zo.

Ik interviewde ooit Henk Hofland. Hennis rusten in vrede. Ze hadden het over alle stormachtige periodes is levend. Komt dat? Nou ja, altijd maar weer dat Piemonte gewoon zorgt voor veel problemen blijkbaar. Ik denk wel dat dat.

Maar dat zie ik ook bij heel veel mannen, vrienden van mij. Die daar toch niet toch mee bezig blijven, of in ieder geval we. Als we onder elkaar zijn, dan toch. En niemand hoort het daar toch grappen over maken of er toch opmerkingen maken, maar je zou eigenlijk je je verlangt ervan verlost zijn.

Ja en nee.

Nee, ik zijn het behoud van op een dag zal dat toch wel voorbij zijn? Rema laat ik het zo zeggen. Het is een beetje zoals als Samson zijn haren worden afgeknipt en dan is het Tunesische kracht kwijt. Of zo ja, dat klinkt heel dom. Maar ergens zit er wel iets in dat je denkt van. Als ik dat kwijt ben, wat is dan nog wat? Het is ook je motor blijven dan voor hem over.

Ja, zo is het toch gewoon gyrokompas? Dus ja dus ja als als dat als dat wegvalt, dan is het. En dan is er ook een soort van levensader doorgeknipt. Denk ik ja. Nou ja, dat is eigenlijk net zoals dat met die hang naar erkenning die natuurlijk ook gewoon verschrikkelijk is en tegelijkertijd ook je motor is.

Ja, is dat het bedoeld is. Dat is natuurlijk ingewikkelder van al die dingen. Dat ze dat ze in het vorige interview ook al gezegd, maar dat zie je lasten en kapitaal tegelijkertijd maart is.

Het is soms kantje, drijfnatte in een in een hoek. Daar begon het mee dat gespelde te ver gaat.

Hoe dat dat precies wat je zegt? Soms drijft je in een hoek dat je te verre en soms drijft. Je hoopt dat je staat te gloriëren in Carré. Zeker, en je de koning van de wereld zeilt.

Maar als je voordat je dat je dat je op een voetbalveld loopt en iemand die vindt dat je.

Dan heb je daar een mogelijkheid om daar mee om te gaan. Maar je denkt die is tegen. Die is direct voor mij of de voorstopper. Die zegt van mij ik heb gezien wat hij gedaan heeft in een pak. Daar worden gewoon binnen, die die binnen het veld worden gewoon rekeningen vereffend. Onmiddellijk gezien. Heb je geprobeerd te raken? Of je was zelf niet diegene die dan iemand neer schopte? Dan komt zo'n voorstopper en dit en laat zo jongen zeggen de Jong op het veld liggen, creperen, verzonnen gekomen.

Dat is echt een wereld waar je in je leven voor geld.

Dat was gek, want want dat was ook een goede geschaald toch? Toen de tijd door zijn vriend een voorstopper was, was gewoon aan de zeg maar de afmaker. De cleaner was het einde van het team en die beschermde je graag wat je net zei.

Ik sta ik. Ik wil dat mensen op hem afsturen.

Dat was hij zei ik heb het gezin en dan ging het kaartje op een gegeven. Dat was makkelijk. Zelf zou ik het nooit doen. Nee, het heerlijker van dat van die sport is dat het in die zin een hele duidelijke wereld is. Het is natuurlijk ook een wereld waar je niet waar je eigenlijk niet met een wanprestatie weg kan komen totdat de natuur weer lekker van het theater is dat je er altijd nog doorheen kan smeren. Of je maakt iets slechts.

Maar de mensen zien niet dat het slecht is.

Kijk, als je een hele goede voetballer bent dan. Dan kan een slechte mensen spelen een makkie af. In de krant weet je wel, maar waar heb je nog? Gelukkig heb ik tegen wat heel veel wedstrijden en dan kan het nog goedmaken. Maar het is inderdaad maar sport natuurlijk heel duidelijk. En als je gewoon echt niet presteert, dan passeer je niet. Dat is dan dat is gewoon je bank. Ja, dat is kraakhelder ja. En dan met name wel zeggen bij met uiteraard het nummer Joep en Peter en Eddy en nu ook zelf.

En nu ga ik met Peter is maker dan ook. Dan moet je het hoogste van jezelf eisen. Ook dan weet je wanneer je niet goed weet het zelf. Ja, en dan dat, maar dat merken mensen toch ook wel publiek? Je merkt het ook wel, het publiek. Weet je wel dat je denkt van God? Ik heb het. Ik heb nog niet de vorm gevonden en dat is gewoon niet goed. En daar moet je ook het hoogste voor jezelf.

Als je dat niet doet, dan maak je het zo'n halve baksel. En dat het kan wel eens gebeuren omdat dat je gewoon niet dat je op dat men met hem waren met z'n vieren en niet helemaal op één lijn zaten ofzo. Dan kwam er een half programma. Ik was er met z'n vieren op één lijn zaten, dan kwam er iets fantastisch uit. En in je eentje is dat. Ja, dan moet je jezelf ook constant hoge eisen. Je begint met zo'n triootje en dan is het.

Dan denk je al wat sta ik niet te doen in in de in Nunspeet. In een zaaltje met met 70 mensen. En ik heb nog geen decor en mijn teksten kloppen nog niet. Maar hoe ga ik dit overleven? Kom op, ga erop, ga erop en een beginner manager manager. Het is er nog niet. Ik. Ik heb nog niet het materiaal om een goeie wedstrijd te spelen en langs en daar moet je wel eisen van jezelf dan dat je dat doet.

En dan ben je heel gelukkig dat het altijd leuk als het lukt. Ja ja, een video waar het net over hadden dat je dus ook in tijden van crisis in je hoofd dat je eigenlijk altijd een soort uitstraling hebt die je altijd hebt. Namelijk gewoon zwart, energiek en vrolijk. En met die zwarte Sjaak Swart achtige kraal ook Spanje.

Als je in die in die tijd dat je daar zo moeilijk is het dan prettig dat je alsnog stralend door het leven gaat? Of is dat? Is dat ook lastig omdat die mensen gewoon toch niets is? Misschien ook lekker als je gewoon herkend wordt in in hoe je je voelt. Zet dat moment het moment op dat ik denk van Dick ook dit zelf. Dit kan ik aan mensen zit. Ik heb van alles om aan de grond zitten, maar Viggo Waas loopt nog vrolijk door het leven.

Kijk eens wat ik allemaal aankan en hij kan ik allemaal aan. En daar is een moment dat Lukather. Dat je dat je van die evenwichtsbalk af flikkert dan? Dat is nog niet vaak gebeurd, maar ik voel wel dat dat als het aan zit te komen. Ja, dan is het wel handig dat mensen dat je dat mensen laat zien, maar dat zien ze dus niet. Dat zien ze heel moeilijk. Dat zijn alleen de mensen die heel dicht om me heen staan en zelfs die kan ik nog redelijk had voor ogen.

Maar is dat is dat? Is dat veilig? Of is het juist gevangen? Dat verhaal is gevangen in een gedachte dat ik het dat ik het moet aankunnen, dat dat. Dat vind ik dan anders nooit een nederlaag mag erkennen. Prestaties vind ik dat ik dat dan kan verstaan. Deze dat ik in mezelf weet van de mensen weet niet hoe ik me voel, maar ze weet het niet. Dat is wat knap van je dat ze het niet weten.

Maar dat is natuurlijk niet zo. En het is wel een opluchting als ik dan. Maar dat is dan meestal met een vreemde natuurlijk. Ik kan makkelijk aan een fremde vertellen dan. Ik zit er helemaal doorheen. Dan tegen verend is alles wat het makkelijker vertelt. Dat is handig als je ook nog diploma's heeft waarmee dat kan. Ook in het café zijn is ook makkelijker om je om je ziel aan iemand die verder van me af. Dat zal ik het nog eerder vertellen dan de mensen in mijn omgeving.

Natuurlijk zijn er mensen in je omgeving die tegen me zeggen ja, ik heb het gezien, maar het is dus eigenlijk.

Het is dus eigenlijk een beetje gevangen in die zin, die in die indie uitstraling. Kerkleer oogjes. Met die vrolijke oogjes en. Maar dat is ook omdat je het gevoel hebt van ik moet. Ik mag niet. Ik mag die nederlaag niet erkennen. En ook hier zit ik te dik van. Dat is het nou gevormd in je tijd als voetballer, waar je natuurlijk ook je zwakte eigenlijk niet mag laten zien? Of zou dat een diepe karaktertrek zijn? Maar dat is dat is onontwarbaar kluwen natuurlijk.

Het is een diepe karaktertekening gevormd in mijn gezin, in mijn gezin, waarbij waarin je opgegroeid bent, waarbij ik gewoon kantoorbaan als vader had, die die niet praten. Een vader had die niet, vul die wel voelde, maar dat niet liet zien. En dat zie ik nog steeds in hem trouwens als een reflex. Hij is nu dementerende vader, maar hij is hij is nog wel. Soms is niet, maar als je daar wel eens. Heeft u nog steeds de reflex van Van.

Niet voelen of zeggen Wacom een goed. Maar je lijkt sprekend op hem. Lijkt sprekend op hem. Maar dat weet ik ook. Dus ik weet waar het gevaar is. Dus dat en ik denk toch ook wel ja, maar dat is net dat menselijk tekort waar het net over had. Je kan alles weten. Maar om het in de praktijk te brengen is nog een tweede bluswerk en de Ajax is natuurlijk gebeurd. Vanaf mijn achtste speelde ik daar mijn hele jeugd doorgebracht, daar aan de kant het groeiende discipline aan alle kant.

De druk die ik na dictaat op moet gevoeld heb dus het begin niet. Ditmaal op de druk die ik gevoeld heb en dan ook daar ook mee om moest gaan. Maar ja, wie gaat er in de kleedkamer janken als ie daarna staat of slechte wedstrijden gespeeld? Nee, altijd met je kin omhoog blijven lopen.

Gister bijvoorbeeld Grapperhaus. Wat een debat van Grapperhaus die moest huilen. Direct zegt ie iets in me. Wat gaat hij nog doen?

Wat gaat ie nou doen? Gaat de huilen in de Tweede Kamer? Kan toch niet kan? Je kan niet stilzitten gene. Wat doe je eraan? Doe je kop omhoog mam?

Doe normaal je trouwerij is mislukt en ga je ze beschuldigen van doe normaal. Het is die te huilen met andere mensen.

Het is goed dat deze emotie getoond heeft. Ik denk alleen niet doen. Ja, in theorie denk je misschien ook het is goed. Dat is in de praktijk denk je gewoon van man. Ben je gek geworden en gek geworden?

Idioot. Maar met z'n tweeën gevierd? Natuurlijk niet. Knuffel je schoonmoeder mam natuurlijk. Laat je niet gek maken zeg. Ja, ik heb geknuffeld. Schoonmoeder kon echter niet anders. Was gewoon warmte. Doe normaal, flikker op jullie. Maak er een politiek spelletje van. Ik heb het fout gedaan. Ik heb het fout gedaan. Mag het eigenlijk beschadigen?

Flikker op, zeg dat dan weer een beetje.

Jouw vader is ook zo vader die. Euh ja die maar die zijn vader had de oorlog te verzwijgen. Ik ben er klaar mee. Ik heb. Ik heb tot me. Ik heb tot mijn zestiende al met tranen vergoten. Ik ben er klaar mee. Vigo, Ik ben er klaar mee.

Ja, maar dat is wel heel erg jammer dat je niet met je niet laten racen. Ik heb wel euh. Ik heb moeilijke tijden gehad in mijn lijf, maar daar ben ik klaar mee.

Was er helemaal niet klaar mee. Totaal niet, maar hij zei het zo vaak en huilde nooit. Dus ook letterlijk wat hij zei ik ben er klaar mee. Letterlijk zegt ie zelf nog wel eens ik ben er klaar mee. Dan was mijn moeder in tranen om iets hooglopende. Ruzies, tranen. Mijn vader zei ja, dat is aan de hand.

De ouders konden ruzie maken met elkaar.

Ja, konden ruziemaken, zegt ja, dat was episch. Dat was euh. Ja, ik was wat. Want ik ben op een gegeven.

Ik had een tijd een vriendinnetje en toen ik nog terugkomen in huis toen ik 21 was. En toen was het hoogtepunt dat daarvoor ook nog wel, maar ze ze hadden. Ik denk dat ze het begin heel veel hebben gehad. En ze hadden natuurlijk altijd nog een band. En ze zijn nu bijna zestig jaar bij mekaar geweest, maar ze konden ook gewoon echt euh, daar konden ook asbakken door de ruimtes vliegen. Echt waar, dat kwam ik mis. Toen kwam ik naar beneden.

Ik denk dat ik zeventien was zat en we hadden zo'n enorm groot raam in de Bijlmermeer en dat keek zo door naar buiten. Het was een eengezinswoning. Ze had er enorm stinne in de ruit. Ze had gewoon een en een hele. Dat hele ruit was gewoon de ster. Dus ik ik. Ik zei tegen mijn moeder mijn kort, maar ik had ruzie gehoord. Wat is hier gebeurd? Yade is een reiger tegen het ruit gevlogen en toen ik dat zag ik ook beeldend vormen.

Zo reiziger die met zijn snavel in dat ruit zit, dan weet je wie de moet trekken.

Later bleek dat ze gewoon een grote blauwe asbak naar mijn vaders hoofd had ja.

Maar die grappig dat hij zijn emoties in ruzies dus wel uitte. Dus het was wel rustig, want ook in ruzies was hij de onderkoelde. OK, ook wat doe normaal waar je denkt dat Onderkoninkrijk iemand helemaal gek maakt natuurlijk.

Iemand die niet die niets emotie gezien. Je gaat niet over in discussie. Hier ga ik niet over in discussie. Euh, jij kan al dingen zeggen, maar ik ga ik nu met jou niet over praten. Ga ik gewoon niet doen. Dat hoor je heel vaak met mijn moeder. Die wilde ja, maar ik wil er over praten, want ik voel me gewoon. Ik voel me gewoon niet goed in de overwinning. Ik voel me gewoon heel slecht.

Ja, dat dan gewoon niet over te gaan, maar niet nu over praten. Doe een andere keer. Dat begrijp ik. Later pas begreep ik dat ik. Ik was heel erg op de hand van mijn vader. Ja, dat is me grote voorbeeld. Pas later dacht ik ja, godverdomme, die moet die vrouw, die heeft last gehad. Af en toe met die man weigerde.

Maar dit is ook niet uit het raam wat je nu doet. Het is absoluut die die dat zijn de ruzies van je ouders verder zitten te hebben en heel vaak ingezet. En die is aan zijn tranentrekkende en super grappig. Als het om heel erge dingen gaat en mensen willen gewoon niet praten. Dus het is het verschil tussen het een huwelijk tussen man en vrouw. Dus dus de ene zit er meer als en en hoe ze met mekaar kunnen niet kunnen communiceren.

Ja, de fictie, dat is verschrikkelijk. Maar het is tegelijkertijd super grappig vind ik. En als je die beddingen bij mekaar kan krijgen, dan herkennen mensen de zaal zichzelf. En dan heb je als je het goed doet in dit theater heb jij jouw hele jeugd mogen bijwonen op hoog niveau. Zeker hebben we. We hebben alledrie gedaan hebben en we hebben de dingen kunnen verwerken. Ja, ik vind nog steeds mooi spektakel tussen ouders. Spektakel, spektakel, maar ook wel ja euh.

Naargeestig naargeestig. Ik zeg niet dat leuk was, maar soms was het ook wel fantastisch. Maar zondag was het er was ook periode hele grote periode dat je dag van het lopen kinderen. Ik moet hier op kousenvoeten doorheen sluipen. Bewijs spreken. Daar is iets aan de hand. Je voelt als kind toch niets aan de hand is? Voel de spanning in de lucht hangen en je voelt het als bijna te pakken. En dan was mijn moeder natuurlijk emotioneel.

Dat was, dacht ik. Nee, niet huilen. Weet je wel. Je gaat toch niet? Dat staat in de boek natuurlijk ook wel dat die hoofdpersoon niet huilen. Niet huilen. Ze gaat toch niet huilen?

Dat dat pas later. Als kind zeg je dat je pas later kan je gaan boven hangen in een.

Bedenken wat? Wat is daar gebeurd? En dacht ik ga daar anders naar kijken. En zie je zelf ook in een relatie? Dat maakt jullie ook zulke ruzies? Nee, we maken niet zulke ruzies. Nee, dat is een ruzie. Maken jullie dan maken wij ruzies, leidde de serie uit geruzie naar zesentwintigjarige Haya. We hebben eigenlijk nu. Ik ben niet zo. Ik ben zo ruziemaker, dus is in die zin van de dame dat in die zin lijk.

Ook op vader. Want je vader is eigenlijk ook geen ruzie.

Maar als iemand met hem ruzie ging maken als je moeder dat deed, dan was ie gewoon heel goed met z'n mond. Hij was verbaal sterker. Dat is ook nadat je iemand verbaasd heeft en geen emoties. En zeggen we gaan niet met jou in discussie over deze dingen. Gewoon ijskoud dus. Dus zo ben ik niet.

Maar ik merk wel dat ik geneigd ben om de emotie eruit te halen.

Je zou willen zijn, bewonder je vader. Moeder was daarin.

Nee, nee, want ik zie het. Wat het kwaad kan doen weet ik, maar bewonder hem evengoed.

Heb je dat toch? Ik bewonder. Ik bewonder mijn vader hoe die zich door het leven heeft geslagen. Hoe die dat voor mekaar heeft gekregen omdat dat voor hem was. Superbelangrijk, dat gezin moest bij elkaar blijven. Hij kwam zelf ook nog eens van gescheiden ouders voor de oorlog. Dus nu denk voor je, hij heeft gewoon één ding dat gezin. Dat moest bij mekaar blijven. Dat was de kern van zijn leven. Ik heb het. Ik heb het wat me tot me zoals ik het slecht gehad.

En nu ga ik het goed doen. Laten we zich bewonder is niet het woord. Ik begrijp het.

Ik begrijp het heel goed, maar je bewondert je vader kijkt op tegen je vader op een verkeerde manier.

Maar ik heb hem, ik Lacson. Ik heb me heel lang bewonderd en en nu zie ik ook dat dat wat doet. Wat die houding van hem heeft is een stuk heeft gemaakt.

Ja, dat snap ik allemaal wel, maar dit niet. Je kan bijvoorbeeld ook een groot kunstenaar van mijn vader bewonderen.

Natuurlijk. Ik bijvoorbeeld. Ik bewonder John Lennon om weer maar weer en tegelijkertijd zie ik wat voor een ongelooflijk onaangename, agressieve en vaak destructieve man. Pas en te gek. Tegelijkertijd zie ik eigenlijk daarbijhorende bij die karaktertrek zijn grote kunstenaarschap.

En dat kan je met je vader natuurlijk ook hebben. Maar ok. Het was een moeilijke man om mee samen te leven en hij heeft ook een steek laten vallen. Maar toch lijkt het mij bewonder jij, zegt zijn. Zijn manier van uit marmer gehouwen karakter zeker. Dat is ook zo. En dat dat dat. Dat zit zo stevig verankerd dat ik dacht dat ik dat ook wel imiteerde bijvoorbeeld.

En alang dus. Dus nu nu de manier mijn vader zeg maar dat niet meer niet meer in orde heeft in de zin van vakantie gewoon ja, is het niet mijn vader meer? Stom gezegd, zo gaat dat met een ziekte en soms is het nog wel. En dat is fictie. Dat is natuurlijk ook dat vaak ook dodelijk vermoeid van die van die bezoekjes van voorvader. Terug naar huis in L'Auto, auto drie kwartier lang naar Zeist. Dan ben ik doodmoe, omdat ik mijn vader niet meer heb gezien.

Ik probeer mijn vader terug te halen. De teloorgang zit. Iemand van iemand waar je zo tegenop gekeken.

Soms stel ik vragen aan om de kon. Nog een paar weken geleden. Hoe gaat het? Zegt hij. Hoe gaat het thuis? Nou ja, het gaat niet goed, zo zegt hij, zegt hij. Het ouwehoeren en ouwehoeren. Ja, zegt ie. Maar je moet soms ook helemaal niet praten wat je zegt.

Die zegt. En dan is mijn vader weg. En dat is toch fijn dat ik dat even herkende?

Alweer maar. Maar de vraag is nu is ie ook gewoon? Roept ie om hulp? Weet je wat denk je? Het is mijn vader niet. Mijn vader roept niet om hulp. Dat kan niet. Dat heeft hij nooit gedaan. En dan? Dan is het heel zwaar. En soms stel ik hem vragen om kijk of is ie er nog?

Jouw vader was iemand in een goede tijd. Wat het grootste deel van zijn leven is geweest. Was het iemand die zijn emoties onder de onder de pet of onder de deksel wist te houden? Daar werd niet over dat soort dingen gepraat over het verdriet. Dood, trauma's, oorlog. Ben er klaar mee. Ben er klaar mee dat er over gepraat wordt. Hard gewerkt, heel hard gewerkt als leraren, als leraar en rector. Daarna is ie trouwens bij ons bijna.

Daarna ook schoolgemeenschap Bijlmer correcter geweest. Toen gestopt, want het kon toen nog en kunstgeschiedenis gaan studeren. En toen ja, tot Tony 62 was Cyzicus gingen gaan studeren. Daar heeft ie Geert. Hij is afgestudeerd en Tunesie, toen is ie wel van het leven gaan genieten met mijn moeder in de zin van zijn ze naar Frankrijk gaan om te bouwen en daarna. Het is eigenlijk wat ze noemen een gotspe in Westerbork gaan wonen. Vaak beschrijf je ook in je echt.

Dat is inderdaad gebeurd. Dat echt van what the fuck? Wat krijg je nu? Je gaat toch niet bij dat doorgangskamp Mendoza worden? Ja ben klaar mee.

Ben er klaar mee. Ja, ik woon ik lekker in de buurt van. Althans, dat is dat ze handig vind. Leuk? Ja, ik kan het niet. Het heeft toch om Quax maar goed willen rijden? Maar daar ben ik klaar mee. Dat zegt me niks meer. Totaal wonderbaarlijk. WelWel, in ECB dan ook weer, klinkt verstommen ook weer interessant hoe dat kan, want dat kan ook misschien wel bewonderenswaardig en miste zijn manier om het leven.

Ja, dat is wel zo. Daarom is het zo en is het echt een tranentrekkende als ik er nu als ik hem nu zie. Dat doet je echter weinig pijn in die rolstoel. Heel mager geworden. Die grote man die was, weet je wel, die grote man die smelt gewoon weg is, fantaseert soms over een einde aan zijn leven te maken. Zijn vhfa? Goeie vraag. Laatst was ik bij hem. Toen was hij helemaal in paniek.

Die help me, help me video, help me graag! Slapen, zij slapen, help me, help me. Wat is het? Wat wil je? Is dat nu een stopwoord? Of wil je dat ik je help naar boven? Zei ik naar boven dat ik nog van wil. Je wil je voor je overlijden. Maar hij wilde echt naar boven. Boonen heeft daar een kamer en een appartementje en een Iwens slapen. Dus laat ik in bed, ging naast hem zitten, ging zijn hand vasthouden.

En toen dacht ik. Toen lag je zoon rustig, weet je, want vanuit de Aldi paniek. Die helpt me dit niet, lacht ze. Toen dacht ik al. Hij moet nu sterven varen. Toen dacht ik aan wat, aan die scène van Want voor de koekoeksnest. Dat is die Indiaan. Dat maakt met dat kussen.

India maakte maakt India, maar ik zag het opeens voor me. Ik dacht natuurlijk dat ze het nooit gedaan hebben, maar ik dacht wel dit is mijn ultieme daad van liefde. Zou het zijn.

Eigenlijk was ik dat niet doe. Maar dat heb ik niet. Ja, dat snap ik. Kan ook niet. Kan niet. Maar. Wat een moment in je leven dat je dat je plots, omdat alle praktische bezwaren dat je dat niet doet natuurlijk, maar dat je dat dat je daar in principe dat dat eigenlijk de mooiste opties verschijnen. En laat je dat denkt het is. Je denkt dat. Je denkt het kan niet, maar moet eigenlijk wel.

En je moet waarschijnlijk toch iets met die met die gedachte doen. Zo stom, maar je moet. Dat is iets wat ik denk dat ik dat kan denken. Maar misschien dat er natuurlijk veel meer mensen.

Maar dat was wel. Dat was de laatste laatste weken wel een en een soort dingen in mij. Wat? Ja, dat is een heel belangrijk punt dat ik daar zat met mijn vader en dat ik dat wilde. Of ik daar dacht ja, misschien wel veel lager bleef hij in een groot deel van je leven als cabaretier gesleten en succesvol.

Ik zat te denken is dat nou vooral voor jou een vak waarin?

Ja, harde grappen, maakt Rizoom zeggen de kleedkamer na het toneel brengt dat zo goed mogelijk doet. Of is het ook iets? Euh. Is het ook iets emotioneel?

Allebei denk ik. Ik vind het allebei mooi. Want als je als je een hele goeie harde grap maakt die raak is en die ook, dan is het fantastisch. Denk je dan. Dan is dan is dat. Daar kan ik er ontzettend van genieten. Dat is de kleedkamer. Humor inderdaad. Die is vaak wel plat, maar kan ook heel raak zijn. En soms vind ik het dat emotionele het verwerken van het emotionele in een scène in een heel mooi.

Dat is dan meestal geen grap. Maar dat is meestal herkenbaarheid. Het is het mooiste moment natuurlijk dat je een scène speelt waarbij waarbij alleen het hele harde grappen zijn en die aankomen satirisch. In de volgende scène glijden in een scène tussen mannen en vrouwen die in bed liggen of die aan tafel zitten en geen contact meer hebben met elkaar. Die twee werelden bij mekaar brengen. Dat vind ik het mooiste, denk ik. Ik vind t allebei mooi.

Ja, en voor dat emotionele wel passen bij wie je bent. En euh ja wel, want in die scènes kon ik dat kwijt.

Jaja, precies in die set. Dat was voor jou het ventiel.

Ja ja, die Cedris van heel veel scènes van mannen en vrouwen met elkaar. Euh ja, kon ik? Kon ik dat kwijt? Ik denk ook dat ik bij IN inderdaad misschien ook wel het beste in was voor ons drieën. Zijn die hun eigen kwaliteiten, maar in die tijd dat ik dat ik mannen en vrouwen na was?

Is het een verwarmde tuintje, je ook nog een jaarboek en een soort kleine metrolijn. Een kleine maar een substantiële Mitel lijn verwerkt.

Ik moest iets verwerken. Ik vond dat ik vond dat ik dat gezin dat daar was op de plek was dat daar was. Het meest gelukkig waren dat daar dat die daar heel ongelukkig moesten zijn. Dus die vader en moeder waren einde van hun leven.

Van die vader al een beetje wegtrokken en die moeder wilde praten over die vader en twee broers moesten ook iets hebben. Die moesten ook aan de op een dood spoor zitten. Ze op de plek waar ze het meest gelukkig waren, moesten allebei allemaal alle vier op een dood spoor blijven. Eigenlijk zou het beste zijn om daar te blijven en met z'n vieren. En daar in die cocon die ze ooit hebben gehad aarde gehad om daar. Dan weet ik veel assessor.

Ik dacht het begin nog. Ik gaan Thelma Louise, zagen ze gaan zitten en die rij een klif af. Die hoofdrol. Je hoofdpersoon, die die. Die rijdt gewoon de Dordogne in de klif af.

Maar dat vond de redactrice geen goed idee. Achteraf denk je had best gekund. Nu rij. En nu vliegen ze weer de ellende. Al moet je natuurlijk ook werk lezen dat. Dat moet je ook lezen.

Ja ja, maar goed op een goeie meerijden.

Dat is dus de vraag. Ik moet even terug naar vraag ik wel.

Ik was nog bezig met een frouke, want je had er dus een Mito lijn in verwerkt. Wat ik wilde vragen omdat wat je nu beschrijft is toch zeggen. De interactie tussen mannen en vrouwen. Of die nou met erotische spanning is of niet. Maar ze zeggen het verschil tussen tussen hoe we nou eenmaal zijn. Dat zeg ik niet over mijn welzijn, maar er wordt dus ook veel over gediscussieerd. Dat is voor jou ook een soort essentie van waar het menselijk contact overgaat van je man of vriendschap in je contact met vrouwen.

Dat is anders. Het is weer een heel ander soort wisselwerking. Ja, die is dat voor de Mito lijn.

Wat we daarover vragen? Omdat natuurlijk met die hele discussie dat ook heel erg onder druk is komen te staan. Waarbij u moet zeggen dat dingen als verkrachting of aanranding. Of weet ik veel wat natuurlijk allemaal nooit goed te praten zijn, enzovoort. Maar dat ene schemergebied daartussen met die spanning is ik mee is geworden. Dat is ook zo en dat mag je bijna niet zeggen. Maar dat is natuurlijk een enorme heksenjacht. Ontstaan ook gewoon. En natuurlijk weet je wat je net zei als.

Als mannen zich misdragen. Flikkers en cachot. Waar begint het mee? Waar begint het? Misdraagt dragen en eindigt het spel maar zegt dat?

En en en en waarom en wanneer wordt een pak genaaid? Maar ja hoor, en ik heb ik daar laatst. Ik was bij door een radioprogramma op de radio, op een sportprogramma en ik was bij Willemijn Veenhoven. Die deed toen. Dit is de dag ofzo. Of ik verward. En dat ging dat. Ik was eventjes in de studio om te zeggen wat we gingen doen. Zij had een discussie over over mij toe en ik wilde daar een soort nuance in aanbrengen.

Na de da da da da en de microfoons waar jij even uit was als een platendraaier en zij ontploft naar mij toe van. Er is geen nuance.

Ja, ik zegt er is wel niemand. Dus de Gebeure gewoon dingen die geen Mito zijn en die misschien een misverstand zijn. En die en sommige mannen worden gewoon opgehangen terwijl die terecht is. Nou dat we daar waarschijnlijk geen ruimte voor. En ja, natuurlijk moet je benadrukken dat elk maar mijn. Dat is het enige wat ik leerde van een van mijn moeder. Gewoon. Je blijft gewoon met je poten van vrouwen af. Als het als het niet willen, dan blijf je gewoon met je poten van vrouwen.

Tuurlijk als man, maar ik niet altijd een toestemming in drievoud vragen voordat je ergens je hand.

Soms komen wel pas komen er iets later achter dat het niet de bedoeling was dat het met je.

Ik had hem zoiets van ik werd een keer opgebeld door de door iemand van van de Linda Mekkaanse. Ja, we zijn bezig met een stuk over Mito en we proberen ook mannetje te vinden die dat hebben meegemaakt dat vrouwen dat bij hun hebben gedaan. Ik zeg je denkt toch niet dat ik nu als man ga zitten zeiken over dat een vrouw mij een keer zo bejegend heeft dat ze een keer maar gepakt heeft? Dat ik nee heb gezegd dat dat zo is dat ze weer hand op je reet heeft gelegd.

Want hoe moet ik daar mee wegkomen? Hoe dan? Hoe denk je dat mensen daarop gereageerd op het zielig voor Figo?

Hij is een keer door een vrouw is ie maar is. Ja, maar het is inderdaad ingewikkeld dat schemergebied zo ontzettend tegen is. Maar ik, ik, ik. Ik wil. Ik heb een hekel aan dat mensen op brandstapels worden gezet. Ik denk toch altijd van even los van de the Bill Cosby's en en die klootzakken.

En de kip S&P's is waarschijnlijk ook niet zeker, maar waarschijnlijk wel. Dat soort gast. Die dat jij dat geflikt hebben. Tja, dan moet je gewoon die 1 die je bijstaan in een stapsteen. Weet je wel?

Ja, kom op zeg. Het zit je aan met afgrijzen te kijken. Maar soms worden mensen gewoon euh, zeg maar daarbij geveegd. En die moeten dan ook hangen. Ja, daar kan ik slecht tegen. Dus ja, en er is nou eenmaal een ding tussen mannen en vrouwen, misschien tussen mannen en mannen als het ramcic, maar er is de ethische component van dingen maakt alles een beetje anders.

Maar wat ik belangrijker vond in de in het boek in het boek vind ik dat die die twee zoons, die broers die de hogere personae broer die gelooft niet zijn eigen broer. Niet meteen die, want die die niet meteen van mij. Dat heb je niet gedaan. Je hebt niet geen deftig handgift. Een hand op de schouder gelegd van de student en studenten heeft een hand op zijn hand gezet en dat is uitgelopen tot een tot iets toe tot een Mito kwestie.

Maar die broer, die zegt niet meteen van geloof je. Dat vond ik interessant, want je denkt ook heel snel ja, maar wacht even eigenlijk omdat aldus de kameraadschap lelijkheid weer ondermijnt.

Ja, ja, ja, dat kan, maar ook dat je heel snel geneigd bent. Waar rook is, is vuur doet dat. Let op, er is wel wat gebeurd. Dat vond ik psychologisch interessant. Dat die broers die ook nauw met elkaar praten. Ja dat dat. Dat die nu wel gedwongen waren. En dan? Je moet natuurlijk zeggen heb je het gedaan of niet? Heb je het gedaan? En als je het gedaan hebt ben ik nog steeds je broer.

Ik hou nog steeds van je. Maar heeft dit gedaan? Navigo. Ik heb het niet gedaan. OK, ik hou van je. Maar ze dat niet vragen aan elkaar. Dat creëert een ruimte die de Nima die er eigenlijk niet mag zijn. Maar het gebeurt wel eens over iemand die niet praat toch ook wel weer een open boek is. Als dit interview al meteen klaar is en wat al meteen zo is, walg je dan voor jezelf? Wederom opgelucht.

En ik heb nu het idee dat ik opgelucht ben. Maar soms walg ik van mezelf. Dat komt omdat er er een boek of rond de voorstelling. Ja, er is natuurlijk de afspraak dat je dat je ergste toe moet om te vertellen over het boek of een voorstelling. En dat denk je dan moet ook het geheim blijven. Ik moet. Ik moet van tevoren denken en ik moet dat. Ik moet wel zeggen dat dat te. Dat het niet alleen maar autobiografisch is?

Helemaal niet. Het is niet alleen maar wat wat zij willen is één op één. En dan denken. Dan moet je voor oppassen. Ik weet dat het gevaar is. Dat snap ik. Maar los daarvan heb je dan nu toch een uur en een acht minuten. Inmiddels negen minuten over jezelf zitten, praten over je zielenroerselen en of ongelukkig zijn. Of gelukkig zijn over verlangen en weet ik veel wat. Dat gaat u eigenlijk tegen de natuur in.

Ja, maar ik veronderstelde wel in. Ik, ik, ik. Ik voel me in goede handen.

Ik zou zeggen dank je wel. Vigan Nee, nee, maar het feit dat je dat gedaan heeft.

Dat is niet dat je dan denkt van wel. Plots heb ik dan weer zitten. Als dit nou weer mensen een kijkje in mijn ziel zitten geven terwijl het eigenlijk tegen mijn principes is. Ja, zal misschien veertig jaar.

Soms vind ik het fijn, maar Marcel voetbalgek er ook van. Maar nu heb ik het idee dat ik het fijn vind.

Na de koffie was in elk van lekker. Ja, het is wat hem boeckstraat het zo. Ik zat er laatst over te denken, maar moest toch altijd mensen intervieuw als ze net een boek uit hebben. Ik vind dat het soms altijd zo, omdat ik altijd zo op. Tegelijkertijd zijn er toch momenten dat mensen ook over zichzelf hebben moeten nadenken. Het zijn automatisch.

Het is automatisch het einde van een periode van reflectie als iemand een boek heeft geschreven. Het maakt dus daarom ook interessant om te praters.

Einde van een het einde van een periode beschouw ik het boek eigenlijk. Maar dat klinkt als stom. Maar. Ik luister best wel veel podcast, maar als ik dan iemand hoor. Zou jij ik jou interviewen? Ik luister dit interview zeker in de komende tijd op. Veel interviews geluisterd en denkt van oud. Ik denk ook heel stom ja. Met die man wil ik wel praten, ook nog gratis. Commercieel gezien lijkt het niet commercieel.

Ik snap het. Soms moet je gewoon naar je mensenschuw. Ik vond het heel lief dat je me wil ontvangen. Heerlijke huis, mooi en lekker met Peter aan de slag. Repeteren en repeteren. Heb je daar zin in? Lekker lachen. Lachen? Nee, ook ook. Ook. Ook ellende met de vorige holletjes maken en niet niet helemaal eens zijn. En toch weer. En dan opeens weer ontzettend lachen om een hele domme grap om niks. En dat dat lukt ook op heel veel plezier.

Afstapten.

Dit was met Groenteman in het nieuwe normaal. Met Viggo Waas. Mijn naam is Gijs Groenteman. Ik maakte deze podcast samen met Daan Hofstee. U kunt zich abonneren op alle mogelijke manieren op deze podcast. U kunt ons een e-mailtje sturen.

Podcast Het Volkskrant.nl kunt volgen op Instagram met Groenteman en het vriendelijk verzoek. Geef het vooral lekker veel sterretjes. Ik lees de Volkskrant dat kennis van zaken bij mij gerust mij daardoor sterker in mijn schoenen staan. Eigenlijk zou iedereen de Volkskrant moeten lezen. Gun jezelf ook de Volkskrant. Ga meteen naar Volkskrant.nl, Slash nu en leest de krant tot acht weken voor. Maar vier euro stopt vanzelf volgens de actie voorwaarden.